Overig
alle pijlers
De Biechtstoel
zondag 17 augustus 2008 om 18:19
Biecht uw zonden hier op
Ik zal beginnen: ik draag bijna nooit ondergoed onder jurkjes en rokjes en schep daar een heimelijk genoegen in (schaam).
Nu jullie...?
_____
Dag biechters!
Jullie krijgen een biechtaccount!
Een paar regeltjes die gelden, willen we het hanteerbaar houden
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avaters wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Maar dit is wel logisch denk ik. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt er een waarschuwing.
-Het account mag hier niet gebruikt worden om afzeikreacties te plaatsen over andere forummers. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
Nou, verder lijkt het me duidelijk, volledig anoniem biechten, dus.... biecht maar op!
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes!
*kleine aanpassing: besef me nu dat iedere biecht aangepast kan worden door een andere biechter. Het is niet toegestaan elkaars biechts te verfraaien*
Ik zal beginnen: ik draag bijna nooit ondergoed onder jurkjes en rokjes en schep daar een heimelijk genoegen in (schaam).
Nu jullie...?
_____
Dag biechters!
Jullie krijgen een biechtaccount!
Een paar regeltjes die gelden, willen we het hanteerbaar houden
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avaters wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Maar dit is wel logisch denk ik. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt er een waarschuwing.
-Het account mag hier niet gebruikt worden om afzeikreacties te plaatsen over andere forummers. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
Nou, verder lijkt het me duidelijk, volledig anoniem biechten, dus.... biecht maar op!
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes!
*kleine aanpassing: besef me nu dat iedere biecht aangepast kan worden door een andere biechter. Het is niet toegestaan elkaars biechts te verfraaien*
maandag 18 augustus 2008 om 03:31
quote:Vivabiecht schreef op 18 augustus 2008 @ 02:24:
Het is een eenzaam verdriet omdat ik er niet over praat.
Toch zou ik het 1 keer willen zeggen,maar zelfs tijdens deze biecht zit ik te trillen van angst.
"Papa en mama,
ik wilde geen nieuwe fiets,geen nieuwe kleren,geen koekjes bakken,geen vakanties,geen tenten bouwen op zolder,geen tv op mijn kamer.
Ik wilde beschermd worden.
Waarom deden jullie godverdomme niets!
Waren jullie echt zo blind?
Ach meis toch, ik voel je emotie door het beeldscherm heen.
Er schreeuwt zo'n groot verdriet uit jouw woorden, dat je al heel lang in eenzaamheid moet meetorsen.
Misschien kan deze anonieme biecht een aanzetje zijn om er wel eens over te gaan praten, met iemand die veilig is?
Het is een eenzaam verdriet omdat ik er niet over praat.
Toch zou ik het 1 keer willen zeggen,maar zelfs tijdens deze biecht zit ik te trillen van angst.
"Papa en mama,
ik wilde geen nieuwe fiets,geen nieuwe kleren,geen koekjes bakken,geen vakanties,geen tenten bouwen op zolder,geen tv op mijn kamer.
Ik wilde beschermd worden.
Waarom deden jullie godverdomme niets!
Waren jullie echt zo blind?
Ach meis toch, ik voel je emotie door het beeldscherm heen.
Er schreeuwt zo'n groot verdriet uit jouw woorden, dat je al heel lang in eenzaamheid moet meetorsen.
Misschien kan deze anonieme biecht een aanzetje zijn om er wel eens over te gaan praten, met iemand die veilig is?
maandag 18 augustus 2008 om 03:37
Ik heb een jeugd from hell gehad maar laat nooit meer los dan snippertjes van vroeger naar de buitenwereld.
Ik ben zowel lichamelijk als geestelijk door een hel gegaan.
Ik ben misbruikt, gepest op school,was het zwarte schaap van de familie dat door iedereen getreiterd werd met mijn moeder voorop.
Dat vind ik het ergste, dat mijn moeder zo'n hekel aan mij had dat ze alles heeft gedaan wat ze kon om mij kapot te maken zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik ben zoveel geslagen, geknepen, geschopt, vernederd, ze stuurde me zelfs naar de oom die mij misbruikte en ik kom maar niet van het idee af dat ze wist dat hij dat deed.
Ik ben zo bang dat dat echt waar is dat ik het nog nooit hardop heb uitgesproken en ook nooit zal doen, tegen niemand.
Niet omdat ik haar haat, juist niet, ik hield van haar.
Ik zie me nog huilend voor haar staan, vragend en smekend: maar mama hou je dan echt niet van me?
Ja zei ze, een hele emmer vol zonder bodem.
Ik kroop voor haar liefde en ze trapte me elke keer weer neer.
Ik had een kaartje voor haar geschreven hoeveel ik van haar hield maar heb het nog steeds. Te bang om het haar te geven.
Er waren jonge katjes en ik was er stapelgek op, ze zijn maar een week oud geworden.
Ik kwam uit school en was de katjes kwijt en vroeg waar ze waren.
In de schuur zei ze.
Ik deed de schuurdeur open en daar lagen ze, de nekjes omgedraaid.
Ik heb zoveel afschuwelijke jeugdherinneringen, ik kan er een boek mee vullen.
Ze noemde me hoer , slet vanaf mijn tiende ongeveer.
het misbruik is rond mijn elfde begonnen, ik was zo'n makkelijk slachtoffer voor hem en durfde niks, kon het ook niet vertellen aan niemand. Er was toch niemand die om me gaf en ik het kon vertellen. Ik was nergens veilig, thuis niet, op school niet, bij mijn familie niet, nergens.
Het pesten en treiteren ging dag en nacht door.
Ik heb 2 zelfmoordpogingen gedaan in die tijd, ik wilde van die pijn af, ik kon niet meer, de eerste poging was ik twaalf of 13, de tweede 14.
ik kan me nog herinneren dat ik eens in de supermarkt was en de cassiere vrolijk naar me lachte en hoi zei.
Ik wist niet wat ik moest doen, het voelde zo gek iemand die aarrdig tegen me deed, was het compleet niet gewend en ben er nog weken mee bezifg geweest in mijn hoofd. Ze zei hoi tegen me, waarom deed ze dat nou? Echt oprechte verbazing en het niet snappen, aardig tegen mij??
Ik was zo verknipt en wanhopig op zoek naar liefde dat ik me vanaf mijn 12e als een sletje gedragen hebt, ik was het toch al, dat hoorde ik elke dag jarenlang.
Dus heb me laten ontmaagden op mijn 12e en gooide mezelf te grabbel. Wie me wilde kon me krijgen als hij maar een beetje aardig tegen me was.
Vanaf toen ging de hele familie me hoer noemen.
Mijn moeder werd steeds gemener, sloeg me eens met de metalen buis van de stofzuiger finaal in elkaar onder de tafel dat mijn vader er naast stond te huilen hou op hou op je slaat haar nog dood.
En ik wilde alleen maar dat het gebeurde, dat ik er niet meer was maar het gebeurde niet.
Ik heb mijn jeugd overleefd maar vraag niet hoe.
het heeft me jaren gekost om gewoon weer mens te worden, ik kon totaal niet functioneren in het normale leven.
Snapte helemaal niks van mensen en was een stil muisje dat bukkend en vooral geen aandachttrekkend door het leven ging.
Ik functioneerde in geen enkel contact goed, had enorme angst voor mensen en was compleet wereldvreemd, de normaalste dingen had ik nooit meegemaakt.
Mijn moeder zou me niet herkennen als ze me nu zag.
Ik blijk heel anders te zijn dan hoe mijn jeugd me gemaakt heeft. echt compleet anders.
Mijn moeder leeft niet meer, ze is doodgegaan toen ik 16 was en toen stond ik op eigen benen, mijn familie liet me meteen vallen en ik hun.
Maar ik heb het gered en hoe.
Als mama me nu toch eens kon zien.
Zou ze nu wel van me kunnen houden vraag ik me dan af.
Ik wel van haar, dat deed ik toen en dat deed ik nu nog, van de moeder die ze had kunnen zijn voor me.
Van de moeder die ze wel was voor de andere kinderen want daar was ze stapelgek op, alleen niet op mij.
Ik denk niet dat het zozeer aan mij lag dat ze me zo gruwelijk van zich afstootte maar aan iets in zichzelf.
Want ik lijk uiterlijk sprekend op haar, als 2 druppels water.
En nee dat vind ik niet erg.
Ik hou nog altijd van haar, ondanks alles en zal de buitenwereld nooit laten merken hoe ze echt was, ik wil haar hoog houden.
Ze heeft veel in me kapot gemaakt en weggeslagen maar niet de liefde, daar waren zelfs haar vuisten niet hard genoeg voor.
Ik ben zowel lichamelijk als geestelijk door een hel gegaan.
Ik ben misbruikt, gepest op school,was het zwarte schaap van de familie dat door iedereen getreiterd werd met mijn moeder voorop.
Dat vind ik het ergste, dat mijn moeder zo'n hekel aan mij had dat ze alles heeft gedaan wat ze kon om mij kapot te maken zowel lichamelijk als geestelijk.
Ik ben zoveel geslagen, geknepen, geschopt, vernederd, ze stuurde me zelfs naar de oom die mij misbruikte en ik kom maar niet van het idee af dat ze wist dat hij dat deed.
Ik ben zo bang dat dat echt waar is dat ik het nog nooit hardop heb uitgesproken en ook nooit zal doen, tegen niemand.
Niet omdat ik haar haat, juist niet, ik hield van haar.
Ik zie me nog huilend voor haar staan, vragend en smekend: maar mama hou je dan echt niet van me?
Ja zei ze, een hele emmer vol zonder bodem.
Ik kroop voor haar liefde en ze trapte me elke keer weer neer.
Ik had een kaartje voor haar geschreven hoeveel ik van haar hield maar heb het nog steeds. Te bang om het haar te geven.
Er waren jonge katjes en ik was er stapelgek op, ze zijn maar een week oud geworden.
Ik kwam uit school en was de katjes kwijt en vroeg waar ze waren.
In de schuur zei ze.
Ik deed de schuurdeur open en daar lagen ze, de nekjes omgedraaid.
Ik heb zoveel afschuwelijke jeugdherinneringen, ik kan er een boek mee vullen.
Ze noemde me hoer , slet vanaf mijn tiende ongeveer.
het misbruik is rond mijn elfde begonnen, ik was zo'n makkelijk slachtoffer voor hem en durfde niks, kon het ook niet vertellen aan niemand. Er was toch niemand die om me gaf en ik het kon vertellen. Ik was nergens veilig, thuis niet, op school niet, bij mijn familie niet, nergens.
Het pesten en treiteren ging dag en nacht door.
Ik heb 2 zelfmoordpogingen gedaan in die tijd, ik wilde van die pijn af, ik kon niet meer, de eerste poging was ik twaalf of 13, de tweede 14.
ik kan me nog herinneren dat ik eens in de supermarkt was en de cassiere vrolijk naar me lachte en hoi zei.
Ik wist niet wat ik moest doen, het voelde zo gek iemand die aarrdig tegen me deed, was het compleet niet gewend en ben er nog weken mee bezifg geweest in mijn hoofd. Ze zei hoi tegen me, waarom deed ze dat nou? Echt oprechte verbazing en het niet snappen, aardig tegen mij??
Ik was zo verknipt en wanhopig op zoek naar liefde dat ik me vanaf mijn 12e als een sletje gedragen hebt, ik was het toch al, dat hoorde ik elke dag jarenlang.
Dus heb me laten ontmaagden op mijn 12e en gooide mezelf te grabbel. Wie me wilde kon me krijgen als hij maar een beetje aardig tegen me was.
Vanaf toen ging de hele familie me hoer noemen.
Mijn moeder werd steeds gemener, sloeg me eens met de metalen buis van de stofzuiger finaal in elkaar onder de tafel dat mijn vader er naast stond te huilen hou op hou op je slaat haar nog dood.
En ik wilde alleen maar dat het gebeurde, dat ik er niet meer was maar het gebeurde niet.
Ik heb mijn jeugd overleefd maar vraag niet hoe.
het heeft me jaren gekost om gewoon weer mens te worden, ik kon totaal niet functioneren in het normale leven.
Snapte helemaal niks van mensen en was een stil muisje dat bukkend en vooral geen aandachttrekkend door het leven ging.
Ik functioneerde in geen enkel contact goed, had enorme angst voor mensen en was compleet wereldvreemd, de normaalste dingen had ik nooit meegemaakt.
Mijn moeder zou me niet herkennen als ze me nu zag.
Ik blijk heel anders te zijn dan hoe mijn jeugd me gemaakt heeft. echt compleet anders.
Mijn moeder leeft niet meer, ze is doodgegaan toen ik 16 was en toen stond ik op eigen benen, mijn familie liet me meteen vallen en ik hun.
Maar ik heb het gered en hoe.
Als mama me nu toch eens kon zien.
Zou ze nu wel van me kunnen houden vraag ik me dan af.
Ik wel van haar, dat deed ik toen en dat deed ik nu nog, van de moeder die ze had kunnen zijn voor me.
Van de moeder die ze wel was voor de andere kinderen want daar was ze stapelgek op, alleen niet op mij.
Ik denk niet dat het zozeer aan mij lag dat ze me zo gruwelijk van zich afstootte maar aan iets in zichzelf.
Want ik lijk uiterlijk sprekend op haar, als 2 druppels water.
En nee dat vind ik niet erg.
Ik hou nog altijd van haar, ondanks alles en zal de buitenwereld nooit laten merken hoe ze echt was, ik wil haar hoog houden.
Ze heeft veel in me kapot gemaakt en weggeslagen maar niet de liefde, daar waren zelfs haar vuisten niet hard genoeg voor.
maandag 18 augustus 2008 om 03:48
maandag 18 augustus 2008 om 08:13
maandag 18 augustus 2008 om 08:14
quote:Vivabiecht schreef op 18 augustus 2008 @ 03:35:
ik vind mezelf heel dom omdat ik niet snap waarom dit topic achterzevoren loopt....
Het berichtvenster staat er nu boven in plaats van eronder
daarom was ik ook mijn biecht kwijt moet nu andersom scrollen
of ik ben gewoon te moe
Dat komt weer goed als je onder je eigen Nick verder leest. De Nick Vivabiecht heeft gewone standaardinstellingen. Dus als jij je instellingen anders hebt, zul je inderdaad de postings andersom lezen. (van nieuw naar oud)
En wat iemand anders vroeg: ja, deze Angel heeft gebiecht!
ik vind mezelf heel dom omdat ik niet snap waarom dit topic achterzevoren loopt....
Het berichtvenster staat er nu boven in plaats van eronder
daarom was ik ook mijn biecht kwijt moet nu andersom scrollen
of ik ben gewoon te moe
Dat komt weer goed als je onder je eigen Nick verder leest. De Nick Vivabiecht heeft gewone standaardinstellingen. Dus als jij je instellingen anders hebt, zul je inderdaad de postings andersom lezen. (van nieuw naar oud)
En wat iemand anders vroeg: ja, deze Angel heeft gebiecht!
