Overig
alle pijlers
Dringend! Dank je wel.
vrijdag 2 februari 2007 om 13:15
DAg,
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
woensdag 7 februari 2007 om 11:58
Hey Ana, goed om van je te horen!
Je komt hartstikke rationeel over hoor, en ik denk niet dat er veel mensen zijn die echt dachten dat het nep was. Maar goed, internet he. Er lopen genoeg gekken rond.
Ik begrijp het volkomen van je slechte studieresulaten. Je hoeft niet te zeggendat het een kleinigheid is. Je hebt meerdere dingen die niet lekker lopen, en als je studieresultaten ook nog eens tegenvallen, heb je het gevoel nutteloos en stom te zijn.
Misschien is een gesprekje met de studentenpsycholoog of begeleider een idee? Die zien wel meer mensen die moeilijkheden hebben, en hebben vaak genoeg overzicht op de situatie om jou een paar aanknopingspunten te geven van hoe nu verder.
Misschien even verandering van omgeving? En je vriendinnen inlichten? Je hoeft ze niet te vertellen van je nogal heftige plannen, maar gewoon je teleurstelling over studieresultaten en winterdip, dat is niet te heftig ineens.
Nou succes, en als je niet wil reageren begrijp ik dat best, want hoewel het maar internet is, komt het natuurlijk wel heel heftig over wat men allemaal zegt:R
Je komt hartstikke rationeel over hoor, en ik denk niet dat er veel mensen zijn die echt dachten dat het nep was. Maar goed, internet he. Er lopen genoeg gekken rond.
Ik begrijp het volkomen van je slechte studieresulaten. Je hoeft niet te zeggendat het een kleinigheid is. Je hebt meerdere dingen die niet lekker lopen, en als je studieresultaten ook nog eens tegenvallen, heb je het gevoel nutteloos en stom te zijn.
Misschien is een gesprekje met de studentenpsycholoog of begeleider een idee? Die zien wel meer mensen die moeilijkheden hebben, en hebben vaak genoeg overzicht op de situatie om jou een paar aanknopingspunten te geven van hoe nu verder.
Misschien even verandering van omgeving? En je vriendinnen inlichten? Je hoeft ze niet te vertellen van je nogal heftige plannen, maar gewoon je teleurstelling over studieresultaten en winterdip, dat is niet te heftig ineens.
Nou succes, en als je niet wil reageren begrijp ik dat best, want hoewel het maar internet is, komt het natuurlijk wel heel heftig over wat men allemaal zegt:R
woensdag 7 februari 2007 om 14:50
Lieve ana..
Aan je naam te lezen, had ik het vermoeden dat je anorexia hebt of hebt gehad. Same here, NAO om precies te zijn. Dat verschil in naam zit hem in het ondergewicht, ik heb dus geen ondergewicht gehad!
Maar daar gaat het niet om.
Ook ik heb drie jaar terug (rond deze tijd) een zelfmoordpoging gedaan. Zoals je leest..het is mislukt en ik ben er heel blij om. Klinkt gek, maar nadat ik was gered besefte ik me dat ik mezelf niet van het leven moet beroven maar er gewoon zelf een klein feestje van moet maken. Er zijn dagen dat het leven heel veel pijn doet en ik het liefste onder mijn dekens wil blijven liggen net zolang ik me weer beter voel. Maar juist die dingen hebben geen nut. Om je goed te voelen moet je stappen ondernemen en met volle kracht tegen je depressie en eetstoornis in gaan. Het wordt moeilijk, want zoals ik heb ervaren ben ik allemaal onderliggende problemen gepasseerd en het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Je speelt een stom spelletje met je probleem. Je kijkt elkaar in de ogen en wie het eerste wegkijkt is af. Zorg dat jij wint, dat jij deze overwinning op je naam kunt zetten.
Een klein jaar geleden zat ik er helemaal doorheen. Alweer dus...April moet het zijn geweest. Ik zat er toen sterk over na te denken om weer een poging te doen en hopelijk dit maal geslaagd. Maar blijkbaar was ik nog te helder bij verstand en heb ik op internet hulp gezocht om ZM tegen te gaan. Ik kwam op een site van een arts die daar in de magische woorden schreef:
Zelfmoord is een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem.
Het was een eyeopener en tegen iedereen die het maar horen wilde heb ik deze tekst verkondigd. En niet lang daarna kreeg ik van mijn beste vriendinnetje een tegeltje met een tekst
¨Niet het vallen is falen, maar het weigeren om op te staan!¨
Ook die koester ik en denk ik elke dag aan terug. Als ik me weer eens kut voel, probeer ik te relativeren. Het is mijn probleem, ik maak deze zwarte gedachten..dit ben ik en ik ben er die er wat aan moet doen. Het leven is vrij egoistisch wat dat betreft.
Ik raad je aan om hulp te gaan, zij kunnen je handvaten geven om verder te komen in het leven, want jij bent het ook waard om gelukkig te zijn.
Misschien klinkt mijn verhaal nu onsamenhangend maar ik zit in een internetcafé en zie de minuten steeds minder worden! Toch voelde ik een dringende behoefte om te reageren!
Jij komt er wel, zekers te weten...misschien vandaag niet, maar je komt er! Jij bent sterk!!!!
liefs en een dikke knuffel!
Aan je naam te lezen, had ik het vermoeden dat je anorexia hebt of hebt gehad. Same here, NAO om precies te zijn. Dat verschil in naam zit hem in het ondergewicht, ik heb dus geen ondergewicht gehad!
Maar daar gaat het niet om.
Ook ik heb drie jaar terug (rond deze tijd) een zelfmoordpoging gedaan. Zoals je leest..het is mislukt en ik ben er heel blij om. Klinkt gek, maar nadat ik was gered besefte ik me dat ik mezelf niet van het leven moet beroven maar er gewoon zelf een klein feestje van moet maken. Er zijn dagen dat het leven heel veel pijn doet en ik het liefste onder mijn dekens wil blijven liggen net zolang ik me weer beter voel. Maar juist die dingen hebben geen nut. Om je goed te voelen moet je stappen ondernemen en met volle kracht tegen je depressie en eetstoornis in gaan. Het wordt moeilijk, want zoals ik heb ervaren ben ik allemaal onderliggende problemen gepasseerd en het maakt het er allemaal niet gemakkelijker op. Je speelt een stom spelletje met je probleem. Je kijkt elkaar in de ogen en wie het eerste wegkijkt is af. Zorg dat jij wint, dat jij deze overwinning op je naam kunt zetten.
Een klein jaar geleden zat ik er helemaal doorheen. Alweer dus...April moet het zijn geweest. Ik zat er toen sterk over na te denken om weer een poging te doen en hopelijk dit maal geslaagd. Maar blijkbaar was ik nog te helder bij verstand en heb ik op internet hulp gezocht om ZM tegen te gaan. Ik kwam op een site van een arts die daar in de magische woorden schreef:
Zelfmoord is een permanente oplossing voor een tijdelijk probleem.
Het was een eyeopener en tegen iedereen die het maar horen wilde heb ik deze tekst verkondigd. En niet lang daarna kreeg ik van mijn beste vriendinnetje een tegeltje met een tekst
¨Niet het vallen is falen, maar het weigeren om op te staan!¨
Ook die koester ik en denk ik elke dag aan terug. Als ik me weer eens kut voel, probeer ik te relativeren. Het is mijn probleem, ik maak deze zwarte gedachten..dit ben ik en ik ben er die er wat aan moet doen. Het leven is vrij egoistisch wat dat betreft.
Ik raad je aan om hulp te gaan, zij kunnen je handvaten geven om verder te komen in het leven, want jij bent het ook waard om gelukkig te zijn.
Misschien klinkt mijn verhaal nu onsamenhangend maar ik zit in een internetcafé en zie de minuten steeds minder worden! Toch voelde ik een dringende behoefte om te reageren!
Jij komt er wel, zekers te weten...misschien vandaag niet, maar je komt er! Jij bent sterk!!!!
liefs en een dikke knuffel!
woensdag 7 februari 2007 om 19:02
Ana, ik weet echt niet of dit programma met intentie is gemaakt. Ze hebben normaal meerdere onderwerpen, bijna elke dag wel een ander onderwerp. Ik weet ook niet of het zo gepast is om het hier te schrijven. Maar het onderwerp is "mijn vader pleegde zelfmoord". Ik snap uiteraard dat het iets anders is dan jouw situatie, maar aan de andere kant hoop ik dat dat het juist toelicht hoe pijnlijk het voor de nabestaanden is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het naar vind hier te schrijven, als het een slechte docu is zou ik het heel naar vinden. Ik hoop dat er misschien beide zijden worden toegelicht. Nou ik weet niet of ik hier goed aan doe. Mocht het beter zijn geweest als ik het niet had gedaan, sorry. Ik heb net pas besloten het te kijken. Kijk anders eers bij het programma toezicht. het begint dacht ik om 23.00 uur bij rtl4. om elf uur. Mocht het te confronterend voor je zijn dan moet je zeker niet kijken.
Anders tot later sprekend........
Anders tot later sprekend........
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 7 februari 2007 om 19:29
Ja ik moet het kunnen kijken. Denk ik. Tenzij ze irl beelden laten zien, daar kan ik nog niet tegen. Maar voor de rest moet het lukken hoop ik, en anders heb ik een knop om hem om te zetten. Ik zie het strakjes wel. Tot laterzzzzzzzzzzzzzzz. Het moet allemaal lukken dus maak je geen zorgen om mij. Onkruid is niet uit te roeien dus geen zorgen om mij maken, *;, ik heb het meer bij jou hoor, kids zo alleen opvoeden, enz. nouja niet meer over hebben, het komt allemaal goed. xmv.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 8 februari 2007 om 09:17
donderdag 8 februari 2007 om 10:44
Hoi Ana,
Hoe is het met je vandaag? Heb je nog een afspraak kunnen maken bij de huisarts? Als je het moeilijk vindt om te beginnen of dat je bang bent niet uit je woorden te kunnen komen, kun je ook een lijstje maken met dingen die je gezegd wilt hebben. Ik heb ook eens in mijn leven zo'n moeilijk gesprek moeten voeren met mijn huisarts en ik kon eigenlijk de eerste vijf minuten alleen maar huilen. Achteraf voelde ik me zo opgelucht...ik was niet meer alleen met mijn geheim, iemand wist ervan, dat de cirkel van zwijgen doorbroken was. Ik hoop dat je je dat ook zult voelen. Dat dit bezoekje de eerste stap is om je kwetsbaar op te stellen.
Doen hoor, meiske, het is zo belangrijk dat je jezelf hierin serieus neemt!
Alvast een *; voor vandaag.
Hoe is het met je vandaag? Heb je nog een afspraak kunnen maken bij de huisarts? Als je het moeilijk vindt om te beginnen of dat je bang bent niet uit je woorden te kunnen komen, kun je ook een lijstje maken met dingen die je gezegd wilt hebben. Ik heb ook eens in mijn leven zo'n moeilijk gesprek moeten voeren met mijn huisarts en ik kon eigenlijk de eerste vijf minuten alleen maar huilen. Achteraf voelde ik me zo opgelucht...ik was niet meer alleen met mijn geheim, iemand wist ervan, dat de cirkel van zwijgen doorbroken was. Ik hoop dat je je dat ook zult voelen. Dat dit bezoekje de eerste stap is om je kwetsbaar op te stellen.
Doen hoor, meiske, het is zo belangrijk dat je jezelf hierin serieus neemt!
Alvast een *; voor vandaag.
donderdag 8 februari 2007 om 13:42
Studentenpsycholoog heeft mij destijds ook niet kunnen helpen, maar het heeft mij so wie so enige tijd gekost voor ik de goede therapeut gevonden had. Ik vond het wel fijn dat het laagdrempelig was.
Studentenarts heb ik dan weer slechte ervaring mee. Dat is degene die de diagnose 'migraine' gemist heeft, waardoor ik er veel te lang mee heb rondgelopen.
Studentenarts heb ik dan weer slechte ervaring mee. Dat is degene die de diagnose 'migraine' gemist heeft, waardoor ik er veel te lang mee heb rondgelopen.
donderdag 8 februari 2007 om 13:45
quote:
Studentenpsycholoog heeft mij destijds ook niet kunnen helpen, maar het heeft mij so wie so enige tijd gekost voor ik de goede therapeut gevonden had. Ik vond het wel fijn dat het laagdrempelig was.
Studentenarts heb ik dan weer slechte ervaring mee. Dat is degene die de diagnose 'migraine' gemist heeft, waardoor ik er veel te lang mee heb rondgelopen.
Welke instantie heeft jou wel kunnen helpen?
Studentenpsycholoog heeft mij destijds ook niet kunnen helpen, maar het heeft mij so wie so enige tijd gekost voor ik de goede therapeut gevonden had. Ik vond het wel fijn dat het laagdrempelig was.
Studentenarts heb ik dan weer slechte ervaring mee. Dat is degene die de diagnose 'migraine' gemist heeft, waardoor ik er veel te lang mee heb rondgelopen.
Welke instantie heeft jou wel kunnen helpen?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 8 februari 2007 om 15:14
Smile though your heart is aching;
Smile even though it's breaking.
When there are clouds in the sky, you'll get by.
If you smile through your fear and sorrow,
Smile and maybe tomorrow,
You'll see the sun come shining through for you.
Light up your face with gladness,
Hide every trace of sadness.
Although a tear may be ever so near,
That's the time you must keep on trying,
Smile, what's the use of crying?
You'll find that life is still worthwhile,
If you just smile.
That's the time you must keep on trying,
Smile, what's the use of crying?
You'll find that life is still worthwhile
If you just smile
*;:)
vrijdag 9 februari 2007 om 15:03
Hey Ana,
Ik heb nog niet eerder op dit topic gereageerd maar het bleef maar bonvenaan in de discussie-lijst staan en besloot toen toch even te gaan kijken waar dit over ging. Ik schrok me kapot en heb alle berichten meteen gelezen. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik in het begin vooral woede voelde toen ik dit las....... ik heb in de afgelopen vier maanden drie mensen verloren door zelfdoding. En echt waar, het is verschrikkelijk... niet te geloven hoe zo'n impact het heeft op je omgeving, hoe kapot iedereen is, zelfs na vier maanden is het nog drama in mn familie.
Ik ben blij dat je naar je huisarts bent gegaan en hulp wilt zoeken, want ik weet (helaas) door hoe zo'n hel de nabestaanden gaan wanneer iemand zelfmoord pleegt, en ik denk dat als je ook maar een klein beetje om je familie / vrienden geeft, dan kan je ze dat niet aan doen....
Ik ben echt van mening dat als je het leven niet meer ziet zitten er veel meer oplossingen zijn dan deze uitweg. En mischien zijn die andere opties veel ingewikkelder, omslachtiger, tijdrovender, moeilijker, ALSJEBLIEFT doe jezelf niks aan. Dat is een permanente oplossing, de simpelste uitweg voor JOU maar je wilt toch niet dat de mensen waar je om geeft de komende tijd door een hel gaan? En misschien denk je dat JIJ nu door een hel gaat, maar ik geloof echt dat daar uit te komen is, al dan niet met professionele hulp. Je staat er niet alleen voor Ana, maar je moet wel praaaten! Mensen kunnen niet van je voorhoofd aflezen dat je iets dwarszit. Ik ben een familielid verloren, hij praatte nooit over zijn gevoelens en emoties, nooit nooit nooit. En van de ene op andere dag heeft ie zich opgehangen... en elke dag vragen we ons af: WAAROM ?!?! WAAAAROM!!! En het is echt verschrikkelijk dat we nooit antwoord op die vraag zullen krijgen. Please Ana, probeer eerst andere oplossingen alvorens je ervoor kiest om het leven te verlaten. Probeer je te beseffen wat je een ander aandoet...
Ik hoop niet dat ik overkom als iemand die geen begrip heeft voor je situatie... ik weet alleen het volgende: als mijn familielid van te voren had geweten hoe slecht zijn gezin, familie en vrienden (nog steeds, na ruim vier maanden) er aan toe zijn door zijn ZM, dan had hij het niet gedaan, daar ben ik van overtuigd....
PLZ bedenk je 100 x alvorens je ervoor kiest, en probeer eerst al die andere mogelijkheden die je wellicht kunnen helpen, en praaat alsjeblieft! ;(
Ik heb nog niet eerder op dit topic gereageerd maar het bleef maar bonvenaan in de discussie-lijst staan en besloot toen toch even te gaan kijken waar dit over ging. Ik schrok me kapot en heb alle berichten meteen gelezen. Ik zal je eerlijk zeggen dat ik in het begin vooral woede voelde toen ik dit las....... ik heb in de afgelopen vier maanden drie mensen verloren door zelfdoding. En echt waar, het is verschrikkelijk... niet te geloven hoe zo'n impact het heeft op je omgeving, hoe kapot iedereen is, zelfs na vier maanden is het nog drama in mn familie.
Ik ben blij dat je naar je huisarts bent gegaan en hulp wilt zoeken, want ik weet (helaas) door hoe zo'n hel de nabestaanden gaan wanneer iemand zelfmoord pleegt, en ik denk dat als je ook maar een klein beetje om je familie / vrienden geeft, dan kan je ze dat niet aan doen....
Ik ben echt van mening dat als je het leven niet meer ziet zitten er veel meer oplossingen zijn dan deze uitweg. En mischien zijn die andere opties veel ingewikkelder, omslachtiger, tijdrovender, moeilijker, ALSJEBLIEFT doe jezelf niks aan. Dat is een permanente oplossing, de simpelste uitweg voor JOU maar je wilt toch niet dat de mensen waar je om geeft de komende tijd door een hel gaan? En misschien denk je dat JIJ nu door een hel gaat, maar ik geloof echt dat daar uit te komen is, al dan niet met professionele hulp. Je staat er niet alleen voor Ana, maar je moet wel praaaten! Mensen kunnen niet van je voorhoofd aflezen dat je iets dwarszit. Ik ben een familielid verloren, hij praatte nooit over zijn gevoelens en emoties, nooit nooit nooit. En van de ene op andere dag heeft ie zich opgehangen... en elke dag vragen we ons af: WAAROM ?!?! WAAAAROM!!! En het is echt verschrikkelijk dat we nooit antwoord op die vraag zullen krijgen. Please Ana, probeer eerst andere oplossingen alvorens je ervoor kiest om het leven te verlaten. Probeer je te beseffen wat je een ander aandoet...
Ik hoop niet dat ik overkom als iemand die geen begrip heeft voor je situatie... ik weet alleen het volgende: als mijn familielid van te voren had geweten hoe slecht zijn gezin, familie en vrienden (nog steeds, na ruim vier maanden) er aan toe zijn door zijn ZM, dan had hij het niet gedaan, daar ben ik van overtuigd....
PLZ bedenk je 100 x alvorens je ervoor kiest, en probeer eerst al die andere mogelijkheden die je wellicht kunnen helpen, en praaat alsjeblieft! ;(
vrijdag 9 februari 2007 om 15:51
quote:
Dankjewel Roma
Mijn reactie was echter niet bedoeld om medelijden te wekken omtrent mijn eigen situatie maar om Ana ervan bewust te maken dat je je familie en vrienden echt iets VERSCHRIKKELIJKS aandoet als je kiest voor deze oplossing... En mij knuffel is alleen simpelweg een knuffel voor jou:)
Dankjewel Roma
Mijn reactie was echter niet bedoeld om medelijden te wekken omtrent mijn eigen situatie maar om Ana ervan bewust te maken dat je je familie en vrienden echt iets VERSCHRIKKELIJKS aandoet als je kiest voor deze oplossing... En mij knuffel is alleen simpelweg een knuffel voor jou:)
