Overig
alle pijlers
Dringend! Dank je wel.
vrijdag 2 februari 2007 om 13:15
DAg,
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
Ik heb een vraag: Weet iemand van jullie of het zo is dat wanneer iemand overlijdt de schulden (IB-lening....nog niet afgeronde studie etc) direct overgaan op de ouders. Ik ben 22 jaar...en woon niet meer thuis.
Tweede vraag is of jullie weten dat wanneer iemand een testament schrijft, deze alleen goedgekeurd wordt mits deze opgemaakt is door de notaris, of kan het ook zo zijn dat het hoe dan ook in behandeling wordt genomen door officiele instanties, mits er een getuige is die het heeft ondertekend. En wordt het uberhaupt in behandeling genomen, als jij zelf zonder getuigen e.d. d testament hebt geschreven.
De derde en tevens laatste vraag is: Stel je neemt nu een overlijdenisverzekering. Is deze dan ook per direct van kracht, laten we zeggen wanneer je de eerste termijn hebt betaald. Of wordt de rekening hoe dan ook gepresenteerd bij de nabestaanden?
BEste lezers, ik weet dat mijn schrijfstijl te wensen over laat en dat bepaalde gedeeltes niet duidelijk geformuleerd zijn, desondanks hoop ik dat jullie mijn vraagstelling begrijpen en er op zullen antwoorden, mits jullie er verstand van/ervaring mee hebben.
Bedankt!
zondag 11 februari 2007 om 14:07
<img src="http://www.sygnetswans.com/Sygswjo_Heart-Swans.JPG" />
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 11 februari 2007 om 14:43
maandag 12 februari 2007 om 19:17
quote:
Hoi Ana, we horen niks meer van je:(
hoe gaat het nu met je? moest je vandaag of morgen naar de dokter? kom
je nog ons op de hoogte houden? hmmm te veel vragen weer hé:P
*;
Hey Roma,
Vind het lief dat je nog steeds zo consequent reageert op mijn topic.
Ik heb een afspraak voor morgen staan bij de dokter/huisarts.
Ergens durf ik niet al te veel vertellen hoe en wat, aangezien ik bang
ben dat mensen me uiteindelijk zullen herkennen en al met al lijkt me
dat niet zo'n fijn idee...je wilt natuurlijk wel anoniem blijven
reageren, uitzonderingen daarbuiten gelaten.
Verder heb ik het druk met school, ben blij dat het eindelijk weer
begonnen is, dan heb je ook enigzins afleiding en dat scheelt een slok
op een borrel. Heel grappig, maar er komen wat goede dingen op mijn
pad. Ik was zaterdagavond uitgeweest, met een vriendin. In een kroeg
hebben ik een leuke jongen ontmoet, maar het foute is dat ik samen met
mijn vriendin (die ik depressief is, laten we zeggen manisch is...een
pilletje heb genomen om rustig te blijven...soort van slaappil..ik weet
niet of jullie weten wat dat is, (het was ook de eerste keer voor mij)
Ik werd er ontzettend rustig en suf door, maar herriner me wel nog
alles, alleen niet bepaald bewust. Vond het een rare ervaring. Die
avond hadden we het over zeer zwaarmoedige onderwerpen..ik zal er niet
te veel over uitweiden/uitwijden aangezien mensen erdoor gekwetst
kunnen worden en dat is totaal niet mijn intentie.
Even tussendoor; eerlijk gezegd vraag ik me af of je wel depressief
bent als je gewoon de deur uit gaat. Ik voel me depressief, maar
misschien is dat niet het geval. Ik hoop dat iemand me een antwoord
daarop kan geven, opdat ik geen flater sla morgen bij de huisarts.
In ieder geval heb ik zaterdag een afspraakje met hem, het is een lieve
en aardige jongen. In ieder geval heeft ie zo'n indruk op me
achtergelaten. Verder heb ik een tentamen gehaald, waar ik het niet van
had verwacht. Ik ben er wel blij om, maar tevens ben ik zo ontzettend
bang dat het allemaal weer ontzettend bergafwaarts zal gaan en ik nog
verder weg zal zakken; omdat ik al aan ''fijne en aangename dingen des
levens weer even heb mogen prooeven''. Nou we zullen zien hoe en wat.
Ik hoop dat jullie mijn posting niet te onsamenhangend vinden. Ik heb
geprobeerd mij gedachten te ordenen, maar m.i. is dat niet helemaal
gelukt.
Verder iedereen bedankt voor alle steun.
Hoi Ana, we horen niks meer van je:(
hoe gaat het nu met je? moest je vandaag of morgen naar de dokter? kom
je nog ons op de hoogte houden? hmmm te veel vragen weer hé:P
*;
Hey Roma,
Vind het lief dat je nog steeds zo consequent reageert op mijn topic.
Ik heb een afspraak voor morgen staan bij de dokter/huisarts.
Ergens durf ik niet al te veel vertellen hoe en wat, aangezien ik bang
ben dat mensen me uiteindelijk zullen herkennen en al met al lijkt me
dat niet zo'n fijn idee...je wilt natuurlijk wel anoniem blijven
reageren, uitzonderingen daarbuiten gelaten.
Verder heb ik het druk met school, ben blij dat het eindelijk weer
begonnen is, dan heb je ook enigzins afleiding en dat scheelt een slok
op een borrel. Heel grappig, maar er komen wat goede dingen op mijn
pad. Ik was zaterdagavond uitgeweest, met een vriendin. In een kroeg
hebben ik een leuke jongen ontmoet, maar het foute is dat ik samen met
mijn vriendin (die ik depressief is, laten we zeggen manisch is...een
pilletje heb genomen om rustig te blijven...soort van slaappil..ik weet
niet of jullie weten wat dat is, (het was ook de eerste keer voor mij)
Ik werd er ontzettend rustig en suf door, maar herriner me wel nog
alles, alleen niet bepaald bewust. Vond het een rare ervaring. Die
avond hadden we het over zeer zwaarmoedige onderwerpen..ik zal er niet
te veel over uitweiden/uitwijden aangezien mensen erdoor gekwetst
kunnen worden en dat is totaal niet mijn intentie.
Even tussendoor; eerlijk gezegd vraag ik me af of je wel depressief
bent als je gewoon de deur uit gaat. Ik voel me depressief, maar
misschien is dat niet het geval. Ik hoop dat iemand me een antwoord
daarop kan geven, opdat ik geen flater sla morgen bij de huisarts.
In ieder geval heb ik zaterdag een afspraakje met hem, het is een lieve
en aardige jongen. In ieder geval heeft ie zo'n indruk op me
achtergelaten. Verder heb ik een tentamen gehaald, waar ik het niet van
had verwacht. Ik ben er wel blij om, maar tevens ben ik zo ontzettend
bang dat het allemaal weer ontzettend bergafwaarts zal gaan en ik nog
verder weg zal zakken; omdat ik al aan ''fijne en aangename dingen des
levens weer even heb mogen prooeven''. Nou we zullen zien hoe en wat.
Ik hoop dat jullie mijn posting niet te onsamenhangend vinden. Ik heb
geprobeerd mij gedachten te ordenen, maar m.i. is dat niet helemaal
gelukt.
Verder iedereen bedankt voor alle steun.
maandag 12 februari 2007 om 19:24
Ooo ja hoor, ik heb inderdaad een erg onsamenhangend geheel geschreven,
nu ik het zo teruglees. En ja...inderdaad ik lees het na, pas na het
verzenden. Handig.
Verder mijn excuses voor het herhaaldelijk gebruik van ''in ieder
geval'' ''tevens''' en alle andere meermalen
voorkomende woorden. Slaat nergens op. Pffffff
Ook wat betreft dat stukje '' zwaarmoedig onderwerp'' Het slaat
werkelijk nergens op om daarover te beginnen....of ik had het moeten
toelichten of gewoonweg niet eens over beginnen. Maar ja achteraf
gepraat is dit. Echt idioot. En het lijkt alsof ik even moeten laten
zien dat ik nog steeds zielig ben en dat ik moet aangeven dat ik nog
niet helemaal ergens overheen ben. Bah.....vind het echt beneden niveau
van me zelf.
Maar goed, dit is wel een goede vorm van zelfreflectie. DAt is het positieve eraan.
nu ik het zo teruglees. En ja...inderdaad ik lees het na, pas na het
verzenden. Handig.
Verder mijn excuses voor het herhaaldelijk gebruik van ''in ieder
geval'' ''tevens''' en alle andere meermalen
voorkomende woorden. Slaat nergens op. Pffffff
Ook wat betreft dat stukje '' zwaarmoedig onderwerp'' Het slaat
werkelijk nergens op om daarover te beginnen....of ik had het moeten
toelichten of gewoonweg niet eens over beginnen. Maar ja achteraf
gepraat is dit. Echt idioot. En het lijkt alsof ik even moeten laten
zien dat ik nog steeds zielig ben en dat ik moet aangeven dat ik nog
niet helemaal ergens overheen ben. Bah.....vind het echt beneden niveau
van me zelf.
Maar goed, dit is wel een goede vorm van zelfreflectie. DAt is het positieve eraan.
maandag 12 februari 2007 om 19:26
quote:
Ooo ja hoor, ik heb inderdaad een erg onsamenhangend geheel geschreven,
nu ik het zo teruglees. En ja...inderdaad ik lees het na, pas na het
verzenden. Handig.
Verder mijn excuses voor het herhaaldelijk gebruik van ''in ieder
geval'' ''tevens''' en alle andere meermalen
voorkomende woorden. Slaat nergens op. Pffffff
Ook wat betreft dat stukje '' zwaarmoedig onderwerp'' Het slaat
werkelijk nergens op om daarover te beginnen....of ik had het moeten
toelichten of gewoonweg niet eens over beginnen. Maar ja achteraf
gepraat is dit. Echt idioot. En het lijkt alsof ik even moeten laten
zien dat ik nog steeds zielig ben en dat ik moet aangeven dat ik nog
niet helemaal ergens overheen ben. Bah.....vind het echt beneden niveau
van me zelf.
Maar goed, dit is wel een goede vorm van zelfreflectie. DAt is het positieve eraan.
''slaat echt nergens op'' is ook een favoriete uitdrukking van mij...merk ik op
Ooo ja hoor, ik heb inderdaad een erg onsamenhangend geheel geschreven,
nu ik het zo teruglees. En ja...inderdaad ik lees het na, pas na het
verzenden. Handig.
Verder mijn excuses voor het herhaaldelijk gebruik van ''in ieder
geval'' ''tevens''' en alle andere meermalen
voorkomende woorden. Slaat nergens op. Pffffff
Ook wat betreft dat stukje '' zwaarmoedig onderwerp'' Het slaat
werkelijk nergens op om daarover te beginnen....of ik had het moeten
toelichten of gewoonweg niet eens over beginnen. Maar ja achteraf
gepraat is dit. Echt idioot. En het lijkt alsof ik even moeten laten
zien dat ik nog steeds zielig ben en dat ik moet aangeven dat ik nog
niet helemaal ergens overheen ben. Bah.....vind het echt beneden niveau
van me zelf.
Maar goed, dit is wel een goede vorm van zelfreflectie. DAt is het positieve eraan.
''slaat echt nergens op'' is ook een favoriete uitdrukking van mij...merk ik op
maandag 12 februari 2007 om 19:32
Lepa_ana, je kunt de diagnose beter aan je huisarts overlaten. Ik hoop dat je de moed hebt om eerlijk te zeggen dat je eigenlijk met dit leven wilde kappen, en dan gewoon vertellen hoe jíj je toen voelde.
Ik denk dat het mogelijk is om depressief, of in elk geval ernstig somber te zijn, en toch gewoon uit te gaan, mensen te ontmoeten, hopen op iets positiefs. Van mijn vroege twintig weet ik niet anders.
Ik denk dat het mogelijk is om depressief, of in elk geval ernstig somber te zijn, en toch gewoon uit te gaan, mensen te ontmoeten, hopen op iets positiefs. Van mijn vroege twintig weet ik niet anders.
maandag 12 februari 2007 om 20:40
maandag 12 februari 2007 om 20:47
quote:
Ontzettend onsamenhangend hoor. Ik zou me meteen op laten nemen.
Wat jij beschrijft is inderdaad niet wat je hoort over depressie. Je zou verwachten dat als je depressief bent, je inderdaad tot niets meer komt en de hele dag lamlendig op de bank jezelf ongelukkig zit te voelen, alsof je in één groot diep gat verzeild geraakt bent. Waarbij het hele leven kommer en kwel is en je daar alleen maar over weg kunt kwijnen.
Maar dan praat je wel over het diepste soort depressie dat er bestaat. Er zijn nog veel meer manieren waarop je depressief kunt zijn of je depressief kunt voelen. Zoals dat je bijvoorbeeld aan de oppervlakte alles gewoon blijft doen (uitgaan, contact met mensen), maar dat daar geen bodem onder zit. Het toneelstukje spelen lukt príma, maar "ze moesten eens weten".
Dat is een stuk moeilijker om je vinger op te leggen. Ik kan je over mijzelf vertellen dat ik alle afspraken die ik bij het RIAGG zou hebben, afgebeld heb. Dan gebeurde er weer iets en dan vond ik dat het wel weer meeviel en dat ik eigenlijk helemaal niet depressief was... om me vervolgens bij de eerste tegenslag weer finaal uit het veld te laten slaan. Precies, dat bedoel ik inderdaad, dan denk je bij je zelf van....wat een aansteller ben ik..zie je wel het gaat goed...maar dan bij een kleinere tegenslag val je weer terug. Ik denk dat dat komt omdat je eraan hebt kunnen ''proeven'' (zoals ik al eerder schreef, onderhand ben ik door de synoniemen heen) en uiteraard voelt het fijn en je wilt niet wegzakken in dat troosteloze wanhopige gedoe....wat bijna tegen zelfmedelijden grenst. En laten we wel wezen...het ergste van het ergste is zelfmedelijden. Dat is het einde pas echt zoek.
Uiteindelijk ben ik er op een andere manier uitgekomen, met een andere soort van hulp, maar wat hèb ik me ongelukkig gevoeld. En niemand heeft dat ooit in de gaten gehad, want wat wìst ik het goed te verbloemen.
Klinkt herkenbaar hè?
Ik hoop dat je huisarts je serieus neemt, maar mocht dat niet zo zijn, neem dan toch in ieder geval jezelf serieus. Dring aan op hulp, al is het maar om naar iemand toe te kunnen als je je ooit weer zo voelt zoals vorige week.
Mocht je nou het gevoel krijgen dat je bij je huisarts niet veel verder komt, dan kan ik je het boek "Zelfzorgboek Depressie" van de Stichting September en Stichting Pandora aanbevelen. Dat is te koop bij de apotheek. Ook als je wel verder komt met de huisarts is het een goed boek trouwens. Mocht je het niet kunnen krijgen, of mocht het te duur voor je zijn, dan kun je het wel van me lenen. (Even mailen naar jaquelien(a)hotmail.com) Je bent een schat, morgen ga ik naar de huisarts...onder het mom van een verwijzing naar de dieetiste (hopelijk is de telefoniste zelf niet actief hier op het forum....is toch wel genant als het mens een link legt
En verder in het kader van de betutteling nog even dit: je snapt natuurlijk zelf ook wel dat het niet zo handig is om dingen te gaan slikken als je je in basis zo ongelukkig voelt hè?
Uiteraard, laten we het erop houden dat het in een opwelling gebeurd is.
Nou ja, een positieve afsluiter nog: ik lees met ontzettend veel bewondering hoe jij jezelf analyseert in deze situatie. De dingen die je opschrijft klinken weloverwogen en zorgvuldig geformuleerd. Met jouw verstand is niks mis, als ik het zo lees. Dat verstand is een valkuil (je kunt je nare gevoelens wegredeneren, zonder dat ze daadwerkelijk weg gáán), maar het is ook je kracht. Want het stelt je ook in staat om jezelf te analyseren. Verder kan ik ook alleen maar bewondering hebben voor de manier waarop je de boel bij kop en kont pakt. Complimenten!
Dank je voor de complimenten qwerty, maar is nergens voor nodig....dat is mijn manier om ermee om te gaan. Het is belangrijk om rationeel te blijven nadenken en je zelf met beide benen op de grond te houden. Zelfmedelijden of je zelf de hoogte in prijzen zijn twee eigenschappen (als je ze daartoe kan rekenen) waar ik een gigantische hekel aan heb, dus ik probeer alles zo veel mogelijk te relativeren. Dus van alles een beetje.
Ontzettend onsamenhangend hoor. Ik zou me meteen op laten nemen.
Wat jij beschrijft is inderdaad niet wat je hoort over depressie. Je zou verwachten dat als je depressief bent, je inderdaad tot niets meer komt en de hele dag lamlendig op de bank jezelf ongelukkig zit te voelen, alsof je in één groot diep gat verzeild geraakt bent. Waarbij het hele leven kommer en kwel is en je daar alleen maar over weg kunt kwijnen.
Maar dan praat je wel over het diepste soort depressie dat er bestaat. Er zijn nog veel meer manieren waarop je depressief kunt zijn of je depressief kunt voelen. Zoals dat je bijvoorbeeld aan de oppervlakte alles gewoon blijft doen (uitgaan, contact met mensen), maar dat daar geen bodem onder zit. Het toneelstukje spelen lukt príma, maar "ze moesten eens weten".
Dat is een stuk moeilijker om je vinger op te leggen. Ik kan je over mijzelf vertellen dat ik alle afspraken die ik bij het RIAGG zou hebben, afgebeld heb. Dan gebeurde er weer iets en dan vond ik dat het wel weer meeviel en dat ik eigenlijk helemaal niet depressief was... om me vervolgens bij de eerste tegenslag weer finaal uit het veld te laten slaan. Precies, dat bedoel ik inderdaad, dan denk je bij je zelf van....wat een aansteller ben ik..zie je wel het gaat goed...maar dan bij een kleinere tegenslag val je weer terug. Ik denk dat dat komt omdat je eraan hebt kunnen ''proeven'' (zoals ik al eerder schreef, onderhand ben ik door de synoniemen heen) en uiteraard voelt het fijn en je wilt niet wegzakken in dat troosteloze wanhopige gedoe....wat bijna tegen zelfmedelijden grenst. En laten we wel wezen...het ergste van het ergste is zelfmedelijden. Dat is het einde pas echt zoek.
Uiteindelijk ben ik er op een andere manier uitgekomen, met een andere soort van hulp, maar wat hèb ik me ongelukkig gevoeld. En niemand heeft dat ooit in de gaten gehad, want wat wìst ik het goed te verbloemen.
Klinkt herkenbaar hè?
Ik hoop dat je huisarts je serieus neemt, maar mocht dat niet zo zijn, neem dan toch in ieder geval jezelf serieus. Dring aan op hulp, al is het maar om naar iemand toe te kunnen als je je ooit weer zo voelt zoals vorige week.
Mocht je nou het gevoel krijgen dat je bij je huisarts niet veel verder komt, dan kan ik je het boek "Zelfzorgboek Depressie" van de Stichting September en Stichting Pandora aanbevelen. Dat is te koop bij de apotheek. Ook als je wel verder komt met de huisarts is het een goed boek trouwens. Mocht je het niet kunnen krijgen, of mocht het te duur voor je zijn, dan kun je het wel van me lenen. (Even mailen naar jaquelien(a)hotmail.com) Je bent een schat, morgen ga ik naar de huisarts...onder het mom van een verwijzing naar de dieetiste (hopelijk is de telefoniste zelf niet actief hier op het forum....is toch wel genant als het mens een link legt
En verder in het kader van de betutteling nog even dit: je snapt natuurlijk zelf ook wel dat het niet zo handig is om dingen te gaan slikken als je je in basis zo ongelukkig voelt hè?
Uiteraard, laten we het erop houden dat het in een opwelling gebeurd is. Nou ja, een positieve afsluiter nog: ik lees met ontzettend veel bewondering hoe jij jezelf analyseert in deze situatie. De dingen die je opschrijft klinken weloverwogen en zorgvuldig geformuleerd. Met jouw verstand is niks mis, als ik het zo lees. Dat verstand is een valkuil (je kunt je nare gevoelens wegredeneren, zonder dat ze daadwerkelijk weg gáán), maar het is ook je kracht. Want het stelt je ook in staat om jezelf te analyseren. Verder kan ik ook alleen maar bewondering hebben voor de manier waarop je de boel bij kop en kont pakt. Complimenten!
Dank je voor de complimenten qwerty, maar is nergens voor nodig....dat is mijn manier om ermee om te gaan. Het is belangrijk om rationeel te blijven nadenken en je zelf met beide benen op de grond te houden. Zelfmedelijden of je zelf de hoogte in prijzen zijn twee eigenschappen (als je ze daartoe kan rekenen) waar ik een gigantische hekel aan heb, dus ik probeer alles zo veel mogelijk te relativeren. Dus van alles een beetje.
maandag 12 februari 2007 om 20:47
maandag 12 februari 2007 om 23:01
Hoi Ana,
lief dat je reageert, wat goed dat je ondanks alles toch uit ben geweest en nu ook nog een date heb (als ik dat goed heb gelezen) cool;)
Over depressief zijn ben ik geen deskundige maar met mij is het wel zo geweest dat ik gewoon door ging met mijn leven omdat ik moest, heb ook 2 kids dus de keuze is snel gemaakt, ik ken vrouwen met een man die dan wel de hele dag in bed kunnen liggen en dat bedoel ik niet lullig maar als je dat niet hebt moet je gewoon door, en vaak probeer je gewoon uit je depressie te komen door uit te gaan en toch was jou gesprek over depressie... of door te blijven werken of studeren... voor mij was het mijn werk al was ik naar een tijdje helemaal op en de klap kwam sowieso.. zo praat gewoon heel open met je dokter hij weet wat het beste is voor je
Je bent een kanjer*;:)
lief dat je reageert, wat goed dat je ondanks alles toch uit ben geweest en nu ook nog een date heb (als ik dat goed heb gelezen) cool;)
Over depressief zijn ben ik geen deskundige maar met mij is het wel zo geweest dat ik gewoon door ging met mijn leven omdat ik moest, heb ook 2 kids dus de keuze is snel gemaakt, ik ken vrouwen met een man die dan wel de hele dag in bed kunnen liggen en dat bedoel ik niet lullig maar als je dat niet hebt moet je gewoon door, en vaak probeer je gewoon uit je depressie te komen door uit te gaan en toch was jou gesprek over depressie... of door te blijven werken of studeren... voor mij was het mijn werk al was ik naar een tijdje helemaal op en de klap kwam sowieso.. zo praat gewoon heel open met je dokter hij weet wat het beste is voor je
Je bent een kanjer*;:)
dinsdag 13 februari 2007 om 00:05
quote:
Hoi Ana,
lief dat je reageert, wat goed dat je ondanks alles toch uit ben geweest en nu ook nog een date heb (als ik dat goed heb gelezen) cool;)
Over depressief zijn ben ik geen deskundige maar met mij is het wel zo geweest dat ik gewoon door ging met mijn leven omdat ik moest, heb ook 2 kids dus de keuze is snel gemaakt, ik ken vrouwen met een man die dan wel de hele dag in bed kunnen liggen en dat bedoel ik niet lullig maar als je dat niet hebt moet je gewoon door, en vaak probeer je gewoon uit je depressie te komen door uit te gaan en toch was jou gesprek over depressie... of door te blijven werken of studeren... voor mij was het mijn werk al was ik naar een tijdje helemaal op en de klap kwam sowieso.. zo praat gewoon heel open met je dokter hij weet wat het beste is voor je
Je bent een kanjer*;:)
Heey room, thanx voor je bemoedigende woorden. (Qwerty jij ook bedankt
Ik ben inderdaad uitgeweest, je hebt t helemaal goed begrepen. VAn wat ik uit jouw berichten heb begrepen, is dat je nog steeds depressief bent en doorgaat omwille van je kinderen en dat is pas moedig. Werkelijk waar. Stel je voor dat je dat niet kon opbrengen....wat ook mogelijk is; ik bedoel als je niet kan dan kan je niet. Maar jij gaat ervoor en dat vind ik pas moedig. Wat jij doet is moeilijker dan al mijn strubbelingen bij elkaar...x 2!
Hoi Ana,
lief dat je reageert, wat goed dat je ondanks alles toch uit ben geweest en nu ook nog een date heb (als ik dat goed heb gelezen) cool;)
Over depressief zijn ben ik geen deskundige maar met mij is het wel zo geweest dat ik gewoon door ging met mijn leven omdat ik moest, heb ook 2 kids dus de keuze is snel gemaakt, ik ken vrouwen met een man die dan wel de hele dag in bed kunnen liggen en dat bedoel ik niet lullig maar als je dat niet hebt moet je gewoon door, en vaak probeer je gewoon uit je depressie te komen door uit te gaan en toch was jou gesprek over depressie... of door te blijven werken of studeren... voor mij was het mijn werk al was ik naar een tijdje helemaal op en de klap kwam sowieso.. zo praat gewoon heel open met je dokter hij weet wat het beste is voor je
Je bent een kanjer*;:)
Heey room, thanx voor je bemoedigende woorden. (Qwerty jij ook bedankt
Ik ben inderdaad uitgeweest, je hebt t helemaal goed begrepen. VAn wat ik uit jouw berichten heb begrepen, is dat je nog steeds depressief bent en doorgaat omwille van je kinderen en dat is pas moedig. Werkelijk waar. Stel je voor dat je dat niet kon opbrengen....wat ook mogelijk is; ik bedoel als je niet kan dan kan je niet. Maar jij gaat ervoor en dat vind ik pas moedig. Wat jij doet is moeilijker dan al mijn strubbelingen bij elkaar...x 2!
dinsdag 13 februari 2007 om 15:16
Ach nee dat moet je niet zeggen Ana, ik heb mijn dingen en jij de jouwe, iedereen krijgt zijn portie. Ik voel me nu prima met antidepressiva, maar ik heb het ook naar me zin op werk en met de kids gaat het ook goed ondanks jongste veel aandacht vraagt en weet je zolang je tevreden en gelukkig bent met wat je hebt kan je alles aan, er zijn ook mensen die niks hebben of alles kwijt raken maar die vechten ook om boven op te komen. Wat ik altijd denk is "er zijn erger dingen dan wat ik mee maak" en dat helpt mij weer te relativeren:D*;
dinsdag 13 februari 2007 om 22:08
Hee lepa_ana,
Je post van maandag was niet onsamenhangend en het meerdere malen gebruik maken van dezelfde woorden was mij natuurlijk niet opgevallen. En dan nog, van mij mag het hoor. Maar ja, anderen kunnen dat natuurlijk vaak zeggen, maar het is belangrijk hoe je het zelf ziet!
Ik begrijp dat je het nogal verwarrend vindt dat je depressieve gevoelens hebt, maar toch goed kunt functioneren. Dat er wat positieve dingen gebeuren en dat het even beter gaat, maar dat je daar niet op vertrouwt.
Heb je de huisarts gesproken vandaag? Heb je kunnen vertellen wat je kwijt wilde?
:R
Je post van maandag was niet onsamenhangend en het meerdere malen gebruik maken van dezelfde woorden was mij natuurlijk niet opgevallen. En dan nog, van mij mag het hoor. Maar ja, anderen kunnen dat natuurlijk vaak zeggen, maar het is belangrijk hoe je het zelf ziet!
Ik begrijp dat je het nogal verwarrend vindt dat je depressieve gevoelens hebt, maar toch goed kunt functioneren. Dat er wat positieve dingen gebeuren en dat het even beter gaat, maar dat je daar niet op vertrouwt.
Heb je de huisarts gesproken vandaag? Heb je kunnen vertellen wat je kwijt wilde?
:R
