Een karige uitvaart (op alle vlakken)

24-02-2020 13:03 50 berichten
Vraag voor de ervaringsdeskundigen;

Nu mijn pa aan zijn laatste fase bezig is zijn er al veel dingen geregeld aan de praktische kant. De daadwerkelijke uitvaart plannen we met de uitvaartbegeleider. (we = 2 broers en ik).

Vorige week was ik op een mooie uitvaart, druk bezocht, mooie toespraken, kerkelijke tradities, liefde en warmte. Het was prachtig.

Bij mijn pa gaat het niet zo worden. Meer dan 20 mensen zal me verbazen, misschien dat 1 van zijn zussen en een vriend van vroeger nog een mooie anecdote willen delen. Zelf spreken, tsja. Eigenlijk wil ik het niet. Of, ik wil het misschien wel, maar het gaat niet geweldig positief zijn, ik kan niet over mijn pa praten zonder zijn alcoholverslaving en de bijhorende problemen en verdrieten. Dus dan maar niet, lijkt me voor neefje van 8 niet geschikt om te horen.

Daarna, de muziek; we hebben al een paar nummers uitgezocht, maar bij een kerkelijke uitvaart gaat iedereen dan staan en mee zingen. Blijf je bij gewone nummers gewoon zitten luisteren?

Als er schermen hangen kan ik op de achtergrond wel wat leuke foto's voorbij laten komen.

De vraag. Hoe vul je een korte dienst met weinig mensen en weinig sprekers toch nog een beetje 'leuk' in? Het staat me ook heel erg tegen om het er in een kwartier door heen te jassen en toedeloe.
Als het zo karig dreigt te worden, waarom dan een uitvaartdienst?
Je kan je vader ook naar zijn laatste plaats van bestemming laten brengen en dan een herinneringskaart versturen aan hen die van toepassing zijn.
Goeie vraag, de mensen die wel komen willen als nog wel afscheid nemen met gedachten aan de betere tijden. (invulling misschien)
Ik ben bij uitvaarten geweest waar eerlijk gesproken werd over de moeilijke kanten van de overledene. Ik vond dat erg mooi en denk niet dat het per se negatief hoeft te zijn voor neefje van 8. Natuurlijk ga je niet diep in op alle nare dingen. Net als je het bij iemand die aan kanker is overleden niet vooral uitgebreid over de chemo hebt.

Muziek en foto’s zijn altijd mooi.

Zelf een ritueel bedenken? Neefje een kaarsje laten aansteken of een tekening brengen?
Er was onlangs een kennis die vertelde dat ze de kist naar binnen hebben gedragen niet bij de afscheid zijn geweest met zijn alle vanwege financiën maar thuis een afscheidslunch/borrel hadden georganiseerd.
Met de mensen die hem dierbaar waren.
Alle reacties Link kopieren
Allereerst sterkte dat je vader gaat overlijden.

Een uitvaart kun je zo inrichten als je zelf wilt. Als je het liefst geen levensloop wilt vertellen omdat je dan teveel "slechte" of verdrietige dingen over iemand moet vertellen, kun je natuurlijk ook een mooie tekst uitzoeken die de lading dekt.
Mijn ervaring met liedjes is dat mensen in principe blijven zitten.

De uitvaart van mijn vader was in de kerk (openbaar) en in het crematorium (besloten).
Voor in de kerk hadden wij de wat kerkelijke liedjes uitgezocht, die door een koor werden gezongen. De bezoekers in de kerk konden blijven zitten. Een nichtje van mij heeft een stuk gespeeld op haar muziekinstrument, erg mooi.
Mijn zusje las een heel mooie tekst voor en ik heb een soortement van "In memoriam" gemaakt. Hierbij heb ik de dingen genoemd die leuk waren aan mijn vader (mijn vader was een erg leuk mens) en ik heb ook een klein beetje benoemd waar hij tegenaan liep met zijn ziekte. Ik wilde het liefst vertellen over hoe leuk hij was en niet over hoe ziek hij was geweest.

In het crematorium, de dag erna, hebben we een diapresentatie laten zien van foto's uit zijn leven. We hebben mooie muziekstukken uitgezocht en ook hier bleven we bij zitten.
Alle reacties Link kopieren
Mijn ouders zijn onlangs naar een "karige" uitvaart van een tante van mijn pa geweest. Ze was zelf nooit getrouwd en had zelf geen kinderen. Er is alleen een praatje van de uitvaartverzorger geweest en 3 muzieknummers. Het was ook niet druk en ze stonden inderdaad na een kwartier weer buiten.

Maar ik heb van meerdere mensen gehoord die er waren dat dit een prima dienst was. Geen hypocriete praatjes, gewoon een dienst waar iedereen zelf kort aan de overledene kon denken en haar kon eren door er gewoon simpelweg te zijn.
Alle reacties Link kopieren
Doe dan een klassiek muziekstuk en een fotopresentatie ertussen, ben je zo weer 3 minuten verder. En laat iemand zijn levensloop vertellen zonder het alcoholgebeuren er in te vermelden. Dat jij daar moeite mee hebt gehad kan, maar niet iedereen zal het waarderen of gepast vinden om dat op een begrafenis te berde te brengen. Houd het verhaal dan oppervlakkig, geboren, opgegroeid, school, werk, gezin, wonen, hobby's en nu dan rust.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
Alle reacties Link kopieren
Je beschrijft jouw ervaring dat bij een kerkelijke uitvaart mensen gaan staan en mee gaan zingen. Bij de uitvaarten die ik heb meegemaakt was dit niet echt de gewoonte hoor. Daarbij bleef iedereen gewoon zitten en er werd niet meegezongen. Ben je niet in de war met een gewone kerkdienst?
Nothing happens for a reason
Alle reacties Link kopieren
vooral: sterkte

als je een oppas nodig hebt let me know
En hier worden vaak de plaatselijke condoleances gedaan in een plaatselijk caféétje wat veelal goedkoper is dan bij het uitvaartcentrum.
Ook een kleine uitvaart kun je persoonlijk maken.

Denk aan een gedicht laten voorlezen (de uitvaartondernemer kan het spreken op zich nemen als jullie dit moeilijk vinden), mooie muziek, een slideshow met foto's van vroeger, een kaars aansteken met kinderen/kleinkinderen, bloemen neerleggen, mooie steen vooraf beschilderen en op de kist leggen.

Dit gaat niet om het aantal mensen, maar om jullie behoefte als familie. En vraag bij een klein groepje ook vooral om een kleine ruimte voor de dienst.
Westerpaviljoen schreef:
24-02-2020 13:14
vooral: sterkte

als je een oppas nodig hebt let me know
Dank je, Rozetje gaat gewoon mee, met een vriendin voor mij als steun en om rozetje evt buiten te laten rennen.
juliet64 schreef:
24-02-2020 13:14
Je beschrijft jouw ervaring dat bij een kerkelijke uitvaart mensen gaan staan en mee gaan zingen. Bij de uitvaarten die ik heb meegemaakt was dit niet echt de gewoonte hoor. Daarbij bleef iedereen gewoon zitten en er werd niet meegezongen. Ben je niet in de war met een gewone kerkdienst?

Zou kunnen, we hebben iig 1 lied gestaan vorige week. Zitten lijkt meer de standaard te zijn.
SweetFirefly schreef:
24-02-2020 13:13
Doe dan een klassiek muziekstuk en een fotopresentatie ertussen, ben je zo weer 3 minuten verder. En laat iemand zijn levensloop vertellen zonder het alcoholgebeuren er in te vermelden. Dat jij daar moeite mee hebt gehad kan, maar niet iedereen zal het waarderen of gepast vinden om dat op een begrafenis te berde te brengen. Houd het verhaal dan oppervlakkig, geboren, opgegroeid, school, werk, gezin, wonen, hobby's en nu dan rust.
Daarom wil ik ook niet spreken. Het 'als je andere keuzes had gemaakt' kan ik niet overslaan als ik wel spreek. Dus spreek ik niet.
Maartje2016 schreef:
24-02-2020 13:12
Mijn ouders zijn onlangs naar een "karige" uitvaart van een tante van mijn pa geweest. Ze was zelf nooit getrouwd en had zelf geen kinderen. Er is alleen een praatje van de uitvaartverzorger geweest en 3 muzieknummers. Het was ook niet druk en ze stonden inderdaad na een kwartier weer buiten.

Maar ik heb van meerdere mensen gehoord die er waren dat dit een prima dienst was. Geen hypocriete praatjes, gewoon een dienst waar iedereen zelf kort aan de overledene kon denken en haar kon eren door er gewoon simpelweg te zijn.
Mooi om te lezen. Simpel en eerlijk is misschien ook niet hetzelfde als 'karig'. Ik zit ook met mijn eigen emoties dat ik graag de pa had gehad die andere keuzes had gemaakt.
SweetFirefly schreef:
24-02-2020 13:13
Doe dan een klassiek muziekstuk en een fotopresentatie ertussen, ben je zo weer 3 minuten verder. En laat iemand zijn levensloop vertellen zonder het alcoholgebeuren er in te vermelden. Dat jij daar moeite mee hebt gehad kan, maar niet iedereen zal het waarderen of gepast vinden om dat op een begrafenis te berde te brengen.
Ben ik het niet mee eens. Het is jouw vader, jij bepaalt wat je gepast vindt. Zeker als er maar 20 mensen komen, dan zijn dat mensen die vast wel weten hoe het zat.

Ik kan me verschillende uitvaarten herinneren waarin ik het een opluchting vond dat er ook geproken werd over nare eigenschappen van de overledene. Je herkent iemand dan tenminste terug in de verhalen. Als moet ik wel eerlijk zeggen dat er bij de uitvaart van mijn schoonvader niet openlijk gerept werd van zijn alcoholisme.
Alle reacties Link kopieren
Je kunt het op allerlei manieren doen. Bij sommige crematoria of uitvaartcentra zijn wat kleinere ruimtes waar een kleine dienst gehouden kan worden. Ik ben laatst ergens geweest waar je daarnaast een soort kleine koffiekamer had, tot max 30 personen. Kon je zelf koffie en drinken pakken enzo. Klein en informeel. Wel een kleine dienst.

Wat foto's muziek, een spreker of een uitvaartleider die wat spreekt. Een kaarsje aansteken inderdaad. Een moment van stilte....dan ben je zo een half uur verder. En dat kan prima zijn toch?

Of je doet een condoleanceavond. Kunnen daar mensen afscheid nemen, wat napraten. Dan de volgende dag met intiem clubje vader begraven/naar het crematorium brengen kan ook.

Vele sterkte
Je kunt ook een gedicht voorlezen. Dan spreek je wel, maar niet over zijn levensloop.
Ik heb je een pb'tje gestuurd. Met het gedicht wat ik in een vergelijkbare situatie heb voorgedragen. Misschien vind je dat wat.
Alle reacties Link kopieren
Maartje2016 schreef:
24-02-2020 13:12
Mijn ouders zijn onlangs naar een "karige" uitvaart van een tante van mijn pa geweest. Ze was zelf nooit getrouwd en had zelf geen kinderen. Er is alleen een praatje van de uitvaartverzorger geweest en 3 muzieknummers. Het was ook niet druk en ze stonden inderdaad na een kwartier weer buiten.

Maar ik heb van meerdere mensen gehoord die er waren dat dit een prima dienst was. Geen hypocriete praatjes, gewoon een dienst waar iedereen zelf kort aan de overledene kon denken en haar kon eren door er gewoon simpelweg te zijn.
Tante van mij idem. Zij was ook alcoholist.
Er was een klein gezelschap waarvan iedereen haar kende en ook alle nare gevolgen van de verslaving en de keuzes die ze hierin maakte .. Geen hypocriete praatjes. Leven was nl erg zwaar voor haar geweest, maar bovenal voor haar kinderen, ex-man en ouders.
Vond het een pijnlijk gebeuren.

Veel sterkte..
Alle reacties Link kopieren
Het hoeft niet in een kerk, vaak is er ook ergens wel een aula beschikbaar. De kerkdiensten waar ik kom zingen mensen wel mee mer kerkelijke liederen, maar gaan niet staan. Dat verschilt dus. In de katholieke kerk werd er niet mee gezongen.

Je hoeft niets, je hoeft geen fotocollage te maken, je hoeft geen toespraak te houden. Wat is de reden dat je wel foto's wilt doen? Je klinkt niet verbonden met je vader,eigenlijk wil ik je adviseren geen dingen te doen omdat dat nu eenmaal "zo hoort". Als jij niets wil doen is dat ook goed.

Een kleine aula, paar mooie (klassieke) muziekstukken en misschien iets door de uitvaartondernemer kan ook.
Alle reacties Link kopieren
juliet64 schreef:
24-02-2020 13:14
Je beschrijft jouw ervaring dat bij een kerkelijke uitvaart mensen gaan staan en mee gaan zingen. Bij de uitvaarten die ik heb meegemaakt was dit niet echt de gewoonte hoor. Daarbij bleef iedereen gewoon zitten en er werd niet meegezongen. Ben je niet in de war met een gewone kerkdienst?
Een uitvaart in de kerk, zingt iedereen de psalmen en gezangen mee, en houdt de dominee een schriftlezing. En verder kan je het zelf invullen.

Ik zou eerst een muziekstuk laten horen, dan een levensloop vertellen, lied laten horen, gedicht voorlezen, lied, praatje uitvaartleider.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Betonrot schreef:
24-02-2020 13:09
Ik ben bij uitvaarten geweest waar eerlijk gesproken werd over de moeilijke kanten van de overledene.
Ik ook. Mijn alcoholistische opa is ook niet als heilige gezelligerd de grond ingegaan.

Ik zie niet in waarom je er iets van aan moet trekken dat iemand dat misschien ongepast zou vinden. Het is de waarheid en onderdeel van jouw verdriet, jij bent zijn kind, dus mag het genoemd worden.
Alle reacties Link kopieren
Dropdrop schreef:
24-02-2020 14:07
Ik ook. Mijn alcoholistische opa is ook niet als heilige gezelligerd de grond ingegaan.

Ik zie niet in waarom je er iets van aan moet trekken dat iemand dat misschien ongepast zou vinden. Het is de waarheid en onderdeel van jouw verdriet, jij bent zijn kind, dus mag het genoemd worden.
Dat vind ik ook.

Zie dat ik mijn vorige reactie behoorlijk krom heb beschreven, maar ik bedoelde juist ook dit. De genodigden wisten allemaal hoe de situatie was. Ik was daar vooral om de kinderen van tante te steunen.
Doe vooral ook wat goed voelt voor jou en je broers.
Alle reacties Link kopieren
Zelf spreken, tsja. Eigenlijk wil ik het niet. Of, ik wil het misschien wel, maar het gaat niet geweldig positief zijn, ik kan niet over mijn pa praten zonder zijn alcoholverslaving en de bijhorende problemen en verdrieten.


Schrijf je in je OP.

Zou het verdrietig voor je vinden als je geen afscheid zou nemen van je vader op jouw manier omdat het niet 'passend' zou zijn.
Denk er goed over na..
Alle reacties Link kopieren
Wij als kinderen hebben mijn moeder samen met mijn man naar het crematorium begeleid, iedereen die haar lief was, was er al niet meer. Voor ons meer dan voldoende.
die ik wilde bestaat al...
Alle reacties Link kopieren
Bij een oudere kennis met weinig vrienden/familie konden mensen afscheid nemen in een soort ‘huiskamer’, er draaide een PowerPoint met foto’s en er was wat te eten en te drinken. De kist stond achter een kamerscherm.

Geen toespraken, geen ‘dienst’. Herinneringen ophalen, dat wel. Daarna hebben de kinderen de kist gesloten en haar naar de ovenruimte begeleid.

Was prima zo.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven