Een man werd onwel

13-01-2023 18:05 62 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zag vandaag een man op de grond vallen. Hij werd onwel en heel bleek. Kreeg spiertrekkingen en ging gaspen (ademhalingreflex). Zijn ogen draaiden naar boven weg. Ik belde 112 en iemand anders wilde gaan reanimeren. De man kwam echter snel weer bij waardoor niet nodig was te reanimeren. Ik wilde het even van me afschrijven. Heeft iemand ook ooit zoiets meegemaakt?
Ja, een keer een man op de stoep precies toen ik langsfietste viel om en begon te stuiptrekken. Hij kreeg ook schuim op zijn mond. Ik ben wel gestopt maar er waren ook mensen op de stoep die hem fysiek hielpen gelukkig want ik had geen idee wat te doen. Daarna de taak gekregen van een kordatere omstander om op de hoek te wachten op de ambulance en ze erheen te wijzen want het was nogal een achterafstraatje. Voor mijn gevoel duurde het ook lang voor de ambulance kwam. Hij hield op een gegeven moment op met stuiptrekken maar bleef wel heel verward/verdwaasd. Men dacht geloof ik dat het door drugs kwam maar ik weet eigenlijk niet meer wie dat zei (omstanders of de ambulancemedewerkers? Of misschien had ik het zelf bedacht) Het heeft op mij ook veel indruk gemaakt in ieder geval. Is meer dan 15 jaar geleden en ik zie hem nog liggen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn vader fietste na zijn werk langs het kanaal naar huis. Er fietste een man voor hem. Die kreeg een epileptische aanval en fietste zo het kanaal in. Mijn vader sprong er achteraan en hield die man vast, maar er was niemand in de buurt. Toen heeft hij die man naar de kant proberen te slepen en gewacht tot er iemand aan kwam, want hij kon hem zelf niet op het droge tillen. Toen er iemand voorbij kwam heeft diegene de ambulance gebeld en hebben ze die man en mijn vader uit het water gehaald. Mijn vader kreeg achteraf nog een bloemetje van de politie namens die man.
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Een keer iemand die een flinke stroom schok kreeg en door die schok de bron niet los kon laten.
Toen heb ik geleerd dat ik in zo’n moment enorm ga handelen en regelen en alles om me heen vergeet.. (om daarna als een bibberend rietje te zitten)

Was heel naar, ambulance erbij en ze heeft nog een tijdje in t ziekenhuis gelegen want haar hart was er ernstig van ontregeld
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
Alle reacties Link kopieren Quote
smulrol schreef:
13-01-2023 19:11
Door de spiertrekkingen en draaien met de ogen
Dit komt ook vaak voor bij onwel worden bij cardiale problemen en komen zelfs regelmatig voor bij flauwvallen.

Ik denk ook aan cardiaal. Eerst bleek worden past niet heel typisch bij epilepsie, gaspende ademhaling past niet bij epilepsie, vlot weer bijkomen ook niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb jaren terug een hoogbejaarde man gevonden in het park. Ik was hoogzwanger en met de hond aan het lopen toen ik ineens een hond hoorde grommen tegen mij en m'n hond. Paar meter achter de hond lag die man. Ik heb m'n hond vastgebonden aan de boom, meneer toegedekt en 112 gebeld. Een andere voorbijganger heeft ook z'n jas gegeven en is naar herkenningspunt gegaan om op de ambulance te wachten. Meneer was bij, ik heb de hond zn vertrouwen weten te winnen en ben bij meneer gebleven tot hij naar het ziekenhuis ging. Hond werd opgehaald door de buurvrouw.

Meneer bleek een beroerte te hebben gehad, ik heb hem nog opgezocht na ontslag ziekenhuis. Helaas ging het zo slecht met hem dat hij snel naar een verpleeghuis is gegaan. Ook daar heb ik hem opgezocht maar hij herkende niemand meer..
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Alle reacties Link kopieren Quote
Hè, wat een nare verhalen allemaal. :hug: Ik heb zelf ook wel eens moeten reanimeren, ondanks dat hulpverlening er razendsnel was en het goed afgelopen is, het gaat niet meer van m’n netvlies denk ik. Ik voel me wel een stuk zelfverzekerder in dit soort situaties sinds ik BHV training heb gehad, en ik ben ook realistisch over wat ik wel en niet kan. Maar impact heeft het altijd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vergeet nooit meer dat ene meisje/jonge vrouw in de bus. Bus vol met studenten allemaal in de telefoon gedoken of met oordopjes en ogen dicht. Ik zelf zat achterin de bus en het meisje meer aan de voorkant. Totdat haar tasjes het looppad opschoven. Beetje raar maarja niemand deed of zei iets dus dacht ook zal wel. Al snel zag je het meisje in elkaar gedoken met de ogen dicht, bijna van de stoel vallend. Nog steeds zei niemand iets, totdat de busshauffeur het zelf zag. Stopte en probeerde meisje bij bewustzijn te krijgen. Die arme man, vergeet het nooit meer! Riep lichtelijk geemotioneerd of iemand kon helpen of ehbo diploma heeft. Opnieuw doodse stilte waarna toch een meid die richting opliep en het meisje nog eens goed bekeek. Meisje was weer bij bewustzijn maar reageerde nergens op, keek alleen voor zich uit. Busshaffeur had via centrale ambulance laten komen. Kleine 10min kwam de politie eerst en daarna de ambu.

Arme meisje sprak nog steeds niet en reageerde niet op de broeders. Een van ze heeft haar opgetild en naar buiten gebracht richting brancard. Arme meisje zal zich wel alleen hebben gevoeld.
Alle reacties Link kopieren Quote
@TO, je hebt super goed gehandeld door 112 te bellen!!

Al doe je verder niets, 112 bellen is echt het allerbelangrijkste, want indien nodig praten zij je er doorheen.

Ik heb een keer meegemaakt dat een vrouw recht voor mijn neus het water in reed met de auto. Heb meteen de auto aan de kant gegooid en 112 gebeld. Stond ik daar, op m’n hakjes, in een of andere berm, te krijsen dat ze uit die auto moest komen. Achteraf bleek dat ze had gedronken en was ik echt enorm boos.
Bij de hulpdiensten (die gelukkig snel kwamen) zat een bekende en daar heb ik nog een fijne knuffel van gehad, was best wel geschrokken maar toch ook blij dat ik wel gehandeld had.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb afgelopen augustus een soort aanval gehad tijdens mijn chemokuur waardoor ik gestopt ben met ademhalen.Mijn man was hierbij en die zegt hoor nu nog de paniek in de stem van de verpleegkundige ik wil nu het sit team hier hebben.Het was het engste dat die ooit heeft meegemaakt zegt die.Nu ben ik natuurlijk wel zijn vrouw maar het heeft ook indruk gemaakt ook op de verpleegkundige die toch best wat meemaken.Dus ik begrijp helemaal dat je een beetje van slag bent.Ik heb eens iemand geholpen die vervelend van haar fiets was gevallen gelukkig niks ernstigs maar zelfs dat maakte al indruk op mij.
Fijn dat het goed is afgelopen met die meneer.
Meegemaakt met mijn schoonvader. We zaten met zijn vieren en kind te eten en opeens werd hij niet helemaal goed en klapte hij opeens naar achteren. Ik schrok, sprong op, dacht aan een hartaanval maar zag al snel dat dat het niet was, hij was gewoon bij, trok even weg. Ik heb gelijk 112 gebeld. In de stress noemde ik automatisch ons huisadres ipv die van mijn schoonouders. Schoonmoeder neee ..... haha. Het liep al met al met een sisser af. Voor mijn dove man was het heftiger want door dit alles konden we in eerste instantie niet gebaren dus hij kreeg niet alles mee. Hij heeft zich toen ontfermt over zoon, ik ben uiteindelijk buiten gaan wachten. Ik ben blij dat ik gelijk in de actie schoot.
Ook iets soortgelijks gehad met mijn opa, wat gelukkig ook met een sisser afliep. Maar de schrik zat er toch wel in....
Alle reacties Link kopieren Quote
Een man voor mij in de rij was zijn spullen aan het inpakken en hij deed wat raar, net of hij kleine schokjes kreeg. Maar oudere man, dus dat gaat wel vaker niet soepel meer, maar het was raar. Dus ik vroeg of het wel met hem ging; Nee, alles was goed. Maar ik was er niet gerust op, want de schokjes werden iets erger. Hij zei zelf nog iets van; ja, het gaat niet helemaal goed/lekker. Toen vroeg ik aan het personeel om een stoel voor hem. Allemaal grote ogen. Nog een keer dringend vragen en benadrukken dat de beste man zich beroerd voelde.
Gelukkig was mijn vriend aan zijn andere kant gaan staan (en is hij zo sterk als een beer) en kon de beste man opvangen voor hij volledig tegen de vlakte ging.

Potverdikkie, toen konden ze wel ineens reageren. Stelletje idioten. Gelukkig was hij maar even weg en heeft de manager hem meegenomen naar achteren.

We waren er beiden wel even beduusd van. Was van het begin tot het einde nog geen 3 minuten. Zo snel gaat het. Dus mijn opmerking over idioten was niet helemaal terecht.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Senseo schreef:
13-01-2023 18:40
Ja, ik heb het nu 3 keer meegemaakt. 1x hartstilstand, 1x epilepsie en 1x flauwvallen. Erg angstig om mee te maken als je het ziet gebeuren.

Ik ga altijd handelen en geef anderen ook instructies (112 bellen, iets voor onder het hoofd, jas, paraplu) Ik kan wel reanimeren, maar meestal startte iemand anders.
Reanimatie bij flauwvallen of epilepsie? Die hartstilstand snap ik, maar die andere keren ook? Omdat je zegt: meestal startte iemand anders. Dus je bent zelf ook al eens gestart? Beetje warrig verhaal.

Ik ben al jaren evenementenhulp verlener en werk nu zo'n 30 jaar in de zorg. Ik schrik nog van weinig.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
Alle reacties Link kopieren Quote
Melony schreef:
13-01-2023 18:15
Dat is ook schrikken :hug:

Mijn man heeft het laatst ook meegemaakt toen we uiteten waren. Hij was even naar het toilet en toen kwam er een man uit een wc-hokje gestrompeld die nog net kon roepen “ik heb epilepsie” en toen kreeg hij een zware epileptische aanval.

Het personeel van het restaurant meteen ingelicht maar die vonden het niet nodig meteen 112 te bellen en gingen gewoon door met hun werk. De BHV’er kwam ook niet, die stond in de keuken. Ik heb echt staan viswijven midden in het restaurant :swear: en mijn man was na afloop, toen die man uiteindelijk mee was met de ambulance, ook echt wel van slag.
Wat een idioten in dat restaurant. Ze zijn notabene verplicht de ambulance te bellen, ivm verzekeringswerk (er gaat nl iemand tegen de vlakte in je restaurant).

Het gebeurde een paar jaar geleden met een kennis van mij. Ze viel "alleen" maar flauw (te weinig gegeten en gedronken en wel gedanst) en ondanks dat wij haar kenden, bij haar waren en alles, stond het café er echt op een ambulance te bellen, en hij legde toen ook bovenstaande uit.

Ik ben bhv-er, en heb behoorlijk wat medische kennis vanwege mijn vak. Ik kan heel pragmatisch handelen in geval van nood gelukkig. Pas achteraf komt dan de schok.

Mij is ooit op bhv verteld dat slechts 1 op de 100 reanimaties lukt, en dat is inclusief het gelijk kunnen aed-en en inclusief professionals, dus dat je je nooit, nooit, nooit schuldig mag voelen als de door jouw gestarte reanimatie niet mocht lukken. Of de cijfers echt kloppen, weet ik niet, maar het is me wel altijd bijgebleven. Doe wat je kunt doen, ook al weet je het niet zeker of het 1x drukken en 3x blazen is, of andersom, of je drukt alleen maar. Je kunt het, wat dat betreft, bij een hartstilstand eigenlijk nooit fout doen (zolang je ook maar 112 belt of hebt gebeld en/of hulp er bij roept).
Alle reacties Link kopieren Quote
Vakantie in Frankrijk. We wandelden met zoon in de kinderwagen op het strand. Ineens bespeurden we onrust bovenaan het duinpad.

Erheen gegaan (lukt niet zo snel in dat zand) en toen we boven kwamen, zagen we een man op de grond liggen op zijn rug. De twee dames die bij hem waren (het waren allemaal 60plussers) hielden zijn benen gestrekt omhoog.

Man en ik hebben de man op onze stranddeken in de stabiele zijligging gelegd en ik voelde al geen pols meer. De dame naast me bleef gillen tegen hem. Mijn man is naar de receptie gerend (een paar kilometer verderop) en heeft de SAMU laten bellen.

Die mensen kwamen eindelijk en constateerden dat ze niets meer konden doen. Via de receptie konden we een gesprek aanvragen bij de SAMU. Het bleek dat de man al direct overleden was en dat we niets hadden kunnen doen.

Het ging ons niet in de koude kleren zitten. De gillende vrouw, onze zoon van tien maanden die het natuurlijk ook niet begreep waarom die drukte was. De vakantie was al bijna afgelopen en we hebben daarna echt wel een week nodig gehad om het te verwerken.

Dit was nog voordat iedereen een mobieltje had.
Every woman deserves a man that destroys her lipstick, not her mascara.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een keer een oudere man zien liggen langs het fietspad langs zijn fiets. Hij was bij kon ook vertellen dat hij zelf was gaan liggen omdat hij voelde dat het niet goed ging, hij kon niet meer overeind zei hij en voelde zijn benen en armen niet. Ik heb 112 gebeld. Die waren erg behulpzaam. Gaven me wat opdrachtjes voor de man (die zijn naam niet meer wist). Hij kon wel zijn arm optillen toen ik dat vroeg. Het was wat vreemd want daarvoor zei hij nog dat hij zijn arm niet voelde. Ik was blij dat de ambulance er was. Achteraf via via nog gehoord dat er wel echt iets aan de hand was.
Ik weet wel dat ik in geval van twijfel gewoon bel en vertrouw op de expertise aan de andere kant van de lijn. Ik vond dat zo fijn dat ze zo rustig en duidelijk waren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Irish_Wasser_Woman, idd. Als je wel een reanimatie start of gewoon hulp haalt dan doe je al je best. Genoeg mensen die erbij staan en denken, een ander doet het wel.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Een jaar of vijftien geleden kwam ik een tamelijk druk terras opgelopen omdat ik had afgesproken met een vriendin. Zij was (veel) te laat. Terwijl ik een tafeltje zocht, kwam er een man op me afgelopen. De paniek in zijn ogen was groot, en opeens viel hij me om de hals, waarna hij op de grond in elkaar zakte. Ik had geen idee wat ik moest doen, maar hij lag schuddend en schuimbekkend aan mijn voeten - en niemand deed iets. Ik boog me over hem heen en riep om hulp. Nog steeds kwam niemand in beweging. Ik probeerde de man tot rust te brengen, en eindelijk riep iemand me toe dat hij een epileptische aanval had en dat ik een pen tussen zijn tanden moest stoppen. Ik had geen pen! En hij bleef maar schudden en schuimbekken. Ik schreeuwde naar een serveerster (die op veilige afstand naar ons stond te kijken) dat ze me NU een pen moest geven en dat ze 112 moest bellen.

Ik kreeg de pen aangereikt, die ik tussen zijn tanden klemde (geen idee hoe, maar het lukte, en ik herinner me vooral mijn totale verbijstering over de uitblijvende hulp van omstanders. Achteraf denk ik dat mensen misschien dachten dat ik de man kende?) en vrij snel reed er een ambulance voor. Godzijdank. Voor ik het wist, reed de ambulance met loeiende sirenes weg.

Ik ben die gebeurtenis nooit vergeten. Ik blijf het vreemd vinden dat er zo weinig solidariteit was: de man was míj om de hals gevallen en dus was hij míjn probleem, leek iedereen te denken. Ik vond het achteraf ook jammer dat ik nooit heb kunnen achterhalen of het allemaal goed met hem was gekomen. Het ging te snel, de ambulance reed met vliegende vaart weg en voor mijn gevoel was ik echt verantwoordelijk geweest voor zijn leven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een keer in mijn lunchpauze een bejaarde vrouw van haar scootmobiel af zien vallen. Ze reed tegen de stoeprand op en toen ging het mis, ze klapte keihard op de grond. Overal bloed. Ik werd er niet goed van. Gelukkig waren er meer omstanders die zich over haar ontfermden. Toen heb ik maar 112 gebeld (iemand moest het doen). Ik moest daarna weer snel aan het werk, maar was een beetje in shock. Gelukkig bleven die andere mensen bij haar tot ze was opgehaald.
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Pff Samarinde, dat is ook schrikken zeg! Ik vind dat je goed hebt gehandeld. Ik denk dat die omstanders ook dachten dat jullie bij elkaar hoorden.
Groetjes!
Alle reacties Link kopieren Quote
Jaren geleden zag ik een auto op een nogal vreemde plek stil staan op een drukke weg. Met de neus richting fietspad, schuin dus. Auto op groenstrook in midden geparkeerd en naar auto gerend. Gelukkig stopten er nkb 2 auto's. Een oudere man was onwel geworden en liet urine lopen. Eén automobilist belde 112 en ik en andere man deden stoel achterover en zochten op verzoek van 112 in zijn zakken. Daar zaten pillen in. We moesten er eentje in zijn mond doen. Op dat moment kwam de ambulance en konden we gaan.

Ik dacht dat ik er redelijk rustig onder was, maar eenmaal bij kantoor, maakte ik de bocht bij parkeerplaats niet goed en raakte ik dat ding waar ik pasje voor moest houden....

Nog vaak aan die man gedacht, weet niet hoe het is afgelopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pietje schreef:
13-01-2023 21:05

Ik heb een keer meegemaakt dat een vrouw recht voor mijn neus het water in reed met de auto.
Oh zoiets heb ik ook eens meegemaakt. Hartje winter, -15 ofzo en op de autoweg zag ik ver voor me een auto de berm in gaan, op dat stuk waren geen vangrails. Andere auto's stopten om hulp te verlenen dacht ik maar niemand ging naar beneden. Op de plek aangekomen zag ik waarom, de bestuurder was met de auto op het ijs terecht gekomen en op het dak van z'n auto geklommen. Brandweer was al gebeld. Was een bijzondere ervaring.
(Hartje winter was 10+jaar geleden, al ruim een week strenge vorst met ijsdagen. Toen het ongeluk gebeurde sneeuwde het en was de maximumsnelheid zo'n 50km per uur)
Ik zie die man nog zitten op het dak zwaaiend naar de mensen boven haha
Je richting is belangrijker dan je snelheid
Dat is schrikken.

Ik ben wel een keer zelf degene geweest die is flauwgevallen in de metro. Gelukkig wel geholpen door mensen want ik werd wakker met paar mensen om mij heen. Iemand had ook 112 gebeld. Ben nagekeken en mocht toen naar huis gelukkig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Zo veel reacties! Het gebeurt dus best vaak en ik lees ook dat het bij de meeste mensen veel indruk maakt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pietje schreef:
13-01-2023 21:05
@TO, je hebt super goed gehandeld door 112 te bellen!!

Al doe je verder niets, 112 bellen is echt het allerbelangrijkste, want indien nodig praten zij je er doorheen.

Ik heb een keer meegemaakt dat een vrouw recht voor mijn neus het water in reed met de auto. Heb meteen de auto aan de kant gegooid en 112 gebeld. Stond ik daar, op m’n hakjes, in een of andere berm, te krijsen dat ze uit die auto moest komen. Achteraf bleek dat ze had gedronken en was ik echt enorm boos.
Bij de hulpdiensten (die gelukkig snel kwamen) zat een bekende en daar heb ik nog een fijne knuffel van gehad, was best wel geschrokken maar toch ook blij dat ik wel gehandeld had.
Dankje maar wel weer geleerd van deze ervaring.
Ik heb dus bhv gedaan. Het is nu wel al 1,5 jaar geleden dat ik de cursus deed. Niet meer herhaald vanwege een nieuwe baan. Ik heb wel gemerkt dat de info snel wegzakt en dat ik door de stress toch ook wel beïnvloed word op dat moment. Ik was eigenlijk hysterisch aan het commanderen wat iedereen moest doen.
"Spreek hem aan" "kijk of hij een ademhaling heeft"

Wat verwarrend is dat de bewusteloosheid niet meteen goed te zien is. De ogen bleven namelijk open en hij bewoog nog door stuiptrekkingen en de ademreflex.
Alle reacties Link kopieren Quote
De eerste keer dat ik zo iets meemaakte was op mijn werk, een sporter werd onwel. Ogen draaiden weg en ze liet het water wat ik haar had gegeven uit haar handen vallen. We hebben haar op de grond gelegd en toen ik 112 aan de telefoon had kwam ze gelukkig bij. We hebben er wel een huisarts bij gehaald (praktijk in hetzelfde gebouw) en die heeft haar toch met de ambu laten ophalen.

Daarnaast 2x een heftige epileptische aanval die overging in convulsies bij dezelfde persoon. De eerste keer kwam ik toevallig op de parkeerplaats kort nadat ze bij mij was geweest, en was er al een wijkverpleegkundige aan het helpen. Het hielp wel dat ik wist wie ze was en dat ze epilepsie had maar verder konden we haar neusspray niet vinden en heb ik weer de huisarts gehaald. Die wist ook niet goed wat te doen. Dat verbaasde me wel. Dus 112 gebeld en die heeft haar uiteindelijk opgehaald. Wilden ze niet maar we konden haar moeilijk in januari op de parkeerplaats laten liggen...

De tweede keer zat ze nog bij mij en viel ze weg. Heb haar plat gelegd, mn collega geroepen die weer de huisarts erbij haalde. Dit keer meteen 112 gebeld want de neusspray werkte niet en ze had inmiddels het schuim om haar mond staan en in haar broek geplast. Heel naar gezicht. Door het infuus aanprikken ook nog bloed dus mijn hele behandelkamer lag onder de menselijke vloeistoffen. Ik was op dat moment 5 weken zwanger en achteraf heb ik wel eens gedacht of de spanning daarvan heeft bijgedragen aan het mislopen van die zwangerschap...

Reanimeren heb ik wel geleerd en zou ook wel starten met hartmassage, maar beademen zou ik denk ik toch niet spontaan gaan doen. Ook omdat we hebben geleerd dat de hartmassage vele malen belangrijker is, en er met COVID zelf door het ambulancepersoneel niet wordt beademd (wel met een ballon natuurlijk, geen mond op mond).

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven