Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
maandag 8 januari 2024 om 15:21
"vroeger werd er ook een beroep op de kinderen gedaan"
Met dit verschil dat in de generatie van mijn moeder van 82 (die dus wel meer voor mijn oma heeft gedaan en kúnnen doen) de meeste vrouwen of niet werkten of parttime. Nunwerken de meesten toch wel 30+ uren en woont niet iedereen in de buurt van de ouders.
Met dit verschil dat in de generatie van mijn moeder van 82 (die dus wel meer voor mijn oma heeft gedaan en kúnnen doen) de meeste vrouwen of niet werkten of parttime. Nunwerken de meesten toch wel 30+ uren en woont niet iedereen in de buurt van de ouders.
libelle44 wijzigde dit bericht op 08-01-2024 15:23
25.39% gewijzigd
maandag 8 januari 2024 om 15:22
Als mantelzorger doe je dat dus niet (meer). Ik zorg dat ik altijd bereikbaar ben tegenwoordig.
maandag 8 januari 2024 om 15:26
Mijn vriend en ik zijn begin dertig, en één ouderpaar is met name erg zorgbehoevend (prognoses zijn ook niet goed, zal op termijn alleen maar verslechteren en dat merken we nu al). We zijn er überhaupt nog niet uit of we aan kinderen willen beginnen, maar laten in die keuze zelfs mantelzorg voorbij komen (als in; kunnen we het, als we wel kinderen zouden willen, eigenlijk wel combineren, helemaal als het andere ouderpaar ook nog gaat kwakkelen?). Eigenlijk vind ik dat best erg nu ik er zo over nadenk.
maandag 8 januari 2024 om 15:28
Ik heb een kantoorbaan en momenteel werk ik hoofdzakelijk thuis, dus wat dat betreft wel ideaal. Ik kan makkelijk bellen met mijn moeder, en soms belt ze meerdere keren per dag. Het zijn wel altijd korte gesprekjes “want je bent aan het werk”, en als het niet kan dan blaf ik gewoon: ik bel straks, doei, en dan begrijpt ze dat natuurlijk. Maar ik sta haar vaak genoeg te woord met dingen die echt storend zouden zijn als er iemand naast me op kantoor zat. Door computerschermen loodsen, afspraken die ik online voor haar heb gemaakt die zij dan in haar (2!) agenda’s moet zetten, etc.
Ook heel apart, ze belt vaak met een vraag, bijvoorbeeld haar e-mail doet iets niet, of ze kan een bijlage niet vinden (omdat je het moet downloaden), of er is een e-mail opeens verdwenen (zit dan in de concepten bij haar 153 andere incomplete e-mails), of ze zoekt een programma op haar nieuw wasmachine, etc.
Maar dan belt ze altijd vanaf een plek in het huis die zo ver mogelijk van het betreffende apparaat is. “Zit je nu voor je scherm?”. —“Nee, ik ben beneden.” Zucht. “Oké, ga dan naar eerst naar je laptop en bel me dan terug”. Voor ze daar dan is zijn we zo weer 5 minuten verder, want ze is niet zo snel. Of ze zit boven, en ze heeft juist een vraag over de oven beneden. Onbegrijpelijk. Of ze wil details van een afspraak die ik heb gemaakt weten, ik steek van wal, en dan is het wacht even, ik moet even pen en papier zoeken. Terwijl ze mij met dat doel belt, haha! Zou er een collega naast me zitten, dan werd die gillend gek van dat gekeutel.
Ook heel apart, ze belt vaak met een vraag, bijvoorbeeld haar e-mail doet iets niet, of ze kan een bijlage niet vinden (omdat je het moet downloaden), of er is een e-mail opeens verdwenen (zit dan in de concepten bij haar 153 andere incomplete e-mails), of ze zoekt een programma op haar nieuw wasmachine, etc.
Maar dan belt ze altijd vanaf een plek in het huis die zo ver mogelijk van het betreffende apparaat is. “Zit je nu voor je scherm?”. —“Nee, ik ben beneden.” Zucht. “Oké, ga dan naar eerst naar je laptop en bel me dan terug”. Voor ze daar dan is zijn we zo weer 5 minuten verder, want ze is niet zo snel. Of ze zit boven, en ze heeft juist een vraag over de oven beneden. Onbegrijpelijk. Of ze wil details van een afspraak die ik heb gemaakt weten, ik steek van wal, en dan is het wacht even, ik moet even pen en papier zoeken. Terwijl ze mij met dat doel belt, haha! Zou er een collega naast me zitten, dan werd die gillend gek van dat gekeutel.
maandag 8 januari 2024 om 15:29
Timetraveler schreef: ↑08-01-2024 15:26Mijn vriend en ik zijn begin dertig, en één ouderpaar is met name erg zorgbehoevend (prognoses zijn ook niet goed, zal op termijn alleen maar verslechteren en dat merken we nu al). We zijn er überhaupt nog niet uit of we aan kinderen willen beginnen, maar laten in die keuze zelfs mantelzorg voorbij komen (als in; kunnen we het, als we wel kinderen zouden willen, eigenlijk wel combineren, helemaal als het andere ouderpaar ook nog gaat kwakkelen?). Eigenlijk vind ik dat best erg nu ik er zo over nadenk.
Ja dat is ook erg. Ik zou mijn kinderwens niet door laten beinvloeden.
maandag 8 januari 2024 om 15:29
Ik weet het nog gekker. Het ziekenhuis belde ons 's avonds laat dat we moesten komen. Dus wij dachten; foute boel. Komen we daar wilde schoonmoeder 'gewoon' haar man even zien. Ik ben me daar een party kwaad geweest op de verpleging
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
maandag 8 januari 2024 om 15:30
Mantelzorg zou niet in de weg moeten staan van een kinderwens, maar ik snap dat het in gedachten allemaal meeweegt…Timetraveler schreef: ↑08-01-2024 15:26Mijn vriend en ik zijn begin dertig, en één ouderpaar is met name erg zorgbehoevend (prognoses zijn ook niet goed, zal op termijn alleen maar verslechteren en dat merken we nu al). We zijn er überhaupt nog niet uit of we aan kinderen willen beginnen, maar laten in die keuze zelfs mantelzorg voorbij komen (als in; kunnen we het, als we wel kinderen zouden willen, eigenlijk wel combineren, helemaal als het andere ouderpaar ook nog gaat kwakkelen?). Eigenlijk vind ik dat best erg nu ik er zo over nadenk.
maandag 8 januari 2024 om 15:31
Veel culturen kijken met onbegrip en zelfs afschuw naar hoe wij met onze ouderen omgaan, hoe wij ons eigenbelang en eigen welzijn vaak boven dat van onze ouderen stellen. (Ik waarschijnlijk in de toekomst evengoed hoor, het is hier alleen nog niet aan de orde)
Het is nu eenmaal een gegeven dat mensen op een bepaald moment vaak weer even hulpeloos worden als een kind. En dan moet er voor ze gezorgd worden. En wij zijn niet (altijd) meer bereid om dat te doen want we hebben ook nog een eigen leven en eigen noden.
Ik heb lieve ouders en schoonouders die zelfs nu ze rond de 80 zijn nog voor ons klaarstaan (broek inkorten, taart bakken, moestuingroenten brengen etc) Ik dénk nu dat ik 'later' graag hun administratie ga doen, met hen naar ziekenhuis etc Bepaalde klusjes nemen we nu al over (moeilijke administratie, haag scheren, reparaties ...)
Wat ik denk ik niet zal kunnen is wassen, luiers etc. Maar daar kan je normaal hulp bij krijgen ...
Of zoals ik bij een tante heb gezien: tien jaar zelf aan huis gekluisterd zijn vanwege mantelzorg. Dat gaat uiteraard veel en veel te ver.
Het is nu eenmaal een gegeven dat mensen op een bepaald moment vaak weer even hulpeloos worden als een kind. En dan moet er voor ze gezorgd worden. En wij zijn niet (altijd) meer bereid om dat te doen want we hebben ook nog een eigen leven en eigen noden.
Ik heb lieve ouders en schoonouders die zelfs nu ze rond de 80 zijn nog voor ons klaarstaan (broek inkorten, taart bakken, moestuingroenten brengen etc) Ik dénk nu dat ik 'later' graag hun administratie ga doen, met hen naar ziekenhuis etc Bepaalde klusjes nemen we nu al over (moeilijke administratie, haag scheren, reparaties ...)
Wat ik denk ik niet zal kunnen is wassen, luiers etc. Maar daar kan je normaal hulp bij krijgen ...
Of zoals ik bij een tante heb gezien: tien jaar zelf aan huis gekluisterd zijn vanwege mantelzorg. Dat gaat uiteraard veel en veel te ver.
maandag 8 januari 2024 om 15:42
Ik heb ook al vaak gezien dat ze er in die culturen net zo onder gebukt gaan als hier. Maar dat het daar helemaal not done is om je erover uit te spreken.Isolde schreef: ↑08-01-2024 15:31Veel culturen kijken met onbegrip en zelfs afschuw naar hoe wij met onze ouderen omgaan, hoe wij ons eigenbelang en eigen welzijn vaak boven dat van onze ouderen stellen. (Ik waarschijnlijk in de toekomst evengoed hoor, het is hier alleen nog niet aan de orde)
Het is nu eenmaal een gegeven dat mensen op een bepaald moment vaak weer even hulpeloos worden als een kind. En dan moet er voor ze gezorgd worden. En wij zijn niet (altijd) meer bereid om dat te doen want we hebben ook nog een eigen leven en eigen noden.
Ik heb lieve ouders en schoonouders die zelfs nu ze rond de 80 zijn nog voor ons klaarstaan (broek inkorten, taart bakken, moestuingroenten brengen etc) Ik dénk nu dat ik 'later' graag hun administratie ga doen, met hen naar ziekenhuis etc Bepaalde klusjes nemen we nu al over (moeilijke administratie, haag scheren, reparaties ...)
Wat ik denk ik niet zal kunnen is wassen, luiers etc. Maar daar kan je normaal hulp bij krijgen ...
Of zoals ik bij een tante heb gezien: tien jaar zelf aan huis gekluisterd zijn vanwege mantelzorg. Dat gaat uiteraard veel en veel te ver.
maandag 8 januari 2024 om 15:47
Precies, mensen die met zwaar demente ouderen te maken hebben, maar die mag je dan niet “wegstoppen” in een tehuis. Ondertussen is de hele familie in rep en roer en is oma weer in onderbroek de straat op gegaan.Yakuzakiko schreef: ↑08-01-2024 15:42Ik heb ook al vaak gezien dat ze er in die culturen net zo onder gebukt gaan als hier. Maar dat het daar helemaal not done is om je erover uit te spreken.
maandag 8 januari 2024 om 15:51
Ja het klopt dat er in andere culturen heel anders mee wordt omgegaan maar tegelijkertijd denk ik dan: het is niet minder werk, dus hoe dan?
En als ik de meeste mensen in dit topic hoor, is het geen onwil. Het is alleen wel véél naast je eigen leven. En dan geloof ik echt niet perse dat mensen het veel vinden omdat ze dan minder kunnen netflixen. Maar tegenwoordig werken veel mensen (semi)fulltime. Dat is wel een verschil met mijn moeder die 12 uur per week werkte (en daarvoor zelfs niet). Het is al best wel veel om je huishouden, sociale leven, alles rondom opvoeding en verzorging van de kinderen (als je die hebt) en beetje zelfzorg naast je fulltime baan te doen, laat staan mantelzorgen. Dan maakt het ook nog wel uit of je in hetzelfde dorp woont of een stuk rijden verderop.
En als ik de meeste mensen in dit topic hoor, is het geen onwil. Het is alleen wel véél naast je eigen leven. En dan geloof ik echt niet perse dat mensen het veel vinden omdat ze dan minder kunnen netflixen. Maar tegenwoordig werken veel mensen (semi)fulltime. Dat is wel een verschil met mijn moeder die 12 uur per week werkte (en daarvoor zelfs niet). Het is al best wel veel om je huishouden, sociale leven, alles rondom opvoeding en verzorging van de kinderen (als je die hebt) en beetje zelfzorg naast je fulltime baan te doen, laat staan mantelzorgen. Dan maakt het ook nog wel uit of je in hetzelfde dorp woont of een stuk rijden verderop.
maandag 8 januari 2024 om 15:53
Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien is deze tip al gegeven, maar heb je al eens naar Saar aan Huis gekeken? Die doen precies die ondersteunende mantelzorg (een boodschapje doen, helpen met kleine huishoudelijke klusjes, een kopje koffie drinken) waar de thuiszorg bijvoorbeeld niet voor is.
maandag 8 januari 2024 om 15:53
Het wordt daar gewoon opgelegd. Je hebt als kinderen, toch wel vaak de vrouwen, geen keus. Je doet het gewoon. Wij zijn mondiger en individualistischer denk ik. Het is nou niet dat dat perse beter is. Vaak speelt armoede ook mee.
maandag 8 januari 2024 om 16:03
Dat is zo. Daarom is het een kwestie voor de hele maatschappij. Niet enkel voor de tradtitionele sandwichgeneratie (vrouw)
(ik zie ook niet meteen een oplossing hoor, het is net zoals met het kinderopvangprobleem, te weinig en te weinig kwalitatieve opvang (hier bij ons toch). Kwestie van prioriteiten zeker.
maandag 8 januari 2024 om 16:06
ik herinner me opeens dat ik dat precies gedaan heb toen ik zelf twintig was. Twee keer per week boodschappen en een praatje voor/bij een oude dame. Weet nog dat ze me steeds vroeg om sterkedrank te halen en dat ik daar in de buurtwinkel echt op aangekeken werd op den duur.Vlag schreef: ↑08-01-2024 15:53Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien is deze tip al gegeven, maar heb je al eens naar Saar aan Huis gekeken? Die doen precies die ondersteunende mantelzorg (een boodschapje doen, helpen met kleine huishoudelijke klusjes, een kopje koffie drinken) waar de thuiszorg bijvoorbeeld niet voor is.
maandag 8 januari 2024 om 16:11
Absoluut.care_ schreef: ↑08-01-2024 15:51Ja het klopt dat er in andere culturen heel anders mee wordt omgegaan maar tegelijkertijd denk ik dan: het is niet minder werk, dus hoe dan?
En als ik de meeste mensen in dit topic hoor, is het geen onwil. Het is alleen wel véél naast je eigen leven. En dan geloof ik echt niet perse dat mensen het veel vinden omdat ze dan minder kunnen netflixen. Maar tegenwoordig werken veel mensen (semi)fulltime. Dat is wel een verschil met mijn moeder die 12 uur per week werkte (en daarvoor zelfs niet). Het is al best wel veel om je huishouden, sociale leven, alles rondom opvoeding en verzorging van de kinderen (als je die hebt) en beetje zelfzorg naast je fulltime baan te doen, laat staan mantelzorgen. Dan maakt het ook nog wel uit of je in hetzelfde dorp woont of een stuk rijden verderop.
En ik denk niet eens aan netflixen, maar, naast werk uiteraard, aan sporten, hobby's, eigen leven ... We verwachten (terecht) meer van het leven dan vroeger. Maar tegelijk moet er ook gezorgd worden voor onze ouderen ...
maandag 8 januari 2024 om 16:13
Ik lees even mee, we zijn zelf ook geemigreerd en denken hier ook over na. Mijn ouders zijn halverwege de 70 en stronteigenwijs. Wonen in een gat, hebben geen contact met de buren en moeder wil niets met beeldschermen te maken hebben, en kan door hersenletsel niet meer rijden. Hun contacten van vroeger zijn overleden, verwaterd of verhuisd. Al jaren opperen we een verhuizing naar bewoonde wereld, maar dat is onbespreekbaar. Mijn vader is nog gezond, goed bij en regelt alles, maar als hij ooit zou wegvallen heeft moeder een groot probleem, en wij dus ook.
Schoonouders wonen centraler, maar zijn niet minder eigenwijs en willen geen hulp met wat dan ook. Beiden slechthorend en slecht ter been maar tot nu redden ze zich, de vraag is echter hoe lang dat nog goed gaat.
Bij beide ouderparen woont nog 1 sibling 'in de buurt' op ca een half uur rijden, in de praktijk zal daar dus het meeste op neerkomen zodra het nodig is. Ik kan me voorstellen dat we vanuit buitenland wat regeldingen kunnen doen qua admininistratie en bellen enz maar vooralsnog geven (schoon)ouders geen enkel inzicht daarin dus als zich een noodsituatie zou voordoen weet ik niet waar te beginnen. Ik heb ook geen verstand van NLse instanties, toeslagen en dat soort dingen, dat maakt het niet makkelijker.
Als jouw ouders wel openstaan voor hulp/preventief gesprek denk ik dat het handig is om dingen te weten zoals waar hebben ze contracten, wachtwoorden, welke zorgverleners zijn betrokken etc. en kunnen die gegevens delen? Kunnen ze omgaan met videobellen etc. zodat je evt op afstand een artsengesprek kunt bijwonen?
Schoonouders wonen centraler, maar zijn niet minder eigenwijs en willen geen hulp met wat dan ook. Beiden slechthorend en slecht ter been maar tot nu redden ze zich, de vraag is echter hoe lang dat nog goed gaat.
Bij beide ouderparen woont nog 1 sibling 'in de buurt' op ca een half uur rijden, in de praktijk zal daar dus het meeste op neerkomen zodra het nodig is. Ik kan me voorstellen dat we vanuit buitenland wat regeldingen kunnen doen qua admininistratie en bellen enz maar vooralsnog geven (schoon)ouders geen enkel inzicht daarin dus als zich een noodsituatie zou voordoen weet ik niet waar te beginnen. Ik heb ook geen verstand van NLse instanties, toeslagen en dat soort dingen, dat maakt het niet makkelijker.
Als jouw ouders wel openstaan voor hulp/preventief gesprek denk ik dat het handig is om dingen te weten zoals waar hebben ze contracten, wachtwoorden, welke zorgverleners zijn betrokken etc. en kunnen die gegevens delen? Kunnen ze omgaan met videobellen etc. zodat je evt op afstand een artsengesprek kunt bijwonen?
nootboek wijzigde dit bericht op 08-01-2024 16:34
3.91% gewijzigd
maandag 8 januari 2024 om 16:13
Saar aan huis is een voorbeeld van individuele thuis begeleiding, geen thuiszorg idd, maar ook geen mantelzorg-vervanging voor de momenten van ‘ik ben mijn fietssleutel kwijt’ of ‘mijn telefoon doet het niet’Vlag schreef: ↑08-01-2024 15:53Ik heb niet het hele topic gelezen, dus misschien is deze tip al gegeven, maar heb je al eens naar Saar aan Huis gekeken? Die doen precies die ondersteunende mantelzorg (een boodschapje doen, helpen met kleine huishoudelijke klusjes, een kopje koffie drinken) waar de thuiszorg bijvoorbeeld niet voor is.
maandag 8 januari 2024 om 16:20
Soms wel, soms niet. Maar door de situatie ben ik zeker alert op mijn privé telefoon. Daarnaast is mijn leidinggevende goed op de hoogte, waardoor er begrip is wanneer ik soms even met mijn vader bezig ben onder werktijd. Mijn broers ervaren ook begrip en flexibiliteit van hun werkgevers, veel werkgevers hebben een en ander geregeld voor mantelzorgers binnen hun bedrijf/organisatie (bv tijdelijk minder werken, soms zelfs betaald). Veel ook niet, daar kan veel meer aandacht voor zijn vanuit de overheid wat mij betreft.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
