Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
maandag 8 januari 2024 om 11:54
Maar heb jij dan ervaring als mantelzorger? Alleen al de dingen die je noemt moet geregeld en vaak begeleid worden.zonnigweertje schreef: ↑08-01-2024 11:50Ik denk dat je wanneer je wilt emigreren je dit ook moet doen, maar het is inderdaad goed om goede afspraken te maken met je ouders en je broers/zussen. Mantelzorgen is niet alles overnemen wat je ouders nog kunnen, het is juist aanvullen wat ze niet meer kunnen, en dat is soms veel, Thuiszorg kan worden geregeld voor de persoonlijke zorg, WMO voor huishoudelijke hulp. Alarmsysteem voor valgevaar, maar ja wie volgt dat dan op, sta je zelf als eerste contactpersoon wordt je s,nachts je bed uitgebeld, dat er alarm is gemaakt en de alarmcentrale krijgt geen contact, dan kom je bij je ouder en die ligt heerlijk te slapen op het alarmsysteem. Je kunt dit ook uitbesteden naar een thuiszorgorganisatie, komt er wel een abonnement bij en een sleutelkluis.
Boodschappen kunnen worden bezorgd en dan hoop je dat ze het in ieder geval nog kunnen opruimen.
Dan valt je ouder( ook die heel zelfstandig zijn kunnen vallen he, (toch ff op dat keukentrapje of omvallen met een fiets. ) dan breken ze een heup oid, vanuit het zh waar ze met een enorme beddendruk zitten, moet je zo spoedig mogelijk naar huis. of met een beetje mazzel naar een revalidatieplek. Daar zullen ze toch heen gebracht moeten worden, ze zijn na de revalidatie misschien niet meer zo zelfstandig als ze waren. huis moet worden aangepast.
Er is veel op afstand mogelijk, gespreken kunnen telefonisch, toch kost dit ook allemaal tijd. Het werd hierboven ook al genoemd, elke keer als je telefoon gaat denk je, ojee wat nu weer.
maandag 8 januari 2024 om 12:01
Jazeker, persoonlijk, maar ik zie het ook van de professionele kant, ik bedoel te zeggen dat er een hoop dingen ingezet kunnen worden, maar dat dat wel begeleiding en inzet van mantelzorgers behoeft, dus je kunt wel zeggen, ouders kunnen dat allemaal prima zelf, nee dat kunnen ze dus niet meer op een gegeven moment, heel veel ouders in ieder geval niet.
zonnigweertje wijzigde dit bericht op 08-01-2024 12:05
0.18% gewijzigd
maandag 8 januari 2024 om 12:16
Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑08-01-2024 10:25Naïef zou ik niet willen zeggen, maar als ze in het ziekenhuis niks meer voor je kunnen doen en de patiënt heeft gewoon familie moeten die het maar oplossen tegenwoordig.
….
Schandelijk achteraf dat ze op die manier probeerden me voor het blok te zetten.
Niet om af te doen aan jouw ervaring, maar dit is vooral een voorbeeld van de druk op ziekenhuizen door patiënten die niet perse ziekenhuiszorg nodig hebben. Misschien moest jullie ziekenhuis wel wéér een patiënt afbellen voor een operatie omdat jouw moeder een bed bezet hield.
Als de doorstroming van uitbehandelde patiënten stokt, is er geen plek voor nieuwe patiënten die wel ziekenhuiszorg nodig hebben. De nood is hoog in ziekenhuizen: AD
(artikel zit achter betaalmuur, maar volgens secondaire berichten van oa AVROTROS wordt zo’n tien procent van de ziekenhuisbedden bezet door patiënten die geen ziekenhuiszorg meer nodig hebben).
maandag 8 januari 2024 om 12:25
Of ze het nu wel of niet expres doen het kan evengoed kwetsen.Amarilis schreef: ↑08-01-2024 10:44Dat deed mijn vader ook, 7 jaar lang. Vanaf het moment dat hij een herseninfarct kreeg tot zijn dood. Dat was erg naar, hij deed t zowel tegenwind ons als tegen bepaalde thuiszorgmedewerkers die hem niet aanstonden. Ik kon het hem ook niet kwalijk nemen maar leuk es anders.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
maandag 8 januari 2024 om 12:28
maandag 8 januari 2024 om 12:35
Oh dat heb ik ook zeker niet gedaan, maar klote was het wel. Zeker omdat mijn moeder een jaar of twee daarvoor onverwachts overleed en mijn vader na zijn herseninfarct eigenlijk mijn vader niet was. Maar goed, het was niet anders.
maandag 8 januari 2024 om 12:42
Van de andere kant, moet je je dan maar als boksbal laten gebruiken door een onhebbelijke bejaarde die in niets meer herinnert aan je ouder?
maandag 8 januari 2024 om 12:52
Nee, jij niet. Maar eerder in dit topic werd er gesproken over ouders waarbij het nooit goed was, bozig waren etc. Vaak zit daar geen opzet of ondankbaarheid bij Maar onmacht, onbegrip, verdriet om wat was en weigeren te accepteren dat de ouder het kind nodig heeft, depressie, dementie etc. speelt wel een rol en dat boze past daar bij.
In mijn regio noemen ze dementie ook wel "verkindsen". Eigenlijk dekt dat de lading wel. Je ouder wordt net zo handelingsonbekwaam als een kind. Maar waar een kind groeit en vaardigheden er bij ontwikkelt en onafhankelijk wordt , gaat de oudere juist de andere kant op. Je ouder takelt verder af en wordt steeds afhankelijker. Als kind van, word je dan in feite de "ouder". Je hoeft echt niet alles te accepteren maar sommige mensen in dit topic zijn erg zwart-wit.
maandag 8 januari 2024 om 12:56
Ja echt precies dit! De ‘emotionele steun’, dat vraagt veel en is soms ook echt nodig, kun je ook niet uitstellen, inplannen, of zomaar gemakkelijk voorzien, of er iemand voor ‘inhuren’, er ‘zorg voor inkopen’. Mijn vader (Alzheimer) woont alleen, en heeft op dit moment fijne hulpverleners. Maar dan belt hij in de middag, en is hij bv zijn fietssleutel kwijt. De emotie hoog, de paniek groot, en de mogelijkheid om te beredeneren, nog goed na te denken, verdwenen. Geen fietssleutel is niet fietsen, is geen boodschap kunnen doen voor het avondeten. En daar kan hij dan allemaal echt niet zijn WMO hulp voor bellen. Die komt gewoon op ingeplande tijd, en heeft een duidelijk afgebakend takenpakket. Ook de hh hulp, of thuiszorg kan hij hier niet voor bellen. En de buren kunnen wel helpen zoeken, maar hebben nu net niet de band met hem, de sensitiviteit voor hem om hem gerust te stellen. Want vanuit mijn ogen is het niet iets om je heel druk over te maken, maar bij mijn vader veroorzaakt dit grote onrust, spanning, paniek, en dit sust echt niet zomaar, en zelf heeft hij daar echt geen grip meer op. Dus dan ga ik telefonisch met hem ‘zoeken’, loods ik hem naar de reserve sleutel, maar wanneer die er bv toch niet is ga ik toch naar hem toe om te helpen. Zomaar een voorbeeld van hoe het kan gaan in het mantelzorgen.Yakuzakiko schreef: ↑08-01-2024 11:23Wat een herkenbare verhalen hier. Ook dat ze zo in paniek kunnen raken van kleine dingen zoals een afstandsbediening die het niet doet.
Dan ga ik heen en dan tref ik twee mensen aan die ten éinde raad zijn.
Ik moet ze altijd eerst kalmeren. Nu ik erover nadenk, ben ik heel vaak bezig ze rustig te krijgen.
Het lijken eigenlijk net twee kleine kinderen. Alle techniek is ze voorbij gestreefd en ze snappen bijna nergens meer wat van, ze zijn reddeloos.
En dat is natuurlijk niet gek als je op leeftijd bent, maar dat aspect is niet op te lossen met een taxi of maaltijdservice.
De emotionele arbeid is een groot onderdeel van de zorg. En ik voel me vaak schuldig omdat het voelt alsof het nooit genoeg is. Het liefst zouden ze me denk ik iedere dag over de vloer hebben.
Overigens hier ook een schoonmoeder, 85, blakend gezond, doet ook alles nog zelf behalve de administratie. Zo kan het gelukkig ook gaan.
maandag 8 januari 2024 om 12:59
Ja wat betreft hulp die er nodig is herken ik dat wel, het ‘verkindsen’. Verder vind ik het ook een term die geen recht doet aan het mens die mijn vader is, zijn persoonlijkheid, zijn verhalen, zijn humor. Hij is naast zijn Alzheimer nog zoveel meer, in een andere fase, op een andere manier, maar nog steeds zoveel meer dan ‘verkindst’MrsDuck schreef: ↑08-01-2024 12:52Nee, jij niet. Maar eerder in dit topic werd er gesproken over ouders waarbij het nooit goed was, bozig waren etc. Vaak zit daar geen opzet of ondankbaarheid bij Maar onmacht, onbegrip, verdriet om wat was en weigeren te accepteren dat de ouder het kind nodig heeft, depressie, dementie etc. speelt wel een rol en dat boze past daar bij.
In mijn regio noemen ze dementie ook wel "verkindsen". Eigenlijk dekt dat de lading wel. Je ouder wordt net zo handelingsonbekwaam als een kind. Maar waar een kind groeit en vaardigheden er bij ontwikkelt en onafhankelijk wordt , gaat de oudere juist de andere kant op. Je ouder takelt verder af en wordt steeds afhankelijker. Als kind van, word je dan in feite de "ouder". Je hoeft echt niet alles te accepteren maar sommige mensen in dit topic zijn erg zwart-wit.
maandag 8 januari 2024 om 13:05
Ik snapte heus het waarom wel, maar om dan maar op zo’n dwingende manier een hele onwenselijke situatie te proberen te creëren ging me echt wel heel ver, een ziekenhuisbed neerzetten met mijn 24-7 zorg intensieve moeder in de woonkamer van mijn appartement op 3 hoog waar ik woon met mijn 2 kinderen als alleenstaande , nagenoeg fulltime werkende, moeder. Bizar dat ze dachten dat dit wel even konKeskus schreef: ↑08-01-2024 12:16Niet om af te doen aan jouw ervaring, maar dit is vooral een voorbeeld van de druk op ziekenhuizen door patiënten die niet perse ziekenhuiszorg nodig hebben. Misschien moest jullie ziekenhuis wel wéér een patiënt afbellen voor een operatie omdat jouw moeder een bed bezet hield.
maandag 8 januari 2024 om 13:09
Ja. Accepteren of uit je leven *&€#@& , meer smaken zijn er soms niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 januari 2024 om 13:10
Maar het blijft hoe dan ook je ouder.
Ik laat me soms wel behandelen als een boksbal, omdat ik weet dat het door zijn ziekte komt, en dat hij er niks aan kan doen dat hij zich onhebbelijk gedraagt.
Ik bloei op van een kop koffie!
maandag 8 januari 2024 om 13:13
1 op 1 weten de meesten ook echt wel dat het niet kan, maar ook zij moeten zich aan de - onzinnige, soms - regels houden. Ze kunnen hun patiënten ook moeilijk zelf mee naar huis nemen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 8 januari 2024 om 13:40
Maar heb je daar dan zomaar tijd voor om alles uit je handen te laten vallen? Ik drop mijn privé telefoon in mijn tas als ik op werk ben en kijk er een paar keer naar maar kan echt niet continu bereikbaar zijn, en daar zal ik geen uitzondering in zijn.Dolfijn911 schreef: ↑08-01-2024 12:56Ja echt precies dit! De ‘emotionele steun’, dat vraagt veel en is soms ook echt nodig, kun je ook niet uitstellen, inplannen, of zomaar gemakkelijk voorzien, of er iemand voor ‘inhuren’, er ‘zorg voor inkopen’. Mijn vader (Alzheimer) woont alleen, en heeft op dit moment fijne hulpverleners. Maar dan belt hij in de middag, en is hij bv zijn fietssleutel kwijt. De emotie hoog, de paniek groot, en de mogelijkheid om te beredeneren, nog goed na te denken, verdwenen. Geen fietssleutel is niet fietsen, is geen boodschap kunnen doen voor het avondeten. En daar kan hij dan allemaal echt niet zijn WMO hulp voor bellen. Die komt gewoon op ingeplande tijd, en heeft een duidelijk afgebakend takenpakket. Ook de hh hulp, of thuiszorg kan hij hier niet voor bellen. En de buren kunnen wel helpen zoeken, maar hebben nu net niet de band met hem, de sensitiviteit voor hem om hem gerust te stellen. Want vanuit mijn ogen is het niet iets om je heel druk over te maken, maar bij mijn vader veroorzaakt dit grote onrust, spanning, paniek, en dit sust echt niet zomaar, en zelf heeft hij daar echt geen grip meer op. Dus dan ga ik telefonisch met hem ‘zoeken’, loods ik hem naar de reserve sleutel, maar wanneer die er bv toch niet is ga ik toch naar hem toe om te helpen. Zomaar een voorbeeld van hoe het kan gaan in het mantelzorgen.
Overigens hier ook een schoonmoeder, 85, blakend gezond, doet ook alles nog zelf behalve de administratie. Zo kan het gelukkig ook gaan.
maandag 8 januari 2024 om 13:49
Hiermee worstelen mantelzorgers dus. Overbelasting is een groot probleem onder mantelzorgers. Ouders op leeftijd waarin veel mantelzorg nodig is. Kinderen die ook aandacht nodig hebben. Oja er is ook nog werk dat gedaan moet worden. Om over je eigen huishouden te zwijgen. Of ouders zijn al zo oud zijn, dat de kinderen inmiddels ook bejaard zijn.
maandag 8 januari 2024 om 14:04
Mijn oma belde dan gewoon iedereen die ze kende tot iemand haar hielp. Helaas ook als het midden in de nacht was. Wij konden prima onze telefoons uitzetten, maar er was altijd iemand de sjaak: wij, mijn ouders, hun broers en zussen en als die allemaal geen gehoor gaven: de buren. En als de buren te vaak hun bed uit werden gebeld, belden zíj ons om het te doen stoppen. Het komt hoe dan ook bij de kinderen terecht.
maandag 8 januari 2024 om 14:23
Zeg ik dat? Daar heb ik het niet over en dat bedoel ik ook niet. Mijn vader schold mijn moeder verrot soms maar dat was Alzheimer die de baas over hem werd maar evengoed moest mijn moeder het incasseren.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
maandag 8 januari 2024 om 14:30
Mijn schoonvader belt ook gerust dertien keer achter elkaar tot er eindelijk wordt opgenomen. En nooit om iets dringends want hij zit in een verzorgingshuis. Het gaat altijd over een deodorant of iets anders onbenulligs. En dan ook nog beweren dat hij niet zo vaak gebeld heeft. En nee hij heeft geen ( beginnende) dementie.Ladara schreef: ↑08-01-2024 14:04Mijn oma belde dan gewoon iedereen die ze kende tot iemand haar hielp. Helaas ook als het midden in de nacht was. Wij konden prima onze telefoons uitzetten, maar er was altijd iemand de sjaak: wij, mijn ouders, hun broers en zussen en als die allemaal geen gehoor gaven: de buren. En als de buren te vaak hun bed uit werden gebeld, belden zíj ons om het te doen stoppen. Het komt hoe dan ook bij de kinderen terecht.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
maandag 8 januari 2024 om 14:33
Klopt, als het mijn moeder was geweest zou ik haar gedwongen hebben om in ieder geval de basisdingen te leren als aanzetten, mail sturen en ontvangen, google, enz.
Maar het is niet mijn moeder. Ik bemoei me daar dus niet mee en het ontneemt me wel de motivatie om me er ooit mee te bemoeien.
Ik zei er overigens wel wat van tegen mijn man toen hij onredelijke opdrachten kreeg.
maandag 8 januari 2024 om 14:36
Het is wellicht al genoemd in de eerdere 11 pagina's, maar ik zou nu al hij bank / artsen / weet ik veel waar vast laten leggen dat jij zaken mag regelen. Bepaalde dingen kun je op afstand regelen, maar dan moet je wel toestemming hebben. Je kunt niet mee naar een doktersafspraak, maar als er écht iets is wel fijn als je contact kunt hebben met arts die ook gemachtigd is om jou informatie te geven.
maandag 8 januari 2024 om 14:42
Slim om dit te doen inderdaad,moizer schreef: ↑08-01-2024 14:36Het is wellicht al genoemd in de eerdere 11 pagina's, maar ik zou nu al hij bank / artsen / weet ik veel waar vast laten leggen dat jij zaken mag regelen. Bepaalde dingen kun je op afstand regelen, maar dan moet je wel toestemming hebben. Je kunt niet mee naar een doktersafspraak, maar als er écht iets is wel fijn als je contact kunt hebben met arts die ook gemachtigd is om jou informatie te geven.
Als ze accounts hebben voor bv gas licht en water internet etc, vraag daar dan ook de inlogcodes van. je hoeft ze niet te gebruiken, maar wel handig als je in "nood" mee kunt kijken op afstand.
maandag 8 januari 2024 om 15:08
Vroeger werd er evengoed een groot beroep op de kinderen gedaan, met dit verschil dat ten eerste mensen minder oud werden en ten tweede mensen met meerdere generaties in huis woonden.merano schreef: ↑08-01-2024 05:03En natuurlijk is het niet goed dat er tegenwoordig zo'n groot beroep op kinderen wordt gedaan.
Steeds meer mensen hebben ze niet eens. En ouders zijn vaker gescheiden waardoor ze elkaar ook niet kunnen helpen, dus eerder een beroep op de kinderen moeten doen.
Andere kinderen hebben door nieuwe relaties van hun ouders na echtscheiding uiteindelijk vier (stief-)ouders die ze moeten bijstaan in hun oude dag.
Maar dat er meer professionele zorg zou moeten zijn is een mening en in de praktijk heb je daar geen klap aan, want het is nu eenmaal zo dat mantelzorg tegenwoordig een belangrijk onderdeel is van de ouderenzorg.
Vandaag worden mensen steeds ouder en er is te weinig personeel. Hier in België geldt: Het verblijf in een rusthuis is tegenwoordig bedoeld voor de allerlaatste fase, bedoeling is dat mensen zo lang mogelijk thuis wonen. Met hulp voor vanalles en nog wat. Maar inderdaad, het coördineren van die hulp, daar heb je dus idealiter een paar kinderen voor nodig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
