Overig
alle pijlers
Emigreren en oudere ouders
zondag 7 januari 2024 om 11:35
Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.
Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).
Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?
En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.
maandag 8 januari 2024 om 07:25
Mijn schoonouders zijn steeds meer hulpbehoevend. Mijn schoonzus woont op 5 minuten lopen, wij op 15 minuten met de auto. Oftewel afstand is het probleem niet. Mijn man werkt voornamelijk thuis en heeft een baan waar hij, in overleg, ook buiten kantooruren zijn werk kan doen. Mijn schoonzus werkt juist op locatie. Oftewel hij kan overdag mee naar de dokter of zo. Maar ze bellen naar mijn schoonzus als er wat is op het gebied van zorg, afspraken etc. Alleen als het om technische zaken of administratie gaat dan wordt hij gebeld. En schoonzus moppert wel en ik stimuleer mijn man om het met zijn zus af te stemmen. En dan gaat dan even goed, maar dan horen we niets meer van schoonzus of schoonouders qua zorg. En als man dan koffie gaat drinken om polshoogte te nemen dan blijkt dat schoonzus toch weer overal voor opdraaft.Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑07-01-2024 22:20Bizar maar waar ja. Vrouwen zorgen. Vrouwen moeten maar komen opdraven, schoonmaken, ouders komen wassen, dat is geen mannen taak. En ook nog heel normaal gevonden, ik deel je gevoel dat het daardoor tegenstaat.
maandag 8 januari 2024 om 07:32
Rabarber schreef: ↑08-01-2024 06:24Je hebt van op afstand (wel of niet buitenland is dan niet eens van belang) ook geen idee hoe het met je ouders gaat. Ik woon(de) weliswaar dichtbij, maar pas een aantal jaren geleden kreeg ik door de nieuwste snufjes goed zicht op mijn ouder. Toen pas zag ik hoe het werkelijk ging. En zag ik hoe ouder achteruitging.
Welke nieuwe snufjes zorgen ervoor dat je ziet hoe het echt gaat? Ik heb er even geen beeld bij.
maandag 8 januari 2024 om 07:46
Door al deze berichten over de intensiteit van mantelzorg ben ik wel aan het piekeren geslagen en alles in me roept dat ik niks te maken wil hebben met intensieve mantelzorg. Mijn relatie met mijn ouders is niet heel goed maar ook niet zo dat ik ze niet meer zie en wil ze dus ook niet laten “verpieteren”. Ik ben enig kind en mijn moeder was toen ik jong was al niet heel handig of goed in dingen regelen en mijn vader heeft werkelijk nog nooit iets huishoudelijks gedaan, als 1 van beiden weg valt is er dus zelfs als de ander nog gezond is al een probleem. Eigenlijk moet ik eens met ze om de tafel om de wederzijdse verwachtingen te bespreken en te zien of ze niet nu al op zoek kunnen naar een schoonmaakster, boodschappen abonnement etc.
maandag 8 januari 2024 om 08:25
Dank je. Het voelt gewoon al heel fijn om gezien te worden.
Want ouder ziet dat niet. En die vindt het heel gewoon, want dat doe je als kind voor je ouder. En het is toch niet zoveel, die ‘paar boodschapjes’? En iedereen eromheen vindt het ook heel gewoon, want als kind doe je dat. Er wordt niet gevraagd of iets uitkomt.
Merano, goed om jou te lezen ook, je verwoordt het goed.
Ik wil niemand bang maken. Maar als het zo gaat als bij ons, is het geen pretje. En ja, veel kan geregeld worden, maar heel veel ook niet. En dat zal echt iemand moeten doen. Als je pech hebt, en ouder hebt die alleen is, verder niet veel netwerk heeft en wel veel hulp nodig, dan kan dat behoorlijk veel zijn.
maandag 8 januari 2024 om 08:30
Heel goed dat je dat gaat doen.Adelaar81 schreef: ↑08-01-2024 07:46Door al deze berichten over de intensiteit van mantelzorg ben ik wel aan het piekeren geslagen en alles in me roept dat ik niks te maken wil hebben met intensieve mantelzorg. Mijn relatie met mijn ouders is niet heel goed maar ook niet zo dat ik ze niet meer zie en wil ze dus ook niet laten “verpieteren”. Ik ben enig kind en mijn moeder was toen ik jong was al niet heel handig of goed in dingen regelen en mijn vader heeft werkelijk nog nooit iets huishoudelijks gedaan, als 1 van beiden weg valt is er dus zelfs als de ander nog gezond is al een probleem. Eigenlijk moet ik eens met ze om de tafel om de wederzijdse verwachtingen te bespreken en te zien of ze niet nu al op zoek kunnen naar een schoonmaakster, boodschappen abonnement etc.
Ikzelf heb geen contact met ouders. En ook ik maak me zorgen. Want wat als er dadelijk iets gebeurd? Ik, als enig kind, vermoed dat ik dan alsnog zal worden benaderd. Door henzelf of door een enkel familielid dat er is waarmee ze contact hebben. Wat doe ik dan? Ik ben er heel bang voor. Ik vermoed dat er niets geregeld is. Op financiële vlak, op regelvlak, op zorgvlak.
Vader liet zich ooit ontvallen dat ik later zijn was wel zou doen. En dat zei hij op een vraag die ging over hem als zelfstandige ouder die zelfs zijn eigen maaltijd niet kan bereiden. Hij stelde doodleuk dat ik er toch ben?
Die instelling leeft er dus.
maandag 8 januari 2024 om 08:32
Het is ook heel moeilijk om er tegenin te gaan als de ouder de neiging heeft om steeds hetzelfde kind te bellen.
Het voelt hardvochtig, want vaak zijn het zaken waar jij ook voor kan zorgen, om op elke ´ja, maar kan jij toch niet even... ´ te antwoorden met ´daar moet je Piet voor bellen´.
Dat is bij ons een hele strijd geweest.
Strakke afspraken rond wie wat doet, helpen.
maandag 8 januari 2024 om 08:44
Lorrelies schreef: ↑07-01-2024 22:37Ik vraag mijn af of al die taken er liggen.
De wasserij kan het ook komen halen en weer terugbrengen. Kunnen jullie ouders zelf regelen. Hoeft geen kind zich mee te bemoeien.
Eten kan bezorgt worden, of een magnetron maaltijd of een keer boterham is ook niet erg.
Niet om iets lelijks over jou te zeggen, ik denk alleen dat veel vrouwen ineens gaan zorgen voor hun ouders en zich druk maken terwijl dat helemaal niet nodig is en anders opgelost kan worden.
Het is zo makkelijk om dat te denken als je niet mantelzorgt. Ik begrijp het wel, want als je niet van plan bent om later die zorg aan je ouders te geven is het verleidelijk om te denken dat het ook niet nodig is. Maar het is wel nodig. Ik ga het ook niet doen, mijn ouders waren er nooit voor mij, dus ik voel enorme weerstand om mijn leven voor ze op te offeren, maar dat is een moeilijk besluit, want het werk dat ik niet doe, moeten mijn broers en zussen doen. Of niemand doet het, en dan gaan ze dood aan ondervoeding of een onbenullig ongeluk. Of allebei. Ik vind dat een hele nare gewetenskwestie.
maandag 8 januari 2024 om 08:56
Als je geen contact met je ouders hebt lijkt mantelzorgen me niet aan de orde. Je hoort dan niet tot de mantel. Ik weet het niet, maar ik denk dat er heel veel voor nodig moet zijn om het contact met je ouders te verbreken. De consequentie daarvan is dat ze ook bij tegenspoed geen beroep op je kunnen doen. Als ze bellen, gewoon niet opnemen. Je spreekt ze toch sowieso niet als je geen contact hebt? Als familielid belt ‘nee marijke, ik wil niks meer met ze te maken hebben, ik kan je niet helpen’.BlaBla schreef: ↑08-01-2024 08:30Heel goed dat je dat gaat doen.
Ikzelf heb geen contact met ouders. En ook ik maak me zorgen. Want wat als er dadelijk iets gebeurd? Ik, als enig kind, vermoed dat ik dan alsnog zal worden benaderd. Door henzelf of door een enkel familielid dat er is waarmee ze contact hebben. Wat doe ik dan? Ik ben er heel bang voor. Ik vermoed dat er niets geregeld is. Op financiële vlak, op regelvlak, op zorgvlak.
Vader liet zich ooit ontvallen dat ik later zijn was wel zou doen. En dat zei hij op een vraag die ging over hem als zelfstandige ouder die zelfs zijn eigen maaltijd niet kan bereiden. Hij stelde doodleuk dat ik er toch ben?
Die instelling leeft er dus.
maandag 8 januari 2024 om 09:01
Dat is dus nog maar de vraag.Ladara schreef: ↑08-01-2024 08:44Het is zo makkelijk om dat te denken als je niet mantelzorgt. Ik begrijp het wel, want als je niet van plan bent om later die zorg aan je ouders te geven is het verleidelijk om te denken dat het ook niet nodig is. Maar het is wel nodig. Ik ga het ook niet doen, mijn ouders waren er nooit voor mij, dus ik voel enorme weerstand om mijn leven voor ze op te offeren, maar dat is een moeilijk besluit, want het werk dat ik niet doe, moeten mijn broers en zussen doen. Of niemand doet het, en dan gaan ze dood aan ondervoeding of een onbenullig ongeluk. Of allebei. Ik vind dat een hele nare gewetenskwestie.
Niet alle ouderen hebben dit nodig.
Mijn schoonouders ook 80-ers, breng ik wel eens wat te eten, geen mantelzorg, ik doe ze er een plezier mee, en ze hebben ook niets nodig .
Moeten zij niet naar het ziekenhuis? Jawel, regelen ze zelf.
Ik snap dat mensen mij hier een harteloos mens vinden en vol onbegrip omdat ik het toch niet doe.
Ik denk echt oprecht dat er veel niet hoeft en toch gedaan wordt omdat het naar maatstaven van de kinderen moet. Ipv naar de ouderen en dat kinderen ineens hun ouders gaan controleren of ze het wel naar hun maatstaven goed doen.
Uiteraard zijn er ook ouderen die echt meer ondersteuning nodig hebben.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
maandag 8 januari 2024 om 09:08
Ik ben ook heel benieuwd wat je als ouder zou kunnen regelen.
Je kunt alvast huishoudelijke hulp zoeken, maar dat moet je dan wel kunnen betalen. En die heb je misschien helemaal niet nodig als je niet meer werkt en zelf nog een beetje fit bent.
Je kunt tijdig gelijkvloers gaan wonen in een 55 plus woning zonder zorg. Maar wat is tijdig? Met 60? met 70? Met 80?
Je kunt misschien vast een verzorgingshuis gaan zoeken waar je daarna eventueel in zou willen, maar daarvoor heb je een CiZ indicatie nodig, dus pas als het echt nodig is kun je daarheen. En daar moet tegen die tijd dan ook maar net plek zijn. Die hebben ook wachtlijsten
Verder kun je sparen om in een particulier verzorgingstehuis te kunnen, maar daar hangt vaak wel een behoorlijk een prijskaartje aan. Als je daarvoor het geld niet hebt ben je afhankelijk van de gewone zorg.
Wat zou je nog meer kunnen doen?
Je kunt alvast huishoudelijke hulp zoeken, maar dat moet je dan wel kunnen betalen. En die heb je misschien helemaal niet nodig als je niet meer werkt en zelf nog een beetje fit bent.
Je kunt tijdig gelijkvloers gaan wonen in een 55 plus woning zonder zorg. Maar wat is tijdig? Met 60? met 70? Met 80?
Je kunt misschien vast een verzorgingshuis gaan zoeken waar je daarna eventueel in zou willen, maar daarvoor heb je een CiZ indicatie nodig, dus pas als het echt nodig is kun je daarheen. En daar moet tegen die tijd dan ook maar net plek zijn. Die hebben ook wachtlijsten
Verder kun je sparen om in een particulier verzorgingstehuis te kunnen, maar daar hangt vaak wel een behoorlijk een prijskaartje aan. Als je daarvoor het geld niet hebt ben je afhankelijk van de gewone zorg.
Wat zou je nog meer kunnen doen?
merano wijzigde dit bericht op 08-01-2024 09:11
0.06% gewijzigd
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 8 januari 2024 om 09:08
Ik vind het echt zo vreemd om maar te verwachten dat je kinderen later wel even voor je gaan zorgen. Waarom dan? Omdat je ze op de wereld gezet hebt ( waar ze niet om gevraagd hebben trouwens )? Dat is toch geen argument?BlaBla schreef: ↑08-01-2024 08:30Heel goed dat je dat gaat doen.
Ikzelf heb geen contact met ouders. En ook ik maak me zorgen. Want wat als er dadelijk iets gebeurd? Ik, als enig kind, vermoed dat ik dan alsnog zal worden benaderd. Door henzelf of door een enkel familielid dat er is waarmee ze contact hebben. Wat doe ik dan? Ik ben er heel bang voor. Ik vermoed dat er niets geregeld is. Op financiële vlak, op regelvlak, op zorgvlak.
Vader liet zich ooit ontvallen dat ik later zijn was wel zou doen. En dat zei hij op een vraag die ging over hem als zelfstandige ouder die zelfs zijn eigen maaltijd niet kan bereiden. Hij stelde doodleuk dat ik er toch ben?
Die instelling leeft er dus.
Ik heb een goede band met mijn moeder, mijn vader leeft niet meer en ik heb een broer die een gezin heeft dus in principe ben ik de gene die zou moeten gaan mantelzorgen als mijn moeder wat krijgt.
Want ik heb meer tijd/geen gezin en woon in de buurt. Maar mijn moeder is zo iemand die zelf juist veel wil gaan reizen, een camper wil kopen en zelf misschien wel gaat emigreren ooit eens. Ze zou het verschrikkelijk vinden als ik voor haar zou moeten gaan zorgen en wil dat absoluut niet.
Ze zou mij aansporen om te emigreren als ik dat zou willen en mijn broer idem dito.
Zelf heeft ze een tijd mantelzorg gedaan voor haar kindloze oudtante die vorig jaar weduwe werd en slecht ter been is maar dat doet ze nu niet meer want tante is enorm gemeen tegen haar en waardeert niets wat ze doet. We hebben haar met van alles geholpen, geprobeerd te leren hoe je met een mobiel om gaat, hoe ze boodschappen kan laten bezorgen, zorg kan regelen, etc. Maar tante wil niets en doet haar best niet om het te leren.
Dus nu zoekt ze het maar uit. Er komt zorg aan huis voor haar, ze weet welke nummers ze kan bellen en verder is ze oud en wijs genoeg om het zelf uit te zoeken. En ze is nog boos op mijn moeder ook, dat ze haar niet meer wil helpen. Tja, gek he, als je iemand tot op het bot beledigd elke keer als ze jou komt helpen?
Ze wilde mij ook inlijven als hulpje, kwam met het argument dat we toch familie zijn en dat soort onzin ( terwijl ze ondertussen dus mijn hele familie zwaar beledigd had, inclusief mijn neefje ).
Tja, mijn hele leven woonde ze om de hoek bij me en nooit heeft ze enige interesse in me getoond, is ze ooit op een verjaardag geweest van me. Ik heb haar tien keer gezien in mijn hele leven denk ik. Dus nee, we zijn geen familie. En nee, ik ben je niets verplicht.
Met mijn moeder heeft ze ook nooit een band gehad trouwens. Maar nu ze er ineens alleen voor stond zijn we familie.
Ze heeft hulp van instanties, ze weet waar ze terecht moet en kan en verder is het klaar. Ik vind het super knap van mijn moeder dat ze het contact verbroken heeft, hoe schuldig ze zich ook voelt. Ze kiest voor zichzelf en dat is goed.
TO, ik vind dat je prima kan verhuizen, je hebt geen goede band met je ouders dus waarom niet? Voel je niet verplicht om te blijven voor ze. Het is jouw leven.
maandag 8 januari 2024 om 09:16
Hier in de buurt was een particulier verzorgingshuis, 5000 euro per maand.merano schreef: ↑08-01-2024 09:08Ik ben ook heel benieuwd wat je als ouder zou kunnen regelen.
Je kunt alvast huishoudelijke hulp zoeken, maar dat moet je dan wel kunnen betalen. En die heb je misschien helemaal niet nodig als je niet meer werkt en zelf nog een beetje fit bent.
Je kunt tijdig gelijkvloers gaan wonen in een 55 plus woning zonder zorg. Maar wat is tijdig? Met 60? met 70? Met 80?
Je kunt misschien vast een verzorgingshuis gaan zoeken waar je daarna eventueel in zou willen, maar daarvoor heb je een CiZ indicatie nodig, dus pas als het echt nodig is kun je daarheen. En daar moet tegen die tijd dan ook maar net plek zijn. Die hebben ook wachtlijsten
Verder kun je sparen om in een particulier verzorgingstehuis te kunnen, maar daar hangt vaak wel een behoorlijk een prijskaartje aan. Als je daarvoor het geld niet hebt ben je afhankelijk van de gewone zorg.
Wat zou je nog meer kunnen doen?
maandag 8 januari 2024 om 09:16
Tijdig is voor mij op het moment dat je het nog helemaal zelf kan regelen: de beslissing, het zoeken, de verhuis, verkoop vd gezinswoning...
Dus ruim VOOR je die woning eigenlijk nodig hebt.
Ik zou zeggen, op 65 ofzo.
maandag 8 januari 2024 om 09:17
Dat ouderen lelijk doen tegen familie is ook een vaker voorkomend verschijnsel.
Niet in alle gevallen, er zijn ook ondankbare ouderen met een helder brein, maar toch wel vaak is dat een gevolg van dementie. Controle verlies, angst en het brein werkt niet goed dus ze kunnen het niet meer zo goed overzien.
Als mantelzorger zul je daar ook een manier van omgaan mee moeten vinden.
Niet in alle gevallen, er zijn ook ondankbare ouderen met een helder brein, maar toch wel vaak is dat een gevolg van dementie. Controle verlies, angst en het brein werkt niet goed dus ze kunnen het niet meer zo goed overzien.
Als mantelzorger zul je daar ook een manier van omgaan mee moeten vinden.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
maandag 8 januari 2024 om 09:21
Ik heb ook meer tijd en woon ook in de buurt maar toch proberen we de taken 50/50 te verdelen.Miss_Edwards schreef: ↑08-01-2024 09:08ik heb een broer die een gezin heeft dus in principe ben ik de gene die zou moeten gaan mantelzorgen als mijn moeder wat krijgt.
Want ik heb meer tijd/geen gezin en woon in de buurt.
De facto doe ik wel wat meer maar dat is niet het uitgangspunt.
Trouwens, als je ouders aan mantelzorg toe zijn, zijn je kinderen meestal toch al jongvolwassenen?
maandag 8 januari 2024 om 09:23
Mijn schoonmoeder woont met 88 nog steeds zelfstandig in haar huis met mooie tuin ( die ze zelf bijhoudt, nu met wat hulp)
Had ze al die jaren op een flat moeten gaan zitten? Je weet niet hoe het leven loopt, dus alles al regelen terwijl er nog niks aan de hand is, vind ik nogal wat. Wel vind ik dat als je hulp nodig hebt, je alles moet aanvaarden.
maandag 8 januari 2024 om 09:26
Ik ben het wel met je eens. Mijn man doet wel de geldzaken voor zijn moeder omdat zijn vader haar altijd verbood om op de computer te gaan en ze daar niet tegenin ging en na zijn dood ook niet interesse ontwikkelde om dat zelf te doen. Maar hij gaat haar echt niet iedere zondag bellen om te vragen of ze misschien deze week nog ergens heen moet en of hij haar moet brengen. Dat gevoel krijg ik wel bij sommige posts hier: dat moeilijkheden worden gezien en opgelost, voordat ze überhaupt ontstaan. Dat is heel aardig natuurlijk, maar het kost wel onnodig veel tijd terwijl als je het aan de ouder over zou laten die er in de meeste gevallen gewoon zelf een oplossing voor zou vinden. Ik vind dat je als kind misschien pas aan zet bent als het echt, echt niet meer lukt naar objectieve maatstaven. (Subjectief = geen zin, nooit gedaan, lijkt me moeilijk, duurt lang, etc)Lorrelies schreef: ↑08-01-2024 09:01Dat is dus nog maar de vraag.
Niet alle ouderen hebben dit nodig.
Mijn schoonouders ook 80-ers, breng ik wel eens wat te eten, geen mantelzorg, ik doe ze er een plezier mee, en ze hebben ook niets nodig .
Moeten zij niet naar het ziekenhuis? Jawel, regelen ze zelf.
Ik snap dat mensen mij hier een harteloos mens vinden en vol onbegrip omdat ik het toch niet doe.
Ik denk echt oprecht dat er veel niet hoeft en toch gedaan wordt omdat het naar maatstaven van de kinderen moet. Ipv naar de ouderen en dat kinderen ineens hun ouders gaan controleren of ze het wel naar hun maatstaven goed doen.
Uiteraard zijn er ook ouderen die echt meer ondersteuning nodig hebben.
maandag 8 januari 2024 om 09:28
Fijn dat je ouders elkaar nog hebben en dit allemaal zelf kunnen. Mijn moeder is weduwe, heeft geen rijbewijs dus zal echt niet zonder hulp bij het ziekenhuis kunnen komen. Mijn vader is overleden aan de gevolgen van Alzheimer en vooral de geestelijke druk die ik daar van ervaarde was zwaar. Ik was eerste contactpersoon en elke keer als de telefoon ging stond ik 'aan'. Dit alles begon rond 2016. In dat jaar lagen mijn man, vader en schoonmoeder alledrie op de IC. Doordat ik constant aan stond kon ik niet eens meer fatsoenlijk een boek lezen. Mijn moeder is gelukkig vrij mobiel nog en redt zichzelf in de dagelijkse dingen. Mijn broer doet de financiën, mijn zus de ziekenhuis bezoeken en ik de schoonmaakklusjes die ze zelf ( soms) niet kan, boodschappen, medicijnen halen zo nu en dan. Ze wordt wel vergeetachtig dus ik herinner haar aan afspraken zoals vuilnis en kapper. Mijn schoonmoeder is inmiddels overleden en mijn schoonvader zit in een verzorgingshuis. Mijn man regelt hier alle noodzakelijke dingen. Mijn moeder is heel blij met alle hulp, bedankt ook altijd en zegt het dan dat het zo gezellig was dat ik langskwam. Mijn schoonvader is soms lief maar vaker een drammerig oud mannetje. Ik heb te doen met mijn man soms. Wat je dan wel krijgt in ,zo'n,n geval dat de gezellige bezoekjes in dit geval wegvallen. Daar is namelijk geen lol aan te behalen.Lorrelies schreef: ↑08-01-2024 09:01Dat is dus nog maar de vraag.
Niet alle ouderen hebben dit nodig.
Mijn schoonouders ook 80-ers, breng ik wel eens wat te eten, geen mantelzorg, ik doe ze er een plezier mee, en ze hebben ook niets nodig .
Moeten zij niet naar het ziekenhuis? Jawel, regelen ze zelf.
Ik snap dat mensen mij hier een harteloos mens vinden en vol onbegrip omdat ik het toch niet doe.
Ik denk echt oprecht dat er veel niet hoeft en toch gedaan wordt omdat het naar maatstaven van de kinderen moet. Ipv naar de ouderen en dat kinderen ineens hun ouders gaan controleren of ze het wel naar hun maatstaven goed doen.
Uiteraard zijn er ook ouderen die echt meer ondersteuning nodig hebben.
Ik ben niet perfecd, wat is daar mis mee?
maandag 8 januari 2024 om 09:30
72Jelle schreef: ↑08-01-2024 09:23Mijn schoonmoeder woont met 88 nog steeds zelfstandig in haar huis met mooie tuin ( die ze zelf bijhoudt, nu met wat hulp)
Had ze al die jaren op een flat moeten gaan zitten? Je weet niet hoe het leven loopt, dus alles al regelen terwijl er nog niks aan de hand is, vind ik nogal wat. Wel vind ik dat als je hulp nodig hebt, je alles moet aanvaarden.
Sja, het is altijd een gok, wat je ook kiest.
Mijn moeder is ook in haar woning gebleven tot bleek dat dat niet meer haalbaar was.
Mijn broer en ik zijn 3 jaar in de weer geweest: zoeken serviceflat, verhuis naar serviceflat, leegmaken huis, verkoop huis, oeps serviceflat lukt ook niet meer, zoeken rusthuis, verhuis naar rusthuis, leegmaken serviceflat...
En dan spreek ik nog niet over de ondersteuning bij de ´gewone´ dingen.
Mijn moeder heeft de lusten gehad van lang in haar eigen woning te blijven maar wij de lasten.
Maar in haar geval was het mentale achteruitgang en dat is sowieso moeilijker op te vangen dan fysieke.
aliva wijzigde dit bericht op 08-01-2024 09:35
5.18% gewijzigd
maandag 8 januari 2024 om 09:31
TO, ik zie dat de discussie inmiddels wat is afgedwaald, maar maak ook duidelijke afspraken met zowel je ouders als je siblings over "wanneer het nodig is".
Mijn vader is 10 jaar geleden geëmigreerd en heeft altijd geroepen dat "wanneer het nodig is" hij zó in Nederland is. Heeft zelfs een verzekering afgesloten om dat mogelijk te maken. Maar zodra het écht nodig was (mijn oma, zijn moeder, had een TIA gehad en had mantelzorg nodig) vond hijzelf het helemaal niet nodig. Want tja, het kwam hem niet uit, en Lamashtu kon die paar boodschapjes toch wel voor haar doen? En hoeveel moeite was het nou om een paar dingetjes te regelen? Waardoor ik ineens kon gaan mantelzorgen.
Mijn vader is 10 jaar geleden geëmigreerd en heeft altijd geroepen dat "wanneer het nodig is" hij zó in Nederland is. Heeft zelfs een verzekering afgesloten om dat mogelijk te maken. Maar zodra het écht nodig was (mijn oma, zijn moeder, had een TIA gehad en had mantelzorg nodig) vond hijzelf het helemaal niet nodig. Want tja, het kwam hem niet uit, en Lamashtu kon die paar boodschapjes toch wel voor haar doen? En hoeveel moeite was het nou om een paar dingetjes te regelen? Waardoor ik ineens kon gaan mantelzorgen.
maandag 8 januari 2024 om 09:33
Rijdt er geen bus?
maandag 8 januari 2024 om 09:41
Ben blij dat jij het vraagt.
Of een regio taxi, buurtbus, Valys, senioren service
https://www.seniorservice.nl.
https://hiphelpt.nl/vervoer-naar-ziekenhuis
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
maandag 8 januari 2024 om 09:45
Ze is nog helemaal helder hoor, geen dementie of andere geestelijke kwaaltjes. Wel lichamelijk maar geestelijk is ze heel scherp. Ze weet dondersgoed wat ze zegt. Ze heeft gewoon zorg verder hoor, van instanties en haar buren springen ook bij met technische dingen die online geregeld moeten worden.merano schreef: ↑08-01-2024 09:17Dat ouderen lelijk doen tegen familie is ook een vaker voorkomend verschijnsel.
Niet in alle gevallen, er zijn ook ondankbare ouderen met een helder brein, maar toch wel vaak is dat een gevolg van dementie. Controle verlies, angst en het brein werkt niet goed dus ze kunnen het niet meer zo goed overzien.
Als mantelzorger zul je daar ook een manier van omgaan mee moeten vinden.
Dus het is niet zo dat ze aan haar lot over gelaten wordt, maar ja alle familie om haar heen heeft ze zelf weggejaagd ( dat is al jaren aan de gang trouwens ). Ze heeft altijd een slechte band met ons allemaal gehad.
maandag 8 januari 2024 om 09:46
Klopt. Maar dat moet schoonzus doen. Nee zeggen tegen hen en/of ons bellen om te zeggen dat er iets moet gebeuren. Ze heeft ook nog de hulpbehoevende ouders van haar man waar geen kind meer kan bijspringen. Haar kinderen zijn wel al de deur uit en schoonzus belt eerder haar dochter voor hulp bij ouders en schoonouders dan haar broer voor de ouders. Ik reageerde vooral op de lijn dat dochters meer gevraagd worden. Ik ben de schoondochter, mij wordt niets gevraagd.aliva schreef: ↑08-01-2024 08:32Het is ook heel moeilijk om er tegenin te gaan als de ouder de neiging heeft om steeds hetzelfde kind te bellen.
Het voelt hardvochtig, want vaak zijn het zaken waar jij ook voor kan zorgen, om op elke ´ja, maar kan jij toch niet even... ´ te antwoorden met ´daar moet je Piet voor bellen´.
Dat is bij ons een hele strijd geweest.
Strakke afspraken rond wie wat doet, helpen.
Maar ik krijg mijn portie ook nog wel. Mijn ouders wonen op 1 uur rijden en ook mijn zus woont daar niet meer, ze zit 2 uur de andere kant uit. En mijn moeder heeft geen rijbewijs en als mijn vader het niet meer mag/kan of überhaupt niet meer onder ons is, wordt dat ook nog wat.
maandag 8 januari 2024 om 09:54
Ja, timing is lastig. Jij noemde 65, ik ben nu begin 50 . Als ik kennissen van rond de 60 zie, hebben die zelfs vaak nog hun eigen kinderen thuis wonen. Sommigen kopen juist nog een groter ( vrijstaand) huis.aliva schreef: ↑08-01-2024 09:30Sja, het is altijd een gok, wat je ook kiest.
Mijn moeder is ook in haar woning gebleven tot bleek dat dat niet meer haalbaar was.
Mijn broer en ik zijn 3 jaar in de weer geweest: zoeken serviceflat, verhuis naar serviceflat, leegmaken huis, verkoop huis, oeps serviceflat lukt ook niet meer, zoeken rusthuis, verhuis naar rusthuis, leegmaken serviceflat...
En dan spreek ik nog niet over de ondersteuning bij de ´gewone´ dingen.
Mijn moeder heeft de lusten gehad van lang in haar eigen woning te blijven maar wij de lasten.
Maar in haar geval was het mentale achteruitgang en dat is sowieso moeilijker op te vangen dan fysieke.
Maar het noodlot kan natuurlijk op elke leeftijd toeslaan. Er over nadenken is uiteraard altijd verstandig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
