Emigreren en oudere ouders

may_ka zondag 7 januari 2024 om 11:35

Partner en ik zijn eruit: we gaan in de tweede helft van dit jaar naar een ander land verhuizen. We hebben daar vrienden, werk vinden zal geen probleem zijn en huizen zijn er ook. Voor ons gaat dat helemaal goed komen.

Maar: mijn ouders zijn halverwege de zeventig. Ze zijn nog gezond en redden zich prima met z'n tweetjes, maar dat blijft natuurlijk niet eeuwig zo. Nu woon ik op een uurtje rijden bij ze vandaan, maar dat wordt dus een paar uur vliegen. Ik ben flexibel (en rijk) genoeg om in geval van nood op stel en sprong naar NL te kunnen vliegen, maar dan nog kan ik er dus dan niet eerder dan binnen een dag of anderhalf zijn.

Mijn ouders hebben geen groot netwerk - wat broers van hun eigen leeftijd, wat kennissen, maar verder niet veel mensen in de buurt aan wie ze om hulp zouden kunnen vragen (het zijn ook geen types die makkelijk om hulp vragen).

Ik wil binnenkort met hen om de tafel om te kijken wat we voor ze kunnen doen en regelen, maar ik heb niet zo'n goed idee waar we aan moeten denken. Hebben jullie tips?

En wij ons maar afvragen waar die afvalberg vandaan komt.

LuciFee2023 zondag 7 januari 2024 om 22:11

Tafelkleed schreef: ↑
07-01-2024 21:15
Natuurlijk joh, personeel genoeg.
Sommige mensen hebben echt geen idee dus zo blijkt maar weer.

Haha, wat een toon. En onterecht ook.

Ik ben zo'n iemand die jong ongeluk heeft gehad en chronisch pijn heeft en beperkt is in aantal zaken.
Weet juist beter wat er kan en niet en waar ik nu gewoon hulp bij krijg en wat ik kan inhuren/kopen of via wmo krijg.

Of welke hulp er is via wijkteams en wondverzorging ect.

Dus, nu jij weer met je kuttoontje.

lucifee2023 wijzigde dit bericht op 07-01-2024 22:15

7.19% gewijzigd

Jaja.

aliva zondag 7 januari 2024 om 22:14

Lorrelies schreef: ↑
07-01-2024 22:09
Dat moeten die ouders zelf ook maar net willen.

uiteraard; ik som gewoon op wat in mijn hoofd opkomt, ik ken die mensen helemaal niet.

TO zal er wel uitpikken wat ze kan gebruiken.

een gezamelijke dropbox en agenda met mijn broer voor wat moeder betreft is hier een enorme hulp in ieder geval.

Anoniem_66d01bb041fe4 zondag 7 januari 2024 om 22:20

Lebow schreef: ↑
07-01-2024 21:59
Dank je.
Ik zeg kinderen, maar in de meeste gevallen worden de dagelijkse zaken toch door dochters gedaan, hoor en zie ik om me heen. En dat terwijl vrouwen tegenwoordig ook gewoon buitenshuis werken hè.

Het is heel dubbel: ik wil best wel wat doen, maar de manier waarop het gewoon maar verwacht wordt (en not done om niet te doen) maakt dat het me erg tegenstaat.

Bizar maar waar ja. Vrouwen zorgen. Vrouwen moeten maar komen opdraven, schoonmaken, ouders komen wassen, dat is geen mannen taak. En ook nog heel normaal gevonden, ik deel je gevoel dat het daardoor tegenstaat.

aliva zondag 7 januari 2024 om 22:28

Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑
07-01-2024 22:20
Bizar maar waar ja. Vrouwen zorgen. Vrouwen moeten maar komen opdraven, schoonmaken, ouders komen wassen, dat is geen mannen taak. En ook nog heel normaal gevonden, ik deel je gevoel dat het daardoor tegenstaat.

je moet daar echt je broers over aanspreken.

ieder moet zijn deel doen; als zij (de broers) dit willen uitbesteden, dat is dan hun beslissing.

maar echt aanspreken en de taken verdelen. Hoe dat dan wordt ingevuld, dat is persoonlijke keuze.

zo doen wij de was van moeder. Broer brengt het naar een wasserij; ik was zelf. Prima, elk zijn eigen keuze, zolang de kledij maar gewassen wordt.

liza zondag 7 januari 2024 om 22:29

may_ka schreef: ↑
07-01-2024 21:35
....

Het ging me vooral om het praktische: ‘zorgen dat dingen goed geregeld zijn’ - het klinkt goed, maar wat houdt het concreet in? Wat kun je op voorhand al doen?
....

Als eerste: met je ouders om tafel en vragen hoe zij hun oude dag zien. Verhuizen naar woning die beter te onderhouden is, gelijkvloers, meer voorzieningen in de buurt etc. Op termijn, hoe denken ze over een verzorgingshuis als dat nodig wordt? Is er geld beschikbaar voor extra hulp (op termijn). Daarna om tafel met siblings en daar zaken helder krijgen.

Een goede praktische zet is zorgen dat er zo veel mogelijk online gaat aan administratie en dat minimaal 1 van de siblings online toegang heeft. Als ze nog te zelfstandig hiervoor zijn dan in ieder geval adviseren om zaken online te maken en wachtwoorden en logins op een centrale plek te bewaren.
Op tijd een volmacht regelen, zowel financieel als medisch. Daar kan in opgenomen worden dat die volmacht pas in gaat als een arts verklaart dat ouder(s) niet meer capabel zijn.

Contact leggen met de buren en huisarts. Als je ouders daar toestemming voor geven dan kan de huisarts jou ook informatie geven over hun toestand.

Ik woon aan de andere kant van de oceaan. Gescheiden ouders met klein netwerk en verwaarloosbare andere familiehulp. Ouders leven niet meer maar zijn flink oud geworden met stevige gebreken. Dat was zwaar. Mijn ouders hadden nul inzicht in hun situatie, vroegen amper om hulp en accepteerden weinig hulp. Mijn grootste probleem was dat zolang mensen zelfstandig wonen, ze geacht worden alles zelf op te kunnen lossen. Maar dat gaat op een gegeven moment niet meer. En hoewel je veel kan regelen in NL, moet er wel 1 iemand het overzicht hebben en de boel managen. En dat gaat heeeeel lastig op afstand.

Toen ik ging emigreren was er absoluut niet te praten met mijn ouders. Hoezo waren ze oud (eind 70, begin 80)? Ze zouden nooit hulp nodig hebben en als puntje bij paaltje kwam gingen ze wel een pil uit China bestellen. Verzorgingshuis zouden ze nooit naar toe gaan. Bij eentje moest de rechter er aan te pas komen want zelfs al ben je knetterdement in NL, als je niet wil, dan hoef je niet.

Geen vrolijk verhaal van mijn kant dus. Maar het hangt erg af van hoe je ouders er zelf in staan. En hoe ze oud worden. Een stiefouder van me was opeens binnen twee weken dood. Dan heb je weer heel andere zorgen.

Als je specifiekere vragen hebt, laat maar weten.

Anoniem_66d01bb041fe4 zondag 7 januari 2024 om 22:35

aliva schreef: ↑
07-01-2024 22:28
je moet daar echt je broers over aanspreken.

ieder moet zijn deel doen; als zij (de broers) dit willen uitbesteden, dat is dan hun beslissing.

maar echt aanspreken en de taken verdelen. Hoe dat dan wordt ingevuld, dat is persoonlijke keuze.

zo doen wij de was van moeder. Broer brengt het naar een wasserij; ik was zelf. Prima, elk zijn eigen keuze, zolang de kledij maar gewassen wordt.

Zoiets als dit begrijp ik.

Maar soms ligt het anders en gaat het ook om wat de ouder zelf wil en dat de omgeving denkt/zegt (sociale druk)
Mijn moeder werd ziek en kwam na een ziekenhuisopname vlak voor het weekeind thuis. Maandag kon er pas thuiszorg komen. Broer en ik brachten haar vrijdag thuis, tante was er ook bij. Mijn moeder gaf aan graag gedoucht te willen worden (had ze hulp bij nodig) en alle ogen waren op mij gericht en ze wilde ook door niemand anders geholpen worden. Ik heb nee gezegd, maar mán wat was dat moeilijk als dat zomaar even van je verwacht word.

Lorrelies zondag 7 januari 2024 om 22:37

aliva schreef: ↑
07-01-2024 22:28
je moet daar echt je broers over aanspreken.

ieder moet zijn deel doen; als zij (de broers) dit willen uitbesteden, dat is dan hun beslissing.

maar echt aanspreken en de taken verdelen. Hoe dat dan wordt ingevuld, dat is persoonlijke keuze.

zo doen wij de was van moeder. Broer brengt het naar een wasserij; ik was zelf. Prima, elk zijn eigen keuze, zolang de kledij maar gewassen wordt.

Ik vraag mijn af of al die taken er liggen.
De wasserij kan het ook komen halen en weer terugbrengen. Kunnen jullie ouders zelf regelen. Hoeft geen kind zich mee te bemoeien.
Eten kan bezorgt worden, of een magnetron maaltijd of een keer boterham is ook niet erg.

Niet om iets lelijks over jou te zeggen, ik denk alleen dat veel vrouwen ineens gaan zorgen voor hun ouders en zich druk maken terwijl dat helemaal niet nodig is en anders opgelost kan worden.

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

aliva zondag 7 januari 2024 om 22:43

Lorrelies schreef: ↑
07-01-2024 22:37
Ik vraag mijn af of al die taken er liggen.
De wasserij kan het ook komen halen en weer terugbrengen. Kunnen jullie ouders zelf regelen.

Nee, er komt een punt dat ouders dit niet zelf meer kunnen regelen.

Ik begrijp niet goed waarom je zo reagert terwijl je heel duidelijk bent dat je niet wil mantelzorgen.
Jouw keuze, helemaal prima, maar waarom andermans ´systeem´ in vraag stellen?

Lorrelies zondag 7 januari 2024 om 22:49

aliva schreef: ↑
07-01-2024 22:43
Nee, er komt een punt dat ouders dit niet zelf meer kunnen regelen.

Ik begrijp niet goed waarom je zo reagert terwijl je heel duidelijk bent dat je niet wil mantelzorgen.
Jouw keuze, helemaal prima, maar waarom andermans ´systeem´ in vraag stellen?

Omdat het oprecht een vraag is.
Ik zie mijn omgeving veel mensen zorgen en het druk hebben terwijl er mijn inziens andere oplossingen zijn.
Mocht je dan wel een leuke band hebben met je ouders kan je spaarzame tijd besteden aan leuke dingen.

Nogmaals dit niet direct naar jou en jouw systeem, in zijn algemeenheid.
Ik zag alleen in jouw reactie een haakje. Daar jij zelf wast en je broer het naar de wasserij brengt

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

aliva zondag 7 januari 2024 om 22:52

Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑
07-01-2024 22:35
Zoiets als dit begrijp ik.

Maar soms ligt het anders en gaat het ook om wat de ouder zelf wil en dat de omgeving denkt/zegt (sociale druk)
Mijn moeder werd ziek en kwam na een ziekenhuisopname vlak voor het weekeind thuis. Maandag kon er pas thuiszorg komen. Broer en ik brachten haar vrijdag thuis, tante was er ook bij. Mijn moeder gaf aan graag gedoucht te willen worden (had ze hulp bij nodig) en alle ogen waren op mij gericht en ze wilde ook door niemand anders geholpen worden. Ik heb nee gezegd, maar mán wat was dat moeilijk als dat zomaar even van je verwacht word.

Ja, dan moet je het even hard spelen.

Om het voorbeeld van de was weer aan te halen: mijn moeder zegt wel eens tegen mijn broer dat hij kledingstuk x niet moet meenemen want aliva weet hoe ze dat moet wassen.

Daar maken we (beiden) korte metten mee: wie op bezoek komt, neemt de was mee, punt.

Het is soms (of beter gezegd, vaak!) echt grenzen bewaken.
Een mens gaat niet dood van 3 dagen later gedouched te worden.

Er is ook best wat vaardigheid vereist om een instabiel mens te douchen en af te drogen.
Nee, dat zou ik ook niet doen.

aliva zondag 7 januari 2024 om 22:57

Lorrelies schreef: ↑
07-01-2024 22:49

Ik zag alleen in jouw reactie een haakje. Daar jij zelf wast en je broer het naar de wasserij brengt

Dat is gewoon persoonlijke keuze.

Ik vind naar de wasserij brengen meer werk dan zelf wassen.

Mijn broer heeft niet zoveel plaats om te drogen en vindt het niet erg om het naar de wasserij te brengen en weer te gaan halen.

I don´t care, als het maar gewassen wordt.

Stormke81 zondag 7 januari 2024 om 23:07

Lidl’s-Annie-Aardbei schreef: ↑
07-01-2024 22:35
Zoiets als dit begrijp ik.

Maar soms ligt het anders en gaat het ook om wat de ouder zelf wil en dat de omgeving denkt/zegt (sociale druk)
Mijn moeder werd ziek en kwam na een ziekenhuisopname vlak voor het weekeind thuis. Maandag kon er pas thuiszorg komen. Broer en ik brachten haar vrijdag thuis, tante was er ook bij. Mijn moeder gaf aan graag gedoucht te willen worden (had ze hulp bij nodig) en alle ogen waren op mij gericht en ze wilde ook door niemand anders geholpen worden. Ik heb nee gezegd, maar mán wat was dat moeilijk als dat zomaar even van je verwacht word.

Misschien heel naïef maar als er geen thuiszorg is kan ze toch ook niet naar huis?

Tafelkleed zondag 7 januari 2024 om 23:21

LuciFee2023 schreef: ↑
07-01-2024 22:11
Haha, wat een toon. En onterecht ook.

Ik ben zo'n iemand die jong ongeluk heeft gehad en chronisch pijn heeft en beperkt is in aantal zaken.
Weet juist beter wat er kan en niet en waar ik nu gewoon hulp bij krijg en wat ik kan inhuren/kopen of via wmo krijg.
Of welke hulp er is via wijkteams en wondverzorging ect.

Dus, nu jij weer met je kuttoontje.

Nou dat is niet overal zo in ieder geval. Mijn gehandicapte nichtje krijgt helemaal niet de zorg die ze nodig hebt.
En sws is niet overal een overschot aan zorgpersoneel zoals sommigen hier denken.

Lorrelies zondag 7 januari 2024 om 23:31

Tafelkleed schreef: ↑
07-01-2024 23:21
Nou dat is niet overal zo in ieder geval. Mijn gehandicapte nichtje krijgt helemaal niet de zorg die ze nodig hebt.
En sws is niet overal een overschot aan zorgpersoneel zoals sommigen hier denken.

veel taken zijn ook geen zorg.
Administratie, mee naar afspraken , chauffeuren, wassen, schoonmaken, boodschappen doen, koken.
De tuin onderhouden.

Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©

Anoniem_65f22b7954008 zondag 7 januari 2024 om 23:40

Lorrelies schreef: ↑
07-01-2024 23:31
veel taken zijn ook geen zorg.
Administratie, mee naar afspraken , chauffeuren, wassen, schoonmaken, boodschappen doen, koken.
De tuin onderhouden.

Nee, precies. En er wordt wel verwacht dat kinderen die taken oppakken. Logisch ergens, want wie moet het anders doen? Ik heb contact met de zorg, met de huisarts, ziekenhuis. Ik coördineer en regel het, want ouder kan dat niet meer overzien. Naar alle gesprekken moet iemand mee, want ouder kan dat niet alleen, die snapt het niet voldoende en onthoudt vrijwel niets (of verkeerd). Er is altijd wel iets. Alarmknop, abonnement, sleutelkastje aanvragen, defecte deurbel, defecte lift, verkeerde luiers, fysio, pedicure, kapper, werkelijk alles moet geregeld worden.
Het is echt veel werk, en hoe fijn het ook is dat sommige kinderen blij zijn dat te mogen doen voor hun ouders, blijf ik van mening dat het heel veel gevraagd is, bovenop je eigen leven. Ik heb momenten gehad dat ik gewoon echt niet meer wist hoe ik het moest regelen allemaal, fulltime baan, gezin met man in buitenland en dan nog mijn ouder erbij.

aliva zondag 7 januari 2024 om 23:46

Lebow schreef: ↑
07-01-2024 23:40
Nee, precies. En er wordt wel verwacht dat kinderen die taken oppakken. Logisch ergens, want wie moet het anders doen? Ik heb contact met de zorg, met de huisarts, ziekenhuis. Ik coördineer en regel het, want ouder kan dat niet meer overzien. Naar alle gesprekken moet iemand mee, want ouder kan dat niet alleen, die snapt het niet voldoende en onthoudt vrijwel niets (of verkeerd). Er is altijd wel iets. Alarmknop, abonnement, sleutelkastje aanvragen, defecte deurbel, defecte lift, verkeerde luiers, fysio, pedicure, kapper, werkelijk alles moet geregeld worden.
Het is echt veel werk, en hoe fijn het ook is dat sommige kinderen blij zijn dat te mogen doen voor hun ouders, blijf ik van mening dat het heel veel gevraagd is, bovenop je eigen leven. Ik heb momenten gehad dat ik gewoon echt niet meer wist hoe ik het moest regelen allemaal, fulltime baan, gezin met man in buitenland en dan nog mijn ouder erbij.

Je somt het goed op, Lebow.

Bij ons is het gelukkig verminderd na de verhuis naar het woonzorgcentrum.

Maar alsnog blijft er genoeg te regelen

Anoniem_65f22b7954008 zondag 7 januari 2024 om 23:57

Fijn dat het bij jullie wat minder is inmiddels.
Bij mij is het ook een deel schuldgevoel dat meespeelt, dat weet ik best. Maar het is verrekt lastig daar niet aan toe te geven. Want ik vind ook best dat ouder hulp verdient. Alleen niet op deze manier

liza maandag 8 januari 2024 om 04:23

Lebow schreef: ↑
07-01-2024 23:40
Nee, precies. En er wordt wel verwacht dat kinderen die taken oppakken. Logisch ergens, want wie moet het anders doen? Ik heb contact met de zorg, met de huisarts, ziekenhuis. Ik coördineer en regel het, want ouder kan dat niet meer overzien. Naar alle gesprekken moet iemand mee, want ouder kan dat niet alleen, die snapt het niet voldoende en onthoudt vrijwel niets (of verkeerd). Er is altijd wel iets. Alarmknop, abonnement, sleutelkastje aanvragen, defecte deurbel, defecte lift, verkeerde luiers, fysio, pedicure, kapper, werkelijk alles moet geregeld worden.
Het is echt veel werk, en hoe fijn het ook is dat sommige kinderen blij zijn dat te mogen doen voor hun ouders, blijf ik van mening dat het heel veel gevraagd is, bovenop je eigen leven. Ik heb momenten gehad dat ik gewoon echt niet meer wist hoe ik het moest regelen allemaal, fulltime baan, gezin met man in buitenland en dan nog mijn ouder erbij.

Zo ontzettend herkenbaar! En dan hadden wij ontzettend veel hulp ingehuurd, maar bijvoorbeeld niet meteen een klusjesman beschikbaar voor die kapotte deurbel. En toen ik de zolder eens goed inspecteerde bleek ouder constant de verwarming bij te vullen waardoor die op overdruk stond en begon te lekken. Dat vind je niet uit op afstand.

merano maandag 8 januari 2024 om 04:49

Wat mantelzorgen zo zwaar maakt is dat je de regie overneemt en daarmee ook de verantwoordelijkheid voor het leven van een ander.
En dat is vaak een geleidelijk proces. Het begint bij eens meegaan naar een afspraak in het ziekenhuis en een klusje in huis doen en de ouder eens meenemen op een uitstapje.
Het eindigt bij de volledige verantwoordelijkheid. Als je in een eerder stadium zit kun je je vaak niet voorstellen hoe het latere stadium eruit ziet; Je regelt wat praktische zaken en je ouder redt zich verder nog best. Maar dat kan drie maanden later anders zijn.

De ouder komt bv. te vallen en breekt een heup of zoiets (veelvoorkomend scenario). Ouder moet het ziekenhuis in en daarna volgt een paar weken of maanden revalidatie in een verpleeghuis.

Dan moet er à la minute iemand beschikbaar zijn om mee te gaan naar het ziekenhuis en de intake daar te doen, zorgen dat de persoonlijke spullen en kleding in het ziekenhuis komen, de overgang van ziekenhuis naar revalidatie begeleiden, daar weer met de artsen en verzorging praten, op bezoek gaan, de was iedere week meenemen en schoon terugbrengen, in de tijdelijk leegstaande woning de plantjes en de post doen, de rekeningen betalen, zorgen voor hulpmiddelen als de ouder weer naar huis mag (rollator, sleutelkastje, alarmknop, bed beneden), overleggen met de huisarts, thuiszorg, fysiotherapeut, medicijnen regelen bij de apotheek.

Dat is alleen praktisch. De oudere krijgt geestelijk ook een klap van de opname en het gedoe, krijgt pijnstillende medicijnen, kan daarvan een delier krijgen, en heeft tijdens het hele proces ook gewoon iemand nodig die er voor hem is, hem gerust stelt, op bezoek komt met een bloemetje en door alles heen helpt.

Drie maanden later heb je als mantelzorger zo ongeveer de hele regie overgenomen.

Het lijkt me vreselijk om op zo'n moment in een buitenland te zitten.
Want het is niet zo dat een ander het dan wel voor je gaat doen. Sommige dingen wel, maar waarschijnlijk slechter, en andere dingen gewoon niet.

merano wijzigde dit bericht op 08-01-2024 08:32

0.02% gewijzigd

If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

merano maandag 8 januari 2024 om 05:03

En natuurlijk is het niet goed dat er tegenwoordig zo'n groot beroep op kinderen wordt gedaan.

Steeds meer mensen hebben ze niet eens. En ouders zijn vaker gescheiden waardoor ze elkaar ook niet kunnen helpen, dus eerder een beroep op de kinderen moeten doen.
Andere kinderen hebben door nieuwe relaties van hun ouders na echtscheiding uiteindelijk vier (stief-)ouders die ze moeten bijstaan in hun oude dag.

Maar dat er meer professionele zorg zou moeten zijn is een mening en in de praktijk heb je daar geen klap aan, want het is nu eenmaal zo dat mantelzorg tegenwoordig een belangrijk onderdeel is van de ouderenzorg.

Volgende verkiezingen op een socialere partij stemmen, dat is het enige dat je daaraan kan doen.

If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.

Anoniem_65cb27049b5a8 maandag 8 januari 2024 om 05:58

LaFleurNoire schreef: ↑
07-01-2024 12:09
Mijn zwager en schoonzus zijn een aantal jaar geleden geëmigreerd. Verder zijn er geen broers en zussen, schoonmoeder is fysiek hulpbehoevend, schoonvader mantelzorgt maar hij takelt ook af. Zwager en schoonzus zijn zelden in Nederland, ze hebben helemaal niet door hoe het ècht met ze gaat en moedigen ze bijvoorbeeld aan om daar heen te komen. Ze wonen enorm afgelegen, je bent daar niet zomaar. En dat kúnnen ze eigenlijk helemaal niet meer, maar zwager vraagt het dus ja…daar gaat die caravan weer achter de auto terwijl schoonvader niet bepaald meer een veilige chauffeur is.
Mijn moeder is bijna even oud en nog prima van lijf en leden, maar ik zou nooit gaan emigreren met (schoon)ouders op deze leeftijd. Ofwel je kunt er niet snel voor ze zijn als er acute zaken gebeuren en langdurige zaken zijn ook heel lastig, ófwel, je zadelt je broers/zussen op met een hoop werk wat niet verdeeld kan worden.

Mijn schoonouders willen nergens over praten wbt toekomst, zorg etc. we weten niet wat ze willen, wat ze geregeld of niet geregeld hebben. Ze zijn wel verdrietig en boos omdat hun zoon ze in de steek heeft gelaten. Wij draaien volledig op voor het wel en wee van schoonouders en tsja, ik vind dat ze egoïstisch gehandeld hebben.

Nu lees ik dikgedrukte argumenten vaker hier, maar bedenk dat ook een kind wat slechts 10 km verderop woont zijn snor kan drukken v.w.b. mantelzorgen. Al dan niet uit noodzaak (bijvoorbeeld vanwege eigen gezondheid of andere problemen).

Nouschi maandag 8 januari 2024 om 06:13

Lebow schreef: ↑
07-01-2024 23:57
Fijn dat het bij jullie wat minder is inmiddels.
Bij mij is het ook een deel schuldgevoel dat meespeelt, dat weet ik best. Maar het is verrekt lastig daar niet aan toe te geven. Want ik vind ook best dat ouder hulp verdient. Alleen niet op deze manier

Wat een zorg Lebow. Snap dat het heel zwaar is!

Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!

Anoniem_65e9b0826cfac maandag 8 januari 2024 om 06:19

Lorrelies schreef: ↑
07-01-2024 22:37
Ik vraag mijn af of al die taken er liggen.
De wasserij kan het ook komen halen en weer terugbrengen. Kunnen jullie ouders zelf regelen. Hoeft geen kind zich mee te bemoeien.
Eten kan bezorgt worden, of een magnetron maaltijd of een keer boterham is ook niet erg.

Niet om iets lelijks over jou te zeggen, ik denk alleen dat veel vrouwen ineens gaan zorgen voor hun ouders en zich druk maken terwijl dat helemaal niet nodig is en anders opgelost kan worden.

Ik begrijp je gedachtengang, maar al die hulp moet ook bekostigd worden. Wat als ouders die financiële buffer niet hebben?
En wat als ze dit niet kunnen regelen, omdat ze niet weten hoe dat werkt?

Anoniem_65cb27049b5a8 maandag 8 januari 2024 om 06:24

Je hebt van op afstand (wel of niet buitenland is dan niet eens van belang) ook geen idee hoe het met je ouders gaat. Ik woon(de) weliswaar dichtbij, maar pas een aantal jaren geleden kreeg ik door de nieuwste snufjes goed zicht op mijn ouder. Toen pas zag ik hoe het werkelijk ging. En zag ik hoe ouder achteruitging.

Ladara maandag 8 januari 2024 om 07:15

Mijn oma wist op een gegeven moment niet meer dat ze de afstandbediening óp de tv moest richten. En ze raakte enorm gefrustreerd van het feit dat haar tv steeds niets deed. Ze vergat vaak te eten, ze viel af, door ondervoeding verloor ze steeds meer kennis. Je bedenkt niet eens dat dat soort simpele kennis kan verdwijnen, laat staan welke impact al die kleine dingen hebben op een dagelijks mensenleven. Als er niemand zorgt gaat de aftakeling hard, door een opeenstapeling van kleine onhandigheden.

Actieve topics