Overig
alle pijlers
Gebroken met de familie
zondag 13 oktober 2019 om 12:55
Goedemiddag,
Ik ben een marokkaanse dame die 2 weken geleden gebroken heeft met haar familie.
Ik zal jullie een beeld geven wat de situatie is.
Ken je dat gevoel dat je je altijd anders voelde dan de rest, nou dat had ik. Ik kwam uit een groot gezin waar de meerderheid meiden waren. Maar jeetje wat verschilde wij van elkaar. En in het bijzonder vond ik mezelf anders dan hun. En dat kwam met name door gebeurtenissen die zich tijdens de jeugd hadden voor gedaan. Mijn zus waar ik een goede band mee had, was op slag vertrokken omdat ze verliefd was op een jongen waar mijn vader het niet mee eens was.
Vanaf dat moment begrepen mijn ouders en ik elkaar helemaal niet meer, maar ze hielden mij ook klein tot op de dag van vandaag. Denken dat ik mijn eigen keuzes niet kan maken omdat ik in hun ogen fragiel ben.
Er zat dus niks anders op om zonder hun verder te gaan, want ze kunnen het niet loslaten op het moment dat ik nog contact met ze zou hebben. En ik had het psyche niet meer aan omdat zoveel rekening te houden, te leven in angst en altijd denken dat er iets is terwijl er niets is. Had altijd het gevoel dat ze mij in de gaten hielden. Ik kon s'avonds bijna nooit weg tenzij er een goede smoes uitkwam en daarnaast speelde mijn zussen een enorme grote rol in dit want die hadden altijd een mening over mij. Want ik zou volgens hun meer vrijheden hebben gehad dan hun en dat maakte ze mijn ouders ook wel duidelijk altijd. Jaloezie?? Ik zou het niet weten.
Het is een opluchting, maar tegelijkertijd iets wat niet zo had gehoeven, alleen de confrontatie gaan kan ik niet. Omdat ik mentaal heel moe ben en kapot, en zij mij toch altijd klein willen houden. Het meest vervelende is dat ze denken dat ze mij begrijpen, maar ze kennen niet eens 1 procent van mij.
Ik ben een marokkaanse dame die 2 weken geleden gebroken heeft met haar familie.
Ik zal jullie een beeld geven wat de situatie is.
Ken je dat gevoel dat je je altijd anders voelde dan de rest, nou dat had ik. Ik kwam uit een groot gezin waar de meerderheid meiden waren. Maar jeetje wat verschilde wij van elkaar. En in het bijzonder vond ik mezelf anders dan hun. En dat kwam met name door gebeurtenissen die zich tijdens de jeugd hadden voor gedaan. Mijn zus waar ik een goede band mee had, was op slag vertrokken omdat ze verliefd was op een jongen waar mijn vader het niet mee eens was.
Vanaf dat moment begrepen mijn ouders en ik elkaar helemaal niet meer, maar ze hielden mij ook klein tot op de dag van vandaag. Denken dat ik mijn eigen keuzes niet kan maken omdat ik in hun ogen fragiel ben.
Er zat dus niks anders op om zonder hun verder te gaan, want ze kunnen het niet loslaten op het moment dat ik nog contact met ze zou hebben. En ik had het psyche niet meer aan omdat zoveel rekening te houden, te leven in angst en altijd denken dat er iets is terwijl er niets is. Had altijd het gevoel dat ze mij in de gaten hielden. Ik kon s'avonds bijna nooit weg tenzij er een goede smoes uitkwam en daarnaast speelde mijn zussen een enorme grote rol in dit want die hadden altijd een mening over mij. Want ik zou volgens hun meer vrijheden hebben gehad dan hun en dat maakte ze mijn ouders ook wel duidelijk altijd. Jaloezie?? Ik zou het niet weten.
Het is een opluchting, maar tegelijkertijd iets wat niet zo had gehoeven, alleen de confrontatie gaan kan ik niet. Omdat ik mentaal heel moe ben en kapot, en zij mij toch altijd klein willen houden. Het meest vervelende is dat ze denken dat ze mij begrijpen, maar ze kennen niet eens 1 procent van mij.
zondag 13 oktober 2019 om 13:47
Je verhaal leest een beetje alsof je ouders proberen jou vast te houden wat ze niet gelukt is met je zus.
Heb je al eens een goed gesprek met je ouders gevoerd? Over dat jij je zus niet bent?
Heeft je zus nog wel contact met jullie?
Lijkt me erg lastig om te breken met je familie.
Sterkte.
Heb je al eens een goed gesprek met je ouders gevoerd? Over dat jij je zus niet bent?
Heeft je zus nog wel contact met jullie?
Lijkt me erg lastig om te breken met je familie.
Sterkte.
Because when you stop and look around this life is pretty amazing.
zondag 13 oktober 2019 om 14:12
Mijn zus heeft inmiddels weer contact met de familie en dat heb ik ook gehad. Alleen heeft het mij alleen maar een hoop verwarring gebracht. Ik dacht dat ik haar kon vertrouwen en dat we aan onze band aan het werken waren, maar ze was tegelijkertijd was ze bezig de overige zussen tegen mij op te zetten. Mijn ouders daar kan ik niet over mijn gevoelens mee praten omdat ze die gewoon echt niet begrijpen. Hun manier van denken is heel traditioneel, en dat kan en wil ik ze niet kwalijk nemen, maar het staat precies tegenover hetgeen wat ik ben en wil zijn.
Het gevoel hebben dat ik als een gevangenen door het leven moest, daar kreeg ik het echt benauwd van.
Ik ben veilig op dit moment, althans dat hoop ik. De juiste instanties zijn ingelicht en steunen mij hierin. Ik heb wel steun alleen niet genoeg helaas.
Het gevoel hebben dat ik als een gevangenen door het leven moest, daar kreeg ik het echt benauwd van.
Ik ben veilig op dit moment, althans dat hoop ik. De juiste instanties zijn ingelicht en steunen mij hierin. Ik heb wel steun alleen niet genoeg helaas.
zondag 13 oktober 2019 om 21:31
maandag 14 oktober 2019 om 11:17
Wat vreselijk dat je niemand in je familie kunt vertrouwen en dat je ouders zo weinig inlevingsvermogen hebben of gewoon gezond verstand waar je ze op aan kunt spreken, ze hadden vast ook al een leuke man voor je in gedachte..
Is er geen lotgenoten contact? Je bent vast niet de enige die hiermee kampt, zou toch fijn zijn als je een tijdje op kamers kunt met een paar andere sterke meiden zoals jij die dat regime thuis ontvlucht zijn dan sta je samen sterk.
Is er geen lotgenoten contact? Je bent vast niet de enige die hiermee kampt, zou toch fijn zijn als je een tijdje op kamers kunt met een paar andere sterke meiden zoals jij die dat regime thuis ontvlucht zijn dan sta je samen sterk.
maandag 14 oktober 2019 om 11:54
Ik denk dat er inderdaad zat meiden zijn die dit ook doorstaan, alleen niet vele durven naar buiten te komen met hun verhaal. Wat ik ook ergens heel goed begrijp. Het is namelijk heel fijn als je meiden heb die hetzelfde doormaken en samen sterk te staan.
Vind jullie medeleven echt tof. Waardeer ik enorm.
Vind jullie medeleven echt tof. Waardeer ik enorm.
maandag 14 oktober 2019 om 12:55
Ik heb het van dichtbij gezien toen ik zelf nog jonger was, een stagiaire bij ons moest met een jongen trouwen en ze vond het vreselijk.. Ze was nog maar 19, en hij was ook best agressief, ze was een leuke stoere meid en na een jaar was ze haar hele pit kwijt en doodongelukkig, vond het zo erg.. en ze kon niet protesteren want dan kreeg vader een hartaanval en moeder mocht geen stress want dat zou haar dood worden dus door dat soort manipulatie schikte ze zich maar naar haar lot. Echt bizar was het.
