Overig
alle pijlers
geesten.. wat moet ik ermee??
vrijdag 7 december 2007 om 22:33
Je kunt erom lachen , je kunt het weg praten in de zin, doe normaal, maar ik zit er wel mee, mijn dochtertje van 10, ziet al sinds ze 6 is geesten, ze is lang bang geweest en nu verteld ze alsof het de orde vd dag is, ze zegt ik wil het bij me houden, want dan kan ik later mensen helpen, maar soms komt ze ook lijkbleek ergens van terug rennen en is ze van streek.
Laatst ging ze naar de WC met haar zus in de Mc Donalds, ze zag ineens daar een meisje staan , in een een rode jurk, het had haar strak aangekeken , waar ze heel bang van werd, haar zus zag niks.
Ze ziet ze ook op haar kamer, maar die doen niks zegt ze, ze ziet ze ook in de boom op het schoolplein, pffffffff, soms zijn het alleen lijnen zegt ze en soms krijgt ze het koud ervan.
Ze slaapt altijd met licht aan en met haar dekbed over haar hoofd, alleen haar kleine neusje steekt onder har dekbed vandaan.
Mijn hart breekt af en toe, dat het zo veel is voor haar, durf er eerlijk gezegd niet met andere mensen over te praten, die denken vast , leip wijf!!
Ik weet van mezelf dat ik ook pijn kan wegnemen bij mensen ( maar heb het verder niet gekoesterd en ontwikkeld) en heb een oom die mensen beter kan maken door hand oplegging, klinkt allemaal bizar, maar ik ben volwassen en mijn meisje is zo klein, ik wil haar graag helpen , maar naar wat voor persoon zou je moeten gaan, nee niet de psychiater, das flauw, als iemand dat gaat zeggen, het is een serieuze vraag.
Wie weet de weg en raad mij daarin.
Laatst ging ze naar de WC met haar zus in de Mc Donalds, ze zag ineens daar een meisje staan , in een een rode jurk, het had haar strak aangekeken , waar ze heel bang van werd, haar zus zag niks.
Ze ziet ze ook op haar kamer, maar die doen niks zegt ze, ze ziet ze ook in de boom op het schoolplein, pffffffff, soms zijn het alleen lijnen zegt ze en soms krijgt ze het koud ervan.
Ze slaapt altijd met licht aan en met haar dekbed over haar hoofd, alleen haar kleine neusje steekt onder har dekbed vandaan.
Mijn hart breekt af en toe, dat het zo veel is voor haar, durf er eerlijk gezegd niet met andere mensen over te praten, die denken vast , leip wijf!!
Ik weet van mezelf dat ik ook pijn kan wegnemen bij mensen ( maar heb het verder niet gekoesterd en ontwikkeld) en heb een oom die mensen beter kan maken door hand oplegging, klinkt allemaal bizar, maar ik ben volwassen en mijn meisje is zo klein, ik wil haar graag helpen , maar naar wat voor persoon zou je moeten gaan, nee niet de psychiater, das flauw, als iemand dat gaat zeggen, het is een serieuze vraag.
Wie weet de weg en raad mij daarin.
vrijdag 14 december 2007 om 16:47
@ eleonora
ik heb niet gezegd dat jouw mening verkeerd is. ik weet ook niet of jij dat gezegd heb van die psych waar ik me aan stoorde. wat mij stoort was het feit dat er reacties waren van mensen (jij ook?ik weet het ff niet) die zeiden dat ze maar naar een psychiater moest gaan en het lieten overkomen alsof dochter van TO gek was.
ik geloof zelf heel sterk in het paranormale, en dat er mensen zijn die dat niet doen, moet iedereen zelf weten (hoewel ik het me niet kan voorstellen maar goed
) maar daarom hoeft iemand het nog nit af te doen als: wat je niet zien is er niet.
en kijk, als er een psych is die gespecialiseert is in het paranormale zeg ik oke..alleen maar mooi meegenomen. maar dan weet diegene ook waar hij over praat. en een gewone psych kan alleen maar afgaan op wat dochter van TO zegt..en nu zeg ik niet dat hij haar voor 'gek' zou verklaren (dan zou het een mooie zijn zeg), maar ik denk wel dat het er uiteindelijk op uitdraait dat de dingen die zij ziet er 'niet zijn'. en daar wordt ze ook niet verder mee geholpen. wat dat ze er wel zijn geloof ik wel degelijk.
en wat betreft het kema-keurmerk hahahah, ik denk dat TO dan zelf eerst eens moet onderzoeken..want je vindt echt wel goede. misschien niet zo dik gezaaid als de slechte maar ze zijn er
ik heb niet gezegd dat jouw mening verkeerd is. ik weet ook niet of jij dat gezegd heb van die psych waar ik me aan stoorde. wat mij stoort was het feit dat er reacties waren van mensen (jij ook?ik weet het ff niet) die zeiden dat ze maar naar een psychiater moest gaan en het lieten overkomen alsof dochter van TO gek was.
ik geloof zelf heel sterk in het paranormale, en dat er mensen zijn die dat niet doen, moet iedereen zelf weten (hoewel ik het me niet kan voorstellen maar goed
) maar daarom hoeft iemand het nog nit af te doen als: wat je niet zien is er niet. en kijk, als er een psych is die gespecialiseert is in het paranormale zeg ik oke..alleen maar mooi meegenomen. maar dan weet diegene ook waar hij over praat. en een gewone psych kan alleen maar afgaan op wat dochter van TO zegt..en nu zeg ik niet dat hij haar voor 'gek' zou verklaren (dan zou het een mooie zijn zeg), maar ik denk wel dat het er uiteindelijk op uitdraait dat de dingen die zij ziet er 'niet zijn'. en daar wordt ze ook niet verder mee geholpen. wat dat ze er wel zijn geloof ik wel degelijk.
en wat betreft het kema-keurmerk hahahah, ik denk dat TO dan zelf eerst eens moet onderzoeken..want je vindt echt wel goede. misschien niet zo dik gezaaid als de slechte maar ze zijn er
vrijdag 14 december 2007 om 17:12
D_G, ik heb de reacties anders geïnterpreteerd dan jij want ik heb nergens gelezen dat men vond dat de dochter van TO gek zou zijn en maar naar een psychiater zou moeten. Ook mijn reacties hadden niet die boodschap, zéker niet zelfs. Wel werd er inderdaad geopperd eerst de wetenschap te raadplegen alvorens de paranormale kant op te gaan, die boodschap werd meer dan eens geplaatst inderdaad.
Gelukkig dat we allemaal zo anders zijn. Ik kan me weer niet voorstellen dat iemand heel sterk met het paranormale begaan is, neuh, daar heb ik nou niks mee. Die mensen zijn er dus wel hoor, die daar niets of weinig mee hebben en dat zijn ook nog best leuke mensen ook, al zeg ik het zelf. Ik kan me weer niet voorstellen dat je veel waarde hecht aan dingen die je niet kunt zien, of die je niet aan een ander kunt laten zien of waar geen bewijs voor is, zichtbaar voor iedereen. Zoals ik al eerder aangaf, ik was en ben in zekere zin omringd door mensen die zich laten leiden door het paranormale en alternatieve, dat zit me niks in de weg, al is het niet mijn manier.
Ik heb als kind ook veel gehoord en gezien wat anderen niet konden horen en zien, ik zeg dus niet dat het er niet is allemaal, ik kijk wel uit, dat zou pas arrogant zijn, te denken dat ik de wijsheid in pacht heb en weet hoe het al dan niet zit, dat denk ik namelijk helemaal niet, al voel en zie ik al die dingen die ik vroeger zag al lang niet meer, anderen doen dat wel, fine by me.
Maar daar gaat het niet om. Het gaat om een meisje van 10. En een meisje van 10 meenemen naar mensen die van horen en zeggen een goed medium zijn maar waarvoor geen regels gelden, geen onafhankelijke, overkoepelde, controlerende organen zijn en die werken vanuit wat zij zelf geloven en wat dus helemaal niet waar (ook niet onwaar) hoeft te zijn, nou nee, dat zou ik persoonlijk niet doen.
Maar Sarah is een hele lieve en betrokken moeder, die gaat gewoon doen wat zij het beste vindt. En terecht.
Gelukkig dat we allemaal zo anders zijn. Ik kan me weer niet voorstellen dat iemand heel sterk met het paranormale begaan is, neuh, daar heb ik nou niks mee. Die mensen zijn er dus wel hoor, die daar niets of weinig mee hebben en dat zijn ook nog best leuke mensen ook, al zeg ik het zelf. Ik kan me weer niet voorstellen dat je veel waarde hecht aan dingen die je niet kunt zien, of die je niet aan een ander kunt laten zien of waar geen bewijs voor is, zichtbaar voor iedereen. Zoals ik al eerder aangaf, ik was en ben in zekere zin omringd door mensen die zich laten leiden door het paranormale en alternatieve, dat zit me niks in de weg, al is het niet mijn manier.
Ik heb als kind ook veel gehoord en gezien wat anderen niet konden horen en zien, ik zeg dus niet dat het er niet is allemaal, ik kijk wel uit, dat zou pas arrogant zijn, te denken dat ik de wijsheid in pacht heb en weet hoe het al dan niet zit, dat denk ik namelijk helemaal niet, al voel en zie ik al die dingen die ik vroeger zag al lang niet meer, anderen doen dat wel, fine by me.
Maar daar gaat het niet om. Het gaat om een meisje van 10. En een meisje van 10 meenemen naar mensen die van horen en zeggen een goed medium zijn maar waarvoor geen regels gelden, geen onafhankelijke, overkoepelde, controlerende organen zijn en die werken vanuit wat zij zelf geloven en wat dus helemaal niet waar (ook niet onwaar) hoeft te zijn, nou nee, dat zou ik persoonlijk niet doen.
Maar Sarah is een hele lieve en betrokken moeder, die gaat gewoon doen wat zij het beste vindt. En terecht.
vrijdag 14 december 2007 om 17:27
@ eleonora
ik impliceerde ook niet dat jij dat gezegd had. stond een vraagteken achter maar goed..bij mij kwamen sommige reacties zo over.
ik doe mijn best je te begrijpen over de wetenschap, maar ik denk dat we daar allebei toch te verschillend over denken wat de dochter van TO heeft is namelijk niet iets wetenschappelijks..daarom zou ik het zelf nooit zo doen. het is gewoon belangrijk dat dochter goed 'terechtkomt' om het maar even zo te zeggen..of dat nu bij een psych is of bij een medium.
dat er mensen zijn die niks met het paranormale hebben, dat weet ik hihi. ikzelf wel, maar dat wil niet zeggen dat ik ernaar ga leven. want dat is ook absoluut niet de bedoeling. en ik ben blij dat ik vroeger en nu nooit dingen zag/zie die ik niet 'hoor' te zien , zou ik niet aankunnen. das weer net even het andere uiterste haha.maar aan de andere kant geloof ik wel dat er mensen zijn die dat wel doen.
en wat ik dus alleen maar wilde zeggen was dat die mensen (als het goede zijn dan he) begrijpen waar dat meisje het over heeft en mee zit. maar dat was intussen wel duidelijk geloof ik he hihih.
nou hoop toch wel dat sarah eruit komt en dat ze even laat weten wat er verder gaat gebeuren
groetjes!
ik impliceerde ook niet dat jij dat gezegd had. stond een vraagteken achter
maar goed..bij mij kwamen sommige reacties zo over. ik doe mijn best je te begrijpen over de wetenschap, maar ik denk dat we daar allebei toch te verschillend over denken wat de dochter van TO heeft is namelijk niet iets wetenschappelijks..daarom zou ik het zelf nooit zo doen. het is gewoon belangrijk dat dochter goed 'terechtkomt' om het maar even zo te zeggen..of dat nu bij een psych is of bij een medium.
dat er mensen zijn die niks met het paranormale hebben, dat weet ik hihi. ikzelf wel, maar dat wil niet zeggen dat ik ernaar ga leven. want dat is ook absoluut niet de bedoeling. en ik ben blij dat ik vroeger en nu nooit dingen zag/zie die ik niet 'hoor' te zien , zou ik niet aankunnen. das weer net even het andere uiterste haha.maar aan de andere kant geloof ik wel dat er mensen zijn die dat wel doen.
en wat ik dus alleen maar wilde zeggen was dat die mensen (als het goede zijn dan he) begrijpen waar dat meisje het over heeft en mee zit. maar dat was intussen wel duidelijk geloof ik he hihih.
nou hoop toch wel dat sarah eruit komt en dat ze even laat weten wat er verder gaat gebeuren
groetjes!
vrijdag 14 december 2007 om 17:39
Of je nu in geesten gelooft of niet: naar een medium ga je toe als je contact wil proberen te krijgen met het hiernamaals, naar een psycholoog ga je als je om wil leren gaan met bepaalde angsten of meer wil leren over je eigen geest en je reacties op bepaalde dingen. Je dochtertje lijkt me het meest op zijn plek bij iemand die kennis heeft van de menselijke psyche en hoe daar mee om te gaan, en dat is een psycholoog.
Daar hoef je geen 'geestelijk probleem' voor te hebben, zat mensen die naar de psych gaan om ergens mee om te leren gaan.
Daar hoef je geen 'geestelijk probleem' voor te hebben, zat mensen die naar de psych gaan om ergens mee om te leren gaan.
vrijdag 14 december 2007 om 17:47
quote:D_G schreef op 14 december 2007 @ 14:56:
Ik vind het zelf altijd zo slap, om iets dat je zelf niet kunt verklaren zweverig noemt. verder stoor ik me hier ontzettend aan reacties als: ga naar een psychiater.
Ik heb alles teruggelezen en ik heb geen enkele reactie gezien waarin het advies werd gegeven naar een psychiater te gaan. Weet jij het verschil tussen een psychiater en een psycholoog? Een psychiater is een arts, die je medicijnen zal voorschrijven. Een psycholoog is geen arts, maar iemand die je kan steunen bij het leren omgaan met je persoonlijke kwaliteiten en obstakels.quote:nou, dan zul je toch naar een psych moeten gaan die zelf ook 'vreemde dingen' ziet anders ben je volgesn mij toch echt aan het verkeerde adres.
Hier ben ik het niet mee eens. Je hoeft niet zelf iets te zien om iemand toch te kunnen helpen. Een huisarts hoeft zelf geen hoofdpijn te hebben om je hoofdpijn te behandelen. En een leraar hoeft niet zelf alles te weten en te kunnen om een leerling verder te helpen.
quote:verder zegt dochter van TO dat ze de gave (want zo noem je dat namelijk als je zoiets hebt) niet kwijt wil maar wil behouden om later mensen te helpen. en dan vind ik jou heel erg knap als jij een psych kan vinden die haar kan leren omgaan met 'het zien' van dingen. die zien dat zelf namelijk niet en weten daar niks van en kunnen haar ook niet begeleiden.Da''s nou grappig: jij gelooft dus blijkbaar zelf niet in dingen die je zelf niet kunt zien en zelf niet hebt meegemaakt - betrouwbare psychologen. Persoonlijk ken ik twee uitstekende psychologen, die iemand wel kunnen begeleiden, ook al 'zien' ze zelf niets. Zo heeft één van hen een bekende van mij die helderhorend is ondersteund.quote:dochter van TO heeft GEEN geestelijk probleem hoor! maar volgens mij willen sommige sceptische mensen hier dat niet begrijpen.Nee, jij wilt niet begrijpen dat je niet naar een psycholoog gaat omdat je gek bent, of een geestelijke afwijking hebt, maar dat je naar een psycholoog gaat als je in je dagelijks leven tegen dingen aanloopt die je op eigen kracht niet kunt oplossen.
Ik vind het zelf altijd zo slap, om iets dat je zelf niet kunt verklaren zweverig noemt. verder stoor ik me hier ontzettend aan reacties als: ga naar een psychiater.
Ik heb alles teruggelezen en ik heb geen enkele reactie gezien waarin het advies werd gegeven naar een psychiater te gaan. Weet jij het verschil tussen een psychiater en een psycholoog? Een psychiater is een arts, die je medicijnen zal voorschrijven. Een psycholoog is geen arts, maar iemand die je kan steunen bij het leren omgaan met je persoonlijke kwaliteiten en obstakels.quote:nou, dan zul je toch naar een psych moeten gaan die zelf ook 'vreemde dingen' ziet anders ben je volgesn mij toch echt aan het verkeerde adres.
Hier ben ik het niet mee eens. Je hoeft niet zelf iets te zien om iemand toch te kunnen helpen. Een huisarts hoeft zelf geen hoofdpijn te hebben om je hoofdpijn te behandelen. En een leraar hoeft niet zelf alles te weten en te kunnen om een leerling verder te helpen.
quote:verder zegt dochter van TO dat ze de gave (want zo noem je dat namelijk als je zoiets hebt) niet kwijt wil maar wil behouden om later mensen te helpen. en dan vind ik jou heel erg knap als jij een psych kan vinden die haar kan leren omgaan met 'het zien' van dingen. die zien dat zelf namelijk niet en weten daar niks van en kunnen haar ook niet begeleiden.Da''s nou grappig: jij gelooft dus blijkbaar zelf niet in dingen die je zelf niet kunt zien en zelf niet hebt meegemaakt - betrouwbare psychologen. Persoonlijk ken ik twee uitstekende psychologen, die iemand wel kunnen begeleiden, ook al 'zien' ze zelf niets. Zo heeft één van hen een bekende van mij die helderhorend is ondersteund.quote:dochter van TO heeft GEEN geestelijk probleem hoor! maar volgens mij willen sommige sceptische mensen hier dat niet begrijpen.Nee, jij wilt niet begrijpen dat je niet naar een psycholoog gaat omdat je gek bent, of een geestelijke afwijking hebt, maar dat je naar een psycholoog gaat als je in je dagelijks leven tegen dingen aanloopt die je op eigen kracht niet kunt oplossen.
vrijdag 14 december 2007 om 17:55
@ korenwolf
ten eeerst: ik geloof wel degelijk in dingen die IK niet kan zien. het ging erom als die psychologen die dingen niet zien weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. en ik heb nooit beweerd dat ik weet heo ik ermee om moet gaan of dat ik het zie.
ten tweede: weet ik verdomd goed het verschil tussen een psychiater en een psycholoog. loop er zelf namelijk ook dus kom nu niet met het geklets dat ik neit weet waar ik het over heb. . en ik heb ook nooit of te nimmer gezegd dat ze het zelf kan oplossen..ik trek alleen in twijfel of een PSYCHOLOOG (voor er weer over gevallen word.) de aangewezen persoon is...jullie doen toch precies hetzelfde met een medium..nou dan! oh en dan nog wat..een psychiater schrijft om de dooie dood niet altijd medicijnen voor. het verschil is dat hij dat KAN doen ja en een psycholoog niet. maar goed..er zijn er altijd die het beter weten..hoop dat ze dan ook uit ervaring spreken.
ten eeerst: ik geloof wel degelijk in dingen die IK niet kan zien. het ging erom als die psychologen die dingen niet zien weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. en ik heb nooit beweerd dat ik weet heo ik ermee om moet gaan of dat ik het zie.
ten tweede: weet ik verdomd goed het verschil tussen een psychiater en een psycholoog. loop er zelf namelijk ook dus kom nu niet met het geklets dat ik neit weet waar ik het over heb. . en ik heb ook nooit of te nimmer gezegd dat ze het zelf kan oplossen..ik trek alleen in twijfel of een PSYCHOLOOG (voor er weer over gevallen word.) de aangewezen persoon is...jullie doen toch precies hetzelfde met een medium..nou dan! oh en dan nog wat..een psychiater schrijft om de dooie dood niet altijd medicijnen voor. het verschil is dat hij dat KAN doen ja en een psycholoog niet. maar goed..er zijn er altijd die het beter weten..hoop dat ze dan ook uit ervaring spreken.
vrijdag 14 december 2007 om 17:57
Ja, er is al weer over gesproken hier thuis hoor, met een aantal tips ben ik zeker blij, het is een delicate kwestie.
Ik heb ook emails van mensen gekregen die liever niet op het forum bepaalde dingen uit de doeken doen, maar er waren mensen bij die hetzelfde hebben meegemaakt als mijn meisje, die ouders zijn naar een medium gegaan en die was zo enthousiast over haar gave , dat ie er alles uit heeft gehaald wat er in zit, in de zin van en dit kan jij ook en dat ook, met als gevolg dat dat kind nog veel meer te verwerken kreeg en dingen opving en helemaal vol ermee zat, wan t ene uiterste naar het andere uiterste gingen ze toen naar een psycholoog die alles eruit gepraat heeft, nu is ze volwassen en haar "gave : kwijt en vind dat nu heel heel jammer.
De schoonheid is iemand te vinden die erkent wat mijn dochter verteld , maar haar leert het aan en uit te zetten , wat mamalelie zo mooi zei.
Er bestaan wel erkende paragnosten hoor, er is een vereniging v Nederlandse erkende paragnosten, er zijn er maar een paar in Nederland,
Mijn gevoel zegt dat ik op zoek moet gaan via het NIP, wat mij hier aanbevolen werd een organisatie v erkende psychologen , daar kan ik vragen naar een erkend psycholoog , speciaal voor kinderen met paranormale neigingen.
Dat lijkt me een mooi combi, van alles wat.
En dan is het nog zo, dat als je gaat altijd weer ermee kunt stoppen als het je niet bevalt, toch?!
Ik merk de laatste week , nu we er zoveel over gepraat hebben dat dochter al wat laconieker word en ze lachtte mij gister uit in de gang, ik liep door een geest heen zei ze en ze wees me aan waar ze was en ik wil niet lullig doen, maar daar waar ze wees zag ik een rond zacht licht, t zelfde licht als toen mijn oma net stierf .
Over die bollen op foto's, heel typisch, alleen foto's die mijn dochter neemt met ons toestel staan bollen op, erg frappant, je kunt er niet in geloven, maar ik maak toch wel rare dingen mee met haar.
Ik weet dat het allemaal heel vreemd klinkt voor veel mensen, maar bedenk, wij en alles om ons heen is energie en de 1 is er wellicht gevoeliger op dan de ander, net zoiets als een pijngrens, die is bij iedereen ook anders.
Mijn man is hopeloos basic en gelooft helemaal niks, ook niet over de lieve heer etc, allemaal bullshit vind ie het, god is bedacht omdat er nog geen politie macht bestond om de mensen in het gareel te houden, zo praat ie, maar deze dingen vind ie ook wel om over na te denken, alhoewel ie toch tegen mijn dochter zegt, jij kan ze zien, maar ik heb t nog nooit gezien, dus voor mij bestaat het niet, al wil ik ook niet tegen je zeggen dat je alles verzint,
want het is geen dramateur die dochter v ons, en ik geloof ook niet dat een kind dat jaren lang maar blijft verzinnen, plus , ze krijgt genoeg liefde en aandacht om iets te willen verzinnen om aandacht te krijgen , heeft genoeg talenten om de aandacht te krijgen, daarom kan ik niet geloven dat het verzonnen is en daarom wil ik er wel wat mee, ik kan haar niet aan laten modderen.
Ik hoop niet dat jullie onderling elkaar gaan bekritiseren over wat je vind en wat goed is, daar heeft niemand wat aan, ieder die hier zijn mening geeft doet dat uit t oogpunt om te helpen met iets wat je goed dunkt en gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Ik ga zeker niet zomaar naar een medium, daar ga ik helemaal niks aan hebben, het gaat om mijn kind , die geholpen moet worden en niet om te horen dat wat we al weten en miscchien meer.
Ik zelf ben weleens naar een para psycholoog geweest en dat was ook heel raak, maar ik vind het niet een goed idee voor een kind, doet ze maar als ze 18 is.Als ze dat echt zelf wil.
Ik heb ook emails van mensen gekregen die liever niet op het forum bepaalde dingen uit de doeken doen, maar er waren mensen bij die hetzelfde hebben meegemaakt als mijn meisje, die ouders zijn naar een medium gegaan en die was zo enthousiast over haar gave , dat ie er alles uit heeft gehaald wat er in zit, in de zin van en dit kan jij ook en dat ook, met als gevolg dat dat kind nog veel meer te verwerken kreeg en dingen opving en helemaal vol ermee zat, wan t ene uiterste naar het andere uiterste gingen ze toen naar een psycholoog die alles eruit gepraat heeft, nu is ze volwassen en haar "gave : kwijt en vind dat nu heel heel jammer.
De schoonheid is iemand te vinden die erkent wat mijn dochter verteld , maar haar leert het aan en uit te zetten , wat mamalelie zo mooi zei.
Er bestaan wel erkende paragnosten hoor, er is een vereniging v Nederlandse erkende paragnosten, er zijn er maar een paar in Nederland,
Mijn gevoel zegt dat ik op zoek moet gaan via het NIP, wat mij hier aanbevolen werd een organisatie v erkende psychologen , daar kan ik vragen naar een erkend psycholoog , speciaal voor kinderen met paranormale neigingen.
Dat lijkt me een mooi combi, van alles wat.
En dan is het nog zo, dat als je gaat altijd weer ermee kunt stoppen als het je niet bevalt, toch?!
Ik merk de laatste week , nu we er zoveel over gepraat hebben dat dochter al wat laconieker word en ze lachtte mij gister uit in de gang, ik liep door een geest heen zei ze en ze wees me aan waar ze was en ik wil niet lullig doen, maar daar waar ze wees zag ik een rond zacht licht, t zelfde licht als toen mijn oma net stierf .
Over die bollen op foto's, heel typisch, alleen foto's die mijn dochter neemt met ons toestel staan bollen op, erg frappant, je kunt er niet in geloven, maar ik maak toch wel rare dingen mee met haar.
Ik weet dat het allemaal heel vreemd klinkt voor veel mensen, maar bedenk, wij en alles om ons heen is energie en de 1 is er wellicht gevoeliger op dan de ander, net zoiets als een pijngrens, die is bij iedereen ook anders.
Mijn man is hopeloos basic en gelooft helemaal niks, ook niet over de lieve heer etc, allemaal bullshit vind ie het, god is bedacht omdat er nog geen politie macht bestond om de mensen in het gareel te houden, zo praat ie, maar deze dingen vind ie ook wel om over na te denken, alhoewel ie toch tegen mijn dochter zegt, jij kan ze zien, maar ik heb t nog nooit gezien, dus voor mij bestaat het niet, al wil ik ook niet tegen je zeggen dat je alles verzint,
want het is geen dramateur die dochter v ons, en ik geloof ook niet dat een kind dat jaren lang maar blijft verzinnen, plus , ze krijgt genoeg liefde en aandacht om iets te willen verzinnen om aandacht te krijgen , heeft genoeg talenten om de aandacht te krijgen, daarom kan ik niet geloven dat het verzonnen is en daarom wil ik er wel wat mee, ik kan haar niet aan laten modderen.
Ik hoop niet dat jullie onderling elkaar gaan bekritiseren over wat je vind en wat goed is, daar heeft niemand wat aan, ieder die hier zijn mening geeft doet dat uit t oogpunt om te helpen met iets wat je goed dunkt en gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.
Ik ga zeker niet zomaar naar een medium, daar ga ik helemaal niks aan hebben, het gaat om mijn kind , die geholpen moet worden en niet om te horen dat wat we al weten en miscchien meer.
Ik zelf ben weleens naar een para psycholoog geweest en dat was ook heel raak, maar ik vind het niet een goed idee voor een kind, doet ze maar als ze 18 is.Als ze dat echt zelf wil.
vrijdag 14 december 2007 om 18:08
@ sarah
mijn reactie kwam eigenlijk voort uit het feit dat ik gister naar een lezing ben geweest waar ook een moeder zat die hetzelfde had met haar dochter. alleen was dit meisje nog iets jonger. er werd haar toen verteld dat ze goed naar haar dochter moest luisteren en het meisje laten vertellen en het zeer zeker niet afdoen als onzin.
als ik dat zo hoor zit je dus al goed
er werd tegen de moeder gezegd (door het medium, waar ik zelf overigens goede ervaringen mee heb) dat ze het even op zijn beloop kon laten, alleen als ze ergens mee zat (de dochter) dat ze eventueel naar een medium zou kunnen gaan. als ze vragen had. en het was (werd ook gezegd) zeer zeker niet de bedoeling dat dat medium waar ze heen zou kunnen gaan van zei van: en je kunt dit en dit en dit. eenvoudigweg omdat zo'n kindje dat nog helemaal niet aankan. dus dat is inderdaad niet de bedoeling. het was de bedoeling dat ze er mee zou leren omgaan.
ik wens jullie al het beste.
groetjes!
mijn reactie kwam eigenlijk voort uit het feit dat ik gister naar een lezing ben geweest waar ook een moeder zat die hetzelfde had met haar dochter. alleen was dit meisje nog iets jonger. er werd haar toen verteld dat ze goed naar haar dochter moest luisteren en het meisje laten vertellen en het zeer zeker niet afdoen als onzin.
als ik dat zo hoor zit je dus al goed
er werd tegen de moeder gezegd (door het medium, waar ik zelf overigens goede ervaringen mee heb) dat ze het even op zijn beloop kon laten, alleen als ze ergens mee zat (de dochter) dat ze eventueel naar een medium zou kunnen gaan. als ze vragen had. en het was (werd ook gezegd) zeer zeker niet de bedoeling dat dat medium waar ze heen zou kunnen gaan van zei van: en je kunt dit en dit en dit. eenvoudigweg omdat zo'n kindje dat nog helemaal niet aankan. dus dat is inderdaad niet de bedoeling. het was de bedoeling dat ze er mee zou leren omgaan.
ik wens jullie al het beste.
groetjes!
vrijdag 14 december 2007 om 19:47
quote:D_G schreef op 14 december 2007 @ 17:55:
@ korenwolf
ten eeerst: ik geloof wel degelijk in dingen die IK niet kan zien. het ging erom als die psychologen die dingen niet zien weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. Nee, je begrijpt me verkeerd. Ik bedoel niet dat jij niet in geesten gelooft. Ik bedoel dat jij niet gelooft in psychologen die weten wat ze hiermee moeten. Omdat je die nooit gezien hebt. Ik wel.
@ korenwolf
ten eeerst: ik geloof wel degelijk in dingen die IK niet kan zien. het ging erom als die psychologen die dingen niet zien weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. Nee, je begrijpt me verkeerd. Ik bedoel niet dat jij niet in geesten gelooft. Ik bedoel dat jij niet gelooft in psychologen die weten wat ze hiermee moeten. Omdat je die nooit gezien hebt. Ik wel.
vrijdag 14 december 2007 om 19:52
De kleine (7 jr) van vrienden van ons heeft het ook. Haar mama zegt altijd; als je ze niet lief vindt dan zeg maar gewoon dat ze weg moeten gaan! En de kleine zegt dat dit werkt. Maarja, meestal vind zij de geesten wel lief, of gewoon ok.
Mij lijkt het dat elk jong mens er gevoelig voor is. Hoe ouder je wordt hoe meer je je instinct gaat negeren en rationeler gaat denken.
Als ze er veel problemen mee heeft of gaat krijgen is het misschien wel iets om in je omgeving te kijken naar mensen die ervaring hebben met Reiki.
maar ik denk dat ze er wel overheen groeit.
succes!!
Mij lijkt het dat elk jong mens er gevoelig voor is. Hoe ouder je wordt hoe meer je je instinct gaat negeren en rationeler gaat denken.
Als ze er veel problemen mee heeft of gaat krijgen is het misschien wel iets om in je omgeving te kijken naar mensen die ervaring hebben met Reiki.
maar ik denk dat ze er wel overheen groeit.
succes!!
For sale: Guitar. No strings attached.
vrijdag 14 december 2007 om 19:56
quote:eleonora schreef op 14 december 2007 @ 18:30:
@ D_G, inderdaad, we zien dingen volkomen verschillend.
Saar, je bent de beste. Komt allemaal goed met je dochter. Dat voel ík dan weer.....
Eleonora, jij bent een bijzonder mens, dat vind ik niet omdat je me nu een lief complimentje geeft, dat vind ik na elke posting die ik van je lees.
Over de lezing: dit medium ging er verstandig mee om, mensen vrij laten in hun keuzes en wel uit humanitair oogpunt de weg naar hulp open houden , is altijd mooi.
Uit wat die hulp dan ook bestaat, ik ben er niet vies van, maar mijn kind kan nog geen verstandige keuzes maken, daarom ben ik er heel voorzichtig mee.
Misschien ga ik weleens alleen naar iemand toe,maar ik wil niet teveel zoeken waar zij getuige van is, pas als ik een gestructueerde keuze heb gemaakt , kan ze mee.
Het wekt niet zoveel vertrouwen bij een kind denk ik als we eens dit doen en dan eens dat, ze heeft wel iets beters te doen.
Iedereen weer bedankt voor t meedenken, alles is waardevol en verschillende opties zin altijd goed, al was t alleen maar om de beste er daarmee juist uit te lichten.
@ D_G, inderdaad, we zien dingen volkomen verschillend.
Saar, je bent de beste. Komt allemaal goed met je dochter. Dat voel ík dan weer.....
Eleonora, jij bent een bijzonder mens, dat vind ik niet omdat je me nu een lief complimentje geeft, dat vind ik na elke posting die ik van je lees.
Over de lezing: dit medium ging er verstandig mee om, mensen vrij laten in hun keuzes en wel uit humanitair oogpunt de weg naar hulp open houden , is altijd mooi.
Uit wat die hulp dan ook bestaat, ik ben er niet vies van, maar mijn kind kan nog geen verstandige keuzes maken, daarom ben ik er heel voorzichtig mee.
Misschien ga ik weleens alleen naar iemand toe,maar ik wil niet teveel zoeken waar zij getuige van is, pas als ik een gestructueerde keuze heb gemaakt , kan ze mee.
Het wekt niet zoveel vertrouwen bij een kind denk ik als we eens dit doen en dan eens dat, ze heeft wel iets beters te doen.
Iedereen weer bedankt voor t meedenken, alles is waardevol en verschillende opties zin altijd goed, al was t alleen maar om de beste er daarmee juist uit te lichten.
vrijdag 14 december 2007 om 20:04
Ik heb hier en daar gelezen dat er in ieder geval niet gedacht moet worden dat het psychisch is etc maar juist gestimuleerd zou kunnen worden op een positieve manier etc.
Dat is een keuze maar je kunt niet zomaar uitsluiten dat het een psyciatrisch beeld is. Daarbij is het stigma dat rust op een psychiatrische aandoening helaas erg naargeestig (niet lollig bedoeld ) En dat terwijl wij allemaal op ieder moment een psychische aandoening zouden kunnen krijgen/hebben/ontplooiïen.
Een schizofreen persoon zou bijvoorbeeld ook geesten kunnen zien, in dat geval stimuleer je dat natuurlijk niet door ze naar een paragnost te sturen.
Ik geloof zelf helemaal niets wat ook maar ietsiepietsie "zweverig" in mijn oren klinkt. Dus mijn mening is ook gekleurd maar dan dus de andere kant op. Als ik probeer me te vinden in de opvatting dat haar "gave" iets is wat je juist zou moeten ontwikkelen, merk ik dat ik dat dus heel erg moeilijk vind.
Daarom zou ik zelf in íeder geval eerst uitzoeken of er inderdaad geen sprake is van een psychiatrisch beeld en als dat redelijk uitgesloten is kan je altijd nog door gaan op een alternatieve weg waar die ook heen gaat.
Ik vind het erg naar voor je dochter dat ze er af en toe bang van wordt, kan het me errrg goed voorstellen. Als ik ineens zoiets zou zien zou ik me compleet te pletter schrikken en naar een psychiater hollen
Het moet erg beangstigend zijn om onvriendelijke dode mensen voor je te zien. Ik hoop van harte dat je eruit komt met je meissie maar vertrouw er wel op. Je lijkt me het type dat heel veel tijd en moeite voor haar kinderen over heeft en gelukkig maar voor je dochter
Dat is een keuze maar je kunt niet zomaar uitsluiten dat het een psyciatrisch beeld is. Daarbij is het stigma dat rust op een psychiatrische aandoening helaas erg naargeestig (niet lollig bedoeld
) En dat terwijl wij allemaal op ieder moment een psychische aandoening zouden kunnen krijgen/hebben/ontplooiïen. Een schizofreen persoon zou bijvoorbeeld ook geesten kunnen zien, in dat geval stimuleer je dat natuurlijk niet door ze naar een paragnost te sturen.
Ik geloof zelf helemaal niets wat ook maar ietsiepietsie "zweverig" in mijn oren klinkt. Dus mijn mening is ook gekleurd maar dan dus de andere kant op. Als ik probeer me te vinden in de opvatting dat haar "gave" iets is wat je juist zou moeten ontwikkelen, merk ik dat ik dat dus heel erg moeilijk vind.
Daarom zou ik zelf in íeder geval eerst uitzoeken of er inderdaad geen sprake is van een psychiatrisch beeld en als dat redelijk uitgesloten is kan je altijd nog door gaan op een alternatieve weg waar die ook heen gaat.
Ik vind het erg naar voor je dochter dat ze er af en toe bang van wordt, kan het me errrg goed voorstellen. Als ik ineens zoiets zou zien zou ik me compleet te pletter schrikken en naar een psychiater hollen
Het moet erg beangstigend zijn om onvriendelijke dode mensen voor je te zien. Ik hoop van harte dat je eruit komt met je meissie maar vertrouw er wel op. Je lijkt me het type dat heel veel tijd en moeite voor haar kinderen over heeft en gelukkig maar voor je dochter
vrijdag 14 december 2007 om 20:35
hee twompie, de geesten die ze ziet zijn gelukkig niet onvriendelijk, brr, dat zou pas echt heel naar zijn.
Ze is ook niet constant bang, ze is vaak heel laconiek erin, wat ik al eerder zei, doordat we erover praten is het voor haar wat minder zwaar, want wat jij denkt, dat dacht ze natuurlijk zelf ook weleens, Ben ik gek ofzo???
Das helemaal geen gekke gedachte van jou hoor.
Om dat meteen bij haar weg te nemen praat ik er juist over, open en eerlijk, ja meis, ik zie t niet , maar jij wel, en ik weet zeker dat je mama niet voor de gek houd, dat zou je nooit doen .
Ik weet alleen zeker , en das voor jou op een afstand veel moeilijker, dat het niet iets is van een psychische stoornis is, maar daar zeg je wel iets waar ik bang voor ben als ik bij de verkeerde psych zou komen dat die het daar ook op aan stuurt, daarom ga ik heel overwogen kiezen.
was weer iets om over na te denken, dat bedoel ik nou, de tegenoverwegingen maken mij ook alert op waar ik aan moet denken en rekening mee moet houden dat er zulke reacties kunnen komen.
Daarom is een forum op zijn tijd erg handig.
Ze is ook niet constant bang, ze is vaak heel laconiek erin, wat ik al eerder zei, doordat we erover praten is het voor haar wat minder zwaar, want wat jij denkt, dat dacht ze natuurlijk zelf ook weleens, Ben ik gek ofzo???
Das helemaal geen gekke gedachte van jou hoor.
Om dat meteen bij haar weg te nemen praat ik er juist over, open en eerlijk, ja meis, ik zie t niet , maar jij wel, en ik weet zeker dat je mama niet voor de gek houd, dat zou je nooit doen .
Ik weet alleen zeker , en das voor jou op een afstand veel moeilijker, dat het niet iets is van een psychische stoornis is, maar daar zeg je wel iets waar ik bang voor ben als ik bij de verkeerde psych zou komen dat die het daar ook op aan stuurt, daarom ga ik heel overwogen kiezen.
was weer iets om over na te denken, dat bedoel ik nou, de tegenoverwegingen maken mij ook alert op waar ik aan moet denken en rekening mee moet houden dat er zulke reacties kunnen komen.
Daarom is een forum op zijn tijd erg handig.
zaterdag 15 december 2007 om 10:23
Hoi Sarah,
Even een serieuze reactie van mij. Toen ik kind was had ik hetzelfde, rond mijn tiende. Mijn broer van 12 was overleden door ongeluk met fiets. Ik hoorde geesten. Elke nacht werd ik wakker van de voetstappen van mijn broer, ik hoorde de trap kraken, de deurklinken en voetstappen in mijn kamer, ook hoorde ik hem ademen. Daar begon het mee. Ik was doodsbang, hoewel ik wist dat het mijn broer was want ik herkende zijn 'loop' en adem. Ik verstopte me altijd onder de deken en het licht moest altijd aan. Dat werd steeds erger, ik hoorde het altijd en ook begon ik andere dingen te horen zoals een vrouw die mijn naam riep en om hulp riep. Ik was echt heel erg bang en had veel slapeloze nachten als 10 jarige.
Om een lang verhaal kort te maken, mijn ouders hebben mij eens mee genomen naar een bevriende kinderpsychiater en die besteede er eigenlijk niet echt veel aandacht aan. Hij vroeg ernaar en zei resoluut dat ik niet bang moest zijn, maar juist op de gang gaan kijken wanneer ik die voetstappen hoorde. Dat heb ik gedaan met bevende knieen. Er was niks te zien. Maar langzaam werd het 'horen' wel steeds minder en op een gegeven moment was het over.
Ik weet zeker dat ik die voetstappen en die vrouw gehoord heb, het zat niet in mijn hoofd, het was echt, in de nacht werd ik er zelfs wakker van. Ik was echt heel erg bang. Daarom denk ik dat jouw dochter ook echt die geesten ziet.
Een helderziende vertelde me eens dat mijn broer (voetstappen) graag thuis kwam en afscheid van iedereen wilde nemen en dat wat ik hoorde dus ook echt was. En die vrouw was een overleden vrouw die psychisch erg in de war was geweest en niet los kon komen van de levende wereld. Wat ik daar mee moet weet ik niet. Hij vertelde dat ik die helderhorendheid verder kon ontwikkelen wanneer ik daar aan toe ben. Maar daar heb ik geen behoefte aan.
Mijn ouders hebben laten verteld waarom die kinderpsychiater er nogal luchtig over deed. Dat was juist om er geen probleem van te maken. En ik denk dat het een goede benadering was.
Zelf heb ik me later heel erg herkend in de film The Sixth Sence met dat jongetje. De angst, de onmacht van zijn moeder, en dat hij dus de confrontatie met de geesten aangaat. Ik voelde me precies als dat jongetje vroeger.
Ik weet niet of je wat aan min verhaal hebt, maar ik ben een weldenkende vrouw met een goede baan in de zorg en ik wilde hiermee aangeven dat dit echt niet gek is, en je geen apart type of 'gek' of wat ook hoeft te zijn om dit mee te maken.
Neem je dochter ie ieder geval serieus, maar volgens mij doe je dat ook.
Even een serieuze reactie van mij. Toen ik kind was had ik hetzelfde, rond mijn tiende. Mijn broer van 12 was overleden door ongeluk met fiets. Ik hoorde geesten. Elke nacht werd ik wakker van de voetstappen van mijn broer, ik hoorde de trap kraken, de deurklinken en voetstappen in mijn kamer, ook hoorde ik hem ademen. Daar begon het mee. Ik was doodsbang, hoewel ik wist dat het mijn broer was want ik herkende zijn 'loop' en adem. Ik verstopte me altijd onder de deken en het licht moest altijd aan. Dat werd steeds erger, ik hoorde het altijd en ook begon ik andere dingen te horen zoals een vrouw die mijn naam riep en om hulp riep. Ik was echt heel erg bang en had veel slapeloze nachten als 10 jarige.
Om een lang verhaal kort te maken, mijn ouders hebben mij eens mee genomen naar een bevriende kinderpsychiater en die besteede er eigenlijk niet echt veel aandacht aan. Hij vroeg ernaar en zei resoluut dat ik niet bang moest zijn, maar juist op de gang gaan kijken wanneer ik die voetstappen hoorde. Dat heb ik gedaan met bevende knieen. Er was niks te zien. Maar langzaam werd het 'horen' wel steeds minder en op een gegeven moment was het over.
Ik weet zeker dat ik die voetstappen en die vrouw gehoord heb, het zat niet in mijn hoofd, het was echt, in de nacht werd ik er zelfs wakker van. Ik was echt heel erg bang. Daarom denk ik dat jouw dochter ook echt die geesten ziet.
Een helderziende vertelde me eens dat mijn broer (voetstappen) graag thuis kwam en afscheid van iedereen wilde nemen en dat wat ik hoorde dus ook echt was. En die vrouw was een overleden vrouw die psychisch erg in de war was geweest en niet los kon komen van de levende wereld. Wat ik daar mee moet weet ik niet. Hij vertelde dat ik die helderhorendheid verder kon ontwikkelen wanneer ik daar aan toe ben. Maar daar heb ik geen behoefte aan.
Mijn ouders hebben laten verteld waarom die kinderpsychiater er nogal luchtig over deed. Dat was juist om er geen probleem van te maken. En ik denk dat het een goede benadering was.
Zelf heb ik me later heel erg herkend in de film The Sixth Sence met dat jongetje. De angst, de onmacht van zijn moeder, en dat hij dus de confrontatie met de geesten aangaat. Ik voelde me precies als dat jongetje vroeger.
Ik weet niet of je wat aan min verhaal hebt, maar ik ben een weldenkende vrouw met een goede baan in de zorg en ik wilde hiermee aangeven dat dit echt niet gek is, en je geen apart type of 'gek' of wat ook hoeft te zijn om dit mee te maken.
Neem je dochter ie ieder geval serieus, maar volgens mij doe je dat ook.
zaterdag 15 december 2007 om 10:50
Jacky, ik ken je al wat langer van het forum, want ik was sto en heb al teveel gelezen van je om je verhaal niet serieus te nemen hoor.
Ik begrijp de strekking ook heel goed van je verhaal, je vind het heel belangrijk dat ik mijn dochter serieus neem en dat doe ik zeker, en je betwijfelt eigenlijk of ik wel naar een psycholoog moet gaan,
Het vreemde is dat mijn dochter nog nooit in aanraking is geweest met de dood en verlies van een geliefde, en toch heeft ze deze ervaringen, ik luister altijd heel goed naar haar, dat vind ze idd heel prettig.
Bedankt voor je verhaal Jacky, het helpt zeker als ik bevestigende ervaringen hoor van mensen zoals jij.
Ik begrijp de strekking ook heel goed van je verhaal, je vind het heel belangrijk dat ik mijn dochter serieus neem en dat doe ik zeker, en je betwijfelt eigenlijk of ik wel naar een psycholoog moet gaan,
Het vreemde is dat mijn dochter nog nooit in aanraking is geweest met de dood en verlies van een geliefde, en toch heeft ze deze ervaringen, ik luister altijd heel goed naar haar, dat vind ze idd heel prettig.
Bedankt voor je verhaal Jacky, het helpt zeker als ik bevestigende ervaringen hoor van mensen zoals jij.
zaterdag 15 december 2007 om 13:47
Hoi Sarah (Sto zegt me meer, leuk dat ik dat nu weet!)
Ze heeft dit gewoon, echt goed van je dat je haar serieus neemt en erover praat met haar. Mijn ouders hebben mij ook altijd serieus genomen en er niet teveel gedoe om gemaakt. Als je ouders hebt die het niet geloven of er niet over willen praten lijkt me dat het alleen maar erger en angstiger wordt.
Misschien kun je eens met iemand gaan praten (of je dochter eigenlijk) die dit ook heeft, een volwassenen, maar die geleerd heeft hoe je dit af kunt sluiten. Want dat schijnt ook te kunnen.
Ik denk niet dat ze een psycholoog nodig heeft, want er is niks met haar gedrag en ze hefet ook geen psychisch probleem en als je de verkeerde treft wordt haar dadelijk wel een probleem aangepraat.
Ik denk dat je het prima doet zo.
Groetjes!
Ze heeft dit gewoon, echt goed van je dat je haar serieus neemt en erover praat met haar. Mijn ouders hebben mij ook altijd serieus genomen en er niet teveel gedoe om gemaakt. Als je ouders hebt die het niet geloven of er niet over willen praten lijkt me dat het alleen maar erger en angstiger wordt.
Misschien kun je eens met iemand gaan praten (of je dochter eigenlijk) die dit ook heeft, een volwassenen, maar die geleerd heeft hoe je dit af kunt sluiten. Want dat schijnt ook te kunnen.
Ik denk niet dat ze een psycholoog nodig heeft, want er is niks met haar gedrag en ze hefet ook geen psychisch probleem en als je de verkeerde treft wordt haar dadelijk wel een probleem aangepraat.
Ik denk dat je het prima doet zo.
Groetjes!
zaterdag 15 december 2007 om 15:25
Jacky, heb je de hele discussie gelezen? Een psycholoog is er niet om iemand een probleem aan te praten hoor, helemaal niet zelfs.
Ook de forummers die Sarah adviseren om een psycholoog op te zoeken hebben het allerbeste met haar dochter voor, alleen vragen die zich af of iemand die zegt medium te zijn de aangewezen persoon is om Sarah en haar dochter raad te geven. Je kunt ook een verkeerd medium treffen en dan is het leed helemaal niet te overzien, het is maar net hoe je daar tegenaan kijkt.
De insteek van de psycholoogvoorstanders is anders, het doel - het welzijn van Sarah's dochter - is hetzelfde.
Ook de forummers die Sarah adviseren om een psycholoog op te zoeken hebben het allerbeste met haar dochter voor, alleen vragen die zich af of iemand die zegt medium te zijn de aangewezen persoon is om Sarah en haar dochter raad te geven. Je kunt ook een verkeerd medium treffen en dan is het leed helemaal niet te overzien, het is maar net hoe je daar tegenaan kijkt.
De insteek van de psycholoogvoorstanders is anders, het doel - het welzijn van Sarah's dochter - is hetzelfde.
zaterdag 15 december 2007 om 16:31
Ik heb inderdaad niet de hele discussie gelezen.
Ik denk dat je ook wel gelijk hebt als je zegt dat je het heel goed kan treffen met een psycholoog alleen ik denk dat er dan al snel teveel bombarie wordt gemaakt. Tuurlijk is een psycholoog niet iemand om problemen aan te praten, helaas hoor je dat wel vaak, maar dat is een andere discussie mijns inziens.
Ik denk dat voor een kind van 10 de psycholoog geen goede plaats is met (in dit verhaal dan hé.) Zoals je ook in mijn verhaal hebt kunnen lezen gaf die bevriende kinderpsychiater er expres nagenoeg geen aandacht aan juist om er geen probleem van te maken wat je dus wel doet als ze meegenomen wordt naar een psycholoog.
Een medium vind ik trouwens ook geen goed idee, om dezelfde reden die ik eerder beschreef, en ik ben het met je eens dat je dan al helemaal niet weet wie je treft. Wat ik bedoelde is praten met iemand die hetzelfde heeft als TO`s dochter (dus geen medium) zodat diegene kan vertellen wat hem of haar geholpen heeft. Dan zal ze misschien gelijk het gevoel krijgen dat ze niet de enige is.
Ik denk dat je ook wel gelijk hebt als je zegt dat je het heel goed kan treffen met een psycholoog alleen ik denk dat er dan al snel teveel bombarie wordt gemaakt. Tuurlijk is een psycholoog niet iemand om problemen aan te praten, helaas hoor je dat wel vaak, maar dat is een andere discussie mijns inziens.
Ik denk dat voor een kind van 10 de psycholoog geen goede plaats is met (in dit verhaal dan hé.) Zoals je ook in mijn verhaal hebt kunnen lezen gaf die bevriende kinderpsychiater er expres nagenoeg geen aandacht aan juist om er geen probleem van te maken wat je dus wel doet als ze meegenomen wordt naar een psycholoog.
Een medium vind ik trouwens ook geen goed idee, om dezelfde reden die ik eerder beschreef, en ik ben het met je eens dat je dan al helemaal niet weet wie je treft. Wat ik bedoelde is praten met iemand die hetzelfde heeft als TO`s dochter (dus geen medium) zodat diegene kan vertellen wat hem of haar geholpen heeft. Dan zal ze misschien gelijk het gevoel krijgen dat ze niet de enige is.
zondag 16 december 2007 om 00:36
Ach het ligt er natuurlijk helemaal aan wie je treft, kinderpsychiater zou ik nou niet direct doen omdat er geen psychiatrisch beeld is. Psycholoog is net een drempel minder die kan altijd nog doorverwijzen naar psychiaters. Psychologen praten je absoluut geen probleem aan trouwens. Er zijn mogelijkheden te over, psychologen die werken met spel of tekeningen, orthopedagogen, afijn ga zo maar door. Dus gewoon langs de huisarts die weet wat er in jouw omgeving allemaal geschikt is
