Overig
alle pijlers
Gered bij hoge nood
zondag 29 maart 2009 om 12:40
Vorige week had ik een vergadering ergens in Rotterdam. Omdat ik geen zin had in veelvuldig overstappen, was ik daar met de auto heengegaan.
De vergadering ging goed. Ik moest voor mijn werkgever een aantal dingen regelen en dat ging uitstekend. Pas toen ik mijn auto instapte, voelde ik ineens dat ik één ding vergeten was in alle drukte, namelijk even naar de WC gaan. Ik nam me voor om bij het eerste snelwegtankstation dit alsnog te doen.
Waar ik niet aan had gedacht, was dat in Rotterdam de avondspits om 4 uur al aan de gang is. Verder gaf mijn TomTom om onverklaarbare redenen een iets andere route aan dan op de heenweg. Ik hield mij netjes aan deze route, maar kwam daardoor direct langs het centrum en vervolgens langs allerlei wegopbrekingen waar nauwelijks beweging in het verkeer zat.
Om een lang verhaal kort te maken, ik moest dankzij mijn lichte koffieverslaving steeds nodiger plassen, terwijl het verkeer vrijwel tot stilstand kwam en ik ook nergens een logische plek zag om even te stoppen (restaurantje oid). Op een gegeven moment ben ik een zijstraat ingegaan in de hoop wat te kunnen afsnijden. Via een aantal eenrichtingsstraten kwam ik uit... op dezelfde plek waar ik af was geslagen, alleen nu in een rij auto's die ook allemaal deze hoofdweg op wilden. Na nog eens een kwartier bijna niet vooruit komen had ik zo'n enorme aandrang dat ik niet meer normaal kon zitten. Inmiddels was ik de stad nog niet uit en stond er op de aansluitende A20 ook alweer een forse file (wat waarschijnlijk de reden was dat het in de stad ook vast liep).
Uiteindelijk moest ik wat doen. Ik kon een parallelweg oprijden waar ik mijn auto heb geparkeerd, en ik heb aangebeld bij de eerste de beste benedenwoning. Een Surinaamse vrouw deed de deur open en ik vroeg of ik heel alsjeblieft even haar WC kon gebruiken. Gelukkig liet ze me meteen binnen en wees me de weg. Anders had ik denk ik ter plekke in mijn broek geplast. Ze was zelfs zo tactvol om twee nieuwsgierige kinderen uit de hal weg te sturen toen ik met veel geklater mijn ding aan het doen was.
Toen ik enorm opgelucht maar opgelaten haar wilde bedanken, kreeg ik nog een kop thee met wat zoetigheid aangeboden die ik niet kon weigeren. Ze was heel vriendelijk en geinteresseerd en deed alsof het heel normaal was dat ik bij haar had aangebeld. Na een kwartiertje en vele bedankjes verder ben ik weer verder gegaan. Tot mijn spijt heb ik geen adres genoteerd (stom, stom), anders zou ik haar nog een bosje bloemen hebben gestuurd.
Tot zover mijn middagje Rotterdam. Mijn naaste collega kwam niet meer bij van het lachen toen ik dit verhaal de volgende ochtend vertelde..
De vergadering ging goed. Ik moest voor mijn werkgever een aantal dingen regelen en dat ging uitstekend. Pas toen ik mijn auto instapte, voelde ik ineens dat ik één ding vergeten was in alle drukte, namelijk even naar de WC gaan. Ik nam me voor om bij het eerste snelwegtankstation dit alsnog te doen.
Waar ik niet aan had gedacht, was dat in Rotterdam de avondspits om 4 uur al aan de gang is. Verder gaf mijn TomTom om onverklaarbare redenen een iets andere route aan dan op de heenweg. Ik hield mij netjes aan deze route, maar kwam daardoor direct langs het centrum en vervolgens langs allerlei wegopbrekingen waar nauwelijks beweging in het verkeer zat.
Om een lang verhaal kort te maken, ik moest dankzij mijn lichte koffieverslaving steeds nodiger plassen, terwijl het verkeer vrijwel tot stilstand kwam en ik ook nergens een logische plek zag om even te stoppen (restaurantje oid). Op een gegeven moment ben ik een zijstraat ingegaan in de hoop wat te kunnen afsnijden. Via een aantal eenrichtingsstraten kwam ik uit... op dezelfde plek waar ik af was geslagen, alleen nu in een rij auto's die ook allemaal deze hoofdweg op wilden. Na nog eens een kwartier bijna niet vooruit komen had ik zo'n enorme aandrang dat ik niet meer normaal kon zitten. Inmiddels was ik de stad nog niet uit en stond er op de aansluitende A20 ook alweer een forse file (wat waarschijnlijk de reden was dat het in de stad ook vast liep).
Uiteindelijk moest ik wat doen. Ik kon een parallelweg oprijden waar ik mijn auto heb geparkeerd, en ik heb aangebeld bij de eerste de beste benedenwoning. Een Surinaamse vrouw deed de deur open en ik vroeg of ik heel alsjeblieft even haar WC kon gebruiken. Gelukkig liet ze me meteen binnen en wees me de weg. Anders had ik denk ik ter plekke in mijn broek geplast. Ze was zelfs zo tactvol om twee nieuwsgierige kinderen uit de hal weg te sturen toen ik met veel geklater mijn ding aan het doen was.
Toen ik enorm opgelucht maar opgelaten haar wilde bedanken, kreeg ik nog een kop thee met wat zoetigheid aangeboden die ik niet kon weigeren. Ze was heel vriendelijk en geinteresseerd en deed alsof het heel normaal was dat ik bij haar had aangebeld. Na een kwartiertje en vele bedankjes verder ben ik weer verder gegaan. Tot mijn spijt heb ik geen adres genoteerd (stom, stom), anders zou ik haar nog een bosje bloemen hebben gestuurd.
Tot zover mijn middagje Rotterdam. Mijn naaste collega kwam niet meer bij van het lachen toen ik dit verhaal de volgende ochtend vertelde..
zondag 29 maart 2009 om 12:54
leuk verhaal!!! Goed om te zien dat niet iedereen zo ontzettend wantrouwig is in de medemens..
( al is dit gedrag wel heel typerend voor de rotterdammers hoor.. er zullen er weinig zijn die je de deur weigeren denk ik!)
( al is dit gedrag wel heel typerend voor de rotterdammers hoor.. er zullen er weinig zijn die je de deur weigeren denk ik!)
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
zondag 29 maart 2009 om 12:55
Een vriendin van mij gebeurde hetzelfde, die belande onverwachts in een file met een volle blaas. En aangezien er geen struikje in de buurt was....heeft ze haar jas uitgedaan, is daarop gaan zitten (op haar autostoel), en heeft haar ding gedaan.....
Bij haar verjaardag heb ik haar een pak plastuitjes en een pak depend gegeven
Bij haar verjaardag heb ik haar een pak plastuitjes en een pak depend gegeven
zondag 29 maart 2009 om 12:59
Geweldig dat het toch nog bestaat. Ik heb wel eens in die situatie gezeten maar niet durven aanbellen bij mensen, ik heb het uiteindelijk in de bosjes gedaan. Maar ik hoop dat je haar nog kan traceren. Anders een keer op een zondag met een bloemetje gewoon langsrijden?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zondag 29 maart 2009 om 14:53
Ik heb eens gehad in de bus . Het was een lange rit en de nood werd steeds groter. En tot overmaat van ramp moesten we ook nog eens wachten voor de avondvierdaagse die aan het oversteken was. Ik heb de buschauffeur toen gevraagd of ik uit mocht stappen en heb vervolgens bij het eerste huis aangebeld. Dit was dus in een wijk waar alleen super grote dure huizen stonden. Maar ook daar werd ik vriendelijk binnen gelaten en het toilet gewezen. Ik kan je wel vertellen dat ik de de chauffeur (gelukkige was ik de enige in de bus) en de bewoners zeer dankbaar was!
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
maandag 15 juni 2009 om 19:50
Beetje oud topic maar vind 'm grappig.
Nog meer situaties wanneer je nét gered bent of dat het helaas nét mis ging?
Ik zal ff aftrappen.
Heb er echt een stuk of 10, want moet nogal vaak nodig op de onmogelijkste plaatsen.
- In de file ergens in Frankrijk. Ik kon bijna niet meer adem halen, zo verschrikkelijk nodig moest ik. En bij Parijs stond het helemaal vast.
Ik heb de auto deur opengedaan, rokje omhoog en gaan zitten met het schaamrood op mn kaken.
Het duurde nog lang ook voordat het ens op gang kwam, net alsof mijn blaas geblokkeerd was door al dat ophouden.
Ik schaamde me zo verschrikkelijk.. Als ik er nu weer aan denk krijg ik weer een kleur....
- In het vliegtuig door het vele water drinken en de koffie. Was klein vliegtuigje en het toilet was heel lang bezet. Toen heb ik aan een stewardess gevraagd of ze ff polshoogte wilde gaan nemen omdat ik het echt bijna niet meer hield.
Was de deur gewoon open..... Oeps.
Nog meer situaties wanneer je nét gered bent of dat het helaas nét mis ging?
Ik zal ff aftrappen.
Heb er echt een stuk of 10, want moet nogal vaak nodig op de onmogelijkste plaatsen.
- In de file ergens in Frankrijk. Ik kon bijna niet meer adem halen, zo verschrikkelijk nodig moest ik. En bij Parijs stond het helemaal vast.
Ik heb de auto deur opengedaan, rokje omhoog en gaan zitten met het schaamrood op mn kaken.
Het duurde nog lang ook voordat het ens op gang kwam, net alsof mijn blaas geblokkeerd was door al dat ophouden.
Ik schaamde me zo verschrikkelijk.. Als ik er nu weer aan denk krijg ik weer een kleur....
- In het vliegtuig door het vele water drinken en de koffie. Was klein vliegtuigje en het toilet was heel lang bezet. Toen heb ik aan een stewardess gevraagd of ze ff polshoogte wilde gaan nemen omdat ik het echt bijna niet meer hield.
Was de deur gewoon open..... Oeps.
maandag 15 juni 2009 om 20:10
We moesten een seminar organiseren tijdens mijn opleiding. De hele dag als een kip zonder kop rondgerend om alles in goede banen te leiden. Tijdens de aansluitende borrel 2 biertjes gedronken op de goede afloop, maar die voelde ik al snel naar mijn hoofd stijgen. Prima, dan maar een paar glazen water erachteraan en wachten op mijn vriend die ons naar huis zou rijden.
Ik stap in, we rijden de A10 op en komen midden in de file terecht. Na 5 minuten denk ik: goh ik had beter nog even snel naar de WC kunnen gaan. Na 45 minuten over een kilometer gedaan te hebben konden we eindelijk de afslag nemen naar de Haarlemmerweg. Intussen was mijn bekkenbodem al zo verkrampt van het ophouden dat ik niet meer kon praten
.
Uiteindelijk heb ik dus vól in het zicht aan de kant van de Haarlemmerweg mijn broek naar beneden getrokken en daar heerlijk een liter of 4 geplast. Ik was te opgelucht om me te schamen. Oh ja, er zaten 3 mannelijke medestudenten in de auto die een lift kregen van ons. Kon me echt niet boeien!
Ik stap in, we rijden de A10 op en komen midden in de file terecht. Na 5 minuten denk ik: goh ik had beter nog even snel naar de WC kunnen gaan. Na 45 minuten over een kilometer gedaan te hebben konden we eindelijk de afslag nemen naar de Haarlemmerweg. Intussen was mijn bekkenbodem al zo verkrampt van het ophouden dat ik niet meer kon praten
.Uiteindelijk heb ik dus vól in het zicht aan de kant van de Haarlemmerweg mijn broek naar beneden getrokken en daar heerlijk een liter of 4 geplast. Ik was te opgelucht om me te schamen. Oh ja, er zaten 3 mannelijke medestudenten in de auto die een lift kregen van ons. Kon me echt niet boeien!
maandag 15 juni 2009 om 20:16
Wat een verhalen allemaal! Maar afkloppen dat het mij niet zal overkomen. Ik ben behoorlijk neurotisch wat dat betreft. Als ik weet dat ik ergens heen moet waarvan ik niet weet of ik tijdig de gelegenheid heb om te pissen, drink ik helemaal niets (behalve als ik dan weer thuis ben, dan val ik aan op de kraan). Tot nu toe werkt het wel!
maandag 15 juni 2009 om 20:57
Uiterst genante situaties heb ik alleen meegemaakt aan het eind van twee van mijn zwangerschappen, was binnen de vijf of tien minuten incontinent voor alles eigenlijk. Heb dus werkelijk waar gevraagd in de winkel om de hoek of ik daar 'mocht'. Heb ook geprobeerd om thuis te komen zonder dit te vragen, was geen goed idee.
Verder is vakantie in een heel warm land vaker wel dan niet een groot probleem. Zeker daar het in het laatste land wat ik bezocht niet als gepast werd gezien om direct bij binnenkomst ergens naar een toilet te vragen.
Over het algemeen plas ik liever te vaak ergens anders dan dat ik moet knijpen. En dan ga ik in mijn eigen huis lekker achter de computer zitten wachten tot de nood zo hoog is dat ik wel moet lopen.
Verder is vakantie in een heel warm land vaker wel dan niet een groot probleem. Zeker daar het in het laatste land wat ik bezocht niet als gepast werd gezien om direct bij binnenkomst ergens naar een toilet te vragen.
Over het algemeen plas ik liever te vaak ergens anders dan dat ik moet knijpen. En dan ga ik in mijn eigen huis lekker achter de computer zitten wachten tot de nood zo hoog is dat ik wel moet lopen.
maandag 15 juni 2009 om 22:45
Een paar maanden geleden had ik bij iemand gegeten. Een paar wijntjes gehad, een paar glazen water, en koffie. Ik moest al nodig toen ik er wegging, maar dacht ik red het nog wel.
Dat viel een beetje tegen, en met meer moeite dan ik had gedacht mijn huis gehaald en snel naar de wc. Nu droeg ik een spijkerbroek waarvan de rits kuren vertoont, en soms niet gelijk open wil. Dus ik stond in de wc, voor de wcpot, wil de rits niet open.... En tja, toen hield ik het dus niet meer....
Dat viel een beetje tegen, en met meer moeite dan ik had gedacht mijn huis gehaald en snel naar de wc. Nu droeg ik een spijkerbroek waarvan de rits kuren vertoont, en soms niet gelijk open wil. Dus ik stond in de wc, voor de wcpot, wil de rits niet open.... En tja, toen hield ik het dus niet meer....
dinsdag 16 juni 2009 om 15:03
Laura,
Wat een leuke anekdote. Heel aardig van die mevrouw om jou binnen te laten en zelfs thee aan te bieden.
Misschien kun je via nummerzoeker.com de naam en het huisnummer achterhalen?
Je geeft de straatnaam in en je krijgt dan alle namen in die straat met een geregistreerd telefoonnummer. Misschien dat de naam je dan bekend voorkomt?
Wat een leuke anekdote. Heel aardig van die mevrouw om jou binnen te laten en zelfs thee aan te bieden.
Misschien kun je via nummerzoeker.com de naam en het huisnummer achterhalen?
Je geeft de straatnaam in en je krijgt dan alle namen in die straat met een geregistreerd telefoonnummer. Misschien dat de naam je dan bekend voorkomt?
donderdag 18 juni 2009 om 19:13
Ik heb ook een keertje in de file gestaan terwijl ik echt heel nodig moest had nl. blaasontsteking en had van te voren heel veel water gedronken . Op het laatst deed het zo'n pijn, moest er gewoon van janken. Heb een plastic boodschappentasje op de zitting gelegd en ben gaan plassen, jeetje wat veel kon niet meer stoppen.
donderdag 18 juni 2009 om 19:18
Ik heb een keer met autopech voor een pontje gestaan, wachten op de ANWB, terwijl ik aan het Sonja Bakkeren was, en dus heel veel water dronk. Op een gegeven moment hield ik het niet meer, ben ik de pont opgelopen, en heb ik gevraagd of ik op hun toilet mocht. Dat mocht, maar daar zat al iemand (een pontmedewerker) op. Toen hij eindelijk klaar was, mocht ik eindelijk. Kon ik midden in zijn enorme (nog haast warme) strontwalm gaan plassen. Te smerig voor woorden, maar wat een opluchting!
donderdag 18 juni 2009 om 19:54
Ik heb het een keer niet gehaald, hoogzwanger, in een winkel.
Moest acuut plassen, keek rond voor een oplossing, en daar kwam het al. Riep nog 'sorry.. sorry.. maar ik plas!"
Dat hebben we later thuis nog vaak nagedaan haha.
De mevrouw in de winkel was superaardig, al was het niet echt smakelijk. Er lag echt zo'n plasje onder me.
Ze wilde zelfs nog checken of het geen vruchtwater was, en daar waren we snel achter
Ze wilde ook niet dat ik met mijn dikke buik ging dweilen maar dat heb ik toch gedaan, vond het zó genant...
Verder heb ik wel eens midden in de nacht, na het uitgaan wachtend op de nachtbus in centrum Amsterdam, gehurkt tegen een gevel geplast..
Kon het niet meer ophouden, alles was al dicht en je kunt moeilijk om 03.00 bij iemand aanbellen. Mijn toenmalig vriendje stond er als een soort scherm voor maar dat sloeg natuurlijk nergens op
Moest acuut plassen, keek rond voor een oplossing, en daar kwam het al. Riep nog 'sorry.. sorry.. maar ik plas!"
Dat hebben we later thuis nog vaak nagedaan haha.
De mevrouw in de winkel was superaardig, al was het niet echt smakelijk. Er lag echt zo'n plasje onder me.
Ze wilde zelfs nog checken of het geen vruchtwater was, en daar waren we snel achter
Ze wilde ook niet dat ik met mijn dikke buik ging dweilen maar dat heb ik toch gedaan, vond het zó genant...
Verder heb ik wel eens midden in de nacht, na het uitgaan wachtend op de nachtbus in centrum Amsterdam, gehurkt tegen een gevel geplast..
Kon het niet meer ophouden, alles was al dicht en je kunt moeilijk om 03.00 bij iemand aanbellen. Mijn toenmalig vriendje stond er als een soort scherm voor maar dat sloeg natuurlijk nergens op
