Overig
alle pijlers
Gourmetten en kaasfonduen voor singles en niet-singles
woensdag 17 september 2008 om 18:14
Ziehier... een kletstopic, afgeleid van het Singles-topic, voor iedereen die zin heeft om te kletsen over hartige taarten, Inspector Gadget, de flirt tussen SD & DS, over gourmetten, over relatiedipjes, over het single-zijn, over onze gestolen fietsen, over je nieuwe auto, je klusjes in huis, en je dagmenu.
Plaatjes plakken, smilies gebruiken... alles mag
Lijstjes invullen is niet nodig, maar de poll is natuurlijk wél belangrijk :
Ook mensen die mosselen, haring en leverworst vies vinden, mogen meeschrijven! Of mensen die juist álles lusten, of niets of... whatever
Dit topic is natuurlijk voor juffen, meesters en voor niet-juffen en niet-meesters. Mensen met een ander beroep zijn níet toegestaan . Tot slot willen we graag van elkaar weten hoeveel onze katten precies poepen.
Ook een bijzonder welkom aan medeforummers die niet van kokos houden! Mensen die momenteel opgenomen zijn in Pieterburen of een ander revalidatiecentrum van Leny 't Hart zijn ook welkom om via onze speciale satelietverbinding mee te forummen...
Plaatjes plakken, smilies gebruiken... alles mag
Lijstjes invullen is niet nodig, maar de poll is natuurlijk wél belangrijk :
Ook mensen die mosselen, haring en leverworst vies vinden, mogen meeschrijven! Of mensen die juist álles lusten, of niets of... whatever
Dit topic is natuurlijk voor juffen, meesters en voor niet-juffen en niet-meesters. Mensen met een ander beroep zijn níet toegestaan . Tot slot willen we graag van elkaar weten hoeveel onze katten precies poepen.
Ook een bijzonder welkom aan medeforummers die niet van kokos houden! Mensen die momenteel opgenomen zijn in Pieterburen of een ander revalidatiecentrum van Leny 't Hart zijn ook welkom om via onze speciale satelietverbinding mee te forummen...
Peas on earth!
vrijdag 9 januari 2009 om 12:48
vrijdag 9 januari 2009 om 13:22
De afgelopen tijd is er natuurlijk van alles gebeurd. En ik heb geen idee waar te beginnen. Daarom begin ik gewoon maar ergens. Ik dwaal toch altijd wel weer af!
Van McBuum heb ik een hondje gekregen met kerst. Het is een chocoladebruine labradorpup met grote ogen, lange wimpers en een stralende glimlach. Hij zal door het leven gaan met de naam Elvis. Ik hoefde er niet lang over te denken.
Buenos Aires heeft ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig heel wat lichaamsbeweging krijg. Iedere morgen (op zondag na) komen twee vriendinnen mij halen om te gaan hardlopen. Als je mij destijds in Nederland had verteld dat ik hier dagelijks vijf kilometer zou gaan hardlopen, had ik je ongetwijfeld echt heel hard uitgelachen. Waarna ik met een zak chips op de bank zou zijn neergeplofd. Dat laatste doe ik overigens soms nog steeds weleens.
Verder ga ik met Elvis om de dag zo’n twee uur wandelen. Maar niet op de dinsdag en donderdag. Op dinsdag help ik Helena in haar antiekwinkel. Helena heb ik ontmoet in een confitería (soort grand café), toen ik nog maar kort in Buenos Aires woonde. Sindsdien ga ik regelmatig een kop thee bij haar drinken in haar winkel. Op de dinsdags werk ik bij haar. Niet dat er veel te doen valt. Af en toe wat toeristen. Het is er niet heel erg druk. Daarom praten we vooral. Over mannen, seks, eten, poëzie, vergeten filmsterren…
Donderdags krijg ik kookles van Diego. Diego is de eigenaar en chef-kok van een van de – als je het mij vraagt (en ik heb er al aardig wat uitgeprobeerd) -beste restaurantjes in de stad. Na de eerste keer dat ik er gegeten heb was ik verslaafd. McBuum en ik kwamen in het begin zeker twee keer per week, wat niet onopgemerkt bleef bij het personeel en bij Diego. Gezien onze gezamenlijke liefde voor eten (en drinken) duurde het dan ook niet lang voordat er tussen mij en de kok een vriendschap ontstond. Uren heb ik Diego gezeurd om recepten van zijn empenada’s (soort bladerdeeghapjes), stoofpotten en marinades. Maar hij vertikte het me ze te geven. “Het zijn geheime recepten die ik van mijn overoveroverovergrootmoeder heb. Deze mag ik niet zomaar bekendmaken mijn liefste blonde bijtje!” Uiteindelijk hebben Diego en ik een deal gesloten. Op donderdagmiddag leert hij mij (traditioneel) Argentijns koken (ik maak braaf aantekeningen, snijd me in de vingers en stoot pannen om) en ’s avonds sta ik bij hem achter de bar.
Een attractie te zijn.
“Witte engel, zeg eens iets aardigs!” roept Diego dan tegen me wanneer ik voorgesteld wordt aan vrienden, familieleden of zomaar aan wat klanten. Mijn van nature blonde haren in combinatie met een vreemd Hollands accentje vindt men hier een groot feest. “Diego darling, laten mij inschenken wat te drinken voor deze mensen! Straks zij sterven van droogte als verdwaalden in woestijn van Egypte!”
Straks ga ik lunchen met de hoofdredacteur van een lokale krant. Het was twee dagen na kerst toen ik met Elvis door het park had gewandeld. Het was warm die dag en ik besloot op de weg terug naar huis een terrasje te pakken.
Vlak naast mij zat een vlotte man met zwart krullend haar, ik schatte hem een jaar of veertig, een krant te lezen. Terwijl ik vanachter mijn grote zonnebril naar hem zat te turen en te bedenken hoe zijn leven eruit zou zien (Beroep: iets creatiefs? Dichter misschien? Beeldhouwer? Nee daar is hij te fijn voor gebouwd, dat is zulk zwaar werk... Fotograaf dan? Ja dat zou kunnen! Getrouwd? Nee geen ring. Homo? Nee. Etc.) had ik niet door dat een verhitte discussie tussen twee mannen aan een tafeltje aan de andere kant van mij, uitliep tot een ordinaire vechtpartij. Ongeveer twee seconden later vloog mijn tafeltje (met drankje) door de lucht en rolden de twee mannen over het terras waarna ze er vandoor gingen. Van schrik schreeuwde ik ze na: “Wel Godfried van Bouillon! Stomme klote hoerenhufters!”
(Tja zelfs mijn schelden in het Nederlands is niet meer wat het geweest is…)
Een beetje versuft liet ik me weer neerzakken op mijn terrasstoeltje waar Elvis totaal versteend van schrik naast was blijven zitten. De hond is geen held en ik verdenk hem er van in een klein donker hoekje weg te kruipen in plaats van mij te redden uit barre noodsituaties.
Ondertussen zette de krullenmeneer mijn tafeltje weer netjes voor me neer en kwam een geschrokken ober me een nieuw drankje brengen. En zo raakte ik aan de praat met, zo bleek later, de hoofdredacteur van een lokale krant. Ik deed hem mijn verhaal. Helemaal. Van het weggaan bij mijn ex tot en met mijn verhuizing naar Buenos Aires. Uiteraard zo hilarisch mogelijk. Want dat doe ik, als ik met een interessante man zit. Dan poets ik mijn verhaal een beetje op en maak grappige dingen net iets grappiger. Want ik hou erg van lachen, maar nog meer als anderen om mijn verhalen kunnen lachen. En toen moest ik weg, want ik had afgesproken met Sofia, mijn buurmeisje van 15. We wisselden telefoonnummers uit (hij zou naar Amsterdam gaan over een paar maanden en ik had misschien nog wel wat contacten die voor hem interessant zijn) en dat was dat. Een week later troffen we elkaar toevallig weer, maar dan in een barretje. En weer een week later had ik mijn eigen wekelijkse column in de krant! Over mijn ervaringen als Nederlandse immigrante in de grote stad. Echt heel leuk om te doen. Helena (van de antiekwinkel) helpt me met vertalen. De eerste versie schrijf ik in het Engels waarna zij me helpt om het in goed Spaans uit te werken.
Och ik heb jullie nog zoveel te vertellen… over mijn tango-lessen, buurmeisje Sofia, Boca Juniors (voetbal) en dat ik op vakantie ga….
Maar ik moet nu echt stoppen! Ik kom zo snel mogelijk terug om meer te vertellen en hopelijk ook om een beetje bij te kunnen lezen!
Tot gauw!
Van McBuum heb ik een hondje gekregen met kerst. Het is een chocoladebruine labradorpup met grote ogen, lange wimpers en een stralende glimlach. Hij zal door het leven gaan met de naam Elvis. Ik hoefde er niet lang over te denken.
Buenos Aires heeft ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig heel wat lichaamsbeweging krijg. Iedere morgen (op zondag na) komen twee vriendinnen mij halen om te gaan hardlopen. Als je mij destijds in Nederland had verteld dat ik hier dagelijks vijf kilometer zou gaan hardlopen, had ik je ongetwijfeld echt heel hard uitgelachen. Waarna ik met een zak chips op de bank zou zijn neergeplofd. Dat laatste doe ik overigens soms nog steeds weleens.
Verder ga ik met Elvis om de dag zo’n twee uur wandelen. Maar niet op de dinsdag en donderdag. Op dinsdag help ik Helena in haar antiekwinkel. Helena heb ik ontmoet in een confitería (soort grand café), toen ik nog maar kort in Buenos Aires woonde. Sindsdien ga ik regelmatig een kop thee bij haar drinken in haar winkel. Op de dinsdags werk ik bij haar. Niet dat er veel te doen valt. Af en toe wat toeristen. Het is er niet heel erg druk. Daarom praten we vooral. Over mannen, seks, eten, poëzie, vergeten filmsterren…
Donderdags krijg ik kookles van Diego. Diego is de eigenaar en chef-kok van een van de – als je het mij vraagt (en ik heb er al aardig wat uitgeprobeerd) -beste restaurantjes in de stad. Na de eerste keer dat ik er gegeten heb was ik verslaafd. McBuum en ik kwamen in het begin zeker twee keer per week, wat niet onopgemerkt bleef bij het personeel en bij Diego. Gezien onze gezamenlijke liefde voor eten (en drinken) duurde het dan ook niet lang voordat er tussen mij en de kok een vriendschap ontstond. Uren heb ik Diego gezeurd om recepten van zijn empenada’s (soort bladerdeeghapjes), stoofpotten en marinades. Maar hij vertikte het me ze te geven. “Het zijn geheime recepten die ik van mijn overoveroverovergrootmoeder heb. Deze mag ik niet zomaar bekendmaken mijn liefste blonde bijtje!” Uiteindelijk hebben Diego en ik een deal gesloten. Op donderdagmiddag leert hij mij (traditioneel) Argentijns koken (ik maak braaf aantekeningen, snijd me in de vingers en stoot pannen om) en ’s avonds sta ik bij hem achter de bar.
Een attractie te zijn.
“Witte engel, zeg eens iets aardigs!” roept Diego dan tegen me wanneer ik voorgesteld wordt aan vrienden, familieleden of zomaar aan wat klanten. Mijn van nature blonde haren in combinatie met een vreemd Hollands accentje vindt men hier een groot feest. “Diego darling, laten mij inschenken wat te drinken voor deze mensen! Straks zij sterven van droogte als verdwaalden in woestijn van Egypte!”
Straks ga ik lunchen met de hoofdredacteur van een lokale krant. Het was twee dagen na kerst toen ik met Elvis door het park had gewandeld. Het was warm die dag en ik besloot op de weg terug naar huis een terrasje te pakken.
Vlak naast mij zat een vlotte man met zwart krullend haar, ik schatte hem een jaar of veertig, een krant te lezen. Terwijl ik vanachter mijn grote zonnebril naar hem zat te turen en te bedenken hoe zijn leven eruit zou zien (Beroep: iets creatiefs? Dichter misschien? Beeldhouwer? Nee daar is hij te fijn voor gebouwd, dat is zulk zwaar werk... Fotograaf dan? Ja dat zou kunnen! Getrouwd? Nee geen ring. Homo? Nee. Etc.) had ik niet door dat een verhitte discussie tussen twee mannen aan een tafeltje aan de andere kant van mij, uitliep tot een ordinaire vechtpartij. Ongeveer twee seconden later vloog mijn tafeltje (met drankje) door de lucht en rolden de twee mannen over het terras waarna ze er vandoor gingen. Van schrik schreeuwde ik ze na: “Wel Godfried van Bouillon! Stomme klote hoerenhufters!”
(Tja zelfs mijn schelden in het Nederlands is niet meer wat het geweest is…)
Een beetje versuft liet ik me weer neerzakken op mijn terrasstoeltje waar Elvis totaal versteend van schrik naast was blijven zitten. De hond is geen held en ik verdenk hem er van in een klein donker hoekje weg te kruipen in plaats van mij te redden uit barre noodsituaties.
Ondertussen zette de krullenmeneer mijn tafeltje weer netjes voor me neer en kwam een geschrokken ober me een nieuw drankje brengen. En zo raakte ik aan de praat met, zo bleek later, de hoofdredacteur van een lokale krant. Ik deed hem mijn verhaal. Helemaal. Van het weggaan bij mijn ex tot en met mijn verhuizing naar Buenos Aires. Uiteraard zo hilarisch mogelijk. Want dat doe ik, als ik met een interessante man zit. Dan poets ik mijn verhaal een beetje op en maak grappige dingen net iets grappiger. Want ik hou erg van lachen, maar nog meer als anderen om mijn verhalen kunnen lachen. En toen moest ik weg, want ik had afgesproken met Sofia, mijn buurmeisje van 15. We wisselden telefoonnummers uit (hij zou naar Amsterdam gaan over een paar maanden en ik had misschien nog wel wat contacten die voor hem interessant zijn) en dat was dat. Een week later troffen we elkaar toevallig weer, maar dan in een barretje. En weer een week later had ik mijn eigen wekelijkse column in de krant! Over mijn ervaringen als Nederlandse immigrante in de grote stad. Echt heel leuk om te doen. Helena (van de antiekwinkel) helpt me met vertalen. De eerste versie schrijf ik in het Engels waarna zij me helpt om het in goed Spaans uit te werken.
Och ik heb jullie nog zoveel te vertellen… over mijn tango-lessen, buurmeisje Sofia, Boca Juniors (voetbal) en dat ik op vakantie ga….
Maar ik moet nu echt stoppen! Ik kom zo snel mogelijk terug om meer te vertellen en hopelijk ook om een beetje bij te kunnen lezen!
Tot gauw!
vrijdag 9 januari 2009 om 13:23
quote:Olijfje_ schreef op 09 januari 2009 @ 12:12:
Zo, net bij DA geweest en die was eigenlijk best tevreden. Dat Joep zo rustig is, tja, dat komt omdat 'ie natuurlijk nog al wat mee gemaakt heeft. Als 'ie een mens was, lag hij nog hoog en breed in het ziekenhuis aan de hartbewaking. Hij moet nog druk herstellen en aan de medicatie wennen. Hij is echt van heel, heel ver teruggekomen. DA zei dat 'ie nog nooit heeft meegemaakt dat een gezonde, jonge kat zó keihard achteruit holde en hij is al 24 jaar DA. Maar goed, ademhaling klonk goed (mooi 'droog') en temperatuur was ook prima. Over 1,5e week terug om met specialist medicatie (vrnl afbouwen vochtafdrijvers) door te spreken.
Pff, hèhè, we kunnen nu de eerste en ergste schrik achter ons laten. Ik stond de afgelopen dagen bij elk geluidje gelijk helemaal strak.
Tijd voor koffie! Later kom ik nog wel ff terug om eens even op jullie te reageren.Olijf, fijn te horen dat het beter gaat met Poek! Geef 'm maar een knuf van Ome Xan...
Zo, net bij DA geweest en die was eigenlijk best tevreden. Dat Joep zo rustig is, tja, dat komt omdat 'ie natuurlijk nog al wat mee gemaakt heeft. Als 'ie een mens was, lag hij nog hoog en breed in het ziekenhuis aan de hartbewaking. Hij moet nog druk herstellen en aan de medicatie wennen. Hij is echt van heel, heel ver teruggekomen. DA zei dat 'ie nog nooit heeft meegemaakt dat een gezonde, jonge kat zó keihard achteruit holde en hij is al 24 jaar DA. Maar goed, ademhaling klonk goed (mooi 'droog') en temperatuur was ook prima. Over 1,5e week terug om met specialist medicatie (vrnl afbouwen vochtafdrijvers) door te spreken.
Pff, hèhè, we kunnen nu de eerste en ergste schrik achter ons laten. Ik stond de afgelopen dagen bij elk geluidje gelijk helemaal strak.
Tijd voor koffie! Later kom ik nog wel ff terug om eens even op jullie te reageren.Olijf, fijn te horen dat het beter gaat met Poek! Geef 'm maar een knuf van Ome Xan...
vrijdag 9 januari 2009 om 13:30
Whiehoeoeoeoeoeoeee...................EA!!!!!
We hadden het van de week nog over je.
Wat heerlijk dat je het zo naar je zin hebt
En we kunnen Maxi land dus wel omdopen tot EA-Land!
Elvis, coole naam voor een coole pup!
Geweldig om te lezen dat je het zo ontzettend naar je zin hebt
Met 1 kleine kanttekening....
Wel wat vaker posten hier!
We hadden het van de week nog over je.
Wat heerlijk dat je het zo naar je zin hebt
En we kunnen Maxi land dus wel omdopen tot EA-Land!
Elvis, coole naam voor een coole pup!
Geweldig om te lezen dat je het zo ontzettend naar je zin hebt
Met 1 kleine kanttekening....
Wel wat vaker posten hier!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 9 januari 2009 om 13:32
quote:eva_anne schreef op 09 januari 2009 @ 13:22:
De afgelopen tijd is er natuurlijk van alles gebeurd. En ik heb geen idee waar te beginnen. Daarom begin ik gewoon maar ergens. Ik dwaal toch altijd wel weer af!
Van McBuum heb ik een hondje gekregen met kerst. Het is een chocoladebruine labradorpup met grote ogen, lange wimpers en een stralende glimlach. Hij zal door het leven gaan met de naam Elvis. Ik hoefde er niet lang over te denken.
Buenos Aires heeft ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig heel wat lichaamsbeweging krijg. Iedere morgen (op zondag na) komen twee vriendinnen mij halen om te gaan hardlopen. Als je mij destijds in Nederland had verteld dat ik hier dagelijks vijf kilometer zou gaan hardlopen, had ik je ongetwijfeld echt heel hard uitgelachen. Waarna ik met een zak chips op de bank zou zijn neergeplofd. Dat laatste doe ik overigens soms nog steeds weleens.
Verder ga ik met Elvis om de dag zo’n twee uur wandelen. Maar niet op de dinsdag en donderdag. Op dinsdag help ik Helena in haar antiekwinkel. Helena heb ik ontmoet in een confitería (soort grand café), toen ik nog maar kort in Buenos Aires woonde. Sindsdien ga ik regelmatig een kop thee bij haar drinken in haar winkel. Op de dinsdags werk ik bij haar. Niet dat er veel te doen valt. Af en toe wat toeristen. Het is er niet heel erg druk. Daarom praten we vooral. Over mannen, seks, eten, poëzie, vergeten filmsterren…
Donderdags krijg ik kookles van Diego. Diego is de eigenaar en chef-kok van een van de – als je het mij vraagt (en ik heb er al aardig wat uitgeprobeerd) -beste restaurantjes in de stad. Na de eerste keer dat ik er gegeten heb was ik verslaafd. McBuum en ik kwamen in het begin zeker twee keer per week, wat niet onopgemerkt bleef bij het personeel en bij Diego. Gezien onze gezamenlijke liefde voor eten (en drinken) duurde het dan ook niet lang voordat er tussen mij en de kok een vriendschap ontstond. Uren heb ik Diego gezeurd om recepten van zijn empenada’s (soort bladerdeeghapjes), stoofpotten en marinades. Maar hij vertikte het me ze te geven. “Het zijn geheime recepten die ik van mijn overoveroverovergrootmoeder heb. Deze mag ik niet zomaar bekendmaken mijn liefste blonde bijtje!” Uiteindelijk hebben Diego en ik een deal gesloten. Op donderdagmiddag leert hij mij (traditioneel) Argentijns koken (ik maak braaf aantekeningen, snijd me in de vingers en stoot pannen om) en ’s avonds sta ik bij hem achter de bar.
Een attractie te zijn.
“Witte engel, zeg eens iets aardigs!” roept Diego dan tegen me wanneer ik voorgesteld wordt aan vrienden, familieleden of zomaar aan wat klanten. Mijn van nature blonde haren in combinatie met een vreemd Hollands accentje vindt men hier een groot feest. “Diego darling, laten mij inschenken wat te drinken voor deze mensen! Straks zij sterven van droogte als verdwaalden in woestijn van Egypte!”
Straks ga ik lunchen met de hoofdredacteur van een lokale krant. Het was twee dagen na kerst toen ik met Elvis door het park had gewandeld. Het was warm die dag en ik besloot op de weg terug naar huis een terrasje te pakken.
Vlak naast mij zat een vlotte man met zwart krullend haar, ik schatte hem een jaar of veertig, een krant te lezen. Terwijl ik vanachter mijn grote zonnebril naar hem zat te turen en te bedenken hoe zijn leven eruit zou zien (Beroep: iets creatiefs? Dichter misschien? Beeldhouwer? Nee daar is hij te fijn voor gebouwd, dat is zulk zwaar werk... Fotograaf dan? Ja dat zou kunnen! Getrouwd? Nee geen ring. Homo? Nee. Etc.) had ik niet door dat een verhitte discussie tussen twee mannen aan een tafeltje aan de andere kant van mij, uitliep tot een ordinaire vechtpartij. Ongeveer twee seconden later vloog mijn tafeltje (met drankje) door de lucht en rolden de twee mannen over het terras waarna ze er vandoor gingen. Van schrik schreeuwde ik ze na: “Wel Godfried van Bouillon! Stomme klote hoerenhufters!”
(Tja zelfs mijn schelden in het Nederlands is niet meer wat het geweest is…)
Een beetje versuft liet ik me weer neerzakken op mijn terrasstoeltje waar Elvis totaal versteend van schrik naast was blijven zitten. De hond is geen held en ik verdenk hem er van in een klein donker hoekje weg te kruipen in plaats van mij te redden uit barre noodsituaties.
Ondertussen zette de krullenmeneer mijn tafeltje weer netjes voor me neer en kwam een geschrokken ober me een nieuw drankje brengen. En zo raakte ik aan de praat met, zo bleek later, de hoofdredacteur van een lokale krant. Ik deed hem mijn verhaal. Helemaal. Van het weggaan bij mijn ex tot en met mijn verhuizing naar Buenos Aires. Uiteraard zo hilarisch mogelijk. Want dat doe ik, als ik met een interessante man zit. Dan poets ik mijn verhaal een beetje op en maak grappige dingen net iets grappiger. Want ik hou erg van lachen, maar nog meer als anderen om mijn verhalen kunnen lachen. En toen moest ik weg, want ik had afgesproken met Sofia, mijn buurmeisje van 15. We wisselden telefoonnummers uit (hij zou naar Amsterdam gaan over een paar maanden en ik had misschien nog wel wat contacten die voor hem interessant zijn) en dat was dat. Een week later troffen we elkaar toevallig weer, maar dan in een barretje. En weer een week later had ik mijn eigen wekelijkse column in de krant! Over mijn ervaringen als Nederlandse immigrante in de grote stad. Echt heel leuk om te doen. Helena (van de antiekwinkel) helpt me met vertalen. De eerste versie schrijf ik in het Engels waarna zij me helpt om het in goed Spaans uit te werken.
Och ik heb jullie nog zoveel te vertellen… over mijn tango-lessen, buurmeisje Sofia, Boca Juniors (voetbal) en dat ik op vakantie ga….
Maar ik moet nu echt stoppen! Ik kom zo snel mogelijk terug om meer te vertellen en hopelijk ook om een beetje bij te kunnen lezen!
Tot gauw!
Haaaaai EA! Jesus....wat een verhaal zeg! Erg leuk te lezen dat het heel goed met je gaat! Wat ben jij toch een stoer wijffie
Wie had dat ooit gedacht dat het zo zou lopen met EA!
De afgelopen tijd is er natuurlijk van alles gebeurd. En ik heb geen idee waar te beginnen. Daarom begin ik gewoon maar ergens. Ik dwaal toch altijd wel weer af!
Van McBuum heb ik een hondje gekregen met kerst. Het is een chocoladebruine labradorpup met grote ogen, lange wimpers en een stralende glimlach. Hij zal door het leven gaan met de naam Elvis. Ik hoefde er niet lang over te denken.
Buenos Aires heeft ervoor gezorgd dat ik tegenwoordig heel wat lichaamsbeweging krijg. Iedere morgen (op zondag na) komen twee vriendinnen mij halen om te gaan hardlopen. Als je mij destijds in Nederland had verteld dat ik hier dagelijks vijf kilometer zou gaan hardlopen, had ik je ongetwijfeld echt heel hard uitgelachen. Waarna ik met een zak chips op de bank zou zijn neergeplofd. Dat laatste doe ik overigens soms nog steeds weleens.
Verder ga ik met Elvis om de dag zo’n twee uur wandelen. Maar niet op de dinsdag en donderdag. Op dinsdag help ik Helena in haar antiekwinkel. Helena heb ik ontmoet in een confitería (soort grand café), toen ik nog maar kort in Buenos Aires woonde. Sindsdien ga ik regelmatig een kop thee bij haar drinken in haar winkel. Op de dinsdags werk ik bij haar. Niet dat er veel te doen valt. Af en toe wat toeristen. Het is er niet heel erg druk. Daarom praten we vooral. Over mannen, seks, eten, poëzie, vergeten filmsterren…
Donderdags krijg ik kookles van Diego. Diego is de eigenaar en chef-kok van een van de – als je het mij vraagt (en ik heb er al aardig wat uitgeprobeerd) -beste restaurantjes in de stad. Na de eerste keer dat ik er gegeten heb was ik verslaafd. McBuum en ik kwamen in het begin zeker twee keer per week, wat niet onopgemerkt bleef bij het personeel en bij Diego. Gezien onze gezamenlijke liefde voor eten (en drinken) duurde het dan ook niet lang voordat er tussen mij en de kok een vriendschap ontstond. Uren heb ik Diego gezeurd om recepten van zijn empenada’s (soort bladerdeeghapjes), stoofpotten en marinades. Maar hij vertikte het me ze te geven. “Het zijn geheime recepten die ik van mijn overoveroverovergrootmoeder heb. Deze mag ik niet zomaar bekendmaken mijn liefste blonde bijtje!” Uiteindelijk hebben Diego en ik een deal gesloten. Op donderdagmiddag leert hij mij (traditioneel) Argentijns koken (ik maak braaf aantekeningen, snijd me in de vingers en stoot pannen om) en ’s avonds sta ik bij hem achter de bar.
Een attractie te zijn.
“Witte engel, zeg eens iets aardigs!” roept Diego dan tegen me wanneer ik voorgesteld wordt aan vrienden, familieleden of zomaar aan wat klanten. Mijn van nature blonde haren in combinatie met een vreemd Hollands accentje vindt men hier een groot feest. “Diego darling, laten mij inschenken wat te drinken voor deze mensen! Straks zij sterven van droogte als verdwaalden in woestijn van Egypte!”
Straks ga ik lunchen met de hoofdredacteur van een lokale krant. Het was twee dagen na kerst toen ik met Elvis door het park had gewandeld. Het was warm die dag en ik besloot op de weg terug naar huis een terrasje te pakken.
Vlak naast mij zat een vlotte man met zwart krullend haar, ik schatte hem een jaar of veertig, een krant te lezen. Terwijl ik vanachter mijn grote zonnebril naar hem zat te turen en te bedenken hoe zijn leven eruit zou zien (Beroep: iets creatiefs? Dichter misschien? Beeldhouwer? Nee daar is hij te fijn voor gebouwd, dat is zulk zwaar werk... Fotograaf dan? Ja dat zou kunnen! Getrouwd? Nee geen ring. Homo? Nee. Etc.) had ik niet door dat een verhitte discussie tussen twee mannen aan een tafeltje aan de andere kant van mij, uitliep tot een ordinaire vechtpartij. Ongeveer twee seconden later vloog mijn tafeltje (met drankje) door de lucht en rolden de twee mannen over het terras waarna ze er vandoor gingen. Van schrik schreeuwde ik ze na: “Wel Godfried van Bouillon! Stomme klote hoerenhufters!”
(Tja zelfs mijn schelden in het Nederlands is niet meer wat het geweest is…)
Een beetje versuft liet ik me weer neerzakken op mijn terrasstoeltje waar Elvis totaal versteend van schrik naast was blijven zitten. De hond is geen held en ik verdenk hem er van in een klein donker hoekje weg te kruipen in plaats van mij te redden uit barre noodsituaties.
Ondertussen zette de krullenmeneer mijn tafeltje weer netjes voor me neer en kwam een geschrokken ober me een nieuw drankje brengen. En zo raakte ik aan de praat met, zo bleek later, de hoofdredacteur van een lokale krant. Ik deed hem mijn verhaal. Helemaal. Van het weggaan bij mijn ex tot en met mijn verhuizing naar Buenos Aires. Uiteraard zo hilarisch mogelijk. Want dat doe ik, als ik met een interessante man zit. Dan poets ik mijn verhaal een beetje op en maak grappige dingen net iets grappiger. Want ik hou erg van lachen, maar nog meer als anderen om mijn verhalen kunnen lachen. En toen moest ik weg, want ik had afgesproken met Sofia, mijn buurmeisje van 15. We wisselden telefoonnummers uit (hij zou naar Amsterdam gaan over een paar maanden en ik had misschien nog wel wat contacten die voor hem interessant zijn) en dat was dat. Een week later troffen we elkaar toevallig weer, maar dan in een barretje. En weer een week later had ik mijn eigen wekelijkse column in de krant! Over mijn ervaringen als Nederlandse immigrante in de grote stad. Echt heel leuk om te doen. Helena (van de antiekwinkel) helpt me met vertalen. De eerste versie schrijf ik in het Engels waarna zij me helpt om het in goed Spaans uit te werken.
Och ik heb jullie nog zoveel te vertellen… over mijn tango-lessen, buurmeisje Sofia, Boca Juniors (voetbal) en dat ik op vakantie ga….
Maar ik moet nu echt stoppen! Ik kom zo snel mogelijk terug om meer te vertellen en hopelijk ook om een beetje bij te kunnen lezen!
Tot gauw!
Haaaaai EA! Jesus....wat een verhaal zeg! Erg leuk te lezen dat het heel goed met je gaat! Wat ben jij toch een stoer wijffie
Wie had dat ooit gedacht dat het zo zou lopen met EA!
vrijdag 9 januari 2009 om 19:56
Wie had dat gedacht ons tranenincontinente blonde "kuikentje" daar in dat vreemde land die ook daar weer allerlei dingen mee maakt en de meest interessante mensen ontmoet. En dat allemaal omdat je ons advies hebt opgevolgt en de liefde bent achterna gereist. Goed zo Eva!!!
Boarder wat mooi dat je weer beter bent.
Olijf goed nieuws van Joep. Zachte aai voor hem en een dikke knuff voor jou.
Met mij alles goed. Heb alle boodschapjes al in huis dus hoef er dit weekend voor die dingen niet meer uit. Het is me toch veelste koud hahaha.
Boarder wat mooi dat je weer beter bent.
Olijf goed nieuws van Joep. Zachte aai voor hem en een dikke knuff voor jou.
Met mij alles goed. Heb alle boodschapjes al in huis dus hoef er dit weekend voor die dingen niet meer uit. Het is me toch veelste koud hahaha.
zaterdag 10 januari 2009 om 01:43
Hello Dearsssss
Meta leest over een zieke poekel?
Hoe is t daarmee?
Ook lees ik dat SD een nieuwe baan heeft en een tennisarm en iets rustig aan doet *vertel vertel vertel*
Boarder is weer gezond aan t werk en aan de squas
speciale
Dushi heeft alle boodschappen in huis
EA heeft t werkelijk geweldig in Argentinie!
*leest als een sprookje*
en ik heb een leuke avond gehad,
genoten van slap ouwehoerende neef,
daarna heerlijk geouwehoerd met vriendin
Nu 1biertje teveel gedronken
En een date aan t regelen voor next weekend
*dan ben ik vrij*
LZM heb ik niets meer van gehoord, had ik nu ook nog niet verwacht
de date voor next weekend is vervanging, dat is oke voor mij en voor de man in kwestie waarschijnlijk ook.......
Happy Weekend en Lots of luv
Meta
Meta leest over een zieke poekel?
Hoe is t daarmee?
Ook lees ik dat SD een nieuwe baan heeft en een tennisarm en iets rustig aan doet *vertel vertel vertel*
Boarder is weer gezond aan t werk en aan de squas
speciale
Dushi heeft alle boodschappen in huis
EA heeft t werkelijk geweldig in Argentinie!
*leest als een sprookje*
en ik heb een leuke avond gehad,
genoten van slap ouwehoerende neef,
daarna heerlijk geouwehoerd met vriendin
Nu 1biertje teveel gedronken
En een date aan t regelen voor next weekend
*dan ben ik vrij*
LZM heb ik niets meer van gehoord, had ik nu ook nog niet verwacht
de date voor next weekend is vervanging, dat is oke voor mij en voor de man in kwestie waarschijnlijk ook.......
Happy Weekend en Lots of luv
Meta
zaterdag 10 januari 2009 om 05:19
Goedemorgen lieve Gourmetbabes en Fondudes,
Meta LZM de piep krijgen, voor hem 100 anderen. Zijn verlies niet de jouwe. En wat leuk dat je een nieuwe date aan het regelen bent. Goed dat je daar je energie in steekt. Hoop dat het een leuke man is en dat de date goed bevalt. En dat ene extra biertje zorgt er vast voor dat je nu lekker in dromenland bent
Ik wens iedereen een heel fijn weekend, met veel gezellige dingen en leuke mensen.
Meta LZM de piep krijgen, voor hem 100 anderen. Zijn verlies niet de jouwe. En wat leuk dat je een nieuwe date aan het regelen bent. Goed dat je daar je energie in steekt. Hoop dat het een leuke man is en dat de date goed bevalt. En dat ene extra biertje zorgt er vast voor dat je nu lekker in dromenland bent
Ik wens iedereen een heel fijn weekend, met veel gezellige dingen en leuke mensen.
zondag 11 januari 2009 om 17:20
Heeey wat fijn! Ik hoef niet eens 88 pagina´s door te ploeteren sinds mijn laatste post! Wat een rust hier... zijn jullie allemaal aan het schaatsen?
SD, ik ga mijn best doen om hier wat vaker te komen... Bij deze dus alvast weer een poging! Ik zal je van de week ook eindelijk eens een keer terug mailen.
Prinses, dat inburgeren gaat inderdaad wel lekker he? Ik had vooraf ook nooit kunnen bedenken dat ik me hier zo snel zo vreselijk thuis zou gaan voelen!
Tussen McBuum en mij gaat het heel goed. Alleen is hij veel weg voor zijn werk. Maar dat geeft niet. Het is eerder juist ook wel goed denk ik. Zo af en toe even helemaal alleen zijn vind ik wel heel fijn. Nee, eerder noodzakelijk zelfs. Komt misschien omdat ik enigkind ben en ik al van kleins af aan mezelf soms moest zien te vermaken.
Maar als McBuum niet hoeft te werken ondernemen we ook echt vanalles samen. En ik moet zeggen dat het samenwonen me ook reuze mee valt! We hebben elkaar nog niet met koekenpannen de hersens ingeslagen na irritaties over tandpastadoppen, slingerende onderbroeken enz.
Boarder! Denk je erover om naar Buenos Aires te komen?? Dat zou leuk zijn! Je bent van harte welkom hoor. Koffie, citytours, een meet & greet met wat locals...
Dushi, wat een geluk dat ik dan toch naar jullie heb geluisterd en het vliegtuig heb gepakt. Echt, het beste wat ik heb kunnen doen! Maar ja dat was al wel te zien in mijn post denk ik
Xan! Wow, ik ben stoer?!? Thanks! (Ik vind mezelf namelijk eerder een ongelooflijke schijtebroek soms)
Meta, soms lijkt ´t ook echt net een sprookje!
Balen van LZM. Maar mijn oma zei altijd Meisje, aan mannen geen hand vol, maar een land vol! Take care, darling! Er komt ongetwijfel ook een McBuum op jouw pad....
SD, ik ga mijn best doen om hier wat vaker te komen... Bij deze dus alvast weer een poging! Ik zal je van de week ook eindelijk eens een keer terug mailen.
Prinses, dat inburgeren gaat inderdaad wel lekker he? Ik had vooraf ook nooit kunnen bedenken dat ik me hier zo snel zo vreselijk thuis zou gaan voelen!
Tussen McBuum en mij gaat het heel goed. Alleen is hij veel weg voor zijn werk. Maar dat geeft niet. Het is eerder juist ook wel goed denk ik. Zo af en toe even helemaal alleen zijn vind ik wel heel fijn. Nee, eerder noodzakelijk zelfs. Komt misschien omdat ik enigkind ben en ik al van kleins af aan mezelf soms moest zien te vermaken.
Maar als McBuum niet hoeft te werken ondernemen we ook echt vanalles samen. En ik moet zeggen dat het samenwonen me ook reuze mee valt! We hebben elkaar nog niet met koekenpannen de hersens ingeslagen na irritaties over tandpastadoppen, slingerende onderbroeken enz.
Boarder! Denk je erover om naar Buenos Aires te komen?? Dat zou leuk zijn! Je bent van harte welkom hoor. Koffie, citytours, een meet & greet met wat locals...
Dushi, wat een geluk dat ik dan toch naar jullie heb geluisterd en het vliegtuig heb gepakt. Echt, het beste wat ik heb kunnen doen! Maar ja dat was al wel te zien in mijn post denk ik
Xan! Wow, ik ben stoer?!? Thanks! (Ik vind mezelf namelijk eerder een ongelooflijke schijtebroek soms)
Meta, soms lijkt ´t ook echt net een sprookje!
Balen van LZM. Maar mijn oma zei altijd Meisje, aan mannen geen hand vol, maar een land vol! Take care, darling! Er komt ongetwijfel ook een McBuum op jouw pad....
maandag 12 januari 2009 om 08:26
Lekker he jongens...schaatsen
Het is zo iets typisch hollands!!!
Ik schaats 2x in de week op de Uithof, maar er gaar niets boven de bevroren plassen en sloten...hoop tochtjes gemaakt dit weekend!
Leuk EA, kijk uit naar je mail.
Olijf, hoest met je poezebeest?
Het is zo iets typisch hollands!!!
Ik schaats 2x in de week op de Uithof, maar er gaar niets boven de bevroren plassen en sloten...hoop tochtjes gemaakt dit weekend!
Leuk EA, kijk uit naar je mail.
Olijf, hoest met je poezebeest?
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 12 januari 2009 om 16:32
Hallo allemaal,
Lang geleden dat ik hier ben geweest, maar vond het hier steeds zoooooo rustig, ben ik helemaal niet gewend! Maar ben jullie niet vergeten hoor!
Wat een fantastisch McBuum verhaal zeg, daar zwijmel je toch bij weg!!
Iedereen veel geschaatst zo te horen??
Olijf begrijp dat het niet zo goed gaat met je kat?? Sterkte, dikke knuf voor jou!
Hoop dat verder alles goed met jullie gaat!
Lang geleden dat ik hier ben geweest, maar vond het hier steeds zoooooo rustig, ben ik helemaal niet gewend! Maar ben jullie niet vergeten hoor!
Wat een fantastisch McBuum verhaal zeg, daar zwijmel je toch bij weg!!
Iedereen veel geschaatst zo te horen??
Olijf begrijp dat het niet zo goed gaat met je kat?? Sterkte, dikke knuf voor jou!
Hoop dat verder alles goed met jullie gaat!
maandag 12 januari 2009 om 18:19
Hallo allemaal!! Ben ik ook weer eens.
Poekel gaat niet slecht maar ook niet echt geweldig. Hij is nog steeds heel erg rustig en onvast op z'n pootjes. Hij is erg druk met proberen te herstellen. Tja, meer kan ik er helaas niet over zeggen. Het is natuurlijk nog maar een week geleden dat het gebeurde. Maar ik vind het erg moeilijk om hem zo rustig te zien terwijl hij tot iets meer dan een week geleden altijd als een razende roeland door het huis sjeesde. Ook Fido is van schrik nog steeds heel erg rustig. Het is dus maar gek kalm in huize Olijf. Had ik trouwens al verteld dat we binnen een dag zo'n 700 euro kwijt zijn geweest aan Poekeltje? We hebben het met liefde gedaan hoor, maar als je al die bedragen ziet...onze haren rezen te berge (als ik het zo goed schrijf). Olijvenpapa zei van de week heel schattig: 'ik koop aandelen Joepie' en stortte vervolgens een tegemoetkoming op onze rekening. Lief hè (en ik begon spontaan natuurlijk weer te brullen)
Goed, nu ff naar jullie!
EA, wat leuk om je hier weer te 'zien'!! En wat klinkt je leven heerlijk daar. Meid, wat goed dat je die stap hebt gezet en top dat je alles eruit haalt wat erin zit! Gauw weer een nieuwe update schrijven hoor, ik heb er van gesmuld!
Ha LMmetje! Hoe is het met jou dan?
Boarder, hoest met de schaatsspierpijn? Ik kraak vandaag over mijn hele linie maar heb het er graag voor over gehad want heb zalig geschaatst gisteren. Blij dat ik toch nog ff ben gegaan want voorlopig zit het er niet in.
SD, nieuwe functie?? Vertel?? En hoe zit het met die ooit genoemde sloeriesloep eigenlijk?
En hoe gaat het met de rest van de dames & heren hier? (ben ff inspiratieloos nu dus vandaar dat ik het maar even algemeen vraag).
Voor iedereen een dikke &
Poekel gaat niet slecht maar ook niet echt geweldig. Hij is nog steeds heel erg rustig en onvast op z'n pootjes. Hij is erg druk met proberen te herstellen. Tja, meer kan ik er helaas niet over zeggen. Het is natuurlijk nog maar een week geleden dat het gebeurde. Maar ik vind het erg moeilijk om hem zo rustig te zien terwijl hij tot iets meer dan een week geleden altijd als een razende roeland door het huis sjeesde. Ook Fido is van schrik nog steeds heel erg rustig. Het is dus maar gek kalm in huize Olijf. Had ik trouwens al verteld dat we binnen een dag zo'n 700 euro kwijt zijn geweest aan Poekeltje? We hebben het met liefde gedaan hoor, maar als je al die bedragen ziet...onze haren rezen te berge (als ik het zo goed schrijf). Olijvenpapa zei van de week heel schattig: 'ik koop aandelen Joepie' en stortte vervolgens een tegemoetkoming op onze rekening. Lief hè (en ik begon spontaan natuurlijk weer te brullen)
Goed, nu ff naar jullie!
EA, wat leuk om je hier weer te 'zien'!! En wat klinkt je leven heerlijk daar. Meid, wat goed dat je die stap hebt gezet en top dat je alles eruit haalt wat erin zit! Gauw weer een nieuwe update schrijven hoor, ik heb er van gesmuld!
Ha LMmetje! Hoe is het met jou dan?
Boarder, hoest met de schaatsspierpijn? Ik kraak vandaag over mijn hele linie maar heb het er graag voor over gehad want heb zalig geschaatst gisteren. Blij dat ik toch nog ff ben gegaan want voorlopig zit het er niet in.
SD, nieuwe functie?? Vertel?? En hoe zit het met die ooit genoemde sloeriesloep eigenlijk?
En hoe gaat het met de rest van de dames & heren hier? (ben ff inspiratieloos nu dus vandaar dat ik het maar even algemeen vraag).
Voor iedereen een dikke &
Ik ben mijn eigen bananenschil
dinsdag 13 januari 2009 om 21:39
Ach Olijf, wat een bedrag en wat een lief gebaar van Olijfpapa (zou je mij ook op kunnen dweilen hoor!!)
Boarder, als jij niet ziek was geweest én als de temperatuur zodaning zou zijn geweest dat we onder de warmtelampen van B. buiten hadden kunnen lunchen, dan had ik je met plezier een bakje erwtensoep gebracht hoor. Maar ja, beide was niet het geval. En nu is van de 8 liter al 6,5 liter 'vergeven', grin, dus mag blij zijn dat ik zelf nog wat heb. Maar zal volgende keer aan je denken. Of je het dan krijgt hangt van buiten-lunchweer af (hoezo gaat deze roker niet in de winter naar de horeca ) dus wie weet.
EA, wat ontzettend heerlijk om jouw verhalen te lezen. Zowel qua schrijfstijl als nog meer qua inhoud. Super en super hoe je daar zo snel (ogenschijnlijk, misschien ook je moeilijke momenten...) ingeburgerd, geaccepteerd en gewaardeerd wordt.
Echt super voor je (zei zij die echt nooit zo'n sprong in het diepe zou wagen....)
En SD, hoe is het met jouw object of affection of heb ik iets gemist??
Verder, groetjes allen van opknappende thee
Boarder, als jij niet ziek was geweest én als de temperatuur zodaning zou zijn geweest dat we onder de warmtelampen van B. buiten hadden kunnen lunchen, dan had ik je met plezier een bakje erwtensoep gebracht hoor. Maar ja, beide was niet het geval. En nu is van de 8 liter al 6,5 liter 'vergeven', grin, dus mag blij zijn dat ik zelf nog wat heb. Maar zal volgende keer aan je denken. Of je het dan krijgt hangt van buiten-lunchweer af (hoezo gaat deze roker niet in de winter naar de horeca ) dus wie weet.
EA, wat ontzettend heerlijk om jouw verhalen te lezen. Zowel qua schrijfstijl als nog meer qua inhoud. Super en super hoe je daar zo snel (ogenschijnlijk, misschien ook je moeilijke momenten...) ingeburgerd, geaccepteerd en gewaardeerd wordt.
Echt super voor je (zei zij die echt nooit zo'n sprong in het diepe zou wagen....)
En SD, hoe is het met jouw object of affection of heb ik iets gemist??
Verder, groetjes allen van opknappende thee
