Overig
alle pijlers
Graag jullie advies
maandag 17 september 2007 om 00:59
Laat ik dit topic eerst beginnen met een waarschuwing, dit gaat een lang verhaal worden en waarschijnlijk ook verwarrend.
De meesten van jullie zullen wel weten dat ik rollend door het leven ga. In september 2006 is er een elektrische rolstoel aangevraagd omdat ik hard achteruit gegaan ben. Dit was een spoedaanvraag. Een heel lang ongelooflijk verhaal iets korter;
- pas in februari komt stoel 1. Stoel 1 is nul komma nop geschikt doordat er nooit geluisterd is naar wat ik nodig heb maar men al voor me ooit gehoord te hebben had besloten welke stoel ik zou krijgen. Er zijn daarbij bovendien veel grote fouten gemaakt die niet meer onder de noemer "we zijn mensen en maken fouten" zouden mogen vallen. Ik noem het indiceren van een speciale rug omdat die medisch noodzakelijk is en het schrappen van diezelfde speciale rug als blijkt dat deze technisch niet mogelijk is op de bedachte stoel. Daarbij besluit men niemand in te lichten, mij niet, de betalende partij niet, de afleverende partij niet. Ook wordt er niet gezocht naar een andere oplossing voor datzelfde medische probleem wat men dus wel erkent. De afleverende partij die de stoel moet controleren voor de aflevering valt niet op dat dit onderdeel ontbreekt. Een onderdeel dat over de gehele rugleuning zichtbaar hoort te zijn en er dus niet is. De gemeente krijgt een indicatie met daarin dat specifieke rugsysteem. Zij krijgen ook een offerte met daarin GEEN rugsysteem. De regels schrijven voor dat bij een dergelijke discrepantie zij beslissen; wel of geen rugsysteem. Zij zien dit echter nooit omdat de papieren niet gelezen worden en betalen voor de rug, kennen de rug in een beschikking toe, terwijl deze overduidelijk nooit geleverd zal worden.
- de stoel wordt nog wat bijgesleuteld zodat deze iets minder kl*te is als ik het ziekenhuis in ga voor een operatie. In het ziekenhuis verstel ik mijn rugleuning en kom ik er zeer ongelukkig door een val achter dat men de rugleuning nooit meer vastgezet heeft en los zat.
- na veel gedonder, gedoe, gedraai, gelieg en gewanhoop ben ik het zat en schakel ik een juridisch medewerker van de stichting MEE in (gehandicapten belangenbehartiger). Zij belt de gemeente en een wonder lijkt geschied. De stoel waarvan de GGD (indicator) bij hoog en laag beweert dat deze PERFECT is, wordt nu wel als ongeschikt bestempeld. De luchtvering die ik heb aangevraagd en volgens hen technisch onmogelijk én medisch gevaarlijk was, is in ene technisch zeer haalbaar en medisch zeer geschikt.
- er wordt besloten mij een nieuwe stoel toe te kennen. De ambtelijke molens draaien tergend langzaam en fout stapelt wederom op fout. Mei bel ik voor de zoveelste keer met de GGD omdat mij belooft is dat ik die week teruggebeld zou worden en dat gebeurt niet. Ik krijg te horen dat diezelfde medewerker die mij beloofde terug te bellen al 5 dagen niet meer werkzaam is bij de GGD, ontslag genomen per 1 mei. Het duurt even voor er duidelijk is wie het dossier heeft overgenomen.
- Eindelijk wordt er een nieuwe stoel besteld. Het lijkt goed te gaan tot ik de nieuwe beschikking krijg. Weer vele ambtelijke fouten en de GGD die overal een bende van maakt. Medewerker 2 heeft de stoel besteld, maar nooit het dossier gelezen. Oude medewerkster 1 heeft haar werk niet gedaan. Ze schrijft bijv. wel dat ik geen skaibekleding op een stoel mag hebben omdat dit grote wonden oplevert, maar bestelt een geheel skaibeklede stoel. Zo heeft ze nog een stuk of tig geintjes. Ik corrigeer dit direct en het lijkt redelijk los te lopen.
- Juli, ik krijg stoel 2 geleverd. Janken geblazen want zoals gevreesd en tot in de treuren aangegeven is de stoel weer totaal niet geschikt. Ik kan er niet in zitten zonder acuut weer meer pijn te hebben. Ik kan er niet eens in of uit komen omdat de voetplaten de grond niet bereiken en men weet dat ik dat nodig heb om er in of uit te kunnen komen. De luchtvering is er (joepie!) maar met knoppen waarvan bekend is dat ik ze niet kan bedienen (shit). Ook de stuurkast geeft nog altijd dezelfde problemen. Ondanks dat er is aangegeven -en op papier staat- dat deze op dezelfde hoogte als de armlegger en direct tegen de armlegger aan gezet moet worden zweeft de kast ergens 3 cm lager en zo'n 5 cm verder. Ik kan alleen bij de stuurkast komen als ik mijn pols uit de kom beweeg.
De stoel gaat heen en weer, men sleutelt en lapt op, naar zeggen. Ik zie er weinig van, na tig pogingen zijn de simpelste dingen nog niet opgelost. Zelf ben ik kapot. Met mijn aandoening is overbelasting fnuikend. Grote overbelasting staat gelijk aan blijvende achteruitgang. Sinds januari kom ik al zelfstandig de deur niet meer uit, heb ik een groot deel van mijn vrijwilligerswerk hierdoor moeten opgeven. De pijn is onhoudbaar en ik gebruik meer en meer morfine. Tussen dit alles door probeert de juridisch adviseur van MEE van alles, maar het baat niet.
Ik ben het zat en stap naar de wethouder. Die vindt het ongehoord en roept de GGD op het matje. Dit klinkt veelbelovend. Mijn hele lijst van klachten -en die is énorm- over de stoel wordt doorgenomen en na een donderbui van de wethouder belooft de GGD dat alles opgelost is voor mijn vakantie, 6 weken vanaf dan.
Ondanks dat de wethouder er bovenop blijft zitten, wordt mijn voorspelling waarheid; er is nauwelijks iets opgelost voor mijn vakantie. Er zitten juiste voetsteunen op en dat is het. Dat ik nog altijd niet in de stoel kan zitten; telt niet mee. Dat ik nog altijd alleen kan sturen met een pols uit de kom; telt niet mee.
Mijn eigen ergotherapeut is vanaf dag 1 goed betrokken bij dit alles. Zij roept net als ik constant dat dit hopeloos is en trekt aan allerlei bellen, helaas tot nu toe zonder resultaat. Mijn vakantie is voor een heel groot gedeelte om zeep geholpen door het niet hebben van een juiste stoel. Ik heb noodgedwongen 3/4 van de dag platgelegen die ik normaal zou kunnen besteden aan zitten. Mijn stoel ben ik inmiddels al weer kwijt. Daar gaan ze een hele week aan sleutelen om voor de tigste keer nu hopelijk de stuurkast eens goed te krijgen. Naar alle andere dingen wordt niet gekeken want "daar moeten we eens rustig over nadenken".
Over een week moet ik het ziekenhuis weer in voor een zware ingreep, zowel lichamelijk als emotioneel. Mijn buikspieren worden geheel doorgenomen en blijven doormedderen zoals ik nu doe met een handbewogen rolstoel is dan geheel onmogelijk. Ik heb geen idee hoe ik het in hemelsnaam met bakbeest2 (zoals de 2e elektrische rolstoel in dit huis heet) wél moet redden. Uitstel van de operatie is geen optie. Ten eerste is het de vraag of dit ooit opgelost zal worden en als dat gebeurt dan is dat zeker niet binnen enkele maanden. Maar veel belangrijker; mijn lichaam sloop ik te veel als ik te lang met deze operatie wacht. Daarnaast is er een risico op nierfalen wat ik nu loop en wat door de operatie zo goed als tot het verleden zal behoren. De operatie is dus te belangrijk.
En dan krijg je het. Stel, we gaan van het positieve uit; vanaf nu ziet men het licht en krijg ik precies wat ik nodig heb. Door de bureaucratische molens zal dat niet voor 2008 ook daadwerkelijk tot een rolstoel leiden.
En ik? Ik ben op! Mijn lichaam trekt het niet meer en gilt aan alle kanten dat het genoeg geweest is. Ik ben het afgelopen jaar hard achteruit gegaan en ik vrees de klap die komt als ik rust heb -ga dan standaard hard achteruit, alsof het dan toegelaten wordt oid-. Het vreet aan me dat ik mijn gezondheid blijvend inlever om de onwil en incompetentie van papiervretende, nou ja, ik zeg maar niets meer. Ik slik me suf om op zijn minst nog mezelf het bed uit te kunnen sleuren. Pijnstillers waardoor ik gemiddeld 2 dagen in de week, sorry mensen!!!, dusdanig beroerd ben dat ik nog geen water binnenhoudt. Ook dat begint me lichamelijk en emotioneel parten te spelen. Diezelfde pijnstillers hebben als bijwerking depressieve neigingen/depressie. En inderdaad; op de dagen dat ik meer bijwerkingen heb merk ik dat ik per week meer de instelling heb dat de wereld me gestolen kan worden. We gaan dus opnieuw kijken of er een andere pijnstiller mogelijk is maar dat is erg twijfelachtig. Ik voel me met de rug tegen de muur gezet en voel me wanhopig. De wethouder bedoelt het goed, maar krijgt kennelijk geen sik voor elkaar. De GGD blijft op haar eigenwijze spoor en GGD's indicatie is wet. Ik zie niet in hoe men ooit nog van hun eigengereide koers af te krijgen is. Ik zie geen goed einde meer aan dit verhaal.
Morgen is het dus maar weer eens het inmiddels bekende belrondje. Maar weer eens wethouder, ergotherapeut, ggd etc. bellen en horen of er niet toch wonderen (haha, droom verder) gebeurt zijn tijdens mijn vakantie. Om 11 uur komt hier een journalist van een lokale/provinciale krant. Ik heb alle opties die ik ken geprobeerd en alles faalt. Natuurlijk, ik kan naar de rechter stappen maar dan ben je te snel te veel maanden verder en die tijd heb ik lichamelijk en ik vrees emotioneel ook niet. Ik ben nu waar het dit onderwerp betreft tot mijn eigen schaamte al een groot emotioneel wrak.
Ik hoop zeer intens dat dit krantenartikel eindelijk eens de juiste mensen wakker schud en mij het wonder van een adequate stoel gegund is (het wonder van een leuke adequate stoel heb ik allang al opgegeven ). Het roept echter ook een vraag op; wat als we door blijven gaan in dit eeuwige gesukkel van "we doen ons best", maar ondertussen een jaar, 2 stoelen, 50.000 euro, een hoop gezondheid en geen sikkepit verder zijn. Wat dan?
Diep in me heb ik de neiging om alles van de daken te gillen. Het kan toch niet zo zijn dat dit zo door kan gaan? Dit moet toch gewoon oplosbaar zijn? Misschien moet ik gewoon harder en harder gaan schreeuwen tot niemand me meer kan negeren ofzo. Dan zou je uitkomen op grotere media? Beeldmedia?
En hier komt eigenlijk pas mijn dilemma. Een kant van me zegt; DOEN! Nagel ze aan elke schandpaal die je kunt vinden en al moet je op tv roepen dat je Groots Zielig bent, als dat je de stoel oplevert; doen, nu! De andere kant van me zegt; niet doen. Ik wil niet met mijn kop en/of naam en toenaam getoond worden. Ik ben als de dood mensen tegen me in het harnas te jagen. Deze mensen hebben er zeer ernstig een handje van dingen persoonlijk op te vatten en dat jaren en jaren lang te onthouden. Erg onhandig als je vast zit aan dezelfde personen voor toekomstige aanvragen en je weet dat je eigenlijk ook een nieuwe handbewogen rolstoel als back up moet aanvragen. Bovendien moet ik het goede voorbeeld geven. Ik ben bestuurslid van een lokale wmo-adviesraad in oprichting. Ik moet me aan een hoger standaard houden voor mezelf dan alleen mijn eigen emoties. Ik mag niet "uithalen", hoe begrijpelijk ook. Maar wat rest me nog behalve als een mak lam dit accepteren met alle gevolgen van dien?
Een simpele opmerking van een van jullie (dank je ) heeft me weer eens opnieuw aan het denken gezet. Ik schoof het voor nu een beetje voor me uit, deed alsof dit krantenartikel dé wondermaker zou zijn maar ik besef me nu dat ik hoognodig toch weer na moet gaan denken over mogelijke volgende stappen. En tja, dan is het weer pingpongen tussen wel of niet naar grotere media stappen.
Wat vinden jullie; wel of niet doen? Of wie weet, heeft een van jullie een veel betere ingeving dan ik in deze chaos nog kan overzien.
De meesten van jullie zullen wel weten dat ik rollend door het leven ga. In september 2006 is er een elektrische rolstoel aangevraagd omdat ik hard achteruit gegaan ben. Dit was een spoedaanvraag. Een heel lang ongelooflijk verhaal iets korter;
- pas in februari komt stoel 1. Stoel 1 is nul komma nop geschikt doordat er nooit geluisterd is naar wat ik nodig heb maar men al voor me ooit gehoord te hebben had besloten welke stoel ik zou krijgen. Er zijn daarbij bovendien veel grote fouten gemaakt die niet meer onder de noemer "we zijn mensen en maken fouten" zouden mogen vallen. Ik noem het indiceren van een speciale rug omdat die medisch noodzakelijk is en het schrappen van diezelfde speciale rug als blijkt dat deze technisch niet mogelijk is op de bedachte stoel. Daarbij besluit men niemand in te lichten, mij niet, de betalende partij niet, de afleverende partij niet. Ook wordt er niet gezocht naar een andere oplossing voor datzelfde medische probleem wat men dus wel erkent. De afleverende partij die de stoel moet controleren voor de aflevering valt niet op dat dit onderdeel ontbreekt. Een onderdeel dat over de gehele rugleuning zichtbaar hoort te zijn en er dus niet is. De gemeente krijgt een indicatie met daarin dat specifieke rugsysteem. Zij krijgen ook een offerte met daarin GEEN rugsysteem. De regels schrijven voor dat bij een dergelijke discrepantie zij beslissen; wel of geen rugsysteem. Zij zien dit echter nooit omdat de papieren niet gelezen worden en betalen voor de rug, kennen de rug in een beschikking toe, terwijl deze overduidelijk nooit geleverd zal worden.
- de stoel wordt nog wat bijgesleuteld zodat deze iets minder kl*te is als ik het ziekenhuis in ga voor een operatie. In het ziekenhuis verstel ik mijn rugleuning en kom ik er zeer ongelukkig door een val achter dat men de rugleuning nooit meer vastgezet heeft en los zat.
- na veel gedonder, gedoe, gedraai, gelieg en gewanhoop ben ik het zat en schakel ik een juridisch medewerker van de stichting MEE in (gehandicapten belangenbehartiger). Zij belt de gemeente en een wonder lijkt geschied. De stoel waarvan de GGD (indicator) bij hoog en laag beweert dat deze PERFECT is, wordt nu wel als ongeschikt bestempeld. De luchtvering die ik heb aangevraagd en volgens hen technisch onmogelijk én medisch gevaarlijk was, is in ene technisch zeer haalbaar en medisch zeer geschikt.
- er wordt besloten mij een nieuwe stoel toe te kennen. De ambtelijke molens draaien tergend langzaam en fout stapelt wederom op fout. Mei bel ik voor de zoveelste keer met de GGD omdat mij belooft is dat ik die week teruggebeld zou worden en dat gebeurt niet. Ik krijg te horen dat diezelfde medewerker die mij beloofde terug te bellen al 5 dagen niet meer werkzaam is bij de GGD, ontslag genomen per 1 mei. Het duurt even voor er duidelijk is wie het dossier heeft overgenomen.
- Eindelijk wordt er een nieuwe stoel besteld. Het lijkt goed te gaan tot ik de nieuwe beschikking krijg. Weer vele ambtelijke fouten en de GGD die overal een bende van maakt. Medewerker 2 heeft de stoel besteld, maar nooit het dossier gelezen. Oude medewerkster 1 heeft haar werk niet gedaan. Ze schrijft bijv. wel dat ik geen skaibekleding op een stoel mag hebben omdat dit grote wonden oplevert, maar bestelt een geheel skaibeklede stoel. Zo heeft ze nog een stuk of tig geintjes. Ik corrigeer dit direct en het lijkt redelijk los te lopen.
- Juli, ik krijg stoel 2 geleverd. Janken geblazen want zoals gevreesd en tot in de treuren aangegeven is de stoel weer totaal niet geschikt. Ik kan er niet in zitten zonder acuut weer meer pijn te hebben. Ik kan er niet eens in of uit komen omdat de voetplaten de grond niet bereiken en men weet dat ik dat nodig heb om er in of uit te kunnen komen. De luchtvering is er (joepie!) maar met knoppen waarvan bekend is dat ik ze niet kan bedienen (shit). Ook de stuurkast geeft nog altijd dezelfde problemen. Ondanks dat er is aangegeven -en op papier staat- dat deze op dezelfde hoogte als de armlegger en direct tegen de armlegger aan gezet moet worden zweeft de kast ergens 3 cm lager en zo'n 5 cm verder. Ik kan alleen bij de stuurkast komen als ik mijn pols uit de kom beweeg.
De stoel gaat heen en weer, men sleutelt en lapt op, naar zeggen. Ik zie er weinig van, na tig pogingen zijn de simpelste dingen nog niet opgelost. Zelf ben ik kapot. Met mijn aandoening is overbelasting fnuikend. Grote overbelasting staat gelijk aan blijvende achteruitgang. Sinds januari kom ik al zelfstandig de deur niet meer uit, heb ik een groot deel van mijn vrijwilligerswerk hierdoor moeten opgeven. De pijn is onhoudbaar en ik gebruik meer en meer morfine. Tussen dit alles door probeert de juridisch adviseur van MEE van alles, maar het baat niet.
Ik ben het zat en stap naar de wethouder. Die vindt het ongehoord en roept de GGD op het matje. Dit klinkt veelbelovend. Mijn hele lijst van klachten -en die is énorm- over de stoel wordt doorgenomen en na een donderbui van de wethouder belooft de GGD dat alles opgelost is voor mijn vakantie, 6 weken vanaf dan.
Ondanks dat de wethouder er bovenop blijft zitten, wordt mijn voorspelling waarheid; er is nauwelijks iets opgelost voor mijn vakantie. Er zitten juiste voetsteunen op en dat is het. Dat ik nog altijd niet in de stoel kan zitten; telt niet mee. Dat ik nog altijd alleen kan sturen met een pols uit de kom; telt niet mee.
Mijn eigen ergotherapeut is vanaf dag 1 goed betrokken bij dit alles. Zij roept net als ik constant dat dit hopeloos is en trekt aan allerlei bellen, helaas tot nu toe zonder resultaat. Mijn vakantie is voor een heel groot gedeelte om zeep geholpen door het niet hebben van een juiste stoel. Ik heb noodgedwongen 3/4 van de dag platgelegen die ik normaal zou kunnen besteden aan zitten. Mijn stoel ben ik inmiddels al weer kwijt. Daar gaan ze een hele week aan sleutelen om voor de tigste keer nu hopelijk de stuurkast eens goed te krijgen. Naar alle andere dingen wordt niet gekeken want "daar moeten we eens rustig over nadenken".
Over een week moet ik het ziekenhuis weer in voor een zware ingreep, zowel lichamelijk als emotioneel. Mijn buikspieren worden geheel doorgenomen en blijven doormedderen zoals ik nu doe met een handbewogen rolstoel is dan geheel onmogelijk. Ik heb geen idee hoe ik het in hemelsnaam met bakbeest2 (zoals de 2e elektrische rolstoel in dit huis heet) wél moet redden. Uitstel van de operatie is geen optie. Ten eerste is het de vraag of dit ooit opgelost zal worden en als dat gebeurt dan is dat zeker niet binnen enkele maanden. Maar veel belangrijker; mijn lichaam sloop ik te veel als ik te lang met deze operatie wacht. Daarnaast is er een risico op nierfalen wat ik nu loop en wat door de operatie zo goed als tot het verleden zal behoren. De operatie is dus te belangrijk.
En dan krijg je het. Stel, we gaan van het positieve uit; vanaf nu ziet men het licht en krijg ik precies wat ik nodig heb. Door de bureaucratische molens zal dat niet voor 2008 ook daadwerkelijk tot een rolstoel leiden.
En ik? Ik ben op! Mijn lichaam trekt het niet meer en gilt aan alle kanten dat het genoeg geweest is. Ik ben het afgelopen jaar hard achteruit gegaan en ik vrees de klap die komt als ik rust heb -ga dan standaard hard achteruit, alsof het dan toegelaten wordt oid-. Het vreet aan me dat ik mijn gezondheid blijvend inlever om de onwil en incompetentie van papiervretende, nou ja, ik zeg maar niets meer. Ik slik me suf om op zijn minst nog mezelf het bed uit te kunnen sleuren. Pijnstillers waardoor ik gemiddeld 2 dagen in de week, sorry mensen!!!, dusdanig beroerd ben dat ik nog geen water binnenhoudt. Ook dat begint me lichamelijk en emotioneel parten te spelen. Diezelfde pijnstillers hebben als bijwerking depressieve neigingen/depressie. En inderdaad; op de dagen dat ik meer bijwerkingen heb merk ik dat ik per week meer de instelling heb dat de wereld me gestolen kan worden. We gaan dus opnieuw kijken of er een andere pijnstiller mogelijk is maar dat is erg twijfelachtig. Ik voel me met de rug tegen de muur gezet en voel me wanhopig. De wethouder bedoelt het goed, maar krijgt kennelijk geen sik voor elkaar. De GGD blijft op haar eigenwijze spoor en GGD's indicatie is wet. Ik zie niet in hoe men ooit nog van hun eigengereide koers af te krijgen is. Ik zie geen goed einde meer aan dit verhaal.
Morgen is het dus maar weer eens het inmiddels bekende belrondje. Maar weer eens wethouder, ergotherapeut, ggd etc. bellen en horen of er niet toch wonderen (haha, droom verder) gebeurt zijn tijdens mijn vakantie. Om 11 uur komt hier een journalist van een lokale/provinciale krant. Ik heb alle opties die ik ken geprobeerd en alles faalt. Natuurlijk, ik kan naar de rechter stappen maar dan ben je te snel te veel maanden verder en die tijd heb ik lichamelijk en ik vrees emotioneel ook niet. Ik ben nu waar het dit onderwerp betreft tot mijn eigen schaamte al een groot emotioneel wrak.
Ik hoop zeer intens dat dit krantenartikel eindelijk eens de juiste mensen wakker schud en mij het wonder van een adequate stoel gegund is (het wonder van een leuke adequate stoel heb ik allang al opgegeven ). Het roept echter ook een vraag op; wat als we door blijven gaan in dit eeuwige gesukkel van "we doen ons best", maar ondertussen een jaar, 2 stoelen, 50.000 euro, een hoop gezondheid en geen sikkepit verder zijn. Wat dan?
Diep in me heb ik de neiging om alles van de daken te gillen. Het kan toch niet zo zijn dat dit zo door kan gaan? Dit moet toch gewoon oplosbaar zijn? Misschien moet ik gewoon harder en harder gaan schreeuwen tot niemand me meer kan negeren ofzo. Dan zou je uitkomen op grotere media? Beeldmedia?
En hier komt eigenlijk pas mijn dilemma. Een kant van me zegt; DOEN! Nagel ze aan elke schandpaal die je kunt vinden en al moet je op tv roepen dat je Groots Zielig bent, als dat je de stoel oplevert; doen, nu! De andere kant van me zegt; niet doen. Ik wil niet met mijn kop en/of naam en toenaam getoond worden. Ik ben als de dood mensen tegen me in het harnas te jagen. Deze mensen hebben er zeer ernstig een handje van dingen persoonlijk op te vatten en dat jaren en jaren lang te onthouden. Erg onhandig als je vast zit aan dezelfde personen voor toekomstige aanvragen en je weet dat je eigenlijk ook een nieuwe handbewogen rolstoel als back up moet aanvragen. Bovendien moet ik het goede voorbeeld geven. Ik ben bestuurslid van een lokale wmo-adviesraad in oprichting. Ik moet me aan een hoger standaard houden voor mezelf dan alleen mijn eigen emoties. Ik mag niet "uithalen", hoe begrijpelijk ook. Maar wat rest me nog behalve als een mak lam dit accepteren met alle gevolgen van dien?
Een simpele opmerking van een van jullie (dank je ) heeft me weer eens opnieuw aan het denken gezet. Ik schoof het voor nu een beetje voor me uit, deed alsof dit krantenartikel dé wondermaker zou zijn maar ik besef me nu dat ik hoognodig toch weer na moet gaan denken over mogelijke volgende stappen. En tja, dan is het weer pingpongen tussen wel of niet naar grotere media stappen.
Wat vinden jullie; wel of niet doen? Of wie weet, heeft een van jullie een veel betere ingeving dan ik in deze chaos nog kan overzien.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 17 september 2007 om 12:25
drukt dit een beetje uit wat je voelt?
Wat een belachelijke reactie. Je zou toch bijna alle gesprekken die je over de stoel hebt opgaan nemen op band en nog liever op video.
Djeezz in november pas, dat duurt nog 2 maanden. Nú in d epen gaan klimmen en schakel in wat je in kunt schakelen. Oftewel, wie luisteren wil schrijf je aan en wie weet helpt dat wat
Wat een belachelijke reactie. Je zou toch bijna alle gesprekken die je over de stoel hebt opgaan nemen op band en nog liever op video.
Djeezz in november pas, dat duurt nog 2 maanden. Nú in d epen gaan klimmen en schakel in wat je in kunt schakelen. Oftewel, wie luisteren wil schrijf je aan en wie weet helpt dat wat
maandag 17 september 2007 om 13:03
quote:yette schreef op 17 september 2007 @ 11:29:
Roos, natuurlijk sta je niet te springen om de mediaschijnwerpers op jezelf te richten. Maar je hebt nou eenmaal niet alle tijd om op je dooie gemak alle kastjes en muren uitvoerig te gaan bestuderen. Laat je niet op je kop zitten! Een bestuurslid dat laat zien dat ze voor zichzelf opkomt, da's toch juist goed?!
Hoewel je een boel kan bereiken met emo-tv, zou ik zelf eerder kijken of een programma als Radar wat voor je kan doen, maar da's mijn persoonlijke smaak. Als iemand anders (hint, hint) Natasja Froger op je afstuurt, kan je die natuurlijk moeilijk buiten laten staan. Het doel heiligt de middelen!
Ha, een stoel zo maar op de stoep, dat is een niet te geloven walhalla. Bovendien, ik kan het hopelijk zo nog "gewoon" redden. Er zijn genoeg mensen die nog harder hulp nodig hebben dan ondergetekende, eerst zij.
Ik lijk verstandig en doortastend te worden. Ik voel genoeg nattigheid en heb er geen behoefte aan om deze week volledig in te storten. Leer van je fouten in het verleden, dus ik heb zojuist de telefoon op het antwoordapparaat gezet met belvolume op nul. Ik ben deze week niet meer bereikbaar, voor dringende zaken bellen ze maar met mijn ouders. Toedeledokie, ik doe deze week niet meer mee.
Roos, natuurlijk sta je niet te springen om de mediaschijnwerpers op jezelf te richten. Maar je hebt nou eenmaal niet alle tijd om op je dooie gemak alle kastjes en muren uitvoerig te gaan bestuderen. Laat je niet op je kop zitten! Een bestuurslid dat laat zien dat ze voor zichzelf opkomt, da's toch juist goed?!
Hoewel je een boel kan bereiken met emo-tv, zou ik zelf eerder kijken of een programma als Radar wat voor je kan doen, maar da's mijn persoonlijke smaak. Als iemand anders (hint, hint) Natasja Froger op je afstuurt, kan je die natuurlijk moeilijk buiten laten staan. Het doel heiligt de middelen!
Ha, een stoel zo maar op de stoep, dat is een niet te geloven walhalla. Bovendien, ik kan het hopelijk zo nog "gewoon" redden. Er zijn genoeg mensen die nog harder hulp nodig hebben dan ondergetekende, eerst zij.
Ik lijk verstandig en doortastend te worden. Ik voel genoeg nattigheid en heb er geen behoefte aan om deze week volledig in te storten. Leer van je fouten in het verleden, dus ik heb zojuist de telefoon op het antwoordapparaat gezet met belvolume op nul. Ik ben deze week niet meer bereikbaar, voor dringende zaken bellen ze maar met mijn ouders. Toedeledokie, ik doe deze week niet meer mee.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 17 september 2007 om 13:26
quote:roosvrouw schreef op 17 september 2007 @ 13:03:
.... Er zijn genoeg mensen die nog harder hulp nodig hebben dan ondergetekende, eerst zij.
Zeg dat nou niet!
Jij hebt die stoel nodig. Punt uit! Dat gaat toch niet ten koste van anderen? Kom op zeg. Als je zo gaat denken, is er altijd wel iemand erger aan toe!
.... Er zijn genoeg mensen die nog harder hulp nodig hebben dan ondergetekende, eerst zij.
Zeg dat nou niet!
Jij hebt die stoel nodig. Punt uit! Dat gaat toch niet ten koste van anderen? Kom op zeg. Als je zo gaat denken, is er altijd wel iemand erger aan toe!
maandag 17 september 2007 om 14:15
quote:yette schreef op 17 september 2007 @ 13:26:
[...]
Zeg dat nou niet!
Jij hebt die stoel nodig. Punt uit! Dat gaat toch niet ten koste van anderen? Kom op zeg. Als je zo gaat denken, is er altijd wel iemand erger aan toe!
Precies wat Yette zegt! Die andere mensen hebben het vast ook erg, maar het is niet aan jou om je daar om te bekommeren. Jíj hebt een groot stoelprobleem en jíj moet geholpen worden. Kom op vrouwke, er moet wat gebeuren. Voor november.
[...]
Zeg dat nou niet!
Jij hebt die stoel nodig. Punt uit! Dat gaat toch niet ten koste van anderen? Kom op zeg. Als je zo gaat denken, is er altijd wel iemand erger aan toe!
Precies wat Yette zegt! Die andere mensen hebben het vast ook erg, maar het is niet aan jou om je daar om te bekommeren. Jíj hebt een groot stoelprobleem en jíj moet geholpen worden. Kom op vrouwke, er moet wat gebeuren. Voor november.
maandag 17 september 2007 om 16:18
Misschien is het een hele domme vraag of staat het ergens bij dit topic maar heb ik eroverheen gelezen: moet het aanpassen van de rolstoel via de GGD lopen? Aangezien het bedrijf wat de rolstoelen maakt het duidelijk ook niet goed doet danwel het niet goed doorkrijgt van de GGD, lijkt het me dat een ander bedrijf het wellicht beter doet?
maandag 17 september 2007 om 17:03
In deze zijn er geen domme vragen, Bertrade. Een van de vele problemen is het papieren gedrocht aan regels. Er worden contracten afgesloten en die dien je maar te volgen. Ga je via andere wegen, dan wordt je gewoon teruggestuurd naar de "zo hoort het". In onze regio houdt dat in;
je vraagt de rolstoel aan bij de gemeente
gemeente vraagt indicatie aan CIZ
CIZ besteedt uit aan GGD
GGD hoort medisch en ergonomisch rapport te maken en te kijken wat een cliënt nodig heeft. Daarna hoort de GGD te kijken welk hulpmiddel daarbij de goedkoopst adequate oplossing is. Voor het technische gedeelte hoort de GGD een bedrijf genaamd Artan in te huren, wat vaak niet gebeurt
GGD maakt een advies en vraagt de Thuiszorgwinkel om een offerte.
Thuiszorgwinkel vraagt leverancier/leveranciers om offerte
Thuiszorgwinkel krijgt offerte en stuurt die naar GGD
GGD stuurt indicatie en offerte naar CIZ
CIZ stuurt hetzelfde naar gemeente en soms cliënt een briefje dat ze iets naar de gemeente gestuurd hebben
Gemeente maakt een beschikking waarin men bepaald wat toegekend wordt. Ze sturen cliënt de beschikking en de GGD de uitslag
GGD mag stoel bestellen en belt Thuiszorgwinkel met de opdracht te bestellen
Thuiszorgwinkel bestelt stoel
Stoel is op een dag klaar en wordt bij Thuiszorgwinkel afgeleverd
Thuiszorgwinkel belt onderhoudsbedrijf die stoel ophaalt en indien nodig nog e.e.a. verstelt etc.
Onderhoudsbedrijf brengt stoel thuis. Theoretisch dient dit bij dergelijke ingewikkelde stoelen te gebeuren samen met de GGD, praktijk is anders
Problemen met stoel? Onderhoudsbedrijf mag bijna niets meer behalve een schroefje aandraaien, een bandje oppompen of een verzekeringsplaatje vervangen. Bij kleine mankementjes bel je de Thuiszorgwinkel die onderhoudsbedrijf belt.
Bij echte problemen -lees; mijn stoel- dien je officieel in bezwaar te gaan, wat inhoudt dat ze regelmatig de molen maar weer opnieuw opstarten.
Met zoveel schakels moet er wel miscommunicatie ontstaan natuurlijk. En het is erg handig, want zodra er iets is kun je altijd "das niet mijn pakkie an, maar instantie X, Y, Z" roepen.
Met de daadwerkelijke fabrikant van de stoel heb je geen contact. Het is bijna gods gratie dat in mijn geval er een vertegenwoordiger van de importeur -betreft een zweedse stoel- bij komt. Een importeur levert een stoel zoals besteld en trekt in dit geval dan de schouders omhoog en roept "tja, er zitten onderdelen op die niet van ons zijn, ik kan er niets mee". Dergelijke houding wordt waarschijnlijk mede veroorzaakt door het feit dat ze weten tot het "kernassortiment" te behoren. Dit houdt in dat 99,99% van de stoelen die geleverd worden in dergelijke regio van hun zijn. Ze verkopen dus toch wel.
Het probleem is dat je door die contracten vast zit aan deze gang van zaken en deze bedrijven. Daar zou je van kunnen afwijken door voor een PGB te kiezen maar bij een elektrische rolstoel en in mijn gemeente specifiek brengt dat onverantwoordelijke financiële en medische risico's met zich mee.
Letterlijk gekmakend omdat ik weet dat het ook 360 graden andersom kan. Mijn huidige handbewogen stoel is wel aangeschaft middels een PGB en dus met gehele eigen vrije keuze -binnen uiteraard basisregels-. Daardoor ben ik als gebruiker de echte kopende klant en kan ik kiezen voor een bedrijf dat een goede stoel en goede service biedt. Eigenlijk moet ik dus gewoon even de jackpot winnen en dan is alles zo opgelost.
je vraagt de rolstoel aan bij de gemeente
gemeente vraagt indicatie aan CIZ
CIZ besteedt uit aan GGD
GGD hoort medisch en ergonomisch rapport te maken en te kijken wat een cliënt nodig heeft. Daarna hoort de GGD te kijken welk hulpmiddel daarbij de goedkoopst adequate oplossing is. Voor het technische gedeelte hoort de GGD een bedrijf genaamd Artan in te huren, wat vaak niet gebeurt
GGD maakt een advies en vraagt de Thuiszorgwinkel om een offerte.
Thuiszorgwinkel vraagt leverancier/leveranciers om offerte
Thuiszorgwinkel krijgt offerte en stuurt die naar GGD
GGD stuurt indicatie en offerte naar CIZ
CIZ stuurt hetzelfde naar gemeente en soms cliënt een briefje dat ze iets naar de gemeente gestuurd hebben
Gemeente maakt een beschikking waarin men bepaald wat toegekend wordt. Ze sturen cliënt de beschikking en de GGD de uitslag
GGD mag stoel bestellen en belt Thuiszorgwinkel met de opdracht te bestellen
Thuiszorgwinkel bestelt stoel
Stoel is op een dag klaar en wordt bij Thuiszorgwinkel afgeleverd
Thuiszorgwinkel belt onderhoudsbedrijf die stoel ophaalt en indien nodig nog e.e.a. verstelt etc.
Onderhoudsbedrijf brengt stoel thuis. Theoretisch dient dit bij dergelijke ingewikkelde stoelen te gebeuren samen met de GGD, praktijk is anders
Problemen met stoel? Onderhoudsbedrijf mag bijna niets meer behalve een schroefje aandraaien, een bandje oppompen of een verzekeringsplaatje vervangen. Bij kleine mankementjes bel je de Thuiszorgwinkel die onderhoudsbedrijf belt.
Bij echte problemen -lees; mijn stoel- dien je officieel in bezwaar te gaan, wat inhoudt dat ze regelmatig de molen maar weer opnieuw opstarten.
Met zoveel schakels moet er wel miscommunicatie ontstaan natuurlijk. En het is erg handig, want zodra er iets is kun je altijd "das niet mijn pakkie an, maar instantie X, Y, Z" roepen.
Met de daadwerkelijke fabrikant van de stoel heb je geen contact. Het is bijna gods gratie dat in mijn geval er een vertegenwoordiger van de importeur -betreft een zweedse stoel- bij komt. Een importeur levert een stoel zoals besteld en trekt in dit geval dan de schouders omhoog en roept "tja, er zitten onderdelen op die niet van ons zijn, ik kan er niets mee". Dergelijke houding wordt waarschijnlijk mede veroorzaakt door het feit dat ze weten tot het "kernassortiment" te behoren. Dit houdt in dat 99,99% van de stoelen die geleverd worden in dergelijke regio van hun zijn. Ze verkopen dus toch wel.
Het probleem is dat je door die contracten vast zit aan deze gang van zaken en deze bedrijven. Daar zou je van kunnen afwijken door voor een PGB te kiezen maar bij een elektrische rolstoel en in mijn gemeente specifiek brengt dat onverantwoordelijke financiële en medische risico's met zich mee.
Letterlijk gekmakend omdat ik weet dat het ook 360 graden andersom kan. Mijn huidige handbewogen stoel is wel aangeschaft middels een PGB en dus met gehele eigen vrije keuze -binnen uiteraard basisregels-. Daardoor ben ik als gebruiker de echte kopende klant en kan ik kiezen voor een bedrijf dat een goede stoel en goede service biedt. Eigenlijk moet ik dus gewoon even de jackpot winnen en dan is alles zo opgelost.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 17 september 2007 om 17:06
maandag 17 september 2007 om 17:12
RV: heb je dit hele verhaal ook aan die journalist kunnen doen? Ik hoop met hele grote hoop met je mee dat er dan morgen een keihard verhaal in de krant staat.
Dan kunnen de weddenschappen namelijk beginnen: wie hangt er als eerste met excuses/een oplossing aan de telefoon morgenvroeg?
Sorry als dit te positief overkomt, maar ik hoop echt dat het veel effect heeft als ze inzien dat jij niet vraagt om een leuk kleurtje of hippe velgen, maar dat je dit ECHT nodig hebt!!
Edit: het feit dat jij grote twijfels hebt of je een groot offensief wilt beginnen, betekent natuurlijk niet dat je die optie niet een keer subtiel kunt laten vallen in een gesprek met bijv. de GGD.
Dan kunnen de weddenschappen namelijk beginnen: wie hangt er als eerste met excuses/een oplossing aan de telefoon morgenvroeg?
Sorry als dit te positief overkomt, maar ik hoop echt dat het veel effect heeft als ze inzien dat jij niet vraagt om een leuk kleurtje of hippe velgen, maar dat je dit ECHT nodig hebt!!
Edit: het feit dat jij grote twijfels hebt of je een groot offensief wilt beginnen, betekent natuurlijk niet dat je die optie niet een keer subtiel kunt laten vallen in een gesprek met bijv. de GGD.
Dat zeg ik....
maandag 17 september 2007 om 17:31
Ach lieve Webs, je wilt niet weten welke dreigementen ik allemaal de laatste maand al heb laten vallen. Ik lijk wel op de VN richting Irak zo tussen golfoorlog 1 en 2. Ze horen het net zo niet, ik denk dat het Oost-Indiërs zijn van geboorte?
Ik hoop dat je gelijk krijgt over dat artikel, ik hoop het echt. Zelf verwacht ik er uit die hoek weinig tot niets van. Als er al wat komt, dan verwacht ik eerder een hoogst beledigd telefoontje en geen witte vlag. De enige hoop die ik nog heb is het college van b&w. Maar wie weet, wie weet.
Die leuke kleur heb ik, alweer een jaar geleden?, opgegeven. Niet dat ik ooit zal rusten bij dit uiterlijk. Ik heb vanuit amerika een Kermit en Animal antenne-topper meegenomen. Die horen eigenlijk op een auto-antenne maar passen perfect op mijn joystick. Linksom of rechtsom, dat uiterlijk zal ik ooit zelf wel geweld/smaak* aandoen.
* doorhalen al naar gelang eigen interpretatie.
Ik hoop dat je gelijk krijgt over dat artikel, ik hoop het echt. Zelf verwacht ik er uit die hoek weinig tot niets van. Als er al wat komt, dan verwacht ik eerder een hoogst beledigd telefoontje en geen witte vlag. De enige hoop die ik nog heb is het college van b&w. Maar wie weet, wie weet.
Die leuke kleur heb ik, alweer een jaar geleden?, opgegeven. Niet dat ik ooit zal rusten bij dit uiterlijk. Ik heb vanuit amerika een Kermit en Animal antenne-topper meegenomen. Die horen eigenlijk op een auto-antenne maar passen perfect op mijn joystick. Linksom of rechtsom, dat uiterlijk zal ik ooit zelf wel geweld/smaak* aandoen.
* doorhalen al naar gelang eigen interpretatie.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 17 september 2007 om 21:21
RV één ding wat je vanaf nu zou kunnen gaan doen is: zet op papier wat je hebt afgesproken, met naam van persoon met wie je de afspraak hebt gemaakt en datum erbij en laat diegene ook een krabbel zetten (dit heeft Manmik regelmatig gedaan, scheelt een hoop gehakketak over wat er nu is afgesproken) daar heb je die stoel geen seconde eerder mee, maar levert wel bewijs op van: nee hoor dat is wel/niet afgesproken.
Laat anderen maar met je meedenken over welke kanalen je nog kunt bewandelen. HvN is inderdaad een laatste redmiddel, hoewel het goed bekeken is en de kans dus reëel aanwezig dat het impact maakt.
Ben erg benieuwd wat er voortkomt uit het verhaal van journalist.
Weet je wat het volgens mij is op het moment: Je ben geloof ik een beetje lamgeslagen omdat het misloopt en als je probeert oplossingen te bendenken/zoeken wijst iedereen ineens een andere kant op. afspraken zijn níet gemaakt, verkeerd begrepen, acties niet ondernomen. En niemand die oog heeft voor wat het voor jou betekent en wat het met je doet; Letterlijk.
Laat anderen maar met je meedenken over welke kanalen je nog kunt bewandelen. HvN is inderdaad een laatste redmiddel, hoewel het goed bekeken is en de kans dus reëel aanwezig dat het impact maakt.
Ben erg benieuwd wat er voortkomt uit het verhaal van journalist.
Weet je wat het volgens mij is op het moment: Je ben geloof ik een beetje lamgeslagen omdat het misloopt en als je probeert oplossingen te bendenken/zoeken wijst iedereen ineens een andere kant op. afspraken zijn níet gemaakt, verkeerd begrepen, acties niet ondernomen. En niemand die oog heeft voor wat het voor jou betekent en wat het met je doet; Letterlijk.
woensdag 19 september 2007 om 20:59
RV: hoe is het gegaan met dat artikel?
Die leuke kleur heb ik, alweer een jaar geleden?, opgegeven. Niet dat ik ooit zal rusten bij dit uiterlijk. Ik heb vanuit amerika een Kermit en Animal antenne-topper meegenomen. Die horen eigenlijk op een auto-antenne maar passen perfect op mijn joystick. Linksom of rechtsom, dat uiterlijk zal ik ooit zelf wel geweld/smaak* aandoen.
Die leuke kleur heb ik, alweer een jaar geleden?, opgegeven. Niet dat ik ooit zal rusten bij dit uiterlijk. Ik heb vanuit amerika een Kermit en Animal antenne-topper meegenomen. Die horen eigenlijk op een auto-antenne maar passen perfect op mijn joystick. Linksom of rechtsom, dat uiterlijk zal ik ooit zelf wel geweld/smaak* aandoen.
Dat zeg ik....
woensdag 19 september 2007 om 21:50
RV,
Weet dat als jij weer een goede stoel hebt je ook voor anderen veel kunt betekenen. Dus van het grootste belang dat jij alles op alles zet om dit toch voor elkaar te krijgen. Niet goedschiks? Dan maar kwaadschiks. Doel heiligt de middelen. ACTIE ACTIE ACTIE. Die mallemolen is dolgedraaid tijd om daar eens wat meer aan te doen dan je nu al deed. Kranten, tijdschriften, whatever. Als jij maar krijgt wat je toebehoort. Waar je recht op hebt wat je nodig hebt. Wat een kl*tezooi! Heb er helaas geen ander woord voor.
Weet dat als jij weer een goede stoel hebt je ook voor anderen veel kunt betekenen. Dus van het grootste belang dat jij alles op alles zet om dit toch voor elkaar te krijgen. Niet goedschiks? Dan maar kwaadschiks. Doel heiligt de middelen. ACTIE ACTIE ACTIE. Die mallemolen is dolgedraaid tijd om daar eens wat meer aan te doen dan je nu al deed. Kranten, tijdschriften, whatever. Als jij maar krijgt wat je toebehoort. Waar je recht op hebt wat je nodig hebt. Wat een kl*tezooi! Heb er helaas geen ander woord voor.
woensdag 19 september 2007 om 22:15
Het is een zeer behoorlijk stuk geworden, Websje. Het stond er gister meteen al in -voor hier snel- en met een dusdanige ondertoon die niet mis te verstaan was. Uiteraard is het nooit 100% kloppend maar daar zijn het journalisten voor. De belangrijkste punten en hoofdlijnen kloppen en dat is waar ik op uit was. Wat de reacties er op zijn, daar heb ik eigenlijk geen idee van. Ik heb mijn besluit van maandag doorgezet en ben onbereikbaar voor de wereld.
Gisteravond had ik een -niet op eigen gemeentehuis- spoedvergadering voor de wmo-adviesraad en toen heb ik nog even tegenover onze eigen beleidsambtenaar -is iemand die niets van doen heeft met uitvoering- heel duidelijk laten blijken wat ik van de gang van zaken vindt. Gisteren heeft ook b&w vergaderd, maar daar is nog niets van vernomen. Op zich voorspelbaar aangezien er een dusdanig voorstel gedaan zou worden dat het vandaag ook nog langs de juridische afdeling zou moeten als b&w er wel iets voor voelt. Morgen belt mijn vader ze even en dan zien we wel verder.
En daarna, tja wie zal het zeggen? Er gaat in elk geval een zoveelste bezwaarschrift en klacht de deur uit. Ook de wmo-adviesraad zal het oppakken omdat het er uit ziet dat dit een groter probleem is dan "slechts" 1 zaak. Ook moet ik eens rustig nadenken over de ombudsman. Een tip die ik van mijn huisarts kreeg en misschien wel een goede. Die kan niets voor me afdwingen maar het is wel een weg om -als er hopelijk straks snel iets geregeld is- ze alsnog officieel op de vingers getikt te laten worden om deze idioterie. Sterk sta ik in elk geval al was het alleen al om vormfouten etc. (nooit reageren op een bezwaarschrift is niet slim, zullen we maar zeggen )
Belangrijkste vraag is nu hoe zo snel mogelijk de juiste stoel af te dwingen? Ik hoop dat er goed nieuws komt n.a.v. b&w maar ga daar niet van uit tot het bewezen is. De rechtbank is een optie die ik open blijf houden al zal dat een tijdrovend iets zijn. Rest er eigenlijk alleen nog media. Druk uitoefenen op de verantwoordelijken via die media zodat deze problemen spontaan oplossen is dan mijn eerste keuze. Als dit krantenartikel dat niet doet dan ben ik bang dat grotere media-aandacht dat ook niet doet maar niet geschoten is zeker mis. Liev had daar zeker een goede ingeving met P&W. Minpuntje is dat ik daarin zelf de komende tijd niets meer zal kunnen doen. Deze week is immers al om eigenlijk en dan ga ik het ziekenhuis in. Ik hoop met een week thuis te zijn maar ben dan bepaald nog niet in staat om me op media buitenshuis te gaan gooien. Afijn, dat zien we dan wel.
En tja, de laatste optie; bedelmedia. *gruwelend gezichtje smilie*. Kortom; daar wil ik absoluut nog niet eens aan denken.
Gisteravond had ik een -niet op eigen gemeentehuis- spoedvergadering voor de wmo-adviesraad en toen heb ik nog even tegenover onze eigen beleidsambtenaar -is iemand die niets van doen heeft met uitvoering- heel duidelijk laten blijken wat ik van de gang van zaken vindt. Gisteren heeft ook b&w vergaderd, maar daar is nog niets van vernomen. Op zich voorspelbaar aangezien er een dusdanig voorstel gedaan zou worden dat het vandaag ook nog langs de juridische afdeling zou moeten als b&w er wel iets voor voelt. Morgen belt mijn vader ze even en dan zien we wel verder.
En daarna, tja wie zal het zeggen? Er gaat in elk geval een zoveelste bezwaarschrift en klacht de deur uit. Ook de wmo-adviesraad zal het oppakken omdat het er uit ziet dat dit een groter probleem is dan "slechts" 1 zaak. Ook moet ik eens rustig nadenken over de ombudsman. Een tip die ik van mijn huisarts kreeg en misschien wel een goede. Die kan niets voor me afdwingen maar het is wel een weg om -als er hopelijk straks snel iets geregeld is- ze alsnog officieel op de vingers getikt te laten worden om deze idioterie. Sterk sta ik in elk geval al was het alleen al om vormfouten etc. (nooit reageren op een bezwaarschrift is niet slim, zullen we maar zeggen )
Belangrijkste vraag is nu hoe zo snel mogelijk de juiste stoel af te dwingen? Ik hoop dat er goed nieuws komt n.a.v. b&w maar ga daar niet van uit tot het bewezen is. De rechtbank is een optie die ik open blijf houden al zal dat een tijdrovend iets zijn. Rest er eigenlijk alleen nog media. Druk uitoefenen op de verantwoordelijken via die media zodat deze problemen spontaan oplossen is dan mijn eerste keuze. Als dit krantenartikel dat niet doet dan ben ik bang dat grotere media-aandacht dat ook niet doet maar niet geschoten is zeker mis. Liev had daar zeker een goede ingeving met P&W. Minpuntje is dat ik daarin zelf de komende tijd niets meer zal kunnen doen. Deze week is immers al om eigenlijk en dan ga ik het ziekenhuis in. Ik hoop met een week thuis te zijn maar ben dan bepaald nog niet in staat om me op media buitenshuis te gaan gooien. Afijn, dat zien we dan wel.
En tja, de laatste optie; bedelmedia. *gruwelend gezichtje smilie*. Kortom; daar wil ik absoluut nog niet eens aan denken.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 19 september 2007 om 22:39
Klinkt ruimer dan het is hoor, Mik. Of nee; ruimer dan het voelt. Het zijn opties maar alles voelt zo....... het levert toch niets op. Het zal het murw geslagen zijn dat nergens nog een "deze optie zal ook tot stoel leiden en snel" in klinkt voor me. Niets doen en opgeven bereikt hetzelfde met het verschil dat ik dan nergens meer voor hoef te vechten. Stoppen vechten = accepteren = onmogelijk. Dus gaan we gewoon maar weer door.
Webs, roep overigens maar even als je de platte tekst van dat artikel wil hebben. Voor hier is het me iets te openbaar nadat ik deze week van alles heb geleerd over cache enzo -waar het forum al niet goed voor is!-.
Webs, roep overigens maar even als je de platte tekst van dat artikel wil hebben. Voor hier is het me iets te openbaar nadat ik deze week van alles heb geleerd over cache enzo -waar het forum al niet goed voor is!-.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 19 september 2007 om 22:59
Mooi dat er zo'n goed artikel uit kwam! ( maar als je de telefoon niet opneemt wint natuurlijk niemand de weddenschap )
Wat ik niet precies snap is welk besluit B&W zou kunnen nemen voor je? Dat ze vergaderen en dat de verantwoordelijke wethouder meekrijgt dat hij dit nu toch wel moet aanpakken snap ik. Maar in principe kan hij/zij toch niet meer doen dan weer extra druk uitoefenen?
In die lijn vind ik ook de ombudsman en actie van jullie WMO-raad een heel goed idee! Daarmee voorkom je -misschien- dat anderen in zo'n bureaucratisch oerwoud verdwalen.
Vwb andere media: er is sinds kort een programma over de zorg op (pin me er niet op vast) Ned.1 geloof ik. Zo'n programma of een programma als Radar/P&W etc. lijken me constructiever dan die bedelmedia *ook een kotssmiley*.
Wat ik niet precies snap is welk besluit B&W zou kunnen nemen voor je? Dat ze vergaderen en dat de verantwoordelijke wethouder meekrijgt dat hij dit nu toch wel moet aanpakken snap ik. Maar in principe kan hij/zij toch niet meer doen dan weer extra druk uitoefenen?
In die lijn vind ik ook de ombudsman en actie van jullie WMO-raad een heel goed idee! Daarmee voorkom je -misschien- dat anderen in zo'n bureaucratisch oerwoud verdwalen.
Vwb andere media: er is sinds kort een programma over de zorg op (pin me er niet op vast) Ned.1 geloof ik. Zo'n programma of een programma als Radar/P&W etc. lijken me constructiever dan die bedelmedia *ook een kotssmiley*.
Dat zeg ik....
woensdag 19 september 2007 om 23:04
Oh sorry, nu zie ik pas pagina 3
RV, volgens mij was jij de persoon die me een paar maanden geleden nog het 'pompen of verzuipen-principe' volgens het Roosvrouw-stappenplan uitlegde. Vergeet je niet dat daar o.a. in stond dat je ook echt wel een keer boos/moe/verdrietig* mag zijn?
ook doorhalen wat niet van toepassing is
Als je de gecensureerde tekst trouwens digitaal hebt, zou ik het graag lezen!
RV, volgens mij was jij de persoon die me een paar maanden geleden nog het 'pompen of verzuipen-principe' volgens het Roosvrouw-stappenplan uitlegde. Vergeet je niet dat daar o.a. in stond dat je ook echt wel een keer boos/moe/verdrietig* mag zijn?
ook doorhalen wat niet van toepassing is
Als je de gecensureerde tekst trouwens digitaal hebt, zou ik het graag lezen!
Dat zeg ik....
woensdag 19 september 2007 om 23:18
De wethouder die dit in zijn pakket heeft, wilde kijken of hij genoeg mensen kon porren en het juridisch voor elkaar kon krijgen om een 3e constructie te bedenken voor mij alleen. Normaal is het keuze uit 2 opties; een rolstoel in bruikleen waarbij alle risico's voor de gemeente zijn of een rolstoel middels een PGB -en dus eigendom!- waarbij alle risico's voor de gebruiker zijn. Bij de laatste zijn in mijn gemeente de risico's onaanvaardbaar hoog, geen optie dus tenzij je erg rijk bent. Die eerste optie brengt echter acuut "moet langs de GGD, ga niet via elders" met zich mee. Wat de wethouder wil is; stoel in bruikleen ter waarde van een realistisch bedrag. Daarbij wordt de GGD afgeserveerd en doe ik zelf met mijn eigen ergotherapeut de passingen en maak de beslissing welke stoel met welke aanpassingen het wordt. Een potentieel goede optie dus! Wel zal er eerst uitgezocht moeten worden óf de gemeente dit juridisch kan klaarspelen in de huidige verordening en of het geen precedentwerking schept voor álle aanvragen nog voor er grote problemen zijn. Daarna zal ik uiteraard zelf alle haken en ogen bekend willen hebben, maar daar zal het niet op stuk lopen voor mijn gevoel.
Ik weet dat ik me kut, klote en noem maar op mag voelen. Boosheid is sowieso mijn manier van dóórgaan dus aan die emotie is bepaald geen gebrek. Verdriet is ook geen probleem, er is hier de afgelopen dagen al veel geplengd. Nou ja, dat zul je zo wel lezen. Ik ben het ook spuugzat en als het niet zo "ik kan niet zonder" was geweest dan had ik er allang al de brei aan gegeven. De emoties krijgen nu alle ruimte. Ik probeer alleen wat meer rust van buitenaf in te bouwen. Een telefoontje er bij met ook maar een zweem van negatief nieuws kan/wil ik er niet bij hebben. Ik heb genoeg aan mezelf en voor al het andere belangrijke bellen ze mijn eigenste secretaris maar. Uiteindelijk krijg ik de grote berichten toch wel binnen maar tenminste even geen gestress meer en iemand die precies weet wat wel en niet en op welke manier aan me doorgespeeld moeten worden. Afijn, ik zal je even mailen.
Ik weet dat ik me kut, klote en noem maar op mag voelen. Boosheid is sowieso mijn manier van dóórgaan dus aan die emotie is bepaald geen gebrek. Verdriet is ook geen probleem, er is hier de afgelopen dagen al veel geplengd. Nou ja, dat zul je zo wel lezen. Ik ben het ook spuugzat en als het niet zo "ik kan niet zonder" was geweest dan had ik er allang al de brei aan gegeven. De emoties krijgen nu alle ruimte. Ik probeer alleen wat meer rust van buitenaf in te bouwen. Een telefoontje er bij met ook maar een zweem van negatief nieuws kan/wil ik er niet bij hebben. Ik heb genoeg aan mezelf en voor al het andere belangrijke bellen ze mijn eigenste secretaris maar. Uiteindelijk krijg ik de grote berichten toch wel binnen maar tenminste even geen gestress meer en iemand die precies weet wat wel en niet en op welke manier aan me doorgespeeld moeten worden. Afijn, ik zal je even mailen.
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 19 september 2007 om 23:22
Lieve lieve Roosvrouw,
Ik heb je verhaal net gelezen en ik ben echt geshockeerd, alhoewel ik eigenlijk ook wel weet hoe ontzettend slecht dingen vaak geregeld zijn in Nederland, hoe onprofessioneel er gewerkt wordt, dingen niet worden overgedragen en mensen daarbij veranderen in dossiers.
Ik kan niet veel voor je doen denk ik, maar ik wil je wel heel graag vertellen dat ik met je meeleef, en dat je voor mij een van de mooiste en waardevolste vrouwen op dit forum bent! Ik heb weinig direct met je te maken gehad, wellicht weet je niet eens wie ik ben, maar ik vind je zo'n mooi mens en daarom raakt het me nog meer om te zien wat er met je gebeurt en hoe dat je dagelijks leven beïnvloedt.
Ik wens je heel heel erg veel sterkte! You go girl!
Ik heb je verhaal net gelezen en ik ben echt geshockeerd, alhoewel ik eigenlijk ook wel weet hoe ontzettend slecht dingen vaak geregeld zijn in Nederland, hoe onprofessioneel er gewerkt wordt, dingen niet worden overgedragen en mensen daarbij veranderen in dossiers.
Ik kan niet veel voor je doen denk ik, maar ik wil je wel heel graag vertellen dat ik met je meeleef, en dat je voor mij een van de mooiste en waardevolste vrouwen op dit forum bent! Ik heb weinig direct met je te maken gehad, wellicht weet je niet eens wie ik ben, maar ik vind je zo'n mooi mens en daarom raakt het me nog meer om te zien wat er met je gebeurt en hoe dat je dagelijks leven beïnvloedt.
Ik wens je heel heel erg veel sterkte! You go girl!
woensdag 19 september 2007 om 23:29
He, dat klinkt als een potentieel heel goede optie! Als de wethouder/B&W hier echt achter staan, zou dit dus nog best kunnen werken begrijp ik?
Met die opmerking over je k*t mogen voelen reageerde ik eigenlijk vnl. op je laatste bericht. Dat klonk een beetje als 'schouders eronder en we gaan gewoon door'. Niets mis mee en heel erg begrijpelijk natuurlijk, maar het klonk een stuk afgematter dan je laatste posting zeg maar. Geen idee hoe ik dat moet omschrijven, maar daar klonk wel weer emotie in door
*ga opnieuw proberen hotmail te openen*
Met die opmerking over je k*t mogen voelen reageerde ik eigenlijk vnl. op je laatste bericht. Dat klonk een beetje als 'schouders eronder en we gaan gewoon door'. Niets mis mee en heel erg begrijpelijk natuurlijk, maar het klonk een stuk afgematter dan je laatste posting zeg maar. Geen idee hoe ik dat moet omschrijven, maar daar klonk wel weer emotie in door
*ga opnieuw proberen hotmail te openen*
Dat zeg ik....
woensdag 19 september 2007 om 23:38
Ach Webs, dat is typisch RV. Het aloude denken voor anderen, die hebben er toch niets aan als ik hier half hysterische postings plaats. Ik kan bijv. uit de doeken doen hoe het me angst aanjaagt om te weten dat de huidige rolstoel pas terug is als ik al lang en breed in het ziekenhuis lig -mij veelste probleemgevoelig- maar wat schieten we er hier mee op?
Zelf schiet ik er voor mijn gevoel in elk geval zo weinig mee op. Ik word er alleen maar angstiger en verdrietiger van en kan toch niets doen om de situatie te veranderen. Dan kan ik nu maar beter gewoon de boel even negeren, mijn secretaris vertrouwen en pas op het moment supreme zien hoe we in hemelsnaam die ramp weer overbruggen als het zo ver zou moeten komen.
Zelf schiet ik er voor mijn gevoel in elk geval zo weinig mee op. Ik word er alleen maar angstiger en verdrietiger van en kan toch niets doen om de situatie te veranderen. Dan kan ik nu maar beter gewoon de boel even negeren, mijn secretaris vertrouwen en pas op het moment supreme zien hoe we in hemelsnaam die ramp weer overbruggen als het zo ver zou moeten komen.
vandaag ga ik van alles kunnen
