Herinneringen aan opa en oma

vaniteifear schreef: ↑

11-02-2023 19:40

Je hebt ze niet gekend, of ze waren geen fijne mensen?

Lief je knuffel

Ik heb ze wel gekend, maar het was er niet.
Mijn ene oma was inderdaad geen fijn mens, het leek of ze op Jan en alleman boos was. Als kind liep ik op mijn tenen. Haar man, mijn opa, is jong overleden. Die heb ik eigenlijk niet gekend.

Mijn andere opa en oma waren heel afstandelijk. Dit terwijl er veel verdriet is geweest in ons gezin. Er was geen steun en liefde en dat vind ik onbegrijpelijk en verdrietig.

Gekke is dat het voor mij is zoals het is en ik er bijna nooit aan denk. Behalve als ik hier nu lees dat het ook anders kan (had gekund) dan raakt het me wel.

Op opa’s dikke buik liggen als hij in de stoel zat. Zijn bril poetsen met schuurpapier. Logeren, ik samen met mijn oma in het logeerbed waar ze eindeloos zelf verzonnen verhaaltjes vertelde.
Thee met melk en heeeeeel veel suiker. Snoepen uit de suikerpot.
Om 6 uur in de ochtend met chips op de bank. Iedere keer een 5 gulden munt krijgen. Zelfgemaakte soep eten met vermicelli die oma zelf maakte. Opa’s haar kammen wat hij zo lekker vond.
Dat we áltijd moesten eten, pakken wat je wil. Bordjes met pepernoten en mandarijnen met Sinterklaas.
Zoveel fijne herinneringen aan deze lieve mensen.

Mijn herinneringen aan oma:
Oma was schizofreen, met paranoia (achtervolgingswaanzin).
Mijn oma maakte ruzie met de stemmen in de muur als wij op bezoek kwamen. Oma was er erg op gespitst dat onze haren goed gekamd waren en gilde ons dan toe; "Kam je haar! Kam je haar!".
Toen mijn zus in de pubertijd het waagde make-up te gebruiken, werd zij door oma uitgemaakt voor slet en hoer.
Eens, toen we met vriendinnen op weg van school naar huis fietsten, was er in de verte op een kruispunt een gedoetje. Bleek dat mijn oma daar midden op de weg met de stemmen in de lucht een gesprek/discussie aan het voeren was.
Ik kwam zelden bij mijn oma op bezoek.

Mijn ene opa en oma heb ik nooit gekend en mijn andere opa en oma waren nare mensen (incest en mishandeling in mijn moeders jeugd). Ik heb wel wat contact gehad met mijn oma vanaf het moment dat ik zelf aangaf daar behoefte aan te hebben (mijn opa leefde toen al niet meer) maar dat was altijd ingewikkeld vanwege het loyaliteitsconflict dat ik had richting mijn moeder.

We deden het vlooienspel, ik kreeg earl grey thee en ze stopte me vol met hamkaaschips, mentos en van die hulstblaadjeschocolaatjes. De eerste keer dat ik bij haar kwam at ik bij haar (dat was ook de enige keer), we aten doperwtjes en als toetje kreeg ik frambozenvla met vel. Dat zijn de enige herinneringen die ik aan haar heb. Ze kwam de deur ook nooit meer uit dus we deden verder niet echt iets samen.

Ik heb dat eerlijk gezegd wel gemist, een fijne opa en oma. De herinneringen die ik wel heb zijn een beetje overschaduwd door alles wat ik nu weet en toen nog niet. Aan de andere kant ken ik nu ook mijn oma’s verhaal. Dat is misschien wel net zo heftig en ergens is het ook logisch dat ze het niet in zich had een moeder te zijn. Dat praat het alleen niet goed, want ze wás wel een moeder en ze had er voor mijn moeder moeten zijn.

Mijn opa (geboren 1903) heeft bijna zijn hele werkzame leven in de seizoensarbeid voor de boer gewerkt als knecht. Het was een behoorlijk zwaar leven waar mensen deels afhankelijk waren van de boer. Tussen de seizoenen door konden er wat centen worden verdiend in de fabriek of aan overheidsprojecten. In het seizoen stonden ze met een hele groep jongens/mannen op een rij om met de hand te zaaien of te oogsten, en dan kwamen vooral bij de oudere mannen de "mooie verhalen" los. Dorsen deden ze het hele jaar door, zwaar en ongezond werk waar je goed je concentratie goed bij moest houden.

Voor mijn opa was de welvaartsgolf van de jaren '60 bijna ongelofelijk. Dingen die daarvoor als lekkernij werden beschouwd (zoals eieren) waren bijna onbeperkt beschikbaar, en hij hoefde niet mee de hele week te werken. In plaats daarvan kon hij zich ineens zelf een autootje veroorloven en op zondag met mijn oma erop uit. Onderweg kwamen ze de boer tegen, op zijn tractor, want die kon zich geen knechten meer veroorloven en moest zelf aan het werk.

NB misschien is het niet de bedoeling van dit topic, maar dit schoot opeens mijn gedachten binnen.

Mijn oma van vaderskant heb ik nooit gekend en mijn opa van vaderskant was een lul.

Mijn grootouders van moeders kant daarentegen waren helden. Mijn oma had een HBS-opleiding en is altijd blijven werken, en opa en oma deden samen het huishouden. En allebei geboren in 1919 he, ik ben nog steeds apetrots op ze
En ze waren nog gezellig ook. Elk jaar kwamen we een week logeren en dan namen ze om de beurt een snipperdag op en dan werden we tot in de grond verwend en overal mee naartoe gesleept. Als puber nam ik mijn vriendinnen ook mee logeren, niks was te gek. Opa en oma hebben mij ook nog een keer meegenomen op vakantie, naar Oostenrijk. Wat een feest

Opa en oma waren sowieso erg reislustig, ieder jaar gingen ze met de auto richting Oostenrijk of de Balkan. Opa heeft het altijd heel erg gevonden dat ie nooit naar Albanië heeft kunnen gaan, maar daar kwam je gewoon niet in toen. Of ze namen het vliegtuig naar de USA of Mexico, want opa werkte bij de KLM en kon goedkoop vliegen. Opa wilde zelfs emigreren naar Amerika, maar daar heeft oma onder dreiging van een scheiding een stokje voor gestoken.

Helaas is opa op zijn 75e overleden aan een hersenbloeding, en daar is oma nooit meer helemaal overheen gekomen. Maar ze bleef een heldin. Ik zal nooit vergeten dat ik met haar naar de Albert Cuyp zou, en dat ik haar voorstelde dat ze de rollator mee zou nemen die daar al maanden in de gang stond te verstoffen. Waarop oma mij vernietigend aankeek ende sprak; 'ZEG IK BEN TOCH GEEN OUD WIJF?' Oma was 86

Prachtig verhaal LV