Overig
alle pijlers
Het leven dat ik niet had verwacht
woensdag 17 maart 2021 om 18:00
Mijn jeugd was kut en daarom heb ik me vreselijk afgezet tegen alles dat burgerlijk was. Schoppen was het devies.
Maar uiteindelijk ben ik getrouwd. Koophuis. Zoon. Zoon 2 in aantocht.
En sinds vandaag staat er een trampoline in de tuin.
Dat had ik vijftien jaar geleden niet verwacht.
Wat hebben jullie nooit verwacht?
Maar uiteindelijk ben ik getrouwd. Koophuis. Zoon. Zoon 2 in aantocht.
En sinds vandaag staat er een trampoline in de tuin.
Dat had ik vijftien jaar geleden niet verwacht.
Wat hebben jullie nooit verwacht?
zondag 21 maart 2021 om 21:21
maandag 22 maart 2021 om 15:08
Mijn familie lijkt een beetje op the royal tenenbaums. Rijk, ambitieus en compleet gestoord.
Ik dacht dat ik nooit aan hun drama van groots en meeslepend zou kunnen ontsnappen.
Al was het omdat mijn jeugd maar weinig overeenkomsten heeft met de mensen om me heen. Privé zwemles in privézwembad, kaviaar eten, kleding maar 1 keer dragen en allerlei drama tussen mijn gezinsleden compleet met advocaten, rechtzaken en levenscoaches.
Nu woon ik in the middle of nowhere in een groot huis in alle rust.
Ik heb eindelijk de rust en harmonie waar ik naar verlangde.
Natuurlijk is het niet ideaal.
Ik ben als de dood dat ik "gevonden" word en weer word opgezogen door alle idioterie.
Ook zijn er met enige regelmaat familieleden in het nieuws of word me naar mijn "meisjesnaam" gevraagd.
Ik houd het vaag en zeg met een strak gezicht dat mijn familie dood is.
Het "dagelijkse leven" kijk ik voor een deel af bij de mensen die ik om me heen heb. Als een soort kameleon.
En ik heb er lol om als ik zie dat mensen middels dure spullen zichzelf welvarender voordoen dan dat ze zijn. Mijn leven is namelijk juist het tegenovergestelde.
Voor het eerst is mijn leven dramavrij en echt van mij.
Ik dacht dat ik nooit aan hun drama van groots en meeslepend zou kunnen ontsnappen.
Al was het omdat mijn jeugd maar weinig overeenkomsten heeft met de mensen om me heen. Privé zwemles in privézwembad, kaviaar eten, kleding maar 1 keer dragen en allerlei drama tussen mijn gezinsleden compleet met advocaten, rechtzaken en levenscoaches.
Nu woon ik in the middle of nowhere in een groot huis in alle rust.
Ik heb eindelijk de rust en harmonie waar ik naar verlangde.
Natuurlijk is het niet ideaal.
Ik ben als de dood dat ik "gevonden" word en weer word opgezogen door alle idioterie.
Ook zijn er met enige regelmaat familieleden in het nieuws of word me naar mijn "meisjesnaam" gevraagd.
Ik houd het vaag en zeg met een strak gezicht dat mijn familie dood is.
Het "dagelijkse leven" kijk ik voor een deel af bij de mensen die ik om me heen heb. Als een soort kameleon.
En ik heb er lol om als ik zie dat mensen middels dure spullen zichzelf welvarender voordoen dan dat ze zijn. Mijn leven is namelijk juist het tegenovergestelde.
Voor het eerst is mijn leven dramavrij en echt van mij.
maandag 22 maart 2021 om 15:24
Pftt... ik kan mij best voorstellen dat een baan in het echt tegenvalt. Is jouw eigen bedrijf in een andere richting?Phloxx schreef: ↑21-03-2021 08:38Al sinds klein meisje wilde ik dierenarts worden. Het was echt mijn droom en ik ben altijd goed geweest met dieren. Rete zware studie, met onmogelijke uren voor coschappen en stages, letterlijk bloed zweet en tranen (en een studieschuld) heb ik erin gestopt.
Nu ben ik dierenarts en ik vind er geen flikker aan. Overweeg serieus om te stoppen en fulltime mijn bedrijf op te pakken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 22 maart 2021 om 15:30
Ik had nooit gedacht dat ik zou eindigen met mn “vriendje” van de middelbare school. Het was toen gewoon wel leuk en we zouden wel zien maar inmiddels als 15 jaar en twee kinderen verder! Had ook nooit gedacht dat ik het zo fijn zou vinden om landelijk te wonen. Toen ik jong was wilde ik z.s.m. vertrekken uit het dorp en kon ik niet wachten om in de stad te wonen. Gedaan... viel tegen 
toen samen van stad naar randstad en uiteindelijk maar mini dorp verhuisd. Heerlijk!!
(Ook nooit gedacht dat ik nog voor mn 40e al zo grijs zou zijn trouwens maar hee.... tgenwoordig is het hip toch
)
toen samen van stad naar randstad en uiteindelijk maar mini dorp verhuisd. Heerlijk!! (Ook nooit gedacht dat ik nog voor mn 40e al zo grijs zou zijn trouwens maar hee.... tgenwoordig is het hip toch
)
maandag 22 maart 2021 om 15:38
Ik had nooit gedacht dat ik kinderen zou krijgen. Ik vond kinderen vies en stom. Nu heb ik er twee en ze zijn geweldig!
Toen ik die kinderen kreeg had ik nooit gedacht dat ik mijn supergave baan zou opgeven. Toch gedaan en een simpel baantje voor heel weinig uren gezocht omdat dit nodig was in ons gezin (zorgenkind).
Ik had nooit gedacht ver weg van mijn familie te gaan wonen. Toen ging mijn moeder dood en kreeg mijn man een baan aan de andere kant van het land, en voila, daar zitten we nu!
Toen ik die kinderen kreeg had ik nooit gedacht dat ik mijn supergave baan zou opgeven. Toch gedaan en een simpel baantje voor heel weinig uren gezocht omdat dit nodig was in ons gezin (zorgenkind).
Ik had nooit gedacht ver weg van mijn familie te gaan wonen. Toen ging mijn moeder dood en kreeg mijn man een baan aan de andere kant van het land, en voila, daar zitten we nu!
maandag 22 maart 2021 om 15:45
Ik leid wel aardig het leven dat ik voor mezelf had bedacht toen ik jonger was. Maar ik had niet verwacht dat ik ervoor moest gaan scheiden van de man van wie ik enorm veel gehouden heb. Ik had ook niet verwacht dat ik onvruchtbaar zou blijken. Intussen bereik ik wel de leeftijd dat het kinderen hoe dan ook een gepasseerd station zijn maar soms is het ineens heel pijnlijk.
Mijn man heeft geen Nederlandse afkomst, en pas sinds ik met hem een relatie heb weet ik hoe heftig en diepgeworteld racisme in Nederland is.
Mijn man heeft geen Nederlandse afkomst, en pas sinds ik met hem een relatie heb weet ik hoe heftig en diepgeworteld racisme in Nederland is.
maandag 22 maart 2021 om 16:11
Ik geloof niet dat ik echt een idee had over wat ik zou doen op mijn huidige leeftijd. Of in ieder geval geen uitgebreid idee, want meer dan geen kinderen en wat van de wereld zien, was het volgens mij niet.
Nou zijn die beiden wel gelukt.
Nou zijn die beiden wel gelukt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 22 maart 2021 om 17:09
Tijdens de zwangerschap was duidelijk dat mijn dochter een hartafwijking had. Hoe ernstig was op dat moment niet duidelijk. Ze is normaal geboren, wel iets te vroeg, en kon met succes geopereerd worden. Ik heb het niet meer afgewacht, gaf mezelf de schuld en ben naar het buitenland gegaan.
Ik was depressief, kon het leven niet aan. Mijn kind achter laten was een vorm van zelfpeiniging.
Once upon a time you dressed so fine
Threw the bums a dime in your prime, didn't you?
Threw the bums a dime in your prime, didn't you?
maandag 22 maart 2021 om 17:17
Ik heb het juist andersom 
Had wel verwacht op deze leeftijd (32 bijna) een vaste relatie en minstens één kind te hebben.
Als tiener/puber/begin twintiger was ik altijd al de stabiele factor van de vriendengroep. Degene waarvan ouders van vrienden blij waren dat ik ook mee ging op zuipvakantie in Lloret, omdat ik tenminste nog een béétje verantwoordelijkheidsgevoel had. Men zag mij ook als eerste een gezin stichten.
Maar puntje bij paaltje ben ik de enige single nog steeds
(hoop ergens nog steeds dat het wel voor mij is weggelegd)
Had wel verwacht op deze leeftijd (32 bijna) een vaste relatie en minstens één kind te hebben.
Als tiener/puber/begin twintiger was ik altijd al de stabiele factor van de vriendengroep. Degene waarvan ouders van vrienden blij waren dat ik ook mee ging op zuipvakantie in Lloret, omdat ik tenminste nog een béétje verantwoordelijkheidsgevoel had. Men zag mij ook als eerste een gezin stichten.
Maar puntje bij paaltje ben ik de enige single nog steeds
(hoop ergens nog steeds dat het wel voor mij is weggelegd)
maandag 22 maart 2021 om 20:10
Lijkt wel een film....AgirlnamedSue schreef: ↑22-03-2021 15:08Mijn familie lijkt een beetje op the royal tenenbaums. Rijk, ambitieus en compleet gestoord.
Ik dacht dat ik nooit aan hun drama van groots en meeslepend zou kunnen ontsnappen.
Al was het omdat mijn jeugd maar weinig overeenkomsten heeft met de mensen om me heen. Privé zwemles in privézwembad, kaviaar eten, kleding maar 1 keer dragen en allerlei drama tussen mijn gezinsleden compleet met advocaten, rechtzaken en levenscoaches.
Nu woon ik in the middle of nowhere in een groot huis in alle rust.
Ik heb eindelijk de rust en harmonie waar ik naar verlangde.
Natuurlijk is het niet ideaal.
Ik ben als de dood dat ik "gevonden" word en weer word opgezogen door alle idioterie.
Ook zijn er met enige regelmaat familieleden in het nieuws of word me naar mijn "meisjesnaam" gevraagd.
Ik houd het vaag en zeg met een strak gezicht dat mijn familie dood is.
Het "dagelijkse leven" kijk ik voor een deel af bij de mensen die ik om me heen heb. Als een soort kameleon.
En ik heb er lol om als ik zie dat mensen middels dure spullen zichzelf welvarender voordoen dan dat ze zijn. Mijn leven is namelijk juist het tegenovergestelde.
Voor het eerst is mijn leven dramavrij en echt van mij.
maandag 22 maart 2021 om 20:22
JahoorSodermalm schreef: ↑22-03-2021 17:17Ik heb het juist andersom
Had wel verwacht op deze leeftijd (32 bijna) een vaste relatie en minstens één kind te hebben.
Als tiener/puber/begin twintiger was ik altijd al de stabiele factor van de vriendengroep. Degene waarvan ouders van vrienden blij waren dat ik ook mee ging op zuipvakantie in Lloret, omdat ik tenminste nog een béétje verantwoordelijkheidsgevoel had. Men zag mij ook als eerste een gezin stichten.
Maar puntje bij paaltje ben ik de enige single nog steeds
(hoop ergens nog steeds dat het wel voor mij is weggelegd)
maandag 22 maart 2021 om 20:23
Ik had nooit gedacht op mijn 16de ooit een langdurige relatie te hebben.
Ik, de persoon die geen fluit geïnteresseerd was in mannen en letterlijk tegen vriendinnen zei "ik ga niet zoeken, ze moeten mij maar vinden".
Ik was ook voor geen meter geïnteresseerd in "snelle flirts", als er ooit iets kwam moest het wel ineens serieus zijn.
Ik zag mezelf dus tot mijn 40ste of langer alleen wonen op een appartementje.
Juist zoals een tante het deed.
De eerste man die ik kuste op mijn 21ste is aan mijn lippen blijven hangen.
We zijn intussen dik 15 jaar verder.
Qua "serieus" hielp het waarschijnlijk dat ie 14 jaar ouder is.
Jongens van 21 waren me toch écht te jong en te speels toen.
Ik, de persoon die geen fluit geïnteresseerd was in mannen en letterlijk tegen vriendinnen zei "ik ga niet zoeken, ze moeten mij maar vinden".
Ik was ook voor geen meter geïnteresseerd in "snelle flirts", als er ooit iets kwam moest het wel ineens serieus zijn.
Ik zag mezelf dus tot mijn 40ste of langer alleen wonen op een appartementje.
Juist zoals een tante het deed.
De eerste man die ik kuste op mijn 21ste is aan mijn lippen blijven hangen.
We zijn intussen dik 15 jaar verder.
Qua "serieus" hielp het waarschijnlijk dat ie 14 jaar ouder is.
Jongens van 21 waren me toch écht te jong en te speels toen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 22 maart 2021 om 20:29
Ik had mijn 2 totaal verschillende toekomstvisies nou nooit samen gezien.
Of 'de carrierevrouw' met wellicht 1 kind, of een schare van 10 kinderen aan moeders rokken hangend in de boomgaard achter de boerderie.
Ik heb nu die (nou ja, niet echte) carriere (maar ben wel de grootverdiener hier in huis) met 1 kind op late leeftijd gekregen en een appelboom, perenboom, moerbei, walnoot en kers in de tuin achter een romantisch-ogend huis. En ik weet nou niet of het best of both worlds is of allebei maar een beetje half.
Of 'de carrierevrouw' met wellicht 1 kind, of een schare van 10 kinderen aan moeders rokken hangend in de boomgaard achter de boerderie.
Ik heb nu die (nou ja, niet echte) carriere (maar ben wel de grootverdiener hier in huis) met 1 kind op late leeftijd gekregen en een appelboom, perenboom, moerbei, walnoot en kers in de tuin achter een romantisch-ogend huis. En ik weet nou niet of het best of both worlds is of allebei maar een beetje half.
maandag 22 maart 2021 om 20:37
Ik had nooit verwacht dat er tegen mijn vijftigste vrijwel niets is gekomen van een fijne partner, misschien kinderen, beetje fijn huis en fijne baan. Ik ben zo iemand geworden op een flatje met alleen een kat. En ik vind het daarom steeds moeilijker om positief te blijven.Mambo schreef: ↑17-03-2021 19:30Leuk topic. Ik weet nog zo goed dat ik halverwege de 20 echt bang was dat ik zou eindigen als m’n tante: op een flatje met alleen een kat. Daten schoot niet op, met de ene na de andere kneus-met-bindingsangst. Twee jaar later liep ik een geweldige man tegen het lijf en die gewenste kinderen lukten na een paar jaar proberen ook nog. Als bonus na heel veel doorzetten en hard werken een droombaan, en dat voor een kind uit een achtergebleven provinciestadje. Man, gewoon de jackpot.
maandag 22 maart 2021 om 20:43
Dankjewel voor het delen van dit bericht. Dat geeft hoopt.JonathanStrange schreef: ↑21-03-2021 11:22Ik dacht dat ik dood zou zijn, ben bijna mijn gehele jeugd en adolescentie depressief geweest. Na jarenlang therapie nu nooit meer depressief en ik voel me sterk en capabel én gelukkig. Nooit verwacht.
maandag 22 maart 2021 om 20:43
Mevrouw75 schreef: ↑22-03-2021 20:29Ik had mijn 2 totaal verschillende toekomstvisies nou nooit samen gezien.
Of 'de carrierevrouw' met wellicht 1 kind, of een schare van 10 kinderen aan moeders rokken hangend in de boomgaard achter de boerderie.
Ik heb nu die (nou ja, niet echte) carriere (maar ben wel de grootverdiener hier in huis) met 1 kind op late leeftijd gekregen en een appelboom, perenboom, moerbei, walnoot en kers in de tuin achter een romantisch-ogend huis. En ik weet nou niet of het best of both worlds is of allebei maar een beetje half.
Ik vind het fijn klinken iig
maandag 22 maart 2021 om 20:46
isa_isa_ schreef: ↑22-03-2021 20:37Ik had nooit verwacht dat er tegen mijn vijftigste vrijwel niets is gekomen van een fijne partner, misschien kinderen, beetje fijn huis en fijne baan. Ik ben zo iemand geworden op een flatje met alleen een kat. En ik vind het daarom steeds moeilijker om positief te blijven.
Geen idee of je dit leest maar een knuffel voor jou!
Niet iedereen krijgt dezelfde hoeveelheid ellende te voortduren he?
Ik hoop dat er nog iets heel moois in jouw toekomst ligt.
maandag 22 maart 2021 om 20:52
isa_isa_ schreef: ↑22-03-2021 20:37Ik had nooit verwacht dat er tegen mijn vijftigste vrijwel niets is gekomen van een fijne partner, misschien kinderen, beetje fijn huis en fijne baan. Ik ben zo iemand geworden op een flatje met alleen een kat. En ik vind het daarom steeds moeilijker om positief te blijven.
Er zijn vast toch ook wel mooie dingen in jouw leven?
woensdag 21 april 2021 om 08:36
woensdag 21 april 2021 om 08:57
Ik had op mijn 18e, toen ik aan mijn droomstudie begon, nooit verwacht dat ik enkele jaren later ernstig ziek zou worden en daar hersenletsel aan zou overhouden ( geheugenproblemen), en niet meer zou kunnen studeren. In plaats van een droomjob en een mooie carrière werden het laagbetaalde, oninteressante ongeschoolde jobs.
