Hoe ga jij om met dak/thuislozen?

06-09-2022 22:09 69 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben zo benieuwd hoe anderen dit aanpakken, wat is nou wijsheid?

Aanleiding was vandaag een stel wat duidelijk onder invloed bij de supermarkt rondhing. Ik schat ergens in de 30, misschien net wat jonger. Zij gaf mij een compliment, ik raakte met haar aan de praat. Ze was eigenlijk zo verdrietig, en echt op zoek naar hoop. Maar tegelijkertijd kom je niet echt in een goed gesprek want ze was niet helder door wat ze dan ook gedronken/gebruikt had. Het doet iets met me, maar ik weet niet wat ik daar nou wel of niet mee zou moeten willen.

Uurtje later een oudere vrouw die met een winkelwagentje verdwaasd voor zich uit keek en stil bleef staan. Ik vroeg haar of het wel goed ging en of ik ergens mee kon helpen. Ik kreeg echt de huid vol gescholden en had toen pas door dat ze waarschijnlijk helemaal geen doel had, viel me toen pas op dat ze ook erg onverzorgd was.

Ik ben echt niet extreem altruïstisch, en in mijn buurt zag ik voorheen eigenlijk nooit dit soort mensen, maar het lijken er meer te worden, en ik ben gewoon benieuwd hoe anderen met zulke mensen omgaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
.
strelitzia wijzigde dit bericht op 21-11-2022 15:58
99.51% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Het lijkt niet alleen alsof het er meer zijn, het zijn er ook meer. Mensen die psychisch geen hulp krijgen, economische daklozen. Het is treurig. Vandaag in de krant staat dat er steeds meer mensen in hun auto wonen en toen dacht ik Overheid wat mogen jullie trots zijn op jullie beleid. Echt schandalig dat dit nu gebeurt in ons land. Mensen kunnen het leven niet meer betalen en het is maandelijks overleven ipv leven.
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Soms maak ik een praatje, soms niet. Ik heb een vaste daklozenkrantverkoper waar ik altijd mijn krantje koop en ik betaal hem soms extra. Ook altijd even een praatje.

Ik spreek uit mezelf niet mensen aan tenzij ik denk dat ze echt hulp nodig hebben. Ik groet wel altijd vriendelijk als iemand mij aanspreekt, maar dat doe ik sowieso bij iedereen.
Alle reacties Link kopieren Quote
strelitzia schreef:
06-09-2022 22:13
Wat bedoel je met altruïsme? Welk beeld heb je daarbij als het gaat om dak- en thuislozen?

Ik loop voorbij en als het zo uitkomt zeg ik hallo omdat er oogcontact is of omdat iemand iets tegen mij zegt. Als iemand een praatje probeert te maken en ik heb daar tijd en zin in doe ik dat, anders zeg ik iets vriendelijks en loop ik verder. Probeer niets te forceren en ook niet uit de weg te gaan qua contact.
Ik heb het gevoel dat het toch anders zou moeten kunnen en dat ik het niet kan negeren ofzo. Ik weet helemaal niet of ik zou kunnen of willen helpen, laat staan of die ander überhaupt hulp zou willen, maar ik vind het gewoon zo verdrietig dat er mensen zijn die zo leven. En zo zijn er miljoenen situaties waar het vreselijk is maar dit greep me vandaag even aan. Moet je dan ‘helpen’ of niet? Gewoon benieuwd hoe anderen dit doen.

Mooi om te lezen dat je niks forceert en niks uit de weg gaat. Grijpt het jou ook aan of dat niet?
Alle reacties Link kopieren Quote
Quinnepin schreef:
06-09-2022 22:15
Het lijkt niet alleen alsof het er meer zijn, het zijn er ook meer. Mensen die psychisch geen hulp krijgen, economische daklozen. Het is treurig. Vandaag in de krant staat dat er steeds meer mensen in hun auto wonen en toen dacht ik Overheid wat mogen jullie trots zijn op jullie beleid. Echt schandalig dat dit nu gebeurt in ons land. Mensen kunnen het leven niet meer betalen en het is maandelijks overleven ipv leven.
Ja dat is toch verschrikkelijk? Nederland zou juist het land moeten zijn waar niemand op straat hoeft te leven. Maar langzaam maar zeker kunnen zo veel mensen niet meer rondkomen en is er gewoon te weinig hulp, dat is toch erg
Niet. Ik groet ze bij de supermarkt, ik heb meestal wel losgeld in mijn zak om te geven als ik aangesproken word, maar dat is het wel. Vraag verder niet naar het wel en wee van deze mensen op mijn doordeweekse dag terwijl ik gewoon dingen te doen heb.

Ik woon centrum Amsterdam, dus ik kan eigenlijk geen twee stappen zetten, of ik zie wel ergens iemand die hoogstwaarschijnlijk dakloos is.

En ja, ik weet dat ze met die paar euro geen netje sinaasappelen kopen, maar sommige mensen lukt het gewoon niet een regulier leven te leiden. Dus daar oordeel ik verder niet over. Als je een paar euro wil, en die heb, ik, dan voilà. Maar ik pak mijn tas of portemonnee er niet voor, het moet los in m’n zak zitten.

Eén keer wel een gedoetje gehad met een dakloze die heel vroeg ‘s ochtends bij iemands voordeur bij mij om de hoek zat te poepen. Toen heb ik wel gezegd, sorry, maar kan dat niet even ergens anders, hier wonen mensen. Ga dan in de bosjes. Maar ja, hij sprak Pools (denk ik), dus we kwamen niet ver. Hoewel hij wel begreep waar ik hem op aansprak natuurlijk.

Er loopt ook een vrouw bij mij in de buurt, zwaar aan de drank, die vraagt altijd om geld voor de tram met een of ander doorzichtig verhaal met pinpassen kwijt enzo. Aan haar accent en manier van praten kun je horen dat ze uit een wat “beter” milieu komt. Je ziet het ook aan haar verfomfaaide kleding. Wat daar is misgegaan, vraag ik me dan wel soms af. Ik laat haar wel haar verhaal afdraaien, en ze lijkt te denken dat mensen haar geloven, maar iedereen kent haar en ze is altijd op straat. Ik weet niet of ze wellicht wel ergens woont.
Alle reacties Link kopieren Quote
.
strelitzia wijzigde dit bericht op 21-11-2022 15:58
99.87% gewijzigd
Ik vind het echt heel lief van jou dat je een gesprek aan ging en aan die oudere vrouw vroeg of het wel ging. Soms heb ik echt de hoop verloren dat mensen nog geven om elkaar. De wereld is al hard genoeg.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet of hij dakloos is maar ik koop op warme dagen als ik in de winkel ben vaak enkele statiegeldflesjes gekoeld drinken. Lijkt hij heel blij van te worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik woon tegenover een daklozenopvang, dus ik kom er regelmatig eentje tegen.
Die ik dan vriendelijk gedag zeg.
Net als wanneer ik een niet-dakloze buurtgenoot tegenkom zeg maar.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
strelitzia schreef:
06-09-2022 22:33
Ik denk ook dat je deze mensen individueel moeilijk kunt helpen als burger zijnde, zou vrijwilligerswerk iets voor je zijn? Of een donatie? Het lijkt me heel waardevol voor die vrouw dat je gewoon even met haar hebt gebabbeld (als ze het zich nog herinnerd), veel mensen gaan haar waarschijnlijk uit de weg.
Ik snap dat je vanuit professionele blik inderdaad niet al die emoties mee kunt nemen.

Vrijwilligerswerk zou ik zeker wel tof vinden, maar ik ben ergens dus bang dat ik het me allemaal wel te veel ga aantrekken en het dan niet meer los kan laten.

En nog zoiets.. nu was ik toevallig even alleen, maar als ik met mijn twee jonge kinderen (onder de 4) ben, dan vind ik deze exact zelfde situatie ineens ook een stuk ingewikkelder. Deze twee mensen gingen niet op een goede manier met elkaar om en de jonge vrouw was gewoon echt verdrietig maar ook zwaar onder invloed. Waar stel ik mijn kinderen wel aan bloot en waaraan niet? Mijn ene dochter is ook precies als ik, die trekt zich het leed van anderen ook enorm aan, kun je daar zo’n jong kind dan mee belasten? Ik vind het super ingewikkeld, vooral omdat ik tegelijk zoekende ben hoe ik mijn kinderen kan leren dat niet alles wat wij hebben vanzelfsprekend is. Ergens zit hier iets waarin het te combineren valt denk ik, maar ik ben er gewoon nog totaal niet uit hoe.

Heb je suggesties qua vrijwilligerswerk?
Alle reacties Link kopieren Quote
Girafjes schreef:
06-09-2022 22:41
Ik weet niet of hij dakloos is maar ik koop op warme dagen als ik in de winkel ben vaak enkele statiegeldflesjes gekoeld drinken. Lijkt hij heel blij van te worden.
Wat lief! En ook inderdaad een hele eenvoudige manier om te laten merken dat je iemand gewoon ziet, en niet negeert.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik geef vaak tas met statiegeld flessen aan de vaste dakloze bij de AH. Die is lief. Er lopen hier ook een paar rond die stomvervelend zijn en agressief en intimiderend om geld vragen. Dat krijgen ze dan niet van mij. Ik word erg verdrietig van dakloosheid, vooral als het jongeren betreft. In de UK vond ik het echt schrijnend hoeveel jonge mensen op straat leefden. Hier heb ik dat nog niet zo gezien. Ik praat zelden of nooit met daklozen omdat ik veel enorm vind ruiken en daar kan ik niet tegen. Heb beetje smetvrees.
navyblue schreef:
06-09-2022 22:19
Niet. Ik groet ze bij de supermarkt, ik heb meestal wel losgeld in mijn zak om te geven als ik aangesproken word, maar dat is het wel. Vraag verder niet naar het wel en wee van deze mensen op mijn doordeweekse dag terwijl ik gewoon dingen te doen heb.

Ik woon centrum Amsterdam, dus ik kan eigenlijk geen twee stappen zetten, of ik zie wel ergens iemand die hoogstwaarschijnlijk dakloos is.

En ja, ik weet dat ze met die paar euro geen netje sinaasappelen kopen, maar sommige mensen lukt het gewoon niet een regulier leven te leiden. Dus daar oordeel ik verder niet over. Als je een paar euro wil, en die heb, ik, dan voilà. Maar ik pak mijn tas of portemonnee er niet voor, het moet los in m’n zak zitten.

Eén keer wel een gedoetje gehad met een dakloze die heel vroeg ‘s ochtends bij iemands voordeur bij mij om de hoek zat te poepen. Toen heb ik wel gezegd, sorry, maar kan dat niet even ergens anders, hier wonen mensen. Ga dan in de bosjes. Maar ja, hij sprak Pools (denk ik), dus we kwamen niet ver. Hoewel hij wel begreep waar ik hem op aansprak natuurlijk.

Er loopt ook een vrouw bij mij in de buurt, zwaar aan de drank, die vraagt altijd om geld voor de tram met een of ander doorzichtig verhaal met pinpassen kwijt enzo. Aan haar accent en manier van praten kun je horen dat ze uit een wat “beter” milieu komt. Je ziet het ook aan haar verfomfaaide kleding. Wat daar is misgegaan, vraag ik me dan wel soms af. Ik laat haar wel haar verhaal afdraaien, en ze lijkt te denken dat mensen haar geloven, maar iedereen kent haar en ze is altijd op straat. Ik weet niet of ze wellicht wel ergens woont.
Dit herken ik. Vast geen toeval, want ik woon ook in Amsterdam Centrum. We hebben de buurtzwevers: iemand bij de AH, een man die altijd aan het raam om geld komt vragen, een man op blote voeten die ik vaak tegenkom in het park, en zo nog wat types.

Wij hebben thuis de deal: we geven alleen aan ‘onze’ zwervers, en niet aan gelegenheidsjunks of -zwevers of andere loslopende figuren die het duidelijk moeilijk hebben, maar je kunt niet iedereen helpen en het is goed (denk ik) om voor elkaar te zorgen, maar dan moet er ook een soort band zijn. De buurtzwevers ken ik, dus als ik dan toch iets geef, geef ik het aan hen.

Nooit aan collectebussen of goede doelen of stichtingen of whatever, al gun ik die mensen ook de wereld, maar ergens moet je een grens trekken. Wij geven aan de buurtzwevers (1), aan een bevriende kunstenaar met psychische problemen (2) en aan vrienden die om welke reden dan ook in de problemen komen (3). En daar stopt het.
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen wij op doorreis waren in Duitsland liep er bij het benzinestation waar we stonden een bejaarde meneer rond, blikjes uit de vuilnisbakken te halen, voor het statiegeld. Dakloos dachten we eerst, maar toen mijn man een gesprekje aanknoopte bleek hij in een caravan vlakbij te wonen en op deze manier zijn pensioen aan te vullen. Die arme man was bijna 90. Mijn man heeft hem een bedrag gegeven waar hij een maand blikjes voor moest zoeken, kon ie even vooruit.
Alle reacties Link kopieren Quote
De (dakloze) krantenverkoper bij mijn AH groet ik en maak ik praatjes mee. Ik ken zijn naam en hij de mijne. Soms vraag ik of ik iets uit de AH voor hem mee kan nemen, soms pak ik zelf spontaan een flesje drinken of iets lekkers voor hem.

We hebben bij dezelfde AH een vrouw die altijd heel hysterisch zit te huilen. Ben toen ik er net woonde gaan vragen of alles goed ging en of ik haar kon helpen. Maar werd heel gauw duidelijk dat ze forse persoonlijkheidsproblematiek heeft en daarnaast elke keer een ander verhaal ophangt. Als je haar heel vriendelijk zegt ‘Nee sorry ik heb geen geld’ krijg je standaard naar je hoofd ‘Je bent geen haar beter dan ik meisje, DIT KAN JOU OOK OVERKOMEN, arrogant wijf!’ dus die vrouw ontwijk ik met een grote boog.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klinkt mss heel hard, maar ik geef liever wat aan de bekende daklozen hier die blij zijn met een praatje en een halve liter bier, dan aan de vervelende huiljunk die inmiddels aan zijn uiterlijk te zien aan 'scheurbuik' lijdt en zijn leugens in de strijd gooit om te scoren.

Hier in Groningen-centrum worden daklozen gemonitord, fietsen er mensen rond met koffie en thee voor een praatje en worden deze mensen de juiste weg gewezen naar hulp. Maar als ze dat niet willen, moet je ze ook in hun waarde laten. En hoef je je dus ook niet verdrietig te voelen, of helemaal mee te gaan in hun emotie.
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
Ik had laatst dat een jongen naast mij in de prullenbak naar eten zocht. Wilde hem wat aanbieden, maar durfde niet, omdat ik al eerder wel eens een afwijzing heb gehad en een keer dat diegene heel de supermarkt wilde leegkopen;). Maar ik bedacht mij ook: dat was in een ver verleden, ik ben veel assertiever. Vervolgens vraagt die persoon of ik geld heb voor eten.

Ik nam hem mee naar de supermarkt (hij wilde heel graag naar de Mac en achteraf baalde ik wel ervan dat ik niet een menu voor hem kocht). Maar goed. Hij was onwijs bescheiden. Wilde 1 broodje en een flesje drinken. Toen extra dingen gehaald voor hem en ik vind zo'n moment heel moeilijk. De wereld heel oneerlijk.

Ik werk in de zorg en ik weet vaak de achtergronden. Er is zoveel oordeel, maar het leven kan goed ingewikkeld zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kom eigenlijk bijna nooit zwervers tegen en woon toch in een grote stad.
1 zwerver heeft indruk op mij gemaakt. Was jaren geleden op Utrecht Centraal. Een vrij jonge jongen, zonder jas met een veel te grote broek en blouse aan die in de prullenbakken liep te graaien. Hij had echt een hulpeloze blik. Moet soms nog weleens aan hem denken.

De laatste keer was op Tenerife een paar jaar geleden. Zat elke dag een man met zijn hond tegenover het restaurant waar wij aten. Toen hebben we hem en zijn hond ook een menu gegeven. Was 'ie blij mee.

Ik vind het leuk om anderen, die het minder hebben, wat te geven maar eerlijk gezegd geef ik liever aan bekenden die het moeilijk hebben.
minnimouse wijzigde dit bericht op 06-09-2022 23:51
24.18% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Toen ik nog in de binnenstad woonde kwam ik dagelijks mensen tegen die in het park leefden. Ik liet daar dagelijks mijn hond uit.

Ik maakte dan een praatje met ze, niet direct over hun omstandigheden, tenzij ze er zelf over wilden praten. Gewoon zoals ik ook met andere mensen die ik tegenkwam in het park praatte. Soms gaven ze aan waar ze behoefte aan hadden, vaak ook niet. Als mens behandeld worden was dan al genoeg.

Er was 1 man die ik erg blij maakte met een beker koffie s morgens dus die nam ik dan mee. Op de terugweg kreeg ik de beker terug, zodat ik hem de volgende ochtend weer vol mee kon nemen.

Als we eten over hadden na het avondeten namen we het meestal wel mee naar het park, omdat de honden ook weer uit moesten. Soms was er iemand die het aannam, soms ook niet.

Ik heb nooit de behoefte gevoeld om de hele gemeenschap daar in het park van koffie of eten te voorzien. Ik heb altijd gedaan wat in mijn eigen routines paste.
Je kunt niet de hele wereld redden, maar als je wat kunt doen, doe het.
Alle reacties Link kopieren Quote
In onze omgeving weinig daklozen. De provincie is niet zo in trek. Er zijn twee bekende zwervers met forse psychische problemen. Eentje wil helemaal niets en gilt dat hij de broer van Willem-Alexander is en bekogeld je met je gaven, de ander waardeert wel een fles water, energybars en dat soort spullen. Hij heeft ook altijd zijn hond bij zich en hondenvoer of een dekentje neemt hij vrolijk aan. Hij zingt soms voor geld (best goed ook nog). Hij maakt graag een praatje en de meeste mensen doen dat ook (zijn familie is bekend in de regio, ze proberen al jaren hem zover te krijgen om zich te laten opnemen).

En nog een semi-dakloze mevrouw die een forse alcoholverslaving heeft en in een oude caravan woont op het industrieterrein. Zij vraagt om emballagebonnen bij de AH. Soms geef ik de bon en soms (als ze er magerder uitziet dan gewoonlijk) een voorverpakte sandwich en jus d’orange. Ze scheldt en dreigt nooit. Als ik de hond bij mij heb wil ze altijd even vertellen over de hond die ze vroeger had.
Op vakantie in Italië bootvluchtelingen die bedelden gezien. Als ik contant geld op zak had dan gaf ik wat of nam een fles water en wat eten mee uit de supermarkt.

In Parijs geef ik amper wat, houd niet zo van die agressieve benadering van vastpakken en schreeuwen.

Ik denk dat het belangrijk is dat je niet doet alsof je ze niet ziet. Goedendag zeggen, praatje maken als ze daarvoor openstaan/dat initiëren. Van ‘onze zwervers’ weet ik wat ze wel/niet op prijs stellen qua gaven. Bij een onbekend persoon zou ik vragen: ‘Kan ik je blij maken met een fles water/cola/jus?’ als ik de supermarkt in zou gaan.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Ja, ik ben ook altijd erg bewust aan het groeten. Eigenlijk bespottelijk, want andere mensen ben ik ook niet voortdurend aan het groeten. Het is nogal druk bij mij, dan blijf ik aan de gang. Maar bij daklozen bij de supermarkt enzo wil je toch aardig doen ofzo.

Praatjes maak ik verder niet, daar ben ik echt het type niet voor. Daarbij loop ik op straat met een doel, dus je moet mij niet voor het station aanspreken, ik ben dan aan het rennen voor de trein. Bij de metro op perronnen zoals bij de Ikea ofzo zijn ook altijd daklozen aan het bedelen, dat vind ik dan soms wel vervelend, want dan zit je er dus nog te wachten. Maar Nee wordt meestal we geaccepteerd.

Wat ik maar wel soms lastig vind is als mensen bij terrassen komen bedelen. Dat gebeurt soms en daar heb ik op zich geen moeite mee. Maar waar ik normaal makkelijk losgeld geef, durf ik dat op zulke plekken minder, omdat ik het idee heb dat andere mensen (en met name café-eigenaren) dat liever niet hebben. Ik weet dan nooit zo goed waar ik goed aan doe.
anoniem_64099e414652c wijzigde dit bericht op 07-09-2022 00:27
59.41% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Tja, het gaat me steeds meer tegenstaan dat als ik de AH in wil, ik eerst met schuldgevoel langs de dakloze moet.

Hier zitten er twee. Een aardige wat oudere man en een jonge jongen die duidelijk gebruikt. Vooral die laatste vind ik vreselijk om te zien, want wat een ellende. Maar als ik vraag of ik wat voor hem mee kan nemen is het drank of shag. En dat wil ik eigenlijk niet. Cash heb ik eigenlijk nooit.

Mijn dochter heeft laatst haar spaarpot aan de oudere zwerver gedoneerd.

Je wil zo graag helpen maar daar ben ik natuurlijk helemaal niet toe bevoegd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Laatst in gesprek geraakt met een dakloze, hij vroeg of ik wat over had. Ik vroeg hem wat ik voor hem mee kon nemen uit de super. Hij wilde hetvliefst bier. Ik heb wat blikjes bier gehaald, wat te knabbelen, fruit, douchesgel en ze hadden boxershorts in de aanbieding, ook twee van meegegeven. Hij was helemaal verbaasd maar denk ik vooral blij met het bier en zei dat hij blij was met de boxershorts. Bedacht me later dat het eigenlijk een soort van egoïstisch gebaar was … aangezien het mij een goed gevoel gaf 😬
Verder serieus, ik ben er van overtuigd dat geen mens bewust kiest om dakloos, verslaafd etc te zijn. Soms kan een mensenleven moeilijk verlopen.
Ik geef heus niet iedere dakloze maar wel regelmatig een paar euro met een enkele uitschieter zoals deze.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven