Overig
alle pijlers
Hoe kijk jij terug op 2021?
zondag 26 december 2021 om 21:51
Het was niet mijn beste jaar. Mijn vader overleden. Familiedrama's. Geliefd huisdier overleden. Mijn baan meer dan beu. En de corona beperkingen en gedoe in de samenleving hielpen ook niet mee.
Gelukkig waren er ook goede ontwikkelingen. Verhuisd naar een heel fijn huis in een fijne buurt. Op de valreep een andere baan gevonden. En juist omdat er minder kon, heb ik heel bewust genoten van de dingen die wel konden.
Gelukkig waren er ook goede ontwikkelingen. Verhuisd naar een heel fijn huis in een fijne buurt. Op de valreep een andere baan gevonden. En juist omdat er minder kon, heb ik heel bewust genoten van de dingen die wel konden.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zondag 26 december 2021 om 22:29
Oké, bereid ook maar vast een berg engelengeduld en zoek goeie eetbare lijm. Mijn bouwseltje was gebroken en mijn lijm kut, dus ik heb uren zitten vloeken om het ding in elkaar te krijgen want hij stortte steeds in, toen vals gespeeld en hem aan mijn onderzetterthouders vastgelijmd als ruggengraatje en toen bleek hij te zwak voor het zak (door al die lijmnaden omdat de muren gebroken waren en weer aan elkaar gelijmd).
)
En toen vielen mijn smarties er steeds af toen ik aan het decoreren was en die lijntjes trekken met de kutlijm die ik had ging helemaal kak. Nou ja, je bent wel bezig zeg maar.
maandag 27 december 2021 om 09:29
Door dit topic realiseer ik me dat nieuwe dingen doen me energie geeft, want als ik zo lees wat Ugli allemaal voor het eerst heeft gedaan leef ik helemaal op. Bij mij is dat lijstje schrikbarend kort, maar de dingen die ik voor het eerst deed waren ook meteen het leukst.
Zangles, leren programmeren, verloofd, stappen gezet naar starten gezin, voedselbos aangelegd, dingen gesloopt met een moker.
De rest was same old en saai.
Zangles, leren programmeren, verloofd, stappen gezet naar starten gezin, voedselbos aangelegd, dingen gesloopt met een moker.
De rest was same old en saai.
maandag 27 december 2021 om 09:53
Mijn hondje heb ik vorige week moeten laten inslapen. Hij was ziek. Vorige week kreeg ik dit vreselijke bericht van de dierenarts. De uitslag van het onderzoek was binnen en ik werd nog voor 9 uur gebeld dat het niet goed was.
Hij is 15 jaar geworden en ik kocht hem toen hij al een maand of 8 was. Heb hem ruim 14 jaar gehad. En ik heb zijn vertrouwen gewonnen en er alles uitgehaald dat er in zat. Het liefste hondje van de wereld en dat heeft hij geweten ook.
En wat mis ik hem.
Ik jank mijn ogen uit mijn kop en praat nog steeds tegen hem want hem loslaten kan ik nog niet en mis hem verschrikkelijk.
Hij is 15 jaar geworden en ik kocht hem toen hij al een maand of 8 was. Heb hem ruim 14 jaar gehad. En ik heb zijn vertrouwen gewonnen en er alles uitgehaald dat er in zat. Het liefste hondje van de wereld en dat heeft hij geweten ook.
En wat mis ik hem.
Ik jank mijn ogen uit mijn kop en praat nog steeds tegen hem want hem loslaten kan ik nog niet en mis hem verschrikkelijk.
maandag 27 december 2021 om 10:03
maandag 27 december 2021 om 10:19
Oh juliette..ik begrijp jou zo goed.
Hier is het alweer een poosje geleden dat onze laatste hond is overleden.
Het voelde echt als rouw en nog steeds doet het pijn al slijt het ergste.. en nu ik in mijn gezin verliezen heb geleden weet ik zeker dat rouw om een dier hetzelfde voelt als rouw om een mens..ik voelde met beide hetzelfde verdriet.
Je verdriet mag er zijn want het was onderdeel van je gezin.
Hier is het alweer een poosje geleden dat onze laatste hond is overleden.
Het voelde echt als rouw en nog steeds doet het pijn al slijt het ergste.. en nu ik in mijn gezin verliezen heb geleden weet ik zeker dat rouw om een dier hetzelfde voelt als rouw om een mens..ik voelde met beide hetzelfde verdriet.
Je verdriet mag er zijn want het was onderdeel van je gezin.
Jaja weet het..maak soms taalfouten..hè maar ik ben ..ik !
maandag 27 december 2021 om 10:38
Ik maak elk jaar nog een "ouderwets" foto album, dus inventariseer ik in december altijd een beetje wat er in kan voor dat jaar. En al bij al valt het wel uiteindelijk wel mee, zie ik.
Ons jaar is wel heel moeizaam begonnen - mijn dochter bleef kwakkelen met haar gezondheid (pfeiffer en chronische amandelontsteking). Corona maakte het lastig om in NL medische hulp te krijgen - uitstel na uitstel na uitstel voor de nodige (maar niet dringende) operatie, waardoor ze te veel achterstand kreeg op school en haar jaar moest dubbelen. Uiteindelijk in België geopereerd en in het nieuwe schooljaar sinds september gaat het haar gelukkig beter. Het was wel een frustrerende tijd.
Daarnaast hebben we leuke korte vakanties gehad in Nl en België en zelfs enkele concerten nog kunnen doen. Mijn vriendschappen zijn verdiept en ik voel me daardoor stukken minder eenzaam dan vroeger wel eens het geval was.
Verder heb ik me heel erg in het oog van een storm gevoeld, omdat heel veel mensen om me heen wel behoorlijke kutdingen hebben meegemaakt in 2021. Als tegengewicht waren er de leuke dingen: ik ging naar 1 bruiloft en 1 gouden bruiloft en zijn er weer wat leuke babytjes om me heen erbij gekomen (of in de maak).
Corona was meer een zeurderig gegeven op de achtergrond de hele tijd: niets kon ongedwongen, bij alles had je altijd tot op het laatste moment zorg of het wel of niet kon doorgaan. Ben al lang blij dat het geen hoofdrol heeft gespeeld in ons leven tot nog toe, maar vervelend blijft het wel.
Ons jaar is wel heel moeizaam begonnen - mijn dochter bleef kwakkelen met haar gezondheid (pfeiffer en chronische amandelontsteking). Corona maakte het lastig om in NL medische hulp te krijgen - uitstel na uitstel na uitstel voor de nodige (maar niet dringende) operatie, waardoor ze te veel achterstand kreeg op school en haar jaar moest dubbelen. Uiteindelijk in België geopereerd en in het nieuwe schooljaar sinds september gaat het haar gelukkig beter. Het was wel een frustrerende tijd.
Daarnaast hebben we leuke korte vakanties gehad in Nl en België en zelfs enkele concerten nog kunnen doen. Mijn vriendschappen zijn verdiept en ik voel me daardoor stukken minder eenzaam dan vroeger wel eens het geval was.
Verder heb ik me heel erg in het oog van een storm gevoeld, omdat heel veel mensen om me heen wel behoorlijke kutdingen hebben meegemaakt in 2021. Als tegengewicht waren er de leuke dingen: ik ging naar 1 bruiloft en 1 gouden bruiloft en zijn er weer wat leuke babytjes om me heen erbij gekomen (of in de maak).
Corona was meer een zeurderig gegeven op de achtergrond de hele tijd: niets kon ongedwongen, bij alles had je altijd tot op het laatste moment zorg of het wel of niet kon doorgaan. Ben al lang blij dat het geen hoofdrol heeft gespeeld in ons leven tot nog toe, maar vervelend blijft het wel.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 27 december 2021 om 11:11
Ik*ben*ik schreef: ↑27-12-2021 10:19Oh juliette..ik begrijp jou zo goed.
Hier is het alweer een poosje geleden dat onze laatste hond is overleden.
Het voelde echt als rouw en nog steeds doet het pijn al slijt het ergste.. en nu ik in mijn gezin verliezen heb geleden weet ik zeker dat rouw om een dier hetzelfde voelt als rouw om een mens..ik voelde met beide hetzelfde verdriet.
Je verdriet mag er zijn want het was onderdeel van je gezin.
Ja klopt. En ik vind het rot om te lezen dat hier mensen schrijven dat ze een dierbare zijn verloren en dan kom ik aan met mijn hondje. Maar dit hondje zag ik zo een 14 jaar geleden en was er niet zo heel best aan toe. En ik zag hem en het voelde als mijn, het hoorde bij mij. Dus heb hem gekocht en vanaf dag 1 had ik zijn vertrouwen gewonnen. Vanaf de 1e dag zindelijk (was hij niet). Hij vertrouwde heel erg op mij en ja ik weet niet, hij kon mij zo aankijken en de liefde die ik dan voelde voor hem was heel intens. Was een verschrikkelijk lief en makkelijk hondje. In het mandje op de fiets waar hij zo van kon genieten, ik mis hem.
maandag 27 december 2021 om 11:40
Leuk dat je albums maakt, dat is ook al jaaaaren mijn goede voornemen. Ondanks de lockdowns nog niet van gekomenbelgali schreef: ↑27-12-2021 10:38Ik maak elk jaar nog een "ouderwets" foto album, dus inventariseer ik in december altijd een beetje wat er in kan voor dat jaar. En al bij al valt het wel uiteindelijk wel mee, zie ik.
Verder heb ik me heel erg in het oog van een storm gevoeld, omdat heel veel mensen om me heen wel behoorlijke kutdingen hebben meegemaakt in 2021.
Dat je het oog van de storm voelt ken ik ook wel van andere jaren, waarbij vrienden tegelijk door nare periodes gingen. Dan kan het zo fijn zijn af en toe gewoon over jouw alledaagse dingen te babbelen, in plaats van de zwaarte van de andere gesprekken. Aan de andere kant wel fijn als je er voor mensen kunt zijn natuurlijk.
maandag 27 december 2021 om 12:00
Ik snap het Juliette. Ik verloor eerder dit jaar in één week mijn vader en mijn kat. Ik heb om beiden even hard gehuild. (hoewel ik ook wel snap dat het ene verdriet het andere versterkte) Een huisdier is onderdeel van je dagelijks leven en laat daarin een gat achter.
Het oog van de storm... ik herken dat vooral als het om de coronashit gaat. Het maakt zoveel levens kapot, zowel op het gebied van gezondheid als mentaal en zakelijk. Ik ben daarin tamelijk ongeschonden gebleven, los van het gegeven dat ik het gewoon allemaal kut vind.
Het oog van de storm... ik herken dat vooral als het om de coronashit gaat. Het maakt zoveel levens kapot, zowel op het gebied van gezondheid als mentaal en zakelijk. Ik ben daarin tamelijk ongeschonden gebleven, los van het gegeven dat ik het gewoon allemaal kut vind.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
maandag 27 december 2021 om 12:04
Och veel sterkte, ik denk na 2 maanden nog dagelijks meerdere keren per dag terug aan mn hond.Juliette schreef: ↑27-12-2021 09:53Mijn hondje heb ik vorige week moeten laten inslapen. Hij was ziek. Vorige week kreeg ik dit vreselijke bericht van de dierenarts. De uitslag van het onderzoek was binnen en ik werd nog voor 9 uur gebeld dat het niet goed was.
Hij is 15 jaar geworden en ik kocht hem toen hij al een maand of 8 was. Heb hem ruim 14 jaar gehad. En ik heb zijn vertrouwen gewonnen en er alles uitgehaald dat er in zat. Het liefste hondje van de wereld en dat heeft hij geweten ook.
En wat mis ik hem.
Ik jank mijn ogen uit mijn kop en praat nog steeds tegen hem want hem loslaten kan ik nog niet en mis hem verschrikkelijk.
maandag 27 december 2021 om 14:04
Jouw liefde was onvoorwaardelijk, net als je dat kan voelen voor je naaste medemens, ouder of kind.Juliette schreef: ↑27-12-2021 11:11Ja klopt. En ik vind het rot om te lezen dat hier mensen schrijven dat ze een dierbare zijn verloren en dan kom ik aan met mijn hondje. Maar dit hondje zag ik zo een 14 jaar geleden en was er niet zo heel best aan toe. En ik zag hem en het voelde als mijn, het hoorde bij mij. Dus heb hem gekocht en vanaf dag 1 had ik zijn vertrouwen gewonnen. Vanaf de 1e dag zindelijk (was hij niet). Hij vertrouwde heel erg op mij en ja ik weet niet, hij kon mij zo aankijken en de liefde die ik dan voelde voor hem was heel intens. Was een verschrikkelijk lief en makkelijk hondje. In het mandje op de fiets waar hij zo van kon genieten, ik mis hem.
Ik heb het verloren maar van geen enkel verdriet kan ik zeggen dit of dat was erger..wat of wie je ook verliest
Jaja weet het..maak soms taalfouten..hè maar ik ben ..ik !
