How can I make this about me?

01-04-2024 18:23 160 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een luchtig topic, naar aanleiding van de pagina How can I make this about me? die ik volg op instagram.

Hebben jullie vaak meegemaakt hoe iemand zeer ongepast de aandacht naar zich toe trekt in situaties waarin ze dat echt niet moeten doen?

TO trapt af:

Een zwangerschapsaankondiging tijdens een babyshower van een ander. De nieuwe zwangere trok vervolgens alle aandacht naar zich toe: "Oohhh ik pas mijn broeken nu al niet meer hihihi! Ja in 1x raak hihihi!" Degene voor wie de babyshower werd georganiseerd, gaf achteraf aan dat ze het echt niet leuk vond. Op dat moment reageerde niemand er op, we waren allemaal nog te bleu en minder assertief.

Op de eerste foto van een pasgeboren kind reageren: "Oh mijn dochter keek ook zo na de geboorte!" Dus niet eens eerst gefeliciteerd ofzo.
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit topic is inmiddels ook opgepikt door het instagram account uit de OP (zie stories), over meta gesproken :proud:

https://www.instagram.com/_howcanimakethisaboutme_/
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn schoonfamilieleden geven als reactie op vrijwel alles een eigen ervaring. Het is denk ik niet per se uit het idee van 'how can I make this about me', maar omdat ze niet anders weten. Mijn man heeft er ook een handje van. Hem kan ik er natuurlijk wel op aanspreken. Als hij zijn best doet om het anders te doen, door probeert te vragen bijvoorbeeld, merk ik dat het een beetje gekunsteld is. Maar hij doet in elk geval zijn best. Bij mijn schoonmoeder wordt het alleen nog maar erger met de jaren. Haar ga ik er niet meer mee confronteren zodat ze zich er misschien nog bewust van wordt en het zou kunnen veranderen, ze is 85 en erg broos van gezondheid. En bovendien een enorme lieverd met het hart op de goede plaats. Maar het is toch wel heel irritant vind ik, dat ik eigenlijk altijd al weet hoe ze gaat reageren als ik iets vertel. Nu ik haar al vrij lang ken, ken ik ook alle verhalen. En als ze geen eigen ervaring heeft op een bepaald onderwerp, dan komt er een verhaal daarover van onze zwager en zijn vrouw. Zo reageren - altijd ergens een eigen ervaring tegenoverstellen - is denk ik aangeleerd en heel lastig af te leren.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
'how can I not make this about me' is ook leuk.

Ik vertelde een keer heel trots aan een collega dat ik een LAW liep (in etappes in Nederland). Later hoorde ik van een andere collega dat hij met zijn vriendin van ergens in Nederland naar Athene loopt. Allebei leuk natuurlijk, maar wat zij doen is natuurlijk wel wat ik doe keer zeven :D en hij had daar niets over gezegd!
Alle reacties Link kopieren Quote
Metallover schreef:
03-04-2024 01:24
Nou zo lees ik dat helemaal niet (als het er letterlijk zo stond). Gewoon ‘we’ als in iedereen op school die een lang weekend heeft gehad vanwege Pasen.

Ik ook maar dan is het nog steeds een rare intro voor een slecht-nieuws-mededeling.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
PoesmetLaarzen schreef:
03-04-2024 14:05
Ik ook maar dan is het nog steeds een rare intro voor een slecht-nieuws-mededeling.
Precies! Hoezo weet je dat iedereen een mooi lang weekend heeft gehad. En niet eens de moeite nemen om het verdrietige bericht apart te vermelden en het iets persoonlijkers te maken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Een collega van mij had door vroeggeboorte haar tweeling verloren.
Onze leidinggevende vond het nodig om te vragen of en wanneer ze dacht weer zwanger te worden dit ivm zorgen vervanging regelen
Dit vroeg hij in een volle docentenkamer toen zij even therapeutisch koffie kwam drinken.

Gelukkig was ze zelf mondig genoeg om haar mond tegen hem open te trekken
Frankly my dear, I don"t give a damn
Yella78 schreef:
03-04-2024 13:56
Mijn schoonfamilieleden geven als reactie op vrijwel alles een eigen ervaring. Het is denk ik niet per se uit het idee van 'how can I make this about me', maar omdat ze niet anders weten. Mijn man heeft er ook een handje van. Hem kan ik er natuurlijk wel op aanspreken. Als hij zijn best doet om het anders te doen, door probeert te vragen bijvoorbeeld, merk ik dat het een beetje gekunsteld is. Maar hij doet in elk geval zijn best. Bij mijn schoonmoeder wordt het alleen nog maar erger met de jaren. Haar ga ik er niet meer mee confronteren zodat ze zich er misschien nog bewust van wordt en het zou kunnen veranderen, ze is 85 en erg broos van gezondheid. En bovendien een enorme lieverd met het hart op de goede plaats. Maar het is toch wel heel irritant vind ik, dat ik eigenlijk altijd al weet hoe ze gaat reageren als ik iets vertel. Nu ik haar al vrij lang ken, ken ik ook alle verhalen. En als ze geen eigen ervaring heeft op een bepaald onderwerp, dan komt er een verhaal daarover van onze zwager en zijn vrouw. Zo reageren - altijd ergens een eigen ervaring tegenoverstellen - is denk ik aangeleerd en heel lastig af te leren.

Dit kan een manier zijn van verbinden door neurodivergente mensen, zoals mensen met autisme en adhd.
Dan willen ze aangeven dat ze begrijpen waar je mee zit of dat ze het kennen van een ander. Het is dan heel vaak juist wel lief bedoeld.

Maar er zijn ook mensen die echt hele verhaal dan steeds volledig naar zich toetrekken, of met een zieliger verhaal willen komen om te overbieden ofzo, dat is weer wat anders.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik lag ooit op afdeling van het ziekenhuis vol doodzieke mensen. Het was zomer dus iedereen lag wat bij elkaar gepropt. Mijn vooruitzichten waren ook niet heel gunstig: de vrouw tegenover me met hetzelfde probleem stierf de dag na mijn opname. Nadat ik over de schrik heen was van al die ellende, werd er een moeder binnengereden omringd door haar voltallige familie. Dat was niet gebruikelijk, dus er moest wel iets heel ergs zijn. Dacht ik.
Moeder: "Oooooh, dat ik dit mee moet maken."
Kind -kijkt om zich heen-: Nou ja mam..
Moeder: "Neeeejjj, ze kunnen niks meer voor me doen. NIKS!!!"

Had ze iets zoals een gescheurde meniscus die langzaam moest herstellen en waar niet direct werd ingegrepen.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor alle inzichten, ik heb weer wat geleerd!
Alle reacties Link kopieren Quote
martje55 schreef:
03-04-2024 14:56
Bedankt voor alle inzichten, ik heb weer wat geleerd!
Huh? want?
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
calvijn1 schreef:
03-04-2024 14:57
Huh? want?
Zie mijn vraag op bladzijde 4
AnAppleADay schreef:
03-04-2024 13:23
Dit topic is inmiddels ook opgepikt door het instagram account uit de OP (zie stories), over meta gesproken :proud:

https://www.instagram.com/_howcanimakethisaboutme_/
Dat account is geweldig!
Waya schreef:
03-04-2024 14:05
'how can I not make this about me' is ook leuk.

Ik vertelde een keer heel trots aan een collega dat ik een LAW liep (in etappes in Nederland). Later hoorde ik van een andere collega dat hij met zijn vriendin van ergens in Nederland naar Athene loopt. Allebei leuk natuurlijk, maar wat zij doen is natuurlijk wel wat ik doe keer zeven :D en hij had daar niets over gezegd!
Hahaha!
Anna75 schreef:
03-04-2024 14:48
Ik lag ooit op afdeling van het ziekenhuis vol doodzieke mensen. Het was zomer dus iedereen lag wat bij elkaar gepropt. Mijn vooruitzichten waren ook niet heel gunstig: de vrouw tegenover me met hetzelfde probleem stierf de dag na mijn opname. Nadat ik over de schrik heen was van al die ellende, werd er een moeder binnengereden omringd door haar voltallige familie. Dat was niet gebruikelijk, dus er moest wel iets heel ergs zijn. Dacht ik.
Moeder: "Oooooh, dat ik dit mee moet maken."
Kind -kijkt om zich heen-: Nou ja mam..
Moeder: "Neeeejjj, ze kunnen niks meer voor me doen. NIKS!!!"

Had ze iets zoals een gescheurde meniscus die langzaam moest herstellen en waar niet direct werd ingegrepen.
Ik vind een ziekenhuis sowieso erg humbling (weet even geen goed ander woord).
Ik had een ongeluk gehad en een off day na dag zoveel in het ziekenhuis. Er moesten rontgenfoto's gemaakt worden en ik vond het heel zielig voor mezelf dat ik lang moest wachten, naast hoe zielig ik mezelf vond.
Ik raakte aan de praat met een vrouw die heel belangstellend vroeg wat ik had, dus ik vertelde over het ongeluk. Haar kind had bijna hetzelfde ongeluk gehad, maar had pech gehad, was anders terechtgekomen.
Er kwam uit de rontgenkamer een hele stellage aangereden, net als zo'n cartoon, zo iemand met letterlijk alles in het gips en met alle ledematen omhoog.
Stralend gezicht erboven, nog grappen maken ook.
Schaamde me kapot.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucifee2024 schreef:
03-04-2024 14:24
Dit kan een manier zijn van verbinden door neurodivergente mensen, zoals mensen met autisme en adhd.
Dan willen ze aangeven dat ze begrijpen waar je mee zit of dat ze het kennen van een ander. Het is dan heel vaak juist wel lief bedoeld.
hmmm, mooie eye-opener
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb vele voorbeelden eigenlijk. Zowel privé als op werkgebied (verhalen van cliënten).
Ik krijg altijd plaatsvervangende schaamte.
Mijn schoonfamilie is niet bepaald inlevend en mijn zwager was toch wel het toppunt.
Ooit (jaren geleden) kreeg ik via Facebook (onder een bericht van mij) een verwijt van hem dat hij op Facebook las dat ik de dag ervoor jarig was en hem niet eens had uitgenodigd, met veel geklaag daarna. Hij besefte totaal niet dat ik dat prompt las op de parkeerplaats bij de plek waar ik die ochtend een uitvaart had van een dierbare.....
Ik had NIEMAND uitgenodigd omdat mijn hoofd er niet naar stond op mijn verjaardag. Als hij zo graag had willen komen dan kon hij gerust langskomen overigens.
Hij reageerde zelfs onder mijn bericht op Facebook waarin ik iedereen bedankte voor de felicitaties en die ochtend naar de uitvaart zou gaan..... 😬🙄🙄🙄
(inmiddels heb ik overigens geen contact meer met hem wegens meer acties vanuit geen empatisch vermogen, zacht utgedrukt....).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb een buurvrouw die alle ellende in de straat op zichzelf betrekt. Als jouw kind valt, dan is dat zoooo vreselijk, want het komt zo dichtbij, want zij heeft ook een kind.

Helaas doet ze dat ook bij serieus ergere dingen. Want dan voelt ze zich zoooo onveilig. Dan gaat het haar zooo aan het hart. Maar het gaat altijd over mensen die ze niet kent, over situaties waar ze niet mee te maken heeft. Maar ze is vreselijk nieuwsgierig en haar drama en gevoelens omtrent de situatie zijn zo belangrijk.

Toppunt was dat ze lekker wilde kletsen over het overlijden van een buurjongen. Ik kende de beste jongen niet echt. De ouders alleen van gezicht en het contact was in het kader van pakketjes, zwaaien als je elkaar zag of hallo zeggen.
Ze liep naar mij toe en ik gaf gelijk aan dat ik het niet over de buren wilde hebben. Maar zij natuurlijk wel. Ik heb het afgekapt door te zeggen dat we er niets over wisten, de mensen niet kenden en dat dit op roddelen ging lijken. Ze was niet blij, want ze wilde echt niet roddelen. Zo was ze niet.!! En zegt mij nog steeds geen gedag. Maar walgelijk hoe ze dit zo draaide alsof het bijna haar kind was dat overleden was.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Surebaby schreef:
03-04-2024 15:17
Ik vind een ziekenhuis sowieso erg humbling (weet even geen goed ander woord).
Ik had een ongeluk gehad en een off day na dag zoveel in het ziekenhuis. Er moesten rontgenfoto's gemaakt worden en ik vond het heel zielig voor mezelf dat ik lang moest wachten, naast hoe zielig ik mezelf vond.
Ik raakte aan de praat met een vrouw die heel belangstellend vroeg wat ik had, dus ik vertelde over het ongeluk. Haar kind had bijna hetzelfde ongeluk gehad, maar had pech gehad, was anders terechtgekomen.
Er kwam uit de rontgenkamer een hele stellage aangereden, net als zo'n cartoon, zo iemand met letterlijk alles in het gips en met alle ledematen omhoog.
Stralend gezicht erboven, nog grappen maken ook.
Schaamde me kapot.
Ach welnee Surebaby, dat is toch helemaal niet nodig. Problemen zijn altijd relatief.
Deze vrouw vond het heerlijk om haar familie en de verpleging rond te commanderen. Daar was niks humblings aan hoor. Maar eerlijk is eerlijk: het gaf mij dan weer veel te lachen.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucifee2024 schreef:
03-04-2024 14:24
Dit kan een manier zijn van verbinden door neurodivergente mensen, zoals mensen met autisme en adhd.
Dan willen ze aangeven dat ze begrijpen waar je mee zit of dat ze het kennen van een ander. Het is dan heel vaak juist wel lief bedoeld.
Dat zal er zeker mee te maken hebben. ASS en ADD komen veelvuldig in de familie voor.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het altijd zo vreselijk als mensen op social media zichzelf het "wereldleed" gaan toe eigenen.

Toen met die aanslagen op Charlie Hebdo, allemaal van die mensen die dan hun avatar veranderden in "Je suis Charlie"
Of een vriendin die stewardess is, die dan na de ramp met MH17 op Instagram gaat zetten hoe erg dit voor haar ook is, want zij is ook stewardess en och jeetje.....
Pfffff...ja, en ik ben ook een passagier :hyper: Sterker nog, ik heb met vriend 2x de MH 17 vlucht genomen. Maar dan ga je toch niet op social media zetten "Oooohhh wat erg!! Wij zaten vorig jaar nog in de MH17 vlucht!" :facepalm:
Echt, waarom willen sommige mensen zo graag een soort "onderdeel" worden van zulke gebeurtenissen. "Kijk het gaat ook over mij"
Nee dat gaat het niet
Alle reacties Link kopieren Quote
biol schreef:
03-04-2024 10:00
Gaandeweg je kraambezoek over iets anders praten dan over de baby lijkt me geen probleem. Zeker niet als je er nog bewust over nadenkt dat het even over de baby moet gaan..

In mijn geval werden ik en de nieuwe baby compleet genegeerd en moest het huwelijksaanzoek op dat moment besproken worden. Dan kom je met andere intenties en is het idd: how can I make this about me..
Ze vonden het handig dat jouw baby de aanleiding was dat iedereen bij elkaar was. Scheelde hen weer iedereen optrommelen en uitnodigen. Baby was bijzaak.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucifee2024 schreef:
03-04-2024 14:24
... of met een zieliger verhaal willen komen om te overbieden ofzo, dat is weer wat anders.
is een klein irritant trekje van mijn lief. Hij heeft iets wel vaak ook, net toevallig wanneer ik het heb. Vooral als het gaat om fysiek welbevinden en als halve hypochonder heeft hij zeer regelmatig wat en ik zelden.
Inmiddels probeer ik me er maar niet meer aan te ergeren. Ik weet 9 vd 10 keer dat als ik ergens pijn heb, hij dat toevallig ook heeft en dan uitgebreid gaat zitten vertellen daarover en als ik slecht geslapen heb, hij toevallig ook slecht heeft geslapen. Net alsof ik een soort trigger aanraak wat bij hem de poort openzet tot 'nu mag ik ook gaan klagen', want nu doet mijn vriendin het ook. Niet zijn leukste eigenschap, maar gelukkig compenseert hij dat met andere dingen.
Maar irritant is het soms wel ;-D
Lucifee2024 schreef:
03-04-2024 14:24
Dit kan een manier zijn van verbinden door neurodivergente mensen, zoals mensen met autisme en adhd.
Dan willen ze aangeven dat ze begrijpen waar je mee zit of dat ze het kennen van een ander. Het is dan heel vaak juist wel lief bedoeld.
Dat wist ik niet. Ik herken het wel van twee dierbare mensen uit mijn omgeving, van wie ik wel vermoedens heb van ass en /of add.
Heb je ook een tip om daarop te reageren ?
Ik vind het soms ergerlijk of wat gênant maar wil het ook niet te bot afkappen. Meestal probeer ik dan maar subtiel te zeggen: ‘ik wil heel even het verhaal van Pietje verder horen’ met een vriendelijke lach 🙃
lemoos2 schreef:
01-04-2024 18:38
Huwelijksaanzoek op andermans bruiloft. Was een vaag nichtje van de bruidegom en de bruid en haar familie waren not amused. Die eikel had zelfs de DJ even gevraagd voor stilte en de microfoon, ieder dacht dat er een soort stukje voor het bruidspaar zou worden opgevoerd. Plaatsvervangende schaamte. Wel heel duidelijk dat alleen hun familie begon te feliciteren en de kant van de bruid en overige gasten veelbetekenende blikken met elkaar uitwisselden.

Schoonzus tegen een vrouw die net verteld had wat immunotherapie inhield en dat ze hoopte zo toch de 18e verjaardag van haar kind te kunnen halen: ‘Oh meid ik weet precies wat je doormaakt, mijn kinderen zijn ook nog een stuk jonger boehoehoe’. En dat was dus een vrouw die ik weet niet hoeveel operaties en gruwelijke behandelingen achter de rug had en nu eigenlijk was opgegeven versus een hypochonder die zich inbeeldde dat een moedervlekje op haar hand wel eens kanker zou kunnen zijn. Ik weet niet hoe vaak ik sorry tegen die arme vrouw heb gezegd, ik schaamde mij echt zo erg dat ik er onpasselijk van werd.
De eerste is gewoon stom. Je kunt toch zelf wel bedenken dat je dit gewoon niet moet doen.

De tweede is echt tenenkrommend. Wat moet dat vervelend zijn geweest voor die echt zieke vrouw. Ik zou me ook geschaamd hebben voor het gedragd van die ander. Ongelooflijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
NomenNescio schreef:
03-04-2024 20:44
is een klein irritant trekje van mijn lief. Hij heeft iets wel vaak ook, net toevallig wanneer ik het heb. Vooral als het gaat om fysiek welbevinden en als halve hypochonder heeft hij zeer regelmatig wat en ik zelden.
Inmiddels probeer ik me er maar niet meer aan te ergeren. Ik weet 9 vd 10 keer dat als ik ergens pijn heb, hij dat toevallig ook heeft en dan uitgebreid gaat zitten vertellen daarover en als ik slecht geslapen heb, hij toevallig ook slecht heeft geslapen. Net alsof ik een soort trigger aanraak wat bij hem de poort openzet tot 'nu mag ik ook gaan klagen', want nu doet mijn vriendin het ook. Niet zijn leukste eigenschap, maar gelukkig compenseert hij dat met andere dingen.
Maar irritant is het soms wel ;-D

Bij mensen die iets verder weg staan erger ik me wild maar zeg ik er niks van maar als mijn partner zoiets doet zeg ik echt wel dat het nu even over mij gaat en dat hij later aan de beurt komt.
Ik ben niet altijd sarcastisch. Soms slaap ik.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven