Overig
alle pijlers
Kat eet bijna niet
zondag 14 september 2008 om 19:27
Twee weken geleden stopte mijn kat met eten. Het was weekend, ik zou de maandag erop naar de dierenarts. Ik heb hem tonijn uit blik gegeven om te kijken hoe hij daarop reageerde. Dat at hij wel. Mijn idee was dat de brokjes te hard voor hem waren en dat hij misschien last had van zijn gebit of kaken. Hij was vermagerd en verzwakt.
De dierenarts zei dat hij geen last van zijn bek had, maar een soort kattengriep. Hij gaf hem een spuit met antibiotica, deed hem aan een infuus en ik kreeg speciaal voer mee dat ik desnoods vloeibaar kon maken en in een spuitje kon geven. Dat at hij wel. Daarna zou hij weer aan de brokken moeten, hij heeft sinds jaren speciaal niergruisdieetvoer. Maar na een paar dagen weigerde hij nog steeds de brokjes te eten, dus gaf ik hem maar weer tonijn, omdat hij anders weer erg verzwakt raakte.
Ik heb de dierenarts weer gebeld, en die opperde dat ik misschien een ander merk dieetvoer kon proberen. Ik heb twee verschillende soorten meegekregen. Als hij die óók niet zou eten was het volgens de assistente gewoon kieskeurigheid en zou ik de machtstrijd aan moeten gaan hem geen ander eten meer voor de zetten.
Maar... hij stormde op het eten af, probeerde te eten. Het brokje viel een paar keer uit zijn bek, alsof het hem gewoon echt niet lukte. Verdorie, volgens de huisarts is er niks mis met zijn bekje, maar wat nu?
Is er toevallig een kattenliefhebber in de zaal die dit herkent? Ik heb hem maar weer toniijn gegeven, want als hij niet eet verzwakt hij snel. Hij is sowieso erg afgevallen, ondanks de tonijn en het dierenartsvoer.
De dierenarts zei dat hij geen last van zijn bek had, maar een soort kattengriep. Hij gaf hem een spuit met antibiotica, deed hem aan een infuus en ik kreeg speciaal voer mee dat ik desnoods vloeibaar kon maken en in een spuitje kon geven. Dat at hij wel. Daarna zou hij weer aan de brokken moeten, hij heeft sinds jaren speciaal niergruisdieetvoer. Maar na een paar dagen weigerde hij nog steeds de brokjes te eten, dus gaf ik hem maar weer tonijn, omdat hij anders weer erg verzwakt raakte.
Ik heb de dierenarts weer gebeld, en die opperde dat ik misschien een ander merk dieetvoer kon proberen. Ik heb twee verschillende soorten meegekregen. Als hij die óók niet zou eten was het volgens de assistente gewoon kieskeurigheid en zou ik de machtstrijd aan moeten gaan hem geen ander eten meer voor de zetten.
Maar... hij stormde op het eten af, probeerde te eten. Het brokje viel een paar keer uit zijn bek, alsof het hem gewoon echt niet lukte. Verdorie, volgens de huisarts is er niks mis met zijn bekje, maar wat nu?
Is er toevallig een kattenliefhebber in de zaal die dit herkent? Ik heb hem maar weer toniijn gegeven, want als hij niet eet verzwakt hij snel. Hij is sowieso erg afgevallen, ondanks de tonijn en het dierenartsvoer.
anoniem_12481 wijzigde dit bericht op 14-09-2008 20:00
Reden: mijn moet zijn zijn
Reden: mijn moet zijn zijn
% gewijzigd
maandag 22 september 2008 om 15:34
Hoi Pink,
wij hebben vorige week onze kater moeten laten inslapen.
We waren al een tijdje aan het sukkelen met hem maar kwamen er eigenlijk niet achter wat er aan de hand was.
Het begon met een verstopping, toen at hij niet meer en later liet ook het drinken na.
Na 2 weken ,waarvan ik hem de laatste drie dagen heb gedwangvoerd, hebben we besloten om het beestje z'n rust te gunnen.
Hij zat alleen nog onder het bed en werd steeds suffer.
Verder is lang niet eten niet goed voor de lever natuurlijk.
Maar ohohoh, wat een schuldgevoelens.
Vooral omdat wij eigenlijk geen diagnose hadden. Hij was natuurlijk niet voor niks gestopt met eten dus er was toch iets ernstigs met hem aan de hand, maar toch.
En net als jij over hem dromen. Erg is dat hè. De teleurstelling als je wakker wordt.
In geval heel veel sterkte. Je kat had vast en zeker een gouden mandje bij jou en je hebt je best gedaan.
wij hebben vorige week onze kater moeten laten inslapen.
We waren al een tijdje aan het sukkelen met hem maar kwamen er eigenlijk niet achter wat er aan de hand was.
Het begon met een verstopping, toen at hij niet meer en later liet ook het drinken na.
Na 2 weken ,waarvan ik hem de laatste drie dagen heb gedwangvoerd, hebben we besloten om het beestje z'n rust te gunnen.
Hij zat alleen nog onder het bed en werd steeds suffer.
Verder is lang niet eten niet goed voor de lever natuurlijk.
Maar ohohoh, wat een schuldgevoelens.
Vooral omdat wij eigenlijk geen diagnose hadden. Hij was natuurlijk niet voor niks gestopt met eten dus er was toch iets ernstigs met hem aan de hand, maar toch.
En net als jij over hem dromen. Erg is dat hè. De teleurstelling als je wakker wordt.
In geval heel veel sterkte. Je kat had vast en zeker een gouden mandje bij jou en je hebt je best gedaan.
maandag 22 september 2008 om 18:57
Propje, als jij jouw kat - ongeacht of er een diagnose was of niet - niet had laten inslapen, was hij vanzelf gestorven maar had het veel langer geduurd. Van niet eten en niet drinken gaat een kat sowieso dood. Je hebt hem - net zoals ik - ellende en lijden bespaard, maar natuurlijk begrijp ik je schuldgevoel, ook al is dat gevoel niet terecht.
Ik droom nu gelukkig niet meer over hem, maar denk wel veel aan hem. Hij was er gewoon altijd, en hield met een eigenwijze blik alles hier in de gaten. Ik moet er nog erg aan wennen dat hij er niet meer is.
Jij ook veel sterkte.
Ik droom nu gelukkig niet meer over hem, maar denk wel veel aan hem. Hij was er gewoon altijd, en hield met een eigenwijze blik alles hier in de gaten. Ik moet er nog erg aan wennen dat hij er niet meer is.
Jij ook veel sterkte.
dinsdag 23 september 2008 om 15:17
Hoi Pink,
Wat naar allemaal zeg, maar zo te lezen had jouw poes zich geen beter baasje kunnen wensen. Om jouw poes verder pijn te besparen, had je geen betere beslissing kunnen nemen.
Wij hebben 3 katten van onszelf en daarnaast zijn we gastgezin voor zwerfkittens die in het asiel binnengebracht worden. De zwerfkittens zijn dan nog te klein of nog niet sociaal genoeg om naar een nieuw baasje te kunnen en dan vangen wij ze thuis op en leren ze van ons en onze poezen het kattengedrag. Na een paar weken worden ze dan geplaatst bij een nieuw baasje.
Maar wat een buikpijn heb ik zelf als er iets met de grote poezen of kittens aan de hand. Helaas hebben we een tijdje terug een kitten van 12 weken moeten laten inslapen. 2 kleinere kittens waren eerder die week overleden aan een zeer hardnekkig besmettelijk maag-darmvirus. Toen het ook met kitten 3 snel slechter ging en het er naar uit zag dat hij het niet zou halen, hebben we geen moment getwijfeld en de kitten laten inslapen. Ons uitgangspunt met onze dieren is dat ze niet onnodig lang moeten hoeven lijden of pijn moeten hebben.
Achteraf bleek een van de kittens kattenziekte te hebben en heeft hiermee de andere kittens besmet. De kittens hadden geen enkele kans om er bovenop te komen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je veel verdriet hebt en over je poes droomt. Nu, 7 weken later droom ik zelfs nog over de kittens die het niet gehaald hebben.
Veel sterkte!
Wat naar allemaal zeg, maar zo te lezen had jouw poes zich geen beter baasje kunnen wensen. Om jouw poes verder pijn te besparen, had je geen betere beslissing kunnen nemen.
Wij hebben 3 katten van onszelf en daarnaast zijn we gastgezin voor zwerfkittens die in het asiel binnengebracht worden. De zwerfkittens zijn dan nog te klein of nog niet sociaal genoeg om naar een nieuw baasje te kunnen en dan vangen wij ze thuis op en leren ze van ons en onze poezen het kattengedrag. Na een paar weken worden ze dan geplaatst bij een nieuw baasje.
Maar wat een buikpijn heb ik zelf als er iets met de grote poezen of kittens aan de hand. Helaas hebben we een tijdje terug een kitten van 12 weken moeten laten inslapen. 2 kleinere kittens waren eerder die week overleden aan een zeer hardnekkig besmettelijk maag-darmvirus. Toen het ook met kitten 3 snel slechter ging en het er naar uit zag dat hij het niet zou halen, hebben we geen moment getwijfeld en de kitten laten inslapen. Ons uitgangspunt met onze dieren is dat ze niet onnodig lang moeten hoeven lijden of pijn moeten hebben.
Achteraf bleek een van de kittens kattenziekte te hebben en heeft hiermee de andere kittens besmet. De kittens hadden geen enkele kans om er bovenop te komen.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je veel verdriet hebt en over je poes droomt. Nu, 7 weken later droom ik zelfs nog over de kittens die het niet gehaald hebben.
Veel sterkte!
