Overig
alle pijlers
Mijn 18jarige dochter
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:06
Oke..een vraag..
Mijn dochter N..heeft een vriendje, die nu niet bepaald motiverend is naar haar toe. In haar vrije tijd is ze bij hem, want hij werkt dan weer niet dan weer wel..
Ze doet een opleiding SAW.en daar is alles meegezegd. Ze werkt niet..doet er ook geen moeite voor. Zaterdag wordt ze 18, en ze heeft dan bepaalde verplichtingen betreft ziektekosten. Haar studiefinanciering is aangevraagd en zorgtoeslag ook.
Gezien ik nu even van een bijstand moet rondkomen(ivm met ziekte, operaties en herstel) heb ik niet veel te makken. Dus de kinderbijslag van haar houdt ook op, en dus gaat mijn knip dicht. Ik vind dat zijzelf heel goed in staat is om aan t werk te gaan voor haar prullaria, kleiding, uitgaan enz enz.
Ik doe een co-ouderschap met mijn ex, beide kinderen(ik heb er 2) gaan de ene week naar hun vader, de andere zijn ze bij mij.
De week dat ze bij mij zijn, heeft mijn dochter relatief veel vrijheid. In de weekenden ben ik bij mijn vriend, zij mag dan thuis blijven met haar vriend..mits en mits..logisch.
Volgende zomer is het de bedoeling dat ik naar t dorp ga waar mijn vriend woont. Dat op en neer reizen zijn we beu.
Dochter wil niet mee. Dus heeft ze een paar optie's. Werk zoeken en op zichzelf, bij haar vader(dat wil ze absoluut niet)OF ze gaat mee, en gebruikt haar OV jaarkaart, of zoekt werk en schaft een scooter aan ofzo..
Nu wil ze doordeweeks ook bij haar vriend slapen, bij hem thuis of in mijn huis. Terwijl het op zich niet zo heel goed gaat, irritaties enz enz..
Ik heb gezegd dat ze de weekenden kan gaan en staan waar ze wil, maar maandags en dinsdags gewoon thuis slaapt, woensdag kunnen ze bij elkaar zijn, donderdags moet ik over nadenken nog.
Maar vooralsnog vind ik dat ze werk moet gaan zoeken. Dit alles levert stress en spanningen op. Zij is iemand die mij totaal leegzuigt met haar gedrag.
Dat pushen en handvaten aanreiken naar haar toe ben ik moe, ze doet er toch niets mee.
Haar totaal loslaten vind ik lastig..
Graag zou ik eens willen weten hoe jullie hier over denken, en evt tips advies hebben, want ik zit er best mee..
Gr v Modjoh
Mijn dochter N..heeft een vriendje, die nu niet bepaald motiverend is naar haar toe. In haar vrije tijd is ze bij hem, want hij werkt dan weer niet dan weer wel..
Ze doet een opleiding SAW.en daar is alles meegezegd. Ze werkt niet..doet er ook geen moeite voor. Zaterdag wordt ze 18, en ze heeft dan bepaalde verplichtingen betreft ziektekosten. Haar studiefinanciering is aangevraagd en zorgtoeslag ook.
Gezien ik nu even van een bijstand moet rondkomen(ivm met ziekte, operaties en herstel) heb ik niet veel te makken. Dus de kinderbijslag van haar houdt ook op, en dus gaat mijn knip dicht. Ik vind dat zijzelf heel goed in staat is om aan t werk te gaan voor haar prullaria, kleiding, uitgaan enz enz.
Ik doe een co-ouderschap met mijn ex, beide kinderen(ik heb er 2) gaan de ene week naar hun vader, de andere zijn ze bij mij.
De week dat ze bij mij zijn, heeft mijn dochter relatief veel vrijheid. In de weekenden ben ik bij mijn vriend, zij mag dan thuis blijven met haar vriend..mits en mits..logisch.
Volgende zomer is het de bedoeling dat ik naar t dorp ga waar mijn vriend woont. Dat op en neer reizen zijn we beu.
Dochter wil niet mee. Dus heeft ze een paar optie's. Werk zoeken en op zichzelf, bij haar vader(dat wil ze absoluut niet)OF ze gaat mee, en gebruikt haar OV jaarkaart, of zoekt werk en schaft een scooter aan ofzo..
Nu wil ze doordeweeks ook bij haar vriend slapen, bij hem thuis of in mijn huis. Terwijl het op zich niet zo heel goed gaat, irritaties enz enz..
Ik heb gezegd dat ze de weekenden kan gaan en staan waar ze wil, maar maandags en dinsdags gewoon thuis slaapt, woensdag kunnen ze bij elkaar zijn, donderdags moet ik over nadenken nog.
Maar vooralsnog vind ik dat ze werk moet gaan zoeken. Dit alles levert stress en spanningen op. Zij is iemand die mij totaal leegzuigt met haar gedrag.
Dat pushen en handvaten aanreiken naar haar toe ben ik moe, ze doet er toch niets mee.
Haar totaal loslaten vind ik lastig..
Graag zou ik eens willen weten hoe jullie hier over denken, en evt tips advies hebben, want ik zit er best mee..
Gr v Modjoh
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:12
nou ik zou inderdaad gewoon de geld kraan dicht draaien!
ik weet niet hoe haar vader er in staat maar als hij haar ook geen geld geeft zal ze toch zeker aan het werk moeten.
18 jaar is toch wel een leeftijd dat ze zelf verantwoording zou moeten hebben en haar eigen kleding zou moeten kunnen betalen van haar zelf verdiende geld.
hoe betaald ze haar school nu dan of betaal jij dat? (of haar vader) ik zou denk ik wel duidelijk maken dat het tijd word dat ze voor zich zelf gaat zorgen, al dan niet op kamers...
dat loslaten moeilijk is snap ik, maar het is wel noodzakelijk om je dochter zelf een leven op te laten bouwen.
ik weet niet hoe haar vader er in staat maar als hij haar ook geen geld geeft zal ze toch zeker aan het werk moeten.
18 jaar is toch wel een leeftijd dat ze zelf verantwoording zou moeten hebben en haar eigen kleding zou moeten kunnen betalen van haar zelf verdiende geld.
hoe betaald ze haar school nu dan of betaal jij dat? (of haar vader) ik zou denk ik wel duidelijk maken dat het tijd word dat ze voor zich zelf gaat zorgen, al dan niet op kamers...
dat loslaten moeilijk is snap ik, maar het is wel noodzakelijk om je dochter zelf een leven op te laten bouwen.
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:15
Mwa, toen ik 18 werd heeft mijn moeder heel duidelijk gezegd: "Mirlo, nu moet je voor jezelf gaan zorgen. Als je het met je studiefinanciering niet redt, moet je erbij gaan werken".
Dat was heel duidelijk, en geloof me: ik kreeg géén geld.
Als ik in het weekend thuis was (ik woonde op kamers), deed mijn moeder echter wel de was voor me (oh, wat lief). En als ik op mijn kamertje aankwam zat er steevast fruit, soep en brood in mijn weekendtas.
En af en toe kreeg ik een shirtje of een paar schoenen.
Dat is nu bij Yasmijn en Yaspaps net zo. Af en toe nemen ze me mee uit eten of dragen ze wat bij. Maar ik moet er niet op rekenen, want dat doen ze onverwacht.
Dat maakt dus dat ik mijn eigen financiën wel op orde moet hebben, want anders ga ik onderuit.
Ik denk dat je gewoon ontzettend duidelijk moet zijn. En niet pushen dat ze werk moet zoeken. Gewoon geen geld meer geven. Op een gegeven moment krijgt ze wel door dat ze moet werken als ze kroeg ofzo in wilt.
Dat moeten we toch allemaal?
Dat was heel duidelijk, en geloof me: ik kreeg géén geld.
Als ik in het weekend thuis was (ik woonde op kamers), deed mijn moeder echter wel de was voor me (oh, wat lief). En als ik op mijn kamertje aankwam zat er steevast fruit, soep en brood in mijn weekendtas.
En af en toe kreeg ik een shirtje of een paar schoenen.
Dat is nu bij Yasmijn en Yaspaps net zo. Af en toe nemen ze me mee uit eten of dragen ze wat bij. Maar ik moet er niet op rekenen, want dat doen ze onverwacht.
Dat maakt dus dat ik mijn eigen financiën wel op orde moet hebben, want anders ga ik onderuit.
Ik denk dat je gewoon ontzettend duidelijk moet zijn. En niet pushen dat ze werk moet zoeken. Gewoon geen geld meer geven. Op een gegeven moment krijgt ze wel door dat ze moet werken als ze kroeg ofzo in wilt.
Dat moeten we toch allemaal?
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:17
15 km van ons vandaan, is prima te doen lijkt mij. Voor hetzelfde geldt was ik met mijn ex buiten onze woonplaats gaan wonen..
En voor het blok zetten?? Tot wanneer moet ik er rekening mee houden dan dat zij het huis uitgaat? Om dan vervolgens te gaan verhuizen??
Ik weet nog dat mijn ouders naar een dorp gingen verhuizen toen ik 20 was..idd niet leuk, maar heb het wel overleeft.
Natuurlijk doet dat niet terzake, dat besef ik wel. Maar dan denk ik ook van "jee er zijn zat kinderen die een eindje van de grote stad wonen, en die ook op en neer gaan.
En tja..als ik geen geld heb..houdt dat toch op lijkt mij..
Ik ben nu nog niet in staat om te werken..onmogelijk..
En moet ik gaan werken met minimale energie, want dat zal ik de rest van mijn leven houden, voor haar, terwijl zij een gezonde meid is..
Ik heb het er wel voor over, maar het kan gewoonweg nu niet.
Ik wist niet goed waar ik dit onderwerp neer moest zetten, vandaar dat ik het maar hier heb gedaan. Maar zal het alsnog daar plaatsen..
En voor het blok zetten?? Tot wanneer moet ik er rekening mee houden dan dat zij het huis uitgaat? Om dan vervolgens te gaan verhuizen??
Ik weet nog dat mijn ouders naar een dorp gingen verhuizen toen ik 20 was..idd niet leuk, maar heb het wel overleeft.
Natuurlijk doet dat niet terzake, dat besef ik wel. Maar dan denk ik ook van "jee er zijn zat kinderen die een eindje van de grote stad wonen, en die ook op en neer gaan.
En tja..als ik geen geld heb..houdt dat toch op lijkt mij..
Ik ben nu nog niet in staat om te werken..onmogelijk..
En moet ik gaan werken met minimale energie, want dat zal ik de rest van mijn leven houden, voor haar, terwijl zij een gezonde meid is..
Ik heb het er wel voor over, maar het kan gewoonweg nu niet.
Ik wist niet goed waar ik dit onderwerp neer moest zetten, vandaar dat ik het maar hier heb gedaan. Maar zal het alsnog daar plaatsen..
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:18
Ze is 18! Dan lijkt het mij dat ze toch odnerhand wel zelf mag weten waar ze slaapt? Wel moet ze dan van te voren aan jou laten weten zodat je er rekening mee kan houden met eten enzo, dat lijkt me logisch. Maar waarom verbieden?
Ik denk echt dat je haar even de 'fout' in moet laten gaan, zodat ze er zelf achter kan komen dat ze tijd moet vrijmaken om te studeren bijvoorbeeld.
Ik zou als ik jou was ook echt geen zakgeld meer geven, dat vind ik een beetje belachelijk voor een 18-jarige. Een deel van haar studie betalen vind ik dan wel weer logisch. De IB-groep gaat er van uit dat de overheid 1/3 betaald, de ouders 1/3 en de student zelf 1/3 en volgens mij is die regeling ook vrij normaal.
En waar je die 1/3 dan als student vandaan haalt, tja dat is dus werken of lenen.
Als jij volgend jaar gaat verhuizen, voelt ze er dan niet onderhand iets voor om uit huis te gaan?
Als het volgend jaar allemaal anders wordt zou ik haar zeker nu alvast wat vrijer laten. Nu heb je er nog een beetje zicht op at er dan gebeurd als ze haar tijdsindeling echt zelf moet bedenken.
Wat zijn eigenlijk de irritaties die je bedoelt? Tussen haar en haar vriend of tussen jou en de vriend? Als het tussen haar en haar vriend is zou ik me er niet mee bemoeien als ik jou was.
Als er irritaties zijn tussen vriend en jou vind ik wel dat je dat met haar mag aankaarten, dan kan ik me voorstellen dat je hem niet nog vaker over de vloer wilt hebben.
Ik denk echt dat je haar even de 'fout' in moet laten gaan, zodat ze er zelf achter kan komen dat ze tijd moet vrijmaken om te studeren bijvoorbeeld.
Ik zou als ik jou was ook echt geen zakgeld meer geven, dat vind ik een beetje belachelijk voor een 18-jarige. Een deel van haar studie betalen vind ik dan wel weer logisch. De IB-groep gaat er van uit dat de overheid 1/3 betaald, de ouders 1/3 en de student zelf 1/3 en volgens mij is die regeling ook vrij normaal.
En waar je die 1/3 dan als student vandaan haalt, tja dat is dus werken of lenen.
Als jij volgend jaar gaat verhuizen, voelt ze er dan niet onderhand iets voor om uit huis te gaan?
Als het volgend jaar allemaal anders wordt zou ik haar zeker nu alvast wat vrijer laten. Nu heb je er nog een beetje zicht op at er dan gebeurd als ze haar tijdsindeling echt zelf moet bedenken.
Wat zijn eigenlijk de irritaties die je bedoelt? Tussen haar en haar vriend of tussen jou en de vriend? Als het tussen haar en haar vriend is zou ik me er niet mee bemoeien als ik jou was.
Als er irritaties zijn tussen vriend en jou vind ik wel dat je dat met haar mag aankaarten, dan kan ik me voorstellen dat je hem niet nog vaker over de vloer wilt hebben.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:26
Irritaties tussen haar vriend en haar zelf, maar ze gooiden op een gegeven moment met de pet ernaar betreft de regels, dus wilde ik in gesprek afgelopen weekend. Zij komt 20 min te laat, alleen, want zijn fiets was gejat, en moest hij lopen, en ook weer terug, en daar word je moe van en dus..en dus..
Hij ontloopt mijn vriend ook, omdat die mensen wel doorziet(ivm werk)dat geeft hij ook wel toe.
Ik heb hem uiteindelijk een mail gestuurd, die hij niet leuk vond, en hij wilde niet in gesprek met mij. Dus heb ik hem de toegang tot mijn huis ontzegd, want iemand die niet in gesprek gaat met mij, en dan wel gebruik maken van mijn huis, mijn eten en alles?? Die komt er niet in.
Uiteindelijk heeft hij eieren voor z'n geld gekozen, en wil in gesprek, dat moet ook wel, want er moeten dingen helder worden.
En ik vind het trouwens helemaal niet logisch dat zij kan gaan slapen waar zij wil. Betekend dat andersom dan ook? Dat vriendjes te pas en te onpas bij mij over de vloer mogen komen? Ze leeft nog in mijn huis, daar zijn regels. Anders gaat ze idd maar op zichzelf..
En dit bedoel ik dus..hoever kan ik gaan? wat zijn mijn grenzen? Tot hoever moet ik die stellen??
Hij ontloopt mijn vriend ook, omdat die mensen wel doorziet(ivm werk)dat geeft hij ook wel toe.
Ik heb hem uiteindelijk een mail gestuurd, die hij niet leuk vond, en hij wilde niet in gesprek met mij. Dus heb ik hem de toegang tot mijn huis ontzegd, want iemand die niet in gesprek gaat met mij, en dan wel gebruik maken van mijn huis, mijn eten en alles?? Die komt er niet in.
Uiteindelijk heeft hij eieren voor z'n geld gekozen, en wil in gesprek, dat moet ook wel, want er moeten dingen helder worden.
En ik vind het trouwens helemaal niet logisch dat zij kan gaan slapen waar zij wil. Betekend dat andersom dan ook? Dat vriendjes te pas en te onpas bij mij over de vloer mogen komen? Ze leeft nog in mijn huis, daar zijn regels. Anders gaat ze idd maar op zichzelf..
En dit bedoel ik dus..hoever kan ik gaan? wat zijn mijn grenzen? Tot hoever moet ik die stellen??
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:31
Zowiezo, hoe meer je haar push hoe slechter de band zal worden.
Probeer zo snel mogelijk (met een grote pot thee) met haar om tafel te gaan. Jij wilt dichter bij je vriend wonen, leg haar uit wat je voor hem voelt en waarom je daar wilt gaan wonen.
Vraag hoe zij zich daarbij voelt en hoe zij er over denkt.
Zo kom je vanzelf op hoe zij over haar toekomst denkt, wat ze worden wil, of ze heil ziet in de relatie met haar huidige vriend, of ze zichzelf al op haar zelf ziet wonen, en hoe ze dat dan ziet.
Probeer er een gelijkwaardig gesprek van te maken. Geen moeder/dochter gesprek. Ze is al 18 en een 18 jarige zit zichzelf als een volwassenen!
Mocht het uit de hand lopen,
leg haar dan uit dat als ze volwassen behandeld wil worden, dat ze dan net als iedere volwassenen mee moet betalen met jullie huishouden, dan heeft ze er ook wat over te zeggen
Probeer zo snel mogelijk (met een grote pot thee) met haar om tafel te gaan. Jij wilt dichter bij je vriend wonen, leg haar uit wat je voor hem voelt en waarom je daar wilt gaan wonen.
Vraag hoe zij zich daarbij voelt en hoe zij er over denkt.
Zo kom je vanzelf op hoe zij over haar toekomst denkt, wat ze worden wil, of ze heil ziet in de relatie met haar huidige vriend, of ze zichzelf al op haar zelf ziet wonen, en hoe ze dat dan ziet.
Probeer er een gelijkwaardig gesprek van te maken. Geen moeder/dochter gesprek. Ze is al 18 en een 18 jarige zit zichzelf als een volwassenen!
Mocht het uit de hand lopen,
leg haar dan uit dat als ze volwassen behandeld wil worden, dat ze dan net als iedere volwassenen mee moet betalen met jullie huishouden, dan heeft ze er ook wat over te zeggen
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:35
wat de grenzen zijn?
naar mijn idee kan je niet meer zeggen hoe laat ze thuis moet zijn en waar ze heen kan en met wie, maar je kan wel aangeven wat jij wel en niet wil in je eigen huis.
als jij het vriendje niet in huis wil komt hij er niet in, makkelijk zat.
bedenk alleen wel dat hoe meer jij tegen het vriendje in gaat hoe meer zij (waarschijnlijk) aan hem blijft hangen.
ze moet ruimte krijgen om fouten te maken, maar ze moet ook een schop onder haar kont krijgen om wat te gaan maken van haar leven.
ik weet niet hoe het contact met haar vader is maar misschien eens met hem overleggen? dat hij bv maar 50% van school betaald, haar studie financiering (what's in a name) zal dan grotendeels opgaan en zal ze wel wat moeten gaan doen wil ze de kroeg in of als ze kleding nodig heeft.
naar mijn idee kan je niet meer zeggen hoe laat ze thuis moet zijn en waar ze heen kan en met wie, maar je kan wel aangeven wat jij wel en niet wil in je eigen huis.
als jij het vriendje niet in huis wil komt hij er niet in, makkelijk zat.
bedenk alleen wel dat hoe meer jij tegen het vriendje in gaat hoe meer zij (waarschijnlijk) aan hem blijft hangen.
ze moet ruimte krijgen om fouten te maken, maar ze moet ook een schop onder haar kont krijgen om wat te gaan maken van haar leven.
ik weet niet hoe het contact met haar vader is maar misschien eens met hem overleggen? dat hij bv maar 50% van school betaald, haar studie financiering (what's in a name) zal dan grotendeels opgaan en zal ze wel wat moeten gaan doen wil ze de kroeg in of als ze kleding nodig heeft.
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:43
quote:modjoh schreef op 07 oktober 2008 @ 13:26:
Irritaties tussen haar vriend en haar zelf, maar ze gooiden op een gegeven moment met de pet ernaar betreft de regels, dus wilde ik in gesprek afgelopen weekend. Zij komt 20 min te laat, alleen, want zijn fiets was gejat, en moest hij lopen, en ook weer terug, en daar word je moe van en dus..en dus..
Je lijkt mij wel heel verbitterd naar haar vriend, zo zijn jongeren tegenwoordig, en met boos zijn los je niets op! Vooral dat sarcasme zal juist minder begrijp kweken.
Hij ontloopt mijn vriend ook, omdat die mensen wel doorziet(ivm werk)dat geeft hij ook wel toe.
Ik heb hem uiteindelijk een mail gestuurd, die hij niet leuk vond, en hij wilde niet in gesprek met mij. Dus heb ik hem de toegang tot mijn huis ontzegd, want iemand die niet in gesprek gaat met mij, en dan wel gebruik maken van mijn huis, mijn eten en alles?? Die komt er niet in.
Uiteindelijk heeft hij eieren voor z'n geld gekozen, en wil in gesprek, dat moet ook wel, want er moeten dingen helder worden.
jij bepaal wie er in je huis komt en wie niet, dat is niet meer dan logies. Je moet soms wel je principes bijstellen omwille van je dochter. Als die gozer niet deugd, komt ze er zelf achter. Hoemeer jij tegenwerkt hoe sterker zij naar hem toetrekt en hoe later zij achterkomt wat er lul hij is
En ik vind het trouwens helemaal niet logisch dat zij kan gaan slapen waar zij wil. Betekend dat andersom dan ook? Dat vriendjes te pas en te onpas bij mij over de vloer mogen komen? Ze leeft nog in mijn huis, daar zijn regels. Anders gaat ze idd maar op zichzelf..
Ik vind dat iemand van 18 wel zelf mag bepalen waar zij slaapt, mits ze jou huis niet als een hotel gaat zien. Zij zal jou op de hoogte moeten houden van als ze weg is en van wie ze meeneemt. En natuurlijk gewoon meebetalen.
En dit bedoel ik dus..hoever kan ik gaan? wat zijn mijn grenzen? Tot hoever moet ik die stellen??
Irritaties tussen haar vriend en haar zelf, maar ze gooiden op een gegeven moment met de pet ernaar betreft de regels, dus wilde ik in gesprek afgelopen weekend. Zij komt 20 min te laat, alleen, want zijn fiets was gejat, en moest hij lopen, en ook weer terug, en daar word je moe van en dus..en dus..
Je lijkt mij wel heel verbitterd naar haar vriend, zo zijn jongeren tegenwoordig, en met boos zijn los je niets op! Vooral dat sarcasme zal juist minder begrijp kweken.
Hij ontloopt mijn vriend ook, omdat die mensen wel doorziet(ivm werk)dat geeft hij ook wel toe.
Ik heb hem uiteindelijk een mail gestuurd, die hij niet leuk vond, en hij wilde niet in gesprek met mij. Dus heb ik hem de toegang tot mijn huis ontzegd, want iemand die niet in gesprek gaat met mij, en dan wel gebruik maken van mijn huis, mijn eten en alles?? Die komt er niet in.
Uiteindelijk heeft hij eieren voor z'n geld gekozen, en wil in gesprek, dat moet ook wel, want er moeten dingen helder worden.
jij bepaal wie er in je huis komt en wie niet, dat is niet meer dan logies. Je moet soms wel je principes bijstellen omwille van je dochter. Als die gozer niet deugd, komt ze er zelf achter. Hoemeer jij tegenwerkt hoe sterker zij naar hem toetrekt en hoe later zij achterkomt wat er lul hij is
En ik vind het trouwens helemaal niet logisch dat zij kan gaan slapen waar zij wil. Betekend dat andersom dan ook? Dat vriendjes te pas en te onpas bij mij over de vloer mogen komen? Ze leeft nog in mijn huis, daar zijn regels. Anders gaat ze idd maar op zichzelf..
Ik vind dat iemand van 18 wel zelf mag bepalen waar zij slaapt, mits ze jou huis niet als een hotel gaat zien. Zij zal jou op de hoogte moeten houden van als ze weg is en van wie ze meeneemt. En natuurlijk gewoon meebetalen.
En dit bedoel ik dus..hoever kan ik gaan? wat zijn mijn grenzen? Tot hoever moet ik die stellen??
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:46
Je hebt een kind op de wereld gezet en daarmee ook een verantwoordelijkheid wat betreft het financieren van haar opleiding. Zoals al gesteld is dit een derde van de kosten. Wel kun je hier in duidelijk naar haar zijn wat betreft de voorwaarden. Dat je alleen de gestelde 4 jaar financierd bijvoorbeeld. Verder moet ik zeggen dat ik je niet heel leuk vind praten over je dochter, dat staat me nogal tegen.
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:47
Ik ben van mening dat zo lang je dochter in jouw huis woont, ze zich aan jouw regels moet houden. Als ze het anders wil zou ze op kamers moeten gaan: zo heb je niet alleen de voordelen van het volwassen zijn, maar ook de verantwoordelijkheden.
Als jij vind dat je dochter haar vriend alleen in de weekenden mag zien dat is dat zo, want jíj bent de ouder en jíj voedt haar op.
Als jij vind dat je dochter haar vriend alleen in de weekenden mag zien dat is dat zo, want jíj bent de ouder en jíj voedt haar op.
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:55
quote:modjoh schreef op 07 oktober 2008 @ 13:17:
15 km van ons vandaan, is prima te doen lijkt mij. Voor hetzelfde geldt was ik met mijn ex buiten onze woonplaats gaan wonen..
En voor het blok zetten?? Tot wanneer moet ik er rekening mee houden dan dat zij het huis uitgaat? Om dan vervolgens te gaan verhuizen??
Ik vind dit wel erg negatief klinken hoor. Ze mag dan volgens de wet komende week 18 worden, maar dat betekent ook niet dat ze al gelijk "volwassen" is. Je wilt blijkbaar dat ze van de ene op de andere dag volwassen wordt, geld gaat verdienen en het huis uit gaat. Volgens mij is dat ook een beetje een proces en iets dat ze leren moet.
Jij bent degene die wil verhuizen en daar heb je al het recht toe hoor. Maar als je haar zelf altijd geld hebt toegestopt, kun je nu niet in ene verwachten dat ze in één klap zelfstandig is. Daar zul je haar wel in moeten begeleiden.
15 km van ons vandaan, is prima te doen lijkt mij. Voor hetzelfde geldt was ik met mijn ex buiten onze woonplaats gaan wonen..
En voor het blok zetten?? Tot wanneer moet ik er rekening mee houden dan dat zij het huis uitgaat? Om dan vervolgens te gaan verhuizen??
Ik vind dit wel erg negatief klinken hoor. Ze mag dan volgens de wet komende week 18 worden, maar dat betekent ook niet dat ze al gelijk "volwassen" is. Je wilt blijkbaar dat ze van de ene op de andere dag volwassen wordt, geld gaat verdienen en het huis uit gaat. Volgens mij is dat ook een beetje een proces en iets dat ze leren moet.
Jij bent degene die wil verhuizen en daar heb je al het recht toe hoor. Maar als je haar zelf altijd geld hebt toegestopt, kun je nu niet in ene verwachten dat ze in één klap zelfstandig is. Daar zul je haar wel in moeten begeleiden.
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:57
Je wil hele dubbele dingen van je dochter. Enerzijds wil je dat ze zelfstandig wordt, en zelf gaat werken, anderzijds beslis jij wanneer ze haar vriend mag zien. Maak daar een keuze in, sluit een redelijke compromis. Het lijkt me niet meer dan normaal dat ze gaat werken, zelfs noodzakelijk. Ga met haar rond de tafel zitten en bespreek haar financien, hoeveel heeft ze te besteden en wat zijn haar inkomsten. En, wat draag jij nog bij? Het kan zijn dat ze een aanvullende beurs krijgt van de ib omdat jij geen inkomen hebt. Dan ziet ze zelf ook het nut van werken in.
W.b.t. haar vriend, je komt verschrikkelijk negatief over. Het kan best zijn dat jij hem niet mag. Ik wil je even waarschuwen dat hoe meer jij laat blijken dat je hem niet mag, hoe meer zij hem wil houden.
Ik vind niet dat jij nog kan beslissen wanneer ze hem ziet en wanneer niet, ze is 18. Wel kan jij beslissen of hij wel of niet mag blijven slapen, het is jouw huis. Maar verder is het redelijk om haar daar los in te laten, dat hoort er bij. Ze moet ook haar eigen fouten maken, zien dat hij niet degene is, of juist wel. Ze moet leren hoe ze haar tijd indeelt, prive, school en werk. Als jij dat blijft doen, leert ze het nooit.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
W.b.t. haar vriend, je komt verschrikkelijk negatief over. Het kan best zijn dat jij hem niet mag. Ik wil je even waarschuwen dat hoe meer jij laat blijken dat je hem niet mag, hoe meer zij hem wil houden.
Ik vind niet dat jij nog kan beslissen wanneer ze hem ziet en wanneer niet, ze is 18. Wel kan jij beslissen of hij wel of niet mag blijven slapen, het is jouw huis. Maar verder is het redelijk om haar daar los in te laten, dat hoort er bij. Ze moet ook haar eigen fouten maken, zien dat hij niet degene is, of juist wel. Ze moet leren hoe ze haar tijd indeelt, prive, school en werk. Als jij dat blijft doen, leert ze het nooit.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:58
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:16
Als je 18 bent, wordt je verondersteld zelfstandig en volwassen te zijn. Je mag immers ook mee stemmen over het bestuur in het land. Moet je ook over je eigen bestuur kunnen oordelen...
Ik vind het stoer wat je zegt: geldkraan dicht, jouw huis = jouw regels (geen vriend door de week) en gewoon voet bij stuk houden. Ze is wel 18, ze woont nog steeds bij jou thuis, onder jouw bewind.
Heel veel succes. En wees duidelijk. Niet het een zeggen, het ander doen. Gewoon volhouden: regel=regel.
Ik vind het stoer wat je zegt: geldkraan dicht, jouw huis = jouw regels (geen vriend door de week) en gewoon voet bij stuk houden. Ze is wel 18, ze woont nog steeds bij jou thuis, onder jouw bewind.
Heel veel succes. En wees duidelijk. Niet het een zeggen, het ander doen. Gewoon volhouden: regel=regel.
Volg je hart. Dat klopt.
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:27
ik denk dat we allemaal normaal moeten denken en daar ook naar moeten leven 18 jaar idd volwassen EN nog kind maar door de week ook samen slapen in jou huis gebeurde bij mij ook niet hoor ieder weekend ok (zijn ze ook nog alleen omdat jij dan weg bent) en dat als je kinderen op de wereld zet er ook de verantwoording voor moet nemen klopt maar niet tot het diepste gaatje de kids hoeven niet de overhand te hebben en respectloos om te gaan met de ouders
laat haar gaan werken (ik was 15 vakken vullen) dan leert ze ook met geld omgaan
veel sterkte en succes volgend jaar met je samen wonen
laat haar gaan werken (ik was 15 vakken vullen) dan leert ze ook met geld omgaan
veel sterkte en succes volgend jaar met je samen wonen
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:33
Ooojeee..
Ik zeg niet dat ik haar vriend niet mag..maar hij vertoond intimiderend gedrag, en ik zie haar daardoor afglijden.
Door zijn houding en gedrag krijg je nu niet bepaald gezellige gevoelens daarover.
Ik besef dat hij ook nog jong is, en daar ook in gestuurd moet worden, maar dat behoren zijn ouders te doen, niet ik.
Komt bij dat ik in gesprek ben geweest met zijn ouders, en die denken dus hetzelfde erover..Die zeggen zelf ook dat hij dat gedrag vertoond, en dat hij eens serieus moet gaan nadenken wat hij wil.
En dat ik nu even niet zo leuk over mijn dochter praat, komt puur door het feit dat ik denk ik, te vaak haar geholpen, gesteund e.d heb. Maar daar gewoonweg niets voor terug krijg. En mijn energie die daarin gestopt wordt, houdt ook eens op. En dus wil ik ingrijpen, voordat het helemaal uit de hand loopt.
Ik heb niet van de 1 op de andere dag het besluit genomen dat ik hier weg wil, dat weet ze al anderhalf jaar.
Ook weet ze al maanden dat ze financieel zelf bij moet dragen..
Met zachte hand aanpakken..dat werkt niet. Er moet dus gewoonweg rigoreus aangepakt worden, want anders blijft het doorsukkelen, dat blijkt dus wel.
En uiteraard wordt ze door ons begeleid..
Ze mag haar vriend best zien doordeweeks..Maar hij heeft aangegeven dat hij meer vrijheid wil. Dus heb ik voorgesteld om hem maandag en dinsdag niet te zien, en woensdag bijv weer wel.
Ook heb ik voorgesteld om eerst werk te zoeken, en dan zien we verder wat haalbaar is..
En volgens mij kan ze beter eerst werk gaan zoeken dan haar tijd dag in dag uit te "verdoen" bij haar vriendje..Ik snap heus wel dat ze die wil zien..maar uiteindelijk moet ze wel haar verantwoording nemen.
Maar stel..dat vriend hier bijna dagelijks over de vloer komt??
Stel dat ze wel voor hem kiest..dan is dat oke..
Er komen ook dubbele kosten bij..ja..waar heb ik t over..maar zo is t wel. Mijn inkomen is niet gebasseerd op zoveel personen..
En dan wil ik gewoon duidelijkheid naar elkaar toe. Of evt afspraken maken..zoveel dagen bij hem, zovel dagen bij mij..
En dat het allemaal dubbel klinkt bij mij..zal best..heb dit ook nog nooit eerder bij de poot gehad..
En vind het ook allemaal zo dubbel..Je wilt je kind alle geluk v/d wereld geven, maar je wilt ook nog de hand erin houden. En ik besef heel goed dat zij langzamerhand haar eigen weg daarin gaat.
Maar dat wil niet zeggen dat ik negatief over mijn dochter ben.
Ik zeg niet dat ik haar vriend niet mag..maar hij vertoond intimiderend gedrag, en ik zie haar daardoor afglijden.
Door zijn houding en gedrag krijg je nu niet bepaald gezellige gevoelens daarover.
Ik besef dat hij ook nog jong is, en daar ook in gestuurd moet worden, maar dat behoren zijn ouders te doen, niet ik.
Komt bij dat ik in gesprek ben geweest met zijn ouders, en die denken dus hetzelfde erover..Die zeggen zelf ook dat hij dat gedrag vertoond, en dat hij eens serieus moet gaan nadenken wat hij wil.
En dat ik nu even niet zo leuk over mijn dochter praat, komt puur door het feit dat ik denk ik, te vaak haar geholpen, gesteund e.d heb. Maar daar gewoonweg niets voor terug krijg. En mijn energie die daarin gestopt wordt, houdt ook eens op. En dus wil ik ingrijpen, voordat het helemaal uit de hand loopt.
Ik heb niet van de 1 op de andere dag het besluit genomen dat ik hier weg wil, dat weet ze al anderhalf jaar.
Ook weet ze al maanden dat ze financieel zelf bij moet dragen..
Met zachte hand aanpakken..dat werkt niet. Er moet dus gewoonweg rigoreus aangepakt worden, want anders blijft het doorsukkelen, dat blijkt dus wel.
En uiteraard wordt ze door ons begeleid..
Ze mag haar vriend best zien doordeweeks..Maar hij heeft aangegeven dat hij meer vrijheid wil. Dus heb ik voorgesteld om hem maandag en dinsdag niet te zien, en woensdag bijv weer wel.
Ook heb ik voorgesteld om eerst werk te zoeken, en dan zien we verder wat haalbaar is..
En volgens mij kan ze beter eerst werk gaan zoeken dan haar tijd dag in dag uit te "verdoen" bij haar vriendje..Ik snap heus wel dat ze die wil zien..maar uiteindelijk moet ze wel haar verantwoording nemen.
Maar stel..dat vriend hier bijna dagelijks over de vloer komt??
Stel dat ze wel voor hem kiest..dan is dat oke..
Er komen ook dubbele kosten bij..ja..waar heb ik t over..maar zo is t wel. Mijn inkomen is niet gebasseerd op zoveel personen..
En dan wil ik gewoon duidelijkheid naar elkaar toe. Of evt afspraken maken..zoveel dagen bij hem, zovel dagen bij mij..
En dat het allemaal dubbel klinkt bij mij..zal best..heb dit ook nog nooit eerder bij de poot gehad..
En vind het ook allemaal zo dubbel..Je wilt je kind alle geluk v/d wereld geven, maar je wilt ook nog de hand erin houden. En ik besef heel goed dat zij langzamerhand haar eigen weg daarin gaat.
Maar dat wil niet zeggen dat ik negatief over mijn dochter ben.
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:35
Modjoh,
Ik ben zelf 22 en om eerlijk te zeggen als jij mijn moeder zou zijn.....zou ik niet echt blij zijn.
Oke dat ze werk moet zoeken dat ben ik met je eens, maar verder kan ik me absoluut niet vinden in je standpunten.
Dat jij bij je vriend wil wonen kan zo zijn, maar hoe oud is je 2e kind? En is het niet verstandiger om nog 1 of 2 jaar te wachten tot je kinderen uit huis zijn, met alle respect de behoeften van je kinderen gaan voor jouw behoeften. Anders had je niet had niet aan kinderen moeten beginnen
Verder over haar vriend: hoe meer je verbied, hoe slechter je band wordt en meer je haar kwijtraakt. Ze is 18 en mag dus zelf weten waar ze slaapt en wie ze mee naar huisneemt (oke alle dagen is acceptabel, maar 1 of 2 (zelfs 3) dagen eten/slapen is normaal.
Ik ben zelf 22 en om eerlijk te zeggen als jij mijn moeder zou zijn.....zou ik niet echt blij zijn.
Oke dat ze werk moet zoeken dat ben ik met je eens, maar verder kan ik me absoluut niet vinden in je standpunten.
Dat jij bij je vriend wil wonen kan zo zijn, maar hoe oud is je 2e kind? En is het niet verstandiger om nog 1 of 2 jaar te wachten tot je kinderen uit huis zijn, met alle respect de behoeften van je kinderen gaan voor jouw behoeften. Anders had je niet had niet aan kinderen moeten beginnen
Verder over haar vriend: hoe meer je verbied, hoe slechter je band wordt en meer je haar kwijtraakt. Ze is 18 en mag dus zelf weten waar ze slaapt en wie ze mee naar huisneemt (oke alle dagen is acceptabel, maar 1 of 2 (zelfs 3) dagen eten/slapen is normaal.
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:44
Lastig. Ik weet nog hoe ik zelf op die leeftijd was, vooral wat betreft vriendjes/vriendinnen en ouders. Vooral de 1e categorie steun je door dik en dun, soms ten koste van je ouders maar dit zie je achteraf pas. Belangrijk in zo'n periode is te weten dat je altijd bij je ouders terecht kan ongeacht je situatie, dat ze niet oordelen maar luisteren, zich (proberen) in te leven en je helpen. Natuurlijk kan een beetje sturing nog steeds, helemaal zolang kinderen thuis wonen. Dan moeten ze zich toch aan jouw regels houden. Zo moest ik altijd van te voren melden waar ik heen ging of wat ik ging doen en hoe laat ik thuis kwam en me daar aan houden. Uit veiligheid maar ook omdat het geen hotel was thuis, waar je alleen aankwam als het jou uitkwam
Maar goed, wat geld betreft kan je op je 18e toch wel zelf voor de dingen zorgen. Heeft ze al eerder iets van kleedgeld oid gehad zodat ze weet hoe ze met geld om moet gaan?
Bij mij thuis hebben m'n ouders altijd m'n opleiding en boeken betaald en de sportvereniging, de rest (kleding, make up, uitgaan etc) betaalde ik zelf. Ik mocht ook ¤100 van de studiefinanciering zelf houden als een soort kleedgeld, de rest maakte ik over naar m'n ouders. Dit was toen ik thuis woonde. Ik besefte me trouwens goed dat ik in een goede positie zat en zelfs verwend werd zo maar ik heb toch goed met geld om leren gaan.
Hiervoor heb ik vanaf 13-14 jaar kleedgeld gehad (en gewerkt) en moest ik in een schrift bijhouden wat ik uitgaf en binnen kreeg, hoeveel er over was etc. In het begin ging m'n moeder nog mee met kleren kopen en daarna deed ik het zelf maar moest ik tot 16-17 jaar het schriftje regelmatig laten zien.
Maar goed, wat geld betreft kan je op je 18e toch wel zelf voor de dingen zorgen. Heeft ze al eerder iets van kleedgeld oid gehad zodat ze weet hoe ze met geld om moet gaan?
Bij mij thuis hebben m'n ouders altijd m'n opleiding en boeken betaald en de sportvereniging, de rest (kleding, make up, uitgaan etc) betaalde ik zelf. Ik mocht ook ¤100 van de studiefinanciering zelf houden als een soort kleedgeld, de rest maakte ik over naar m'n ouders. Dit was toen ik thuis woonde. Ik besefte me trouwens goed dat ik in een goede positie zat en zelfs verwend werd zo maar ik heb toch goed met geld om leren gaan.
Hiervoor heb ik vanaf 13-14 jaar kleedgeld gehad (en gewerkt) en moest ik in een schrift bijhouden wat ik uitgaf en binnen kreeg, hoeveel er over was etc. In het begin ging m'n moeder nog mee met kleren kopen en daarna deed ik het zelf maar moest ik tot 16-17 jaar het schriftje regelmatig laten zien.
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:49
quote:Elena2007 schreef op 07 oktober 2008 @ 14:35:
Ze is 18 en mag dus zelf weten waar ze slaapt en wie ze mee naar huisneemt (oke alle dagen is acceptabel, maar 1 of 2 (zelfs 3) dagen eten/slapen is normaal.
Hier ben ik het dus absoluut niet mee eens. Zolang je bij iemand in huis woont heb je je aan de regels te houden die daar gelden en niet aan je eigen regels!!!! Wat "normaal" is, is in elk gezin anders en daar pas je je aan aan zolang je er woont.
Daarnaast verhuist ze maar 15 km van de plek waar ze nu woont dus die afstand is te overzien...
Ze is 18 en mag dus zelf weten waar ze slaapt en wie ze mee naar huisneemt (oke alle dagen is acceptabel, maar 1 of 2 (zelfs 3) dagen eten/slapen is normaal.
Hier ben ik het dus absoluut niet mee eens. Zolang je bij iemand in huis woont heb je je aan de regels te houden die daar gelden en niet aan je eigen regels!!!! Wat "normaal" is, is in elk gezin anders en daar pas je je aan aan zolang je er woont.
Daarnaast verhuist ze maar 15 km van de plek waar ze nu woont dus die afstand is te overzien...
dinsdag 7 oktober 2008 om 14:58
quote:modjoh schreef op 07 oktober 2008 @ 14:33:
Ooojeee..
Ik zeg niet dat ik haar vriend niet mag..maar hij vertoond intimiderend gedrag, en ik zie haar daardoor afglijden.
Door zijn houding en gedrag krijg je nu niet bepaald gezellige gevoelens daarover.
Ik besef dat hij ook nog jong is, en daar ook in gestuurd moet worden, maar dat behoren zijn ouders te doen, niet ik.
Komt bij dat ik in gesprek ben geweest met zijn ouders, en die denken dus hetzelfde erover..Die zeggen zelf ook dat hij dat gedrag vertoond, en dat hij eens serieus moet gaan nadenken wat hij wil.
Ik begrijp waarom je niet heel blij met hem bent. Hoe oud is hij? Maar jij kan er zoals je al zegt niets aan doen. Het enige wat jij kan doen is je dochter begeleiden. Het punt is dat ze zich tegen jou wil afzetten, dus als jij laat merken dat je haar vriend niet ziet zitten, zal ze precies het tegenovergestelde doen.
En dat ik nu even niet zo leuk over mijn dochter praat, komt puur door het feit dat ik denk ik, te vaak haar geholpen, gesteund e.d heb. Maar daar gewoonweg niets voor terug krijg. En mijn energie die daarin gestopt wordt, houdt ook eens op. En dus wil ik ingrijpen, voordat het helemaal uit de hand loopt.
Ik begrijp dit echt ontzettend goed, ik herken ook enorm veel in dit verhaal. Maar wat zou voor jou uit de hand lopen zijn? Hoe je dat voor je?
Ik heb niet van de 1 op de andere dag het besluit genomen dat ik hier weg wil, dat weet ze al anderhalf jaar.
Ook weet ze al maanden dat ze financieel zelf bij moet dragen..
Met zachte hand aanpakken..dat werkt niet. Er moet dus gewoonweg rigoreus aangepakt worden, want anders blijft het doorsukkelen, dat blijkt dus wel.
Ok, dit wist ze dus al een poosje. Dan zou ik haar bij je roepen, en aangeven dat ze nu op zoek moet naar werk omdat je tot en met bijvoorbeeld volgende maand nog mee betaald (of langer) en dat ze dan wbt geld voor zichzelf moet zorgen. Biedt aan dat je haar wil helpen om te kijken wat voor haar leuk werk is en dat je wil meedenken over sollicitatiebrieven etc.
En uiteraard wordt ze door ons begeleid..
Ze mag haar vriend best zien doordeweeks..Maar hij heeft aangegeven dat hij meer vrijheid wil. Dus heb ik voorgesteld om hem maandag en dinsdag niet te zien, en woensdag bijv weer wel.
Ook heb ik voorgesteld om eerst werk te zoeken, en dan zien we verder wat haalbaar is..
Sorry, maar ik vind echt dat dit niet aan jou is. Dit is iets tussen hen, zij moeten uitzoeken hoe ze dit regelen. Het is haar relatie, niet iets wat je door je moeder wil laten regelen. Laat haar zelf besluiten wanneer ze wat doet. Zoals ik al zei, zolang jij dat voor haar blijft doen, leert ze het nooit. Je kan niet onafhankelijkheid van haar eisen wbt geld, en afhankelijkheid eisen wbt haar sociale leven en de indeling daarvan.
En volgens mij kan ze beter eerst werk gaan zoeken dan haar tijd dag in dag uit te "verdoen" bij haar vriendje..Ik snap heus wel dat ze die wil zien..maar uiteindelijk moet ze wel haar verantwoording nemen.
Dat begrijp ik, en op dat werk kan je dus een termijn zetten. Want vanaf die maand betaal jij niet meer mee aan kleding etc. Maar hoe ze dat indeelt met haar vriend is haar zaak.
Maar stel..dat vriend hier bijna dagelijks over de vloer komt??
Stel dat ze wel voor hem kiest..dan is dat oke..
Er komen ook dubbele kosten bij..ja..waar heb ik t over..maar zo is t wel. Mijn inkomen is niet gebasseerd op zoveel personen..
En dan wil ik gewoon duidelijkheid naar elkaar toe. Of evt afspraken maken..zoveel dagen bij hem, zovel dagen bij mij..
Dit heb je zelf in de hand. Jij hoeft het toch niet goed te vinden dat hij elke dag over de vloer komt? Jij kan toch bepalen wanneer hij wel en wanneer hij niet kan mee eten en blijven slapen? Als ze het daar niet mee eens zijn, moet ze op zichzelf gaan wonen of ergens anders afspreken. Het blijft jouw huis.
En dat het allemaal dubbel klinkt bij mij..zal best..heb dit ook nog nooit eerder bij de poot gehad..
En vind het ook allemaal zo dubbel..Je wilt je kind alle geluk v/d wereld geven, maar je wilt ook nog de hand erin houden. En ik besef heel goed dat zij langzamerhand haar eigen weg daarin gaat.
Maar dat wil niet zeggen dat ik negatief over mijn dochter ben.
Het is logisch dat het dubbel voelt, maar je moet wel duidelijk zijn tegen je dochter. Dus een balans vinden tussen complete afhankelijkheid en onafhankelijkheid. Bekijk de mogelijkheden en overleg die met haar zonder met verwijten te gooien.
Ooojeee..
Ik zeg niet dat ik haar vriend niet mag..maar hij vertoond intimiderend gedrag, en ik zie haar daardoor afglijden.
Door zijn houding en gedrag krijg je nu niet bepaald gezellige gevoelens daarover.
Ik besef dat hij ook nog jong is, en daar ook in gestuurd moet worden, maar dat behoren zijn ouders te doen, niet ik.
Komt bij dat ik in gesprek ben geweest met zijn ouders, en die denken dus hetzelfde erover..Die zeggen zelf ook dat hij dat gedrag vertoond, en dat hij eens serieus moet gaan nadenken wat hij wil.
Ik begrijp waarom je niet heel blij met hem bent. Hoe oud is hij? Maar jij kan er zoals je al zegt niets aan doen. Het enige wat jij kan doen is je dochter begeleiden. Het punt is dat ze zich tegen jou wil afzetten, dus als jij laat merken dat je haar vriend niet ziet zitten, zal ze precies het tegenovergestelde doen.
En dat ik nu even niet zo leuk over mijn dochter praat, komt puur door het feit dat ik denk ik, te vaak haar geholpen, gesteund e.d heb. Maar daar gewoonweg niets voor terug krijg. En mijn energie die daarin gestopt wordt, houdt ook eens op. En dus wil ik ingrijpen, voordat het helemaal uit de hand loopt.
Ik begrijp dit echt ontzettend goed, ik herken ook enorm veel in dit verhaal. Maar wat zou voor jou uit de hand lopen zijn? Hoe je dat voor je?
Ik heb niet van de 1 op de andere dag het besluit genomen dat ik hier weg wil, dat weet ze al anderhalf jaar.
Ook weet ze al maanden dat ze financieel zelf bij moet dragen..
Met zachte hand aanpakken..dat werkt niet. Er moet dus gewoonweg rigoreus aangepakt worden, want anders blijft het doorsukkelen, dat blijkt dus wel.
Ok, dit wist ze dus al een poosje. Dan zou ik haar bij je roepen, en aangeven dat ze nu op zoek moet naar werk omdat je tot en met bijvoorbeeld volgende maand nog mee betaald (of langer) en dat ze dan wbt geld voor zichzelf moet zorgen. Biedt aan dat je haar wil helpen om te kijken wat voor haar leuk werk is en dat je wil meedenken over sollicitatiebrieven etc.
En uiteraard wordt ze door ons begeleid..
Ze mag haar vriend best zien doordeweeks..Maar hij heeft aangegeven dat hij meer vrijheid wil. Dus heb ik voorgesteld om hem maandag en dinsdag niet te zien, en woensdag bijv weer wel.
Ook heb ik voorgesteld om eerst werk te zoeken, en dan zien we verder wat haalbaar is..
Sorry, maar ik vind echt dat dit niet aan jou is. Dit is iets tussen hen, zij moeten uitzoeken hoe ze dit regelen. Het is haar relatie, niet iets wat je door je moeder wil laten regelen. Laat haar zelf besluiten wanneer ze wat doet. Zoals ik al zei, zolang jij dat voor haar blijft doen, leert ze het nooit. Je kan niet onafhankelijkheid van haar eisen wbt geld, en afhankelijkheid eisen wbt haar sociale leven en de indeling daarvan.
En volgens mij kan ze beter eerst werk gaan zoeken dan haar tijd dag in dag uit te "verdoen" bij haar vriendje..Ik snap heus wel dat ze die wil zien..maar uiteindelijk moet ze wel haar verantwoording nemen.
Dat begrijp ik, en op dat werk kan je dus een termijn zetten. Want vanaf die maand betaal jij niet meer mee aan kleding etc. Maar hoe ze dat indeelt met haar vriend is haar zaak.
Maar stel..dat vriend hier bijna dagelijks over de vloer komt??
Stel dat ze wel voor hem kiest..dan is dat oke..
Er komen ook dubbele kosten bij..ja..waar heb ik t over..maar zo is t wel. Mijn inkomen is niet gebasseerd op zoveel personen..
En dan wil ik gewoon duidelijkheid naar elkaar toe. Of evt afspraken maken..zoveel dagen bij hem, zovel dagen bij mij..
Dit heb je zelf in de hand. Jij hoeft het toch niet goed te vinden dat hij elke dag over de vloer komt? Jij kan toch bepalen wanneer hij wel en wanneer hij niet kan mee eten en blijven slapen? Als ze het daar niet mee eens zijn, moet ze op zichzelf gaan wonen of ergens anders afspreken. Het blijft jouw huis.
En dat het allemaal dubbel klinkt bij mij..zal best..heb dit ook nog nooit eerder bij de poot gehad..
En vind het ook allemaal zo dubbel..Je wilt je kind alle geluk v/d wereld geven, maar je wilt ook nog de hand erin houden. En ik besef heel goed dat zij langzamerhand haar eigen weg daarin gaat.
Maar dat wil niet zeggen dat ik negatief over mijn dochter ben.
Het is logisch dat het dubbel voelt, maar je moet wel duidelijk zijn tegen je dochter. Dus een balans vinden tussen complete afhankelijkheid en onafhankelijkheid. Bekijk de mogelijkheden en overleg die met haar zonder met verwijten te gooien.
