Overig
alle pijlers
Mijn 18jarige dochter
dinsdag 7 oktober 2008 om 13:06
Oke..een vraag..
Mijn dochter N..heeft een vriendje, die nu niet bepaald motiverend is naar haar toe. In haar vrije tijd is ze bij hem, want hij werkt dan weer niet dan weer wel..
Ze doet een opleiding SAW.en daar is alles meegezegd. Ze werkt niet..doet er ook geen moeite voor. Zaterdag wordt ze 18, en ze heeft dan bepaalde verplichtingen betreft ziektekosten. Haar studiefinanciering is aangevraagd en zorgtoeslag ook.
Gezien ik nu even van een bijstand moet rondkomen(ivm met ziekte, operaties en herstel) heb ik niet veel te makken. Dus de kinderbijslag van haar houdt ook op, en dus gaat mijn knip dicht. Ik vind dat zijzelf heel goed in staat is om aan t werk te gaan voor haar prullaria, kleiding, uitgaan enz enz.
Ik doe een co-ouderschap met mijn ex, beide kinderen(ik heb er 2) gaan de ene week naar hun vader, de andere zijn ze bij mij.
De week dat ze bij mij zijn, heeft mijn dochter relatief veel vrijheid. In de weekenden ben ik bij mijn vriend, zij mag dan thuis blijven met haar vriend..mits en mits..logisch.
Volgende zomer is het de bedoeling dat ik naar t dorp ga waar mijn vriend woont. Dat op en neer reizen zijn we beu.
Dochter wil niet mee. Dus heeft ze een paar optie's. Werk zoeken en op zichzelf, bij haar vader(dat wil ze absoluut niet)OF ze gaat mee, en gebruikt haar OV jaarkaart, of zoekt werk en schaft een scooter aan ofzo..
Nu wil ze doordeweeks ook bij haar vriend slapen, bij hem thuis of in mijn huis. Terwijl het op zich niet zo heel goed gaat, irritaties enz enz..
Ik heb gezegd dat ze de weekenden kan gaan en staan waar ze wil, maar maandags en dinsdags gewoon thuis slaapt, woensdag kunnen ze bij elkaar zijn, donderdags moet ik over nadenken nog.
Maar vooralsnog vind ik dat ze werk moet gaan zoeken. Dit alles levert stress en spanningen op. Zij is iemand die mij totaal leegzuigt met haar gedrag.
Dat pushen en handvaten aanreiken naar haar toe ben ik moe, ze doet er toch niets mee.
Haar totaal loslaten vind ik lastig..
Graag zou ik eens willen weten hoe jullie hier over denken, en evt tips advies hebben, want ik zit er best mee..
Gr v Modjoh
Mijn dochter N..heeft een vriendje, die nu niet bepaald motiverend is naar haar toe. In haar vrije tijd is ze bij hem, want hij werkt dan weer niet dan weer wel..
Ze doet een opleiding SAW.en daar is alles meegezegd. Ze werkt niet..doet er ook geen moeite voor. Zaterdag wordt ze 18, en ze heeft dan bepaalde verplichtingen betreft ziektekosten. Haar studiefinanciering is aangevraagd en zorgtoeslag ook.
Gezien ik nu even van een bijstand moet rondkomen(ivm met ziekte, operaties en herstel) heb ik niet veel te makken. Dus de kinderbijslag van haar houdt ook op, en dus gaat mijn knip dicht. Ik vind dat zijzelf heel goed in staat is om aan t werk te gaan voor haar prullaria, kleiding, uitgaan enz enz.
Ik doe een co-ouderschap met mijn ex, beide kinderen(ik heb er 2) gaan de ene week naar hun vader, de andere zijn ze bij mij.
De week dat ze bij mij zijn, heeft mijn dochter relatief veel vrijheid. In de weekenden ben ik bij mijn vriend, zij mag dan thuis blijven met haar vriend..mits en mits..logisch.
Volgende zomer is het de bedoeling dat ik naar t dorp ga waar mijn vriend woont. Dat op en neer reizen zijn we beu.
Dochter wil niet mee. Dus heeft ze een paar optie's. Werk zoeken en op zichzelf, bij haar vader(dat wil ze absoluut niet)OF ze gaat mee, en gebruikt haar OV jaarkaart, of zoekt werk en schaft een scooter aan ofzo..
Nu wil ze doordeweeks ook bij haar vriend slapen, bij hem thuis of in mijn huis. Terwijl het op zich niet zo heel goed gaat, irritaties enz enz..
Ik heb gezegd dat ze de weekenden kan gaan en staan waar ze wil, maar maandags en dinsdags gewoon thuis slaapt, woensdag kunnen ze bij elkaar zijn, donderdags moet ik over nadenken nog.
Maar vooralsnog vind ik dat ze werk moet gaan zoeken. Dit alles levert stress en spanningen op. Zij is iemand die mij totaal leegzuigt met haar gedrag.
Dat pushen en handvaten aanreiken naar haar toe ben ik moe, ze doet er toch niets mee.
Haar totaal loslaten vind ik lastig..
Graag zou ik eens willen weten hoe jullie hier over denken, en evt tips advies hebben, want ik zit er best mee..
Gr v Modjoh
dinsdag 7 oktober 2008 om 15:55
Misschien ben ik wel erg streng opgevoed en zal ik zelf later ook wel streng zijn, maar ik lees erg veel reacties die in in mijn ogen neigen naar verwennerij.
Iemand die 18 is zit in mijn ogen tussen kind en volwassen in, waar ergens wordt vooral bepaald door die persoon zelf.
Je geeft aan dat je dochter niet wil werken, maar wel verder alles wil van volwassen zijn (vrijheid, eigen keuzes maken)... Dat klopt niet, vind ik. Als ze idd haar volwassenheid wil, zal ze ook de verplichtingen daarvan moeten accepteren.
Zolang ze bij jou woont zal ze zich aan jouw regels moeten houden, want jij bent haar moeder en de bezitter en hoofdbewoner van het huis. Als zij haar vriend meer wil zien en jij wilt dat niet, beslis jij... Toch?! En anders zoekt ze maar een eigen huis...
Misschien kom ik heel hard over, maar ik vind dit echt... Je ziet zo vaak dat kinderen over de ouders heen gaan lopen... Ik wil overigens niet zeggen dat dat hier het geval is hoor!
Iemand die 18 is zit in mijn ogen tussen kind en volwassen in, waar ergens wordt vooral bepaald door die persoon zelf.
Je geeft aan dat je dochter niet wil werken, maar wel verder alles wil van volwassen zijn (vrijheid, eigen keuzes maken)... Dat klopt niet, vind ik. Als ze idd haar volwassenheid wil, zal ze ook de verplichtingen daarvan moeten accepteren.
Zolang ze bij jou woont zal ze zich aan jouw regels moeten houden, want jij bent haar moeder en de bezitter en hoofdbewoner van het huis. Als zij haar vriend meer wil zien en jij wilt dat niet, beslis jij... Toch?! En anders zoekt ze maar een eigen huis...
Misschien kom ik heel hard over, maar ik vind dit echt... Je ziet zo vaak dat kinderen over de ouders heen gaan lopen... Ik wil overigens niet zeggen dat dat hier het geval is hoor!
dinsdag 7 oktober 2008 om 20:46
Thanx voor jullie reacties..
Mijn 2e dochter is net 11, er zit bijna 7jr tussen(en ja, van dezelfde vader)
En om nu miss nog 10jr te wachten voordat ik 15km verderop "mag" wonen..gaat erbij mij echt niet in. Dat heeft niets te maken met el of niet aan kinderen beginnen. In een "normaal" samengesteld gezin worden ook wel eens beslissingen genomen om elders te wonen.
In de week dat ze bij hun vader zijn, zijn de regels toch iets anders.
In dat gezin wonen 4 meiden. De partner van mijn ex heeft nl ook 2 meiden.
In dat gezin is veel problematiek betreft een stiefzusje die de boel terroriseerd. Daar wordt aan gewerkt.
Het is zo dat mijn dochter in de weekenden wel bij haar vriend mag slapen, maar doordeweeks willen ze dat niet. Miss nu wel als ze in overleg gaat. Dat vriendje daar blijft slapen is out of question doordeweek.
En inderdaad, zolang ik de hoofdbewoner ben, en alle kosten betaal, internet, gas/electra, voeding enz enz..heb ik toch nog t meest te zeggen in mijn huis..
En ik weiger mij erbij neer te legen dat ze hele dagen in bed liggen te stinken of achter internet zitten, terwijl ze ook kan werken..
Verder kan ik mij heel goed vinden in wat Ambrosia zegt.
Haar vriend is net 19, zij wordt komend weekend 18.
Boeken. schoolgeld wordt ook nog voor haar betaald..
ik ben inmiddels weer met haar in gesprek geweest en de moeder van haar vriend belde mij ook nog.
Om te beginnen heb ik haar gezegd dat ze zelf moet weten wanneer ze haar vriend ziet. Ze moet aangeven wanneer ze komt/komen eten.
Voorwaarde is wel, dat ze zorgt dat ze wel dingen voor haarzelf blijft doen, en op zoek gaat naar werk.
Vriend wil inmiddels een gesprek met mij aan wat hij eerst weigerde.
Ik heb contact gehad met haar vader, en we hebben het erover gehad dat het idd lastig is om haar los te laten.
Hij wil haar nog wel kleedgeld geven..Maar voor hem is dat makkelijker te behapstukken dan voor mij.
Als ik idd een tegmoetkoming krijg van de IB groep, is dat voor haar.
I
Mijn 2e dochter is net 11, er zit bijna 7jr tussen(en ja, van dezelfde vader)
En om nu miss nog 10jr te wachten voordat ik 15km verderop "mag" wonen..gaat erbij mij echt niet in. Dat heeft niets te maken met el of niet aan kinderen beginnen. In een "normaal" samengesteld gezin worden ook wel eens beslissingen genomen om elders te wonen.
In de week dat ze bij hun vader zijn, zijn de regels toch iets anders.
In dat gezin wonen 4 meiden. De partner van mijn ex heeft nl ook 2 meiden.
In dat gezin is veel problematiek betreft een stiefzusje die de boel terroriseerd. Daar wordt aan gewerkt.
Het is zo dat mijn dochter in de weekenden wel bij haar vriend mag slapen, maar doordeweeks willen ze dat niet. Miss nu wel als ze in overleg gaat. Dat vriendje daar blijft slapen is out of question doordeweek.
En inderdaad, zolang ik de hoofdbewoner ben, en alle kosten betaal, internet, gas/electra, voeding enz enz..heb ik toch nog t meest te zeggen in mijn huis..
En ik weiger mij erbij neer te legen dat ze hele dagen in bed liggen te stinken of achter internet zitten, terwijl ze ook kan werken..
Verder kan ik mij heel goed vinden in wat Ambrosia zegt.
Haar vriend is net 19, zij wordt komend weekend 18.
Boeken. schoolgeld wordt ook nog voor haar betaald..
ik ben inmiddels weer met haar in gesprek geweest en de moeder van haar vriend belde mij ook nog.
Om te beginnen heb ik haar gezegd dat ze zelf moet weten wanneer ze haar vriend ziet. Ze moet aangeven wanneer ze komt/komen eten.
Voorwaarde is wel, dat ze zorgt dat ze wel dingen voor haarzelf blijft doen, en op zoek gaat naar werk.
Vriend wil inmiddels een gesprek met mij aan wat hij eerst weigerde.
Ik heb contact gehad met haar vader, en we hebben het erover gehad dat het idd lastig is om haar los te laten.
Hij wil haar nog wel kleedgeld geven..Maar voor hem is dat makkelijker te behapstukken dan voor mij.
Als ik idd een tegmoetkoming krijg van de IB groep, is dat voor haar.
I
dinsdag 7 oktober 2008 om 21:33
Ik vind dat je het recht hebt on te wonen waar je wilt. 15 km verderop is geen wereldafstand. En bovendien is je dochter oud genoeg om zelf te kiezen of ze dan mee wil, bij haar vader wil wonen of zelfstandig gaat. Dat lijken mij meer dan voldoende goede opties voor een (tegen die tijd) 19-jarige!.
En regels te stellen in je eigen huis vind ik ook heel normaal. Je bent inderdaad geen hotel. Je kunt haar niet verbieden om haar vriend te zien, maar je kunt hen wel verbieden om elkaar bij jou thuis op te zoeken.
De actie naar de vriend, eerst een gesprek en dan pas weer toegang, vind ik heel goed. Het is je goed recht in je eigen huis regels te stellen en als hij daar wil vertoeven dan zal ook hij zich aan die regels (of in dit geval: omgangsvormen) moeten houden.
Voor wat betreft de zelfstandigheid van je dochter ben ik het er mee eens dat je haar wel moet begeleiden. Als ze nooit heeft gewerkt en nooit goed met geld om heeft leren gaan, dan zal dat best nog eens moeilijk kunnen zijn.
Wellicht voor jou ondenkbaar, maar ik denk dat ik in jouw situatie er mee zou beginnen dat ik mijn dochter inzicht in mijn eigen financiele plaatje zou geven. Jouw situatie is momenteel financieel erg moeilijk en ik denk dat je dochter daar nog wel eens heel erg van zou kunnen schrikken. Zeker als je haar voor het idee ook voorrekend welk effect het op jouw budget heeft als je haar bijvoorbeeld eens een nieuwe broek geeft, of als je de hele week extra boodschappen in huis haalt voor haar vriendje. Wellicht zorgt dit voor een schrikeffect dat haar doet inzien dat ze echt niet meer op je kan rekenen straks en dat het dringend tijd is dat ze zelf aan de slag gaat!
En regels te stellen in je eigen huis vind ik ook heel normaal. Je bent inderdaad geen hotel. Je kunt haar niet verbieden om haar vriend te zien, maar je kunt hen wel verbieden om elkaar bij jou thuis op te zoeken.
De actie naar de vriend, eerst een gesprek en dan pas weer toegang, vind ik heel goed. Het is je goed recht in je eigen huis regels te stellen en als hij daar wil vertoeven dan zal ook hij zich aan die regels (of in dit geval: omgangsvormen) moeten houden.
Voor wat betreft de zelfstandigheid van je dochter ben ik het er mee eens dat je haar wel moet begeleiden. Als ze nooit heeft gewerkt en nooit goed met geld om heeft leren gaan, dan zal dat best nog eens moeilijk kunnen zijn.
Wellicht voor jou ondenkbaar, maar ik denk dat ik in jouw situatie er mee zou beginnen dat ik mijn dochter inzicht in mijn eigen financiele plaatje zou geven. Jouw situatie is momenteel financieel erg moeilijk en ik denk dat je dochter daar nog wel eens heel erg van zou kunnen schrikken. Zeker als je haar voor het idee ook voorrekend welk effect het op jouw budget heeft als je haar bijvoorbeeld eens een nieuwe broek geeft, of als je de hele week extra boodschappen in huis haalt voor haar vriendje. Wellicht zorgt dit voor een schrikeffect dat haar doet inzien dat ze echt niet meer op je kan rekenen straks en dat het dringend tijd is dat ze zelf aan de slag gaat!
dinsdag 7 oktober 2008 om 22:42
Ik vind dat, zolang je dochter nog thuis woont, ze zich gewoon aan je regels te houden heeft máár gun haar ook dat stukje vrijheid en laat zien dat je haar niet meer als een kind wilt behandelen.
Ik vind dat je je dochter niet kunt vertellen hoe vaak zij haar vriend mag zien maar als jij zoiets hebt van "hij hoeft niet elke avond op de bank te zitten" dan is dat natuurlijk jou goed recht.
Verder vind ik het, zolang zij nog bij je in huis woont, dat ze ook gewoon mee moet verhuizen óf inderdaad iets voor zichzelf zoeken. Je dochter wordt 18 jaar, ik vind niet dat je maar moet blijven latten tot zij een keer het huis uit gaat. Als ze nu een jaar of 6 was was het iets anders maar ze staat aan de poort naar volwassenheid.
Ik moet trouwens wel zeggen dat ik het ergens ontzettend logisch vind als je dochter een baantje zou nemen. Ik bedoel, (Extra) geld is toch altijd meegenomen? Ik vind persoonlijk niet dat je op je 18e nog alles van je ouders moet krijgen. Je mag op die leeftijd best eens voelen hoe het is om je eigen geld te verdienen en om ermee om te gaan. Ik vind dat je dit best kunt verplichten zolang zij nog thuis woont.
Ik had zelf vanaf mijn 12e bijbaantjes, ik weet nog dat ik dat heerlijk vond, een beetje geld en dat voelt gewoon als vrijheid op die leeftijd en gewoon ook dat je zelf dingen kunt kopen.
Ik vind dat je je dochter niet kunt vertellen hoe vaak zij haar vriend mag zien maar als jij zoiets hebt van "hij hoeft niet elke avond op de bank te zitten" dan is dat natuurlijk jou goed recht.
Verder vind ik het, zolang zij nog bij je in huis woont, dat ze ook gewoon mee moet verhuizen óf inderdaad iets voor zichzelf zoeken. Je dochter wordt 18 jaar, ik vind niet dat je maar moet blijven latten tot zij een keer het huis uit gaat. Als ze nu een jaar of 6 was was het iets anders maar ze staat aan de poort naar volwassenheid.
Ik moet trouwens wel zeggen dat ik het ergens ontzettend logisch vind als je dochter een baantje zou nemen. Ik bedoel, (Extra) geld is toch altijd meegenomen? Ik vind persoonlijk niet dat je op je 18e nog alles van je ouders moet krijgen. Je mag op die leeftijd best eens voelen hoe het is om je eigen geld te verdienen en om ermee om te gaan. Ik vind dat je dit best kunt verplichten zolang zij nog thuis woont.
Ik had zelf vanaf mijn 12e bijbaantjes, ik weet nog dat ik dat heerlijk vond, een beetje geld en dat voelt gewoon als vrijheid op die leeftijd en gewoon ook dat je zelf dingen kunt kopen.
dinsdag 7 oktober 2008 om 22:44
Ik vrees dat je dochter het moeilijker heeft dan je denkt.
Puberteit, gierende hormonen en het proces van losmaken van je ouder(s) gaat niet zonder horten of stoten. Als je dan ook nog gewend bent dat alles eigenlijk altijd wel geregeld is/wordt dan is achttien worden en alles zelf moeten gaan doen wel een enorme stap.
Dan ga ik nog niet eens in op hoe ze zich ten opzichte van vader en moeder voelt met elk een nieuwe relatie. Moeder die ook nog eens met een beroerde gezondheid thuis zit.
Haar vriend mag dan iemand zijn die niet of niet altijd werkt hij vormt wel de enige stabiele factor in haar leven. Tenminste zo voelt zij dat waarschijnlijk.
Haar leventje zoals ze het kende dreigt in te storten. Bij het losmakn horen al horten en stoten, maar die geeft zij misschien nu wel extra hard. Zij wil weten waar ze staat. "Hou je nog van me mam? "Dreun!!", mam hou je nog van me? Je houdt niet meer van me, hè?"
En datzelfde doet ze met vader en vriendlief waarschijnlijk ook. Ze wil weten waar ze staat, waar ze nog echt op kan rekenen.
En eigenlijk is ze diep van binnen misschien doodsbang dat zowel paps/mams en vriend haar helemaal niet lief vinden.
Probeer in zo'n situatie je hoofd maar eens bij je studie te houden en dan ook nog een baan Moeten zoeken.
Dat het niet anders is, dat het allemaal moet gebeuren beseft ze waarschijnlijk best wel, maar het is eng om groot te zijn.
Puberteit, gierende hormonen en het proces van losmaken van je ouder(s) gaat niet zonder horten of stoten. Als je dan ook nog gewend bent dat alles eigenlijk altijd wel geregeld is/wordt dan is achttien worden en alles zelf moeten gaan doen wel een enorme stap.
Dan ga ik nog niet eens in op hoe ze zich ten opzichte van vader en moeder voelt met elk een nieuwe relatie. Moeder die ook nog eens met een beroerde gezondheid thuis zit.
Haar vriend mag dan iemand zijn die niet of niet altijd werkt hij vormt wel de enige stabiele factor in haar leven. Tenminste zo voelt zij dat waarschijnlijk.
Haar leventje zoals ze het kende dreigt in te storten. Bij het losmakn horen al horten en stoten, maar die geeft zij misschien nu wel extra hard. Zij wil weten waar ze staat. "Hou je nog van me mam? "Dreun!!", mam hou je nog van me? Je houdt niet meer van me, hè?"
En datzelfde doet ze met vader en vriendlief waarschijnlijk ook. Ze wil weten waar ze staat, waar ze nog echt op kan rekenen.
En eigenlijk is ze diep van binnen misschien doodsbang dat zowel paps/mams en vriend haar helemaal niet lief vinden.
Probeer in zo'n situatie je hoofd maar eens bij je studie te houden en dan ook nog een baan Moeten zoeken.
Dat het niet anders is, dat het allemaal moet gebeuren beseft ze waarschijnlijk best wel, maar het is eng om groot te zijn.
woensdag 8 oktober 2008 om 08:51
Ik denk dat ze verdomd goed weet waar ze staat..ze weet heel goed dat wij van haar houden..ze weet donders goed dat wij haar never laten zitten, ze weet heel goed dat haar moeder alles voor haar over heeft, en dat is nu net t ptobleem. Daar maakt ze gebruik en toch ook misbruik van. Ja..het is een tiener..die doen dat..
En dan weet ze nu ook dat het nu einde oefening is. Wij zijn al 2jaar met haar in de weer, stimuleren van een aantal dingen/opties..en vervolgens doet ze gewoon niets..
Ze weet donders goed dat ze altijd op ons kan rekenen.
We vertellen haar zo vaak dat wij van haar houden.
En dat ze miss denkt dat wij haar miss niet lief vinden?? Nee..dat geloof ik absoluut niet..
Die gezondheidsproblemen van mij is al jaren zo..dat weet ze ook. Idd voor haar ook moeilijk, dat besef ik.
Maar ik heb eerder het idee dat ze denkt "t boeit mij allemaal niet, ik ga lekker mijn eigen gang".
Die houding neemt ze ook aan..
Natuurlijk is het lastig om "groot"te worden, of volwassen te worden..groot is ze al..
Inderdaad een idee om haar inzicht te geven in mijn financiele plaatje..Hoewel ze daar al enigzins van op de hoogte is.
En dan weet ze nu ook dat het nu einde oefening is. Wij zijn al 2jaar met haar in de weer, stimuleren van een aantal dingen/opties..en vervolgens doet ze gewoon niets..
Ze weet donders goed dat ze altijd op ons kan rekenen.
We vertellen haar zo vaak dat wij van haar houden.
En dat ze miss denkt dat wij haar miss niet lief vinden?? Nee..dat geloof ik absoluut niet..
Die gezondheidsproblemen van mij is al jaren zo..dat weet ze ook. Idd voor haar ook moeilijk, dat besef ik.
Maar ik heb eerder het idee dat ze denkt "t boeit mij allemaal niet, ik ga lekker mijn eigen gang".
Die houding neemt ze ook aan..
Natuurlijk is het lastig om "groot"te worden, of volwassen te worden..groot is ze al..
Inderdaad een idee om haar inzicht te geven in mijn financiele plaatje..Hoewel ze daar al enigzins van op de hoogte is.
woensdag 8 oktober 2008 om 15:32
Oef je klinkt behoorlijk kwaad. Neem me niet kwalijk, dat was niet de bedoeling. Ik probeer alleen maar mee te denken.
Bijvoorbeeld of jullie niet al te veel voor haar hebben geregeld, teveel in de watten gelegd en ze nu daardoor moeite heeft om het zelf te doen. Heeft ze eerder wel verantwoordelijkheidsgevoel gehad, aangeleerd gekregen?
Mijn kinderen hebben ook te maken met een moeder die al zolang ze leven vaak ziek is. Hoewel het voor het gezin eigenlik gesneden koek zou moeten zijn levert het toch gedonder op. Hoewel ze veel van me houden hebben ze er (soms) gewoon echt genoeg van. En dan is rekening houden met echt teveel gevraagd.
Je zegt dat ze lekker haar eigen gang wil gaan. En dat ze gebruik/ misbruik van je maakt. Dat geeft aan dat ze geen grenzen kent of wil kennen, had zij dit altijd al of is dit nieuw?
En wat jullie dan die twee jaar gedaan hebben. Is er behalve door jou, je ex en jouw nieuwe vriend alleen maar met haar gepraat of is er een ook onderzoek gedaan naar bijvoorbeeld ADHD of een andere belemmering van haarzelf uit?
Bijvoorbeeld of jullie niet al te veel voor haar hebben geregeld, teveel in de watten gelegd en ze nu daardoor moeite heeft om het zelf te doen. Heeft ze eerder wel verantwoordelijkheidsgevoel gehad, aangeleerd gekregen?
Mijn kinderen hebben ook te maken met een moeder die al zolang ze leven vaak ziek is. Hoewel het voor het gezin eigenlik gesneden koek zou moeten zijn levert het toch gedonder op. Hoewel ze veel van me houden hebben ze er (soms) gewoon echt genoeg van. En dan is rekening houden met echt teveel gevraagd.
Je zegt dat ze lekker haar eigen gang wil gaan. En dat ze gebruik/ misbruik van je maakt. Dat geeft aan dat ze geen grenzen kent of wil kennen, had zij dit altijd al of is dit nieuw?
En wat jullie dan die twee jaar gedaan hebben. Is er behalve door jou, je ex en jouw nieuwe vriend alleen maar met haar gepraat of is er een ook onderzoek gedaan naar bijvoorbeeld ADHD of een andere belemmering van haarzelf uit?
woensdag 8 oktober 2008 om 20:01
Ai Lolotte..zo wilde ik ook weer niet overkomen, dat is weer het nadeel van zo'n forum o.i.d
Maar ik heb er idd wel de balen van ja..
En geweldig dat je meedenkt, dat was immers ook mijn vraag..
Miss heb ik wel teveel voor haar gedaan. Maar ik ben haar moeder, en dan wil je alle goeds voor je kind, en doe je vaak meer dan nodig is..
Zelfstandig..Toch denk ik dat ze dat op zekere hoogte wel is. Alleen moet ze her en der nog wel gestuurd worden..logisch ook.
En ik snap ook dat ze rekening houden met..wel eens knap lastig vinden, en dat gebeurd ook niet altijd..
In wezen zijn pubers/tieners egocentrisch, en meer gericht op zichzelf, die fase hoort er nu 1maal bij. Maar soms zoooo lastig.
En idd, over mijn grenzen gaan, maar dat laat ik ook zelf toe. Bij mij kun je nl heel ver gaan,totdat er een bom barst. En tja..dan ben ik ook niet mals.
ADHD..heeft ze absoluut niet, daar hoeft ze geen onderzoek voor te doen..
Idd veel gepraat, opties gegeven, gestimuleerd, altijd positief zijn, haar dingen doen laten inzien, wel eens boos geweest, teugels strakker, teugels laten vieren, enz enz.
Ik besef ook wel dat ze veel meegemaakt hebben,
Mijn jongste gat voor creatiee therapie naar Accare, zodat ze leert om zekerder te zijn.
Het gezin van vader is onrustig ivm een vervelend stiefzusje die mijn jongste pest. Daar zijn we inmiddels bijna een jr mee bezig, om dat in goede banen te gaan leiden.
7jr geleden ben ik gescheiden. Kort daarop een partner met narcistische inslag. Maar zo verliefd als ik was zag ik dat natuurlijk niet, of ik stopte het gewoon weg. Na 5jr veel strijd en gedoe is die relatie beeindigd. Het was gewoonweg niet haalbaar met die man om daarmee samen te leven. Mar ja, ik ben een vechter en ging ervoor. Want om weer een relatie te beeindigen leek voor mijn kinderen ook neit goed. Klinkt dubbel misschien, maar dat hadden ze immers al eens meegemaakt??
Nadat ik bij hem weg ben gegaan met veel toestanden, en echt niet grappig, viel hij mij een half jaar daarna soms nog lastig.
Na veel stress beland ik in het ziekenhuis met een maagperforatie en alle gevolgen van dien. Ben letterlijk voor de dood weggehaald.
3 mnd daarna moest mijn galblaas eruit. Maar het was zo'n bagger in mijn buik, dat ze wederom mij voor de dood weg hebben gehaald.
Vlak voordat ik het ziekenhuis in ging..leerde ik mijn huidige vriend kennen. Mooie basis om een relatie aan te gaan, wat helemaal niet de intensie was.
Dat hebben we uiteraard ook niet meteen gedaan, maar rustig opgebouwd.Had immers genoeg aan mijn hoofd.
Eindelijk was er iemand die voor mij en mijn kinderen zorgde.
Die dingen van mij overnam. Hij heeft mij meegenomen naar zijn huis om te herstellen wat bijna anderhalf jr heeft geduurd(zolang zat ik niet in zijn huis hoor)
Dus je begrijpt dat dit alles er vreselijk ingehakt heeft voor mijn kinderen.
Nu zijn we 21/2jr verder, en op zich gaat het wel goed, alleen zijn er wat hobbels op de weg.
Mijn oudste had aangegeven om ook naar Accare te gaan. Dat hebben we ook gedaan. Uiteindelijk wordt er niets gedaan. Zij vinden het niet nodig. Zij vinden dat zij gewoon puber/tiener gedrag vertoond.
Volgens mijn vriend zou het voor haar niet verkeerd zijn om een psychotherapie te volgen. In die zin dat ze voor zichzelf de boel op een rij krijgt, en dat ze handvaten krijgt van een ander.
Hij zit nl zelf in de hulpverlening, en ziet natuurlijk wel het e.e.a.
Maar goed, ik weet niet of dat nodig is..
Een heel verhaal, maar schept miss wat duidelijkheid in de situatie..
Maar ik heb er idd wel de balen van ja..
En geweldig dat je meedenkt, dat was immers ook mijn vraag..
Miss heb ik wel teveel voor haar gedaan. Maar ik ben haar moeder, en dan wil je alle goeds voor je kind, en doe je vaak meer dan nodig is..
Zelfstandig..Toch denk ik dat ze dat op zekere hoogte wel is. Alleen moet ze her en der nog wel gestuurd worden..logisch ook.
En ik snap ook dat ze rekening houden met..wel eens knap lastig vinden, en dat gebeurd ook niet altijd..
In wezen zijn pubers/tieners egocentrisch, en meer gericht op zichzelf, die fase hoort er nu 1maal bij. Maar soms zoooo lastig.
En idd, over mijn grenzen gaan, maar dat laat ik ook zelf toe. Bij mij kun je nl heel ver gaan,totdat er een bom barst. En tja..dan ben ik ook niet mals.
ADHD..heeft ze absoluut niet, daar hoeft ze geen onderzoek voor te doen..
Idd veel gepraat, opties gegeven, gestimuleerd, altijd positief zijn, haar dingen doen laten inzien, wel eens boos geweest, teugels strakker, teugels laten vieren, enz enz.
Ik besef ook wel dat ze veel meegemaakt hebben,
Mijn jongste gat voor creatiee therapie naar Accare, zodat ze leert om zekerder te zijn.
Het gezin van vader is onrustig ivm een vervelend stiefzusje die mijn jongste pest. Daar zijn we inmiddels bijna een jr mee bezig, om dat in goede banen te gaan leiden.
7jr geleden ben ik gescheiden. Kort daarop een partner met narcistische inslag. Maar zo verliefd als ik was zag ik dat natuurlijk niet, of ik stopte het gewoon weg. Na 5jr veel strijd en gedoe is die relatie beeindigd. Het was gewoonweg niet haalbaar met die man om daarmee samen te leven. Mar ja, ik ben een vechter en ging ervoor. Want om weer een relatie te beeindigen leek voor mijn kinderen ook neit goed. Klinkt dubbel misschien, maar dat hadden ze immers al eens meegemaakt??
Nadat ik bij hem weg ben gegaan met veel toestanden, en echt niet grappig, viel hij mij een half jaar daarna soms nog lastig.
Na veel stress beland ik in het ziekenhuis met een maagperforatie en alle gevolgen van dien. Ben letterlijk voor de dood weggehaald.
3 mnd daarna moest mijn galblaas eruit. Maar het was zo'n bagger in mijn buik, dat ze wederom mij voor de dood weg hebben gehaald.
Vlak voordat ik het ziekenhuis in ging..leerde ik mijn huidige vriend kennen. Mooie basis om een relatie aan te gaan, wat helemaal niet de intensie was.
Dat hebben we uiteraard ook niet meteen gedaan, maar rustig opgebouwd.Had immers genoeg aan mijn hoofd.
Eindelijk was er iemand die voor mij en mijn kinderen zorgde.
Die dingen van mij overnam. Hij heeft mij meegenomen naar zijn huis om te herstellen wat bijna anderhalf jr heeft geduurd(zolang zat ik niet in zijn huis hoor)
Dus je begrijpt dat dit alles er vreselijk ingehakt heeft voor mijn kinderen.
Nu zijn we 21/2jr verder, en op zich gaat het wel goed, alleen zijn er wat hobbels op de weg.
Mijn oudste had aangegeven om ook naar Accare te gaan. Dat hebben we ook gedaan. Uiteindelijk wordt er niets gedaan. Zij vinden het niet nodig. Zij vinden dat zij gewoon puber/tiener gedrag vertoond.
Volgens mijn vriend zou het voor haar niet verkeerd zijn om een psychotherapie te volgen. In die zin dat ze voor zichzelf de boel op een rij krijgt, en dat ze handvaten krijgt van een ander.
Hij zit nl zelf in de hulpverlening, en ziet natuurlijk wel het e.e.a.
Maar goed, ik weet niet of dat nodig is..
Een heel verhaal, maar schept miss wat duidelijkheid in de situatie..
