Overig
alle pijlers
Momenten waarop je beseft dat je ouder wordt
donderdag 5 november 2020 om 11:57
Soms heb ik wel eens van die momenten, waarop ik opeens besef dat ik een bepaalde levensfase ontgroeid ben of aan het ontgroeien ben. Dat vind ik dan vaak vreemde / grappige momenten. Omdat ik er nooit echt bij heb stil gestaan, en dan opeens merk dat ik ergens heel anders tegenaan kijk. Of dat ik een bepaalde groepering/(leeftijds) categorie van mensen altijd zag als de categorie waar ik zélf toe behoor, maar dit nu opeens anders voel. Dat is dan gewoon onbewust / vanzelf gegaan, maar opeens, is het daar. Ik weet niet of en in hoeverre jullie dit herkennen, maar het lijkt me wel leuk om van die momenten met elkaar uit te wisselen.
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
donderdag 5 november 2020 om 19:35
pejeka schreef: ↑05-11-2020 19:21Ik lees nog steeds met veel plezier bepaalde delen van de Camera Obscura, dateert uit de jaren 1830. Met name het gedeelte uit de Familie Stastok waarin een gezellig avondje thuis met vrienden wordt beschreven. Haal alle 19e eeuwse franje eraf, en je ziet dat er in bijna 200 jaar weinig veranderd is: nog steeds de ene kennis die flauwe grapjes maakt en vooral dénkt dat hij grappig is, de andere kennis die zich vooral heel belangrijk voelt door zijn functie op het werk, de vrouwen die samengroepen en vrouwendingen uitwisselen, maar soms ook van elkaar denken: Oh nee, daar heb je háár weer met haar eeuwige zelfde gezeur. Het zit er allemaal in, op een ontzettend humoristische wijze beschreven, en het is al 200 jaar oud, maar nog steeds zo actueel als de pest.
Bah, dit herken ik gewoon. Ik haat het om te zeggen maar,
donderdag 5 november 2020 om 19:36
donderdag 5 november 2020 om 19:40
Blijft Dutroux wek hangen, maar die gast in Oostenrijk ben ik alweer kwijt. Ook leeftijd denk ik.
donderdag 5 november 2020 om 19:41
Ik heb nog heel veel kinderboeken van mijzelf vroeger, en een aantal keer een poging gewaagd deze voor te lezen. Maar echt, als je het vergelijkt met de boeken van nu is het niet om door te komen! Pinkeltje ( wat toen wellicht al oud was) maar ook Guus Kuijer of Jan Terlouw bijvoorbeeld.In_Tenebris schreef: ↑05-11-2020 18:00
Dat was ook toen ik kind was al een oud boek ja. Mijn moeder was er ook gek op. Vraag me af of FV een rollator heeft. 93 jaar geleden al de eerste uitgaven van die boeken.
donderdag 5 november 2020 om 19:42
Priklopil? Of Jozef Fritzl?In_Tenebris schreef: ↑05-11-2020 19:40Blijft Dutroux wek hangen, maar die gast in Oostenrijk ben ik alweer kwijt. Ook leeftijd denk ik.
Want daar had je 2 van dergelijke nietsnutten rondlopen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
donderdag 5 november 2020 om 19:49
Ja, dit is echt zo raar en treffend! Nog steeds kan ik het eigenlijk niet geloven, gevoelsmatig daalt het niet in ofzo, dat mensen die toen voor altijd al bestonden nu nauwelijks schelen in leeftijd. Hoe dan?fashionvictim schreef: ↑05-11-2020 16:20Deze vind ik ook heel herkenbaar en heb er ook een variant op:
Dat je acteurs en zangers die in "jouw tijd" helemaal da bomb waren consequent veeeeeeeel ouder dan jezelf inschat en dan op Wiki ziet dat je maar 2 jaar scheelt. Ik heb dus al een paar keer gehad dat ik over iemand dacht "ja, maar dat is nu zelf al lang een ouwe lul natuurlijk" en dat dan bleek dat we niks scheelden en diegene in de tijd dat ik een puber of adolescent was zelf ook gewoon een kindsterretje was, net zoals de Justin Biebers en Billie Eilishen van tegenwoordig dat ook zijn. Heb ik ook al een paar maal erg confronterend gevonden, dat ik gewoon een leeftijdsgenoot ben van verlopen celebrity X of Y .
Omgekeerd idd ook, dat kindsterren inmiddels allang volwassen mensen zijn.
Of oudere artiesten, acteurs waar ik een crush op had, nu gewoon echt bejaard zijn. Niet bescheiden rond de 60 ( zegt ook al wat, dat ik dat niet eens meer schrikbarend oud vind) maar 70 jaar en ouder.
anoniem_65f406179499f wijzigde dit bericht op 05-11-2020 19:57
0.40% gewijzigd
donderdag 5 november 2020 om 19:49
De Kleine Kapitein van Paul Biegel vind ik nog steeds leuk om terug te lezen. Oorlogswinter van Jan Terlouw ook, of Briefgeheim. Of de detective-boeken van Enid Blyton, ik lees ze nog steeds met plezier (De Vijf, bijvoorbeeld).Voornu schreef: ↑05-11-2020 19:41Ik heb nog heel veel kinderboeken van mijzelf vroeger, en een aantal keer een poging gewaagd deze voor te lezen. Maar echt, als je het vergelijkt met de boeken van nu is het niet om door te komen! Pinkeltje ( wat toen wellicht al oud was) maar ook Guus Kuijer of Jan Terlouw bijvoorbeeld.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
donderdag 5 november 2020 om 19:53
De Kleine Kapitein heb ik wel voorgelezen, en was inderdaad nog steeds leuk. Pluk van de Petteflet bijvoorbeeld ook, of Jip en Janneke ( maar dan sommige stukken aangepast door mij, andere discussie).
donderdag 5 november 2020 om 19:53
Ik zag laatst een cartoon over enthousiasme over een 'washer dryer situation'. Ik heb een tijdje terug lyrisch foto's staan maken van iemands washok.
Iemand met wie ik vroeger dus nachtenlang uitging.
donderdag 5 november 2020 om 19:55
Voornu schreef: ↑05-11-2020 19:41Ik heb nog heel veel kinderboeken van mijzelf vroeger, en een aantal keer een poging gewaagd deze voor te lezen. Maar echt, als je het vergelijkt met de boeken van nu is het niet om door te komen! Pinkeltje ( wat toen wellicht al oud was) maar ook Guus Kuijer of Jan Terlouw bijvoorbeeld.
Mijn kinderboeken ben ik kwijt, vind ik nu wel jammer. Overweeg ze soms te kopen op een rommelmarkt ofzo, en als ik get dan even doorblader mis ik dat gevoel dat ik had aks kind. Dan koop ik het niet en volgende keer gaar het weer zo. Als ik ze zou gaan lezen zou ik ze kopen, dat kan ik alleen beter niet doen als ik mijn goede herinneringen wil houden.
donderdag 5 november 2020 om 20:00
hadea1 schreef: ↑05-11-2020 14:09Dat is niet helemaal waar. Andersom wel. Dat twintigers denken dat je een soort halve bejaarde bent als je de 40 bent gepasseerd (dat denk ik nu van 60-ers en die zullen er ook anders over denken). Als 40-er ben je ook 20 geweest. En heb je soms kinderen of collega's in die leeftijdscategorie. Het is makkelijker om achteruit te kijken dan vooruit. En zoals je in dit topic kunt lezen, hebben veel mensen nog levendige herinneringen aan gebeurtenissen die "al" twintig jaar geleden zijn.
Omg, dan zien mijn studenten mij dus als halve bejaarde
. Wat ik vooral merk is dat zij zich heel druk kunnen maken om kleine dingen, die voor mij totaal onbelangrijk zijn. Ook gebruiken ze soms woorden die ik niet ken of hebben ze het over muziek/programma’s die ik niet ken. En andersom geldt dat ook. Ik merk dat ze vooral heel erg met zichzelf bezig zijn en ook veel assertiever zijn dan ik op die leeftijd. Ik zou het destijds niet in mijn hoofd halen om mijn docent tegen te spreken, maar dat doen zij wel. Het lijkt of ze minder respect hebben.
ghost79 wijzigde dit bericht op 05-11-2020 20:02
0.04% gewijzigd
donderdag 5 november 2020 om 20:00
Ja, dat komt dus omdat we toen zelf kinderen waren en 20 jaar echt een eeuwigheid leek. Denk ik tenminste.
Mijn puber vindt 2001 net zo ancient history als ik de jaren 60 vond. Maar ja, hij bestond toen ook nog niet eens, dus natuurlijk is dat voor hem een soort prehistorie.
Am Yisrael Chai!
donderdag 5 november 2020 om 20:03
Ja dit is het ook he..Kai_koura schreef: ↑05-11-2020 16:13Dat een paar jaar geleden mijn tijdlijn nog volstond met foto's van mensen met backpacks op schiphol, die dan voor langere tijd gingen ''reizen''.
En dat ik dat nu nooit meer zie. Ja door corona, maar ook dat ik in een levensfase zit waarin mensen dat niet meer doen, en juist willen settelen, kindjes, huisje.
Ergens gewoon jammer dat alles zo uit elkaar valt door de jaren heen.
Maar denk dat dat ook eerder zo voelt als je single bent en de meesten om je heen inmiddels gesetteld zijn.
yesss wijzigde dit bericht op 05-11-2020 20:37
23.36% gewijzigd
donderdag 5 november 2020 om 20:11
Oh nee ik vind ze juist zo gelaten.Ghost79 schreef: ↑05-11-2020 20:00Omg, dan zien mijn studenten mij dus als halve bejaarde
Altijd zo beleefd en meer denken dan zeggen. Een gesprek is echt heel erg aftasten, wat ze wel of niet 'mogen' zeggen.
Ze zien mij echt zoals ik vroeger van die hippie docenten zag, die zo heel idealistisch discussie wilden, reuring (zat op een soooosjaaaale opleiding mbo).
Die waren vroeger ook al zo verbaasd over waarom wij alles pikten en niet de stad in brand staken of massaal gingen kraken.
Zo voel ik me heel vaak.
'maar... Dat accepteer je toch niet?' vraag ik dan ademloos.
En dan zo'n rustige jongen die uitlegt: 'juffrouw, ik wil gewoon een leeg hoofd 's avonds, geen negativiteit. Ik wil daar toch niet meer zijn/hoef het zo niet/ ga ergens anders heen'.
En daarna vaderlijk advies over het belang van je rustig houden en sommige mensen uit je leven zetten
.
donderdag 5 november 2020 om 20:13
Ik vind het juist leuk, dat ouderwetse taalgebruik. Maar het leest voor geen meter voor.
donderdag 5 november 2020 om 20:13
Heel herkenbaar. Van de jaren 60, 70 en 80 kan ik ook precies zeggen welke muziek er toen in was, wat de mode was en hoe interieurs eruit zagen. Daarna is het bij mij één pot nat. Ik zou niet een typische haarstijl uit de jaren 90 of 00 kunnen noemen.
Ik vind hier dingen van.
donderdag 5 november 2020 om 20:30
Oh god, dit ja
We hebben laatst een hele hippe fancy stofzuiger gekocht. Man en ik hebben nog net geen ruzie gemaakt over wie hem als eerste mocht gebruiken. 
donderdag 5 november 2020 om 20:31
Ik twijfel.
Ben jij oud omdat je het gaat geven of is jouw partner oud omdat hij het nodig heeft?
Voornu schreef: ↑05-11-2020 19:41Ik heb nog heel veel kinderboeken van mijzelf vroeger, en een aantal keer een poging gewaagd deze voor te lezen. Maar echt, als je het vergelijkt met de boeken van nu is het niet om door te komen! Pinkeltje ( wat toen wellicht al oud was) maar ook Guus Kuijer of Jan Terlouw bijvoorbeeld.
Aanbod kinderboeken is sowieso veel breder geworden. Boeken met magie waren in mijn tijd schaaaaarrrs. Ja, sprookjes, maar daar was ik ook te oud voor. Dat is nu wel beter.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 november 2020 om 20:48
Inderdaad, na 00 is het een pot nat, en vooral een herhaling van wat in 'mijn' tijd al geweest is.Sabeltandcavia schreef: ↑05-11-2020 20:13Heel herkenbaar. Van de jaren 60, 70 en 80 kan ik ook precies zeggen welke muziek er toen in was, wat de mode was en hoe interieurs eruit zagen. Daarna is het bij mij één pot nat. Ik zou niet een typische haarstijl uit de jaren 90 of 00 kunnen noemen.
Dat 'mijn tijd' al geweest is ( blijkbaar).
En ik ben net over de verbazing heen dat iemand geboren rondom 00 al kan praten en lopen, bij wijze van spreken.
En (vast ook genoemd) dat ik collega's heb die nog niet geboren waren toen ik mijn man leerde kennen.
Dat mijn auto uit 2006 ( 2e hands gekocht 2 jaar geleden) eigenlijk helemaal niet pas een paar jaar oud is.
