Overig
alle pijlers
Momenten waarop je beseft dat je ouder wordt
donderdag 5 november 2020 om 11:57
Soms heb ik wel eens van die momenten, waarop ik opeens besef dat ik een bepaalde levensfase ontgroeid ben of aan het ontgroeien ben. Dat vind ik dan vaak vreemde / grappige momenten. Omdat ik er nooit echt bij heb stil gestaan, en dan opeens merk dat ik ergens heel anders tegenaan kijk. Of dat ik een bepaalde groepering/(leeftijds) categorie van mensen altijd zag als de categorie waar ik zélf toe behoor, maar dit nu opeens anders voel. Dat is dan gewoon onbewust / vanzelf gegaan, maar opeens, is het daar. Ik weet niet of en in hoeverre jullie dit herkennen, maar het lijkt me wel leuk om van die momenten met elkaar uit te wisselen.
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
vrijdag 6 november 2020 om 19:31
Alle communicatie verloopt tegenwoordig toch digitaal.
Via computer, foon, ...
Waarom zou je nog (fatsoenlijk) leren schrijven met de hand?
Het enige wat je af en toe nog moet kunnen is je handtekening plaatsen met een balpen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 6 november 2020 om 19:35
Tja, waarom zou je nog leren rekenen, als er calculators zijn die je tegenwoordig voor 5 euro kunt kopen? Waarom zou je nog topografie leren als je op internet na het intoetsen van een plaatsnaam, gewoon de locatie krijgt plus een landkaart die aangeeft in welke landstreek de desbetreffende plaats ligt? Waarom nog lezen leren, nu er tegenwoordig software is die geschreven tekst via de computer in gesproken tekst kan omzetten? Dus eigenlijk de school maar afschaffen?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 6 november 2020 om 19:45
Dit soort dingen ja.
Rampen of gebeurtenissen die de jeugd (bijna) niks kennen of alleen 'wel eens van gehoord'.
Of simpele dingen zoals mijn zoon van 11 die ik moet uitleggen wie bassie en Adriaan zijn of B7 enzo of VHS banden überhaupt.
Of nu ik een 28inch fiets voor mijn zoon moet gaan kopen en ik kijk naar mijn eigen stalen ros die ik al heb vanaf de middelbare school (shit dat is echt al meer dan 20 jaar geleden dus).
Of als zoon klaagt dat zijn gametijd op is en dat hij niet weet wat hij nu moet doen. Als ik dan zeg dat ik pas ver op de middelbare een ouderwetse gameboy kreeg met grijs beeld en dan vertel wat wij ervoor in de plaats deden. Kijkt hij mij met grote ogen aan
Of als ik vertel dat we moesten inbellen met internet met bijbehorende geluidjes en je dus niet op je vaste lijn dan te bereiken was.... en ik pas op de middelbare met een pc te maken kreeg. Waar je alleen op kon tekstverwerken.
Dan. Dan voel ik mij oud
haha.
Not my circus, not my monkeys
vrijdag 6 november 2020 om 19:45
vrijdag 6 november 2020 om 19:45
Het kan nog erger: ik ben nu maar een paar jaar jonger dan mijn moeder was toen ze stierf. Dat vind ik zelf wel echt een hele nare.defyinggravity schreef: ↑06-11-2020 19:29Ik heb dat met mijn moeder, al ben ik denk ik wel iets jonger. Maar op mijn leeftijd, midden twintig, is mijn moeder getrouwd met mijn vader. Ik vind dat echt zo moeilijk voor te stellen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 6 november 2020 om 19:51
Omdat iemand wel moet kunnen rekenen. Voor als je ruimtevaarder of juf wil worden.pejeka schreef: ↑06-11-2020 19:35Tja, waarom zou je nog leren rekenen, als er calculators zijn die je tegenwoordig voor 5 euro kunt kopen? Waarom zou je nog topografie leren als je op internet na het intoetsen van een plaatsnaam, gewoon de locatie krijgt plus een landkaart die aangeeft in welke landstreek de desbetreffende plaats ligt? Waarom nog lezen leren, nu er tegenwoordig software is die geschreven tekst via de computer in gesproken tekst kan omzetten? Dus eigenlijk de school maar afschaffen?
Of die kaarten in Google Maps met plaatsnamen moet kunnen invoeren.
Maar fatsoenlijk kunnen schrijven ... Why?
Zolang het een beetje leesbaar is ...
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 6 november 2020 om 19:54
Waarom moet je kunnen rekenen? Zijn toch rekenmachines voor?
En als je weet hoe de plaats heet waar je heen wilt, hoef je toch niet te weten waar die ligt? Dat vertelt Google Maps je dan toch wel?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 6 november 2020 om 19:58
vrijdag 6 november 2020 om 19:58
Toen mijn collega en ik herinneringen ophaalden over Stuif'es-in, Ren-je-rot en Tita tovenaar, en dat onze stagaire ons vragend aankeek om vervolgens te googlen welke tv series dat waren, ik vond dat heeeel confronterend.
Nu ben ik 50, maar ik weet nog dat toen mijn moeder 50 werd dat ik haar echt oud vond.
Nu ben ik 50, maar ik weet nog dat toen mijn moeder 50 werd dat ik haar echt oud vond.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
vrijdag 6 november 2020 om 20:01
Jep.
Ik schrijf zelf ook nog maar nauwelijks met de hand.
Hoogstens eens een memo-briefje of een kort kaartje (type "hartelijk gefeliciteeerd") of een boodschappenlijstje.
Ik zet af en toe mijn handtekening, maar voor de rest gaat het merendeel via pc, mail, ...
En of je nu in hoofdletters je boodschappenlijstje maakt of in "schrijfletters" maakt niemand een zier uit over 't algemeen - behalve dan Pejeka
.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 6 november 2020 om 20:08
Nee hoor, mag je gewoon lekker zelf weten. Vind het wel altijd raar staan als mensen het verschil tussen hoofdletters en kleine letters niet weten. Een collega van met schrijft bijvoorbeeld "water" als "wATeR". Dat vind ik dan wel weer een beetje raar ja, want of je nou netjes schrijft of wat slordiger, het verschil tussen hoofdletters en kleine letters weet je toch wel?Wissewis schreef: ↑06-11-2020 20:01Jep.
Ik schrijf zelf ook nog maar nauwelijks met de hand.
Hoogstens eens een memo-briefje of een kort kaartje (type "hartelijk gefeliciteeerd") of een boodschappenlijstje.
Ik zet af en toe mijn handtekening, maar voor de rest gaat het merendeel via pc, mail, ...
En of je nu in hoofdletters je boodschappenlijstje maakt of in "schrijfletters" maakt niemand een zier uit over 't algemeen - behalve dan Pejeka
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 6 november 2020 om 20:09
Haha ja! En als we een werkstuk of spreekbeurt moesten maken gingen we naar de Bibliotheek ipv Google.Java schreef: ↑06-11-2020 20:07Ik legde aan mijn dochter van 13 uit, dat wij op haar leeftijd best moeilijk aan (al dan niet bewegende) beelden van onze popidolen konden komen. Dat je dan speciaal voor een muziek-tvzender moest gaan zitten, en dan hopen dat het betreffende nummer werd getoond. Dat je blij was als er balkjes met informatie werden getoond tijdens de videoclip, want hoe moest je anders aan informatie over die artiest komen? De enige manier om aan foto’s en weetjes over je idool te komen, was als hij/zij een keer in een tijdschrift stond of in de televisiegids. Dan moest je daar je zakgeld aan besteden en dan knipte je het dankbaar uit, om bijvoorbeeld in je agenda te plakken.
Nadat mijn dochter verzuchtte: “Wat een gedoe was dat allemaal zeg”, voelde ik me best oud. En dan ben ik nog (net) geen 40.
vrijdag 6 november 2020 om 20:10
En dan moest je maar geluk hebben dat de boeken die je nodig had niet uitgeleend waren.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
vrijdag 6 november 2020 om 20:11
Over leren schrijven op de basisschool gesproken: het doet me denken aan de vulpennen die we op de basisschool gebruikten toen we leerden schrijven.
Ik heb mijn vulpennen van de basisscholen nog bewaard, in een mooie opbergdoos samen met allerlei andere spullen van (emotionele) waarde. Daar zitten niet alleen rapporten, m'n poëzie-album en andere zaken van de basisschool en middelbare school in, maar ook de ansichtkaartjes van mijn opa en oma toen ik jong was (ruim 30 jaar geleden), de ansichtkaartjes van mijn moeder en zussen toen ik net samenwoonde (zo'n 15 jaar geleden). Het voelt allemaal zo lang geleden, terwijl ik nog geen 40 jaar ben.
Het zijn vooral de spullen van mijn familie van 'vroeger' die niet alleen voor warme herinneringen zorgen, maar ook dat ik me soms 'oud' voel (maar misschien verwar ik het met melancholiek).
Ik heb mijn vulpennen van de basisscholen nog bewaard, in een mooie opbergdoos samen met allerlei andere spullen van (emotionele) waarde. Daar zitten niet alleen rapporten, m'n poëzie-album en andere zaken van de basisschool en middelbare school in, maar ook de ansichtkaartjes van mijn opa en oma toen ik jong was (ruim 30 jaar geleden), de ansichtkaartjes van mijn moeder en zussen toen ik net samenwoonde (zo'n 15 jaar geleden). Het voelt allemaal zo lang geleden, terwijl ik nog geen 40 jaar ben.
Het zijn vooral de spullen van mijn familie van 'vroeger' die niet alleen voor warme herinneringen zorgen, maar ook dat ik me soms 'oud' voel (maar misschien verwar ik het met melancholiek).
In this mad house we must all survive
vrijdag 6 november 2020 om 20:16
Toen internet nog niet bestond en we vele klanten in Duitsland hadden, waar onze monteurs regelmatig meerdere dagen naartoe moesten om nieuwe machines te installeren e.d., was het regelen van een hotel een hele klus. We hadden toen alle telefoonboeken van héél Duitsland bij ons in de kast staan, en dan ging je zitten zoeken in die telefoonboeken tot je een hotel vond in de plaats waar de monteur moest zijn, en dan bellen en hopen dat ze een kamer hadden. Soms kreeg je te horen "sorry, we zijn vol" en dan vroeg je hoopvol: weet u een ander hotel in de buurt? En soms had je dan geluk dat je een doorverwijzing kreeg, maar vaak ook moest je dan weer in de telefoonboeken op zoek naar een ander hotel.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 6 november 2020 om 20:18
Soms had je zelfs de pech dat precies de bladzijden informatie die jij nodig had, uit het bibliotheekboek waren gescheurd door de scholier vóór jou.
Die had dan geen zin gehad om ‘m in de bibliotheek voor 10 guldencent per kopietje onder het kopieerapparaat te leggen. 
vrijdag 6 november 2020 om 20:28
Als er iets in de mode komt waarvan je glimlachend herinnerd dat je dat als kind ook droeg en dan gaat tellen hoeveel jaar dat geleden is ... Ouch.
Of dat je met een groepje... weet je nog die en die film die we een tijd geleden samen hebben gezien. En dat dat tijd geleden ineens 35 jaar blijkt te zijn.
Nee TO toen ik 30 was had ik dat totaal nog niet. Ook met 40 nog niet. Toen hoorde ik er ook nog gewoon bij zeg maar. (ja maar JIJ bent toch niet al oud, eh ja hoor, jaar ouder dan je vader zelfs
)
Maar nu .. oef.
Of dat je met een groepje... weet je nog die en die film die we een tijd geleden samen hebben gezien. En dat dat tijd geleden ineens 35 jaar blijkt te zijn.
Nee TO toen ik 30 was had ik dat totaal nog niet. Ook met 40 nog niet. Toen hoorde ik er ook nog gewoon bij zeg maar. (ja maar JIJ bent toch niet al oud, eh ja hoor, jaar ouder dan je vader zelfs
) Maar nu .. oef.
vrijdag 6 november 2020 om 20:37
Oh, nu je dit zo schrijft krijg ik helemaal heimwee naar die tijd!Java schreef: ↑06-11-2020 20:07Ik legde aan mijn dochter van 13 uit, dat wij op haar leeftijd best moeilijk aan (al dan niet bewegende) beelden van onze popidolen konden komen. Dat je dan speciaal voor een muziek-tvzender moest gaan zitten, en dan hopen dat het betreffende nummer werd getoond. Dat je blij was als er balkjes met informatie werden getoond tijdens de videoclip, want hoe moest je anders aan informatie over die artiest komen? De enige manier om aan foto’s en weetjes over je idool te komen, was als hij/zij een keer in een tijdschrift stond of in de televisiegids. Dan moest je daar je zakgeld aan besteden en dan knipte je het dankbaar uit, om bijvoorbeeld in je agenda te plakken.
Nadat mijn dochter verzuchtte: “Wat een gedoe was dat allemaal zeg
Am Yisrael Chai!
vrijdag 6 november 2020 om 20:57
Ja, dat is heel raar en naar.fashionvictim schreef: ↑06-11-2020 19:45Het kan nog erger: ik ben nu maar een paar jaar jonger dan mijn moeder was toen ze stierf. Dat vind ik zelf wel echt een hele nare.
Ik ben nu 41 en dus al 3 jaar ouder dan mijn moeder ooit is geworden.
In mijn hoofd blijft ze dus altijd een jonge vrouw, en straks ben ik dus al veel ouder dan zij is geworden.
Over 6 jaar ben ik ouder dan mijn vader is geworden
