Overig
alle pijlers
Momenten waarop je beseft dat je ouder wordt
donderdag 5 november 2020 om 11:57
Soms heb ik wel eens van die momenten, waarop ik opeens besef dat ik een bepaalde levensfase ontgroeid ben of aan het ontgroeien ben. Dat vind ik dan vaak vreemde / grappige momenten. Omdat ik er nooit echt bij heb stil gestaan, en dan opeens merk dat ik ergens heel anders tegenaan kijk. Of dat ik een bepaalde groepering/(leeftijds) categorie van mensen altijd zag als de categorie waar ik zélf toe behoor, maar dit nu opeens anders voel. Dat is dan gewoon onbewust / vanzelf gegaan, maar opeens, is het daar. Ik weet niet of en in hoeverre jullie dit herkennen, maar het lijkt me wel leuk om van die momenten met elkaar uit te wisselen.
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
Een paar van mijn eigen:
- Vorige zomer toen we nog naar festivals konden, stond ik in de bomvolle rij om vanaf het station met bussen richting het festivalterrein vervoerd te worden. Ik stond al een minuut of 30 in de rij, toen het opeens uit het niets tot me doordrong : al die mensen om mij heen zijn ergens begin twintig. Ik ben net dertig. Qua uiterlijk maar ook qua gedrag, viel me opeens op dat ik ze ineens zag als opgeschoten, drukke jongelui, met wie ik mezelf niet meer helemaal kon identificeren. En vanaf toen begon ik me ook af te vragen : wat doe ik hier eigenlijk. (Dat hangt natuurlijk af van welk festival);
- Begin dit jaar moest ik op de universiteit zijn waar ik heb gestudeerd. Ik ben er nog ''maar'' vijf jaar vanaf, en toen ik opeens al die jonge koppies zag die er rondliepen, besefte ik dat ik de raakvlakken de doelgroep ''student'' nu toch echt wel helemaal kwijt ben geraakt;
- Tijdens mijn vakantie van eind 2019 in Australië, toen ik dacht nog wel prima op mijn plek te zijn in een typisch backpackershostel met ''free pancake night'' en ''karaoke night''. Immers : de keer daarvoor dat ik in australie was (2010), vond ik dat ook hartstikke leuk. Kennelijk toch niet voldoende beseffende dat ik ondertussen ook alweer bijna tien jaar ouder was. Ik dacht opeens : jezus wat een jonge mensen lopen hier rond. Net kinderen. En wat zijn ze eigenlijk druk, wat drinken ze veel en wat zijn ze schreeuwerig. En waarom zei er iemand ''U'' tegen me vanochtend? ''Wij'' waren tien jaar geleden echt niet zo druk en dronken niet zo veel. Of wacht : misschien ben ik gewoon ouder geworden en herken ik me hier niet meer in, maar waren wij precies hetzelfde.
Lijkt me wel leuk om jullie ervaringen te horen. En natuurlijk is alles relatief : voor de een is iemand van 30 oud, voor de ander is iemand van 55 nog jong. Het is maar net wat de achterliggende boodschap en het eigen perspectief is...
zaterdag 7 november 2020 om 11:27
zaterdag 7 november 2020 om 11:33
Het klinkt heel oppervlakkig, maar heb best momenten ik er serieus flink de balen van heb.
zaterdag 7 november 2020 om 11:34
zaterdag 7 november 2020 om 11:37
Sommige dingen vind ik echt niet meer kunnen, hoor. Iemand boven de 30 die 'BITCH' op haar shirtje heeft staan, of tegenwoordig op het mondkapje. Laat staan als je boven de 40 bent.
Bij een bejaarde met rollator en watergolfje, jaar of 85, zou ik er wel om kunnen lachen. (mondkapje dan, niet in een t-shirt met BITCH, ik zie dan gelijk een bejaarde dame voor mij, zonder beha er onder)
Bij een bejaarde met rollator en watergolfje, jaar of 85, zou ik er wel om kunnen lachen. (mondkapje dan, niet in een t-shirt met BITCH, ik zie dan gelijk een bejaarde dame voor mij, zonder beha er onder)
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 7 november 2020 om 11:40
Als ik in die spiegel kijk denk ik nou niet gelijk van 'zoo!! lekker wijf!'
Maar ik zie wel dat ik er echt volwassen uit zie, de melkmuil is er af.
En ergens vind ik dat fijn, want ik merkte dat ik tot een jaar of 30 soms echt werd behandeld als een snotneus. Zowel op werk als dat ik bijvoorbeeld een winkel in ging en achterna werd gelopen door medewerkers of in de gaten gehouden werd of ik niet iets ging jatten. Of tegen mij praten alsof ik net vers geperst op aarde was gezet.
Maar ik zie wel dat ik er echt volwassen uit zie, de melkmuil is er af.
En ergens vind ik dat fijn, want ik merkte dat ik tot een jaar of 30 soms echt werd behandeld als een snotneus. Zowel op werk als dat ik bijvoorbeeld een winkel in ging en achterna werd gelopen door medewerkers of in de gaten gehouden werd of ik niet iets ging jatten. Of tegen mij praten alsof ik net vers geperst op aarde was gezet.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zaterdag 7 november 2020 om 11:51
Dit zullen een paar van jullie dan ook wel herkennen, maar sowieso al kleding vinden waar je je lekker in voelt en wat goed staat...
Heb onderhand een dagtaak aan online shoppen en thuis passen.
Het lijkt net alsof ik heel veel shop maar ik houd zelden iets.
Laatst éindelijk iets gevonden wat ik al heel lang zocht maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad zeg maar
Terwijl 'vroeger' als ik ging shoppen, een nieuw basic truitje, nieuwe oorbellen en ik voelde me een ander mens joh, kwam alijd wel met iets thuis. Slaagde altijd wel... maar nu.
(Liever niet quoten trouwens, altijd een beetje bang voor herkenning
)
Heb onderhand een dagtaak aan online shoppen en thuis passen.
Het lijkt net alsof ik heel veel shop maar ik houd zelden iets.
Laatst éindelijk iets gevonden wat ik al heel lang zocht maar dat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad zeg maar
Terwijl 'vroeger' als ik ging shoppen, een nieuw basic truitje, nieuwe oorbellen en ik voelde me een ander mens joh, kwam alijd wel met iets thuis. Slaagde altijd wel... maar nu.
(Liever niet quoten trouwens, altijd een beetje bang voor herkenning
)
. Dat was vroeger wel anders.
zaterdag 7 november 2020 om 11:57
zaterdag 7 november 2020 om 12:03
Ik kwam vroeger ook met veel meer naar huis als ik ging shoppen. In de zomer gaat het nog wel. Maar gewone vesten, met of zonder print, zie ik zo weinig meer. Degene die ik tegenkom zie zijn erg lang (ben zelf kort), of ze lopen schuin. En ik houd van kleur. Dat is voor de winter helemaal lastig te vinden.
zaterdag 7 november 2020 om 12:04
Ik zei laatst tegen kind (10) dat hij huppeldepup dan maar even moest appen om iets af te spreken. Appen? Nee, veel te onhandig, hij belde liever. Ook veel gezelliger vond hij.NYC schreef: ↑07-11-2020 10:46Gebruiken tieners en twintigers hun mobiel trouwens voor andere dingen dan dertig plus? Facebook vinden ze geloof ik al voor “oudere mensen” en ik neem aan dat ze ook niet de hele tijd op Whatsapp zitten om aan hun (oud)tante of oma te laten weten hoe hun proefwerk Duits ging en foto’s van hun lunch. Ik kan mij dus niet voorstellen wat en met wie zij nou dan de hele tijd zo bezig zijn.
Los van oudere familieleden die alles per ze doen het liefst de hele dag volgen zou je toch juist verwachten dat deze doelgroep een telefoon kan missen als kiespijn?
zaterdag 7 november 2020 om 12:10
Haha ja ik had laatst precies hetzelfde... super mooie trui jurk gekocht, maarja.. hij pikte en inderdaad zo'n zweet stof.
Nou dan gaat ie dus terug en zo blijf je dan aan de gang.
Dus ik moet ook meer op stoffen gaan letten, nou dat had je toch ook niet kunnen bedenken vroeger, ik had dat echt nooit.
zaterdag 7 november 2020 om 12:12
zaterdag 7 november 2020 om 12:16
Ik was al nooit een beller. Kon me er als puber (begin jaren 2000) al over verbazen dat het beltegoed van mijn vriendinnen zo vaak op was. Die stonden zowat op elke hoek van de staat naar elkaar te bellen. Ik stond erbij en keek ernaar. Ten 1e had ik zoveel gespreksstof niet. En ik zag een mobiel niet als fun, maar om bereikbaar te zijn als er wat is. Zo zie ik het nog. Heb heel veel belminuten over. Ja ik app en sms af en toe. Maar Internetten doe ik liever op de vaste pc.
