Overig
alle pijlers
sport carrière, stoppen of toch doorgaan?
dinsdag 20 augustus 2019 om 17:00
Lieve viva mensen,
ik moet eventjes wat van mijn hart, want o wat zit dit mij dwars!
Voor sommige mensen kan het lijken van: wat stel jij je vreselijk aan, terwijl er vast ook mensen zijn die ze zich hier in kunnen vinden.
Misschien dat er zelfs mensen zijn die mij advies kunnen geven.
Na 12 jaar op hoog niveau geturnd te hebben slaat bij mij nu de twijfel in.
Sinds 2,5 jaar kwakkel ik met veel blessures, sommigen domme pech zoals vallen en daardoor botbreuken oplopen en sommige dingen geven overbelasting aan.
Daardoor begin ik aan mijzelf en mijn lijf te twijfelen. Wil ik dit nog, kan ik dit nog, wat met het oog op de toekomst?
Dingen die ik vroeger zonder nadenken deed (salto's op een balk) zijn nu echt iets wat ik vreselijk eng vind. blokkades komen er meer bij kijken dan mij lief is.
Momenteel gaan wij door een fusie waardoor ik voor de 4e keer van club moet wisselen, wil ik nogmaals een diepe vertrouwensband met iemand opbouwen (coach)? Ook ben ik nu dusdanig geblesseerd dat er een operatie nodig is.
Mijn sport carrière is een groot discussiepunt binnen mijn relatie met mijn vriend, dit vind ik erg vervelend.
Ik heb niet meer dezelfde motivatie die ik als 7 jarig meisje had.
Ergens voel ik dat het tijd is om te stoppen, mijn vertrouwde turn omgeving los te laten en wat anders te zoeken.
MAAR iets in mij zegt: dit wilde je toch zo graag? dit is waar je het altijd voor gedaan hebt, zo wil ik niet stoppen, ik wil het positief afsluiten, je hebt je hoofddoel niet bereikt, zet je er overheen en ga nog door. revalideer hier van en maak het af wat je zo graag wilde en deel dan iedereen mee dat het mooi geweest is. Dit is wie jij bent, jij bent de turnster en dit leven hoort bij jou. Haal het onderste uit de kan en zie welke mogelijkheden je nog hebt.
Welke sport zou je anders moeten doen?
De twijfel is er dus heel erg en ik weet het niet, ik vind het erg lastig om te stoppen maar het moet er ooit toch van komen.
Heeft iemand advies, of wat vinden jullie?
liefs mij
ik moet eventjes wat van mijn hart, want o wat zit dit mij dwars!
Voor sommige mensen kan het lijken van: wat stel jij je vreselijk aan, terwijl er vast ook mensen zijn die ze zich hier in kunnen vinden.
Misschien dat er zelfs mensen zijn die mij advies kunnen geven.
Na 12 jaar op hoog niveau geturnd te hebben slaat bij mij nu de twijfel in.
Sinds 2,5 jaar kwakkel ik met veel blessures, sommigen domme pech zoals vallen en daardoor botbreuken oplopen en sommige dingen geven overbelasting aan.
Daardoor begin ik aan mijzelf en mijn lijf te twijfelen. Wil ik dit nog, kan ik dit nog, wat met het oog op de toekomst?
Dingen die ik vroeger zonder nadenken deed (salto's op een balk) zijn nu echt iets wat ik vreselijk eng vind. blokkades komen er meer bij kijken dan mij lief is.
Momenteel gaan wij door een fusie waardoor ik voor de 4e keer van club moet wisselen, wil ik nogmaals een diepe vertrouwensband met iemand opbouwen (coach)? Ook ben ik nu dusdanig geblesseerd dat er een operatie nodig is.
Mijn sport carrière is een groot discussiepunt binnen mijn relatie met mijn vriend, dit vind ik erg vervelend.
Ik heb niet meer dezelfde motivatie die ik als 7 jarig meisje had.
Ergens voel ik dat het tijd is om te stoppen, mijn vertrouwde turn omgeving los te laten en wat anders te zoeken.
MAAR iets in mij zegt: dit wilde je toch zo graag? dit is waar je het altijd voor gedaan hebt, zo wil ik niet stoppen, ik wil het positief afsluiten, je hebt je hoofddoel niet bereikt, zet je er overheen en ga nog door. revalideer hier van en maak het af wat je zo graag wilde en deel dan iedereen mee dat het mooi geweest is. Dit is wie jij bent, jij bent de turnster en dit leven hoort bij jou. Haal het onderste uit de kan en zie welke mogelijkheden je nog hebt.
Welke sport zou je anders moeten doen?
De twijfel is er dus heel erg en ik weet het niet, ik vind het erg lastig om te stoppen maar het moet er ooit toch van komen.
Heeft iemand advies, of wat vinden jullie?
liefs mij
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:19
ik ben nu 19, nog niet zo heel oud maar wat betreft turnen toch al op weg waar de jaren toch echt gaan tellen.
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:23
die papieren heb ik inderdaad wel, na 3 jaar training te hebben gegeven merk ik dat het men iet de voldoening geeft die ik zoek.
Ik ben altijd zelf de sporter geweest die naar de trainer luisterde.
Hier heb ik dan ook behoefte aan, een coach die mij stuurt.
Die rollen omdraaien vind ik best lastig. Hier ben ik dan ook voorlopig mee gestopt, mede omdat dit ook arbeidsintensief is en omdat ik de omgekeerde rollen niet erg prettig vind.
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:27
Nee dat heb ik niet.. En ik vermoed dat dit ook een groot deel van "het probleem" is.aikidoka schreef: ↑20-08-2019 18:53Heb je een alternatief voor ogen? Of is de keus nu stoppen met turnen en daarmee in iets onbekends stappen of doorgaan met wat je kent? Ik heb nooit zo vast gezeten in mijn studie als toen ik niet wist wat de stap erna zou zijn. Toen ik daar helderheid in had ging ik weer als een speer. Ik denk dat het dus wellicht kan helpen als de keuze meer iets wordt: me gaan focussen op deze opleiding of deze carriere of me blijven focussen op topturnen.
Ik stap dan echt iets onbekends in, wat voor sport past nog meer bij mij dan het turnen? Ik weet het niet, en dat frustreert enorm.
Niet wetende van hoe of wat als ik stop.
Sporten wil ik sowieso blijven doen, maar in wat voor mate en welke sport heb ik werkelijk geen idee van.
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:30
Dit is inderdaad een goed idee, in ieder geval een goede stap om te nemen.hamerhaai schreef: ↑20-08-2019 17:09Volgens mij is het tijd voor een goed gesprek met een sportpsycholoog.
Blokkeren tijdens een wedstrijd omdat je iets niet goed durf of eng vindt, gaat je geen medailles opleveren. Een sportpsycholoog kan je helpen om in te zien waarom je blokkeert.
Daarnaast bestaat er ook zo iets als proprioceptie, je hersenen weten precies waar je lichaam zich bevindt en hoe deze beweegt. Wanneer je iets gebroken hebt, gekneusd of ander letsel dan kan je proprioceptie verstoord zijn. Je balans wordt dan minder. Voor een normaal gezond mens nog steeds prima, maar voor een topsporter misschien onvoldoende. Je balans trainen kan dus ook zinvol zijn.
Het idee van grote medailles winnen heb ik losgelaten, (ik heb ze wel, dat even ter zijde) maar ik vind dat ik daarmee mijzelf te kort doe.
Ik heb prachtige momenten meegemaakt die niet iedereen mee zou maken, hierdoor ervaar ik mijn carrière als een grote gouden medaille.
Op wedstrijden kan ik wel 'leveren' het blokkeren geeft meer problemen in de training.
Ik bouw mijn oefeningen zo in, dat ik dat waarvan ik blokkeer niet hoef te doen in de ruil voor iets anders.
Proprioceptie zou ik wat mee kunnen doen. Botbreuken heb ik geregeld gehad, dus dat zou daar een goed gevolg van kunnen zijn.
Bedankt voor je tips!
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:32
Ja, daar zie ik ook erg tegen op.feniks02 schreef: ↑20-08-2019 17:08Klinkt heel begrijpelijk, je hebt door de jaren heen heel veel geinvesteerd en ingeleverd voor die carriere, kan me goed voorstellen dat het lastig is je beeld en verwachting los te laten, je routine, je manier van leven, alles draaide wrs om je sport,
is het de angst die hebt , dat je niet weet hoe de toekomst zonder turnen zal voelen en eruit gaat zien?
ik zou als ik jou was gaan praten met ex topsporters die jou precies begrijpen en weten wat het is om zo vergroeid te zijn met je sport en je lichaam en je prestaties.
Mijn vertrouwde leventje van zo lang los laten, de afweging van: is het het allemaal wel waard geweest?
Alles zal helemaal anders zijn, en ja de angst die je beschrijft klopt perfect met wat ik ervaar!
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:37
Ja, dat is een groot deel van mijn dilemma.Mevrouw75 schreef: ↑20-08-2019 18:12Is eigenlijk bij jou het dilemma: niet zó eindigen?
Hoe groot acht je de kans dat je positief kan eindigen? Wat gebeurt er als je dat ene hoofddoel nog niet hebt bereikt?
Ik ken wel iemand die actief gestopt is toen ze wist dat ze bij de volgende stap, van Europees naar wereldniveau, haar lijf zeker weten kapot ging maken en dat ze andere wereldlijke wensen so to speak, zeker weten niet waar kon maken. Ze heeft toen een duidelijke beslissing tegen de sport en voor een leven na de sport gekozen.
Ik heb zoveel hier in geïnvesteerd..
Misschien klinkt het heel arrogant maar ik zeg het toch: 'ik gun mijzelf een andere afsluiting dan dit' en dan er achteraan denkend: al is het een goede wedstrijd waar ik blij mee kan zijn.
Ik heb me er bij neergelegd dat ik dat doel niet haal en dat is nu oke.
Dat is waar ik inderdaad mee worstel, wil ik mijn lijf dit nog aan doen?
Is het dat waard? Pijn voor nu tijdens het sporten is tot daar aan toe, maar levenslange schade toebrengen is dat niet.
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:37
Op je 7de dus begonnen, op je 16de aan de kwakkel geraakt.
Hoe groot is de kans - als je nu al soms blokkeert - dat je na operatie en revalidatie terug op je oude niveau van 3 jaar geleden komt?
En hoe sterk is de concurrentie intussen die wel 3 jaar* meestal gewoon heeft kunnen trainen?
Heeft het kortom zin om nog maar eens terug te proberen komen?
En op welk niveau wil je terugkeren? Provinciaal? Nederlands kampioenschap? EK?
Wat is realistisch en heb je daar zin in? (Stel dat je op je 15de op 't EK stond, heb je dan zin om alleen nog provinciaal mee te doen?)
Ik zou een second opinion vragen bij een andere sportarts met ervaring met turners hoe hij het ziet.
*Ik ga ervan uit dat je met operatie en reva zo weer een half jaar bezig bent.
Met een nauwelijks steunende coach zou ik overigens ook klaar zijn.
Net op dit moment zou je moeten horen hoe hij het ziet en of hij dingen nog mogelijk acht.
Hoe groot is de kans - als je nu al soms blokkeert - dat je na operatie en revalidatie terug op je oude niveau van 3 jaar geleden komt?
En hoe sterk is de concurrentie intussen die wel 3 jaar* meestal gewoon heeft kunnen trainen?
Heeft het kortom zin om nog maar eens terug te proberen komen?
En op welk niveau wil je terugkeren? Provinciaal? Nederlands kampioenschap? EK?
Wat is realistisch en heb je daar zin in? (Stel dat je op je 15de op 't EK stond, heb je dan zin om alleen nog provinciaal mee te doen?)
Ik zou een second opinion vragen bij een andere sportarts met ervaring met turners hoe hij het ziet.
*Ik ga ervan uit dat je met operatie en reva zo weer een half jaar bezig bent.
Met een nauwelijks steunende coach zou ik overigens ook klaar zijn.
Net op dit moment zou je moeten horen hoe hij het ziet en of hij dingen nog mogelijk acht.
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:39
Dat is precies wat ik probeer te vermijden, die chronische klachten.aikidoka schreef: ↑20-08-2019 18:56Overigens heeft een studievriendin van mij tijdens onze studie geturnd net onder de Nederlandse top. Na de studie is ze gestopt. Ze heeft aan deze jaren turnen chronische pijnklachten over gehouden. Ze heeft me ook verteld dat als ze dat vooraf geweten had, ze eerder gestopt was. Want de rest van je leven klachten is lang in vergelijking met het plezier tijdens het turnen.
Het is echt een gevoel/verstand kwestie waarvan ik de knoop niet durf door te hakken..
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:44
Ik zou voor dispensatie kunnen gaan bij de bond om te vragen of ik een lager niveau mag doen.Marnamai schreef: ↑20-08-2019 19:37Op je 7de dus begonnen, op je 16de aan de kwakkel geraakt.
Hoe groot is de kans - als je nu al soms blokkeert - dat je na operatie en revalidatie terug op je oude niveau van 3 jaar geleden komt?
En hoe sterk is de concurrentie intussen die wel 3 jaar* meestal gewoon heeft kunnen trainen?
Heeft het kortom zin om nog maar eens terug te proberen komen?
En op welk niveau wil je terugkeren? Provinciaal? Nederlands kampioenschap? EK?
Wat is realistisch en heb je daar zin in? (Stel dat je op je 15de op 't EK stond, heb je dan zin om alleen nog provinciaal mee te doen?)
Ik zou een second opinion vragen bij een andere sportarts met ervaring met turners hoe hij het ziet.
*Ik ga ervan uit dat je met operatie en reva zo weer een half jaar bezig bent.
Met een nauwelijks steunende coach zou ik overigens ook klaar zijn.
Net op dit moment zou je moeten horen hoe hij het ziet en of hij dingen nog mogelijk acht.
Vanuit daar zou ik mee kunnen draaien en opbouwen naar het oude niveau om in ieder geval weer de NK mee te draaien en eventueel de Bundesliga in Duitsland.
Of het zin heeft om terug te komen.. ja en nee.
Voor mijn eigen waarde: Ja absoluut.
Voor een ek/wk traject, nee. ik denk dat die deur dicht zit, maar turnen blijft onvoorspelbaar en daar is veel mogelijk.
Degraderen gaat eigenlijk tegen mijn principes in, maar als ik dan kan zeggen: het is goed zo en het is mooi geweest, sta ik er denk ik wel voor open.
Ik vind het lastig om op dit moment een coach te hebben die me zelf laat aanmodderen. Het zou fijn zijn geweest als hij mij nu advies zou kunnen geven. Hier baal ik ook wel van en geeft een deuk in het vertrouwen...
dinsdag 20 augustus 2019 om 19:45
Duidelijk TO. Jouw coach klinkt niet echt 'gemotiveerd' om jou nu verder te brengen. Ook mentaal.
Ik zou echt een sportpsycholoog opzoeken en ook een jobcoach inschakelen. Je bent voor nu klaar met studeren, maar zit ook in een positie dat het turnen - waardoor je je waarschijnlijk niet gebogen hebt over een vervolgopleiding - een andere rol in je leven heeft. Zoek uit wat die rol nog is en zoek uit waar je je tanden in wil zetten.
Ik wens je heel veel succes. Je klinkt als een verstandige jonge vrouw met veel talenten. Alleen al je communicatie en duiding die je hier tentoon spreidt spreken voor je.
Ik zou echt een sportpsycholoog opzoeken en ook een jobcoach inschakelen. Je bent voor nu klaar met studeren, maar zit ook in een positie dat het turnen - waardoor je je waarschijnlijk niet gebogen hebt over een vervolgopleiding - een andere rol in je leven heeft. Zoek uit wat die rol nog is en zoek uit waar je je tanden in wil zetten.
Ik wens je heel veel succes. Je klinkt als een verstandige jonge vrouw met veel talenten. Alleen al je communicatie en duiding die je hier tentoon spreidt spreken voor je.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
dinsdag 20 augustus 2019 om 20:17
In mijn omgeving zijn er een aantal turnsters, met succes, over gestapt naar atletiek. Een sport, waarin turnvaardigheden enorm van pas komen. Als turnster heb je een hele goede coordinatie, heb je sprongkracht en ben je explosief: voor een aantal onderdelen (werpen, springen en polshoog) een enorm voordeel. Niet iedereen kan zijn ei er in kwijt, maar een aantal wel. Voordelen zijn mindere kans op blessures en een lagere trainingsbelasting.Gymnast21 schreef: ↑20-08-2019 19:27Nee dat heb ik niet.. En ik vermoed dat dit ook een groot deel van "het probleem" is.
Ik stap dan echt iets onbekends in, wat voor sport past nog meer bij mij dan het turnen? Ik weet het niet, en dat frustreert enorm.
Niet wetende van hoe of wat als ik stop.
Sporten wil ik sowieso blijven doen, maar in wat voor mate en welke sport heb ik werkelijk geen idee van.
dinsdag 20 augustus 2019 om 21:44
dinsdag 20 augustus 2019 om 21:55
Niet geheel te vergelijken, maar toen ik 13 was, heb ik de turnsport ook vanwege de vele blessures op moeten geven. Turnde ook op hoog niveau en zou richting Papendal. Ze hebben nooit echt kunnen bewijzen dat mijn klachten puur door het turnen komen, al lijkt het me wel een vrij logisch gevolg van jaren intensief trainen. Ik ben nu 41 en mijn lijf heeft nooit gedaan wat het zou moeten doen. Ik snap je angst wel, maar onthoud: je hebt maar 1 lijf. Vraag goede begeleiding, een leven na topsport bestaat namelijk echt.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
dinsdag 20 augustus 2019 om 22:27
Ik heb zelf van kleins af aan tot ongeveer mijn 18e hoog selectie geturnd. Ook door meerdere blessures uit eindelijk de keuze gemaakt om te stoppen. Elke keer hard gewerkt om te revalideren tot de volgende blessure enz.
Ik vond het stoppen heel zwaar. Turnen was mijn lust en mijn leven en door het vele trainen had ik ook geen sociaal leven daarbuiten. Ik belandde echt even in een soort dal...en je moet jezelf weer zoeken en sociale contacten opbouwen.
Turnen is een harde sport. Als er wat is qua blessures en dingen laten trainers je vaak vallen.
Ik vond het stoppen heel zwaar. Turnen was mijn lust en mijn leven en door het vele trainen had ik ook geen sociaal leven daarbuiten. Ik belandde echt even in een soort dal...en je moet jezelf weer zoeken en sociale contacten opbouwen.
Turnen is een harde sport. Als er wat is qua blessures en dingen laten trainers je vaak vallen.
dinsdag 20 augustus 2019 om 22:44
Jeetje wat komt jouw verhaal overeen met die van mij.Baby12345 schreef: ↑20-08-2019 22:27Ik heb zelf van kleins af aan tot ongeveer mijn 18e hoog selectie geturnd. Ook door meerdere blessures uit eindelijk de keuze gemaakt om te stoppen. Elke keer hard gewerkt om te revalideren tot de volgende blessure enz.
Ik vond het stoppen heel zwaar. Turnen was mijn lust en mijn leven en door het vele trainen had ik ook geen sociaal leven daarbuiten. Ik belandde echt even in een soort dal...en je moet jezelf weer zoeken en sociale contacten opbouwen.
Turnen is een harde sport. Als er wat is qua blessures en dingen laten trainers je vaak vallen.
Wat je zegt over keihard werken om te revalideren en even later weer terug te vallen herken ik zo! de frustratie is dan intens.\
Ik ben dus inderdaad bang voor dat dal waar ik dan waarschijnlijk in kom..
De sociale contacten zijn inderdaad weinig door het vele turnen, lijkt me erg lastig met name nu mijn vriend dan op zee zit en eigenlijk alles tegelijk stil valt.
Het turnleven is hard, maatheeft mij (ons?) veel geleerd en gebracht.
Helaas ook de mindere lessen, en het ervaren van een trainer die je laat vallen wanneer je ze juist zo nodig bent!
dinsdag 20 augustus 2019 om 22:48
Hi, over het algemeen zegt vriendlief: stop er alsjeblieft mee, ik wil later geen vrouw die al helemaal kapot en versleten is die niet meer kan. Ik kan dat niet aan zien, hoe je eigenlijk je lichaam loopt te verkloten.Hetismogelijk schreef: ↑20-08-2019 22:28Je schrijft dat je topsport ook tot discussies leidt met je vriend. Hoe staat hij erin? Steunt hij je om door te gaan, of juist niet?
vanmiddag heb ik dit bij hem aangekaart, ik had echt gedacht dat hij een gat in de lucht zou springen.
Aangezien er veel woorden over gewisseld zijn.
Het was echter een compleet ander berichtje wat ik ontving.
" je gaat dit niet van mij verwachten....
niet doen.
zelfs in je vakantie wilde je blijven sporten om fit te blijven om maar weer de turnhal te kunnen.
Het zit nog teveel in je hoofd.
Als je nu stopt, is er geen ruimte voor een comeback.
Wat je ook doet, ik sta er achter, maar denk er alsjeblieft goed over na voor je een beslissing maakt."
dinsdag 20 augustus 2019 om 22:48
Dankjewel voor je lieve compliment!Kaaaaaaaatje schreef: ↑20-08-2019 21:44@To, ik vind het echt heel knap hoe je je eigen worstelingen over dit onderwerp kunt verwoorden. Dat doe je echt heel knap.
Probeer eens te achterhalen of je gebruik kunt maken van het aanbod wat de bond heeft op het gebied van carriere na je sporten. Dat hebben ze namelijk vast.
Ik heb dat inderdaad in de overweging samen met een sportpsycholoog.
dinsdag 20 augustus 2019 om 23:09
Als je nu zou stoppen val je ook in een zwart gat, want er is letterlijk niets.
Geen studie, trainerschap zegt je op dit moment niks, een job is er nog niet, ...
Ik snap vriend dus wel die straks geen depressieve vriendin wil hebben thuis zitten die zich altijd zal blijven afvragen "wat als ...".
Die operatie moet waarschijnlijk sowieso, revalidatie ook.
Ik zou die tijd gebruiken om te denken aan "wat na 't sporten".
Of die "wat na" nu volgend jaar is, over 2 jaar of over 5 jaar.
Veel kans dat met een strakker plan voor hierna ook beter afscheid kan nemen dan nu.
Als je doorgaat zou ik dat doen met begeleiding van een sportarts en een andere coach.
Als je dan toch rondkijkt voor een nieuwe club zou ik ook kijken of er nergens één is met een all-in-one-pakket. Die een beetje professioneel bezig is en alles onder 1 dak heeft zitten. En met een trainer die niet in alle talen zwijgt als je geblesseerd bent.
In 't wereldje zijn toevallig geen namenlijsten en clublijsten die rondgaan van goede clubs / coaches en mindere?
Geen studie, trainerschap zegt je op dit moment niks, een job is er nog niet, ...
Ik snap vriend dus wel die straks geen depressieve vriendin wil hebben thuis zitten die zich altijd zal blijven afvragen "wat als ...".
Die operatie moet waarschijnlijk sowieso, revalidatie ook.
Ik zou die tijd gebruiken om te denken aan "wat na 't sporten".
Of die "wat na" nu volgend jaar is, over 2 jaar of over 5 jaar.
Veel kans dat met een strakker plan voor hierna ook beter afscheid kan nemen dan nu.
Als je doorgaat zou ik dat doen met begeleiding van een sportarts en een andere coach.
Als je dan toch rondkijkt voor een nieuwe club zou ik ook kijken of er nergens één is met een all-in-one-pakket. Die een beetje professioneel bezig is en alles onder 1 dak heeft zitten. En met een trainer die niet in alle talen zwijgt als je geblesseerd bent.
In 't wereldje zijn toevallig geen namenlijsten en clublijsten die rondgaan van goede clubs / coaches en mindere?
woensdag 21 augustus 2019 om 12:29
Moet je de operatie sowieso doen, of alleen als je blijft turnen. Als het sowieso moet zou ik die operatie laten doen en tijdens de revalidatie periode bewust ook aan de slag met wat wil en kan ikna het turnen gaan doen. Wellicht dat je dan zo enthousiast wordt dat je dat direct wil gaan doen. Of dat je duidelijk wordt dat je nog een poging met turnen wil doen en dan daarna je gaat richten op. Als de operatie alleen voor het turnen nodig is zou ik nu, met hulp, gaan kijken naar wat je wil. Met iemand die daarbij echt kan helpen, een sportpsycholoog oid. Die investering qua tijd zal je helpen om een echt goede beslissing te maken, zodat je, welke weg je ook kiest, daarin ook met tegenslag om kunt gaan en niet meteen weer heel erg gaat twijfelen. Want welke weg je ook kiest, je zult tegenslagen krijgen en die zijn veel beter te hanteren als je niet omlaag getrokken wordt door twijfel.
woensdag 21 augustus 2019 om 12:59
Turnen heeft mij / ons zeker veel gebracht. Dit heb ik weer gebruikt tijdens mijn studie en werk. De doorzettingsvermogen en het harde werken enz. Ik heb wel echt spijt dat ik te lang door ben gegaan terwijl mijn lichaam nee zei. Mja het is normaal om door te blijven trainen als je wat gebroken hebt enz.Gymnast21 schreef: ↑20-08-2019 22:44Jeetje wat komt jouw verhaal overeen met die van mij.
Wat je zegt over keihard werken om te revalideren en even later weer terug te vallen herken ik zo! de frustratie is dan intens.\
Ik ben dus inderdaad bang voor dat dal waar ik dan waarschijnlijk in kom..
De sociale contacten zijn inderdaad weinig door het vele turnen, lijkt me erg lastig met name nu mijn vriend dan op zee zit en eigenlijk alles tegelijk stil valt.
Het turnleven is hard, maatheeft mij (ons?) veel geleerd en gebracht.
Helaas ook de mindere lessen, en het ervaren van een trainer die je laat vallen wanneer je ze juist zo nodig bent!
Ja opgevend moment denk je hoe vaak moet je nog revalideren en dan weer een blessure krijgen en opgevend moment ben je echt bejaard als turnster. Recreatief turnen kon ik niet omdat ik daar te fanatiek voor was. En het is lastig om een andere sport te vinden die net zo leuk en geweldig is. Ik heb die ook nog niet gevonden helaas.
Omdat je zoveel traint / trainde als je stopt heb je mega veel energie over die je niet kwijt kan en idd geen leven erbuiten. Ik zal niet te veel verwachten van je vriend, die snapt dit waarschijnlijk niet. Je moet jezelf weer herontdekken als persoon en het is klote dat je droom op deze leeftijd al instort...misschien heb je nichten / zussen waar je leuke dingen mee kan doen? Via een bijbaantje mensen leren kennen?
woensdag 21 augustus 2019 om 13:22
Lastig Gymnast, op mijn 20ste moest ik gedwongen stoppen met mijn sport vanwege blessures. Ik was tegen beter weten in ook al 2 jaar door aan het ploeteren met constant pijn. Wat heb ik gejankt en me kut gevoeld in die periode.
Ik ben uiteindelijk gestopt en heb andere sporten gevonden die ik echt heel leuk vind. En nu als 30-er nog steeds met veel plezier doe. Geen wedstrijden meer, maar 'voor de lol' met vrienden.
Dat is eigenlijk het enige advies dat ik kan geven. Ga op zoek naar iets anders waar je je hart en ziel in kwijt kan. Geen idee wat je nog kan met je blessures, maar vrienden en bekenden van mij die uit de turn/ gymnasten wereld komen zijn gaan trampoline springen of de acrobatiek ingegaan. Ik ken ook een meid die is gaan klimmen/ boulderen en daar, door haar lenigheid en kracht, ontzettend snel goed in geworden is.
Ik ben uiteindelijk gestopt en heb andere sporten gevonden die ik echt heel leuk vind. En nu als 30-er nog steeds met veel plezier doe. Geen wedstrijden meer, maar 'voor de lol' met vrienden.
Dat is eigenlijk het enige advies dat ik kan geven. Ga op zoek naar iets anders waar je je hart en ziel in kwijt kan. Geen idee wat je nog kan met je blessures, maar vrienden en bekenden van mij die uit de turn/ gymnasten wereld komen zijn gaan trampoline springen of de acrobatiek ingegaan. Ik ken ook een meid die is gaan klimmen/ boulderen en daar, door haar lenigheid en kracht, ontzettend snel goed in geworden is.
