Overig
alle pijlers
tekst kaart voor verdrietige verjaardag
vrijdag 25 september 2020 om 20:02
vrijdag 25 september 2020 om 21:50
Het is dus heel persoonlijk.
Ik vond het wel fijn dat mensen mijn moeder benoemden toen ik jarig was (4 maanden later). Nog steeds als er over haar gesproken wordt of als iemand haar noemt tegen mij dan denk ik: fijn, ze is nog niet vergeten. Haar overlijden is nu ruim 7 jaar geleden.
Ik zou er dus wel iets over op het kaartje zetten.
Ik vond het wel fijn dat mensen mijn moeder benoemden toen ik jarig was (4 maanden later). Nog steeds als er over haar gesproken wordt of als iemand haar noemt tegen mij dan denk ik: fijn, ze is nog niet vergeten. Haar overlijden is nu ruim 7 jaar geleden.
Ik zou er dus wel iets over op het kaartje zetten.
tsja.....
vrijdag 25 september 2020 om 22:34
vrijdag 25 september 2020 om 22:53
vrijdag 25 september 2020 om 22:53
Ik zou een gewone verjaardagskaart sturen ipv iets dat hem herinnerd aan het verlies.
Evengoed is hij al door zijn rouw en dan zou je hem eigenlijk de boodschap sturen dat hij niet gewoon zijn verjaardag mag vieren maar eigenlijk triest moet zijn.
vrijdag 25 september 2020 om 23:13
Na een paar maanden is hij al door zijn rouw?
Hoe kom je daar nu bij?
Staat er voor rouw een wettelijke termijn en daarna mag je niet meer zeuren ?
vrijdag 25 september 2020 om 23:19
Nou, ik was een paar maanden later nog niet door m’n rouw heen in ieder geval.
vrijdag 25 september 2020 om 23:26
Ik heb een andere ervaring. Mijn verjaardag was toch al een rotdag zo de eerste zonder mijn moeder. Ik vond het juist fijn dat andere daar bij stil stonden, dat gaf me wel steun.lemoos2 schreef: ↑25-09-2020 20:13Dat was ook mijn ervaring en ik vond het afschuwelijk om bij iedere nieuwe gast weer tien minuten te staan janken omdat ze heel begripvol mijn bovenarm tot moes knepen met een ‘Hè meis...ja dan voel je het gemis hè...ja het blijft klote’.
Allemaal heel lief en gemeend maar leuk was anders.
zaterdag 26 september 2020 om 00:09
Eens, ik zou het juist fijn vinden dat mensen er nog aan denken. Als je iemand verliest, lijkt het of jouw wereld stil staat, terwijl die van anderen doorgaat. Mooi toch juist als anderen dan aangeven er ook nog aan te denken. Dan is de overleden persoon ook niet meteen vergeten door de omgeving en jouw verdriet ook niet
zaterdag 26 september 2020 om 00:12
Als hij al door zijn rouw heen is, dan zal dat er aan hem gedacht wordt, ook geen nieuwe pijn opleveren lijkt me? Als een tekst op een kaart dingen op zou rakelen, dan zou diegene toch niet door zijn rouw “heen zijn”. Als hij er nog niet doorheen is, dan lijkt het me alleen maar fijn dat iemand steun betuigt
zaterdag 26 september 2020 om 00:33
Ik zou het echt vreselijk vinden om een tekst als deze op een kaart voor mijn verjaardag te krijgen!
"Een verdrietige verjaardag dit jaar!"
Misschien wil ik die dag gewoon even jarig zijn en als het lukt het verdriet een beetje opzij zetten,, het gezellig hebben.. Maar wrijf het maar in!!
Zo'n opmerking op een kaart zou me het gevoel geven dat ik me vooral somber moet voelen die dag.
Nee echt, vreselijk!
zaterdag 26 september 2020 om 07:38
Dit lijkt me wel oke. Mijn vader overleed 2 weken voor mijn 22ste verjaardag. Ik heb het toen niet gevierd. Maar dit is langer geleden en dan komt er weer iets meer ruimte voor jezelf.
Ik weet ook niet meer of ik kaartjes heb gekregen, was er niet echt mee bezig denk ik, maar ik weet wel nog dat mijn moeder toch wat lekkers had gekookt en me had uitgenodigd voor het eten en dat was ondanks alles goed denk ik. Gefeliciteerd hoefde ik op dat moment even niet te horen, maar gewoon het feit dat er zonder iets te zeggen aandacht was voor wat een kutverjaardag dat was, was fijn.
Dus ik zou iets als wat elein zegt erop zetten. En evt als de band ernaar is iets extra’s doen zoals op de stoep staan met iets lekkers oid. Maar ik weet niet zo goed wat je bedoelt met ‘goede kennis’, ik heb niemand in mijn omgeving die ik zo zou omschrijven.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zaterdag 26 september 2020 om 07:44
Dit vind ik eigenlijk wel een goeie, dat kan op meer dingen slaan.
En +1 voor degene die zegt dat het ook nog kan zijn dat de kennis klaar is met de rouw (al werd het een tikje verkeerd geschreven). NIet iedereen heeft een geweldige band met zijn of haar ouders, genoeg mensen die het niet bepaald erg vinden als pa of moe de ogen sluit.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 26 september 2020 om 08:57
Ja, maar ik vind ''een beetje sterkte"' eigenlijk ook best raar staan.
Je wenst iemand toch van harte véél sterkte toe?, en niet van.. ''nou vooruit, een beetje dan''
Mijn eigen vader is vrij jong en geheel onverwacht overleden, en ik herinner me nog heel goed hoe sommige mensen dan zo nodig even wat woorden tot me wilde richten, die naar hun idee vast wijs en steunend bedoeld waren,, maar vooral de plank finaal missloegen.
zaterdag 26 september 2020 om 09:45
Pindakaasjes schreef: ↑26-09-2020 08:57Ja, maar ik vind ''een beetje sterkte"' eigenlijk ook best raar staan.
Je wenst iemand toch van harte véél sterkte toe?, en niet van.. ''nou vooruit, een beetje dan''
Mijn eigen vader is vrij jong en geheel onverwacht overleden, en ik herinner me nog heel goed hoe sommige mensen dan zo nodig even wat woorden tot me wilde richten, die naar hun idee vast wijs en steunend bedoeld waren,, maar vooral de plank finaal missloegen.
Je kunt het alleeen nooit goed doen. Ik dacht vroeger altijd dat mensen niet zitten te wachten op teksten op een rouwkaart, dus ik schreef alleen mijn naam. Toen mijn vader overleed vond ik juist de kaarten met tekst het fijnst. Sindsdien zoek ik altijd een tekst uit. Maar toen las ik hier op het forum dat iemand dat juist weer helemaal niets vindt.
Je kunt niet veel anders dan zo dicht mogelijk bij jezelf blijven en iets te zeggen/doen dat je écht meent.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 26 september 2020 om 09:56
Ceylon schreef: ↑26-09-2020 09:45Je kunt het alleeen nooit goed doen. Ik dacht vroeger altijd dat mensen niet zitten te wachten op teksten op een rouwkaart, dus ik schreef alleen mijn naam. Toen mijn vader overleed vond ik juist de kaarten met tekst het fijnst. Sindsdien zoek ik altijd een tekst uit. Maar toen las ik hier op het forum dat iemand dat juist weer helemaal niets vindt.
Je kunt niet veel anders dan zo dicht mogelijk bij jezelf blijven en iets te zeggen/doen dat je écht meent.
Hier heb je gelijk in.
zaterdag 26 september 2020 om 10:53
Ik ken diverse mensen die een zeer slechte band hadden met hun ouders en die juist ná hun overlijden helemaal overhoop lagen. Er komt dan soms pas echt veel verborgen verdriet naar boven.Ceylon schreef: ↑26-09-2020 07:44Dit vind ik eigenlijk wel een goeie, dat kan op meer dingen slaan.
En +1 voor degene die zegt dat het ook nog kan zijn dat de kennis klaar is met de rouw (al werd het een tikje verkeerd geschreven). NIet iedereen heeft een geweldige band met zijn of haar ouders, genoeg mensen die het niet bepaald erg vinden als pa of moe de ogen sluit.
zaterdag 26 september 2020 om 11:53
Maar, TO, bel de dag na de verjaardag even. Niet specifiek ergens naar vragen maar als het lukt wel een opening bieden.
Ik weet van een vriendin dat ze haar verjaardag prima doorkwam maar dat de kater achteraf pas kwam. Zus was niet geweest. Ze heeft mijn schouder gebruikt om uit te huilen.
Ik weet van een vriendin dat ze haar verjaardag prima doorkwam maar dat de kater achteraf pas kwam. Zus was niet geweest. Ze heeft mijn schouder gebruikt om uit te huilen.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 26 september 2020 om 12:57
Als de jarige persoon uit de OP een slechte relatie had met zn moeder had TO dat vast wel geweten.Ceylon schreef: ↑26-09-2020 07:44Dit vind ik eigenlijk wel een goeie, dat kan op meer dingen slaan.
En +1 voor degene die zegt dat het ook nog kan zijn dat de kennis klaar is met de rouw (al werd het een tikje verkeerd geschreven). NIet iedereen heeft een geweldige band met zijn of haar ouders, genoeg mensen die het niet bepaald erg vinden als pa of moe de ogen sluit.
zaterdag 26 september 2020 om 14:25
Omdat jij niet voor mij hoeft te bepalen dat het een verdrietige dag wordt.amarna schreef: ↑25-09-2020 20:53Wat is er dramatischer aan dan wat anderen hier suggereren?
Je hoeft iemands verdriet niet onder de tafel te vegen.
Mijn vader overleed op 1 december. Heel veel mensen zeiden: "wat naar, zo vlak voor de feestdagen...". Vast goed bedoeld maar ik vond het ongevoelig. Ik mis mn vader iedere dag, niet alleen tijdens de feestdagen.
Nadat mijn partner overleed, had ik op mijn verjaardag zin om jarig te zijn, en met de feestdagen niet alleen maar stil te moeten staan bij ‘zij die er niet meer zijn’. Het verlies is er altijd maar ik was niet elke dag verdrietig of op speciale dagen extra verdrietig en ik had er een grafhekel aan wanneer mensen voor mij gingen bepalen welke dagen ‘wel extra moeilijk hè’ zouden zijn.
Opening bieden om het er over te hebben vond ik het meest waardevol. Er over mogen praten en verdrietig mogen zijn, of er niet over te hoeven praten en niet verdrietig zijn.
zaterdag 26 september 2020 om 15:52
Zo vind ik het altijd vervelend om verdrietig te moeten zijn op de sterfdag van mijn vader. Dat is voor mij meestal een dag als alle anderen. Het verdriet komt meestal binnen op onverwachte momenten. Als ik iets zie of doe waarbij de herinneringen weer naar boven komen.
Daarom denk ik ook dat je het best gewoon dicht bij jezelf blijft. Doe/zeg/schrijf iets dat je echt meent, dan komt die bedoeling meestal wel goed over.
Daarom denk ik ook dat je het best gewoon dicht bij jezelf blijft. Doe/zeg/schrijf iets dat je echt meent, dan komt die bedoeling meestal wel goed over.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
