Overig
alle pijlers
Vader half jaar naar overlijden moeder daten met vrouwen
dinsdag 15 oktober 2019 om 22:19
Hallo allemaal,
Zoals de titel omschrijft is mijn moeder een half jaar geleden op 58 jarige leeftijd overleden. Mijn moeder had kanker en zeer spijtig heeft ze het daarvan niet gewonnen.
Inmiddels zijn we nu een klein half jaar verder, waarbij ik erachter ben kwam dat mijn vader aan het daten is. Toen ik erachter kwam heb ik hem hiermee geconfronteerd. Gelukkig was hij hierover wel meteen eerlijk. Toen hij eenmaal over het daten vertelde schrok ik er in eerste instantie nog niet heel erg van. Ook al had het voor mij nog zeker niet gehoeven, begrijp ik goed dat hij op den duur misschien wel behoefte heeft om liefde te delen. Eenmaal in het gesprek met mijn vader kwam ik erachter dat er al veel meer gaande was dan alleen elkaar berichten. Hij had inmiddels ook al een paar vrouwen ontmoet. Hierover was hij niet eerlijk tegen mij, want hij vertelde elke keer dat hij weg moest voor zijn werk. Ik vertrouwde mijn vader en had dan ook geen argwaan. Hierbij was ik dan ook echt op mijn ziel getrapt. Ik kreeg hier een brok van in mijn keel. Dit is voor mij niet redelijk, hij gaat veel te snel. Ineens bedenk ik me dat ik nog helemaal niet zo veel gerouwd heb om mijn moeder en dat schiet er dan ook behoorlijk in.
Ik ben hier nu een week van op de hoogte en ik heb er enorme buikpijn van. Ik kan het niet begrijpen waarom hij nu al zover is. Kan het ook even rustig aan.. moet hij gelijk de verliefde puber gaan uithangen elkaar continu appen, bellen en elkaar zien?
Ik woon samen met mijn vader en wordt hier dan ook buiten mijn werk de hele dag mee geconfronteerd. Het gespreksonderwerp kan nergens anders meer overgaan...
Ook al kan niemand mijn moeder ooit vervangen. Wanneer er een nieuwe partner komt voor mijn vader zou dit voor mij wel voelen dat het de plek inneemt van mijn moeder. Daarnaast voelt het voor mij of dat mijn vader het hoofdstuk met mijn moeder afsluit en een nieuw stap verder in zijn leven zet.
Nadat mijn moeder overleed had ik er al wel eens met mijn vader over, dat ik echt geen behoefte zou hebben aan een nieuwe vrouw. Hij testte me al die tijd met vragen om te kijken hoe ver hij kon gaan. We hadden hier dan ook vaak discussies over. Deze week vertelde ik hem dan ook dat ik er nog niet klaar voor was en dat ik er ook niet blij mee ben. Hij legde uit dat hij aan zijn gevoel niks kan doen, maar dat hij zou proberen zoveel mogelijk rekening met mij te houden..
Nou daar begint het dus al. Dit weekend is hij al bij die vrouw gaan slapen en op het moment is mijn vader nu ook weg en vertelde dat hij niet zeker wist of die vanavond thuis kwam slapen.. Daarop reageerde ik dat ik het niet vervelend zou vinden als die vanavond gewoon naar huis komt.. dat wordt nog even afwachten, maar rekening houden noem ik het niet echt.
Ik voel me op een of andere manier heel eenzaam. Ik ben mijn moeder verloren maar het voelt ook of dat ik mijn vader aan het verliezen ben.
Om een heel lang verhaal kort te maken.
Mijn moeder is overleden en ik mis haar enorm. Mijn vader heeft een “nieuwe partner”... (gelukkig nog niet ontmoet.)
Ik ben hierdoor enorm gekwetst en voel me eenzaam. Waarschijnlijk verander is niks aan de situatie, maar ik moet het even kwijt.
Zijn er lezers die een soortgelijke situatie mee maken of gemaakt hebben. Iemand nog tips? Of steun?
Alvast super bedankt. Het is al heel erg prettig om gehoord te worden.
xox
Zoals de titel omschrijft is mijn moeder een half jaar geleden op 58 jarige leeftijd overleden. Mijn moeder had kanker en zeer spijtig heeft ze het daarvan niet gewonnen.
Inmiddels zijn we nu een klein half jaar verder, waarbij ik erachter ben kwam dat mijn vader aan het daten is. Toen ik erachter kwam heb ik hem hiermee geconfronteerd. Gelukkig was hij hierover wel meteen eerlijk. Toen hij eenmaal over het daten vertelde schrok ik er in eerste instantie nog niet heel erg van. Ook al had het voor mij nog zeker niet gehoeven, begrijp ik goed dat hij op den duur misschien wel behoefte heeft om liefde te delen. Eenmaal in het gesprek met mijn vader kwam ik erachter dat er al veel meer gaande was dan alleen elkaar berichten. Hij had inmiddels ook al een paar vrouwen ontmoet. Hierover was hij niet eerlijk tegen mij, want hij vertelde elke keer dat hij weg moest voor zijn werk. Ik vertrouwde mijn vader en had dan ook geen argwaan. Hierbij was ik dan ook echt op mijn ziel getrapt. Ik kreeg hier een brok van in mijn keel. Dit is voor mij niet redelijk, hij gaat veel te snel. Ineens bedenk ik me dat ik nog helemaal niet zo veel gerouwd heb om mijn moeder en dat schiet er dan ook behoorlijk in.
Ik ben hier nu een week van op de hoogte en ik heb er enorme buikpijn van. Ik kan het niet begrijpen waarom hij nu al zover is. Kan het ook even rustig aan.. moet hij gelijk de verliefde puber gaan uithangen elkaar continu appen, bellen en elkaar zien?
Ik woon samen met mijn vader en wordt hier dan ook buiten mijn werk de hele dag mee geconfronteerd. Het gespreksonderwerp kan nergens anders meer overgaan...
Ook al kan niemand mijn moeder ooit vervangen. Wanneer er een nieuwe partner komt voor mijn vader zou dit voor mij wel voelen dat het de plek inneemt van mijn moeder. Daarnaast voelt het voor mij of dat mijn vader het hoofdstuk met mijn moeder afsluit en een nieuw stap verder in zijn leven zet.
Nadat mijn moeder overleed had ik er al wel eens met mijn vader over, dat ik echt geen behoefte zou hebben aan een nieuwe vrouw. Hij testte me al die tijd met vragen om te kijken hoe ver hij kon gaan. We hadden hier dan ook vaak discussies over. Deze week vertelde ik hem dan ook dat ik er nog niet klaar voor was en dat ik er ook niet blij mee ben. Hij legde uit dat hij aan zijn gevoel niks kan doen, maar dat hij zou proberen zoveel mogelijk rekening met mij te houden..
Nou daar begint het dus al. Dit weekend is hij al bij die vrouw gaan slapen en op het moment is mijn vader nu ook weg en vertelde dat hij niet zeker wist of die vanavond thuis kwam slapen.. Daarop reageerde ik dat ik het niet vervelend zou vinden als die vanavond gewoon naar huis komt.. dat wordt nog even afwachten, maar rekening houden noem ik het niet echt.
Ik voel me op een of andere manier heel eenzaam. Ik ben mijn moeder verloren maar het voelt ook of dat ik mijn vader aan het verliezen ben.
Om een heel lang verhaal kort te maken.
Mijn moeder is overleden en ik mis haar enorm. Mijn vader heeft een “nieuwe partner”... (gelukkig nog niet ontmoet.)
Ik ben hierdoor enorm gekwetst en voel me eenzaam. Waarschijnlijk verander is niks aan de situatie, maar ik moet het even kwijt.
Zijn er lezers die een soortgelijke situatie mee maken of gemaakt hebben. Iemand nog tips? Of steun?
Alvast super bedankt. Het is al heel erg prettig om gehoord te worden.
xox
dinsdag 15 oktober 2019 om 23:53
Oei heel naar veel sterkte 
Ik snap het wel het gaat snel zou mij ook een leeg gevoel geven als dat ik in jouw situatie zat...
Het is lastig want het zegt natuurlijk niet gelijk wat over het verdriet van je vader maar een half jaar is wel snel je zou kunnen vragen of je vader misschien nog een paar maanden wil wachten ermee omdat je dat fijner vindt...
Ik snap het wel het gaat snel zou mij ook een leeg gevoel geven als dat ik in jouw situatie zat...
Het is lastig want het zegt natuurlijk niet gelijk wat over het verdriet van je vader maar een half jaar is wel snel je zou kunnen vragen of je vader misschien nog een paar maanden wil wachten ermee omdat je dat fijner vindt...
dinsdag 15 oktober 2019 om 23:57
Mijn vader had ook snel na het overlijden van mijn moeder weer dates. Wat moet zo’n man ook alleen? Mijn moeder was 53 toen ze overleed. Lang ziekbed en dan heb je als partner ook al afscheid genomen van je leven samen en ik denk dat je dan al sneller toe bent aan de volgende stap dan wanneer iemand plotseling overlijd. Mijn moeder heeft ook echt gezegd dat ie niet alleen moest blijven.
Het leven is al veranderd, met een andere vrouw zal het nog meer veranderen, dat klopt, maar je kan het niet bij het oude houden want dat bestaat niet meer.
Mijn vader is twee jaar na mijn moeders overlijden hertrouwd. Mijn moeder hangt nog in de woonkamer (eh, haar foto dan), ze hoort er gewoon nog bij. Ik snap dat het snel voelt maar jij stapt ook straks de deur uit, misschien ben je wel gebleven om je ouders, en jouw leven gaat ook verder, dat van je vader ook.
Hij heeft het al zo moeilijk gehad, hij begint nu weer een beetje plezier in zijn leven te krijgen. Hou jezelf een beetje in en wens hem een fijne avond, ook al vind je het voor jezelf lastig. Maar je vader een gevoel meegeven dat ie bij zijn volwassen dochter zou moeten zijn is wel een beetje gek. Ga zelf ook wat leuks doen, dan heb je afleiding en hoef je je niet steeds met je vader bezig te houden, die redt zich wel.
Het leven is al veranderd, met een andere vrouw zal het nog meer veranderen, dat klopt, maar je kan het niet bij het oude houden want dat bestaat niet meer.
Mijn vader is twee jaar na mijn moeders overlijden hertrouwd. Mijn moeder hangt nog in de woonkamer (eh, haar foto dan), ze hoort er gewoon nog bij. Ik snap dat het snel voelt maar jij stapt ook straks de deur uit, misschien ben je wel gebleven om je ouders, en jouw leven gaat ook verder, dat van je vader ook.
Hij heeft het al zo moeilijk gehad, hij begint nu weer een beetje plezier in zijn leven te krijgen. Hou jezelf een beetje in en wens hem een fijne avond, ook al vind je het voor jezelf lastig. Maar je vader een gevoel meegeven dat ie bij zijn volwassen dochter zou moeten zijn is wel een beetje gek. Ga zelf ook wat leuks doen, dan heb je afleiding en hoef je je niet steeds met je vader bezig te houden, die redt zich wel.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 16 oktober 2019 om 01:01
alleen de OP gelezen
Mijn moeder is nog bepaald niet aan het daten na het overlijden van mijn vader eerder dit jaar. Ik kan je vertellen dat ze nog zeer veel aandacht nodig heeft op dit moment. Want zíj zit opeens alleen thuis, wij kinderen niet, of waren dat al gewend. En jouw vader heeft opeens geen partner meer om ala volwassenen het leven mee te delen.
Ik zou er helemaal niet zo op tegen zijn als ze zou gaan daten (mits ze daar aantoe is). Want het is nogal makkelijk praten als kind met een vol leven, terwijl de overgebleven partner een heel nieuw leven op moet bouwen.
Het is misschien wat snel, maar sommige mensen zijn niet graag alleen.
Mijn moeder is nog bepaald niet aan het daten na het overlijden van mijn vader eerder dit jaar. Ik kan je vertellen dat ze nog zeer veel aandacht nodig heeft op dit moment. Want zíj zit opeens alleen thuis, wij kinderen niet, of waren dat al gewend. En jouw vader heeft opeens geen partner meer om ala volwassenen het leven mee te delen.
Ik zou er helemaal niet zo op tegen zijn als ze zou gaan daten (mits ze daar aantoe is). Want het is nogal makkelijk praten als kind met een vol leven, terwijl de overgebleven partner een heel nieuw leven op moet bouwen.
Het is misschien wat snel, maar sommige mensen zijn niet graag alleen.
woensdag 16 oktober 2019 om 02:21
woensdag 16 oktober 2019 om 05:27
Ik zat in dezelfde situatie. Mijn moeder was onverwachts overleden, en mijn vader gaf openheid van zaken over het daten met andere vrouwen. Uiteindelijk heeft hij een partner gevonden. Ik heb haar ook ontmoet en zij wonen nu samen. Hij vroeg begrip voor de situatie en ik had daar dan ook begrip voor. Hij was plotseling alleen en dat komt hard aan. Thuis word ik er niet zo mee geconfronteerd maar wel, toen ik bij hem op bezoek kwam en hij was nog alleen. Dat moet verschrikkelijk voor hem zijn geweest. Dus ik begrijp hem heel goed.
Ik ben het dan ook eens met de meeste reacties in dit topic.
De dochter van zijn partner zit in dezelfde situatie. Haar vader overleed, dus is haar moeder de partner van mijn vader geworden.
Ik ben het dan ook eens met de meeste reacties in dit topic.
De dochter van zijn partner zit in dezelfde situatie. Haar vader overleed, dus is haar moeder de partner van mijn vader geworden.
World of Warcraft: Legion
woensdag 16 oktober 2019 om 06:59
De andere kant wil je ook niet meemaken, daar zit ik dus mee. mijn moeder is al een paar jaar overleden. mijn vader is eenzaam en depressief, wil niet geholpen worden, ik heb herhaalde pogingen ondernomen met hulpverlening. hij hangt enorm aan mij en mijn broer. ik ben de enige met wie hij vindt dat hij kan praten. tot telefoontjes dat hij niet meer wil leven aan toe. ik doe mijn best om hem zoveel mogelijk aandacht te geven maar heb ook een baan, gezin, huishouden. geloof me, ik zou niets liever willen dan een datende vader.....
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 16 oktober 2019 om 07:16
TO hier ook iemand met een overleden ouder en een nieuwe vriendin na een jaar. Vond ik dat idee in het begin lastig? Ja, absoluut, maar ik zag dat gevoel als iets van mij en niet als van mijn ouder.
Ik mocht het lastig vinden, ook van mijn ouder, maar ik heb mijn ouder altijd gerespecteerd hier in.
Ik snap dat je het moeilijk vind en ik snap dat het je pijn doet, zeker als je nog midden in je rouwproces zit, maar besef dat dat je vader date niet betekent dat hij niet ook rouwt om je moeder. Zij wordt niet ingeruild, dat zal hij waarschijnlijk ook niet willen, wel komt er naast zijn liefde voor jouw moeder ook ruimte voor liefde voor een ander. Mensen kunnen van meerderen houden en een nieuwe liefde betekent dus niet dat zijn liefde voor je moeder weg is.
Jij hebt je moeder verloren, maar jij verliest niet ook je vader, zoals je beweerd. Persoonlijk vind ik dat ook best een respectloze uitspraak richting je vader. Dat hij een nieuwe relatie krijgt, maakt hem niet minder je vader en maakt niet dat hij minder je vader wil zijn. Maar jullie zijn beiden volwassen en daarom verdienen jullie beiden de ruimte om op jullie eigen manier te rouwen. Ook je vader.
Je kunt niet van hem eissen dat hij wacht met daten tot jij er aan toe bent. Want wanneer is dat, over een jaar? over 10 jaar? Er zijn kinderen die daar nooit aan toe zijn. Je kunt hem wel vragen jou de ruimte en de tijd te geven er aan te wennen en er niet te veel met jou over te praten nu al. Maar in mijn ogen kun je niet meer dan dat.
Ik mocht het lastig vinden, ook van mijn ouder, maar ik heb mijn ouder altijd gerespecteerd hier in.
Ik snap dat je het moeilijk vind en ik snap dat het je pijn doet, zeker als je nog midden in je rouwproces zit, maar besef dat dat je vader date niet betekent dat hij niet ook rouwt om je moeder. Zij wordt niet ingeruild, dat zal hij waarschijnlijk ook niet willen, wel komt er naast zijn liefde voor jouw moeder ook ruimte voor liefde voor een ander. Mensen kunnen van meerderen houden en een nieuwe liefde betekent dus niet dat zijn liefde voor je moeder weg is.
Jij hebt je moeder verloren, maar jij verliest niet ook je vader, zoals je beweerd. Persoonlijk vind ik dat ook best een respectloze uitspraak richting je vader. Dat hij een nieuwe relatie krijgt, maakt hem niet minder je vader en maakt niet dat hij minder je vader wil zijn. Maar jullie zijn beiden volwassen en daarom verdienen jullie beiden de ruimte om op jullie eigen manier te rouwen. Ook je vader.
Je kunt niet van hem eissen dat hij wacht met daten tot jij er aan toe bent. Want wanneer is dat, over een jaar? over 10 jaar? Er zijn kinderen die daar nooit aan toe zijn. Je kunt hem wel vragen jou de ruimte en de tijd te geven er aan te wennen en er niet te veel met jou over te praten nu al. Maar in mijn ogen kun je niet meer dan dat.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
woensdag 16 oktober 2019 om 07:56
Je moeder had kanker, dus je vader heeft al veel langer kunnen wennen en afscheid kunnen nemen van zijn vrouw.
Hij is een volwassen man. Daten en verliefdheid is niet iets wat je nu direct moet gaan delen met je kinderen. Dat is iets voor hem. Fijn dat hij zijn leven weer kan oppakken en weer kan genieten.
Dit zegt helemaal NIETS over de relatie die je ouders hadden. Misschien was hun relatie zo goed, dat hij graag weer een relatie wil hebben, omdat hij weet hoe fijn het is om je leven te delen met iemand.
Je vader is niet opzoek naar een nieuwe moeder voor jou. Jouw verdriet en rouwproces is hel anders, en duurt vaak ook veel langer.
Gun je vader zijn dates. Praat met hem dat jij het nog wel moeilijk vindt. Praat met elkaar dat jullie je moeder nog missen.
Hij is een volwassen man. Daten en verliefdheid is niet iets wat je nu direct moet gaan delen met je kinderen. Dat is iets voor hem. Fijn dat hij zijn leven weer kan oppakken en weer kan genieten.
Dit zegt helemaal NIETS over de relatie die je ouders hadden. Misschien was hun relatie zo goed, dat hij graag weer een relatie wil hebben, omdat hij weet hoe fijn het is om je leven te delen met iemand.
Je vader is niet opzoek naar een nieuwe moeder voor jou. Jouw verdriet en rouwproces is hel anders, en duurt vaak ook veel langer.
Gun je vader zijn dates. Praat met hem dat jij het nog wel moeilijk vindt. Praat met elkaar dat jullie je moeder nog missen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 16 oktober 2019 om 08:02
Je volwassen vader confronteren met het feit dat hij date en 'gelukkig' was hij er meteen eerlijk over. Jij bepaalt niet waar je vader aan toe is, noch wat hij wel en niet mag. Je bent een kind en wellicht is het tijd om op jezelf te gaan wonen en om te beseffen dat jullie twee volwassen mensen zijn die elkaar geen verantwoording verschuldigd zijn.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 16 oktober 2019 om 08:08
Het liefdesleven van je vader gaat jou totaal niet aan. Hij zal beslist verdriet hebben om je moeder maar hij leeft door. Dat heeft niet veel met elkaar te maken.
Ik kan me wel voorstellen dat jij niet wil dat je moeder vervangen wordt maar dat is eerder jouw gevoel. Je kan je vader geen restricties opleggen omdat je zijn dochter bent.
Ik kan me wel voorstellen dat jij niet wil dat je moeder vervangen wordt maar dat is eerder jouw gevoel. Je kan je vader geen restricties opleggen omdat je zijn dochter bent.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 16 oktober 2019 om 08:19
Ik vind dat jij je niet zo netjes opstelt richting je vader. Hem ergens mee 'confronteren'? Hem altijd vragen waar hij naartoe gaat zodat hij zich gedwongen voelt om smoesje mbt werk op te gaan hangen? Hij moet naar huis komen anders houdt hij geen rekening met jou?
Die man is een volwassen man. Met behoeftes. Al een half jaar alleen, en daarvoor was zijn vrouw ziek en dus ook niet meer helemaal gelijkwaardig als partner.
Dates en blijven slapen bij een ander, dat hoeft echt niet te betekenen dat het direct een relatie is. En al helemaal niet dat zij de plek van je moeder inneemt. Je raakt je vader niet kwijt, hoe kom je daar nou bij?
Die man is een volwassen man. Met behoeftes. Al een half jaar alleen, en daarvoor was zijn vrouw ziek en dus ook niet meer helemaal gelijkwaardig als partner.
Dates en blijven slapen bij een ander, dat hoeft echt niet te betekenen dat het direct een relatie is. En al helemaal niet dat zij de plek van je moeder inneemt. Je raakt je vader niet kwijt, hoe kom je daar nou bij?
woensdag 16 oktober 2019 om 08:21
Wat vervelend dat je je hier zo ontzettend rot onder voelt. Ik kan me je gedachtegang heel goed voorstellen. Toen mijn moeder overleed kreeg mijn vader geen nieuwe relatie, en nog steeds niet. Ik heb me dat eerste jaar wel vaak afgevraagd wat ik ervan zou vinden. En hoewel ik verstandelijk vindt dat ik het hem moet gunnen had ik het, denk ik, toch heel moeilijk gevonden.
En dat mag ook. Wat je alleen niet mag; is dit bij je vader neerleggen. Hoe moeilijk ook. Als je het niet trekt, zoek dan hulp, praat met iemand. Maar ik vind het echt niet aan jou om je vader hierin te beperken.
Je vader is in rouw en kan/wil niet alleen zijn. Zeg er maar wat van. Je vrouw, de moeder van je kind(eren) is er niet meer. Wat zal hij een leegte voelen. Logisch toch dat hij naar manieren zoekt om dit op te vullen?
Jij bent ook in de rouw, en jou doet dit zeer. Verstandelijk moet je weten dat dit niet over je moeder gaat. Je moeder is er niet meer. Dat is heel pijnlijk. Maar je vader moet verder. En dat probeert hij op zijn manier ook te doen. En een nieuwe liefde kan heel goed naast de liefde voor je moeder bestaan. Het vervangt niet.
Gun hem dat. En gun jezelf meer rust hierin. Negeer je gevoelens niet, praat er met iemand over. Maar gun je vader zijn weg. Focus jezelf op jouw weg.
Je kunt gerust tegen je vader zeggen dat je het moeilijk vindt. Dat het voelt alsof je moeder wordt vervangen. Maar zeg er ook bij dat je ook wel weet dat dat niet zo is. Dat je het hem gunt.
Want je raakt je vader niet kwijt. Door het verlies van je moeder moeten jullie met elkaar ook weer wennen aan een nieuwe werkelijkheid. Dat is niet makkelijk en kost tijd.
Geef jezelf en hem die tijd. Maar veroordeel niet. ik wens je heel veel sterkte.
En dat mag ook. Wat je alleen niet mag; is dit bij je vader neerleggen. Hoe moeilijk ook. Als je het niet trekt, zoek dan hulp, praat met iemand. Maar ik vind het echt niet aan jou om je vader hierin te beperken.
Je vader is in rouw en kan/wil niet alleen zijn. Zeg er maar wat van. Je vrouw, de moeder van je kind(eren) is er niet meer. Wat zal hij een leegte voelen. Logisch toch dat hij naar manieren zoekt om dit op te vullen?
Jij bent ook in de rouw, en jou doet dit zeer. Verstandelijk moet je weten dat dit niet over je moeder gaat. Je moeder is er niet meer. Dat is heel pijnlijk. Maar je vader moet verder. En dat probeert hij op zijn manier ook te doen. En een nieuwe liefde kan heel goed naast de liefde voor je moeder bestaan. Het vervangt niet.
Gun hem dat. En gun jezelf meer rust hierin. Negeer je gevoelens niet, praat er met iemand over. Maar gun je vader zijn weg. Focus jezelf op jouw weg.
Je kunt gerust tegen je vader zeggen dat je het moeilijk vindt. Dat het voelt alsof je moeder wordt vervangen. Maar zeg er ook bij dat je ook wel weet dat dat niet zo is. Dat je het hem gunt.
Want je raakt je vader niet kwijt. Door het verlies van je moeder moeten jullie met elkaar ook weer wennen aan een nieuwe werkelijkheid. Dat is niet makkelijk en kost tijd.
Geef jezelf en hem die tijd. Maar veroordeel niet. ik wens je heel veel sterkte.
woensdag 16 oktober 2019 om 08:29
Het is eigenlijk al een paar keer gevraagd maar hoe oud ben je?
Ik was 35 toen mijn moeder op 57 jarige leeftijd overleed. Mijn vader was ook in dat eerste jaar aan het daten geslagen. Uiteindelijk na een jaar een vriendin gevonden waar hij heel blij mee is. Ja het was moeilijk om te zien in het begin maar wat ik zie is twee mensen met hetzelfde leed die nu samen leuke dingen doen. Wij hebben nooit gemopperd of het afgekeurd. Nu is het juist fijn om te zien dat hij zich zo goed vermaakt. Beter dan de momenten dat hij op de bank zat, alleen met zijn verdriet. En het verdriet is er nog vaak. Dan wordt er even gehuild. Nieuwe vriendin is daarbij en begrijpt dat. Ik vind het juist mooi. Het is ook geen vraag: Als mam er weer zou zijn dan zou hij meteen weer bij haar zijn en dat weet iedereen
Ik was 35 toen mijn moeder op 57 jarige leeftijd overleed. Mijn vader was ook in dat eerste jaar aan het daten geslagen. Uiteindelijk na een jaar een vriendin gevonden waar hij heel blij mee is. Ja het was moeilijk om te zien in het begin maar wat ik zie is twee mensen met hetzelfde leed die nu samen leuke dingen doen. Wij hebben nooit gemopperd of het afgekeurd. Nu is het juist fijn om te zien dat hij zich zo goed vermaakt. Beter dan de momenten dat hij op de bank zat, alleen met zijn verdriet. En het verdriet is er nog vaak. Dan wordt er even gehuild. Nieuwe vriendin is daarbij en begrijpt dat. Ik vind het juist mooi. Het is ook geen vraag: Als mam er weer zou zijn dan zou hij meteen weer bij haar zijn en dat weet iedereen
woensdag 16 oktober 2019 om 08:51
Cateautje schreef: ↑15-10-2019 23:05Het is verschrikkelijk om je moeder op zo'n jonge leeftijd te moeten verliezen en ik kan me voorstellen dat je haar nog niet helemaal los kunt laten en dat hoeft ook niet, maar dat staat volledig los van je vader en hoe jouw vader met dit verlies omgaat.
Kan je je voorstellen dat je vader behoefte heeft aan liefde en genegenheid?
Kan je je voorstellen dat je vader op zoek is naar iets dat de leegte vult?
Iedereen gaat op een andere en eigen manier met verlies om, jouw manier is niet de te verwachte gangbare en dat kan je ook niet van je vader verwachten. Hij houdt wel degelijk rekening met je door deze vrouw niet mee naar huis te nemen en je dus niet met haar lastig te vallen en meer dan dat kan hij niet doen. Dat jij er niet klaar voor bent betekent niet dat je vader zijn leven on hold moet zetten en alles helemaal moet doen zoals jij dat wenst.
Echt, haal die knoop uit je maag, heb vrede met de wijze waarop een ieder met verlies omgaat en probeer jouw manier van rouwen bij jezelf te houden, dus niet aan je vader op te dringen.
Het spijt me als bovenstaande een beetje hard overkomt, maar ik kan het niet sugarcoaten, het is zoals het is. Heb vrede.
Dit. Mooi beschreven.
woensdag 16 oktober 2019 om 08:56
Misschien gaat het je er niet om dat je vader aan het daten is en je het gevoel hebt dat je moeder vervangen wordt.
Heb je misschien veel zorgtaken op je genomen tijdens je moeders ziekbed, heb je jezelf weggecijferd om je ouders te helpen, en voel je je nu extra alleen omdat met alles wat je gegeven hebt je vader geen oog lijkt te hebben voor jouw emotionele behoeftes?
Ik kan me er dan namelijk wel iets bij voorstellen dat het hard aankomt als je vader aan zichzelf denkt nu, terwijl jij voor jouw gevoel je vader nog nodig hebt in jóuw rouwproces. (Iets waar je dan inderdaad professionele hulp voor kunt zoeken, al had je die steun misschien liever van je vader gehad).
Heb je misschien veel zorgtaken op je genomen tijdens je moeders ziekbed, heb je jezelf weggecijferd om je ouders te helpen, en voel je je nu extra alleen omdat met alles wat je gegeven hebt je vader geen oog lijkt te hebben voor jouw emotionele behoeftes?
Ik kan me er dan namelijk wel iets bij voorstellen dat het hard aankomt als je vader aan zichzelf denkt nu, terwijl jij voor jouw gevoel je vader nog nodig hebt in jóuw rouwproces. (Iets waar je dan inderdaad professionele hulp voor kunt zoeken, al had je die steun misschien liever van je vader gehad).
woensdag 16 oktober 2019 om 09:06
Ik begrijp je gevoel, maar het daten van je vader is ook normaal. Zo'n man is al begonnen met afscheid nemen na de diagnose. Hij wil duidelijk niet alleen zijn en heeft behoefte aan een vorm van liefde die jij m niet kan geven. Laat hem!
Hier een schoonvader die ook na een paar maanden een ander had. Mijn man stond er open voor en ondanks dat het geen leuke vrouw bleek in de omgang, doet hij en doen wij aardig. Zijn keuze en mijn schoonmoeder is er niet meer, dus tja.
Wel raar trouwens dat je aan je 58 jarige vader vraagt om min of meer alleen te blijven. Die man kan wel 100 worden! Moet hij 42 jaar treuren? Een ander op de stoel van je moeder zien is altijd lastig, na een paar maanden, maar ook na een paar jaar.
Hier een schoonvader die ook na een paar maanden een ander had. Mijn man stond er open voor en ondanks dat het geen leuke vrouw bleek in de omgang, doet hij en doen wij aardig. Zijn keuze en mijn schoonmoeder is er niet meer, dus tja.
Wel raar trouwens dat je aan je 58 jarige vader vraagt om min of meer alleen te blijven. Die man kan wel 100 worden! Moet hij 42 jaar treuren? Een ander op de stoel van je moeder zien is altijd lastig, na een paar maanden, maar ook na een paar jaar.
woensdag 16 oktober 2019 om 09:28
Ik snap best dat het niet leuk is voor je, maar het is je vader, niet je partner. Jullie verwerken het verdriet beide op een andere manier. Het feit dat je vader datet, betekent niet dat hij niet van je moeder heeft gehouden of dat hij haar nu vergeet. Hij gaat door met zijn leven. Misschien iets sneller dan jij had gedacht, gehoopt of verwacht.
Hoe oud ben je, TO?
Hoe oud ben je, TO?
woensdag 16 oktober 2019 om 09:34
Ik krijg het een beetje benauwd van je. Je vader is je echt geen verantwoording schuldig over wie hij date of niet en hoe hij dat aanpakt. Hij is zijn partner verloren en heeft behoefte aan liefde en genegenheid. Ik zou dolblij voor hem zijn, maar jij ziet je vader liever als een gebroken man uit het raam staren zolang jij rondhangt in huis? Ga je eigen leven leiden. Omdat jij nu pas aan rouwen toekomt wil niet zeggen dat iedereen daar zijn of haar leven op aan moet passen. Het leven gaat door, ook voor je vader en hij gaat er op zijn manier mee om. Het is echt niet aan jou om te bepalen wanneer hij mag gaan daten.AmAndAmAdAm schreef: ↑15-10-2019 22:19(...) Inmiddels zijn we nu een klein half jaar verder, waarbij ik erachter ben kwam dat mijn vader aan het daten is. Toen ik erachter kwam heb ik hem hiermee geconfronteerd. Gelukkig was hij hierover wel meteen eerlijk. (...) Ook al had het voor mij nog zeker niet gehoeven, begrijp ik goed dat hij op den duur misschien wel behoefte heeft om liefde te delen. (...) Hierover was hij niet eerlijk tegen mij, want hij vertelde elke keer dat hij weg moest voor zijn werk. Ik vertrouwde mijn vader en had dan ook geen argwaan. Hierbij was ik dan ook echt op mijn ziel getrapt. Ik kreeg hier een brok van in mijn keel. Dit is voor mij niet redelijk, hij gaat veel te snel. Ineens bedenk ik me dat ik nog helemaal niet zo veel gerouwd heb om mijn moeder en dat schiet er dan ook behoorlijk in.
(....)
Nadat mijn moeder overleed had ik er al wel eens met mijn vader over, dat ik echt geen behoefte zou hebben aan een nieuwe vrouw. (...)
