Overig
alle pijlers
Vader half jaar naar overlijden moeder daten met vrouwen
dinsdag 15 oktober 2019 om 22:19
Hallo allemaal,
Zoals de titel omschrijft is mijn moeder een half jaar geleden op 58 jarige leeftijd overleden. Mijn moeder had kanker en zeer spijtig heeft ze het daarvan niet gewonnen.
Inmiddels zijn we nu een klein half jaar verder, waarbij ik erachter ben kwam dat mijn vader aan het daten is. Toen ik erachter kwam heb ik hem hiermee geconfronteerd. Gelukkig was hij hierover wel meteen eerlijk. Toen hij eenmaal over het daten vertelde schrok ik er in eerste instantie nog niet heel erg van. Ook al had het voor mij nog zeker niet gehoeven, begrijp ik goed dat hij op den duur misschien wel behoefte heeft om liefde te delen. Eenmaal in het gesprek met mijn vader kwam ik erachter dat er al veel meer gaande was dan alleen elkaar berichten. Hij had inmiddels ook al een paar vrouwen ontmoet. Hierover was hij niet eerlijk tegen mij, want hij vertelde elke keer dat hij weg moest voor zijn werk. Ik vertrouwde mijn vader en had dan ook geen argwaan. Hierbij was ik dan ook echt op mijn ziel getrapt. Ik kreeg hier een brok van in mijn keel. Dit is voor mij niet redelijk, hij gaat veel te snel. Ineens bedenk ik me dat ik nog helemaal niet zo veel gerouwd heb om mijn moeder en dat schiet er dan ook behoorlijk in.
Ik ben hier nu een week van op de hoogte en ik heb er enorme buikpijn van. Ik kan het niet begrijpen waarom hij nu al zover is. Kan het ook even rustig aan.. moet hij gelijk de verliefde puber gaan uithangen elkaar continu appen, bellen en elkaar zien?
Ik woon samen met mijn vader en wordt hier dan ook buiten mijn werk de hele dag mee geconfronteerd. Het gespreksonderwerp kan nergens anders meer overgaan...
Ook al kan niemand mijn moeder ooit vervangen. Wanneer er een nieuwe partner komt voor mijn vader zou dit voor mij wel voelen dat het de plek inneemt van mijn moeder. Daarnaast voelt het voor mij of dat mijn vader het hoofdstuk met mijn moeder afsluit en een nieuw stap verder in zijn leven zet.
Nadat mijn moeder overleed had ik er al wel eens met mijn vader over, dat ik echt geen behoefte zou hebben aan een nieuwe vrouw. Hij testte me al die tijd met vragen om te kijken hoe ver hij kon gaan. We hadden hier dan ook vaak discussies over. Deze week vertelde ik hem dan ook dat ik er nog niet klaar voor was en dat ik er ook niet blij mee ben. Hij legde uit dat hij aan zijn gevoel niks kan doen, maar dat hij zou proberen zoveel mogelijk rekening met mij te houden..
Nou daar begint het dus al. Dit weekend is hij al bij die vrouw gaan slapen en op het moment is mijn vader nu ook weg en vertelde dat hij niet zeker wist of die vanavond thuis kwam slapen.. Daarop reageerde ik dat ik het niet vervelend zou vinden als die vanavond gewoon naar huis komt.. dat wordt nog even afwachten, maar rekening houden noem ik het niet echt.
Ik voel me op een of andere manier heel eenzaam. Ik ben mijn moeder verloren maar het voelt ook of dat ik mijn vader aan het verliezen ben.
Om een heel lang verhaal kort te maken.
Mijn moeder is overleden en ik mis haar enorm. Mijn vader heeft een “nieuwe partner”... (gelukkig nog niet ontmoet.)
Ik ben hierdoor enorm gekwetst en voel me eenzaam. Waarschijnlijk verander is niks aan de situatie, maar ik moet het even kwijt.
Zijn er lezers die een soortgelijke situatie mee maken of gemaakt hebben. Iemand nog tips? Of steun?
Alvast super bedankt. Het is al heel erg prettig om gehoord te worden.
xox
Zoals de titel omschrijft is mijn moeder een half jaar geleden op 58 jarige leeftijd overleden. Mijn moeder had kanker en zeer spijtig heeft ze het daarvan niet gewonnen.
Inmiddels zijn we nu een klein half jaar verder, waarbij ik erachter ben kwam dat mijn vader aan het daten is. Toen ik erachter kwam heb ik hem hiermee geconfronteerd. Gelukkig was hij hierover wel meteen eerlijk. Toen hij eenmaal over het daten vertelde schrok ik er in eerste instantie nog niet heel erg van. Ook al had het voor mij nog zeker niet gehoeven, begrijp ik goed dat hij op den duur misschien wel behoefte heeft om liefde te delen. Eenmaal in het gesprek met mijn vader kwam ik erachter dat er al veel meer gaande was dan alleen elkaar berichten. Hij had inmiddels ook al een paar vrouwen ontmoet. Hierover was hij niet eerlijk tegen mij, want hij vertelde elke keer dat hij weg moest voor zijn werk. Ik vertrouwde mijn vader en had dan ook geen argwaan. Hierbij was ik dan ook echt op mijn ziel getrapt. Ik kreeg hier een brok van in mijn keel. Dit is voor mij niet redelijk, hij gaat veel te snel. Ineens bedenk ik me dat ik nog helemaal niet zo veel gerouwd heb om mijn moeder en dat schiet er dan ook behoorlijk in.
Ik ben hier nu een week van op de hoogte en ik heb er enorme buikpijn van. Ik kan het niet begrijpen waarom hij nu al zover is. Kan het ook even rustig aan.. moet hij gelijk de verliefde puber gaan uithangen elkaar continu appen, bellen en elkaar zien?
Ik woon samen met mijn vader en wordt hier dan ook buiten mijn werk de hele dag mee geconfronteerd. Het gespreksonderwerp kan nergens anders meer overgaan...
Ook al kan niemand mijn moeder ooit vervangen. Wanneer er een nieuwe partner komt voor mijn vader zou dit voor mij wel voelen dat het de plek inneemt van mijn moeder. Daarnaast voelt het voor mij of dat mijn vader het hoofdstuk met mijn moeder afsluit en een nieuw stap verder in zijn leven zet.
Nadat mijn moeder overleed had ik er al wel eens met mijn vader over, dat ik echt geen behoefte zou hebben aan een nieuwe vrouw. Hij testte me al die tijd met vragen om te kijken hoe ver hij kon gaan. We hadden hier dan ook vaak discussies over. Deze week vertelde ik hem dan ook dat ik er nog niet klaar voor was en dat ik er ook niet blij mee ben. Hij legde uit dat hij aan zijn gevoel niks kan doen, maar dat hij zou proberen zoveel mogelijk rekening met mij te houden..
Nou daar begint het dus al. Dit weekend is hij al bij die vrouw gaan slapen en op het moment is mijn vader nu ook weg en vertelde dat hij niet zeker wist of die vanavond thuis kwam slapen.. Daarop reageerde ik dat ik het niet vervelend zou vinden als die vanavond gewoon naar huis komt.. dat wordt nog even afwachten, maar rekening houden noem ik het niet echt.
Ik voel me op een of andere manier heel eenzaam. Ik ben mijn moeder verloren maar het voelt ook of dat ik mijn vader aan het verliezen ben.
Om een heel lang verhaal kort te maken.
Mijn moeder is overleden en ik mis haar enorm. Mijn vader heeft een “nieuwe partner”... (gelukkig nog niet ontmoet.)
Ik ben hierdoor enorm gekwetst en voel me eenzaam. Waarschijnlijk verander is niks aan de situatie, maar ik moet het even kwijt.
Zijn er lezers die een soortgelijke situatie mee maken of gemaakt hebben. Iemand nog tips? Of steun?
Alvast super bedankt. Het is al heel erg prettig om gehoord te worden.
xox
woensdag 16 oktober 2019 om 09:48
Ja maar hij mag de gevoelens van zijn dochter ook wel meer respecteren die haar moeder is verloren.
woensdag 16 oktober 2019 om 09:53
Als dochter nog zo neust en ‘confronteert’ had ze nog niets geweten. Misschien wil die man gewoon weer eens lekkere seks. Of tegen iemand aan slapen. Of wat dan ook.Doorenvogels55 schreef: ↑16-10-2019 09:48Ja maar hij mag de gevoelens van zijn dochter ook wel meer respecteren die haar moeder is verloren.
woensdag 16 oktober 2019 om 09:58
Ik vind het raar dat je je vader confronteert en ter verantwoording riept over daten. Je vader mag dat, hij is jou geen verantwoording over schuldig. Hij probeert rekening met jou te houden door niet thuis af te spreken. Ik vind dat lief van je vader. Zijn rouwproces is van hem en jouw rouwproces van jou. Hij is een ander persoon en zal dingen dus anders ervaren dan jij. Jij mist je moeder en hij een partner. Dat is ook verschillend. Praat er eens over met hem, maar dan open en onderzoekend. Wat vindt jij, wat vindt hij. Misschien had hij vroeger ook niet verwacht na 6 maanden weer te gaan daten, maar voelt het nu voor hem goed. Leer van elkaar. Maar wees je er van bewust dat je vader zijn eigen beslissingen neemt.
woensdag 16 oktober 2019 om 10:05
Er zijn veel reacties waar ik het mee eens ben, dus ik pik er deze uit. Mee eens dus, en met het merendeel.
To, gecondoleerd met het verlies van je moeder. Maar hoewel het vast lastig zal zijn voor jou, heeft je vader het recht om dingen op zijn manier en zijn tempo te doen. Ik lees niets waar uit blijkt dat hij achteloos met jouw gevoel omgaat. Ik lees wel dat jij hem wil beperken.
Probeer jouw rouw en verdriet los te zien hiervan. Het heeft niets te maken met jouw (of zijn) rouwproces.
Mijn vader is 2,5 jaar geleden overleden, mijn moeder was toen 65. Ik hoop van harte dat zij ooit met een nieuwe partner komt, en dat hoopte ik twee jaar geleden ook al. Mijn moeder is nu eenzaam en eigenlijk niet gelukkig. Dat vind ik heel erg.
woensdag 16 oktober 2019 om 10:24
Hoi AmAndAmAdAm,
Ik herken je gevoel goed! Toen ik 13 was overleed mijn vader plotseling. Bij de rouwverwerkingsgroep leerde mijn moeder binnen een half jaar haar nieuwe vriend kennen.
Dat ging mij destijds ook veel te snel! ik zat nog midden in het verdriet! Ik zag het destijds als verraad naar mijn vader toe, of in iedergeval vond ik het afdoen aan de periode van verdriet die moest volgen waar nog geen plaats zou moeten zijn voor een nieuwe partner.
Nu, jaren later, begrijp ik dat het voor mijn moeder ook een onderdeel van de rouw was. Zij was op zoek naar houvast, naar liefde, naar hoe ze door moest gaan. Ik heb daar achteraf wel begrip voor.
Misschien helpt het als je het zo ziet? Je vader probeert ook gewoon weer 'door te gaan', wat ook nodig is. Het lijkt misschien zo, maar het betekent niet dat hij geen verdriet meer om je moeder heeft.
Veel sterkte!
Ik herken je gevoel goed! Toen ik 13 was overleed mijn vader plotseling. Bij de rouwverwerkingsgroep leerde mijn moeder binnen een half jaar haar nieuwe vriend kennen.
Dat ging mij destijds ook veel te snel! ik zat nog midden in het verdriet! Ik zag het destijds als verraad naar mijn vader toe, of in iedergeval vond ik het afdoen aan de periode van verdriet die moest volgen waar nog geen plaats zou moeten zijn voor een nieuwe partner.
Nu, jaren later, begrijp ik dat het voor mijn moeder ook een onderdeel van de rouw was. Zij was op zoek naar houvast, naar liefde, naar hoe ze door moest gaan. Ik heb daar achteraf wel begrip voor.
Misschien helpt het als je het zo ziet? Je vader probeert ook gewoon weer 'door te gaan', wat ook nodig is. Het lijkt misschien zo, maar het betekent niet dat hij geen verdriet meer om je moeder heeft.
Veel sterkte!
woensdag 16 oktober 2019 om 10:42
Hoi TO, ik herken je verhaal heel erg. Mijn moeder is een jaar geleden plotseling overleden. Mijn vader is supersnel weer doorgegaan met daten, hij had na minder dan een halfjaar een nieuwe vriendin. Ik vond het ook vreselijk en al helemaal omdat deze nieuwe vriendin ook erg dwingend is naar mij toe. Helaas kan ik niet goed met haar door één deur.
Ik heb besloten een gesprek aan te gaan met mijn vader. We kwamen beide tot de conclusie dat wij beiden volwassenen zijn, dus dat betekent dat wij elkaar niets kunnen verbieden. In dit geval zal hij moeten accepteren dat ik nu totaal geen ruimte heb voor deze nieuwe vriendin van hem, hoe graag hij dat ook wil. Andersom zal ik moeten accepteren dat mijn vader gekozen heeft voor haar en dat ik daar nu eenmaal niks aan kan doen. Het is wel moeilijk.
Mijn vader en ik hebben dus ook een 'deal' gesloten dat ik (voorlopig) helemaal niet betrokken wil worden met haar. Als ik mijn vader wil zien, dan komt hij alleen naar mij of hij zorgt ervoor dat hij alleen thuis is. Als zij daar is en ik wil op visite komen, dan laat hij altijd weten dat zij er is. Het voordeel is wel in dit geval dat ik niet meer bij mijn vader woon, dus ik kan zijn relatie aan me voorbij gaan. Hopelijk kan je hier iets mee en sterkte TO!
Ik heb besloten een gesprek aan te gaan met mijn vader. We kwamen beide tot de conclusie dat wij beiden volwassenen zijn, dus dat betekent dat wij elkaar niets kunnen verbieden. In dit geval zal hij moeten accepteren dat ik nu totaal geen ruimte heb voor deze nieuwe vriendin van hem, hoe graag hij dat ook wil. Andersom zal ik moeten accepteren dat mijn vader gekozen heeft voor haar en dat ik daar nu eenmaal niks aan kan doen. Het is wel moeilijk.
Mijn vader en ik hebben dus ook een 'deal' gesloten dat ik (voorlopig) helemaal niet betrokken wil worden met haar. Als ik mijn vader wil zien, dan komt hij alleen naar mij of hij zorgt ervoor dat hij alleen thuis is. Als zij daar is en ik wil op visite komen, dan laat hij altijd weten dat zij er is. Het voordeel is wel in dit geval dat ik niet meer bij mijn vader woon, dus ik kan zijn relatie aan me voorbij gaan. Hopelijk kan je hier iets mee en sterkte TO!
woensdag 16 oktober 2019 om 10:53
Jouw vader heeft een hele andere rouwperiode gehad dan jij en is hier ook veel verder in dan jij. Dat hij nu aan het daten is, komt voor jou te vroeg, maar voor hem niet.
Je mag best verdrietig zijn dat hij aan het daten is, maar je mag hem niet in de weg staan.
Concentreer je op jouw eigen rouwproces en laat je vader zijn eigen leven leiden.
Je mag best verdrietig zijn dat hij aan het daten is, maar je mag hem niet in de weg staan.
Concentreer je op jouw eigen rouwproces en laat je vader zijn eigen leven leiden.
We’re all mad here
woensdag 16 oktober 2019 om 23:34
Hee allemaal,
Toen ik gisteren dit bericht schreef was het me allemaal even te veel. Dat was dan ook de reden dat ik het daarom egoïstisch heb verwoord.
Geconfronteerd was dan ook niet echt de juiste woordkeuze hiervoor, het was meer dat Ik het hem gevraagd heb of het zo was.
Ik ben 20 jaar en heb verder geen broers of zussen.
Ik heb zojuist jullie berichten gelezen. Hierop wil ik graag nog even reageren. Tuurlijk gun ik mijn vader zijn geluk. En wat jullie ook zeggen hij moet ook weer verder zijn leven oppakken. Ik weet ook dat mijn moeder en vader het hier ook over gehad hebben. Mijn moeder zou ook niet willen dat hij de rest van zijn leven alleen blijft. Dat is overigens ook niet wat ik wil. Doordat het voor mij heel onverwachts kwam, was ik er erg van geschrokken. Ik hoop oprecht dat mijn vader weer gelukkig wordt. Ik heb de knop weer omgezet om positief te zijn en laat het op me afkomen.
Ik wil jullie bedanken voor het reageren. Ik heb hier veel aangehad.
xox
Toen ik gisteren dit bericht schreef was het me allemaal even te veel. Dat was dan ook de reden dat ik het daarom egoïstisch heb verwoord.
Geconfronteerd was dan ook niet echt de juiste woordkeuze hiervoor, het was meer dat Ik het hem gevraagd heb of het zo was.
Ik ben 20 jaar en heb verder geen broers of zussen.
Ik heb zojuist jullie berichten gelezen. Hierop wil ik graag nog even reageren. Tuurlijk gun ik mijn vader zijn geluk. En wat jullie ook zeggen hij moet ook weer verder zijn leven oppakken. Ik weet ook dat mijn moeder en vader het hier ook over gehad hebben. Mijn moeder zou ook niet willen dat hij de rest van zijn leven alleen blijft. Dat is overigens ook niet wat ik wil. Doordat het voor mij heel onverwachts kwam, was ik er erg van geschrokken. Ik hoop oprecht dat mijn vader weer gelukkig wordt. Ik heb de knop weer omgezet om positief te zijn en laat het op me afkomen.
Ik wil jullie bedanken voor het reageren. Ik heb hier veel aangehad.
xox
donderdag 17 oktober 2019 om 09:52
Mijn vader is een jaar geleden op 57 jarige leeftijd overleden aan kanker.
Mijn moeder was toen 50.
ik wist altijd al dat mijn moeder niet lang alleen zou zijn aangezien ze een heel zorgzaam persoon is en niet goed alleen kan zijn.
Aangezien ik en mijn zus allang uit huis zijn , woonde ze dus alleen.
Na een half jaar had ze een nieuwe vriend. Haar nieuwe vriend kennen wij ons hele leven al en wist ook zeker dat mijn vader dit goed zou keuren.
Heb nog nooit het gevoel gehad dat hij mijn vader zou vervangen want dat kan hij ook niet.
Ook weet ik dat mijn vader altijd de grote liefde van mijn moeder zal blijven.
Ik kan alleen maar blij zijn aangezien ze weer goed eet en kan lachen. Ze heeft weer een beetje plezier in het leven.
Hou dit aub niet tegen . Voor je vader is dit ook een moeilijke periode. Het kan ook zijn dat ze hier allang over gesproken hebben.
Daarbij is je vader een volwassen man . Het enige wat je kunt vragen , is of ze rekening kunnen houden om niet te zoenen e.d in het bijzijn van jou.
Mijn moeder was toen 50.
ik wist altijd al dat mijn moeder niet lang alleen zou zijn aangezien ze een heel zorgzaam persoon is en niet goed alleen kan zijn.
Aangezien ik en mijn zus allang uit huis zijn , woonde ze dus alleen.
Na een half jaar had ze een nieuwe vriend. Haar nieuwe vriend kennen wij ons hele leven al en wist ook zeker dat mijn vader dit goed zou keuren.
Heb nog nooit het gevoel gehad dat hij mijn vader zou vervangen want dat kan hij ook niet.
Ook weet ik dat mijn vader altijd de grote liefde van mijn moeder zal blijven.
Ik kan alleen maar blij zijn aangezien ze weer goed eet en kan lachen. Ze heeft weer een beetje plezier in het leven.
Hou dit aub niet tegen . Voor je vader is dit ook een moeilijke periode. Het kan ook zijn dat ze hier allang over gesproken hebben.
Daarbij is je vader een volwassen man . Het enige wat je kunt vragen , is of ze rekening kunnen houden om niet te zoenen e.d in het bijzijn van jou.
donderdag 17 oktober 2019 om 09:55
donderdag 17 oktober 2019 om 10:30
Mooie reactie TO. Komt ook wel goed tussen jou en je vader. Mijn ervaring is dat na het overlijden van een ouder jullie onderlingen verhoudingen ook veranderen. Niet minder worden, maar wel anders. Dit kost tijd en komt wel weer goed.
Hou vertrouwen. Heel veel sterkte. Het is niet niks om je moeder op zo een jongen leeftijd al te moeten missen.
Hou vertrouwen. Heel veel sterkte. Het is niet niks om je moeder op zo een jongen leeftijd al te moeten missen.
donderdag 17 oktober 2019 om 19:47
TO, je hebt hier heel eerlijk je gevoel op het forum gezet. Je kunt dat egoïstisch noemen, maar ik denk ook dat het je heeft geholpen om dit er gewoon even ongefilterd uit te gooien, en het een en ander op een rijtje te krijgen.
En het is niet gek dat jij hier met een heel gekleurde bril tegenaan kijkt, terwijl wij op het forum het allemaal nuchter kunnen beoordelen.
Natuurlijk si het heftig voor je, want in deze moeilijke tijd heb jij je vader meer nodig dan ooit en dan is het niet leuk om hem te moeten delen.
Daarbij denk ik dat jouw vader misschien wel aanvoelde dat jij dit moeilijk zou vinden, waardoor hij het een beetje stiekem heeft aangepakt. En dan beland je natuurlijk in een cirkeltje, want die geheimzinnigheid maakt het voor jou alleen maar moeilijker.
Ga een keertje met je vader praten, vraag of hij haar een keer aan je voorstelt, of ze een keertje bij jullie komt eten. (Gewoon net zoals een verliefde puber dat netjes bij zijn ouders moet doen, maar dan andersom.
) Als hij dit wat meer met je deelt en je hier bij betrekt, dan voelt het wellicht ook minder als 'concurrentie'.
Tegelijk is je vader jou geen verantwoording schuldig, en moet je hem ook de vrijheid gunnen waar hij behoefte aan heeft.
Hopelijk vinden jullie hier een mooie tussenweg in.
En het is niet gek dat jij hier met een heel gekleurde bril tegenaan kijkt, terwijl wij op het forum het allemaal nuchter kunnen beoordelen.
Natuurlijk si het heftig voor je, want in deze moeilijke tijd heb jij je vader meer nodig dan ooit en dan is het niet leuk om hem te moeten delen.
Daarbij denk ik dat jouw vader misschien wel aanvoelde dat jij dit moeilijk zou vinden, waardoor hij het een beetje stiekem heeft aangepakt. En dan beland je natuurlijk in een cirkeltje, want die geheimzinnigheid maakt het voor jou alleen maar moeilijker.
Ga een keertje met je vader praten, vraag of hij haar een keer aan je voorstelt, of ze een keertje bij jullie komt eten. (Gewoon net zoals een verliefde puber dat netjes bij zijn ouders moet doen, maar dan andersom.
) Als hij dit wat meer met je deelt en je hier bij betrekt, dan voelt het wellicht ook minder als 'concurrentie'.Tegelijk is je vader jou geen verantwoording schuldig, en moet je hem ook de vrijheid gunnen waar hij behoefte aan heeft.
Hopelijk vinden jullie hier een mooie tussenweg in.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
