Overig
alle pijlers
Verdriet om je overleden huisdier....
vrijdag 20 februari 2009 om 14:16
Sorry dat ik hier een heel nieuw topic voor open maar ik moet even van me afschrijven.
Ik heb de hele moeilijke beslissing moeten nemen om mijn lieve poezebeest in te laten slapen. Ze heeft een mooie leeftijd bereikt, 19 jaar. Ze is vredig op mijn schoot ingeslapen. Maar ik ben nu zo verdrietig...
Op het werk heb ik mijn stoere gezicht op en doe gewoon mijn werk. Ik heb het wel aan wat collega's verteld (had van die heerlijke dikke kikker ogen van het huilen). Maar veel aandacht wordt er niet aan geschonken. Het was maar een huisdier daar hoef je toch niet zo verdrietig om te zijn.
Gelukkig is mijn vriend heel begripvol en lief voor me. Het is ook zo ontzettend stil in huis. Ik mis haar zo... al die jaren heeft ze lief en leed met me gedeeld, was ze er als ik verdrietig was...
En juist nu ik zo ontzettend verdrietig ben, haar nodig heb is ze er niet. En dan komt in een keer al het verdriet naar boven.
Ik weet dat het gemis en verdriet slijt... maar op dit moment ben ik zo ontzettend verdrietig...
Ik heb de hele moeilijke beslissing moeten nemen om mijn lieve poezebeest in te laten slapen. Ze heeft een mooie leeftijd bereikt, 19 jaar. Ze is vredig op mijn schoot ingeslapen. Maar ik ben nu zo verdrietig...
Op het werk heb ik mijn stoere gezicht op en doe gewoon mijn werk. Ik heb het wel aan wat collega's verteld (had van die heerlijke dikke kikker ogen van het huilen). Maar veel aandacht wordt er niet aan geschonken. Het was maar een huisdier daar hoef je toch niet zo verdrietig om te zijn.
Gelukkig is mijn vriend heel begripvol en lief voor me. Het is ook zo ontzettend stil in huis. Ik mis haar zo... al die jaren heeft ze lief en leed met me gedeeld, was ze er als ik verdrietig was...
En juist nu ik zo ontzettend verdrietig ben, haar nodig heb is ze er niet. En dan komt in een keer al het verdriet naar boven.
Ik weet dat het gemis en verdriet slijt... maar op dit moment ben ik zo ontzettend verdrietig...
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
vrijdag 20 februari 2009 om 14:20
Gecondoleerd met je verlies. Het is vaak zo dat mensen zich ontzettend hechten aan hun huisdieren, het is niet zo gek dat je er kapot van bent.
Ik denk niet dat je van je collega's kunt verwachten dat zij je troosten, je bent daar immers om je werk te doen. Gelukkig heb je je lieve vriend
Sterkte met dit verwerken.
Ik denk niet dat je van je collega's kunt verwachten dat zij je troosten, je bent daar immers om je werk te doen. Gelukkig heb je je lieve vriend
Sterkte met dit verwerken.
vrijdag 20 februari 2009 om 14:26
Oh sorry dat ik het op dit pijler zet, vandaar dat ik al geen onderwerp vond waarin ik het kon plaatsen. Vroeger stond het toch wel onder Overig of vergis ik me nou zo? Ik zal meteen vragen of het verplaatst kan worden.
Ik doe ook braaf mijn werk maar ik had het wel prettig gevonden als er net even wat meer aandacht aan besteed werd. Het grappige is dat mijn leidinggevende er wel naar vroeg en dacht. Iemand waarvan ik het totaal niet had verwacht en die ook helemaal geen kattenmens is.
De collega's van wie ik wat meer verwacht had, mijn naaste collega's zeg maar, die hebben allemaal katten.
Ik voel me nu echt zo'n softe huilmiep. Ik huil trouwens niet op het werk maar nu thuis zit ik weer te huilen... Ik had dit niet verwacht van mezelf.
Ik doe ook braaf mijn werk maar ik had het wel prettig gevonden als er net even wat meer aandacht aan besteed werd. Het grappige is dat mijn leidinggevende er wel naar vroeg en dacht. Iemand waarvan ik het totaal niet had verwacht en die ook helemaal geen kattenmens is.
De collega's van wie ik wat meer verwacht had, mijn naaste collega's zeg maar, die hebben allemaal katten.
Ik voel me nu echt zo'n softe huilmiep. Ik huil trouwens niet op het werk maar nu thuis zit ik weer te huilen... Ik had dit niet verwacht van mezelf.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
vrijdag 20 februari 2009 om 14:27
vrijdag 20 februari 2009 om 14:28
heel herkenbaar.... mijn lieve labrador,.... is 14 jr geworden..... en toen onder een auto gekomen..... zo zielig....
ze woonde haar laatste jaren bij mijn vader op de boerderij, maar door ouderdom kon ze niet zo goed meer horen en zien, en is ze het huis uit gesniekt.... mijn vader had het te laat in de gaten en hoorde een heel harde jank...
dat was mijn lieve hond... 14 jr en zo aan haar einde gekomen, zo vreselijk.... dagenlang heb ik erom gehuild.
ik woonde toen al een klein poosje op mezelf in een flat en kon daarom haar niet meenemen, ik kon haar die 4 trappen niet aandoen met haar leeftijd, ze was ook de ruimte en vrijheid van de boerderij gewend, maar toch,.... ik vind het zo erg en zo spijtig,.
wel had ik ondertussen voor mezelf een pup gekocht...
die is inmiddels al bijna 4 jr... en die geeft me veel, heel veel troost. hij zal mijn andere niet kunnen vervangen, maar het geeft echt een goed gevoel om weer een nieuwe vriendschap te hebben met een lief, heel lief dier!!
ze woonde haar laatste jaren bij mijn vader op de boerderij, maar door ouderdom kon ze niet zo goed meer horen en zien, en is ze het huis uit gesniekt.... mijn vader had het te laat in de gaten en hoorde een heel harde jank...
dat was mijn lieve hond... 14 jr en zo aan haar einde gekomen, zo vreselijk.... dagenlang heb ik erom gehuild.
ik woonde toen al een klein poosje op mezelf in een flat en kon daarom haar niet meenemen, ik kon haar die 4 trappen niet aandoen met haar leeftijd, ze was ook de ruimte en vrijheid van de boerderij gewend, maar toch,.... ik vind het zo erg en zo spijtig,.
wel had ik ondertussen voor mezelf een pup gekocht...
die is inmiddels al bijna 4 jr... en die geeft me veel, heel veel troost. hij zal mijn andere niet kunnen vervangen, maar het geeft echt een goed gevoel om weer een nieuwe vriendschap te hebben met een lief, heel lief dier!!
vrijdag 20 februari 2009 om 14:31
Annedaisymay, gecondoleerd met het overlijden van je kat. Oh wat is het oorverdovend stil en saai in huis he!?
Eind januari hebben we onze hond moeten laten inslapen en heb nog nooit zo hard gehuild als toen.
Weet er alles van hoe je je nu voelt maar dat rot gevoel wordt minder.
Dieren hebben zo hun eigen (gekke) gewoontes en dat is misschien nog wel wat je dan het meest mist.
Wij hebben besloten om weer een hond te nemen omdat we het leven in huis erg missen.
Ben benieuwd.
Meis ik wens je heel veel sterkte want 19 jaar een maatje hebben en die verliezen is niet niks.
Eind januari hebben we onze hond moeten laten inslapen en heb nog nooit zo hard gehuild als toen.
Weet er alles van hoe je je nu voelt maar dat rot gevoel wordt minder.
Dieren hebben zo hun eigen (gekke) gewoontes en dat is misschien nog wel wat je dan het meest mist.
Wij hebben besloten om weer een hond te nemen omdat we het leven in huis erg missen.
Ben benieuwd.
Meis ik wens je heel veel sterkte want 19 jaar een maatje hebben en die verliezen is niet niks.
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
vrijdag 20 februari 2009 om 14:34
vrijdag 20 februari 2009 om 14:50
De stilte en leegte in huis is zo groot... elke keer als ik naar haar plekje kijk schiet ik vol. Ik vrees dat die kikkerogen vandaag nog niet weg gaan.
Het gekke is dat ik wist dat het er aan zat te komen, ook bedacht had dat er een andere kat zou komen. Maar nu voelt het als een verraad als ik dat doe. Stomme gedachte ik weet het maar zo voelt het nu even. Ik denk dat het nu gewoon nog te vroeg is.
En ik heb ook nog allemaal eten hier staan.. Haar ''dieet'voer en allemaal lekkere blikjes en melk die ik had gekocht om haar toch wat te laten eten. Ik denk dat ik het maar naar het asiel brengen.
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zo verdrietig is.
Het gekke is dat ik wist dat het er aan zat te komen, ook bedacht had dat er een andere kat zou komen. Maar nu voelt het als een verraad als ik dat doe. Stomme gedachte ik weet het maar zo voelt het nu even. Ik denk dat het nu gewoon nog te vroeg is.
En ik heb ook nog allemaal eten hier staan.. Haar ''dieet'voer en allemaal lekkere blikjes en melk die ik had gekocht om haar toch wat te laten eten. Ik denk dat ik het maar naar het asiel brengen.
Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zo verdrietig is.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
vrijdag 20 februari 2009 om 15:15
Ik kan het me heel goed voorstellen, toen de hond van mijn opa en oma overleed heb ik een week doodziek op bed gelegen, nu heb ik zelf 3 katten en als ik er alleen al aan denk dat ik er 1 in zou moeten laten slapen wordt ik al eng van binnen.
Ik kan makkelijker van mensen afscheid nemen dan van dieren hoe gek dat ook mag klinken en helemaal als het 1 van mijn eigen beestjes is
Sterkte in ieder geval en wacht gewoon nog even met een nieuw katje tot je wat meer over je verdriet heen bent
Ik kan makkelijker van mensen afscheid nemen dan van dieren hoe gek dat ook mag klinken en helemaal als het 1 van mijn eigen beestjes is
Sterkte in ieder geval en wacht gewoon nog even met een nieuw katje tot je wat meer over je verdriet heen bent
vrijdag 20 februari 2009 om 15:25
hoi Anne,
Aaach, wat verdrietig!!! Ik kan me heel goed voorstellen hoe het is, en ook hoe verdrietig dit is. Naar dat je collega's zo reageren, of beter gezegd, niet reageren, want jouw verdriet is heel normaal hoor, ik werd zelfs een beetje geraakt door jouw bericht. Als ik het zo hoor heeft jouw poes wel een fijn en lang leven en een waardig afscheid gehad, daar heb je nu niets aan, maar later zal je dat wel een fijn idee vinden. Enne, over een andere kat, neem er de tijd voor en je kan altijd in het voorjaar (nestjestijd) kijken of je er aantoe bent, soms blijft het zo leeg in huis dat een ander pluizig wolletje dat plekje moet komen opvullen, time will tell.
In ieder geval heel veel sterkte!!!
Aaach, wat verdrietig!!! Ik kan me heel goed voorstellen hoe het is, en ook hoe verdrietig dit is. Naar dat je collega's zo reageren, of beter gezegd, niet reageren, want jouw verdriet is heel normaal hoor, ik werd zelfs een beetje geraakt door jouw bericht. Als ik het zo hoor heeft jouw poes wel een fijn en lang leven en een waardig afscheid gehad, daar heb je nu niets aan, maar later zal je dat wel een fijn idee vinden. Enne, over een andere kat, neem er de tijd voor en je kan altijd in het voorjaar (nestjestijd) kijken of je er aantoe bent, soms blijft het zo leeg in huis dat een ander pluizig wolletje dat plekje moet komen opvullen, time will tell.
In ieder geval heel veel sterkte!!!
vrijdag 20 februari 2009 om 15:29
Ik zit gewoon met tranen in mijn ogen al jullie berichtjes te lezen. Het doet me heel goed, dank jullie wel!
En een kitten is erg verleidelijk maar het gaat een kat uit het asiel worden. Zij kwam ook uit het asiel en was net een jaar. Ik hoop weer een ''jongere'' kat uit het asiel te kunnen halen. Als de tijd rijp is.
En een kitten is erg verleidelijk maar het gaat een kat uit het asiel worden. Zij kwam ook uit het asiel en was net een jaar. Ik hoop weer een ''jongere'' kat uit het asiel te kunnen halen. Als de tijd rijp is.
De wonderen zijn de wereld nog niet uit en ik geloof ik wonderen.
vrijdag 20 februari 2009 om 16:02
je voelt zelf aan wanneer voor jou het juiste moment is om een katje op te halen uit het asiel.
Voor de ene mens kan dat eerder zijn dan voor de ander!
Maar je hoeft geen gevoel te hebben dat je je schuldig voelt want jou overleden katje kan het alleen maar fijn vinden te weten dat je opnieuw zo lief en goed zult zijn voor een soort genootje!!
Een katje bij jou thuis, dat veel liefde krijgt is beter dan in een asiel!!
Voor de ene mens kan dat eerder zijn dan voor de ander!
Maar je hoeft geen gevoel te hebben dat je je schuldig voelt want jou overleden katje kan het alleen maar fijn vinden te weten dat je opnieuw zo lief en goed zult zijn voor een soort genootje!!
Een katje bij jou thuis, dat veel liefde krijgt is beter dan in een asiel!!
vrijdag 20 februari 2009 om 16:05
vrijdag 20 februari 2009 om 16:13
Aaaaaah, sterkte! Zo rot om je liefste beest te verliezen.
Ik ben al jarenlang dierenvriend en heb 3 honden een paard, pony en een Shetlander. Mijn
(O)paard wordt dit jaar 21 en ik weet dat het moment waarop we afscheid gaan nemen echt geen jaaaaaaaaren meer gaat duren. Maar dat maak het er niet makkelijker op. Rot dat we onze beestjes altijd overleven.
Maar je kunt over een tijdje vast met een lach en een liefdevol gevoel aan jouw kat terugdenken. Echt waar.
Ik ga binnenkort een mooi fotoreportage laten maken van alle paarden en honden voor mijn verjaardag. Misschien kun je je allermooiste foto (werd al eerder geopperd) in een superlijst op een prominente plek in huis hangen?
Ik ben al jarenlang dierenvriend en heb 3 honden een paard, pony en een Shetlander. Mijn
(O)paard wordt dit jaar 21 en ik weet dat het moment waarop we afscheid gaan nemen echt geen jaaaaaaaaren meer gaat duren. Maar dat maak het er niet makkelijker op. Rot dat we onze beestjes altijd overleven.
Maar je kunt over een tijdje vast met een lach en een liefdevol gevoel aan jouw kat terugdenken. Echt waar.
Ik ga binnenkort een mooi fotoreportage laten maken van alle paarden en honden voor mijn verjaardag. Misschien kun je je allermooiste foto (werd al eerder geopperd) in een superlijst op een prominente plek in huis hangen?
vrijdag 20 februari 2009 om 16:30
Och jee! *knuffel*
Wij hebben nu 2 katten. Toen ik vannacht niet kon slapen, kwam de een heel lief doen en kwam dit scenario ook wel in mijn hoofd. Wat als..
Wij hebben voor deze 2 drabbers een kitten gehad, die maar 3 weken bij ons was, waarvan 2 bij de dierenarts. Toen die dood ging, was het ook zo moeilijk. Laat staan als je kan 19 jaar bij je is geweest.
Heel jammer dat sommige mensen het niet kunnen snappen dat het overlijden van je huisdier zo'n zeer kan doen. Ik hoop dat je het snel een plekje kan geven, het verdriet wat slijt en de mooie herinneringen extra bij je blijven.
Wij hebben nu 2 katten. Toen ik vannacht niet kon slapen, kwam de een heel lief doen en kwam dit scenario ook wel in mijn hoofd. Wat als..
Wij hebben voor deze 2 drabbers een kitten gehad, die maar 3 weken bij ons was, waarvan 2 bij de dierenarts. Toen die dood ging, was het ook zo moeilijk. Laat staan als je kan 19 jaar bij je is geweest.
Heel jammer dat sommige mensen het niet kunnen snappen dat het overlijden van je huisdier zo'n zeer kan doen. Ik hoop dat je het snel een plekje kan geven, het verdriet wat slijt en de mooie herinneringen extra bij je blijven.
