Overig
alle pijlers
Vriend noemt moeder geen moeder
donderdag 10 oktober 2019 om 14:38
Ik weet dat mijn ouders hun schoonouders over en weer pa en ma noemden. Onderlinge band was namelijk ook heel erg goed en aangezien de ouders van mijn moeder vrij vroeg overleden zijn, was ze ook echt als een dochter voor ze en omgekeerd als ouders.
Ik noem mijn ouders pa en ma, paps en mamsie als ik iets van ze nodig heb en bij hun volledige namen als ze vervelend zijn.
Ouders van vriend worden bij de voornaam genoemd.
Ik had vroeger wel vriendinnetjes die hun ouders bij de voornaam noemden. Vond ik in eerste instantie raar, want niet gewend, maar dat went vanzelf. Ik vind het ook niet afstandelijk of zo. Net als u of je zeggen.
Mijn ene neefje zegt altijd u tegen ouderen en ik ben ook tante voor hem. Vind ik ook niet raar, want dat ken ik ook van vroeger. Natuurlijk mag hij best je zeggen, maar hij is nu nog op een leeftijd dat het makkelijker is om gewoon tegen iedereen die oud is, u te zeggen.
Vriend noemt ouders mama en papa, wat ik eigenlijk raarder vind klinken dan bij de voornaam, omdat ik verder niemand in mijn omgeving heb die het zo zegt (ja zijn zus). Beste vriendin zegt ons mam en ons pap. Dus ik denk streekgebonden.
Ik noem mijn ouders pa en ma, paps en mamsie als ik iets van ze nodig heb en bij hun volledige namen als ze vervelend zijn.
Ouders van vriend worden bij de voornaam genoemd.Ik had vroeger wel vriendinnetjes die hun ouders bij de voornaam noemden. Vond ik in eerste instantie raar, want niet gewend, maar dat went vanzelf. Ik vind het ook niet afstandelijk of zo. Net als u of je zeggen.
Mijn ene neefje zegt altijd u tegen ouderen en ik ben ook tante voor hem. Vind ik ook niet raar, want dat ken ik ook van vroeger. Natuurlijk mag hij best je zeggen, maar hij is nu nog op een leeftijd dat het makkelijker is om gewoon tegen iedereen die oud is, u te zeggen.
Vriend noemt ouders mama en papa, wat ik eigenlijk raarder vind klinken dan bij de voornaam, omdat ik verder niemand in mijn omgeving heb die het zo zegt (ja zijn zus). Beste vriendin zegt ons mam en ons pap. Dus ik denk streekgebonden.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 10 oktober 2019 om 14:39
Mijn vriend (50+) heeft zijn ouders zijn hele leven bij hun voornaam genoemd. Voor hem en zijn broer is dit volstrekt normaal. Was even wennen, maar waarom niet?
Mijn vader noemde ik vroeger alleen bij zijn voornaam in een professionele setting, het zou vreemd zijn geweest dat ik hem pap(a) en de rest van de mensen hem meneer Hamerhaai of Hamer noemde en ik papa. Tegenwoordig wisselt het.
Mijn vader noemde ik vroeger alleen bij zijn voornaam in een professionele setting, het zou vreemd zijn geweest dat ik hem pap(a) en de rest van de mensen hem meneer Hamerhaai of Hamer noemde en ik papa. Tegenwoordig wisselt het.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 10 oktober 2019 om 14:39
3thee schreef: ↑10-10-2019 14:22Hoe vraagt zo iemand dat dan?
Ik denk dat ik zou gaan lachen als mijn schoonouders zouden vragen of ze met u/pa/ma aangesproken konden worden. Maar ze hebben het nooit gedaan, dus ik kan me er niets bij voorstellen, hoe dat ineens ter sprake komt. Tenzij je altijd Meneer Jansen zei en hij zei "zeg toch Pa".
Nou zoiets dus. Ik noemde hem meneer Die-en-die en hij zei dat hij pa genoemd wilde worden.
Hij was al dik in de 80 toen ik hem leerde kennen en niet zo'n aardige man. Uitlachen heb ik maar niet gedaan. Maar pa noemen ook niet.
donderdag 10 oktober 2019 om 14:40
lilalinda schreef: ↑10-10-2019 14:37Opvallend, dat mensen die hun eigen-ouders pa&ma noemen, denken dat er iets mis is met de ouderband, als je dat niet op hun manier doet.
In mijn beleving ben je na een tijdje niet langer enkel ouder-kind, maar ook allemaal volwassenen.
Mijn kinderen (oudere pubers) zeggen Mama, maar als ze Lila gaan zeggen, zou ik dat geen moment erg vinden. Zo zeggen hun vrienden ook allemaal Lila, geen Mama-van of Mevrouw
Dat deden de vrienden van mijn kinderen ook. Vond ik prima. Mijn eigen kinderen zijn ons altijd pap en mam blijven noemen, Zijn nu zelf al ouders maar doen het nog steeds. Ik vind het wel iets vertrouwds en warms hebben. Maar ik heb helemaal geen oordeel over kinderen die hun ouders bij de voornaam noemen hoor. Is prima als iedereen daar gelukkig mee is.
donderdag 10 oktober 2019 om 14:41
cranberryjuice schreef: ↑10-10-2019 14:33Wie noemt z’n ouders nou bij de voornaam... vind ik echt niet kunnen.
Wat je vindt mag je houden
(of naar het politiebureau brengen)
donderdag 10 oktober 2019 om 14:45
Ik noemde mijn ouders bij de voornaam, altijd als gedaan. Persoonlijk vind ik er niets afstandelijks aan.
Nu heb ik alleen mijn vader nog, die noem ik nog altijd bij de voornaam. Als ik hem bel en papa zeg weet hij dat er iets is en komt hij er meteen aan.
Nu heb ik alleen mijn vader nog, die noem ik nog altijd bij de voornaam. Als ik hem bel en papa zeg weet hij dat er iets is en komt hij er meteen aan.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
donderdag 10 oktober 2019 om 15:02
Ik weet niet wat ik tzt ga doen. Neefjes en nichtjes zeggen nu nog wel oom en tante. Maar tegen andere volwassenen zoals buren is het geloof ik wel de voornaam.herfstappeltaart schreef: ↑10-10-2019 14:55Even een zijpaadje: ik vind het wel heel raar klinken als volwassen neefjes en nichtjes mij Tante Herfstappeltaart noemen. Dat zeg ik altijd: " laat dat Tante alsjeblieft weg".
Toch zijn er ook die dat blijven doen. Uit gewoonte
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:02
vroeger (jaren70) al, noemde ik mijn ouders en tantes bij voornaamherfstappeltaart schreef: ↑10-10-2019 14:55Even een zijpaadje: ik vind het wel heel raar klinken als volwassen neefjes en nichtjes mij Tante Herfstappeltaart noemen. Dat zeg ik altijd: " laat dat Tante alsjeblieft weg".
Toch zijn er ook die dat blijven doen. Uit gewoonte
Had 2 neefjes die stug iedereen "tante dinges" bleven noemen en hun ouders ook niet met voornaam mochten aanspreken
Waren ook de enige kinderen die nog wel eens een mep kregen, de rest was zeer progressieverig in hun opvoeding
donderdag 10 oktober 2019 om 15:04
Schoonouders noem ik bij de voornaam, ouders zeg ik pap en mam tegen. Mijn broer zegt al zijn hele leven mijn moeders voornaam. Ik vind dat stom klinken, maar mijn moeder maakt het niks uit. Ook prima dus. Mijn eigen kinderen zeggen mam, ma, moesje of mutti. Vrienden van mijn zoon zeggen consequent ‘moeders’ tegen mij. Ik vind dat lief klinken. Luister er ook naar 
Always look on the bright side of life
donderdag 10 oktober 2019 om 15:06
lilalinda schreef: ↑10-10-2019 15:02vroeger (jaren70) al, noemde ik mijn ouders en tantes bij voornaam
Had 2 neefjes die stug iedereen "tante dinges" bleven noemen en hun ouders ook niet met voornaam mochten aanspreken
Waren ook de enige kinderen die nog wel eens een mep kregen, de rest was zeer progressieverig in hun opvoeding
Oeh niet MOCHTEN aanspreken met hun voornaam klinkt wel erg behoudend ja......Het is hier gewoon nooit ter sprake gekomen dus ik blijf tot mijn dood mam
Geen U hoor, dat zou ik echt afstandelijk vinden. Mijn schoonvader wenste dat wel, maar ik vermeed het gewoon. (oude stempel, kerkelijk)
donderdag 10 oktober 2019 om 15:07
deze neefjes zeiden inderdaad U tegen hun oudersherfstappeltaart schreef: ↑10-10-2019 15:06Oeh niet MOCHTEN aanspreken met hun voornaam klinkt wel erg behoudend ja......Het is hier gewoon nooit ter sprake gekomen dus ik blijf tot mijn dood mam
Geen U hoor, dat zou ik echt afstandelijk vinden. Mijn schoonvader wenste dat wel, maar ik vermeed het gewoon. (oude stempel, kerkelijk)
vond ik als kind echt raar
donderdag 10 oktober 2019 om 15:14
lilalinda schreef: ↑10-10-2019 14:37Opvallend, dat mensen die hun eigen-ouders pa&ma noemen, denken dat er iets mis is met de ouderband, als je dat niet op hun manier doet.
In mijn beleving ben je na een tijdje niet langer enkel ouder-kind, maar ook allemaal volwassenen.
Mijn kinderen (oudere pubers) zeggen Mama, maar als ze Lila gaan zeggen, zou ik dat geen moment erg vinden. Zo zeggen hun vrienden ook allemaal Lila, geen Mama-van of Mevrouw
Ik denk dat niet. En er wordt hier slecht gelezen waardoor wel meer forummers in dit topic verkeerd begrepen worden. We kénnen mensen die hun ouders bij voornaam noemen en díe mensen hebben een slechte band met hun ouders.
Dat is niet hetzelfde als een causaal verband menen te zien.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:51
Oh ja, dat tante-zeggen. Naar mijn eigen ooms en tantes (en de buurvrouwen en -mannen uit de hele wijk) was het wel altijd oom voornaam of tante voornaam, want daar stelden ze prijs op.
Mijn neefjes en nichtjes aan man's kant zeggen gewoon Hasse en Hasseman, goddank, aan mijn kant verschilt het per sibling. Van een sibling zeggen alle kinderen gewoon onze voornaam, van de andere drie zeggen ze nog steeds tante Hasse en ome Hasseman. Hoe vaak we ook zeggen dat het niet hoeft. Een deel is zelfs al volwassen. Ze vinden het prettiger, warmer of zo. Nou ja, prima dan, als ze ons maar niet aanspreken met u. Ik ben geen bejaarde oma, punt!
Mijn neefjes en nichtjes aan man's kant zeggen gewoon Hasse en Hasseman, goddank, aan mijn kant verschilt het per sibling. Van een sibling zeggen alle kinderen gewoon onze voornaam, van de andere drie zeggen ze nog steeds tante Hasse en ome Hasseman. Hoe vaak we ook zeggen dat het niet hoeft. Een deel is zelfs al volwassen. Ze vinden het prettiger, warmer of zo. Nou ja, prima dan, als ze ons maar niet aanspreken met u. Ik ben geen bejaarde oma, punt!
Your life could depend on this. Don't blink. Don't even blink. Blink and you're dead. They are fast. Faster than you can believe. Don't turn your back, don't look away, and don't blink! Good luck. - The Doctor
donderdag 10 oktober 2019 om 16:57
Ik spreek mijn ouders al mijn hele leven aan met een koosnaam die afgeleid is van hun voornaam, ook opa en oma aan 1 kant heb ik altijd met een koosnaam aangesproken, nooit als opa en oma. Mam/pap heb ik echt nooit gezegd en zou dus ook heel vreemd voelen. Voor mij voelt huidige situatie fijn en juist intiem, de koosnamen zijn ook heel erg iets van binnen de familie, niemand buiten de familie zou er ooit op komen ze te gebruiken. Andersom spreken mijn ouders mij ook echt nooit met hele voornaam aan trouwens, ook met koosnaam.
donderdag 10 oktober 2019 om 18:18
ik noem mijn ouders gewoon pap & mam/mama of moeders alleen als ik haar wil vervelen zeg ''voornaam''
mijn schoonouders noem ik ook gewoon bij de voornaam.
zowel mijn vader als moeder noemde schoonouders pa & ma, een van mijn tantes(zus van mijn vader) zei ook altijd mama tegen mijn oma(moeder van mijn moeder) omdat ze een tijdje bij mijn oma in huis heeft gewoond en heel close waren.
mijn oma was een soort moeder gans
mijn nichten zijn 40/50+ maar die zeggen nog steeds tante tegen mijn moeder ondanks dat er bij sommige misschien maar 10 jaar tussen zit.
ik heb mijn achterneefjes en nichtjes wel gezegd dat ze dat bij mij wel uit hun hoofd kunnen laten ben gewoon Rouge geen "tante''Rouge
mijn schoonouders noem ik ook gewoon bij de voornaam.
zowel mijn vader als moeder noemde schoonouders pa & ma, een van mijn tantes(zus van mijn vader) zei ook altijd mama tegen mijn oma(moeder van mijn moeder) omdat ze een tijdje bij mijn oma in huis heeft gewoond en heel close waren.
mijn oma was een soort moeder gans
mijn nichten zijn 40/50+ maar die zeggen nog steeds tante tegen mijn moeder ondanks dat er bij sommige misschien maar 10 jaar tussen zit.
ik heb mijn achterneefjes en nichtjes wel gezegd dat ze dat bij mij wel uit hun hoofd kunnen laten ben gewoon Rouge geen "tante''Rouge
Relax we're all crazy, it's not a competition
donderdag 10 oktober 2019 om 18:22
Haha! Wat een gek beeld heb je erbij. Mijn ouders zijn absoluut geen hippies, nooit geweest ook. Wel redelijk progressief en modern en wilden het heel anders doen dan hun eigen ouders. Maar ondertussen lekker burgerlijk in een luxe woning hoor en gewoon.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑10-10-2019 14:17Mijn oudste sibling is van net na 1980. Maar mijn ouders zijn daar echt te 'ouderwets' voor. Nooit hippies geweest. Ooms en tantes wel, maar alleen degenen met een slechte relatie met hun vader noemen die bij de voornaam, voor zover ik weet.
Maar soort zoekt ongetwijfeld soort. Zo heb ik amper goede vriendinnen met gescheiden ouders (volgens mij maar 1) en roken ze allemaal niet. Maar ik denk dat het er in dit geval meer om gaat of je ouders zich een beetje hippie gevoeld hebben vroeger (of nu, haha). Mijne niet iig.
In mijn omgeving ook weinig gescheiden ouders, maar ik zie dat niet als “soort zoekt soort”, ik zie dat meer als een kettingreactie die niet in werking is gesteld. Zodra de eersten gaan scheiden, volgen er vaak al snel meer. En ik heb al helemaal niet de illusie dat ik de vrienden die ik heb, met al dan niet gescheiden ouders, daar onbewust op uit heb gekozen. Wat een kul zeg. Ja, als je in de Bible belt woont is het misschien logisch.
donderdag 10 oktober 2019 om 18:28
Mijn ene buurvrouw liet de kinderen mij tante noemen, vond ik prima. Maar toen de andere buurvrouw tegen de kat zei: daar is tante nlies, heb ik er wel even een stokje voor gestoken
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 10 oktober 2019 om 18:52
Dat zei mijn vader tegen mijn zwagers, die zo'n 40 jaar geleden ook niet zo makkelijk pa en ma zeiden: Wacht maar tot er kinderen komen, opa en oma is makkelijker. (nu ik er zo over denk denk ik dat hij zelf ook blij was dat hij schoonmoeder oma kon noemen
nlies wijzigde dit bericht op 10-10-2019 19:33
0.17% gewijzigd
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 10 oktober 2019 om 18:54
