Overig
alle pijlers
Wat is het ' gekste' wat een gast ooit bij jou thuis deed?
zaterdag 19 oktober 2024 om 12:02
Ik begreep het ook hoor, kon me goed voorstellen hoe zwaar hij het had, het was voor een eerste kennismaking alleen erg onverwachts. Ik ben zelf niet zo makkelijk met het tonen van emoties, klap ook dicht als een ander me ermee overvalt dus het ongemak lag meer aan mij dan aan hem. Inmiddels heeft hij al een paar keer met zijn dochter bij mij gegeten en wij bij hem dus het is helemaal goed gekomen.apiejapie schreef: ↑19-10-2024 10:57Ik zou het juist eerder ergens prettig vinden voor die man dat hij zijn gevoel eens kan laten gaan, dan dat ik het vreemd zou vinden. Nadat je vrouw overleden is, kan het natuurlijk extra emotioneel zijn om je kind te moeten missen, ook al is het voor enkele dagen/een weekje. Zo'n stil huis komt ongetwijfeld extra hard binnen. Dat hij daar tegenop ziet en de emoties hoog zitten, vind ik heel menselijk. Dat vreemd vinden, dat iemand dan even breekt, vind ik dan weer vreemd. Je hoeft iemand niet aan te raken met een arm om een schouder. Juist oprecht luisteren is het mooiste wat je kunt doen voor iemand die zijn emoties even laat gaan.
zaterdag 19 oktober 2024 om 13:40
Schiet me nog één te binnen! Niet bij mij thuis maar wel op mijn toenmalige werk.
Ik had een tijdje een bijbaan als serveerster in een restaurant. Normaal gesproken namen we de bestellingen van de mensen bij hun tafeltjes op, maar op een middag was er een man die naar binnen liep om te bestellen "omdat zijn vrouw niet zo lang wilde wachten."
Hij bestelde de witte chocolademousse, een dessert dat op de kaart gestaan had in het vorige seizoen (de kaart veranderde 4x per jaar). Ik legde dus uit dat we de mousse niet hadden, zegt die man: "Oké, maar kunt ú het haar gaan vertellen want ze is zwanger en ik heb geen zin in gezeik."
Ik vond het een nogal apart verzoek maar liep met de man mee naar het tafeltje. Daar deelde ik de vrouw (ze was idd zwanger) mee dat de witte chocolademousse vorig seizoen op de kaart had gestaan maar nu niet meer. Werd ze helemaal boos en beledigd, demonstratief stond ze op en schoof haar stoel naar achteren. Voor ze woest wegbeende zei ze nog dat het een ballentent was en zij een supergoede klant die we nu nóóit meer zouden terugzien. Ze zei dit alles echt op een agressieve toon, heel bizar.
Later hebben we er nog weleens om gelachen. O, trouwens nóg veel bizarder in hetzelfde restaurant: een vrouw zat op het terrasje en liep steeds heen en weer tussen de wc en het terras. Ze zat er met vriendinnen en ze bestelden allemaal regelmatig wat.
Tot mijn collega erop wees dat ze op het terras zat met HAARVERF in haar haren! Had ze gewoon haar haren in de wasbak nat gemaakt en er haarverf uit zo'n Kruidvat doosje in gesmeerd. We waren echt wel flabbergasted hierover.
Ik had een tijdje een bijbaan als serveerster in een restaurant. Normaal gesproken namen we de bestellingen van de mensen bij hun tafeltjes op, maar op een middag was er een man die naar binnen liep om te bestellen "omdat zijn vrouw niet zo lang wilde wachten."
Hij bestelde de witte chocolademousse, een dessert dat op de kaart gestaan had in het vorige seizoen (de kaart veranderde 4x per jaar). Ik legde dus uit dat we de mousse niet hadden, zegt die man: "Oké, maar kunt ú het haar gaan vertellen want ze is zwanger en ik heb geen zin in gezeik."
Ik vond het een nogal apart verzoek maar liep met de man mee naar het tafeltje. Daar deelde ik de vrouw (ze was idd zwanger) mee dat de witte chocolademousse vorig seizoen op de kaart had gestaan maar nu niet meer. Werd ze helemaal boos en beledigd, demonstratief stond ze op en schoof haar stoel naar achteren. Voor ze woest wegbeende zei ze nog dat het een ballentent was en zij een supergoede klant die we nu nóóit meer zouden terugzien. Ze zei dit alles echt op een agressieve toon, heel bizar.
Later hebben we er nog weleens om gelachen. O, trouwens nóg veel bizarder in hetzelfde restaurant: een vrouw zat op het terrasje en liep steeds heen en weer tussen de wc en het terras. Ze zat er met vriendinnen en ze bestelden allemaal regelmatig wat.
Tot mijn collega erop wees dat ze op het terras zat met HAARVERF in haar haren! Had ze gewoon haar haren in de wasbak nat gemaakt en er haarverf uit zo'n Kruidvat doosje in gesmeerd. We waren echt wel flabbergasted hierover.
zaterdag 19 oktober 2024 om 14:53
In het ergste geval zou ze het door kunnen spoelen wat ik erg asociaal en onpraktisch zou vinden.Krulliebollie73 schreef: ↑18-10-2024 22:27Heerlijk topic.
Geen poepverhaal maar wel een ander onsmakelijk toilet verhaal. Wij hadden altijd een klein prullenbakje staan. Daar konden de lege toiletrolletjes in of andere zaken die gasten kwijt moeten op het toilet zoals menstruatiemateriaal. Ik had een vriendin die haar maandverband zonder papiertjes, zakje of iets open en bloot in de prullenbak gooide en altijd( ja echt wel een keer of 5) de deksel open liet staan. Ik heb aangegeven dat ik dat onprettig vond en gevraagd of ze het in een zakje wilde doen voor ze het in de prullenbak gooide. Zakjes lagen ernaast. Maar ze deed het niet. Geen idee waarom niet. Ik heb het prullenbakje uit de toilet gehaald en zo kon zij niets meer weggooien. Wat ze vervolgens met haar verbandje deed weet ik niet maar ik heb gelukkig niks meer gevonden. Ze was sowieso erg bijzonder. Alles draaide om haar maar er was nooit interesse in een ander. Ik heb de vriendschap officieel uitgemaakt omdat het op een andere manier niet lukte. We zijn alleen nog FB vrienden. Dat is genoeg.
Je pense donc je suis
zaterdag 19 oktober 2024 om 14:55
Oh,wat apart!Claire45 schreef: ↑18-10-2024 23:30Ook best een rare gast: tijdens een Oud & Nieuw-feestje bij ons thuis vroeg een collega van mijn ex-man om iets na twaalven of hij even mocht douchen “om het oude jaar van zich af te spoelen”. Dat was een vast ritueel van hem. Hij bleef vrij lang in de badkamer en kwam er toen naar eigen zeggen als herboren weer uit.
Je pense donc je suis
zaterdag 19 oktober 2024 om 15:01
Ik snap die vader wel. Deze emoties om een verlies komen wel eens heftig binnen en dat kan je niet tegenhouden. Dat heb ik wel eens met mijn broer dat ik soms volschiet als ik met iemand sta te praten die een kind met een handicap bij zich heeft. Dat had mijn broer namelijk ook en het is een groot gemis. Uiteraard kan ik me ook voorstellen dat je soms ook niet weet hoe je goed moet troosten en dat het moeilijk kan zijn om bepaalde emoties te uiten.Claire45 schreef: ↑19-10-2024 01:37Het was inderdaad heel grappig, wel een beetje zonderling
Minder leuke herinneringen heb ik aan twee vaders van vriendinnen van mijn dochter. Twee verschillende gelegenheden trouwens. Vader 1 kwam zijn dochter ophalen, parkeerde zijn auto met knipperende lichten op de stoep en wilde even naar de… jawel, wc, maar niet om te poepen, ik weet zeker dat hij daar heeft zitten snuiven, want hij kwam eruit met zijn zonnebril op en vroeg toen of hij mocht blijven eten. Dochter en vriendin helemaal blij dus ik durfde geen nee te zeggen. Die vader heeft toen tijdens het eten (met die bril op) helemaal hyper zitten vertellen dat hij zijn ouders haatte en wat ze hem in zijn jeugd allemaal hadden aangedaan. Ik kende deze man verder niet en wist ook niet goed hoe ik erop moest reageren. De auto stond nog steeds te knipperen op de stoep. Pas later realiseerde ik me dat hij waarschijnlijk coke had gesnoven en dat hij daarom zo raar deed.
Vader 2 was heel triest, die wilde komen kennismaken omdat onze dochters samen op een vakantiekamp zouden gaan. Super lieve man, hij was weduwnaar, maar hij barstte meteen in snikken uit en ging steeds harder huilen. Ik had zo met hem te doen. Maar ook hem kende ik helemaal niet en dan vind ik het heel moeilijk om iemand te troosten, dat is toch best intiem. Wel een ongemakkelijke arm om zijn schouder geslagen maar oh, wat vond ik dat een heftig bezoekje.
Oh, ik herinner me nog een derde vader, uit de basisschooltijd van mijn dochter. Op het schoolplein hadden we afgesproken dat onze kinderen (ze waren nog jong, jaar of 8) bij mij zouden spelen en hij zou zijn dochter komen ophalen. Maar hij kwam maar niet. Om half 9 was hij er nog niet en de beste man nam zijn telefoon niet op. Ik helemaal in de stress, dacht dat er iets ergs gebeurd was. Nou, om 9 uur ging dan toch de bel. Hij begreep niet waarom ik zo gestrest deed, hij had gewoon even een klus gedaan (??), was wat uitgelopen maar bedankt voor het spelen en toedeloe. Knetter.
Zou het toeval zijn dat het allemaal vaders waren?
Callmecrazy,wat een rare figuren zeg,vooral die vrouw! Iemand ff lekker verrot schelden...jemig de pemig!
Je pense donc je suis
zaterdag 19 oktober 2024 om 15:43
Ik had een keer een vreemd bezoek in een ziekenhuiskamer waar ik lag. Het was een strenge winter waarin ook veel daklozen werden opgenomen.
Het was mijn eerste nacht, ik kon geen vinger optillen en lag aan de zuurstof. En ik werd half wakker van iemand in mijn kamer maar dat leek me een droom. Ik deed toch mijn ogen open, stond er een man met een priemende blik over me heen gebogen. Toen was ik natuurlijk meteen kláárwakker. Hij was ervan overtuigd dat dit zijn kamer was. Ik wilde nét beginnen met mijn eigen gelijk, maar ik was fysiek nogal in het nadeel en het leek me communicatief ook een domme move. Dus ik gaf hém gelijk: "Ja, dat zou best kunnen" en dat klaarde de sfeer meteen op. Daarna "Maar ja, ik kan nu wat moeilijk uit de voeten natuurlijk." Dat zag hij nu ook wel in. "Bent u misschien verhuisd naar een andere kamer vlakbij?" Ja, kon kloppen.
Maar tegen die tijd stonden de verpleging en de bewaking al naast hem.
Ik ben nog altijd onder de indruk van wat een tegengestelde verwachting teweeg kan brengen bij mensen die écht verward zijn of gewoon op ramkoers liggen.
Het was mijn eerste nacht, ik kon geen vinger optillen en lag aan de zuurstof. En ik werd half wakker van iemand in mijn kamer maar dat leek me een droom. Ik deed toch mijn ogen open, stond er een man met een priemende blik over me heen gebogen. Toen was ik natuurlijk meteen kláárwakker. Hij was ervan overtuigd dat dit zijn kamer was. Ik wilde nét beginnen met mijn eigen gelijk, maar ik was fysiek nogal in het nadeel en het leek me communicatief ook een domme move. Dus ik gaf hém gelijk: "Ja, dat zou best kunnen" en dat klaarde de sfeer meteen op. Daarna "Maar ja, ik kan nu wat moeilijk uit de voeten natuurlijk." Dat zag hij nu ook wel in. "Bent u misschien verhuisd naar een andere kamer vlakbij?" Ja, kon kloppen.
Maar tegen die tijd stonden de verpleging en de bewaking al naast hem.
Ik ben nog altijd onder de indruk van wat een tegengestelde verwachting teweeg kan brengen bij mensen die écht verward zijn of gewoon op ramkoers liggen.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
zaterdag 19 oktober 2024 om 21:50
Benieuwd hoe je dat doet als je in het ziekenhuis komt en je bed niet uit kanWissewis schreef: ↑15-10-2024 19:20Onder geen enkel beding poep ik bij anderen thuis, onderweg of op mijn werk.
Onder geen enkel beding poep ik thuis als er gasten in huis zijn.
Hoogstens mijn man en die mag ver uit de buurt blijven.
Ik heb rust, stilte, tijd en mijn eigen toilet nodig (en bij voorkeur nog een tijdschrift) anders komt er gewoon niets uit.
Zelfs als ik moet blokkeert de boel gewoon buitenshuis of als ik geluiden hoor.
Op vakantie kan het goed zijn dat er gewoon een week niets uitkomt.
Ik heb ook nooit anders geweten dan dat ik dit - ook als kind - had.
Na een scoutskamp was het eerste wat ik deed bijvoorbeeld thuis naar het toilet lopen omdat ik een week niet geweest was.
Daar had ik dan eindelijk een rustig, proper en eigen toilet zonder dat anderen afluisterden.
Mijn vader heeft hetzelfde, weet ik .
Poepen doe je dus zoveel mogelijk thuis als je hier voor een uur bent.
Als het écht niet anders kan laat je de boel netjes achter.
En niet dat ik mijn eigen toilet niet meer herken of dat de hele rol plee-papier eraan is*.
*Daar lijken sommigen ook specialist in te zijn. 1 keer naar toilet gaan en er is een halve rol door.
Eet je die dan op ofzo?
Echt slecht zoals je er mee om gaat.
Hopelijk krijg je er geen darmperforatie van, dat kam prima na een week geen ontlasting
zaterdag 19 oktober 2024 om 22:01
Al vaak in een ziekenhuis gelegen.Tafelkleed schreef: ↑19-10-2024 21:50Benieuwd hoe je dat doet als je in het ziekenhuis komt en je bed niet uit kan
Echt slecht zoals je er mee om gaat.
Hopelijk krijg je er geen darmperforatie van, dat kam prima na een week geen ontlasting
Daar komt er ook niets uit.
Mijn lijf heeft gewoon rust en mijn eigen toilet nodig.
En geen mogelijke pottekijkers / -hoorders zoals bijvoorbeeld een binnenhollende verpleegster.
Het idee alleen al en mijn lijf blokkeert gewoon.
Weinig aan te veranderen, hoor ...
Als die darmperforatie dus ooit opduikt dan is het maar zo.
Dat zien we dan weer wel.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 19 oktober 2024 om 22:11
Ik heb een keer 3 weken in het ziekenhuis gelegen, dat kun je niet ophouden hoor.Wissewis schreef: ↑19-10-2024 22:01Al vaak in een ziekenhuis gelegen.
Daar komt er ook niets uit.
Mijn lijf heeft gewoon rust en mijn eigen toilet nodig.
En geen mogelijke pottekijkers / -hoorders zoals bijvoorbeeld een binnenhollende verpleegster.
Het idee alleen al en mijn lijf blokkeert gewoon.
Weinig aan te veranderen, hoor ...
Als die darmperforatie dus ooit opduikt dan is het maar zo.
Dat zien we dan weer wel.
Je weet dat je van een datmperforatie dood kan gaan?
zaterdag 19 oktober 2024 om 22:21
Het lukte mij helaas prima om alles binnen te houden die keer dat ik er 3 weken lag.Tafelkleed schreef: ↑19-10-2024 22:11Ik heb een keer 3 weken in het ziekenhuis gelegen, dat kun je niet ophouden hoor.
Je weet dat je van een datmperforatie dood kan gaan?
Toen ik thuiskwam moest ik wel dadelijk.
Ik krijg mijn lijf toch écht niet veranderd. De boel blokkeert al heel mijn leven buitenshuis. Waarschijnlijk door de stress.
Klaar. Niets aan te veranderen.
Als daar ooit gevolgen van zijn dan is het zo. Daar kan ik geen barst aan veranderen.
Als ik op dat moment in een ziekenhuis lig moeten ze eventuele darmperforaties daar maar proberen op te lossen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zaterdag 19 oktober 2024 om 23:10
Alsof je daar altijd keuze in hebt.Tafelkleed schreef: ↑19-10-2024 21:50Benieuwd hoe je dat doet als je in het ziekenhuis komt en je bed niet uit kan
Echt slecht zoals je er mee om gaat.
Hopelijk krijg je er geen darmperforatie van, dat kam prima na een week geen ontlasting
Op kamp vroeger kon ik ook echt niet naar het toilet. Week lang ophouden, het was niet anders.
zondag 20 oktober 2024 om 12:42
zondag 20 oktober 2024 om 13:48
zondag 20 oktober 2024 om 13:57
En ik heb wel es te horen gekregen dat we nog wel een of 2 dagen konden wachten met een zakje omdat dat ook niet je van het is en er nou eenmaal veel mensen zijn die niet kunnen op een vreemd toilet toen ik na 5 dagen nog niet naar het toilet was geweest. Nou snap ik dat 5 dagen wat anders is dan 3 weken maar ik wil er maar mee aangeven dat echt niet elke zuster je stante pede volstopt met laxeer.
En daarbij als jij zegt dat je wel bent geweest terwijl dat niet zo is dan weten ze dat echt niet hoor.
En daarbij als jij zegt dat je wel bent geweest terwijl dat niet zo is dan weten ze dat echt niet hoor.
zondag 20 oktober 2024 om 14:01
Je krijgt een eetlepel van een soort glucose achtig middel.
Weet even geen naam.
Je kan het ook bij de apotheek kopen.
There's nothing fair in this world, there's nothing sure in this world, there is nothing pure, so you better look for something left in this world.
zondag 20 oktober 2024 om 14:07
Ik ken iemand van heel dichtbij die daar een levenslange ellende aan heeft overgehouden. Had door omstandigheden ruim een week geen privacy voor toiletbezoek. Niet in een ziekenhuis, want daar hadden ze wel eerder ingegrepen. Na die tijd was alles zo vast komen te zitten dat het een helse toestand is geweest om de boel eruit te krijgen. Er had medische hulp moeten komen, maar die was er niet (andere tijden). Daarna een leven lang problemen gehad met darmen en stoelgang, er was een soort uitrekking ontstaan die niet meer hersteld is.
Dat zal niet iedereen zo hebben natuurlijk. Voor de meesten wordt het niet zo'n drama. Maar het is één van de redenen dat het me irriteert als mensen zo moeilijk doen over gasten die een grote boodschap moeten doen. Het is een lichaamsfunctie, en niet de aangenaamste, maar het moet af en toe wel gebeuren. En je hebt mazzel als je het zelf gemakkelijk kunt ophouden, plannen, timen en weer laten gaan. Maar voor sommigen gaat dat niet zo makkeljk.
zondag 20 oktober 2024 om 16:56
En ik ga dan weer geen verpleegster dingen vertellen over mijn ontlasting.
Dus als ze met zo'n persoonlijke vraag komen antwoord ik ofwel niet, ofwel vaag positief want het is "none of her business".
Ik laat me niet volsteken met laxeerspul gewoon opdat zij een écht positief antwoord op haar vraag zou krijgen.
Als mijn lijf beslist dat het er geen zin in heeft buitenshuis dan is dat een natuurlijke reactie.
Die ga ik niet tegenhouden.
Ik weet dat ik thuis in alle rust en kalmte wel dadelijk kan.
Dan ga ik niet mijn halve lijf om zeep helpen en levenslang aan zo'n zakjes hangen.
(Het is ook gewoon een familie-kwaal. Mijn vader heeft exact hetzelfde, mijn grootmoeder had hetzelfde, mijn moeder hangt aan de zakjes, ...
Met als resultaat dat de helft van de familie dus intussen wel permanent aan het laxeer-spul zit omdat dokters of ziekenhuizen het "oh zo belangrijk vinden".)
Het grote voordeel ... Niemand zal van mij ooit last hebben qua poepen bij hem thuis .
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 20 oktober 2024 om 17:02
Dat zullen ze in het ziekenhuis dan weer heel vreemd vinden, een patiënt die geen informatie over haar lichaam wil delen met de verpleegkundigen.
Ontopic: volwassen vrouw die luidruchtig teleurgesteld was dat ik geen minipizza's serveerde op een verjaardag want dat had ik de vorige keer wel gedaan en zij had zich er op verheugd. Geen verstandelijke beperking verder.
Ontopic: volwassen vrouw die luidruchtig teleurgesteld was dat ik geen minipizza's serveerde op een verjaardag want dat had ik de vorige keer wel gedaan en zij had zich er op verheugd. Geen verstandelijke beperking verder.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
zondag 20 oktober 2024 om 17:20
Ik had ooit een oom die altijd op de meest onverwachte momenten aanbelde, bij voorkeur om half elf 's avonds of zo, met de mededeling dat ie toevallig in de buurt was. Vervolgens toog hij dan naar zijn stationwagen om die uit te laden, en dan kwam er een vrouw uit en een kind en een campingbedje en drie bruine papieren tassen vol macrobiotisch voedsel en kleding voor een week en een flinke voorraad Acapulco. En dan bleven ze echt een week hangen ook he, onder het leveren van veel commentaar op ons niet-macrobiotische voedingspatroon, het roken van talloze stickies Acapulco en zonder ook maar één moment rekening te houden met het feit dat wij er met zijn allen iedere morgen ook weer op tijd uit moesten om naar werk en school te gaan en zo.
zondag 20 oktober 2024 om 17:56
Nana_Mouskouri schreef: ↑20-10-2024 17:02Ontopic: volwassen vrouw die luidruchtig teleurgesteld was dat ik geen minipizza's serveerde op een verjaardag want dat had ik de vorige keer wel gedaan en zij had zich er op verheugd. Geen verstandelijke beperking verder.
Oh dat doet me denken aan een gast die vond dat wij wel lekkere whisky serveerden. Ja dat klopt, schotse single malt met navenante prijs. Geen probleem, we schenken gasten die ervan houden graag een glaasje.
Maar toen stelde ze voor dat wij dan een keer een whiskyproeverij organiseerden zodat ze smaken kon vergelijken. In ons huis, en dan zouden wij de benodigde flessen aanschaffen en bekostigen. Nou nee.
zondag 20 oktober 2024 om 18:02
Valt een beetje in de categorie goor. Broer komt op bezoek met zoon. Hier is het veel warmer dan in Nederland en kotst mijn hele terras onder. Kan door de hitte. In plaats van te vragen hoe kan ik helpen of opruimen. Kon ik al kokhalzend zelf aan de gang. Hij bleef gewoon op zijn kont zitten. Dit is later wel echt een issue geworden.
zondag 20 oktober 2024 om 18:09
Ja het is inderdaad heel goor.redhead70 schreef: ↑20-10-2024 18:02Valt een beetje in de categorie goor. Broer komt op bezoek met zoon. Hier is het veel warmer dan in Nederland en kotst mijn hele terras onder. Kan door de hitte. In plaats van te vragen hoe kan ik helpen of opruimen. Kon ik al kokhalzend zelf aan de gang. Hij bleef gewoon op zijn kont zitten. Dit is later wel echt een issue geworden.
Maar hoe wordt zoiets later nog een issue?
Hoezo ruim je het zelf op als je broer er naast zit. Je kunt op dat moment toch zeggen dat hij mee moet helpen of hem een emmer sop in handen duwen?
Als al het werk er op zich nog een keer er over zaniken snap ik niet goed.
ldp wijzigde dit bericht op 20-10-2024 19:15
0.14% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in