Overig
alle pijlers
Wat wilde je vroeger graag hebben maar kreeg je niet?
dinsdag 29 maart 2022 om 20:31
Dus: wat wilde je vroeger heel graag hebben maar mocht je niet van je ouders?
Ik wilde heel vroeger van die mooie glimmende lak schoentjes.
Wat vaker nieuwe kleren, nu moest ik altijd de afdankertjes dragen.
En echte kunst schaatsen ipv die gekke dubbel ijzers waar ik nooit door heb leren schaatsen.
Verder had ik graag liefde en aandacht gekregen maar nu heb ik het over cadeaus of andere materiële zaken, maar voel je vrij te delen wat jij wil delen!
Ik wilde bijvoorbeeld heel graag op ballet maar dat mocht niet.
Jullie?
Ik wilde heel vroeger van die mooie glimmende lak schoentjes.
Wat vaker nieuwe kleren, nu moest ik altijd de afdankertjes dragen.
En echte kunst schaatsen ipv die gekke dubbel ijzers waar ik nooit door heb leren schaatsen.
Verder had ik graag liefde en aandacht gekregen maar nu heb ik het over cadeaus of andere materiële zaken, maar voel je vrij te delen wat jij wil delen!
Ik wilde bijvoorbeeld heel graag op ballet maar dat mocht niet.
Jullie?
woensdag 30 maart 2022 om 16:39
Surebaby schreef: ↑30-03-2022 13:43Dit herken ik. Ik had toen ik voor het eerst hoorde van de 'grow mindset' echt een 'oooohh' moment.
Ik moest vroeger op sporten die ik niet kon want dan kon ik het oefenen. Dingen die ik leuk vond mocht ik niet als hobby doen.
Ik heb dat dus heel lang gedacht, dat je 'hobby's' dingen waren die je niet leuk vind of helemaal niet kan, en die je moest leren.
Wat het achteraf extra zielig maakte was dat ik een aangeboren afwijking heb waardoor ik heel veel dingen gewoon echt niet kon.
Als ik daarnaast naar mijn kind kijk, zelfde fysiek, snap ik bepaalde docenten en mijn ouders ook niet.
Ik woog niks, zag niet zo goed en kon niks en dan moest ik op een balsport bijvoorbeeld. Waar alle kinderen me haatten want ik hield de hele boel op, tot flauwvallen aan toe.
Waar iedereen ook alleen maar boos om werd, ik hoor de docente nog 'ja ze ging er weer bij liggen, surebaby je moet rennen niet slapen hahaha'.
Dingen die ik wel leuk vond mocht ik niet doen.
En wat achteraf inderdaad ook raar was: mijn sportieve broers en zussen, daar gingen mijn ouders nooit heen. Omdat ik 'toch niks kon' moest ik hen van hot naar her brengen en ze regelden zelf vervoer naar uitwedstrijden.
Je post roept echt gekke herrinneringen op.
Ik hoop dat je atletiek weer hebt kunnen oppakken.
Ik weet niet wat ik moet zeggen
woensdag 30 maart 2022 om 16:43
Mijn vader riep ook altijd tegen me dat ik op een sport moest want ik was zo'n watje. Gelukkig had hij daar het geld niet voor.WandaVision schreef: ↑30-03-2022 15:43@surebaby dat ging hier ook zo. Mijn vader was sportief dus ik moest op sport. Dat ik twee linker benen had boeide niet. Alles waar mijn interesse wel naar uit ging (kunst ...toneel...muziek) dat mocht niet. Ik moest op sport daar zou ik weerbaar worden. Want ik werd op de basisschool kapot gepest met mijn jampot bril en eerder genoemd jongens haar. Dan werd ik geslagen op school of moest ik aan andere kinder laten zien wat er in mijn onderbroek zat omdat ze niet geloofden dat ik een meisje was.
Het enige wat de verplichte sportclubjes toevoegden aan mijn leven was dat ik nu en op school en buiten schooltijd gepest werd. Want die schele brillenjood was langzaam..
Needless to say dat zelfvertrouwen pas heel laat kwam bij mij.
woensdag 30 maart 2022 om 16:44
Spijkerbroeken. Die mocht ik om de één of ander rare reden niet. Nu woon ik er van weeromstuit zowat in.
Leuke sneakers. Nee, stevige oerlelijke stappers moesten het zijn.
Leuke laarzen. Nope, omalaarzen.
Een leuke hippe bril. Ook niet, degelijke ouwe wijvenmodellen werden het.
Een goede, degelijke fiets. Was ik niet waard werd me gezegd.
Positieve aandacht thuis. Werd 'm ook niet echt. Ben nu in de 50 en weet nog steeds niet goed hoe om te gaan met een compliment of met mensen die uitleggen waarom ze me leuk vinden. Doodeng, kan nooit goed blijven gaan want...dat gevoel.
Leuke sneakers. Nee, stevige oerlelijke stappers moesten het zijn.
Leuke laarzen. Nope, omalaarzen.
Een leuke hippe bril. Ook niet, degelijke ouwe wijvenmodellen werden het.
Een goede, degelijke fiets. Was ik niet waard werd me gezegd.
Positieve aandacht thuis. Werd 'm ook niet echt. Ben nu in de 50 en weet nog steeds niet goed hoe om te gaan met een compliment of met mensen die uitleggen waarom ze me leuk vinden. Doodeng, kan nooit goed blijven gaan want...dat gevoel.
woensdag 30 maart 2022 om 19:17
woensdag 30 maart 2022 om 19:28
Haha, ja hè? Geuren uit je kindertijd vergeet je nooit meer.
We gebruikten deze shampoo trouwens wel voor een popje met haartjes die naar appeltjes roken. Van een aardje-bei serie (later strawberry shortcake). Kent iemand die? Daar hadden we verschillende poppetjes van, met verschillende haargeuren. En een slakje waar ze mee konden gaan picknicken. Dat was iets wat we wél hadden.
woensdag 30 maart 2022 om 19:43
Wat ik vroeger heel graag wide hebben: een KAT
Vanaf dat ik een jaar of vijf was sleepte ik alle katten die ik in de buurt kon vinden mee naar huis en vertelde dan met heel veel zekerheid dat die kat van mij was.
Mijn vader vroeg dan waar ik die kat gevonden had en zette het dier dan weer teug op de vindplaats.
Een schoolvriendinnetje had kittens die ( dat gebeurde toen ) moesten verdrinken en daar heb ik er toen een mee van naar huis genomen.
Na heel veel gekrijs mocht ik dat kitten houden
Mijn liefde voor katten is nooit over gegaan.
Vanaf dat ik een jaar of vijf was sleepte ik alle katten die ik in de buurt kon vinden mee naar huis en vertelde dan met heel veel zekerheid dat die kat van mij was.
Mijn vader vroeg dan waar ik die kat gevonden had en zette het dier dan weer teug op de vindplaats.
Een schoolvriendinnetje had kittens die ( dat gebeurde toen ) moesten verdrinken en daar heb ik er toen een mee van naar huis genomen.
Na heel veel gekrijs mocht ik dat kitten houden
Mijn liefde voor katten is nooit over gegaan.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
woensdag 30 maart 2022 om 19:54
Kunnen jouw pa en ik elkaar de hand schudden. Ik wou op paardrijles. Mijn moeder was bang voor paarden en als kind had ze op pianoles gewild. Dus..... je snapt het al. Ik moest op pianoles. Toch ben ik er nog ver mee gekomen maar ik doe er al jaren niets meer mee.
. Verder wilde ik dolgraag een flamencojurk.
woensdag 30 maart 2022 om 20:19
vind ik wel schattig en lekker makkelijk met klittenband, ik snap jouw zoon wellemoos2 schreef: ↑30-03-2022 11:10Dit soort zocht hij als ukkie uit:
En dit soort sandalen: https://www.bergfreunde.nl/bisgaard-ki ... ctureid-10
En ik vond die kleine converse gympen zo schattig maar die wilde hij absoluut niet.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 30 maart 2022 om 20:21
Gelukkig was mijn moeder dan weer wel dol op paarden
woensdag 30 maart 2022 om 20:34
WandaVision schreef: ↑30-03-2022 15:43@surebaby dat ging hier ook zo. Mijn vader was sportief dus ik moest op sport. Dat ik twee linker benen had boeide niet. Alles waar mijn interesse wel naar uit ging (kunst ...toneel...muziek) dat mocht niet. Ik moest op sport daar zou ik weerbaar worden. Want ik werd op de basisschool kapot gepest met mijn jampot bril en eerder genoemd jongens haar. Dan werd ik geslagen op school of moest ik aan andere kinder laten zien wat er in mijn onderbroek zat omdat ze niet geloofden dat ik een meisje was.
Het enige wat de verplichte sportclubjes toevoegden aan mijn leven was dat ik nu en op school en buiten schooltijd gepest werd. Want die schele brillenjood was langzaam..
Needless to say dat zelfvertrouwen pas heel laat kwam bij mij.
herkenbaar... incluus schele brillenjood. Mijn moeder was heel muzikaal en mijn pa van de sport... ik had liever een instrument leren spelen maar moest turnen want dat deed pa vroeger ook 
met hersenschuddingen en gebroken botten als gevolg
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 30 maart 2022 om 20:37
wat een lieve buurvrouwJoyAnna schreef: ↑30-03-2022 15:52En zolang ik me kan herinneren wilde ik een kat. Dat ging niet, want mijn moeder allergisch en mijn vader een vijver vol vissen. We hadden wel een hele lieve buurvrouw bij wie ik altijd met de kat mocht spelen en knuffelen. Ook verzamelde ze tijdschriften voor me met mooie foto's en plaatjes van katten, die mocht ik dan uitknippen en mijn moeder kocht een plakboek voor me. Dat werd toen een echte hobby. Plaatjes uitknippen en in mijn speciale katten-plakboek plakken. Met pritt-stift.
Toen ik zes werd kreeg ik van die buurvrouw ook een heel mooi boek over katten, met informatie, foto's en alles. Ik heb dat boek dertig jaar later nog steeds (en een kat)
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 30 maart 2022 om 22:02
Ohh ik weet het merk niet meer, maar ruik het meteen als ik jouw bericht lees!
woensdag 30 maart 2022 om 22:21
woensdag 30 maart 2022 om 22:23
Hier ook het schoenendebacle. Totdat m'n pa zijn kont tegen de krib gooide en met me mee naar het dorp ging en glittergympen met een dikke zool voor me kocht. Kreeg hij voor op z'n flikker maar ik droeg ze elke dag, tot onvrede van moeders.
Ook ik moest op scouting en dwarsfluiten, want daar 'leerde ik van'. Elk jaar 'vergaten' ze me weer uit te schrijven en moest ik weer. Ongehavend eruit gekomen maar aan beide heb ik nog steeds een gloeiende hekel.
Ik wilde, helemaal toen ik naar de middelbare ging, heel graag zelf kleren kopen. Mocht niet. Dus ik ging in mijn wortelbroek en houthakkershemd en korte kop haar (want kapper was duur) waar me op dag 1 gevraagd werd of ik een jongetje of een meisje was. Die pesterijen duurden 2 jaar.
Ik koester geen wrok gevoelens, want pa en ma deden wat ze dachten dat goed was, en ik was nu eenmaal de oudste. We kunnen er nu om lachen, en ik snap nu ook waarom ik geen hond of paard mocht en waarom ik niet naar Salou mocht op m'n 15e
Ook ik moest op scouting en dwarsfluiten, want daar 'leerde ik van'. Elk jaar 'vergaten' ze me weer uit te schrijven en moest ik weer. Ongehavend eruit gekomen maar aan beide heb ik nog steeds een gloeiende hekel.
Ik wilde, helemaal toen ik naar de middelbare ging, heel graag zelf kleren kopen. Mocht niet. Dus ik ging in mijn wortelbroek en houthakkershemd en korte kop haar (want kapper was duur) waar me op dag 1 gevraagd werd of ik een jongetje of een meisje was. Die pesterijen duurden 2 jaar.
Ik koester geen wrok gevoelens, want pa en ma deden wat ze dachten dat goed was, en ik was nu eenmaal de oudste. We kunnen er nu om lachen, en ik snap nu ook waarom ik geen hond of paard mocht en waarom ik niet naar Salou mocht op m'n 15e
woensdag 30 maart 2022 om 22:24
Een mooi poëzie-album/poesiealbum.
Die waren te koop bij V&D.
Mijn moeder had bedacht dat oma het aan me zou geven voor mijn verjaardag.
Mijn oma snapte het hele concept niet
en gaf me een zwartgrijs boekje met gelige bladzijden.
Ik stamelde 'Dank je wel'.
Toen ging mijn oma - op mijn verjaardag - bepalen wie er het eerst in mijn poesiealbum mocht schrijven. Dat was haar recht, als gever van het cadeau.
Zo ging dat in onze familie.
Ik was het enige meisje in Nederland bij wie de ouders pas op bladzijde 11 en 12 in het poesiealbum staan.
Nog meer poesiealbum verhalen?
Die waren te koop bij V&D.
Mijn moeder had bedacht dat oma het aan me zou geven voor mijn verjaardag.
Mijn oma snapte het hele concept niet
en gaf me een zwartgrijs boekje met gelige bladzijden.
Ik stamelde 'Dank je wel'.
Toen ging mijn oma - op mijn verjaardag - bepalen wie er het eerst in mijn poesiealbum mocht schrijven. Dat was haar recht, als gever van het cadeau.
Zo ging dat in onze familie.
Ik was het enige meisje in Nederland bij wie de ouders pas op bladzijde 11 en 12 in het poesiealbum staan.
Nog meer poesiealbum verhalen?
explorista wijzigde dit bericht op 30-03-2022 22:29
0.34% gewijzigd
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
woensdag 30 maart 2022 om 22:26
Je ouders staan er tenminste beide in. Mijn vader vond dat maar onzin.Explorista schreef: ↑30-03-2022 22:24Een mooi poëzie-album/poesiealbum.
Die waren te koop bij V&D.
Mijn moeder had bedacht dat oma het aan me zou geven voor mijn verjaardag.
Mijn oma snapte het hele concept niet
en gaf me een zwartgrijs boekje met gelige bladzijden.
Ik stamelde 'Dank je wel'.
Toen ging mijn oma - op mijn verjaardag - bepalen wie er het eerst in mijn poesiealbum mocht schrijven. Dat was haar recht, als gever van het cadeau.
Zo ging dat in onze familie.
Ik was het enige meisje in Nederland bij wie de ouders op bladzijde 11 en 12 in het poesiealbum staan.
Nog meer poesiealbum verhalen?
woensdag 30 maart 2022 om 22:26
Nee hoor, hij mij stonden ze er ook inExplorista schreef: ↑30-03-2022 22:24
Ik was het enige meisje in Nederland bij wie de ouders op bladzijde 11 en 12 in het poesiealbum staan.
woensdag 30 maart 2022 om 22:28
woensdag 30 maart 2022 om 22:37
woensdag 30 maart 2022 om 23:02
Een oudere zus wilde ik ook altijd als kind. Nooit geweten dat die dus daadwerkelijk bestond, tot zo’n 10 jaar geleden. Bleek mijn vader een dochter te hebben uit een eerdere relatie. Het kan dus wel.JoyAnna schreef: ↑30-03-2022 15:42Ik ook! Het droomhuis, het strand, de ijssalon... Ik vond de nieuwe Lego-catalogus altijd zo leuk (ben als volwassene nog steeds gek op catalogussen). En kreeg telkens delen van de serie voor mijn verjaardag/Sinterklaas/kerstmis.
Wat ik heel graag wilde maar niet kreeg:
Een oudere zus (dat zou ook nogal moeilijk zijn geweest)
Een hoogslaper. Dat leek me als kind zo leuk, een bed met een trapje en een 'verdieping' eronder. Als ik bij kinderen uit de klas (basisschool) ging spelen hadden ze vaak een hoogslaper, vandaar het idee. Mocht niet.
Als tiener wilde ik dan weer een tweepersoonsbed. Mocht niet en ik begreep niet waarom. Al mijn vriendinnen op de middelbare school hadden er een.
Verder wilde ik vroeger zo’n pratende babypop. Jaren op gehoopt, nooit gekregen. Wel veel van de andere dingen die hier genoemd werden. Leuk om terug te lezen, ik was van diverse dingen alweer vergeten dat ik ze had (zoals die blauw-gele rolschaatsen, of die Dufties).
