Overig
alle pijlers
Watje!
maandag 11 februari 2008 om 21:57
Zit jij ook stiekem te sniffen op de bank, bij programma´s als Spoorloos, All you need is Love, als er iemand onverwacht verrast wordt met een bos bloemen omdat ie al 30 jaar bloeddonor is, of als er een baby wordt geboren in zo n reality-tv-show?
Of als je bij een trouwerij bent, desnoods van een collega die je niet eens echt goed kent, en ze kijken elkaar zo stralend aan tijdens het ja-woord, dat je met tranen in je ogen zit?
Of als je kind in de zandbak tegen een ander kind opschept; "Mijn mama is de beste van de heeeeeeele wereld!"
Kom er dan bij! Wij, vrouwen met ballen, durfen tegenwoordig gewoon toe te geven dat we watjes zijn.
Of als je bij een trouwerij bent, desnoods van een collega die je niet eens echt goed kent, en ze kijken elkaar zo stralend aan tijdens het ja-woord, dat je met tranen in je ogen zit?
Of als je kind in de zandbak tegen een ander kind opschept; "Mijn mama is de beste van de heeeeeeele wereld!"
Kom er dan bij! Wij, vrouwen met ballen, durfen tegenwoordig gewoon toe te geven dat we watjes zijn.
maandag 11 februari 2008 om 22:21
quote:Onderdezon schreef op 11 februari 2008 @ 22:16:
Toen Ayla bij de Mammoetjagers was en kindje-van-gemengde-geesten Rydag overleed, hield ik het echt niet meer. En het was nog wel de vijfde keer ofzo dat ik dat boek las, dus het kwam niet echt als een verrassing. Treurig.
Als jij dat boek gaat lezen weet je dus al dat je op pagina 130 ( bijv.) gaat huilen.
Toen Ayla bij de Mammoetjagers was en kindje-van-gemengde-geesten Rydag overleed, hield ik het echt niet meer. En het was nog wel de vijfde keer ofzo dat ik dat boek las, dus het kwam niet echt als een verrassing. Treurig.
Als jij dat boek gaat lezen weet je dus al dat je op pagina 130 ( bijv.) gaat huilen.
maandag 11 februari 2008 om 22:26
Bob de Bouwer..
Maar, count me in; ik ben ook een gasthuiler (mooi woord Marie!).
Heb vorige week nog ongelofelijk gebruld toen Jennifer dood ging, in As the Word Turns. Soaps werken goed op mijn sentimentklieren.
En idd, Spoorloos en dat soort grappen. Kom maar op met de Kleenex.
Overigens is deze eigenschap vertienvoudigd na mijn moeder-worden.
Maar, count me in; ik ben ook een gasthuiler (mooi woord Marie!).
Heb vorige week nog ongelofelijk gebruld toen Jennifer dood ging, in As the Word Turns. Soaps werken goed op mijn sentimentklieren.
En idd, Spoorloos en dat soort grappen. Kom maar op met de Kleenex.
Overigens is deze eigenschap vertienvoudigd na mijn moeder-worden.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 11 februari 2008 om 22:28
Mercireclames zijn sinds ik kinderen heb 1 groot tranendal
Ik jank om álles. Overigens heeft manlief er hier ook last van sinds we kinderen hebben. Als ik iets met bevallingen of baby's opzet pinkt hij weleens een traantje weg. Of bij extreme home-make over. (als hij weet dat ik dit hier verteld heb gaat hij van me scheiden, ik weet het zeker )
Ik jank om álles. Overigens heeft manlief er hier ook last van sinds we kinderen hebben. Als ik iets met bevallingen of baby's opzet pinkt hij weleens een traantje weg. Of bij extreme home-make over. (als hij weet dat ik dit hier verteld heb gaat hij van me scheiden, ik weet het zeker )
maandag 11 februari 2008 om 22:28
Ja, Poez, ik roep ook altijd dat het bij mij gekomen is door het moederschap. Maar met dat excuus scherm ik dus al 15 jaar en da's nogal lang.
Het grappige is trouwens, dat het bij mij waarschijnlijk een soort therapie is, want ik huil zelden of nooit om mezelf. Gasthuilen of mijlpaaljanken gaat mij heel goed af, maar écht huilen van verdriet doe ik heel zelden.
Het grappige is trouwens, dat het bij mij waarschijnlijk een soort therapie is, want ik huil zelden of nooit om mezelf. Gasthuilen of mijlpaaljanken gaat mij heel goed af, maar écht huilen van verdriet doe ik heel zelden.
.
maandag 11 februari 2008 om 22:35
Hmm, ik ben een schizofreen watje. Emotioneel incontinent en emotioneel op slot in ene. Don't ask, ik weet ook niet hoe ik dat voor elkaar krijg.
Net als Eo's man jank ik bij ehmo, en ook programma's als hart in aktie, een goede film, goede docu etc. maken de ogen nat. Anderzijds kan ik totaal onberoerd kijken naar 'emo-tv' zoals spoorloos en consorten. Ik jank standaard op een begravenis (grrrrr),maar een huwelijk ho maar. Vriendin die jankt of het zwaar heb? Ik jank in stilte een rondje. Rampspoed in de familie? Geen traan.
Nou, welke psych kan zijn/haar hoofd hier nu níet over breken?
Net als Eo's man jank ik bij ehmo, en ook programma's als hart in aktie, een goede film, goede docu etc. maken de ogen nat. Anderzijds kan ik totaal onberoerd kijken naar 'emo-tv' zoals spoorloos en consorten. Ik jank standaard op een begravenis (grrrrr),maar een huwelijk ho maar. Vriendin die jankt of het zwaar heb? Ik jank in stilte een rondje. Rampspoed in de familie? Geen traan.
Nou, welke psych kan zijn/haar hoofd hier nu níet over breken?
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 11 februari 2008 om 22:36
maandag 11 februari 2008 om 22:42
Ja pffff, Jennifers overlijden bij ATWT, janken. Kon erna snel weer lachen omdat ik het schreef bij de Nietjes en VC schreef iets in de trant, jouw sexleven is pas om te janken. Ik weet het niet meer letterlijk maar was zeer grappig en zat weer te schateren achter mijn pc.
Ik kan niet tegen huilende mannen. Andere emotionele beelden pink ik ook een traan weg. Oh de film Champ en de film The Green Mile, oorlogsfilms. Ja vast nog wel meer films maar die zal ik niet allemaal noemen.
De begrafenis van Diana staat mij nog erg bij. Dat nummer van Rose in the wind, janken. Nou kan nog wel even doorgaan.
Ik kan niet van blijdschap huilen. Dat dan weer niet.
Ik kan niet tegen huilende mannen. Andere emotionele beelden pink ik ook een traan weg. Oh de film Champ en de film The Green Mile, oorlogsfilms. Ja vast nog wel meer films maar die zal ik niet allemaal noemen.
De begrafenis van Diana staat mij nog erg bij. Dat nummer van Rose in the wind, janken. Nou kan nog wel even doorgaan.
Ik kan niet van blijdschap huilen. Dat dan weer niet.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
maandag 11 februari 2008 om 22:43
nou..dan meld ik me ook maar. als we thuis bezoek krijgen komen programma's als all you need, of hart in aktie er niet op.
ik kan het vaak nog net inhouden..of doe alsof ik moet gapen hahahahaha dan krjg ik ook tranen..dus dan heb ik een excuus he.
idd, trouwerijen, crematies, zielige films enz enz
eerder nooit zo erg gehad, sinds mn 1e zwangerschap ineens gekregen.........
ik kan het vaak nog net inhouden..of doe alsof ik moet gapen hahahahaha dan krjg ik ook tranen..dus dan heb ik een excuus he.
idd, trouwerijen, crematies, zielige films enz enz
eerder nooit zo erg gehad, sinds mn 1e zwangerschap ineens gekregen.........
maandag 11 februari 2008 om 22:55
quote:Mariannanas schreef op 11 februari 2008 @ 22:28:
Ja, Poez, ik roep ook altijd dat het bij mij gekomen is door het moederschap. Maar met dat excuus scherm ik dus al 15 jaar en da's nogal lang.
Het grappige is trouwens, dat het bij mij waarschijnlijk een soort therapie is, want ik huil zelden of nooit om mezelf. Gasthuilen of mijlpaaljanken gaat mij heel goed af, maar écht huilen van verdriet doe ik heel zelden.Joh dat moederschap is definitief. Prachtexcuus, vasthouden!
De rest vind ik heeel herkenbaar. Ik jank moeilijk voor mezelf, tenzij ik heel erg kwaad ben. Of als ik hevig strijd heb met Kitty en ik kan er niet onderuit om haar echt te straffen, daar kan ik ook niet tegen.
Ja, Poez, ik roep ook altijd dat het bij mij gekomen is door het moederschap. Maar met dat excuus scherm ik dus al 15 jaar en da's nogal lang.
Het grappige is trouwens, dat het bij mij waarschijnlijk een soort therapie is, want ik huil zelden of nooit om mezelf. Gasthuilen of mijlpaaljanken gaat mij heel goed af, maar écht huilen van verdriet doe ik heel zelden.Joh dat moederschap is definitief. Prachtexcuus, vasthouden!
De rest vind ik heeel herkenbaar. Ik jank moeilijk voor mezelf, tenzij ik heel erg kwaad ben. Of als ik hevig strijd heb met Kitty en ik kan er niet onderuit om haar echt te straffen, daar kan ik ook niet tegen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 11 februari 2008 om 22:56
De film Sissy, met Romy Schneider.
Aan het eind, als Romy met haar droomprins door Venetie schreidt, en er geen kip te bekennen is om hun toe te juichen (vanwege de politiek).
Dan komt ineens haar kleine dochtertje over de rode loper aangerend (die ze vanwege ziekte in geen maanden had gezien) die roept "mami, mami!". Romy valt uit haar rol als Keizerin en rent naar haar toe.
De Venetianen, die stiekem door hun luiken gluurden uiteraard, zien dat Zij ook maar een mens is, en gooien massaal de luiken open en langzaam begint een luid gejuich op te klinken.
Man man, tranen met tuiten. Nu weer zit ik door een waas van tranen dit te typen.
Gottegod, het is toch erg he.
Aan het eind, als Romy met haar droomprins door Venetie schreidt, en er geen kip te bekennen is om hun toe te juichen (vanwege de politiek).
Dan komt ineens haar kleine dochtertje over de rode loper aangerend (die ze vanwege ziekte in geen maanden had gezien) die roept "mami, mami!". Romy valt uit haar rol als Keizerin en rent naar haar toe.
De Venetianen, die stiekem door hun luiken gluurden uiteraard, zien dat Zij ook maar een mens is, en gooien massaal de luiken open en langzaam begint een luid gejuich op te klinken.
Man man, tranen met tuiten. Nu weer zit ik door een waas van tranen dit te typen.
Gottegod, het is toch erg he.
maandag 11 februari 2008 om 23:00
quote:Eowynn_ schreef op 11 februari 2008 @ 22:46:
RV, ik heb wel hetzelfde als jij, bij dingen die erg zijn in mijn omgeving, of bij mezelf laat ik meestal geen traan.
De 'grap' is dat ik weer wél kan janken als het iets totaal onverwachts in mijn omgeving betreft. Klinkt heel hard, maar we hebben nogal wat kneusjes in de familie en als er vanuit dat perspectief rot nieuws komt dan verval ik in 'dit is herkenbaar terrein'-autopilot.
Overkomt mijn vriendin précies hetzelfde, dan jank ik wel. Pure schrik, ongeloof en dan in ene wel heel makkelijk in het invoelen schieten.
Hetzelfde heb ik overigens met postieve dingen. Zaken die ik redelijkerwijs kon verwachten of 'wist', daar zal nooit een traan bij komen kijken. Komt het totaal out of the blue, dan is het goede kans dat ik het niet droog houd. Zelfs van een simpel compliment met goede timing.
Met soaps jank ik weer niet mee. Ik ben het er niet mee eens dat Jennifer dood is (atwt is mijn zwakke punt, tja), maar dat uit zich dan weer in lichte wrevel jegens de schrijvers. Terwijl ik me over het algemeen maar wat graag laat meevoeren in het verhaal, net als bij een film.
RV, ik heb wel hetzelfde als jij, bij dingen die erg zijn in mijn omgeving, of bij mezelf laat ik meestal geen traan.
De 'grap' is dat ik weer wél kan janken als het iets totaal onverwachts in mijn omgeving betreft. Klinkt heel hard, maar we hebben nogal wat kneusjes in de familie en als er vanuit dat perspectief rot nieuws komt dan verval ik in 'dit is herkenbaar terrein'-autopilot.
Overkomt mijn vriendin précies hetzelfde, dan jank ik wel. Pure schrik, ongeloof en dan in ene wel heel makkelijk in het invoelen schieten.
Hetzelfde heb ik overigens met postieve dingen. Zaken die ik redelijkerwijs kon verwachten of 'wist', daar zal nooit een traan bij komen kijken. Komt het totaal out of the blue, dan is het goede kans dat ik het niet droog houd. Zelfs van een simpel compliment met goede timing.
Met soaps jank ik weer niet mee. Ik ben het er niet mee eens dat Jennifer dood is (atwt is mijn zwakke punt, tja), maar dat uit zich dan weer in lichte wrevel jegens de schrijvers. Terwijl ik me over het algemeen maar wat graag laat meevoeren in het verhaal, net als bij een film.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 11 februari 2008 om 23:01
maandag 11 februari 2008 om 23:02
quote:Nijntje schreef op 11 februari 2008 @ 22:57:
Ik ook Poez, voor mezelf en mijn directe omgeving ben ik helemaal niet zo n softie. Gek he?
Zoals RV zegt; voer voor psychologen.
Was het niet Poes? die suggereerde dat het misschien een compenseren is?
Ik kan daar voor mezelf wel wat in vinden. Ik jank omdat ik me teveel in leef. Ik jank níet omdat ik aan de oppervlakte blijf van iets. En dat laatste doe ik nog wel eens -vooral bij mezelf?-. Te op slot op 1 punt, dus hupsa dan maar elders compenseren.
Ik ook Poez, voor mezelf en mijn directe omgeving ben ik helemaal niet zo n softie. Gek he?
Zoals RV zegt; voer voor psychologen.
Was het niet Poes? die suggereerde dat het misschien een compenseren is?
Ik kan daar voor mezelf wel wat in vinden. Ik jank omdat ik me teveel in leef. Ik jank níet omdat ik aan de oppervlakte blijf van iets. En dat laatste doe ik nog wel eens -vooral bij mezelf?-. Te op slot op 1 punt, dus hupsa dan maar elders compenseren.
vandaag ga ik van alles kunnen
maandag 11 februari 2008 om 23:03
quote:borodini schreef op 11 februari 2008 @ 23:01:
Nope, niet ongesteld
Dacht wel nog even aan de psyge pijlert in combi met de uitspraak "dit is voer voor de psychologen"
Mss dat sommige enthousiaste diagnosters daarvandaan hierheen kunnen komen, kunnen ze ons ook een diagnose geven Oehoeh, mag ik mag ik? Ik heb een goede! We zijn allemaal HoogInvoelendSensitief. Je weet wel; een soort van 'cum laude' van hsp.
Nope, niet ongesteld
Dacht wel nog even aan de psyge pijlert in combi met de uitspraak "dit is voer voor de psychologen"
Mss dat sommige enthousiaste diagnosters daarvandaan hierheen kunnen komen, kunnen ze ons ook een diagnose geven Oehoeh, mag ik mag ik? Ik heb een goede! We zijn allemaal HoogInvoelendSensitief. Je weet wel; een soort van 'cum laude' van hsp.
vandaag ga ik van alles kunnen
