Overig
alle pijlers
Woorden waar je de kriebels van krijgt
dinsdag 20 oktober 2020 om 22:34
Laatst las ik een internetpagina waarop 'vieze' woorden besproken werden: woorden waarvan de betekenis niet per se vies is, maar waar je wel de kriebels van krijgt. Ik kreeg er echt jeuk van haha. En nu ben ik benieuwd, wat vinden jullie 'vieze' woorden?
Ik trap af: kersvers, kakelvers, leverworst, smikkelen, smullen, korstje, verkleinwoorden zoals dinnetje en mannetje, klont. Als ik even nadenk weet ik er vast nog meer
Ik trap af: kersvers, kakelvers, leverworst, smikkelen, smullen, korstje, verkleinwoorden zoals dinnetje en mannetje, klont. Als ik even nadenk weet ik er vast nog meer
dinsdag 24 november 2020 om 08:54
dinsdag 24 november 2020 om 15:37
"Even" is echt heel erg. Een collega van me gebruikt het in elke zin. "Ben éven naar de afdeling X" en vervolgens blijft ze een uur weg. Dus hoezo "even"? Of ze zegt: Ga het "even" aan Janneke vragen, en vervolgens zit ze een half uur bij Janneke te beppen, terwijl de vraag die ze had in 3 minuten afgehandeld had kunnen zijn (desnoods per intern telefoontje...). Dus hoezo "even"?humanista schreef: ↑24-11-2020 08:54Het woord "even" vind ik echt bloedverziekend irritant. Doe maar even dit, doe maar even dat.
Spannend (omdat er gewoon eng wordt bedoeld).
mag (U mag hier even plaatsnemen. Oh jaa joh!! Mag ik dat?? Als er een stoel staat snap ik zelf ook wel dat ik daar kan gaan zitten en verder: staan is gezond)
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 24 november 2020 om 15:42
Andersom ook hoor. Als iemand aan mij vraagt: "Wil jij even een brief voor mij schrijven over dat en dat onderwerp?" Hoezo, even? Ik ben daar minstens 2 uur mee bezig.pejeka schreef: ↑24-11-2020 15:37"Even" is echt heel erg. Een collega van me gebruikt het in elke zin. "Ben éven naar de afdeling X" en vervolgens blijft ze een uur weg. Dus hoezo "even"? Of ze zegt: Ga het "even" aan Janneke vragen, en vervolgens zit ze een half uur bij Janneke te beppen, terwijl de vraag die ze had in 3 minuten afgehandeld had kunnen zijn (desnoods per intern telefoontje...). Dus hoezo "even"?
dinsdag 24 november 2020 om 15:47
Het was wat ingewikkelder dan dat. Huiskamerconcert was het juiste woord, maar dat vond dan meestal plaats in de salon (zitkamer was niet gebruikelijk als aanduiding). Tijdens een huiskamerconcert werden dan petits fours of andere kleine lekkernijen gepresenteerd, samen met koffie of een glaasje, nadien stonden er kleine sandwiches en wat bouillon klaar in de eetkamer (meestal gingen dan de suitedeuren open) voor de nazit. Dis als het concert rond koffietijd plaatsvond. Was het een middagconcert, dan bleef de eetkamer gesloten en werd er sherry, port, noilly prat, e.d. geserveerd, met kleine hartige hapjes.Gebruna schreef: ↑23-11-2020 20:03@Pejeka; ik heb dat soort concerten ook meegemaakt (inderdaad, in oude Haagse huizen). Ik dacht eigenlijk dat dit soort concerten nog steeds bestaat?
Vanwege de vereniging waar ik destijds lid van was (heeft niet zo lang geduurd ; -), herinner ik mij overigens niet zozeer 'vreemde woorden', wél bijzondere uitspraak. Zoals karaasjh (garage) en tdjim (gym/sport)
En huiskamer zeggen scheen heel erg 'plebs' te zijn. Dat moest 'zitkamer' zijn.
Ooit sprak ik over de Konmar (nu Jumbo geloof ik). De schok !!!
..."Ga jij naar de kón-már???..." en dan wel zó vies uitgesproken dat ik toch maar vroeg wat daar nu zo fout aan was.... afijn, alleen Albert Heijn was blijkbaar 'goed'.
De Konmar was in het begin in Den Haag ook echt een volkswinkel en zat ook in een volkswijk (achter station HS, de Spoorwijk dus). Daar kwam "men" dus niet. Boodschappen werden gedaan op de "Fred" in het Statenkwartier of in Benoordenhout (Breitnerstraat en omgeving). Vlees haalde je bij De Haas, gebak bij Maison Kelder.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 24 november 2020 om 16:19
Geen idee waar de Konmar verder allemaal zat. Het zal halverwege de jaren '80 zijn geweest; wij reden er op de koopavond speciaal voor naar Voorburg (koningin Julianaplein). Als je toen gewoon fulltime werkte, was er geen andere mogelijkheid en moest je kiezen óf op zaterdag óf op de koopavond boodschappen -voor de hele week- doen.pejeka schreef: ↑24-11-2020 15:47[...]
De Konmar was in het begin in Den Haag ook echt een volkswinkel en zat ook in een volkswijk (achter station HS, de Spoorwijk dus). Daar kwam "men" dus niet. Boodschappen werden gedaan op de "Fred" in het Statenkwartier of in Benoordenhout (Breitnerstraat en omgeving). Vlees haalde je bij De Haas, gebak bij Maison Kelder.
De hazelnootgebakjes van Maison Kelder ken ik wel: was grote favoriet om te trakteren op het werk bij verjaardagen (voor Hfl 1,25 p/stuk ; -)
In het kader van woordgebruik: volgens oud-Haags gebruik zei men dan op een verjaardag 'proficiat' tegen de jarige.
Als iemand een verjaardagsfeestje gaf, heette dat een 'partijtje' en dat hazelnootgebakje heette een 'taartje'.
dinsdag 24 november 2020 om 16:22
Dat hazelnootgebak had mijn familie ook altijd op verjaardagen, dan meestal wel een grote taart waar ze punten uit sneden.Gebruna schreef: ↑24-11-2020 16:19Geen idee waar de Konmar verder allemaal zat. Het zal halverwege de jaren '80 zijn geweest; wij reden er op de koopavond speciaal voor naar Voorburg (koningin Julianaplein). Als je toen gewoon fulltime werkte, was er geen andere mogelijkheid en moest je kiezen óf op zaterdag óf op de koopavond boodschappen -voor de hele week- doen.
De hazelnootgebakjes van Maison Kelder ken ik wel: was grote favoriet om te trakteren op het werk bij verjaardagen (voor Hfl 1,25 p/stuk ; -)
In het kader van woordgebruik: volgens oud-Haags gebruik zei men dan op een verjaardag 'proficiat' tegen de jarige.
Als iemand een verjaardagsfeestje gaf, heette dat een 'partijtje' en dat hazelnootgebakje heette een 'taartje'.
En die Konmar op het Julianaplein ken ik ook, daar heb ik zelfs nog wel eens gesolliciteerd, maar afgewezen. Uiteindelijk gewerkt bij de Albert Heijn in de Theresiastraat. Mijn ouders deden altijd boodschappen bij winkelcentrum Mariahoeve maar iedereen noemde dat Makado (nog steeds trouwens).
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 24 november 2020 om 16:40
Iéder gebakje heette een taartje. Mijn oudoom (in 1984 overleden op 104-jarige leeftijd) haalde tot na zijn 100e marsepeingebakjes bij Hus als we op bezoek kwamen (Hus was destijds een gerenommeerde broodbakker, maar de banketafdeling stond bekend om het marsepeingebak, net zoals Kelder bekend stond om het hazelnootgebak). En dan kreeg je inderdaad een "taartje" bij de koffie. Woorden als "kostuum" of "japon" waren ook uit den boze, want dat heette een "pak" en een "jurk"... de zogenaamd "chique" woorden als kostuum en japon werden uitsluitend gebezigd door de omhooggevallen middenklasse die dacht dat het Franse woord chiquer was dan het Nederlandse. In dezelfde filosofie werd ook niet gesproken over een koelkast, maar over een ijskast. Immers, de rijkeren hadden al een ijskast in huis (waarvoor dagelijks blokken ijs werden bezorgd vanuit "ijspaleizen") voordat de koelkast voor het algemene publiek zijn intrede deed. Dus melk bewaarde je in de ijskast, nooit in de koelkast (zelfs al was de ouderwetse ijskast allang vervangen door de moderne koelkast)...Gebruna schreef: ↑24-11-2020 16:19Geen idee waar de Konmar verder allemaal zat. Het zal halverwege de jaren '80 zijn geweest; wij reden er op de koopavond speciaal voor naar Voorburg (koningin Julianaplein). Als je toen gewoon fulltime werkte, was er geen andere mogelijkheid en moest je kiezen óf op zaterdag óf op de koopavond boodschappen -voor de hele week- doen.
De hazelnootgebakjes van Maison Kelder ken ik wel: was grote favoriet om te trakteren op het werk bij verjaardagen (voor Hfl 1,25 p/stuk ; -)
In het kader van woordgebruik: volgens oud-Haags gebruik zei men dan op een verjaardag 'proficiat' tegen de jarige.
Als iemand een verjaardagsfeestje gaf, heette dat een 'partijtje' en dat hazelnootgebakje heette een 'taartje'.
Mijn oudoom (gepensioneerd in 1940 als emeritus hoogleraar, toen hij 60 was), had ook een inwonende dienstbode die tientallen jaren bij hem is gebleven. Toen ik een kind was, was die zeker al 60 jaar oud. Niettemin werd ze nog steeds aangeduid met "het meisje". Er hing een bellenkoord naast de haard en dan kon oudoom zeggen, na de koffie "Wil je het meisje even bellen?" en dan moest je aan dat bellenkoord trekken en dan kwam Jannie (zo heette ze) de koffieboel opruimen...
Tjee, ik heb echt nog dingen meegemaakt die veel jongeren van nu zich niet meer kunnen voorstellen
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 24 november 2020 om 17:36
Hahaha, ja, ik word daar altijd heel rebels van. Net als bij "dan mag u hier even tekenen/dan mag u dit even invullen" etc. Ik denk dan altijd automatisch: dat maak ik zelf wel uit he! Superkinderachtig natuurlijk, maar ik kan er niks aan doenhumanista schreef: ↑24-11-2020 08:54Het woord "even" vind ik echt bloedverziekend irritant. Doe maar even dit, doe maar even dat.
Spannend (omdat er gewoon eng wordt bedoeld).
mag (U mag hier even plaatsnemen. Oh jaa joh!! Mag ik dat?? Als er een stoel staat snap ik zelf ook wel dat ik daar kan gaan zitten en verder: staan is gezond)
Nothing happens for a reason
dinsdag 24 november 2020 om 17:50
Het woord "mogen" gebruiken als "moeten" wordt bedoeld, is inderdaad irritant. "Mogen" impliceert een keuze en dat woord moet je gewoon niet gebruiken als er geen keuze is.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 1 december 2020 om 12:05
Ik ken dit idd alleen uit boeken. Maar in mijn familie kon men ook geen meisje betalen. Ze waren het hoogstens zelf.pejeka schreef: ↑24-11-2020 16:40Iéder gebakje heette een taartje. Mijn oudoom (in 1984 overleden op 104-jarige leeftijd) haalde tot na zijn 100e marsepeingebakjes bij Hus als we op bezoek kwamen (Hus was destijds een gerenommeerde broodbakker, maar de banketafdeling stond bekend om het marsepeingebak, net zoals Kelder bekend stond om het hazelnootgebak). En dan kreeg je inderdaad een "taartje" bij de koffie. Woorden als "kostuum" of "japon" waren ook uit den boze, want dat heette een "pak" en een "jurk"... de zogenaamd "chique" woorden als kostuum en japon werden uitsluitend gebezigd door de omhooggevallen middenklasse die dacht dat het Franse woord chiquer was dan het Nederlandse. In dezelfde filosofie werd ook niet gesproken over een koelkast, maar over een ijskast. Immers, de rijkeren hadden al een ijskast in huis (waarvoor dagelijks blokken ijs werden bezorgd vanuit "ijspaleizen") voordat de koelkast voor het algemene publiek zijn intrede deed. Dus melk bewaarde je in de ijskast, nooit in de koelkast (zelfs al was de ouderwetse ijskast allang vervangen door de moderne koelkast)...
Mijn oudoom (gepensioneerd in 1940 als emeritus hoogleraar, toen hij 60 was), had ook een inwonende dienstbode die tientallen jaren bij hem is gebleven. Toen ik een kind was, was die zeker al 60 jaar oud. Niettemin werd ze nog steeds aangeduid met "het meisje". Er hing een bellenkoord naast de haard en dan kon oudoom zeggen, na de koffie "Wil je het meisje even bellen?" en dan moest je aan dat bellenkoord trekken en dan kwam Jannie (zo heette ze) de koffieboel opruimen...
Tjee, ik heb echt nog dingen meegemaakt die veel jongeren van nu zich niet meer kunnen voorstellen
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 1 december 2020 om 19:36
Het hele huishouden daar was destijds, rond 1975-1980, al iets uit een voorbije tijd. Een tijdcapsule die je dan even live kon meemaken. Maar ik vind het wel heel leuk dát ik het nog heb kunnen meemaken.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 1 december 2020 om 19:54
Dat verschil snap ik dan wel weer. Een gewone boterham met pindakaas is voor mij eten. Maar van een extra lekker iets kan ik smikkelen (met extra smaak eten). Oppeuzelen is voor mij met kleine hapjes ergens van genieten. Een lekker taartje, een koek, dat soort dingen. Lekker behaaglijk thuis met een kleinigheidje wat je écht extra lekker vindt en dan met kleine hapjes geniet.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 2 december 2020 om 12:42
Maar ik hoor een aantal mensen de woorden gebruiken in "even mijn boterhammetje oppeuzelen hoor dan kom ik" of "ik smikkel dit even op dan kom ik ( en dit is dan een boterham of een salade)pejeka schreef: ↑01-12-2020 19:54Dat verschil snap ik dan wel weer. Een gewone boterham met pindakaas is voor mij eten. Maar van een extra lekker iets kan ik smikkelen (met extra smaak eten). Oppeuzelen is voor mij met kleine hapjes ergens van genieten. Een lekker taartje, een koek, dat soort dingen. Lekker behaaglijk thuis met een kleinigheidje wat je écht extra lekker vindt en dan met kleine hapjes geniet.
woensdag 2 december 2020 om 12:47
Aanhangen nog wel. Dat is nog stommer dan "tegen je aanhouden" (zo ken ik 'm).MissPiglet schreef: ↑02-12-2020 10:06Bij ons op kantoor is de uitdrukking: "Mag ik dit even tegen je aanhangen?" gangbaar voor als je wilt dat iemand met je meekijkt. Vind ik ook best irritant.
Nothing happens for a reason
