Psyche
alle pijlers
29 maar qua gedrag niet serieus!!
dinsdag 28 juli 2009 om 10:54
Zo, ik ben onderweg naar het dertigste levensjaar. Gisteren had ik ineens een benauwd gevoel omdat ik me af vroeg of ik nu serieus moet zijn. Tuurlijk weet ik wel dat het allemaal gewoon doorgaat en dat je niet ineens een ander persoon wordt en ik heb dat idee snel uit mijn hoofd gezet maar toch....
wordt je dan niet iemand die perse jong wilt blijven ( op je 50ste nog korte rokjes dragen is een voorbeeld) ....ik ben in de war!
wordt je dan niet iemand die perse jong wilt blijven ( op je 50ste nog korte rokjes dragen is een voorbeeld) ....ik ben in de war!
dinsdag 28 juli 2009 om 10:58
Ik denk dat heel veel mensen met dit soort gedachten lopen als ze bijna 30 worden.
Ik ben er één van
30.. pff het woord alleen al maakt me benauwd.
Het is onzin eigenlijk want je blijft gewoon dezelfde persoon die je altijd was alleen je "leeftijdsnummer" verandert.
Waarom denk je dat je perse jong wil blijven en een 50 jarige in (te) korte rokjes wordt?
Vanaf je 10e naar je 30e ben je toch ook veranderd en volwassener geworden in bijv kledingkeuze?
Ik ben er één van
30.. pff het woord alleen al maakt me benauwd.
Het is onzin eigenlijk want je blijft gewoon dezelfde persoon die je altijd was alleen je "leeftijdsnummer" verandert.
Waarom denk je dat je perse jong wil blijven en een 50 jarige in (te) korte rokjes wordt?
Vanaf je 10e naar je 30e ben je toch ook veranderd en volwassener geworden in bijv kledingkeuze?
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
dinsdag 28 juli 2009 om 11:01
dinsdag 28 juli 2009 om 11:03
dinsdag 28 juli 2009 om 11:07
Hier ook een 29-jarige. Ik heb het idee dat vrouwen 30 als een mijlpaal en meetmoment zien. Dan moeten we alles op een rijtje hebben en al een aantal dingen bereikt.
Ik had altijd het idee dat ik op mijn 30e moeder zou zijn, een koophuis zou hebben en getrouwd zou zijn. En heel volwassen enzo.
Wat blijkt: het koophuis komt er en de lieve vriend is er al een tijd. Toch vind ik dertig gevoelsmatig ook wel een grote overgang. Je laat de twintig achter je, de jaren van alles uitvogelen, studeren, op jezelf gaan wonen, jezelf leren kennen. Dertig staat voor mij meer voor settelen, kinderen krijgen, de volgende levensfase. Persoonlijk heb ik daar overigens geen moeite mee.
Wel begin ik moeite te krijgen met mijn uiterlijk. Want wanneer ben je een 'oude fiets'? Wanneer komt het moment dat je gewoon echt geen lekker ding meer bent? Maar aan de andere kant: hoe belangrijk is het dat jochies je interessant vinden?
Ik had altijd het idee dat ik op mijn 30e moeder zou zijn, een koophuis zou hebben en getrouwd zou zijn. En heel volwassen enzo.
Wat blijkt: het koophuis komt er en de lieve vriend is er al een tijd. Toch vind ik dertig gevoelsmatig ook wel een grote overgang. Je laat de twintig achter je, de jaren van alles uitvogelen, studeren, op jezelf gaan wonen, jezelf leren kennen. Dertig staat voor mij meer voor settelen, kinderen krijgen, de volgende levensfase. Persoonlijk heb ik daar overigens geen moeite mee.
Wel begin ik moeite te krijgen met mijn uiterlijk. Want wanneer ben je een 'oude fiets'? Wanneer komt het moment dat je gewoon echt geen lekker ding meer bent? Maar aan de andere kant: hoe belangrijk is het dat jochies je interessant vinden?
dinsdag 28 juli 2009 om 11:11
dinsdag 28 juli 2009 om 11:18
quote:Thyra schreef op 28 juli 2009 @ 11:01:
En wat bedoel je met 'serieus'?
Als je bedoelt dat je op de bank moet gaan zitten en verder niets meer moet doen, nee, dat is niet de bedoeling.
Als bedoelt 'volwassen worden' , als je daar op je 30e nog mee moet beginnen ben je er rijkelijk laat mee.Vraag me ook af wat je onder serieus verstaat . Ga ook richting de 30 maar ben hier ook niet mee bezig. We zien wel hoe ver we komen.
En wat bedoel je met 'serieus'?
Als je bedoelt dat je op de bank moet gaan zitten en verder niets meer moet doen, nee, dat is niet de bedoeling.
Als bedoelt 'volwassen worden' , als je daar op je 30e nog mee moet beginnen ben je er rijkelijk laat mee.Vraag me ook af wat je onder serieus verstaat . Ga ook richting de 30 maar ben hier ook niet mee bezig. We zien wel hoe ver we komen.
dinsdag 28 juli 2009 om 11:21
quote:Frutje schreef op 28 juli 2009 @ 11:07:
Hier ook een 29-jarige. Ik heb het idee dat vrouwen 30 als een mijlpaal en meetmoment zien. Dan moeten we alles op een rijtje hebben en al een aantal dingen bereikt.
Ik had altijd het idee dat ik op mijn 30e moeder zou zijn, een koophuis zou hebben en getrouwd zou zijn. En heel volwassen enzo.
Mwoah dat is voor mij niet persé iets wat ik wil hebben bereikt op mijn 30e. Ben nu 28, moeder van 2, getrouwd en inmiddels ook een koophuis, maar niet omdat ik dit persé wilde ofzo (dat koophuis dan ) Ik bedoel; ja natuurlijk is het leuk, maar geen voorwaarde voor mijn 30e of om volwassen te zijn. Ik denk dat volwassen zijn niet afhankelijk is van een koophuis hebben, maar veel meer hoe je in het leven staat.
Ik ga over een jaar weer studeren, dus dat hoort voor mij ook niet bij mijn 20-jaren
Hier ook een 29-jarige. Ik heb het idee dat vrouwen 30 als een mijlpaal en meetmoment zien. Dan moeten we alles op een rijtje hebben en al een aantal dingen bereikt.
Ik had altijd het idee dat ik op mijn 30e moeder zou zijn, een koophuis zou hebben en getrouwd zou zijn. En heel volwassen enzo.
Mwoah dat is voor mij niet persé iets wat ik wil hebben bereikt op mijn 30e. Ben nu 28, moeder van 2, getrouwd en inmiddels ook een koophuis, maar niet omdat ik dit persé wilde ofzo (dat koophuis dan ) Ik bedoel; ja natuurlijk is het leuk, maar geen voorwaarde voor mijn 30e of om volwassen te zijn. Ik denk dat volwassen zijn niet afhankelijk is van een koophuis hebben, maar veel meer hoe je in het leven staat.
Ik ga over een jaar weer studeren, dus dat hoort voor mij ook niet bij mijn 20-jaren
dinsdag 28 juli 2009 om 11:25
Ik ben ook bijna 30 maar vind mezelf gelukkig nog lang niet serieus. Zie er ook nog lang niet uit als 30 en voel me al helemaal niet zo.
Wel een eigen huisje in de stad en leuke baan, leuke (4 jaar jongere;-)) vriend
Maar helemaal niet het idee dat ik ineens alles op een rijtje moet hebben.
Wat ik wel sinds een tijdje heb is de drang om alles achter me te laten, huis te verkopen en samen met vriend de wereld te gaan ontdekken. Een jaar helemaal weg van alles en dan bij terugkomst misschien langzaamaan eens aan kinderen te gaan denken.
Wel een eigen huisje in de stad en leuke baan, leuke (4 jaar jongere;-)) vriend
Maar helemaal niet het idee dat ik ineens alles op een rijtje moet hebben.
Wat ik wel sinds een tijdje heb is de drang om alles achter me te laten, huis te verkopen en samen met vriend de wereld te gaan ontdekken. Een jaar helemaal weg van alles en dan bij terugkomst misschien langzaamaan eens aan kinderen te gaan denken.
dinsdag 28 juli 2009 om 11:32
Ben 28 en heb toch ook af en toe last van de 30-kriebels. Niet dat ik het erg vind om over 1,5 jaar dertig te worden, maar moet voor mijn gevoel wel keuzes maken. Nah, eigenlijk valt dat ook al mee. Het koophuis is er al een tijdje, en over een maand ben ik getrouwd (dan voel ik me wel ineens een mevrouw haha..)
Maar heb nog steeds wel dat 'later als ik groot ben'- gevoel. Maar groot ben ik toch al? Wanneer willen we graag proberen een kindje te krijgen? Heb toch wel 30 wat dat betreft als 'magisch' getal in mijn hoofd.
En wat wil ik nou eigenlijk worden, qua beroep? Heb nog steeds niet het idee dat ik dat weet...
Dus ja, zo pieker je wel een eindje weg haha..
Maar heb nog steeds wel dat 'later als ik groot ben'- gevoel. Maar groot ben ik toch al? Wanneer willen we graag proberen een kindje te krijgen? Heb toch wel 30 wat dat betreft als 'magisch' getal in mijn hoofd.
En wat wil ik nou eigenlijk worden, qua beroep? Heb nog steeds niet het idee dat ik dat weet...
Dus ja, zo pieker je wel een eindje weg haha..
dinsdag 28 juli 2009 om 11:43
Wat maakt iedereen het zichzelf toch moeilijk! Als je alle keuzes maar voor je uit blijft schuiven, want 'eng' dan kan ik me voorstellen dat je 30 ziet als een grens.
En wat denk je, dat mensen met een koophuis, kindjes en een trouwring het wél weten en voor elkaar hebben? Dat die verder niets meer doen, behalve getrouwd zijn, een koophuis hebben en kinderen opvoeden?
Ik ben 26, al 5 jaar getrouwd, heb 2 kinderen, geen koophuis, studeer, werk, doe leuke dingen, ben soms serieus, soms helemaal niet, maak bewuste keuzes en sta daar achter, al pakken ze ook weleens verkeerd uit en ik snap eerlijk gezegd al het gemiep niet zo....
En wat denk je, dat mensen met een koophuis, kindjes en een trouwring het wél weten en voor elkaar hebben? Dat die verder niets meer doen, behalve getrouwd zijn, een koophuis hebben en kinderen opvoeden?
Ik ben 26, al 5 jaar getrouwd, heb 2 kinderen, geen koophuis, studeer, werk, doe leuke dingen, ben soms serieus, soms helemaal niet, maak bewuste keuzes en sta daar achter, al pakken ze ook weleens verkeerd uit en ik snap eerlijk gezegd al het gemiep niet zo....
dinsdag 28 juli 2009 om 11:45
dinsdag 28 juli 2009 om 11:58
quote:Thyra schreef op 28 juli 2009 @ 11:43:
Wat maakt iedereen het zichzelf toch moeilijk! Als je alle keuzes maar voor je uit blijft schuiven, want 'eng' dan kan ik me voorstellen dat je 30 ziet als een grens.
En wat denk je, dat mensen met een koophuis, kindjes en een trouwring het wél weten en voor elkaar hebben? Dat die verder niets meer doen, behalve getrouwd zijn, een koophuis hebben en kinderen opvoeden?
Ik ben 26, al 5 jaar getrouwd, heb 2 kinderen, geen koophuis, studeer, werk, doe leuke dingen, ben soms serieus, soms helemaal niet, maak bewuste keuzes en sta daar achter, al pakken ze ook weleens verkeerd uit en ik snap eerlijk gezegd al het gemiep niet zo....Precies. Ik ook niet, en al helemaal niet als er ook nog een leeftijd aan verbonden wordt
Wat maakt iedereen het zichzelf toch moeilijk! Als je alle keuzes maar voor je uit blijft schuiven, want 'eng' dan kan ik me voorstellen dat je 30 ziet als een grens.
En wat denk je, dat mensen met een koophuis, kindjes en een trouwring het wél weten en voor elkaar hebben? Dat die verder niets meer doen, behalve getrouwd zijn, een koophuis hebben en kinderen opvoeden?
Ik ben 26, al 5 jaar getrouwd, heb 2 kinderen, geen koophuis, studeer, werk, doe leuke dingen, ben soms serieus, soms helemaal niet, maak bewuste keuzes en sta daar achter, al pakken ze ook weleens verkeerd uit en ik snap eerlijk gezegd al het gemiep niet zo....Precies. Ik ook niet, en al helemaal niet als er ook nog een leeftijd aan verbonden wordt
dinsdag 28 juli 2009 om 11:59
Eh sorry, maar wat een non-topic is dit zeg!
Alsof leeftijd te maken heeft met hoe je in het leven staat.
Ik ken mensen die als kind al bloedserieuze ouwe opaatjes leken, en vijftigers die eruit zien én zich gedragen alsof ze eeuwig jong blijven.
Het zit allemaal in je instelling, leeftijd is een gemene deler die helemaal niets zegt over je innerlijk of je levensinstelling.
Dus hup, ophouden met dat rare gedoe over "maar ik ben bijna dertig en nu", en gewoon gaan léven!
Alsof leeftijd te maken heeft met hoe je in het leven staat.
Ik ken mensen die als kind al bloedserieuze ouwe opaatjes leken, en vijftigers die eruit zien én zich gedragen alsof ze eeuwig jong blijven.
Het zit allemaal in je instelling, leeftijd is een gemene deler die helemaal niets zegt over je innerlijk of je levensinstelling.
Dus hup, ophouden met dat rare gedoe over "maar ik ben bijna dertig en nu", en gewoon gaan léven!
dinsdag 28 juli 2009 om 12:01
Ik vond 30 worden een crime.
Vroeger dacht ik altijd 'met 30 heb ik het helemaal voor elkaar'.
Toen ik 30 werd sliep ik op mijn oude zolderkamertje bij mijn ouders, omdat ik in scheiding lag, had mijn baan opgezegd en alles was onzeker. Ik vond het eng. Doodeng. Niets van wat ik dacht dat ik rond mijn 30ste zou doen, deed ik. Dat vond ik raar en keek ik tegenop.
Na mijn 30ste is dat wel even weggevaagd... tot ik 35 werd... en opeens dacht 'wat als ik nog kinderen wil, ik ben nu ál 35' etc. etc..
Ik miep niet, maar ja ik ben iemand die wel naar leeftijden kijkt en die daar 'een gevoel bij krijgt'.
Vroeger dacht ik altijd 'met 30 heb ik het helemaal voor elkaar'.
Toen ik 30 werd sliep ik op mijn oude zolderkamertje bij mijn ouders, omdat ik in scheiding lag, had mijn baan opgezegd en alles was onzeker. Ik vond het eng. Doodeng. Niets van wat ik dacht dat ik rond mijn 30ste zou doen, deed ik. Dat vond ik raar en keek ik tegenop.
Na mijn 30ste is dat wel even weggevaagd... tot ik 35 werd... en opeens dacht 'wat als ik nog kinderen wil, ik ben nu ál 35' etc. etc..
Ik miep niet, maar ja ik ben iemand die wel naar leeftijden kijkt en die daar 'een gevoel bij krijgt'.
DTEEZ!
dinsdag 28 juli 2009 om 12:02
dinsdag 28 juli 2009 om 12:16
quote:Djoels schreef op 28 juli 2009 @ 12:02:
Overigens is het niet dat ik er wakker van lig, me er zo druk over maak dat het me stoort in mijn dagelijkse functioneren en overheerst altijd het gevoel, 'gelukkig word ik ouder en mankeer ik niets ernstigs' want dat is nu eenmaal waar het echt om draait in het leven.Amen!
Overigens is het niet dat ik er wakker van lig, me er zo druk over maak dat het me stoort in mijn dagelijkse functioneren en overheerst altijd het gevoel, 'gelukkig word ik ouder en mankeer ik niets ernstigs' want dat is nu eenmaal waar het echt om draait in het leven.Amen!
