Psyche
alle pijlers
achterstand in ontwikkeling
vrijdag 13 november 2020 om 23:03
Beste mensen,
Ik weet niet waar en hoe ik hieraan moet beginnen, maar voor vele zal dit heel raar klinken. Ik ben 26 jaar.
Ik zit in een uitzichtloze cirkel en weet niet hoe ik mijn leven kan verbeteren. Het lijkt alsof ik geen toekomst meer heb.
Ik besef me al een tijdje dat ik sinds de middelbare school depressief ben. Op de basisschool was ik een gezellig kind, kon sociale contacten maken, had vriendinnetjes maar eenmaal op de middelbare school en alles is misgegaan.
Ik heb nooit vriendinnen gehad, maar echt geen en ook nooit een relatie gehad. Ik leef geïsoleerd, in mijn eigen leventje. Ik heb al jarenlang geen contact meer gehad met mijn familie. Ik heb nooit echt gewerkt en doe momenteel een HBO opleiding. Terwijl ik zeeën van tijd heb, lukt scriptie schrijven ook niet.
Vooral toen de pandemie uitbrak kreeg ik het besef dat mijn situatie zo niet verder kan. Er veranderde namelijk niets voor mij op het gebied van sociale contacten/werk.
HBO studie zag ik als een ontwikkeling, ook op het gebied van het maken van sociale contacten. Ik heb heel erg mijn best gedaan om contacten te leggen, maar op een of andere manier ontstaan er geen vriendschappen of het behouden van contact. Ik heb geen studentenleven gehad, na school kwam ik meteen thuis series kijken en opdrachten inleveren voor de deadline.
Door al deze factoren (waarschijnlijk) ben ik heel erg onzeker, super veel faalangst en heb een laag eigenwaarde. Vaak heb ik het gevoel dat ik eigenlijk geen identiteit heb, niet besta.
Ik denk niet dat ik introvert ben, maar ook niet heel extravert zit er tussenin. Ik verlang namelijk wel naar contact en wil helemaal geen einzelgänger zijn, maar ik zit in een vicieuze cirkel.
Vandaag kwam een familielid langs, geheel onverwachts met wat lekkernijen. Ik had het echt niet verwacht ik sprak hem al zo lang niet meer. Ik schaamde me rot, maar vond het wel heel fijn. Vandaag kreeg ik dus weer besef in mijn situatie.
2 maandenlang, sinds september had ik alleen een scriptie waaraan ik moest werken letterlijk one job, maar alsnog loop ik achter, alsof ik geen besef van tijd meer heb.
Ik wil eigenlijk naar de psycholoog, maar ook weer niet omdat ik dus nu bezig hoor te zijn met een scriptie en niet met mijn mentale problemen. Maar ik denk dat dit ook niet meer goed zal komen, ik kan het niet meer goedmaken op deze leeftijd en daarmee bedoel ik vrienden maken, band opbouwen met familieleden en als een normaal mens leven. Ik ben namelijk alles behalve normaal.
Ik hoop dat niemand zich herkent in dit verhaal, want dit gun ik niemand en dan heb ik nog niet alles verteld maar wie heeft er tips?
Ik weet niet waar en hoe ik hieraan moet beginnen, maar voor vele zal dit heel raar klinken. Ik ben 26 jaar.
Ik zit in een uitzichtloze cirkel en weet niet hoe ik mijn leven kan verbeteren. Het lijkt alsof ik geen toekomst meer heb.
Ik besef me al een tijdje dat ik sinds de middelbare school depressief ben. Op de basisschool was ik een gezellig kind, kon sociale contacten maken, had vriendinnetjes maar eenmaal op de middelbare school en alles is misgegaan.
Ik heb nooit vriendinnen gehad, maar echt geen en ook nooit een relatie gehad. Ik leef geïsoleerd, in mijn eigen leventje. Ik heb al jarenlang geen contact meer gehad met mijn familie. Ik heb nooit echt gewerkt en doe momenteel een HBO opleiding. Terwijl ik zeeën van tijd heb, lukt scriptie schrijven ook niet.
Vooral toen de pandemie uitbrak kreeg ik het besef dat mijn situatie zo niet verder kan. Er veranderde namelijk niets voor mij op het gebied van sociale contacten/werk.
HBO studie zag ik als een ontwikkeling, ook op het gebied van het maken van sociale contacten. Ik heb heel erg mijn best gedaan om contacten te leggen, maar op een of andere manier ontstaan er geen vriendschappen of het behouden van contact. Ik heb geen studentenleven gehad, na school kwam ik meteen thuis series kijken en opdrachten inleveren voor de deadline.
Door al deze factoren (waarschijnlijk) ben ik heel erg onzeker, super veel faalangst en heb een laag eigenwaarde. Vaak heb ik het gevoel dat ik eigenlijk geen identiteit heb, niet besta.
Ik denk niet dat ik introvert ben, maar ook niet heel extravert zit er tussenin. Ik verlang namelijk wel naar contact en wil helemaal geen einzelgänger zijn, maar ik zit in een vicieuze cirkel.
Vandaag kwam een familielid langs, geheel onverwachts met wat lekkernijen. Ik had het echt niet verwacht ik sprak hem al zo lang niet meer. Ik schaamde me rot, maar vond het wel heel fijn. Vandaag kreeg ik dus weer besef in mijn situatie.
2 maandenlang, sinds september had ik alleen een scriptie waaraan ik moest werken letterlijk one job, maar alsnog loop ik achter, alsof ik geen besef van tijd meer heb.
Ik wil eigenlijk naar de psycholoog, maar ook weer niet omdat ik dus nu bezig hoor te zijn met een scriptie en niet met mijn mentale problemen. Maar ik denk dat dit ook niet meer goed zal komen, ik kan het niet meer goedmaken op deze leeftijd en daarmee bedoel ik vrienden maken, band opbouwen met familieleden en als een normaal mens leven. Ik ben namelijk alles behalve normaal.
Ik hoop dat niemand zich herkent in dit verhaal, want dit gun ik niemand en dan heb ik nog niet alles verteld maar wie heeft er tips?
vrijdag 13 november 2020 om 23:37
Je bent nog niet verloren hoor. Je hebt nog zo veel jaar voor je waarin er nog zo veel kan gebeuren. Ga echt aan jezelf werken en praten met een psycholoog. Dan zul je erachter komen dat je helemaal niet zo anders bent dan anderen en ga je je steeds normaler voelen. Als je alleen in je wereldje blijft, zul je je vervreemd blijven voelen en dat is denk ik niet wat je wil.
zaterdag 14 november 2020 om 00:11
Raap jezelf bij elkaar en maak een afspraak bij de huisarts. Je bent 26, geen 96, je hebt nog een heel leven voor je. Het voelt nu misschien alsof je de boot hebt gemist en het ook niet meer goed kan komen. Maar dat is echt niet zo. In mijn naaste omgeving ken ik 2 mensen die hetzelfde dachten op jouw leeftijd, beiden hebben nu een relatie, leuke baan, een eigen huisje, en een aantal vrienden.
Uit heel veel dingen in je post blijkt dat je het jezelf niet waard vind. Je geeft aan jezelf te voelen alsof je niet bestaat, geen identiteit hebt. Je wil de psycholoog niet lastig vallen met je problemen. Maar geloof me dat doe je niet, je bent het waard om een fijn en prettig leven te leiden! En als jij nu vast zit in een cirkeltje in je hoofd waar je niet uit komt dan is het helemaal niet erg daar hulp bij te vragen.
Uit heel veel dingen in je post blijkt dat je het jezelf niet waard vind. Je geeft aan jezelf te voelen alsof je niet bestaat, geen identiteit hebt. Je wil de psycholoog niet lastig vallen met je problemen. Maar geloof me dat doe je niet, je bent het waard om een fijn en prettig leven te leiden! En als jij nu vast zit in een cirkeltje in je hoofd waar je niet uit komt dan is het helemaal niet erg daar hulp bij te vragen.
zaterdag 14 november 2020 om 00:15
Rot dat je je zo voelt. Ik herken wel dingen. Op de basisschool sloot ik makkelijk vriendschappen en had aardig wat vriendinnen. Maar op de middelbare school vond ik geen aansluiting, net als op het MBO. In die tijd veel gepest geweest, wat een laag zelfbeeld tot gevolg had. Op elk vlak was ik anders. Zowel qua uiterlijk als in doen en laten, interesses. Jaren geen vriendinnen gehad, terwijl ik toen ook zocht in de vorm van clubjes en sport. Ik voelde verder geen binding met die mensen. Daarna op mijn werk wel een paar leuke contacten bij gekregen. Maar het kost me meer moeite om het te onderhouden dan vroeger. In het begin zijn er dan raakpunten, maar dat verdwijnt vrij snel weer. Of onze afspraken kregen een bijbedoeling: een partner vinden voor haar. Terwijl het mij om samen leuke dingen doen gaat. Ook vaak mee gemaakt dat ik werd afgezegd voor een ander. Wat mij het idee geeft dat ik niet interessant ben.
Ik heb een paar keer kort een vriendje gehad, maar het werd niet serieus. We pasten gewoon niet bij elkaar en de mannen in kwestie lieten vaak merken dat ze zichzelf beter vonden. Dat kon ik er niet bij hebben met mijn al lage zelfbeeld. Dan liever single en dat bevalt vaak prima. Maar soms steekt het wel dat mij de liefde nog nooit overkomen is. Het scheelt ook dat ik nooit verliefd ben en door mijn ASS moeilijk contact maak.
Ik heb verschillende therapieën gehad voor een beter zelfbeeld, maar het heeft weinig geholpen. Het zit te diep.
Ik heb een paar keer kort een vriendje gehad, maar het werd niet serieus. We pasten gewoon niet bij elkaar en de mannen in kwestie lieten vaak merken dat ze zichzelf beter vonden. Dat kon ik er niet bij hebben met mijn al lage zelfbeeld. Dan liever single en dat bevalt vaak prima. Maar soms steekt het wel dat mij de liefde nog nooit overkomen is. Het scheelt ook dat ik nooit verliefd ben en door mijn ASS moeilijk contact maak.
Ik heb verschillende therapieën gehad voor een beter zelfbeeld, maar het heeft weinig geholpen. Het zit te diep.
zaterdag 14 november 2020 om 05:04
Maak maandag een afspraak met je huisarts voor doorverwijzing naar een psychotherapeut en/of psychiater.
Als je je problemen aan wil pakken ontkom je daar niet aan.
Er zijn nu vast meer mensen uit jouw klas die moeite hebben met werken aan hun scriptie, misschien kun je met enkelen van hen een whatsappgroep maken waarin jullie elkaar steunen.
Als je je problemen aan wil pakken ontkom je daar niet aan.
Er zijn nu vast meer mensen uit jouw klas die moeite hebben met werken aan hun scriptie, misschien kun je met enkelen van hen een whatsappgroep maken waarin jullie elkaar steunen.
zaterdag 14 november 2020 om 06:10
je gedraagt je vermijdend. Je hebt zeeën van tijd schrijf je, maar aan je scriptie werken doe je ook half. Dat je geen tijd hebt voor de psych is een smoes. Er zijn mensen die 36 uur werken en die 1x per week naar de psych gaan...
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 14 november 2020 om 07:20
viva-amber schreef: ↑14-11-2020 06:10je gedraagt je vermijdend. Je hebt zeeën van tijd schrijf je, maar aan je scriptie werken doe je ook half. Dat je geen tijd hebt voor de psych is een smoes. Er zijn mensen die 36 uur werken en die 1x per week naar de psych gaan...
Welk een opbeurende bijdrage van zo'n 'profi' online.
Ik ben werkelijk onder de indruk,
argentovivo wijzigde dit bericht op 14-11-2020 07:33
8.71% gewijzigd
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 14 november 2020 om 07:22
Luci_Mster2 schreef: ↑13-11-2020 23:26Er is toch een studenten psycholoog? Gratis? En je bent niet de eerste hoor.
Gewoon regelen.
Echt? Hadden de studenten dit nou maar eerder geweten. Dan hadden zij waarschijnlijk allang jouw raad opgevolgd i.p.v, hier een topic te openen.
Verder nog vragen? Je bent niet de eerste hoor.
Gewoon regelen.
argentovivo wijzigde dit bericht op 14-11-2020 07:49
26.06% gewijzigd
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 14 november 2020 om 07:30
hondenmens schreef: ↑14-11-2020 00:15Rot dat je je zo voelt. Ik herken wel dingen. Op de basisschool sloot ik makkelijk vriendschappen en had aardig wat vriendinnen. Maar op de middelbare school vond ik geen aansluiting, net als op het MBO. In die tijd veel gepest geweest, wat een laag zelfbeeld tot gevolg had. Op elk vlak was ik anders. Zowel qua uiterlijk als in doen en laten, interesses. Jaren geen vriendinnen gehad, terwijl ik toen ook zocht in de vorm van clubjes en sport. Ik voelde verder geen binding met die mensen. Daarna op mijn werk wel een paar leuke contacten bij gekregen. Maar het kost me meer moeite om het te onderhouden dan vroeger. In het begin zijn er dan raakpunten, maar dat verdwijnt vrij snel weer. Of onze afspraken kregen een bijbedoeling: een partner vinden voor haar. Terwijl het mij om samen leuke dingen doen gaat. Ook vaak mee gemaakt dat ik werd afgezegd voor een ander. Wat mij het idee geeft dat ik niet interessant ben.
Ik heb een paar keer kort een vriendje gehad, maar het werd niet serieus. We pasten gewoon niet bij elkaar en de mannen in kwestie lieten vaak merken dat ze zichzelf beter vonden. Dat kon ik er niet bij hebben met mijn al lage zelfbeeld. Dan liever single en dat bevalt vaak prima. Maar soms steekt het wel dat mij de liefde nog nooit overkomen is. Het scheelt ook dat ik nooit verliefd ben en door mijn ASS moeilijk contact maak.
Ik heb verschillende therapieën gehad voor een beter zelfbeeld, maar het heeft weinig geholpen. Het zit te diep.
Wat een lieve reactie
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 14 november 2020 om 07:34
Verkeerde been uit bed gestapt?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 14 november 2020 om 07:38
Je bent net zo normaal als ieder mens, echt waar 
Wat ontzettend rot en eenzaam klinkt jouw proces. Super dapper dat je aan je HBO ben begonnen en nu al bij je scriptie bent aanbeland.
Je merkt dat dit nu niet gaat, ikzelf vind het niet gek als ik je zo lees en hoeveel ballen jij hebt hoog te houden.
Je zegt dat je niks doet, maar eigenlijk doe je zo ontzettend veel. Je bent aan het overleven, overleven van eenzaamheid, verdriet, machteloosheid, geen toekomst perspectief meer voor je zien.
Je idee om naar een psycholoog te gaan moedig ik van harte toe. Dat is hele goede en liefdevolle zelfzorg die je jezelf mag gunnen.
Ik vind je enorm dapper! Sterkte en een knuffel.
Wat ontzettend rot en eenzaam klinkt jouw proces. Super dapper dat je aan je HBO ben begonnen en nu al bij je scriptie bent aanbeland.
Je merkt dat dit nu niet gaat, ikzelf vind het niet gek als ik je zo lees en hoeveel ballen jij hebt hoog te houden.
Je zegt dat je niks doet, maar eigenlijk doe je zo ontzettend veel. Je bent aan het overleven, overleven van eenzaamheid, verdriet, machteloosheid, geen toekomst perspectief meer voor je zien.
Je idee om naar een psycholoog te gaan moedig ik van harte toe. Dat is hele goede en liefdevolle zelfzorg die je jezelf mag gunnen.
Ik vind je enorm dapper! Sterkte en een knuffel.
zaterdag 14 november 2020 om 07:55
Ik lees je andere topic TO. Je besef dat je psychologische hulp moet zoeken maar er niet toe komt uit schaamte.
Je hoeft je werkelijk nergens voor te schamen. Ik zou me pas schamen als ik geen hulp zou zoeken terwijl ik weet dat ik het nodig heb.
Zoveel moedige mensen zijn je voorgegaan, want zoals je merkt vergt het moed om om hulp te vragen!
Moed om dingen aan te gaan die je liever uit de weg gaat. Moed om jezelf onder ogen te komen.
Niks om je voor te schamen dus.
Je hoeft je werkelijk nergens voor te schamen. Ik zou me pas schamen als ik geen hulp zou zoeken terwijl ik weet dat ik het nodig heb.
Zoveel moedige mensen zijn je voorgegaan, want zoals je merkt vergt het moed om om hulp te vragen!
Moed om dingen aan te gaan die je liever uit de weg gaat. Moed om jezelf onder ogen te komen.
Niks om je voor te schamen dus.
zaterdag 14 november 2020 om 07:56
Wat en lieve een mooie post. Ik ben het hier zo mee eens en heb vaak hetzelfde ervaren.Qiyara schreef: ↑14-11-2020 07:38Je bent net zo normaal als ieder mens, echt waar
Wat ontzettend rot en eenzaam klinkt jouw proces. Super dapper dat je aan je HBO ben begonnen en nu al bij je scriptie bent aanbeland.
Je merkt dat dit nu niet gaat, ikzelf vind het niet gek als ik je zo lees en hoeveel ballen jij hebt hoog te houden.
Je zegt dat je niks doet, maar eigenlijk doe je zo ontzettend veel. Je bent aan het overleven, overleven van eenzaamheid, verdriet, machteloosheid, geen toekomst perspectief meer voor je zien.
Je idee om naar een psycholoog te gaan moedig ik van harte toe. Dat is hele goede en liefdevolle zelfzorg die je jezelf mag gunnen.
Ik vind je enorm dapper! Sterkte en een knuffel.
Liefs en sterkte!
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
zaterdag 14 november 2020 om 08:07
Ten eerste, je studie is bijna afgerond, dat vast lopen op een scriptie komt heel vaak voor. Daar kan je hulp bij krijgen. Je bent echt al heel ver gekomen, super knap!
Daarnaast zou je dat familielid kunnen appen om te bedanken, zet dan ook in het appje dat je het leuk zou vinden om volgende week bij hem langs te komen. Als hij dan positief reageert vraag je gelijk wanneer.
Verder kan ook je huisarts helpen bij depressiviteit, als je niet naar een psycholoog wil. Die hulp is een investering voor jezelf en is nog belangrijker dan die scriptie.
Je kan ook hier op viva een oproepje plaatsen om in contact te komen met mensen, volgens mij ontstaan daar regelmatig vriendschappen uit.
Daarnaast zou je dat familielid kunnen appen om te bedanken, zet dan ook in het appje dat je het leuk zou vinden om volgende week bij hem langs te komen. Als hij dan positief reageert vraag je gelijk wanneer.
Verder kan ook je huisarts helpen bij depressiviteit, als je niet naar een psycholoog wil. Die hulp is een investering voor jezelf en is nog belangrijker dan die scriptie.
Je kan ook hier op viva een oproepje plaatsen om in contact te komen met mensen, volgens mij ontstaan daar regelmatig vriendschappen uit.
zaterdag 14 november 2020 om 08:18
Argentovivo schreef: ↑14-11-2020 07:22Echt? Hadden de studenten dit nou maar eerder geweten. Dan hadden zij waarschijnlijk allang jouw raad opgevolgd i.p.v, hier een topic te openen.
Verder nog vragen? Je bent niet de eerste hoor.
Gewoon regelen.
OMG, ik bedoelde dat er juist meer studenten met zulke problemen zijn, dus dat ze niet bang voor een psycholoog hoeft te zijn.
Je kan ook van alles iets negatiefs maken. Wat je ook altijd doet.
En ook lekker in iemands topic die het al zwaar heeft. Bah.
Sorry TO, vraag maandag bij de school naar de studentenpsycholoog. Is gratis en ze kunnen je vast helpen.
zaterdag 14 november 2020 om 08:34
Zoals iedereen hier zou ik je ook een fijne therapeut toewensen. Een therapeut luistert heel goed en stelt vragen, daarmee helpt hij/zij je om in beweging te komen. Er zijn misschien dingen gebeurd in jouw leven waar deze eenzaamheid het gevolg van is.
Als je nog niet meteen bij iemand terecht kunt, kun je ook bellen/chatten/mailen met de luisterlijn: https://www.deluisterlijn.nl/
Vastlopen in een scriptie is trouwens heel normaal. Heb je een scriptiebegeleider? Heb het er eens over met hem of haar. Misschien heeft je begeleider goede tips of misschien kun je extra hulp krijgen.
Als je nog niet meteen bij iemand terecht kunt, kun je ook bellen/chatten/mailen met de luisterlijn: https://www.deluisterlijn.nl/
Vastlopen in een scriptie is trouwens heel normaal. Heb je een scriptiebegeleider? Heb het er eens over met hem of haar. Misschien heeft je begeleider goede tips of misschien kun je extra hulp krijgen.
zaterdag 14 november 2020 om 09:08
zo verder gaan, zal je problemen niet oplossen.
Maak een aantal afspraken
- huisarts
- studentenpsycholoog/begeleider
- studiebegeleider
- studieadviseur
Wanneer de opleiding weet dat je problemen hebt en dat het niet lukt om je scriptie te schrijven kunnen ze je ook niet helpen. Hoe eerder je begeleider dit weet hoe beter ze je kunnen helpen en adviseren.
Maak een aantal afspraken
- huisarts
- studentenpsycholoog/begeleider
- studiebegeleider
- studieadviseur
Wanneer de opleiding weet dat je problemen hebt en dat het niet lukt om je scriptie te schrijven kunnen ze je ook niet helpen. Hoe eerder je begeleider dit weet hoe beter ze je kunnen helpen en adviseren.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zaterdag 14 november 2020 om 09:20
Het is sowieso al heel goed dat je je leven weer op de rit wil krijgen. Mentale problemen oplossen gaat altijd vóór de studie. En ik weet zeker dat het ook bij jou goed kan komen! Het is trouwens niet zo raar om vast te lopen met een scriptie. Juist als je verder weinig te doen hebt steekt somberheid of depressie de kop op.
Ik heb ook een paar keer in jouw situatie gezeten. Studies verpest, geen contacten, oude vrienden kwijtgeraakt. Wat mij steeds hielp is op een rijtje zetten wat ik echt graag zou willen. Vervolgens kun je acties ondernemen om die dingen te bereiken. Kan ook heel klein zijn. Het belangrijkste daarbij is om een soort toekomstbeeld ontwikkelen zodat je weer gemotiveerd raakt. Een psycholoog kan daar bij helpen, maar onderschat jezelf niet!
Ik heb ook een paar keer in jouw situatie gezeten. Studies verpest, geen contacten, oude vrienden kwijtgeraakt. Wat mij steeds hielp is op een rijtje zetten wat ik echt graag zou willen. Vervolgens kun je acties ondernemen om die dingen te bereiken. Kan ook heel klein zijn. Het belangrijkste daarbij is om een soort toekomstbeeld ontwikkelen zodat je weer gemotiveerd raakt. Een psycholoog kan daar bij helpen, maar onderschat jezelf niet!
emblema wijzigde dit bericht op 14-11-2020 22:14
15.52% gewijzigd
zaterdag 14 november 2020 om 09:51
Wat naar dat jij je zo voelt.
Je schrijft dat vanaf de middelbare school, alles mis ging. Wat ging er mis?
Je bent bezig met een HBO opleiding. Dat je helemaal weg zakt, terwijl je niets anders hebt te doen, kan bij een depressie horen. Maar ook omdat het het laatste is om af te ronden en je er klaar mee bent (zoals veel studenten kunnen hebben). Heb je dit al eens met je loopbaan begeleider besproken?
Wat is de reden dat je weinig tot geen contact hebt met je familie? En vrienden/sociale contacten, doe je er moeite voor of is dit je ook teveel?
Werk je, lukt dat een beetje? En kom je ervan rond?
Je bent 26, je hebt echt nog een heel leven voor je. Iedereen heeft recht op medische/psychologische hulp. Hoe jong of oud je ook bent. En met welke problemen je ook worstelt.
Schaam je vooral niet! Het is juist een dappere stap om hulp te vragen. Het is spannend, maar je verdiend het!
Mijn vragen hoef je hier niet te beantwoorden hoor. Maar stel ze aan jezelf en schrijf je antwoorden eens op. En neem ze mee naar de huisarts en/of psycholoog. Zodat zij ook een goed beeld kunnen vormen om te kijken wat voor hulp jij nodig hebt.
Sterkte
Je schrijft dat vanaf de middelbare school, alles mis ging. Wat ging er mis?
Je bent bezig met een HBO opleiding. Dat je helemaal weg zakt, terwijl je niets anders hebt te doen, kan bij een depressie horen. Maar ook omdat het het laatste is om af te ronden en je er klaar mee bent (zoals veel studenten kunnen hebben). Heb je dit al eens met je loopbaan begeleider besproken?
Wat is de reden dat je weinig tot geen contact hebt met je familie? En vrienden/sociale contacten, doe je er moeite voor of is dit je ook teveel?
Werk je, lukt dat een beetje? En kom je ervan rond?
Je bent 26, je hebt echt nog een heel leven voor je. Iedereen heeft recht op medische/psychologische hulp. Hoe jong of oud je ook bent. En met welke problemen je ook worstelt.
Schaam je vooral niet! Het is juist een dappere stap om hulp te vragen. Het is spannend, maar je verdiend het!
Mijn vragen hoef je hier niet te beantwoorden hoor. Maar stel ze aan jezelf en schrijf je antwoorden eens op. En neem ze mee naar de huisarts en/of psycholoog. Zodat zij ook een goed beeld kunnen vormen om te kijken wat voor hulp jij nodig hebt.
Sterkte
zaterdag 14 november 2020 om 09:56
Qiyara schreef: ↑14-11-2020 07:38Je bent net zo normaal als ieder mens, echt waar
Wat ontzettend rot en eenzaam klinkt jouw proces. Super dapper dat je aan je HBO ben begonnen en nu al bij je scriptie bent aanbeland.
Je merkt dat dit nu niet gaat, ikzelf vind het niet gek als ik je zo lees en hoeveel ballen jij hebt hoog te houden.
Je zegt dat je niks doet, maar eigenlijk doe je zo ontzettend veel. Je bent aan het overleven, overleven van eenzaamheid, verdriet, machteloosheid, geen toekomst perspectief meer voor je zien.
Je idee om naar een psycholoog te gaan moedig ik van harte toe. Dat is hele goede en liefdevolle zelfzorg die je jezelf mag gunnen.
Ik vind je enorm dapper! Sterkte en een knuffel.
Heel mooi gezegd!
