Psyche
alle pijlers
Achteruitgang moeder
zondag 11 december 2016 om 22:13
Ik weet niet bij welke pijler ik dit topic het beste kan plaatsen, ik kies voor psyche omdat ik er heel erg mee zit en het ook niet los kan laten.
Ik ben nu een half uurtje thuis van het ziekenhuis en zit nog na te shaken van de zenuwen. Het verhaal typen helpt misschien wel met het verwerken , dus vandaar.
Mijn moeder heeft vanmiddag een tia gekregen. Alweer, want dat is inmiddels de 8ste in 2 jaar tijd. Die daarvoor zijn inmiddels al niet meer te tellen. Vorig jaar heeft ze ook nog eens twee hele zware beroertes gehad, waarvan 1 bijna fataal.
Ik leef dagelijks alleen nog maar in angst. Ik heb begin dit jaar een psycholoog hiervoor opgezocht maar omdat het elke keer zo actueel is en blijft, kan ze daar niet zo heel veel mee. En opzich gaat het allemaal wel, tot een dag zoals vandaag. Dan zakt ook weer helemaal de moed erin. Weer een klap voor haar. Ze heeft de afgelopen twee jaar al zoveel moeten inleveren, vooral kwa geheugen. Nu woont ze gelukkig nog zelfstandig, maar hoelang kan dat nog.
Ook heeft ze vandaag besloten dat ze niet meer gereanimeerd wilt worden mocht het zover komen. Dat was toch wel even schrikken. Voorheen wilde ze dat absoluut wel.
Maar goed, al met al is het dus allemaal echt ff veel te veel. Volgens mijn psycholoog zit ik nu eigenlijk al in een soort van rouwproces en vandaag is dat voor het eerst dat ik het zelf ook zo ervaar. Zwaar kut gewoon
Ik ben nu een half uurtje thuis van het ziekenhuis en zit nog na te shaken van de zenuwen. Het verhaal typen helpt misschien wel met het verwerken , dus vandaar.
Mijn moeder heeft vanmiddag een tia gekregen. Alweer, want dat is inmiddels de 8ste in 2 jaar tijd. Die daarvoor zijn inmiddels al niet meer te tellen. Vorig jaar heeft ze ook nog eens twee hele zware beroertes gehad, waarvan 1 bijna fataal.
Ik leef dagelijks alleen nog maar in angst. Ik heb begin dit jaar een psycholoog hiervoor opgezocht maar omdat het elke keer zo actueel is en blijft, kan ze daar niet zo heel veel mee. En opzich gaat het allemaal wel, tot een dag zoals vandaag. Dan zakt ook weer helemaal de moed erin. Weer een klap voor haar. Ze heeft de afgelopen twee jaar al zoveel moeten inleveren, vooral kwa geheugen. Nu woont ze gelukkig nog zelfstandig, maar hoelang kan dat nog.
Ook heeft ze vandaag besloten dat ze niet meer gereanimeerd wilt worden mocht het zover komen. Dat was toch wel even schrikken. Voorheen wilde ze dat absoluut wel.
Maar goed, al met al is het dus allemaal echt ff veel te veel. Volgens mijn psycholoog zit ik nu eigenlijk al in een soort van rouwproces en vandaag is dat voor het eerst dat ik het zelf ook zo ervaar. Zwaar kut gewoon
zondag 11 december 2016 om 22:45
Wat verdrietig en heftig voor jullie. Kan me voorstellen dat dit loodzwaar is.
Misschien weer terug naar een psycholoog zodat je je verhaal weer kwijt kan en wat steun kan krijgen?
Hier op het forum zitten ook een boel fijne mensen die er altijd zijn voor een luisterend oor. Misschien helpt dat ook.
Hoop dat je wat nachtrust kan pakken. Heel veel sterkte voor jou en voor je moeder
Misschien weer terug naar een psycholoog zodat je je verhaal weer kwijt kan en wat steun kan krijgen?
Hier op het forum zitten ook een boel fijne mensen die er altijd zijn voor een luisterend oor. Misschien helpt dat ook.
Hoop dat je wat nachtrust kan pakken. Heel veel sterkte voor jou en voor je moeder
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
zondag 11 december 2016 om 22:52
Wat heftig, TO. Ik werk zelf in een ziekenhuis als verpleegkundige, weet dat je altijd bij ons als verpleging terecht kan met je zorgen.
Ook als een psycholoog er nu verder niets mee kan is het misschien wel fijn om je hart te kunnen luchten. Heb je verder iemand bij wie je terecht kan en steun kan vinden?
Heel veel sterkte.
Ook als een psycholoog er nu verder niets mee kan is het misschien wel fijn om je hart te kunnen luchten. Heb je verder iemand bij wie je terecht kan en steun kan vinden?
Heel veel sterkte.
