Psyche
alle pijlers
AD en psycholoog gezocht
dinsdag 3 februari 2009 om 15:40
Ik ben afgelopen herfst door de huisarts naar een psycholoog verwezen. Na het eerste gesprek kwam ze tot de conclusie dat ze me niet kan helpen en verwees me door naar een tweedelijnspsycholoog. Daar sta ik inmiddels op de wachtlijst (4 tot 6 maanden!). Ondertussen modder ik gewoon maar door. Vorige week ben ik weer naar de huisarts geweest (vanwege een algemeen naar gevoel door griep enzo) en hij is van mening dat ik nu toch maar vast aan de AD moet. Ik heb in het verleden ook last gehad van depressies en met behulp van therapie en pillen was ik genezen. Dacht ik. Maar goed, ik wil helemaal geen AD! Je wordt er maar dik van, vlakt af, en je libido verhuist naar verweggistan.
Zijn er hier ook mensen die zonder therapie (alvast) AD gebruiken? En van welke middelen zijn bovenstaande bijwerkingen minder of ontbreken ze?
En zijn er mensen met ervaringen met (2elijns)psychologen in omgeving Amstelveen/Aalsmeer?
Zijn er hier ook mensen die zonder therapie (alvast) AD gebruiken? En van welke middelen zijn bovenstaande bijwerkingen minder of ontbreken ze?
En zijn er mensen met ervaringen met (2elijns)psychologen in omgeving Amstelveen/Aalsmeer?
dinsdag 3 februari 2009 om 16:17
Hoi Superfuture, ik slik sinds een week of 6 voor de eerste keer de AD Fluvoxaminemaleaat en ben er eerder van afgevallen dan aangekomen! Ben wel de eerste 2 weken flink misselijk geweest (maar niet boven de pot gehangen) en moe moe moe geweest, maar nu eindelijk begin ik me langzaamaan wat beter te voelen.
Heb wel eerst therapie via de Arbo (via mijn werk) gedaan, nu nog steeds haptotherapie en nu na 1,5 jaar toch ook AD, omdat ik maar bleef hangen in moeheid, neerslachtigheid e.d.
Libido is op zich niet veranderd, maar wel moeilijker om hoogtepunt te bereiken .
Heb wel eerst therapie via de Arbo (via mijn werk) gedaan, nu nog steeds haptotherapie en nu na 1,5 jaar toch ook AD, omdat ik maar bleef hangen in moeheid, neerslachtigheid e.d.
Libido is op zich niet veranderd, maar wel moeilijker om hoogtepunt te bereiken .
dinsdag 3 februari 2009 om 16:46
Hoi Prulletje, ik heb Fluvoxaminemaleaat gegoogled, maar het lijkt me toch wel een middel met pittige bijwerkingen zeg! Zeker het feit dat je de eerste weken niet mag autorijden zou voor mij een probleem zijn. In ieder geval hartelijk bedankt voor je reactie. Ik begrijp dat je nu haptotherapie volgt, wat is dat?
dinsdag 3 februari 2009 om 18:00
Haptotherapie helpt mij om balans te krijgen tussen gevoel en verstand. Ik heb zoveel jaren beslissingen alleen op verstand genomen en die achteraf gezien niet overeenstemmen met wat ik eigenlijk wil. Ik ben heel goed in het beredeneren van alles, maar luister slecht naar mijn gevoel. De therapie helpt mij bewust te worden van wat mijn lichaam nu eigenlijk wil en nodig heeft. Ben ik een beetje duidelijk of klinkt het lekker zweverig.
Ik heb trouwens gewoon altijd auto gereden hoor! Had niet het idee dat het mijn reaktievermogen zodanig beinvloedde. In mijn bijsluiter staat dat als je meer dan 150 miligram per dag slikt je moet oppassen met autorijden. Er staat niet dat het niet mag. Ik slik nu 100 mg per dag. Maar natuurlijk zijn de bijwerkingen per persoon verschillend.
Ik heb trouwens gewoon altijd auto gereden hoor! Had niet het idee dat het mijn reaktievermogen zodanig beinvloedde. In mijn bijsluiter staat dat als je meer dan 150 miligram per dag slikt je moet oppassen met autorijden. Er staat niet dat het niet mag. Ik slik nu 100 mg per dag. Maar natuurlijk zijn de bijwerkingen per persoon verschillend.
dinsdag 3 februari 2009 om 19:04
Hoi Superfuture,
Je hebt al eerder AD geslikt dus weet vast zelf of het je hielp en of je de bijwerkingen ervoor over hebt.
Volgens mij kunnen alle AD min of meer dezelfde bijwerkingen geven en hangt het van de persoon af hoe deze erop reageert. Minste kans op aankomen hebben volgens bij Citalopram en Prozac. Maar ook bij die medicijnen zijn er zowel mensen die er van zijn aangekomen als zijn afgevallen.
Remeron staat volgens mij bekend om het aankomen, maar is een middel dat pas als 3 e of 4 e keuze door psychiaters wordt voorgeschreven.
Als je besluit weer te gaan slikken zou je een ander middel dan vorige keer kunnen proberen en dan zou het kunnen dat je minder last hebt van afvlakking en gewichtstoename (maar geen garantie).
Zelf heb ik nooit last gehad van afvlakking van emoties.
Met AD beginnen voordat therapie start vind ik niet raar. Ik heb bij mijn eerste depressie direct AD gekregen (omdat ik echt niet meer kon) tegelijkertijd met doorverwijzing naar 2 e lijn. Ik zat toen al bij eerste lijns psycholoog en daar ben ik mee verder gegaan totdat ik bij 2 e lijns terecht kon. Door medicatie en hulp psychoog knapte ik al zo op dat ik toen niet meer 2 e lijns traject ben ingegaan.
Op dit moment heb ik weer een depressie (ondanks onderhoudsdosering citalopram) en gelukkig kon ik binnen 10 dagen bij vrijgevestigd psychiater terecht. Deze begint ook met stabiliseren van situatie door middel van (ophogen) medicatie en kijkt daarna verder naar onderliggende oorzaken en eventuele geschikte therapie.
Je hebt al eerder AD geslikt dus weet vast zelf of het je hielp en of je de bijwerkingen ervoor over hebt.
Volgens mij kunnen alle AD min of meer dezelfde bijwerkingen geven en hangt het van de persoon af hoe deze erop reageert. Minste kans op aankomen hebben volgens bij Citalopram en Prozac. Maar ook bij die medicijnen zijn er zowel mensen die er van zijn aangekomen als zijn afgevallen.
Remeron staat volgens mij bekend om het aankomen, maar is een middel dat pas als 3 e of 4 e keuze door psychiaters wordt voorgeschreven.
Als je besluit weer te gaan slikken zou je een ander middel dan vorige keer kunnen proberen en dan zou het kunnen dat je minder last hebt van afvlakking en gewichtstoename (maar geen garantie).
Zelf heb ik nooit last gehad van afvlakking van emoties.
Met AD beginnen voordat therapie start vind ik niet raar. Ik heb bij mijn eerste depressie direct AD gekregen (omdat ik echt niet meer kon) tegelijkertijd met doorverwijzing naar 2 e lijn. Ik zat toen al bij eerste lijns psycholoog en daar ben ik mee verder gegaan totdat ik bij 2 e lijns terecht kon. Door medicatie en hulp psychoog knapte ik al zo op dat ik toen niet meer 2 e lijns traject ben ingegaan.
Op dit moment heb ik weer een depressie (ondanks onderhoudsdosering citalopram) en gelukkig kon ik binnen 10 dagen bij vrijgevestigd psychiater terecht. Deze begint ook met stabiliseren van situatie door middel van (ophogen) medicatie en kijkt daarna verder naar onderliggende oorzaken en eventuele geschikte therapie.
dinsdag 3 februari 2009 om 21:48
Dank jullie wel voor je reacties!
Met dat autorijden valt het dus wel mee?, da's mooi.
en Hiltje, ik heb dus inderdaad eerder AD geslikt. Ik werd toen wel beter, alleen weet ik niet of dat nu de therapie of de pillen was. En ik weet ook niet meer welk pilletje ik had. het was een capsule met korreltjes erin. Afbouwen was trouwens echt een crime! Ik voelde me net een drugsverslaafde... Steeds riep mijn lijf om die pillen, tot ik aan een paar korreltjes uit de capsule genoeg had.. Heeft een hele tijd geduurd, misschien nóg een reden om er niet aan te willen.
Hmmm, eigenlijk is hoe ik me nu voel net als toen met afbouwen, vreemd licht in m'n hoofd en duizelig, en buiten dat ben ik de hele dag doodmoe en 'savonds kan ik niet slapen vanwege piekeren.
pfff. ben het zat. Ik heb ook geen idee wanneer de therapeut tijd voor me heeft (wachtlijst) dus vandaar ook mijn andere vraag of iemand iemand weet in Amstelveen/Aalsmeer?
Met dat autorijden valt het dus wel mee?, da's mooi.
en Hiltje, ik heb dus inderdaad eerder AD geslikt. Ik werd toen wel beter, alleen weet ik niet of dat nu de therapie of de pillen was. En ik weet ook niet meer welk pilletje ik had. het was een capsule met korreltjes erin. Afbouwen was trouwens echt een crime! Ik voelde me net een drugsverslaafde... Steeds riep mijn lijf om die pillen, tot ik aan een paar korreltjes uit de capsule genoeg had.. Heeft een hele tijd geduurd, misschien nóg een reden om er niet aan te willen.
Hmmm, eigenlijk is hoe ik me nu voel net als toen met afbouwen, vreemd licht in m'n hoofd en duizelig, en buiten dat ben ik de hele dag doodmoe en 'savonds kan ik niet slapen vanwege piekeren.
pfff. ben het zat. Ik heb ook geen idee wanneer de therapeut tijd voor me heeft (wachtlijst) dus vandaar ook mijn andere vraag of iemand iemand weet in Amstelveen/Aalsmeer?
dinsdag 3 februari 2009 om 22:53
Mijn huisarts heeft mij een keer naar Psychologenpraktijk SPEL in Amstelveen doorverwezen. Zij had daar goede ervaringen mee. Ik weet niet of daar alleen 1e lijns psychologen zitten of ook 2e lijns (weet trouwens zowiezo niet helemaal goed wat het verschil is).
Ben zelf uiteindelijk daar niet terecht gekomen omdat ik via mijn werk bij de Arbo kwam.
Ben zelf uiteindelijk daar niet terecht gekomen omdat ik via mijn werk bij de Arbo kwam.
dinsdag 3 februari 2009 om 23:11
Hoi Prulletje,
Ik heb SPEL even opgezocht, en het ziet er interresant uit! Ga morgen bellen, misschien kan ik daar wel eerder terecht. Het verschil tussen 1e lijns en 2e lijns is volgens mij dat 1e lijns alleen voor kortdurende klachten zijn die binnen +/- 8 behandelingen zijn op te lossen. Als je daar langer in behandeling bent vergoedt de verzekeraar dat niet meer. Voor 2e lijns geldt dat je in ieder geval meer behandelingen vergoed krijgt. Dacht ik, ben nog niet helemaal zeker hiervan. Morgen dus ook de verzekeraar maar even bellen.
Jij bent via de ARBO onder behandeling? Wat vind je werkgever hiervan? Weten ze het? Ik heb niet zo'n zin om mijn werkgever te laten weten dat ik gek gestoord kierewiet ben het niet alleen kan eigenlijk...
Ik heb SPEL even opgezocht, en het ziet er interresant uit! Ga morgen bellen, misschien kan ik daar wel eerder terecht. Het verschil tussen 1e lijns en 2e lijns is volgens mij dat 1e lijns alleen voor kortdurende klachten zijn die binnen +/- 8 behandelingen zijn op te lossen. Als je daar langer in behandeling bent vergoedt de verzekeraar dat niet meer. Voor 2e lijns geldt dat je in ieder geval meer behandelingen vergoed krijgt. Dacht ik, ben nog niet helemaal zeker hiervan. Morgen dus ook de verzekeraar maar even bellen.
Jij bent via de ARBO onder behandeling? Wat vind je werkgever hiervan? Weten ze het? Ik heb niet zo'n zin om mijn werkgever te laten weten dat ik gek gestoord kierewiet ben het niet alleen kan eigenlijk...
dinsdag 3 februari 2009 om 23:45
Ja, toen ik overspannen thuis zat heeft mijn werkgever (P&O-er) mij gevraagd of ik er misschien behoefte aan had om eens met een psycholoog te gaan praten. Dat kon via de Arbo en zij wilden het wel betalen. Ik heb dat met beide handen aangegrepen. Ik wilde echt alles doen om maar weer beter te worden. Het heeft mij veel geholpen met bewustwording. Door de psycholoog ben ik o.a. gaan ontdekken dat ik mij erg veel met anderen vergelijk en anderen beter vind en daardoor een laag zelfbeeld heb.
Ik ben hierin heel open. Veel van mijn collega's weten dat ik bij een psycholoog heb gelopen en dat ik nu begonnen ben aan de AD. Het komt ook omdat ik naar mijn werkgever wil tonen dat ik er alles aan doe om beter te worden (komt ook voort uit een soort schuldgevoel; wat eigenlijk weet helemaal niet goed is). Hoe is dat bij jou? Weten ze bij jou op het werk niets?
Laat het even weten of je bij SPEL terecht kan. Ben benieuwd.
Ik ben hierin heel open. Veel van mijn collega's weten dat ik bij een psycholoog heb gelopen en dat ik nu begonnen ben aan de AD. Het komt ook omdat ik naar mijn werkgever wil tonen dat ik er alles aan doe om beter te worden (komt ook voort uit een soort schuldgevoel; wat eigenlijk weet helemaal niet goed is). Hoe is dat bij jou? Weten ze bij jou op het werk niets?
Laat het even weten of je bij SPEL terecht kan. Ben benieuwd.
woensdag 4 februari 2009 om 10:34
Op m'n werk weten ze wel dat ik in het verleden problemen heb gehad, maar ik laat liever niet weten dat ik me nu weer naar voel. Ik werk in een echte mannencultuur en psychische problemen zijn daar niet zo geaccepteerd.
Ik heb net naar SPEL gebeld, en ik word in de komende week teruggebeld. Het is toch een praktijk met voornamelijk 1e lijns psychologen en één 2e lijns, die schijnt ook een wachtlijst te hebben, maar hoe lang die is weet ik nog niet.
Gisteravond heb ik in ieder geval wel met mijn vriend gepraat, dat heeft me wel moeite gekost omdat hij nogal van "niet lullen maar gewoon doen" is en weet je wat? Hij staat er helemaal achter dat ik hulp zoek en wil er alles van weten. Dat was wel een pak van mijn hart zeg!
Ik heb net naar SPEL gebeld, en ik word in de komende week teruggebeld. Het is toch een praktijk met voornamelijk 1e lijns psychologen en één 2e lijns, die schijnt ook een wachtlijst te hebben, maar hoe lang die is weet ik nog niet.
Gisteravond heb ik in ieder geval wel met mijn vriend gepraat, dat heeft me wel moeite gekost omdat hij nogal van "niet lullen maar gewoon doen" is en weet je wat? Hij staat er helemaal achter dat ik hulp zoek en wil er alles van weten. Dat was wel een pak van mijn hart zeg!
woensdag 4 februari 2009 om 10:39
@ Superfuture,
Wachtlijst? 4 tot 6 maanden. Waar ben je dan (in godsjezusnaam) naartoe verwezen?
Mijn advies; zoek een psychotherapeut die vrijgevestigd is en gecontracteerd met je zorgverzekeraar, je kunt bij hen een lijst opvragen of downloaden via hun site.
Het is jammer dat je niet meldt in welke stad je woont. Dan zou ik je nog tips kunnen geven, zou het Rotterdam zijn bijvoorbeeld. Kijk eens op www.molemann.nl die zit in meerdere plaatsen en kent geen wachtlijst, ja.. 2 weken misschien.
AD gebruiken zonder goede begeleiding is in mijn ervaring niet zo'n goed idee omdat in sommig geval de klachten eerst verergeren. Geen risico om te nemen.
Sterkte en succes!
Wachtlijst? 4 tot 6 maanden. Waar ben je dan (in godsjezusnaam) naartoe verwezen?
Mijn advies; zoek een psychotherapeut die vrijgevestigd is en gecontracteerd met je zorgverzekeraar, je kunt bij hen een lijst opvragen of downloaden via hun site.
Het is jammer dat je niet meldt in welke stad je woont. Dan zou ik je nog tips kunnen geven, zou het Rotterdam zijn bijvoorbeeld. Kijk eens op www.molemann.nl die zit in meerdere plaatsen en kent geen wachtlijst, ja.. 2 weken misschien.
AD gebruiken zonder goede begeleiding is in mijn ervaring niet zo'n goed idee omdat in sommig geval de klachten eerst verergeren. Geen risico om te nemen.
Sterkte en succes!
woensdag 4 februari 2009 om 11:51
Hoi Superfuture,
Ik ben voor de therapie ook met AD gestart.
Eerst Sertraline 50 mg, wat opgehoogd werd naar 100 mg en nu 150 mg. Daarnaast slikte ik ook dipiperon, wat later veranderd is in Seroquel (dat heeft althans voor mij, bijna geen bijwerkingen). Pas wat later begon mijn therapie.
Ik ben ook door de huisarts doorverwezen, naar het GGZ.
Een maand later ongeveer heb ik een aantal intakegesprekken gehad. Daarna was het wachten, stond ook een paar maand voor. Dat trok ik niet. Het duurde allemaal veel te lang. 2 maand later (na die intakegesprekken) ging het hartstikke mis, met heel veel moeite zelf naar de huisarts gegaan en die heeft toen de crisisdienst gebeld. Toen kwam alles opeens heel snel op gang.
Ik wilde ook geen AD, mn ma heeft dat ook gehad en daardoor was mijn kindertijd voor mij, maar ook voor haar een hel.
Maar op gegeven moment ging het gewoon echt niet meer, en ik moest wel. Ik wilde toen ook alles aanpakken om dat rotte gevoel maar niet meer te hebben. Heeft wel even geduurd voor ik een juiste combinatie daarin gevonden had, maar gelukkig heb ik begeleiding van een goede arts en psycholoog.
Ja, ik ben aangekomen, ik denk een kilo of 15. Maar of dat door de medicijnen komt of door mijn slecht leefpatroon (in depressie tijd veel slapen, weinig doen, onregelmatig eten, niet meer sporten etc.etc.) dat weet ik nog niet.
Sertraline daar merk ik eigenlijk niets van.
Seroquel ook niet, maar ik merk gelijk als ik een keer geen Seroquel slik: dan kan ik niet slapen.
Mijn bijwerkingen zijn minimaal, ik ben niet misselijk, niet ziek geweest, niet duf, kan gewoon autorijden, etc.
Helaas kan ik je geen tips geven met 2elijns psychologen omgeving Amstelveen/Aalsmeer.
Ik hoop dat je snel verder kunt, want ik weet dat wachten echt niet leuk is. Misschien helpt het door nog eens naar je huisarts te gaan en aan te geven dat het echt niet meer gaat zo.
Ik ben voor de therapie ook met AD gestart.
Eerst Sertraline 50 mg, wat opgehoogd werd naar 100 mg en nu 150 mg. Daarnaast slikte ik ook dipiperon, wat later veranderd is in Seroquel (dat heeft althans voor mij, bijna geen bijwerkingen). Pas wat later begon mijn therapie.
Ik ben ook door de huisarts doorverwezen, naar het GGZ.
Een maand later ongeveer heb ik een aantal intakegesprekken gehad. Daarna was het wachten, stond ook een paar maand voor. Dat trok ik niet. Het duurde allemaal veel te lang. 2 maand later (na die intakegesprekken) ging het hartstikke mis, met heel veel moeite zelf naar de huisarts gegaan en die heeft toen de crisisdienst gebeld. Toen kwam alles opeens heel snel op gang.
Ik wilde ook geen AD, mn ma heeft dat ook gehad en daardoor was mijn kindertijd voor mij, maar ook voor haar een hel.
Maar op gegeven moment ging het gewoon echt niet meer, en ik moest wel. Ik wilde toen ook alles aanpakken om dat rotte gevoel maar niet meer te hebben. Heeft wel even geduurd voor ik een juiste combinatie daarin gevonden had, maar gelukkig heb ik begeleiding van een goede arts en psycholoog.
Ja, ik ben aangekomen, ik denk een kilo of 15. Maar of dat door de medicijnen komt of door mijn slecht leefpatroon (in depressie tijd veel slapen, weinig doen, onregelmatig eten, niet meer sporten etc.etc.) dat weet ik nog niet.
Sertraline daar merk ik eigenlijk niets van.
Seroquel ook niet, maar ik merk gelijk als ik een keer geen Seroquel slik: dan kan ik niet slapen.
Mijn bijwerkingen zijn minimaal, ik ben niet misselijk, niet ziek geweest, niet duf, kan gewoon autorijden, etc.
Helaas kan ik je geen tips geven met 2elijns psychologen omgeving Amstelveen/Aalsmeer.
Ik hoop dat je snel verder kunt, want ik weet dat wachten echt niet leuk is. Misschien helpt het door nog eens naar je huisarts te gaan en aan te geven dat het echt niet meer gaat zo.
woensdag 4 februari 2009 om 12:03
Altijd fijn als je partner achter je staat! Zo zie je maar weer dat je niet altijd voor anderen moet invullen wat zij er wel niet van zullen denken. Ik denk dat ze op je werk misschien ook wel heel anders reageren dan je zou verwachten.
Goed van je dat je direkt hebt gebeld. Je bent in ieder geval daadkrachtig en er klaar voor om aktie te ondernemen. Top!!
Goed van je dat je direkt hebt gebeld. Je bent in ieder geval daadkrachtig en er klaar voor om aktie te ondernemen. Top!!
woensdag 4 februari 2009 om 12:33
Wat lief! Dank je wel.
Ik heb vanmorgen ook nog met de GGZ (geestgronden) gebeld, die willen graag eerst een verwijzing zien, maar hebben wel heul veul soorten therapeuten, daar moet toch wel iemand bij zitten die me kan helpen? Gek hoor, het was al de afgelopen herfst dat ik die wachtlijst van 4-6 maanden te horen kreeg en nu was ik dat ineens zat. Zou dat te maken kunnen hebben met AD-ontkenningsgedrag? Dat is denk ik getriggerd door de huisarts, of misschien wel dat de griep-achtige verschijnselen zorgen dat ik me ook geestelijk zo rot voel? Naja, in ieder geval moet ik nu nogmaals een verwijzing van de huisarts regelen, maar dat moet wel lukken.
Ik hoop maar dat de AD in ieder geval uitgesteld kan worden totdat ik eindelijk bij een psycholoog/-ater/hulpverlener terecht kan. Hoe zou zo iemand ook eigenlijk een goede diagnose kunnen stellen als je die rotpillen gebruikt?
En ik was zo trots toen ik er 5 jaar geleden van afgekickt was.
In ieder geval, ik sta nu op de wachtlijst bij 2 hulpverleners, en bijna dus bij 3; wie het eerst komt die het eerst maalt zullen we maar zeggen.
Ik heb vanmorgen ook nog met de GGZ (geestgronden) gebeld, die willen graag eerst een verwijzing zien, maar hebben wel heul veul soorten therapeuten, daar moet toch wel iemand bij zitten die me kan helpen? Gek hoor, het was al de afgelopen herfst dat ik die wachtlijst van 4-6 maanden te horen kreeg en nu was ik dat ineens zat. Zou dat te maken kunnen hebben met AD-ontkenningsgedrag? Dat is denk ik getriggerd door de huisarts, of misschien wel dat de griep-achtige verschijnselen zorgen dat ik me ook geestelijk zo rot voel? Naja, in ieder geval moet ik nu nogmaals een verwijzing van de huisarts regelen, maar dat moet wel lukken.
Ik hoop maar dat de AD in ieder geval uitgesteld kan worden totdat ik eindelijk bij een psycholoog/-ater/hulpverlener terecht kan. Hoe zou zo iemand ook eigenlijk een goede diagnose kunnen stellen als je die rotpillen gebruikt?
En ik was zo trots toen ik er 5 jaar geleden van afgekickt was.
In ieder geval, ik sta nu op de wachtlijst bij 2 hulpverleners, en bijna dus bij 3; wie het eerst komt die het eerst maalt zullen we maar zeggen.
woensdag 4 februari 2009 om 12:41
Ik zou er gewoon voor gaan. Met een verwijzing van de huisarts kan het vrij snel gaan. Alle hulp die je kunt krijgen met open armen aanpakken.En over de AD beslis je uiteindelijk nog altijd zelf! Tegen mij hebben ze gezegd dat het beter was dat ik die pillen zou slikken, omdat het me wat meer open zou maken. (Ben een heel gesloten persoon).
Ik hoop echt voor je dat je snel goede hulp krijgt.
Ik weet uit ervaring hoe vervelend het is als je moet wachten!
Ik hoop echt voor je dat je snel goede hulp krijgt.
Ik weet uit ervaring hoe vervelend het is als je moet wachten!
woensdag 4 februari 2009 om 14:47
Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent omdat je al 5 jaar was "afgekickt" van de AD, maar wie weet heb je nu snel en op tijd aan de bel getrokken en kun je het nu op eigen kracht. Maar om af en toe hulp te krijgen van medicijnen is geen schande hoor. Als jij je er maar beter bij voelt. Dat is het allerbelangrijkste!
Ik had toevallig ook bij de geestgronden eens geinformeerd naar een mindfulness cursus. Ken het dus wel van naam.
Helaas konden zij nog niet opgeven wanneer de cursussen weer zouden beginnen, dus heb ik me nu voor een cursus in maart opgegeven, maar dan bij een particuliere instantie.
Ik had toevallig ook bij de geestgronden eens geinformeerd naar een mindfulness cursus. Ken het dus wel van naam.
Helaas konden zij nog niet opgeven wanneer de cursussen weer zouden beginnen, dus heb ik me nu voor een cursus in maart opgegeven, maar dan bij een particuliere instantie.
woensdag 4 februari 2009 om 16:45
Hoi weltschmerz, ik ben ook nogal gesloten, vooral over dingen die ik niet leuk vind. Bedoel je dat je met pillen wat spontaner wordt?
En Prulletje, het is niet dat ik AD slikken echt een "schande" vind, maar meer dat ik het dan niet zelf doe, snap je? Ik wil het in ieder geval eerst proberen met een therapeut, en dan zien we wel.
En Mindfullness, toen ik dat idd zag staan op de site van Geestgronden kwam ik toch wel tot de conclusie dat ik graag dáár geholpen wil worden, lijkt me namelijk wel wat voor mij. Ik kan me zoooo vreselijk ergeren aan helemaal niks en ben snel afgeleid dat ik denk dat ik daar wel baat bij zou hebben. Misschien kunnen ze dat in de therapie erbij gooien? (heb geen ervaringen met dat soort instanties, de vorige keer was ik geholpen door een vrijgevestigde psycholoog, maar ben inmiddels 80 km verderop gaan wonen, dus om naar dezelfde therapeut te gaan wordt wat lastig)
De verwijzing van de huisarts is vanmiddag naar de Geestgronden gefaxt, daarna krijg ik hopelijk snel bericht!
En Prulletje, het is niet dat ik AD slikken echt een "schande" vind, maar meer dat ik het dan niet zelf doe, snap je? Ik wil het in ieder geval eerst proberen met een therapeut, en dan zien we wel.
En Mindfullness, toen ik dat idd zag staan op de site van Geestgronden kwam ik toch wel tot de conclusie dat ik graag dáár geholpen wil worden, lijkt me namelijk wel wat voor mij. Ik kan me zoooo vreselijk ergeren aan helemaal niks en ben snel afgeleid dat ik denk dat ik daar wel baat bij zou hebben. Misschien kunnen ze dat in de therapie erbij gooien? (heb geen ervaringen met dat soort instanties, de vorige keer was ik geholpen door een vrijgevestigde psycholoog, maar ben inmiddels 80 km verderop gaan wonen, dus om naar dezelfde therapeut te gaan wordt wat lastig)
De verwijzing van de huisarts is vanmiddag naar de Geestgronden gefaxt, daarna krijg ik hopelijk snel bericht!
woensdag 4 februari 2009 om 20:54
Hi Future,
Ik hoop inderdaad dat je snel terecht kunt, dan heb je zelf in ieder geval het idee dat je er aan werkt. Ik vind dat je huisarts ook snel meewerkt als ze vanmiddag de verwijzing gelijk naar de geestgronden hebben gefaxt. Wat zeiden ze bij de GGZ? Is het inderdaad het beste om tegelijk bij een 2e lijns therapeut te beginnen?
Weltschmerz, ik geloof dat jij het ook niet makkelijk hebt, aan je andere topic te zien. Gelukkig heb ik nooit het gevoel gehad dat ik het niet meer zag zitten. Wel dat ik anderen ongelooflijk tot last was/ben. Op mijn werk, maar ook in de prive sfeer. Verschrikkelijk vind ik dat. Terwijl de mensen om je heen dat juist vaak helemaal niet zo ervaren. Ik heb me ook heel eenzaam gevoeld. Ik vond op dit forum wel herkenning en dat vond ik heel prettig. Ik ken weinig mensen in mijn omgeving met overspannenheid/burn-out/depressie. Wel met bipolair/manisch depressief. Heb jij ook anderen in je omgeving waar je er- of herkenning vind?
Ik hoop inderdaad dat je snel terecht kunt, dan heb je zelf in ieder geval het idee dat je er aan werkt. Ik vind dat je huisarts ook snel meewerkt als ze vanmiddag de verwijzing gelijk naar de geestgronden hebben gefaxt. Wat zeiden ze bij de GGZ? Is het inderdaad het beste om tegelijk bij een 2e lijns therapeut te beginnen?
Weltschmerz, ik geloof dat jij het ook niet makkelijk hebt, aan je andere topic te zien. Gelukkig heb ik nooit het gevoel gehad dat ik het niet meer zag zitten. Wel dat ik anderen ongelooflijk tot last was/ben. Op mijn werk, maar ook in de prive sfeer. Verschrikkelijk vind ik dat. Terwijl de mensen om je heen dat juist vaak helemaal niet zo ervaren. Ik heb me ook heel eenzaam gevoeld. Ik vond op dit forum wel herkenning en dat vond ik heel prettig. Ik ken weinig mensen in mijn omgeving met overspannenheid/burn-out/depressie. Wel met bipolair/manisch depressief. Heb jij ook anderen in je omgeving waar je er- of herkenning vind?
woensdag 4 februari 2009 om 22:01
Hoi Superfuture,
mijn psychiater zegt dat door die pillen ik wat opener wordt, doordat ik wat meer rust heb daardoor en dan iets makkelijker zou kunnen praten. Spontaan is misschien nog een groot woord, maar ik merk wel dat ik wel makkelijker praat dan voorheen. Niet dat dat nou makkelijk is, maar toch.
Ik hoop dat je snel bij Geestgronden terecht kunt. Je kan zelf denk ik ook wel aangeven dat je die therapievorm wel ziet zitten?
Ik zit nu gewoon bij een psych van het GGZ, maar die bevalt me goed, evenals degene die me medicijnen voorschrijft.
Ik zie ze de komende tijd minder vaak, omdat ik op stage moet voor mijn studie en de komende maanden aan de kant van Nederland zit, 280km verderop. Maar voor hun ga ik wel terug zo nu en dan. Ik wil geen andere psych, dat werkt niet voor mij. Ik heb het zo afgesproken dat ik ongeveer 1 x per maand terug ga, en anders moet ik bellen (dat is trouwens iets wat ik echt niet zomaar zal doen).
@Prulletje
Ik vind zelf ook wel eens dat ik anderen tot last ben. Zelfs mn psych. Dan denk ik dat ik haar tijd ophoud, terwijl ze die beter in anderen kan steken. En in de privesfeer vind iik het ook lastig om aan te geven als het niet gaat ofzo , ik vind het heel moeilijk om om hulp te vragen, omdat er iets in mn kop zit dat ik alles alleen op moet lossen. Ik weet iid dat mensen het om je heen vaak anders ervaren. Anderen mogen huilen, hun emoties laten zien, ik niet (dat maak ik er zelf van, dat zit echt tussen mijn oren).
Ik ken in mijn omgeving eigenlijk niemand met een depressie. Ik heb het wel aan een paar mensen verteld, maar ze begrijpen sommige dingen niet. Ik kwam op dit forum wat herkenning tegen en daarom heb ik me maar geregistreerd. Het is toch wel fijn om af en toe even met iemand die het begrijpt over dit soort dingen van gedachten te kunnen wisselen. In ieder geval vind ik het wel fijn dat jullie me reactie geven, en me niet als buitenstaander beschouwen omdat ik net binnen kom vallen op dit forum. Thanks!
mijn psychiater zegt dat door die pillen ik wat opener wordt, doordat ik wat meer rust heb daardoor en dan iets makkelijker zou kunnen praten. Spontaan is misschien nog een groot woord, maar ik merk wel dat ik wel makkelijker praat dan voorheen. Niet dat dat nou makkelijk is, maar toch.
Ik hoop dat je snel bij Geestgronden terecht kunt. Je kan zelf denk ik ook wel aangeven dat je die therapievorm wel ziet zitten?
Ik zit nu gewoon bij een psych van het GGZ, maar die bevalt me goed, evenals degene die me medicijnen voorschrijft.
Ik zie ze de komende tijd minder vaak, omdat ik op stage moet voor mijn studie en de komende maanden aan de kant van Nederland zit, 280km verderop. Maar voor hun ga ik wel terug zo nu en dan. Ik wil geen andere psych, dat werkt niet voor mij. Ik heb het zo afgesproken dat ik ongeveer 1 x per maand terug ga, en anders moet ik bellen (dat is trouwens iets wat ik echt niet zomaar zal doen).
@Prulletje
Ik vind zelf ook wel eens dat ik anderen tot last ben. Zelfs mn psych. Dan denk ik dat ik haar tijd ophoud, terwijl ze die beter in anderen kan steken. En in de privesfeer vind iik het ook lastig om aan te geven als het niet gaat ofzo , ik vind het heel moeilijk om om hulp te vragen, omdat er iets in mn kop zit dat ik alles alleen op moet lossen. Ik weet iid dat mensen het om je heen vaak anders ervaren. Anderen mogen huilen, hun emoties laten zien, ik niet (dat maak ik er zelf van, dat zit echt tussen mijn oren).
Ik ken in mijn omgeving eigenlijk niemand met een depressie. Ik heb het wel aan een paar mensen verteld, maar ze begrijpen sommige dingen niet. Ik kwam op dit forum wat herkenning tegen en daarom heb ik me maar geregistreerd. Het is toch wel fijn om af en toe even met iemand die het begrijpt over dit soort dingen van gedachten te kunnen wisselen. In ieder geval vind ik het wel fijn dat jullie me reactie geven, en me niet als buitenstaander beschouwen omdat ik net binnen kom vallen op dit forum. Thanks!
woensdag 4 februari 2009 om 22:50
Wat ze bij de GGZ zeggen weet ik nog niet, eerst gaan ze aan de hand van de verwijzing kijken of ik daar inderdaad terecht kan, willen jullie helpen duimen?
Dat van anderen tot last zijn herken ik wel... Daarom heeft het zo lang geduurd voordat ik er met mijn vriend over durfde te praten, en dan blijkt het helemaal niet zo'n last te zijn.
Ik ken in het echt ook niet iemand die psychische klachten heeft waar ik mee kan praten. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant ook niet zo jammer omdat ik bang ben een beetje teveel herkenning te vinden. Hier op het forum kun je tenminste rustig nadenken voordat je op een bericht antwoord geeft.
Ik kan me zoooo goed voorstellen dat wanneer je eenmaal een psych gevonden hebt waarmee het klikt je niet iemand anders wil. Dat zou niet werken ook denk ik. Fijn dat je kunt bellen Weltschmerz als het moeilijk is! Echt doen hoor, je bent je psych heus niet tot last! Daar zijn ze voor opgeleid, en mocht je het moeilijk vinden om van haar te vragen of ze á la minute tijd voor je heeft kun je gewoon op afspraak bellen, net als wanneer je een "live" afspraak hebt.
Ik ga nu slapen, morgen moet ik weer werken en morgenavond ben ik hier weer. (ben geloof ik de enige die op het werk niet kan internetten)
Dat van anderen tot last zijn herken ik wel... Daarom heeft het zo lang geduurd voordat ik er met mijn vriend over durfde te praten, en dan blijkt het helemaal niet zo'n last te zijn.
Ik ken in het echt ook niet iemand die psychische klachten heeft waar ik mee kan praten. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant ook niet zo jammer omdat ik bang ben een beetje teveel herkenning te vinden. Hier op het forum kun je tenminste rustig nadenken voordat je op een bericht antwoord geeft.
Ik kan me zoooo goed voorstellen dat wanneer je eenmaal een psych gevonden hebt waarmee het klikt je niet iemand anders wil. Dat zou niet werken ook denk ik. Fijn dat je kunt bellen Weltschmerz als het moeilijk is! Echt doen hoor, je bent je psych heus niet tot last! Daar zijn ze voor opgeleid, en mocht je het moeilijk vinden om van haar te vragen of ze á la minute tijd voor je heeft kun je gewoon op afspraak bellen, net als wanneer je een "live" afspraak hebt.
Ik ga nu slapen, morgen moet ik weer werken en morgenavond ben ik hier weer. (ben geloof ik de enige die op het werk niet kan internetten)
donderdag 5 februari 2009 om 12:48
Tuurlijk helpen we mee duimen!! Heel veel zelfs.
Ik vind het toch heel goed dat je het aan je vriend hebt verteld.
Getuigt toch ook wel van durf. Ik heb er heel lang over gedaan voordat ik het iemand verteld heb, maar eerst jaren voor mezelf lopen ontkennen trouwens. Al dan niet expres, het was denk ik meer een overlevingsmechanisme. Was al eens eerder naar een psych doorgestuurd (verplicht vanuit school) maar dat werkte niet en die man snapte niets van me. Hij zei toen ook iets van goh ik weet echt niet wat ik met jou aan moet.
Ook niet echt bevorderlijk natuurlijk.
Tja en dat bellen. Dat doe ik niet. Niet zomaar in ieder geval. In principe niet. Nou ja, een keer, maar toen was er niemand bereikbaar, dus dat was ook eens en nooit weer. Op moeilijke momenten ben je zelf toch meestal degene die jezelf moet 'redden'. En vaak is het ook nog dat als je belt, je eigen psych er niet is of bezig is en dan moet je alsnog met iemand anders gaan praten. Dat lukt echt niet hoor, ik klap dan helemaal dicht. Of trouwens, het is me wel een keer gelukt, toen het helemaal misging. Na maanden wachten, wachten wachten ben ik bij de GGZ in een of andere groep gepleurd. Dat was op dat moment echt geen goed plan. Maar ik moest, omdat je zonder naar die bijeenkomsten te gaan geen verdere hulp zou krijgen. Eerste bijeenkomst toen gegaan, maar het was vreselijk. Driekwart van de aanwezigen studeerden zelf psychologie, iedereen praatte en praatte, en ik klapte helemaal dicht. Ik heb me nog nooit zo erg alleen en een buitenstaander gevoeld als toen. Na die bijeenkomst heb ik urenlang rondgefietst, ik heb geen idee waar ik geweest ben. Mezelf volledig afgesloten van alles en iedereen, een hel was het, een hel. Op een of andere manier na een dag of 4 toch de huisarts weten te bellen en daar een dag later langs gegaan. Bij de huisarts alles eruit gegooid , ik was echt compleet van slag, en die heeft toen de groepsbegeleiders /crisisdienst ingeschakeld.Die kwamen me toen halen. Ik geloof dat ze met zn 2-en eerst wel een half uur tegen me aan hebben zitten praten voordat er iets uit kwam...
Je bent niet de enige hoor die op het werk niet kan internetten.
Ik kan dat ook niet, maar ik ben toevallig nu even wat meer vrij omdat ik net tussen alle afronding op school en mn stage inzit.
Heb je trouwens op dit moment wel iets of iemand (huisarts of GGZ of ...) waar je op terug kunt vallen als het niet gaat?
Ik vind het toch heel goed dat je het aan je vriend hebt verteld.
Getuigt toch ook wel van durf. Ik heb er heel lang over gedaan voordat ik het iemand verteld heb, maar eerst jaren voor mezelf lopen ontkennen trouwens. Al dan niet expres, het was denk ik meer een overlevingsmechanisme. Was al eens eerder naar een psych doorgestuurd (verplicht vanuit school) maar dat werkte niet en die man snapte niets van me. Hij zei toen ook iets van goh ik weet echt niet wat ik met jou aan moet.
Ook niet echt bevorderlijk natuurlijk.
Tja en dat bellen. Dat doe ik niet. Niet zomaar in ieder geval. In principe niet. Nou ja, een keer, maar toen was er niemand bereikbaar, dus dat was ook eens en nooit weer. Op moeilijke momenten ben je zelf toch meestal degene die jezelf moet 'redden'. En vaak is het ook nog dat als je belt, je eigen psych er niet is of bezig is en dan moet je alsnog met iemand anders gaan praten. Dat lukt echt niet hoor, ik klap dan helemaal dicht. Of trouwens, het is me wel een keer gelukt, toen het helemaal misging. Na maanden wachten, wachten wachten ben ik bij de GGZ in een of andere groep gepleurd. Dat was op dat moment echt geen goed plan. Maar ik moest, omdat je zonder naar die bijeenkomsten te gaan geen verdere hulp zou krijgen. Eerste bijeenkomst toen gegaan, maar het was vreselijk. Driekwart van de aanwezigen studeerden zelf psychologie, iedereen praatte en praatte, en ik klapte helemaal dicht. Ik heb me nog nooit zo erg alleen en een buitenstaander gevoeld als toen. Na die bijeenkomst heb ik urenlang rondgefietst, ik heb geen idee waar ik geweest ben. Mezelf volledig afgesloten van alles en iedereen, een hel was het, een hel. Op een of andere manier na een dag of 4 toch de huisarts weten te bellen en daar een dag later langs gegaan. Bij de huisarts alles eruit gegooid , ik was echt compleet van slag, en die heeft toen de groepsbegeleiders /crisisdienst ingeschakeld.Die kwamen me toen halen. Ik geloof dat ze met zn 2-en eerst wel een half uur tegen me aan hebben zitten praten voordat er iets uit kwam...
Je bent niet de enige hoor die op het werk niet kan internetten.
Ik kan dat ook niet, maar ik ben toevallig nu even wat meer vrij omdat ik net tussen alle afronding op school en mn stage inzit.
Heb je trouwens op dit moment wel iets of iemand (huisarts of GGZ of ...) waar je op terug kunt vallen als het niet gaat?
donderdag 5 februari 2009 om 18:15
Tja ik zit kennelijk toch een beetje anders in elkaar. Ik heb er geen moeite mee om het anderen te vertellen, maar mijn ervaring is wel dat anderen niet goed begrijpen wat er met je gebeurt. Alleen mijn man, de rots in de branding, begrijpt het nog het beste. Mijn ouders, broers en zussen snappen er niks van. Leven best wel mee, maar echt snappen, nee.
Toen ik overspannen thuis kwam en het echt niet meer ging; ik huilde omdat ik de gedachten in mijn hoofd niet meer tot stilstand kreeg en ik daar ongelooflijk bang van werd heeft hij ervoor gezorg dat ik diezelfde avond nog een pammetje kreeg. Wat een opluchting was dat. Even rust in het hoofd.
Hij is degene die mij kan motiveren. Die mij erop wijst wat ik nog wel kan als ik opsom wat ik allemaal niet kan en wat niet lukt. Bij hem is het glas halfvol, bij mij half leeg. Ik weet het ik mag me echt gelukkig prijzen met zo'n kerel.
Tjonge Weltschmerz jij hebt echt wel slechte ervaringen achter de rug. Is dat nou gewoon pech hebben? Heb je een tijdje bij de crisisdienst overnacht en hoe heb je dat ervaren? In mijn familie ken ik ook iemand die verschillende keren bij de crisisdienst is geweest. Op eigen initiatief, maar ook min of meer gedwongen. Best heftig vond ik toen. Ik wist helemaal niet wat er aan de hand was en wat ging gebeuren. Nu denk ik daar veel gemakkelijker over. Soms is het gewoon even nodig om in een strakke structuur rust te krijgen. Was dat bij jou ook zo?
@Future, kennelijk ben je nog wel aan het werk. Trek je dat een beetje?
Toen ik overspannen thuis kwam en het echt niet meer ging; ik huilde omdat ik de gedachten in mijn hoofd niet meer tot stilstand kreeg en ik daar ongelooflijk bang van werd heeft hij ervoor gezorg dat ik diezelfde avond nog een pammetje kreeg. Wat een opluchting was dat. Even rust in het hoofd.
Hij is degene die mij kan motiveren. Die mij erop wijst wat ik nog wel kan als ik opsom wat ik allemaal niet kan en wat niet lukt. Bij hem is het glas halfvol, bij mij half leeg. Ik weet het ik mag me echt gelukkig prijzen met zo'n kerel.
Tjonge Weltschmerz jij hebt echt wel slechte ervaringen achter de rug. Is dat nou gewoon pech hebben? Heb je een tijdje bij de crisisdienst overnacht en hoe heb je dat ervaren? In mijn familie ken ik ook iemand die verschillende keren bij de crisisdienst is geweest. Op eigen initiatief, maar ook min of meer gedwongen. Best heftig vond ik toen. Ik wist helemaal niet wat er aan de hand was en wat ging gebeuren. Nu denk ik daar veel gemakkelijker over. Soms is het gewoon even nodig om in een strakke structuur rust te krijgen. Was dat bij jou ook zo?
@Future, kennelijk ben je nog wel aan het werk. Trek je dat een beetje?
donderdag 5 februari 2009 om 18:44
Hee, daar ben ik weer!quote:Prulletje1 schreef op 05 februari 2009 @ 18:15:
Hij is degene die mij kan motiveren. Die mij erop wijst wat ik nog wel kan als ik opsom wat ik allemaal niet kan en wat niet lukt.
Hee, zo eentje heb ik ook !
@Future, kennelijk ben je nog wel aan het werk. Trek je dat een beetje?
Ja, ik ben nog wel gewoon aan het werk, ik werk 4 dagen in de week, alleen was ik de afgelopen week thuis met griepigheid. En dat gaat best goed hoor! Ik ben (nog) niet overspannen maar omdat ik eerdere ervaringen heb wil ik er nu graag op tijd bij zijn, voordat ik weer helemaal tralala-oetie word
Jeetje Werltschmertz, de crisisopvang, dat is behoorlijk heftig hoor! Hier heb ik gelukkig nog nooit mee te maken gehad, lijkt me angstig
Hij is degene die mij kan motiveren. Die mij erop wijst wat ik nog wel kan als ik opsom wat ik allemaal niet kan en wat niet lukt.
Hee, zo eentje heb ik ook !
@Future, kennelijk ben je nog wel aan het werk. Trek je dat een beetje?
Ja, ik ben nog wel gewoon aan het werk, ik werk 4 dagen in de week, alleen was ik de afgelopen week thuis met griepigheid. En dat gaat best goed hoor! Ik ben (nog) niet overspannen maar omdat ik eerdere ervaringen heb wil ik er nu graag op tijd bij zijn, voordat ik weer helemaal tralala-oetie word
Jeetje Werltschmertz, de crisisopvang, dat is behoorlijk heftig hoor! Hier heb ik gelukkig nog nooit mee te maken gehad, lijkt me angstig
donderdag 5 februari 2009 om 21:34
Ach ja pech... ik weet het niet, het is gewoon zo gelopen, en dat ligt ook deels aan mij hoor, omdat ik ook goed ben ik verstoppen.
Ik heb trouwens niet bij de crisisdienst overnacht. Ze kwamen me halen bij de huisarts, hebben met me gesproken en hem van hun medicijnen meegehad. Ben toen naar huis gegaan en bijna 3 hele dagen geslapen. Moest me wel melden en vanaf toen gelijk onder controle van arts.
Ik zag ook heel erg tegen zo'n crisisdienst op. Mn huisarts wilde ze al een keer eerder bellen maar dat heb ik toen tegengehouden. Uiteindelijk viel het best mee, en ben ik blij dat het toen gebeurd is. Vanaf toen kwam het hele hulpproces pas echt in gang. Het duurde bij mij gewoon veel te lang. Ik was echt blij dat ze toen kwamen achteraf, want ik trok het echt niet meer. Ik kan me nog wel herinneren dat ik toen dacht: ik zou die ochtend naar de huisarts gaan, als ze me nu niet helpen, dan stop ik er gelijk mee. Maar ze liet me niet meer gaan. Wat achteraf goed was.
Maar dat je het toch nog trekt met werken, knap! Met school ben ik echt een tijd gestopt, het ging echt niet meer. Mn bijbaantje altijd wel aangehouden, omdat ik het geld veel te hard nodig had, maar zwaar was het wel.
Lijkt me toch wel fijn dat jullie mannen er veel begrip voor hebben! Misschien moet ik er ook maar zo een zoeken
Ik heb trouwens niet bij de crisisdienst overnacht. Ze kwamen me halen bij de huisarts, hebben met me gesproken en hem van hun medicijnen meegehad. Ben toen naar huis gegaan en bijna 3 hele dagen geslapen. Moest me wel melden en vanaf toen gelijk onder controle van arts.
Ik zag ook heel erg tegen zo'n crisisdienst op. Mn huisarts wilde ze al een keer eerder bellen maar dat heb ik toen tegengehouden. Uiteindelijk viel het best mee, en ben ik blij dat het toen gebeurd is. Vanaf toen kwam het hele hulpproces pas echt in gang. Het duurde bij mij gewoon veel te lang. Ik was echt blij dat ze toen kwamen achteraf, want ik trok het echt niet meer. Ik kan me nog wel herinneren dat ik toen dacht: ik zou die ochtend naar de huisarts gaan, als ze me nu niet helpen, dan stop ik er gelijk mee. Maar ze liet me niet meer gaan. Wat achteraf goed was.
Maar dat je het toch nog trekt met werken, knap! Met school ben ik echt een tijd gestopt, het ging echt niet meer. Mn bijbaantje altijd wel aangehouden, omdat ik het geld veel te hard nodig had, maar zwaar was het wel.
Lijkt me toch wel fijn dat jullie mannen er veel begrip voor hebben! Misschien moet ik er ook maar zo een zoeken
