AD en psycholoog gezocht

Nou dat lijkt wel veel op mijn verlanglijstje Future. Vooral de eerste en derde. Ik laat zoveel afhangen van de meningen van anderen. Ik moet wat zelfstandiger worden! Me niks van anderen aantrekken en mijn eigen plan trekken. Ik mag er tenslotte ook zijn!

Toch?



Heb vandaag een goeie dag gehad. Echt uitdagende dossiers onder handen gehad. De dag ging als een speer en ik heb er geen hoofdpijn aan over gehouden zoals ik gisteren wel had. Ben gisteren met een pil het bed in gedoken en heb er slecht van geslapen, maar gelukkig was het vanmorgen voorbij en is het niet meer teruggekomen. Ik ga nu even mijn dagelijkse ontspanningsoefeningen doen! Fijne avond jullie beiden.

Heb jarenlang ad geslikt zonder therapie of wat dan ook.

Toch respect hoor, dat jullie gewoon doorwerken ondanks alles. Ik begin de 16de weer, aan mn stage, fulltime. Tot die tijd wat kleinere dingen, laatste zaken van school afwerken, gelukkig maar 2 dagen. Aan de ene kant zie ik er ontzettend tegenop, maar aan de andere kant heb ik er ook wel zin in. Kan ik het wel aan, kan ik wel met die nieuwe collega's overweg, haal ik het niveau wel? Maar ja, daar kom je natuurlijk maar op een manier achter: proberen!



Fulltime werken valt me meestal zwaar op een of andere manier, ideaal zou zijn 4 dagen in de week ofzo. Maar ja, ik heb nu nog niet zoveel te zeggen natuurlijk, dus zal me wel aan moeten passen.



Dat is misschien wel een goed idee, zo'n lijstje samenstellen.Ga ik ook eens proberen;

-Zelfvertrouwen lijkt me een goed beginpunt. Mijne is niet bijzonder hoog, maar ik vind het ook heel moeilijk om daar mee bezig te gaan. Ik vind zelf namelijk dat ik van mezelf niet kan/mag zeggen dat ik ergens goed in ben etc.

-Dat minder afhankelijk zijn van (de mening van) anderen vind ik ook wel een goed punt. Ik denk dat ik daar onbewust toch meer 'last' van heb dan ik zelf denk. Vaak houd ik mijn mening of ideeën voor me omdat ik weerstand verwacht.

-Me niet zo snel uit het veld laten slaan. Vaak als het een beetje tegenzit gooi ik het bijltje er al heel snel bij neer.

-Werken aan 'relaties'. Ik heb veel problemen met het 'hechten' aan mensen. Een of ander zelfbeschermingsmechanisme om geen 'pijn' meer te hoeven voelen. Maar dat is toch iets wat ik zal moeten leren, al weet ik nog niet precies hoe. Ik wil wel graag wat meer mensen om me heen geloof ik, misschien een vriendje, al is dat niet iets wat je kunt afdwingen natuurlijk

-Mijn ongezonde leefgedrag aanpakken. De laatste tijd eet ik héél onregelmatig, ongezond. Aangekomen ben ik zeker, en dat wil ik er maar al te graag weer af hebben. Als ik volgende week verhuisd ben wil ik zo snel mogelijk alles regelen: sporten, mn eetpatroon weer in orde maken, etc.

-Mezelf laten zien op mijn stage. Bewijzen dat ik het wel kan, niet alleen t.o.v. anderen, maar ook voor mezelf.



Dat was het even voor nu, meer kan ik even niet ophalen.

Ben ook wel een beetje moe, heb vandaag een soort 7-provincies reis gehouden :S

Fijne avond nog !

Ik ben ook een tijd uit de running geweest Weltschmerz. Zo'n vier maanden denk ik helemaal niet gewerkt, daarna heeeeeel langzaam weer opgebouwd. En ik heb de luxe dat ik maar 4 dagen werk. Heb vroeger wel 5 dagen gewerkt, maar na een auto-immuun ziekte trok ik dat niet meer en heb ik het beperkt tot een halve dag minder (4 wat langere dagen (van 9-6). En nu ga ik wsl 4 dagen van 9-5 werken. Dat is voor mijn gezondheid het beste denk ik.



Hey Future heb je en nieuwe avatar?? Ben je een lezer? Zo ja moet je ook eens op de viva boeken topic op entertainment kijken. Veel tips voor boeken. Zelf bven ik fan van de thrillers.



Ik zit trouwens steeds te kijken wat de avatar van Weltschmerz precies is, maar kan het toch niet zo goed zien. Het lijkt een soort paarse piano of zo met een bal. Misschien kan je een toelichting geven?

Mijn avatar stelt geloof ik niet heel specifieks iets voor. Het is een soort gebogen piano, met een soort discobal met daarom heen allerlei cd's en sterretjes. Het was meer dat ik geen avatar zo lelijk vond staan en dat deze op dit kleine formaat wel mooi leek. Oko de kleurencombinatie vond ik wel mooi.

Het komt van een website waar ze veel meer van dat soort ontwerpen hebben staan. Ik geloof dat het shutterstock heette.

Eigenlijk had ik een ander avatar op het oog maar die kwam zo onduidelijk over, dat ik deze maar gekozen heb. Het zegt niet gelijk bijzonder veel over me. Of nou ja misschien wel een beetje, ik hou wel van muziek en ik heb piano gespeelt.





@Superfuture;

Ik wil het eigenlijk helemaal niet zien als 'ellende in mijn hoofd'. Het is niet per definitie slecht, die 'ellende' want op een of anderemanier heb ik het 'nodig' hoe gek dat ook klinkt.



Ik heb me nooit leren hechten aan mensen, alleen maar om dat juist niet te doen. Zo in de trant van : mensen verlaten je altijd, je staat er altijd alleen voor, mensen zijn niet te vertrouwen, etc.etc. En omdat ik 'waardeloos' was, ging ik me niet hechten om vooral maar geen andere mensen tot last te zijn. Ik kon beter alleen zijn, dan richtte ik anderen tenminste geen 'schade' toe.



Al met al kan ik toch wel zeggen dat ik 2 mensen heb die ik wel onder de catagorie 'vrienden' zou kunnen indelen.

Ik ga niet uit, tenminste, niet in de zin van discotheken, kroegen etc. Maar het zijn wel mensen waar ik soms "leuke dingen" mee kan doen: naar de bioscoop, karten, bowlen, dat soort zaken. En ondanks dat ze misschien anders zijn dan ik, vergeet ik door hun af en toe wel een beetje de oorlog in mn hoofd.



Als ik iemand tegenkom waarmee het klikt vind ik het ook lastig om dat in stand te houden. Soms weet ik niet wat ik moet zeggen, en dan val ik stil.



@Prulletje/Superfuture;

Lezen jullie ook boeken m.b.t. dit onderwerp, of gerelateerde zaken?

Tja ik denk dat ik me wel goed kan hechten en ik denk zelfs teveel, waardoor ik heel afhankelijk word van deze personen. Ik heb nooit alleen gewoond. Ik ben direct vanuit huis gaan samenwonen. Ik ben vreselijk bang om later alleen achter te blijven. Ik heb geen kinderen en die zullen er nu ook niet meer komen. Het idee dat mijn ouders overlijden vind ik al niet te dragen, laat staan dat mijn man overlijdt. Pffffff

Dus Weltschmerz ergens er tussenin zou het beste zijn. Ben jij heel zelfstandig geworden? Hoe vind jij het idee om mensen te verliezen?



Enneh dat idee dat je vrienden moet hebben waarmee je leuke dingen doet word je zo opgelegd door de omgeving! Ik heb daar ook last van omdat ik heel erg luister naar wat anderen vinden.

Als ik hoor wat mijn collega allemaal gaat doen in het weekend, dan vind ik mijzelf maar een saaie muts! Maar eigenlijk vind ik het ook heerlijk om alleen thuis te zijn, te doen waar ik zin in heb (veel lezen en achter de computer). Wel moet ik me altijd even ertoe zetten om lekker te gaan wandelen, want dat is goed voor me, en niet alleen omdat anderen dat tegen me zeggen, maar dat is uit eigen ervaring ook bevestigd.



Ik heb alleen 1 boek gelezen over burn-out en een boek dat ik van mijn hatotherapeut kreeg. Ben even de titel kwijt. Maar die laatste vond ik helemaal niets. Dat wees alleen maar de vinger naar je ouders. Die waren direkt of indirect de schuld van alles. Kreeg er helemaal de kriebels van. Natuurlijk ben ik er van overtuigd dat ik door mijn ouders gevormd ben. Ik zie ook echt waar mijn zwakke plekken, zoals perfectionisme, vandaan komen, maar om nou de hele tijd te lezen dat als jij dit doet, dat komt doordat je oudes zo deden. Nee, dat was geen boek voor mij.

Ik denk dat ik heel zelfstandig ben. Of in ieder geval heel zelfstandig geweest. Ik was toen ik thuis woonde vaak alleen en moest alles zelf oplossen, etc. Daarna ben ik gaan samenwonen maar daarna was het over. Hoe moeilijk en zwaar ik het ook gehad heb; ik heb (tot een jaar geleden dan) nog nooit om hulp gevraagd, op wat voor manier dan ook.



Misschien ben ik wel bang om alleen te blijven, maar op een of andere manier probeer ik me er voor in te dekken. Ik voel me wel vaak alleen, onbegrepen. Maar ergens wil ik niet alleen zijn.

Ik vind het ook fijn mensen om me heen te hebben, en de laatste tijd mis ik misschien wel een relatie. Samen is het wel complexer, maar het kan ook wel heel leuk zijn...

Zoals het er nu naar uit ziet wil ik geen kinderen (ik wil niet dat die hetzelfde meemaken wat ik heb gedaan, en ik wil ook niet dat ze zich zo voelen als ik heb gedaan).

Op een of andere manier weet ik dat iedereen die in mijn leven komt, vroeg of laat verloren gaat, op wat voor manier dan ook.

Dat idee vindt ik niet prettig, en daarom vermeed ik denk ik voorheen ook altijd contacten. Nu dus niet meer.

Het enige rotte op dit moment wel voor mij, vindt ik het idee straks zonder mn psych verder te gaan. Ik wilde heel lang niemand 'in mijn wereld' laten kijken en had torenhoge muren om me heen staan. Het heeft lang geduurd, maar mn psych is er doorgekomen. En ik wist natuurlijk van te voren dat er een eind aan zou komen ooit, maar op een of andere manier ben ik me misschien wel een beetje gaan 'hechten' en vind ik het vervelend dat juist op het moment dat ik me een keer gehecht heb, het weer moet stoppen.



Verder vind ik het soms fijn om alleen te zijn.

Ik heb op een of andere manier ook wel wat tijd nodig, voor mezelf. Even dingen op een rijtje zetten, even rust zoeken.

Vergeleken bij wat anderen doen ben ik ook maar saai hoor.

Ik doe nu ook niet veel anders dan slapen, computeren, lezen. Maar straks moet daar wel verandering in komen.



Ik heb wel veel gelezen over onderwerp-gerelateerde boeken, veel over depressie, suïcide en wat daar bij hoort. Maar ook visies van andere mensen op het leven.



Kan me wel voorstellen dat dat boek waar je het over hebt niet echt tof is. Ik zou er denk ik ook niet goed tegen kunnen iemand de schuld te geven. Oke, je ouders hebben wel grote invloed op je, maar om nou steeds hun als schuldige aan te wijzen. Mn psych heeft ook wel eens gezegd: Ja maar zij hadden er voor je moeten zijn, etc.etc.

Maar weet je, ze doen het niet altijd expres. Ze zitten soms zelf zo in de knoop ... ik heb echt waar, respect voor mijn ouders. Het zijn geen mensen die een makkelijk leven achter de rug hebben, en ik neem ze nu niets kwalijk meer.

Ik kan het toch niet veranderen, en zij ook niet. Het is niet hun bedoeling geweest, maar op dat moment konden ze niet anders. En als ik me in hun situatie probeer te verplaatsen, weet ik niet of ik het zelf wel beter had kunnen doen.

Het is lastig allemaal, maar ik denk dat dit het beste is hoe ik er mee om kan gaan. Die tussenweg.......het klinkt zo makkelijk die te kiezen, maar het is voor mij althans juist de moeilijkste.

Hoi Superfuture, heb je inmiddels al bericht van de GGZ gekregen of je op korte termijn terecht kunt bij een tweede lijns psycholoog???



Het is en beetje stil op dit topic....

Weltschmerz hoe gaat ie met jou? Hoe vaak kom je nu nog bij je psych? Kun je niet met hem/haar afspreken dat je een paar keer per jaar blijft komen? Ik kan me voorstellen dat je het prettig vind dat er iemand is die je verhaal kent en waar je gewoon heel af en toe nog je ei kwijt kunt. Met je therapeut bespreek je gewoon hele andere dingen dan die je met je vrienden/familie of zelfs met je partner bespreekt.

Superfuture ik herken dat wel dat ik afspraken het liefst op een vrije dag plan. Ik vind het vervelend om prive-afspraken tijdens kantooruren te maken. Maar misschien was het toch beter geweest om het een week eerder te plannen. Maar ja, hoe leg je dat dan weer uit op je werk. Ik snap het wel, maar of het verstandig is. Hoe voel je je nu? Is het nog steeds even heftig?



Ik heb ook geen kinderen, maar heb gelukkig niet vaak hoeven uit te leggen waarom niet. Ik vind dat namelijk nog best lastig. Het is bij ons geen pertinent nee, maar ik heb ook nooit echt moeder gevoelens gehad of rammelende eierstokken. Nu het voor mij te laat is, denk ik er wel vaak over of ik er geen spijt van zal krijgen later. Hopelijk heeft dit alleen met de leeftijd en met mijn overspannenheid te maken.



Hey Weltschmerz waar zit je? Hopelijk alles ok?

@Prulletje: Ik ga vanaf nu nog 1 keer in de maand/ 2 maanden naar de psych, afhankelijk van hoe het mij uitkomt vooral.

Ben nu zelf bewust ook wat meer afstand aan het nemen.Hoe gaat het verder met jou?



@Superfuture, goed dat je over 4 weken terecht kan. Misschien is het een idee om alvast wat dingen op papier te gaan zetten? Als je er moeite mee hebt om het te vertellen bijvoorbeeld. Ik heb dat in het begin ook gedaan, omdat ik dichtklapte en geen zinnig woord meer uit kon brengen. Toen heb ik alles opgeschreven, mee naar de intake genomen en dat briefje maar gegeven, zodat ik toch nog 'kon zeggen' wat ik wou zeg maar.



Over dat geen kinderen willen: op een of andere manier lijkt het alsof veel mensen er niet eens over nadenken, die 'nemen' gewoon kinderen omdat iedereen dat doet.

Dat ik niet wil dat kinderen het zelfde meemaken als ik is niet de enigste reden hoor. Ik zie niet in wat de 'wereld' kinderen te bieden heeft, ik vind het geen geschikte plaats om mezelf voor te moeten planten.



Er is nog niets verwatert toch? Dat je een paar dagen reageert hoeft niet meteen te betekenen dat je laks bent

Hoe gaat het verder met je?

Oh ja dat zou ik ook hebben als mijn mannetje een weekje weg zou gaan. Vreselijk. Gelukkig heeft die van mij een eigen zaak en is vakantie echt een uitzondering (1x per jaar en dan gelukkig met mij!), dus het zal niet echt voorkomen.



Vreemd dat je niets hebt gehoord van SPEL. Niet zo netjes. Ik hoop echt dat je bij de Geestgronden verder gaat komen. Wat kan dat wachten lang duren he. Zeker nu je geen "praatpaal" thuis hebt zitten.



Ik had gisteren niet zo'n hele goeie dag. Heb overgewerkt en was daarover flink boos op mezelf. Ik voel het unheimische gevoel al terugkomen voor maandag als ik weer moet. Ik probeer het te onderdrukken, en dat lukt wel een beetje, maar niet echt helemaal. Ik heb aanstaande dinsdag een gesprek met mijn p&o-er en leidinggevenden over het WIA traject en weet niet zo goed wat me te wachten staat. Daar raak ik dan weer onzeker over. Bah bah bah

Hallo Future,

ik heb niet alle reacties gelezen, hoor, maar als ik je verlanglijstje zo lees, lees ik mijn eigen wensen. Ik was ook erg bang voor het nemen van AD en had er een heel slecht gevoel over toen ik er tóch mee begon (op aanraden van mijn psychologe, helemaal aan het begin van mijn therapie).

Ik slik nu Sertraline en buiten de bijwerkingen in de eerste 3 weken (slapeloosheid, hoofdpijn), heb ik nu echt nérgens meer last van! Ook psychisch is er een last van mijn schouders gevallen, ik ben veel rustiger, voel me niet meer zo snel rot en ben zelfverzekerder geworden. En op momenten dat ik toch nog onzeker ben, kan ik er veel beter mee omgaan en het sneller van me afzetten. Ik ben er niet door aangekomen noch door afgevallen (en ik snoep wel echt veel) en zou het nu iedereen aanraden. Mijn huisarts zei ook dat Sertraline (of Zoloft) één van de AD is waar patienten de minste klachten bij hebben mbt bijwerkingen.

Misschien heb je er iets aan.

Hey Superfuture, hoop dat je je inmiddels wat beter voelt. Ik kan me best goed voorstellen hoe je je moet voelen, over die reis. Vond dat soort dingen ook nooit leuk in de tijd dat ik zelf nog een relatie had. Kon dat gevoel al hebben als ie slechts een dagje wegging. Ben blij dat je bij Geestgronden terecht kunt. Je bent toch ook al aan het werk om 'beter' te worden?

Je spreekt erover, je bent naar de huisarts gegaan, je gaat over een paar weken naar Geestgronden...

@Prulletje

Hoop dat jij je inmiddels ook wat beter voelt.

Waarom ben je boos op jezelf als je overgewerkt hebt?

Ik zou me niet te druk maken (ja ik weet, het is zoveel makkelijker gezegd dan gedaan) over dat gesprek dinsdag.

Je weet inderdaad nooit wat je te wachten staat ,maar de dingen zijn nu zoals ze zijn, en jij doet je best toch? Daar kan toch niets 'verkeerds' uit rollen?

Hoop dat jullie een goed weekend hebben gehad.

Heey, het is inmiddels al weer even een tijdje geleden.

Hoe gaat het met jullie?

Hoop dat alles oke is daar.

Heey, het is weer even geleden, maar hoe gaat het met jullie?

En Superfuture,hoe is het allemaal gegaan met je intakegesprek? Is er schot in de zaken gekomen?