Afbouwen antidepressiva (escitalopram)

Ik heb jaren geleden na +10 jaar gebruik citalopram 40 mg afgebouwd naar 0. En dat was een pittig jaar. Ik Ik was heel erg overtuigd dat dat was wat ik wilde en daardoor kon ik er ook achter staan. Ik heb het gedaan met gezond verstand en daardoor zonder begeleiding. Maar het was behoorlijk lastig. Ik ben een jaar heel wiebelig geweest in mijn emoties (met best een behoorlijk aandeel geirriteerdheid, kort lontje) en vreselijk veel last gehad van onrust en brainzaps en watten in mijn hoofd. Ik wist echter dat dit erbij hoorde en ik hier doorheen moest, wilde ik weten hoe ik me zou voelen zonder AD. Ik heb ervoor gekozen om telkens een plateaufase te doen. Dus van 40 naar 30 en dan minimaal 1 maand daarop blijven. De laatste 10 mg. heb ik met druppels afgebouwd, waarbij ik 2 dagen 5 druppels nam en dan 1 dag 4 drops. Dat deed ik 2 weken ongeveer. Dan deed ik 1 dag 5 drops en 2 dagen 4 en zo schoof ik steeds langzaam naar grotere tijden ertussenin. Het is nl. die laatste fase waarbij je van iets naar niets gaat, die naar mijn idee heel rustig moest.

Ik heb het idee dat ik ongeveer 1,5 jaar onderweg ben geweest om echt weer een goede normale stabiliteit terug te krijgen, waarbij mijn eigen lichaam alle hersenfuncties zelf weer had gestabiliseerd. Het is best heftig spul als je het zo achteraf bekijkt.
Ik was ook echt niet die blije persoon. Maar ik had ook een heel sterk gevoel dat ik simpelweg niet kón weten of dat nu door nog steeds aanwezige somberheid/depressie kwam of dat dit door de bijwerkingen kwam. Ik moet wel aangeven dat ik nooit gevaarlijk depressief ben geweest (met gevaarlijk bedoel ik bijv. suicidaal). Daardoor was ik ook niet bang voor een hele diepe terugval. Ik vond het de moeite van onderzoeken waard of ik nog steeds in die depressieve zone zat of dat dit het gevolg was van onttrekking. En om daar achter te komen, moest ik het echt een tijd de kans geven. Het bleek dat ik dus niet meer depressief was, maar dat had wel echt tijd nodig en heb ook echt momenten gehad dat ik mezelf voornam dat als het na 2 maanden niet verbeterd was, ik weer terug zou beginnen. Dus ik nam steeds 2 maanden in het vooruitzicht. Dan moest er sprake zijn van enige verbetering om het door te zetten.

Ik ben een aantal jaar geleden cold turkey gestopt met 40(!) mg die ik ruim een jaar slikte. Geen klachten van gehad. Had geen regelmatig contact meer met de voorschrijver, voelde me goed en toen het laatste doosje op was heb ik nooit meer nieuwe gehaald.

Omdat jij de AD korter hebt gebruikt, kan het zijn dat je lichaam het misschien sneller zelf weer oppakt. Ik hoop het voor je to.

WaterGirl schreef: ↑

01-04-2025 17:07

Ik gooi hem er weer even in. (Peri) menopauze? Verandering van hormonen kunnen ook allerlei lichamelijke en psychische klachten geven.

Therapie en antidepressiva helpen dan niet voldoende. Bespreek dit eens met je huisarts of overgangsconsulente (verpleegkundige, verloskundige, etc)

Eeeeeeh, dat hoeft niet hoor, to heeft een kinderwens......
Niet alles kun je op menopauze gooien als de meest voor de hand liggende aanleiding (stoppen met AD) besproken wordt.

Vraag druppels... en kies voor afbouwen over maanden tijd i.p.v. weken...

Mijn kind krijgt ook escitalopram (in druppelvorm) en van afbouwen is nog geen sprake, maar tegen de tijd dat het zover is, zal ze daar zeer ruim de tijd voor nemen.

Snel afbouwen met risico op terugval en dan weer moeten opbouwen lijkt me vreselijk.

Roosje1234 schreef: ↑

01-04-2025 15:14

@Ravintola: ja het is inderdaad ook vrij snel. Maar ik heb het idee dat de medicatie voor mij niet meer zoveel nut had, zeker nu ik dus niet meer werk. Het werk en reintegreren (met alle bijkomende gesprekken) gaf mij ontzettend veel stress. Ik merk dat er, sinds ik ben gestopt met werk, een enorme last van mijn schouders is gevallen. Ik denk dat ik ook niet helemaal op mijn plek was bij mijn werkgever, en er ongelukkig van werd. De laatste weken kreeg ik ook weer meer zin in (sociale) activiteiten. Dit heb ik tijdens het reintegreren amper ervaren. Ik wilde dus daarom kijken wat het met me doet als ik (deels) afbouw. En dus werken aan mijn angsten bij de psycholoog (ipv dempen met antidepressiva).

En mijn arts zei inderdaad ook dat een zwangerschap eventueel kan met medicatie, maar ik loop liever 0 risico.

Je hebt het over weer zin hebben in sociale activiteiten pas sinds een paar weken...

Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom je afbouwen überhaupt overweegt.

Zou je jezelf stabiel noemen momenteel?

[...]