Psyche
alle pijlers
Afbouwen Paroxetine
zaterdag 11 november 2017 om 22:58
Ooit ben ik begonnen met het slikken van anti-depressiva tegen depressies en paniekaanvallen. Inmiddels gaat het al heel lang heel goed met me, dus tijd om te stoppen lijkt me. Ben nu na 12(!!) jaar Paroxetine aan het afbouwen. Ik ben vrij eenvoudig van 20 naar 5 mg gegaan, maar mijn hemel, die laatste mg zijn echt vocking zwaar. Ik heb onwijs veel last gehad van agressie, agitatie en opgefoktheid. Nu lijkt dat beter te gaan: ik was een wandelend monster, nu soms nog een klein monstertje. Sinds kort voel ik me daarentegen heel onzeker, snel gestresst en gespannen. Ik heb betere en mindere dagen. Moet nog 2 mg afbouwen, maar dat gaat zeker nog maanden duren vrees ik.... Ik sport consequent 3 x pw, eet gezond, neem voedingssupplementen, maar ik merk dat ik behoefte heb aan nog meer tips/adviezen. Ik kan best vaak denken ‘hou vol, hier moet je ff doorheen’, maar ik merk dat ik ongeduldig en ietsie pietsie wanhopig word soms..
zaterdag 18 november 2017 om 11:47
Lief dat je het vraagt. Sinds twee dagen weer op 5 mg en heb contact gezocht met een orthomoleculair therapeut. Toen zij mij terugmailde dat ze gespecialiseerd is in afbouwen van psychofarmaca kreeg ik weer heel veel moraal en hoop dat het misschien toch nog goed gaat komen. Kan daar over 4 weken terecht. Tot die tijd blijf ik sowieso op de 5mg. Vond het super moeilijk om weer van 2mg naar 5 te gaan, maar had echt geen keuze.... Nu ik dat geaccepteerd heb (ook dat het afbouwen langer gaat duren dan ik eerste dacht) geeft met dat wel meer rust. Ben nu met vriendinnen een weekend weg en vergeleken met eerder deze week ben ik echt al een stuk oogeknapt. Tis een heftig proces, maar geloof weer in een goede afloop
woensdag 3 januari 2018 om 19:49
Update: ik zit in de ziektewet, kan écht niet werken. Ik stond strak van de spanning, inclusief klappertanden, zonder aanwijsbare reden. Daarnaast ernstig depressieve klachten. Ben van alle ellende 7 kg afgevallen, ik kreeg geen eten meer weg. Zit nu 6 weken thuis en ben weer stabiel op 10 mg, maar man man man, als ik dit van te voren had geweten.... De orthomoleculaire therapeut heeft me voedingssupplementen voorgeschreven en ik heb bloed laten prikken. Heb nu steeds vaker goeie dagen en soms slaap ik zelfs door ‘s nachts.
woensdag 3 januari 2018 om 20:09
Ok, meid, je bent écht niet de enige. Paroxetine afbouwen, als je het al zo lang slikt, is bijna niet te doen.Smarleentje schreef: ↑03-01-2018 19:49Update: ik zit in de ziektewet, kan écht niet werken. Ik stond strak van de spanning, inclusief klappertanden, zonder aanwijsbare reden. Daarnaast ernstig depressieve klachten. Ben van alle ellende 7 kg afgevallen, ik kreeg geen eten meer weg. Zit nu 6 weken thuis en ben weer stabiel op 10 mg, maar man man man, als ik dit van te voren had geweten.... De orthomoleculaire therapeut heeft me voedingssupplementen voorgeschreven en ik heb bloed laten prikken. Heb nu steeds vaker goeie dagen en soms slaap ik zelfs door ‘s nachts.
Ik kwam op de Eerste Hulp terecht toen ik aan 't afbouwen was, volgens mij zat ik toen op 4 mg (vloeibare vorm). Kon niet meer normaal lopen, praatte met dubbele tong, zag dingen die er niet waren, en maar huilen. Door psycholoog naar ziekenhuis gestuurd dus en daar werd ik geholpen door n psychiater. Ze heeft me terug op 15 mg gezet en daar zit ik nu, driekwart jaar later, nog steeds op. Thank goodness.
De psychiater raadde 't me af om ooit nog af te bouwen; als ik 't alleen maar deed omdat ik me goed voelde, dan vooral niets veranderen. Volgens haar is paroxetine een potent middel om van je depressie af te komen, maar kom je er zelf niet meer vanaf.
Ik heb toen twee weken niet gewerkt. Duurde ruim een maand voor ik weer 'mezelf' was, dus met normaal praten, normaal lopen, me überhaupt weer 'normaal' voelen en niet meer steeds huilen.
Degene die in dit topic heeft gezegd dat 't allemaal tussen de oortjes zit, voed ik met alle liefde en eigenhandig de komende 17 jaar 20 mg paroxetine per dag, om daarna af te bouwen naar 5 mg. Dan praten we weer verder.
Smarleen, neem de tijd. Neem echt alle tijd die je nodig hebt. Het gaat namelijk om je hersenen; als die van slag zijn, is alles van slag.
Rust is goed in dezen.
Als je echt wilt afbouwen, ga naar een psychiater die verstand heeft van het afbouwtraject. Niet elke psychiater heeft dat namelijk.
Succes!!
woensdag 3 januari 2018 om 21:26
Och wat een heftige verhalen zeg.... dat maakt mij wel huiverig...
Ik slik nu bijna 6 jaar een anti psychoticum en een anti epeletica (tegen nachtmerries en herbelevingen). Het gaat erg goed met me. Heb mijn leven volledig op de rit en de volgende stap is het stoppen met de medicatie, omdat ik ook nog een kinderwens heb. Vorig jaar is er al 100 mg afgegaan maar verder afbouwen ging toen niet. Nu start ik volgende week met het afbouwen van de anti epeletica. Maar na 6 jaar ben ik zo gewend aan deze combinatie, als ik het al een avond vergeet doe ik geen oog dicht en voel ik me vreemd. Maar door jullie verhalen hoop ik maar dat het goed gaat komen. Vrees dat het een jarenlange marteling gaat worden
.
Ik slik nu bijna 6 jaar een anti psychoticum en een anti epeletica (tegen nachtmerries en herbelevingen). Het gaat erg goed met me. Heb mijn leven volledig op de rit en de volgende stap is het stoppen met de medicatie, omdat ik ook nog een kinderwens heb. Vorig jaar is er al 100 mg afgegaan maar verder afbouwen ging toen niet. Nu start ik volgende week met het afbouwen van de anti epeletica. Maar na 6 jaar ben ik zo gewend aan deze combinatie, als ik het al een avond vergeet doe ik geen oog dicht en voel ik me vreemd. Maar door jullie verhalen hoop ik maar dat het goed gaat komen. Vrees dat het een jarenlange marteling gaat worden
.
donderdag 4 januari 2018 om 09:45
Die orthomoleculaire therapeut hielp dus niet? Klote zegSmarleentje schreef: ↑03-01-2018 19:49Update: ik zit in de ziektewet, kan écht niet werken. Ik stond strak van de spanning, inclusief klappertanden, zonder aanwijsbare reden. Daarnaast ernstig depressieve klachten. Ben van alle ellende 7 kg afgevallen, ik kreeg geen eten meer weg. Zit nu 6 weken thuis en ben weer stabiel op 10 mg, maar man man man, als ik dit van te voren had geweten.... De orthomoleculaire therapeut heeft me voedingssupplementen voorgeschreven en ik heb bloed laten prikken. Heb nu steeds vaker goeie dagen en soms slaap ik zelfs door ‘s nachts.
donderdag 4 januari 2018 om 09:53
Hi piratesse, dank voor je reactie en verhaal. Ook ik denk erover het afbouwen te laten voor wat het is. Vind het moeilijk om te accepteren dat ik de rest van mijn leven misschien medicatie moet gebruiken, maar op dit moment is mezelf weer goed en blij voelen tocht écht het belangrijkst. Daarnaast start ik over twee weken bij de psycholoog (in deze periode blijkt er toch ook wat onverwerkt ‘oud zeer’ te zitten) en met een cursus mindfulness. Kortom, ik ben stappen aan het zetten!Piratesse schreef: ↑03-01-2018 20:09Ok, meid, je bent écht niet de enige. Paroxetine afbouwen, als je het al zo lang slikt, is bijna niet te doen.
Ik kwam op de Eerste Hulp terecht toen ik aan 't afbouwen was, volgens mij zat ik toen op 4 mg (vloeibare vorm). Kon niet meer normaal lopen, praatte met dubbele tong, zag dingen die er niet waren, en maar huilen. Door psycholoog naar ziekenhuis gestuurd dus en daar werd ik geholpen door n psychiater. Ze heeft me terug op 15 mg gezet en daar zit ik nu, driekwart jaar later, nog steeds op. Thank goodness.
De psychiater raadde 't me af om ooit nog af te bouwen; als ik 't alleen maar deed omdat ik me goed voelde, dan vooral niets veranderen. Volgens haar is paroxetine een potent middel om van je depressie af te komen, maar kom je er zelf niet meer vanaf.
Ik heb toen twee weken niet gewerkt. Duurde ruim een maand voor ik weer 'mezelf' was, dus met normaal praten, normaal lopen, me überhaupt weer 'normaal' voelen en niet meer steeds huilen.
Degene die in dit topic heeft gezegd dat 't allemaal tussen de oortjes zit, voed ik met alle liefde en eigenhandig de komende 17 jaar 20 mg paroxetine per dag, om daarna af te bouwen naar 5 mg. Dan praten we weer verder.
Smarleen, neem de tijd. Neem echt alle tijd die je nodig hebt. Het gaat namelijk om je hersenen; als die van slag zijn, is alles van slag.
Rust is goed in dezen.
Als je echt wilt afbouwen, ga naar een psychiater die verstand heeft van het afbouwtraject. Niet elke psychiater heeft dat namelijk.
Succes!!
donderdag 4 januari 2018 om 09:57
Wat dapper dat je gaat afbouwen. Ondanks alle ellende die je online tegenkomt, kun je het zeker gaan proberen. Anders blijft het misschien knagen. En ook iedereen reageert anders met afbouwen. Ik denk dat het belangrijkste is dat je jezelf ruimschoots de tijd gunt en heel goed naar je lijf luistert. Desnoods duurt het jaren, maar je welbevinden is belangrijker! Tenminste, zo kijk ik er (nu) tegenaanskyler90 schreef: ↑03-01-2018 21:26Och wat een heftige verhalen zeg.... dat maakt mij wel huiverig...
Ik slik nu bijna 6 jaar een anti psychoticum en een anti epeletica (tegen nachtmerries en herbelevingen). Het gaat erg goed met me. Heb mijn leven volledig op de rit en de volgende stap is het stoppen met de medicatie, omdat ik ook nog een kinderwens heb. Vorig jaar is er al 100 mg afgegaan maar verder afbouwen ging toen niet. Nu start ik volgende week met het afbouwen van de anti epeletica. Maar na 6 jaar ben ik zo gewend aan deze combinatie, als ik het al een avond vergeet doe ik geen oog dicht en voel ik me vreemd. Maar door jullie verhalen hoop ik maar dat het goed gaat komen. Vrees dat het een jarenlange marteling gaat worden
donderdag 4 januari 2018 om 10:02
Ha Vivaratje, de ot die ik nu 1 x heb gezien is gespecialiseerd in afbouwen. Ik heb veel gepraat (lees: gehuild) en het was heel fijn dat zij me vertelde dat ik al heel goed bezig ben en dat het écht goed gaat komen. Ze heeft me voedingssupplementen voorgeschreven en dat duurt ff voordat je dat effect merkt. Ook wilde ze mijn bloed laten onderzoeken om eea aan vitamines en mineralen te checken. Zo onttrekt paroxetine blijkbaar veel zink uit je systeem en remt het de aanmaak van melatonine. Eind van de maand moet ik weer terug.
donderdag 4 januari 2018 om 11:17
Goed zo!!!Smarleentje schreef: ↑04-01-2018 09:53Hi piratesse, dank voor je reactie en verhaal. Ook ik denk erover het afbouwen te laten voor wat het is. Vind het moeilijk om te accepteren dat ik de rest van mijn leven misschien medicatie moet gebruiken, maar op dit moment is mezelf weer goed en blij voelen tocht écht het belangrijkst. Daarnaast start ik over twee weken bij de psycholoog (in deze periode blijkt er toch ook wat onverwerkt ‘oud zeer’ te zitten) en met een cursus mindfulness. Kortom, ik ben stappen aan het zetten!
donderdag 4 januari 2018 om 13:25
Krijg je dat vergoed van de zorgverzekeraar? Wil je mij hiervan op de hoogte houden ben zeer benieuwd hoe dit uitpaktSmarleentje schreef: ↑04-01-2018 10:02Ha Vivaratje, de ot die ik nu 1 x heb gezien is gespecialiseerd in afbouwen. Ik heb veel gepraat (lees: gehuild) en het was heel fijn dat zij me vertelde dat ik al heel goed bezig ben en dat het écht goed gaat komen. Ze heeft me voedingssupplementen voorgeschreven en dat duurt ff voordat je dat effect merkt. Ook wilde ze mijn bloed laten onderzoeken om eea aan vitamines en mineralen te checken. Zo onttrekt paroxetine blijkbaar veel zink uit je systeem en remt het de aanmaak van melatonine. Eind van de maand moet ik weer terug.
zaterdag 6 januari 2018 om 02:02
Jeetje, wat heftig zeg. Lijkt me een vreselijk nare ervaring. Gaat het nu wel beter?Piratesse schreef: ↑03-01-2018 20:09Ok, meid, je bent écht niet de enige. Paroxetine afbouwen, als je het al zo lang slikt, is bijna niet te doen.
Ik kwam op de Eerste Hulp terecht toen ik aan 't afbouwen was, volgens mij zat ik toen op 4 mg (vloeibare vorm). Kon niet meer normaal lopen, praatte met dubbele tong, zag dingen die er niet waren, en maar huilen. Door psycholoog naar ziekenhuis gestuurd dus en daar werd ik geholpen door n psychiater. Ze heeft me terug op 15 mg gezet en daar zit ik nu, driekwart jaar later, nog steeds op. Thank goodness.
De psychiater raadde 't me af om ooit nog af te bouwen; als ik 't alleen maar deed omdat ik me goed voelde, dan vooral niets veranderen. Volgens haar is paroxetine een potent middel om van je depressie af te komen, maar kom je er zelf niet meer vanaf.
Ik heb toen twee weken niet gewerkt. Duurde ruim een maand voor ik weer 'mezelf' was, dus met normaal praten, normaal lopen, me überhaupt weer 'normaal' voelen en niet meer steeds huilen.
Degene die in dit topic heeft gezegd dat 't allemaal tussen de oortjes zit, voed ik met alle liefde en eigenhandig de komende 17 jaar 20 mg paroxetine per dag, om daarna af te bouwen naar 5 mg. Dan praten we weer verder.
Smarleen, neem de tijd. Neem echt alle tijd die je nodig hebt. Het gaat namelijk om je hersenen; als die van slag zijn, is alles van slag.
Rust is goed in dezen.
Als je echt wilt afbouwen, ga naar een psychiater die verstand heeft van het afbouwtraject. Niet elke psychiater heeft dat namelijk.
Succes!!
Ik ben apothekersassistente en ken daarom paroxetine wel, maar wist niet dat het afbouwen zo heftig kan zijn. Weer wat geleerd.
zaterdag 6 januari 2018 om 11:51
Lief dat je 't vraagt. Het gaat nu goed, want stabiel op 15 mg. Ik ga niet meer "fucken" met mijn hersens; met deze 15 mg gaat 't goed. Wat ik naar vond, was het onbegrip bij psychiaters/verpleegkundigen/artsen toen het goed misging: het zou aan mijn psychische gesteldheid liggen, ik moest maar gewoon in therapie, het kon niet aan de afbouw liggen. Maar goed, dat was toen, nu is nu en ik ben een blij iemand.
Wat ik jou dan wil meegeven, nu we elkaar toch spreken
, en wellicht kun je dat ook met je collega's delen: het afbouwen van paroxetine moet met hele kleine stapjes, en met heel klein bedoel ik kleiner dan per milligram, dus echt tienden van milligram, zoals met de taperingstrips en niet binnen 6 weken. Laat mensen er een jaar voor uit trekken, zeker als ze meer dan 10 jaar paroxetine hebben geslikt.Overigens hoorde ik, na het debacle, van meer mensen die al lang andere AD's slikken dat zij precies dezelfde ervaring hebben.
Dit is niet mijn topic, maar van Smarleentje. Hoop dat zij er rap weer bovenop komt.
zaterdag 6 januari 2018 om 13:02
Lieve smarleentje, had mijn tekst kunnen zijn, pfff. Mijn 12de afbouw poging ná 25 jaar seroxat is mij weer niet gelukt. Het venijn zit hem in de staart. Op dit moment ben ik dus weer aan het opbouwen, na mijn afbouw en hoop me snel weer beter te voelen. Volgens de geleerden moet je veel omega slikken en dan vooral hoge dosering EPA.
Wat ik nu belangrijk vind is proberen te accepteren dat ik er gewoon niet af kom. En dat is moeilijk, ik voel me immers goed. Wij zullen makkelijk zonder AD kunnen maar we komen niet door het ontrekking proces heen, dat kan afhankelijk van hoe lang je slikt, 3 maanden tot 2 jaar duren. Als je weet hoe het voelt, begrijp je dat elke seconde er één teveel is. Zeker icm werken is het een ramp, met knikkende knieën vd week naar mijn werk, ik had zulke vreselijke dagen achter de rug, maar ja hoe leg je dat uit.
Misschien heb je iets aan " de weg terug" , ik had daar mijn hoop op gevestigd maar je kan hier beter aan beginnen als je nog niet aan het afbouwen bent, dat was ik al wel en heb het dus niet volgehouden. Misschien ooit weer.... heel veel sterkte allemaal.
Wat ik nu belangrijk vind is proberen te accepteren dat ik er gewoon niet af kom. En dat is moeilijk, ik voel me immers goed. Wij zullen makkelijk zonder AD kunnen maar we komen niet door het ontrekking proces heen, dat kan afhankelijk van hoe lang je slikt, 3 maanden tot 2 jaar duren. Als je weet hoe het voelt, begrijp je dat elke seconde er één teveel is. Zeker icm werken is het een ramp, met knikkende knieën vd week naar mijn werk, ik had zulke vreselijke dagen achter de rug, maar ja hoe leg je dat uit.
Misschien heb je iets aan " de weg terug" , ik had daar mijn hoop op gevestigd maar je kan hier beter aan beginnen als je nog niet aan het afbouwen bent, dat was ik al wel en heb het dus niet volgehouden. Misschien ooit weer.... heel veel sterkte allemaal.
zaterdag 6 januari 2018 om 18:49
Ja ik ken het. De meeste zorgverzekeraars vergoeden dit echter niet, belachelijk toch. Ook Cinderlla punt org maakt hier werk van.
zaterdag 6 januari 2018 om 18:58
Hoi Utopia, dank voor je reactie. Wat een vergif is het eigenlijk he.... Toen ik het net slikte heb ik er zeker wat aan gehad, maar er vanaf komen is bijna gods onmogelijk. Ik ken De weg terug ook, maar ik kon er niet zoveel mee. Ik zit nu precies sinds 6 weken weer op 10 mg en heb al 3 (!!) goeie dagen op rij gehad. Ik voel me weer een beetje normaal/mezelf. Voor nu wil ik eerst alles weer op de rit hebben (werk, sporten, gewoon LEVEN) en daarna durf ik misschien weer te denken aan afbouwen. Mocht ik het weer aandurven, dan mag ik er van mezelf jaren over gaan doen, want dit wil ik nooit meer. En wat je zegt, accepteer dat je misschien een leven lang een onderhoudsdosis moet blijven slikken omdat je er simpelweg niet vanaf komt. Dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan, maar het is wat het is. Gun jezelf die acceptatie. Veel sterkte!Utopia2016 schreef: ↑06-01-2018 13:02Lieve smarleentje, had mijn tekst kunnen zijn, pfff. Mijn 12de afbouw poging ná 25 jaar seroxat is mij weer niet gelukt. Het venijn zit hem in de staart. Op dit moment ben ik dus weer aan het opbouwen, na mijn afbouw en hoop me snel weer beter te voelen. Volgens de geleerden moet je veel omega slikken en dan vooral hoge dosering EPA.
Wat ik nu belangrijk vind is proberen te accepteren dat ik er gewoon niet af kom. En dat is moeilijk, ik voel me immers goed. Wij zullen makkelijk zonder AD kunnen maar we komen niet door het ontrekking proces heen, dat kan afhankelijk van hoe lang je slikt, 3 maanden tot 2 jaar duren. Als je weet hoe het voelt, begrijp je dat elke seconde er één teveel is. Zeker icm werken is het een ramp, met knikkende knieën vd week naar mijn werk, ik had zulke vreselijke dagen achter de rug, maar ja hoe leg je dat uit.
Misschien heb je iets aan " de weg terug" , ik had daar mijn hoop op gevestigd maar je kan hier beter aan beginnen als je nog niet aan het afbouwen bent, dat was ik al wel en heb het dus niet volgehouden. Misschien ooit weer.... heel veel sterkte allemaal.
zondag 28 januari 2018 om 22:09
Update: ik ben inmiddels een heel eind opgeknapt en voel me goed! Ben weer zo goed als de oude. Dit komt denk ik door de stappen die ik heb gezet: gestart bij de psycholoog, met cursus mindfulness en de confrontatie met mezelf aan durven gaan. Ook de voedingssupplementen doen z’n werk denk ik en ik zit alweer 2 maanden op de 10 mg (waar ik voorlopig ook op blijf!!). De orthomoleculair therapeut onsersteunt me vooral in t lichamelijke stukje (wat doet paroxetine met je hoofd en lijf) en ook wel t mentale stukje (ze geeft haar advies over welke hulp mij zou kunnen helpen). Haar zie ik begin april pas weer (wordt vergoed bij aanvullende zorgverzekering, alternatieve zorg). Volgende week ga ik mijn werk weer oppakken, daar ben ik heel blij om. Tegeb de tijd dat alles weer ‘normaal’ is ga ik pas weer nadenken over verder afbouwen. En dan heeeeel traag in heeeeeele kleine stapjes.
en af en toe dat het gelukt is.
