Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis

22-06-2010 18:31 21 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste forummers



Onlangs is bij een goede kennis van me een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis icm ontwijkende persoonlijkheidsstoornis geconstateerd (door een psychiater)

Ik heb natuurlijk al even gegoogled op beide stoornis en al veel informatie gevonden.

Mijn vraag is of er hier mensen zijn die bekend zijn met deze stoornissen en weten wat de beste manier is om met deze persoon om te gaan.

Die kennis heeft ook regelmatig last van woedeaanvallen incl het kapot gooien van spullen en is hierdoor al door veel mensen aan de kant gezet.

Is dit een kenmerk van 1 van deze stoornissen want dat is me tijdens het googlen niet duidelijk geworden.



Liefs Shenya
Alle reacties Link kopieren
Ben je toevallig een vriendin van mij? haha. Ik heb ook beide diagnoses. Maar ach... ik hecht er geen waarde aan. Inmiddels al zoveel diagnoses gehad die later weer veranderd werden. Het is maar een stempeltje. Een hokje waar ze je in stoppen. Gewoon lekker om blijven gaan met je vriendin zoals je al deed. Of loop je tegen moeilijkheden aan?
Alle reacties Link kopieren
Het is een vriend maar goed waar ik tegen aan loop is dat ik al een aantal keren getuige ben geweest van een enorme woede aanval en daar nog al erg van geschrokken ben.

Vandaar mijn vraag of dat iets is wat bij 1 van die stoornissen hoort of dat dat met iets heel anders te maken heeft.
Alle reacties Link kopieren
dubbel
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het niet. Al had ik wel zelfdestructief gedrag. Dat is misschien ook een soort van woede uitbarsting?

Toch hoort dat volgens mij niet thuis bij deze twee stoornissen.



Hier kun je info erover vinden:

Ontwijkende PS

Afhankelijke PS



Als je de diagnose krijgt betekend het niet dat je alle kenmerken hebt. Een aantal ervan heb je. Ook kun je natuurlijk daarnaast ook andere probleem gebieden hebben. Het komt ook vaak voor dat mensen van heel veel persoonlijkheidsstoornissen wel wat hebben.
Alle reacties Link kopieren
Als ik het allemaal zo lees dan heeft hij nog de meeste kenmerken van de afhankelijke persoonlijkheidsstoornis en dan vooral het claimen en geen zelfstandige beslissingen kunnen nemen.

Bij alles wat hij doet zelfs de meest normale dagelijkse dingen heeft hij iemand nodig.

Alle verantwoordelijkheden laat hij het liefst aan een ander over en als de dingen niet zo gaan als hij zich had voorgesteld dan geeft hij altijd een ander de schuld het ligt nooit aan hem.
Alle reacties Link kopieren
Ja dat past wel in het beeld ja.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Trouwens... wat betreft het claimen. Niet aan toe geven. Stel hem gerust, doe dingen samen maar laat hem vooral wel zelf de dingen ook doen. Ik heb door te moeten toch e.e.a. wel geleerd gewoon aan te pakken. Al blijven sommige dingen moeilijk. Het terugtrekken herken ik green eyes. Veel vrienden geven dan op. Een enkeling blijft bellen zo nu en dan. (ik ben dus echt een schijtert als het gaat om telefoneren met vrienden en bekenden. Maar zakelijk gaat het prima. Zelfs telefoniste geweest) Ik neem meestal de telefoon niet op. Ben meer van de mail. Maar feit dat mensen toch blijven checken, dat geeft wel een goed gevoel. Zien dat ze niet zomaar afhaken. Dat is fijn.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Jep: inderdaad angsten aan blijven gaan. Evt. met hulp. Zolang mensen mij helpen en dingen doen voor me is dat heel erg fijn. Maar uiteindelijk lost het niets op. Heb gemerkt dat je wel degelijk kunt groeien hierin. Ik ben erg veranderd sinds de diagnose gesteld is door alles wat me gebeurd is en wat ik gedaan heb.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
Dat is ook wat ik vaak tegen hem zeg,dat ieder mens soms tegen dingen opziet maar dat bepaalde dingen toch moeten gebeuren.

Hij kan erg claimend en dwingend zijn maar ook erg snel in de slachtofferrol wegkruipen.

Wanneer hij bijvoorbeeld zich had voorgenomen om iets te gaan doen maar het niet gedaan heeft en iemand spreekt hem daar op aan dan is steevast het antwoord: ja maar als niemand mij wakker maakt/meegaat/zegt hoe ik het doen moet dan lukt het niet hè...

Door dat soort dingen zijn al veel mensen afgehaakt.

Mensen krijgen het idee dat hij ook niet anders wil.

Het is iemand die ik al jarenlang ken en die ik niet zomaar wil laten vallen maar ook bij mij zijn er periodes dat ik even op afstand blijf omdat het letterlijk alle energie opzuigt.
Alle reacties Link kopieren
Het klinkt nu alsof het een vreselijk persoon is maar dat is natuurlijk niet zo.

Ook ik zie die grote onzekerheid/faalangst wel en het is ook absoluut iemand die van alles voor een ander wil doen maar vaak ook daarin compleet kan doordraaft maar ook de dingen die hij voor een ander gedaan heeft later weer tegen iemand gebruikt om die persoon te claimen..

Snappen jullie het nog?
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
.
Alle reacties Link kopieren
quote:Shenya schreef op 22 juni 2010 @ 20:27:



Mensen krijgen het idee dat hij ook niet anders wil.

.Sommige doodnormale dingen kunnen soms zo moeilijk zijn dat je inderdaad niet anders wilt dan de veiligheid zoeken. (op welke manier ook). Het lijkt dan gemakzucht voor de buitenwereld ofzo. Maar dat is het niet. Het is voor hem tig keer moeilijker en vermijden is dan de veilige weg. Herken ik wel.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet van mezelf dat ik ook kan claimen. Vreselijk! Ik verafschuw het zo! Met name in relaties komt dit sterk naar boven. Ook al probeer ik daar juist heel erg op te letten dat niet te doen. Vind het een vreselijk iets, claimen. Mede omdat ik er zelf helemaal niet tegen kan om geclaimd te worden. Heb zelf alle ruimte nodig. Dus vind dat een ander die dan ook verdiend. Maar door de angst en onzekerheid komt het toch naar voren zo nu en dan. Bang je partner te verliezen, bang dat hij/zij je niet leuk meer vind enz. En daarmee juist veroorzaken waar je bang voor bent. Dat doet jouw vriend ook denk ik. Bang vriendschappen te verliezen en daarmee verliest hij ze ook.
Alle reacties Link kopieren
Hompeltje en Greeneyes dank voor jullie reacties,fijn om te lezen hoe iemand die deze stoornis zelf heeft er mee omgaat.

Het is soms ook zo moeilijk voor te stellen hoe bang iemand kan zijn om de meest normale dingen te doen als je zelf die angst niet kent.

Ik heb al snel de neiging om te denken stel je niet zo aan,geef jezelf een trap onder je kont en kom van die bank af.

Hoe gaat jullie omgeving er mee om?

Hebben jullie ze verteld van de stoornis?
Alle reacties Link kopieren
Ik heb veel vrienden verloren omdat ik erg slecht ben in het onderhouden van contacten. Mede door de angst. Mijn moeder is altijd erg beschermend geweest. Heeft in dat opzicht de stoornis in stand gehouden zou je kunnen zeggen. Mijn vader was harder, meer van het niet zeuren. Gewoon doen. Beiden werkten niet voor mij. Ik ben lange tijd opgenomen geweest en heb in die periode heel erg veel geleerd. Ook door het overlijden van mijn vader vind ik dat ik enorme groeispurten heb. Ik moet nu gewoon sommige dingen doen zonder hem. Dat is zo ontzettend freaky soms maar als het dan lukt... dan ben ik trots! Dat geeft me kracht. Het besef dus dat ik wel zal moeten zonder dat iemand me afwijst of dwingt ofzo. Dat werkt voor mij. En dat is wel moeilijk. Ook vind ik het fijn als mensen met mij het probleem willen aanpakken. Dan moet ik het zelf doen maar heb ik toch het gevoel dat ik er niet alleen voor sta. Mijn ouders hebben altijd achter me gestaan en gesteund zo goed en kwaad als ze konden. Vrienden begrepen het niet en haakten uiteindelijk toch altijd af. Logisch ook wel als ik er over nadenk want ik verwaarloos ze door mijn angst wel. En ik snap best dat de lol van de vriendschap er dan vanaf gaat. In dat opzicht neem ik niemand dus ook iets kwalijk. Ik heb er begrip voor al is het elke keer wel pijnlijk.
Alle reacties Link kopieren
.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven