Psyche
alle pijlers
Afscheid van mijn meiske. Alweer 15 jaar geleden.
zondag 21 februari 2010 om 11:12
Wat gaat de tijd snel. Alweer 15 jaar geleden stierf Nienke.
En of het komt dat het laat is geworden. Of de lieve knuffels van de meiden van mijn vaste topics. Ik ben er zo mee bezig. Ik zit die dag gewoon van minuut tot minuut her te beleven.
15 Jaar geleden was ze er nog. Lachend in haar ziekenhuisbed in de kamer. Maar wat ging het opeens snel.
En wat mis ik haar op zo'n dag als vandaag nog veel meer dan anders.
Soms is het leven zo oneerlijk.
En of het komt dat het laat is geworden. Of de lieve knuffels van de meiden van mijn vaste topics. Ik ben er zo mee bezig. Ik zit die dag gewoon van minuut tot minuut her te beleven.
15 Jaar geleden was ze er nog. Lachend in haar ziekenhuisbed in de kamer. Maar wat ging het opeens snel.
En wat mis ik haar op zo'n dag als vandaag nog veel meer dan anders.
Soms is het leven zo oneerlijk.
zondag 21 februari 2010 om 16:12
quote:jackie23 schreef op 21 februari 2010 @ 12:25:
Het ergste wat je kan overkomen; je kind verliezen
Wat afschuwelijk. Wat is er met je dochter gebeurd?
Nienke kreeg op haar vierde leukemie. Ze overleed toen ze elf was.
Zeven jaar van strijd, hoop, wanhoop, weer hoop, een beenmergtransplantatie die niet door ging, bijna dood omdat ze een reactie kreeg op de chemo en weer een recidief. Niet meer te genezen. Alleen levensverlengende chemo. Maar wat heeft ze genoten de laatste negen maanden van haar leventje.
Tot op de dag van haar dood ging ze ervoor. Ze wilde door. Studeren, trouwen, kinderen krijgen. Ook vier want ze was zo blij met haar broers. En wij wisten dat ze nooit geen kinderen meer kon krijgen. De chemo was verwoestend. Maar God zij dank hebben we haar dat nooit verteld. Tegen de wil van de oncoloog in want ze had volgens hem het recht dat te weten. Ja duh, als ze veertien of zo zou worden maar niet op haar elfde met al haar dromen. Ik heb duidelijk laten vastleggen dat er niemand maar dan ook niemand in het ziekenhuis ook maar iets over mocht zeggen. Dat was mijn taak. En pas als de tijd er rijp voor was.
Ik heb veel beslissingen moeten nemen. En voor drie daarvan ben ik nu nog steeds dankbaar. Dat we haar dat nooit verteld hebben. Dat ze thuis mocht sterven en dat we niet door zijn gegaan tot het oneindige. Ze is rustig ingeslapen met een lach op haar gezicht. Zonder pijn.
Jezus wat komt er weer veel boven.
Het ergste wat je kan overkomen; je kind verliezen
Wat afschuwelijk. Wat is er met je dochter gebeurd?
Nienke kreeg op haar vierde leukemie. Ze overleed toen ze elf was.
Zeven jaar van strijd, hoop, wanhoop, weer hoop, een beenmergtransplantatie die niet door ging, bijna dood omdat ze een reactie kreeg op de chemo en weer een recidief. Niet meer te genezen. Alleen levensverlengende chemo. Maar wat heeft ze genoten de laatste negen maanden van haar leventje.
Tot op de dag van haar dood ging ze ervoor. Ze wilde door. Studeren, trouwen, kinderen krijgen. Ook vier want ze was zo blij met haar broers. En wij wisten dat ze nooit geen kinderen meer kon krijgen. De chemo was verwoestend. Maar God zij dank hebben we haar dat nooit verteld. Tegen de wil van de oncoloog in want ze had volgens hem het recht dat te weten. Ja duh, als ze veertien of zo zou worden maar niet op haar elfde met al haar dromen. Ik heb duidelijk laten vastleggen dat er niemand maar dan ook niemand in het ziekenhuis ook maar iets over mocht zeggen. Dat was mijn taak. En pas als de tijd er rijp voor was.
Ik heb veel beslissingen moeten nemen. En voor drie daarvan ben ik nu nog steeds dankbaar. Dat we haar dat nooit verteld hebben. Dat ze thuis mocht sterven en dat we niet door zijn gegaan tot het oneindige. Ze is rustig ingeslapen met een lach op haar gezicht. Zonder pijn.
Jezus wat komt er weer veel boven.
zondag 21 februari 2010 om 16:53
quote:eleonora schreef op 21 februari 2010 @ 16:18:
Zoeb, ik zou willen dat ik hele lange armen had.
Zoals deze smiley [afbeelding] dan zou ik ze even lekker een uur om je heen slaan.
Och Leo soms zou ik wel eens van die lange armen willen hebben. En een stevige boezem om op uit te huilen.
Meestal moet ik de sterkste zijn. Manlief heeft het er vandaag ook alweer zo moeilijk mee. Ik heb gezegd dat hij hier moet lezen maar hij durft het niet. Zoveel troost komt er vanuit het forum.
Geweldig is dit toch. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Zoeb, ik zou willen dat ik hele lange armen had.
Zoals deze smiley [afbeelding] dan zou ik ze even lekker een uur om je heen slaan.
Och Leo soms zou ik wel eens van die lange armen willen hebben. En een stevige boezem om op uit te huilen.
Meestal moet ik de sterkste zijn. Manlief heeft het er vandaag ook alweer zo moeilijk mee. Ik heb gezegd dat hij hier moet lezen maar hij durft het niet. Zoveel troost komt er vanuit het forum.
Geweldig is dit toch. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
zondag 21 februari 2010 om 17:56
Raar is dat, al zo lang geleden en toch, als je er zoveel aan denkt zoals vandaag, alsof het gisteren gebeurde... er spreekt zoveel liefde voor je dochter uit je posts Zoebie. Daar hebben de jaren niks aan veranderd.
Het raakte me erg om te lezen op welke drie dingen je trots bent, van wat je nog hebt kunnen doen voor je dochter. Je hebt haar zo beschermd, je hebt haar het beste leven gegeven dat mogelijk was.
Lieve Zoebie, ook van mij een omhelzing en een kus op je bol.
Het raakte me erg om te lezen op welke drie dingen je trots bent, van wat je nog hebt kunnen doen voor je dochter. Je hebt haar zo beschermd, je hebt haar het beste leven gegeven dat mogelijk was.
Lieve Zoebie, ook van mij een omhelzing en een kus op je bol.
zondag 21 februari 2010 om 18:12
zondag 21 februari 2010 om 19:16
Deze gedichten ga ik uitprinten en lamineren en op Nienkes grafje zetten. Er staan altijd gedichtjes van mezelf op, maar ik vind ze zo mooi.quote:Vinyl schreef op 21 februari 2010 @ 11:49:
Lieve Zoebie, dikke knuffel voor jou!
Ik moet altijd denken aan dit gedicht van Belinda Meuldijk en vind het wel passen bij hoe jij je dochter met je meedraagt.
Liefs,
Vinyl
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtend mist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf je leven in mijn leven
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis toe, wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jou plaats aan tafel hou ik voor je vrij
We zullen lachen en weer plannen maken
Zal met je slapen en met jou ontwaken
Neem m'n mond en lach met mij
Neem m'n handen en voel met mij
Wat je nog doen wou, doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waar in ze jou naam noemen
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jou dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Zal twee levens leven
Met jou in mijquote:Pilous schreef op 21 februari 2010 @ 11:47:
http://www.youtube.com/watch?v=TfDlcO6KHQs
Ik kom pas als je liggen gaat
Je klaar bent voor de nacht
Ik kom in beelden, in fragmenten
Hard, ineens en onverwacht
Ik kom terwijl je uit het raam kijkt
Van je favoriet cafe
Ik zal er zijn zodra je even denkt
ik heb er vrede mee
Als je eens rustig over zee kijkt
En je denkt: Nu heb ik rust
Heb ik je onverwachts en zachtjes
Keihard op je ziel gekust
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Ik kom het liefste als je luistert
Naar een onverwacht mooi lied
Ik kom pas kijken, weken, maanden
Na het echte grote verdriet
Ik schuil in weggestopte foto's
Iets wat je vindt onder de bank
En echt ik ben niet te verdrinken
Ik schuil het makkelijkst in drank
Ik kom soms midden in het lachen
Dat zo overgaat in huilen
Het zijn precies dezelfde tranen
Die alleen maar van hun namen ruilen
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Naar het liefste kom ik 's nachts
Als je niet slapen kan
Juist dan, juist dan
Provided by songteksten.nl
quote:Solomio schreef op 21 februari 2010 @ 13:22:
In de diepste lagen van mijn ziel
waar niemand komen kan
heb ik je zachtjes neergelegd
getroost, gestreeld, lieve woordjes gezegd
je gezichtje gekust
mezelf verloren in jouw eeuwige rust.
Lieve Zoebie, dikke knuffel voor jou!
Ik moet altijd denken aan dit gedicht van Belinda Meuldijk en vind het wel passen bij hoe jij je dochter met je meedraagt.
Liefs,
Vinyl
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtend mist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf je leven in mijn leven
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n voeten en loop met mij
We gaan naar huis toe, wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Zal je niet zoeken waar je nu bent
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent
Jou plaats aan tafel hou ik voor je vrij
We zullen lachen en weer plannen maken
Zal met je slapen en met jou ontwaken
Neem m'n mond en lach met mij
Neem m'n handen en voel met mij
Wat je nog doen wou, doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur de krant waar in ze jou naam noemen
Neem m'n ogen en kijk met mij
Neem m'n hart en leef met mij
Want jou dood is nu voorbij
Vanaf vandaag leef jij in mij
Zal twee levens leven
Met jou in mijquote:Pilous schreef op 21 februari 2010 @ 11:47:
http://www.youtube.com/watch?v=TfDlcO6KHQs
Ik kom pas als je liggen gaat
Je klaar bent voor de nacht
Ik kom in beelden, in fragmenten
Hard, ineens en onverwacht
Ik kom terwijl je uit het raam kijkt
Van je favoriet cafe
Ik zal er zijn zodra je even denkt
ik heb er vrede mee
Als je eens rustig over zee kijkt
En je denkt: Nu heb ik rust
Heb ik je onverwachts en zachtjes
Keihard op je ziel gekust
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Ik kom het liefste als je luistert
Naar een onverwacht mooi lied
Ik kom pas kijken, weken, maanden
Na het echte grote verdriet
Ik schuil in weggestopte foto's
Iets wat je vindt onder de bank
En echt ik ben niet te verdrinken
Ik schuil het makkelijkst in drank
Ik kom soms midden in het lachen
Dat zo overgaat in huilen
Het zijn precies dezelfde tranen
Die alleen maar van hun namen ruilen
Je noemt me oud verdriet
Doe wat je wilt
(maar) Zo vreselijk oud ben ik nog niet
Naar het liefste kom ik 's nachts
Als je niet slapen kan
Juist dan, juist dan
Provided by songteksten.nl
quote:Solomio schreef op 21 februari 2010 @ 13:22:
In de diepste lagen van mijn ziel
waar niemand komen kan
heb ik je zachtjes neergelegd
getroost, gestreeld, lieve woordjes gezegd
je gezichtje gekust
mezelf verloren in jouw eeuwige rust.
zondag 21 februari 2010 om 19:30
Raar kan het dan lopen hé Hompeltje. Zo toevallig. Ik ken iemand waarvan het zoontje precies 10 jaar na Nienke is overleden. Dat vergeet je ook niet. Net als jou vaders verjaardag.
En Robo's en Maleficent's verjaardagen een dag ervoor.
En die vallen dan weer gelijk met de verjaardag van mijn liefste nichtje.
En wat was je vader nog jong zeg. Waaraan is hij overleden?
Mede dank zij de lieve meiden hier gaat het weer en ben ik de dag een beetje doorgekomen.
En Robo's en Maleficent's verjaardagen een dag ervoor.
En die vallen dan weer gelijk met de verjaardag van mijn liefste nichtje.
En wat was je vader nog jong zeg. Waaraan is hij overleden?
Mede dank zij de lieve meiden hier gaat het weer en ben ik de dag een beetje doorgekomen.
zondag 21 februari 2010 om 19:31
quote:sartan schreef op 21 februari 2010 @ 19:25:
Oh Zoebie, ik lees je OP net, ken je verder niet zo goed (alleen van "in 't voorbij gaan op het forum) maar ben er even stil van.
Sterkte
En van het niet rokerstopic Sartan. Jammer dat ik na bijna vier maanden weer voor de bijl ging.
Lief dat je een berichtje achterlaat.
Oh Zoebie, ik lees je OP net, ken je verder niet zo goed (alleen van "in 't voorbij gaan op het forum) maar ben er even stil van.
Sterkte
En van het niet rokerstopic Sartan. Jammer dat ik na bijna vier maanden weer voor de bijl ging.
Lief dat je een berichtje achterlaat.
zondag 21 februari 2010 om 19:32
Ik hoop écht dat je man dit ook leest. Of ooit gaat lezen. Over een paar dagen misschien. Of over een maand. Ik zit hier met tranen in mijn ogen al deze mooie berichten te lezen. En je verhaal over je dochter Nienke. Je hebt het goed gedaan. Hoe zeer het ook deed toen.
Ik heb virtueel een hele grote boezem waar ik je nu tegenaan druk.
Ik heb virtueel een hele grote boezem waar ik je nu tegenaan druk.
zondag 21 februari 2010 om 19:38
maandag 22 februari 2010 om 00:08
Ja Lapin. de stress heeft me toch de das om gedaan. Ik durf me op het niet rokentopic nu niet meer te laten zien.
Ik ben blij dat deze dag om is. Wat een rare dag was het. Zo heb ik ze de laatste jaren niet veel meer meegemaakt.Veel herinneringen aan haar laatste dag. Toch is het geen erge slechte dag geweest als ik hem zo eens terugkijk. Veel saamhorigheid met de kinderen en jullie hebben me er doorheen gesleept.
Dank jullie wel daarvoor.
Ik kan het toch niet nalaten mijn gedichtje aan Nienke hier nog een keer neer te zetten.
Lieve Nien.
Mag ik jou een dag terug?
Wat is nu één dag.
Ik wil zo graag je stem weer horen
en je leuke lach.
Je grapjes en je leuke toet
zitten in mijn hart.
Maar één dag wil ik je terug
een uurtje voor mijn part
Want ik mis je zo mijn kind.
Dat blijft en verdwijnt nooit meer
Wanneer ik op je grafje sta
hoor ik je stem alweer.
Nog één keer wil ik zo graag zien
Hoe je danst op de muziek.
Hoe je mooie dingen maakt.
Je bent en blijft uniek.
Nog één dag wil ik je zien
maar als je dan weer terug moet?
Dat is te zwaar om op te brengen.
Ik wil je terug
Voorgoed
Ik ben blij dat deze dag om is. Wat een rare dag was het. Zo heb ik ze de laatste jaren niet veel meer meegemaakt.Veel herinneringen aan haar laatste dag. Toch is het geen erge slechte dag geweest als ik hem zo eens terugkijk. Veel saamhorigheid met de kinderen en jullie hebben me er doorheen gesleept.
Dank jullie wel daarvoor.
Ik kan het toch niet nalaten mijn gedichtje aan Nienke hier nog een keer neer te zetten.
Lieve Nien.
Mag ik jou een dag terug?
Wat is nu één dag.
Ik wil zo graag je stem weer horen
en je leuke lach.
Je grapjes en je leuke toet
zitten in mijn hart.
Maar één dag wil ik je terug
een uurtje voor mijn part
Want ik mis je zo mijn kind.
Dat blijft en verdwijnt nooit meer
Wanneer ik op je grafje sta
hoor ik je stem alweer.
Nog één keer wil ik zo graag zien
Hoe je danst op de muziek.
Hoe je mooie dingen maakt.
Je bent en blijft uniek.
Nog één dag wil ik je zien
maar als je dan weer terug moet?
Dat is te zwaar om op te brengen.
Ik wil je terug
Voorgoed
maandag 22 februari 2010 om 00:17
Hoi lieverd,
Ik twijfelde of het wel "gepast" is om dit hier neer te zetten, maar eigenlijk denk ik dat jij het wel kan waarderen.
Vanavond heb ik aan Terror weer eens "ik ben lekker stout" voor gelezen.
Hij vindt het een geweldig gedicht. Kan schaterlachen als ik heel hard "BIL" roep.
Maar in mijn gedachte was ik bij jou, en bij jouw lieve Nien.
Het gedichtje zal ook voor mij na die toevallige ontdekking toen bij Robo nooit meer het zelfde zijn, maar een extra mooi goud randje hebben.
Dus eigenlijk van mij (ons) voor jullie.
En nu een dikke knuffel
Ik twijfelde of het wel "gepast" is om dit hier neer te zetten, maar eigenlijk denk ik dat jij het wel kan waarderen.
Vanavond heb ik aan Terror weer eens "ik ben lekker stout" voor gelezen.
Hij vindt het een geweldig gedicht. Kan schaterlachen als ik heel hard "BIL" roep.
Maar in mijn gedachte was ik bij jou, en bij jouw lieve Nien.
Het gedichtje zal ook voor mij na die toevallige ontdekking toen bij Robo nooit meer het zelfde zijn, maar een extra mooi goud randje hebben.
Dus eigenlijk van mij (ons) voor jullie.
En nu een dikke knuffel
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
