Psyche
alle pijlers
Allerdaagse frustratie
woensdag 29 april 2009 om 18:58
Soms zijn er van die dingen die mij enorm kunnen frustreren. Soms dingen waar ik zelf wat aan kan veranderen. Maar mijn grootste frustratie, die mij maar blijft achtervolgen is het sociaal wenselijke gedrag wat de hele wereld vertoont.
Ongemeende sociaal wenselijke antwoorden voor de waarheid, om iemand maar te vriend te houden. Mensen worden aan alle kanten naar de mond gepraat. Ik kan hier zó boos om worden.
Bij oppervlakkig contact (onbekenden op straat) kan ik het kunstje wel uitvoeren zonder me er slecht bij te voelen. Maar tegen collega's lukt het me bijvoorbeeld al niet om te zeggen dat ik de nieuwe schoenen leuk vind op het moment dat ik het eigenlijk lelijk vind. Het klinkt normaal, eerlijk zijn, maar als je er over na gaat denken zijn er bar weinig mensen die eerlijkheid verkiezen boven sociaal wenselijk.
Het blijft me gewoon keer op keer achtervolgen. Altijd blijkt iemand wel ergens niet de waarheid te hebben gezegd. En wat schiet je er mee op? Dat iemand niet boos op je wordt? Waar is het ooit mis gegaan dat men liever iets hoort wat gelogen is, dan de waarheid die misschien wat minder leuk is.....
Wat zijn jullie allerdaagse frustraties, of frustraties die je blijven achtervolgen, maar waar je gewoon eigenlijk niks aan kunt veranderen?
Ongemeende sociaal wenselijke antwoorden voor de waarheid, om iemand maar te vriend te houden. Mensen worden aan alle kanten naar de mond gepraat. Ik kan hier zó boos om worden.
Bij oppervlakkig contact (onbekenden op straat) kan ik het kunstje wel uitvoeren zonder me er slecht bij te voelen. Maar tegen collega's lukt het me bijvoorbeeld al niet om te zeggen dat ik de nieuwe schoenen leuk vind op het moment dat ik het eigenlijk lelijk vind. Het klinkt normaal, eerlijk zijn, maar als je er over na gaat denken zijn er bar weinig mensen die eerlijkheid verkiezen boven sociaal wenselijk.
Het blijft me gewoon keer op keer achtervolgen. Altijd blijkt iemand wel ergens niet de waarheid te hebben gezegd. En wat schiet je er mee op? Dat iemand niet boos op je wordt? Waar is het ooit mis gegaan dat men liever iets hoort wat gelogen is, dan de waarheid die misschien wat minder leuk is.....
Wat zijn jullie allerdaagse frustraties, of frustraties die je blijven achtervolgen, maar waar je gewoon eigenlijk niks aan kunt veranderen?
woensdag 29 april 2009 om 22:02
Sociaal wenselijk gedrag en (ongemeende) sociale antwoorden houden het m.i. gezelliger dan wanneer je maar de hele tijd overal je ongezouten mening over geeft.
Wat schiet je er nou mee op om te zeggen dat je de nieuwe schoenen van je collega spuuglelijk vindt en ze zelf nooit zou kopen? Als iemand je op straat beleefdheidshalve vraagt: "Hoe gaat het met je?" geef je toch meestal ook het makkelijkste wenselijke antwoord, nl. dat het goed gaat... en niet dat je net je huisdier hebt laten inslapen, je een vreselijke stinkende schimmelinfectie hebt en er achter bent gekomen dat je vader je vader niet is.
Ik vind het iets anders als in een goed gesprek met een vriend(in) om je mening wordt gevraagd, dan kun je er wel van uit gaan dat die op prijs gesteld wordt. (Maar als je altijd eerlijk bent in je leven denk ik dat je weinig vrienden overhoudt )
Wat schiet je er nou mee op om te zeggen dat je de nieuwe schoenen van je collega spuuglelijk vindt en ze zelf nooit zou kopen? Als iemand je op straat beleefdheidshalve vraagt: "Hoe gaat het met je?" geef je toch meestal ook het makkelijkste wenselijke antwoord, nl. dat het goed gaat... en niet dat je net je huisdier hebt laten inslapen, je een vreselijke stinkende schimmelinfectie hebt en er achter bent gekomen dat je vader je vader niet is.
Ik vind het iets anders als in een goed gesprek met een vriend(in) om je mening wordt gevraagd, dan kun je er wel van uit gaan dat die op prijs gesteld wordt. (Maar als je altijd eerlijk bent in je leven denk ik dat je weinig vrienden overhoudt )
woensdag 29 april 2009 om 22:20
Dit doet me ook denken aan topics die om de zoveel tijd weer verschijnen, over "domme vragen" oid.
Dus als iemand vraagt "ben je naar de kapper geweest?" is dat een domme vraag (nee, mijn hoofd is langer geworden, duh). Of in een restaurant: heeft het gesmaakt? (nou, wat denk je zelf, stomme muts).
Ik weet verder geen voorbeelden want ik maak me er zelf nooit druk over, maar ik begrijp niet dat mensen de inhoud boven de intentie plaatsen. Wees blij dat iemand belangstelling toont, toch?
Dus als iemand vraagt "ben je naar de kapper geweest?" is dat een domme vraag (nee, mijn hoofd is langer geworden, duh). Of in een restaurant: heeft het gesmaakt? (nou, wat denk je zelf, stomme muts).
Ik weet verder geen voorbeelden want ik maak me er zelf nooit druk over, maar ik begrijp niet dat mensen de inhoud boven de intentie plaatsen. Wees blij dat iemand belangstelling toont, toch?
woensdag 29 april 2009 om 22:26
"ben je naar de kapper geweest?"
Nee, ik heb ze gewassen.
(Hoef je echt maar 1x te zeggen, ze vragen het nooit meer!)
heeft het gesmaakt?
Nou nee, niet echt, brengt u mij de biefstuk maar alstublieft!
Tja Maan, zoals je hier al gemerkt zult hebben: er zijn hier maar weinig mensen die hetzelfde denken als jij. Er is toch een soort van algemene omgangsvorm / beleefdheidsvorm naar elkaar toe. Of dat nu eerlijk is of niet: daar gaat het niet om... Maar ik raad je aan om je er niet al te gefrustreerd door te voelen, anders krijg je het nog erg moeilijk tijdens de rest van je leven.
Nee, ik heb ze gewassen.
(Hoef je echt maar 1x te zeggen, ze vragen het nooit meer!)
heeft het gesmaakt?
Nou nee, niet echt, brengt u mij de biefstuk maar alstublieft!
Tja Maan, zoals je hier al gemerkt zult hebben: er zijn hier maar weinig mensen die hetzelfde denken als jij. Er is toch een soort van algemene omgangsvorm / beleefdheidsvorm naar elkaar toe. Of dat nu eerlijk is of niet: daar gaat het niet om... Maar ik raad je aan om je er niet al te gefrustreerd door te voelen, anders krijg je het nog erg moeilijk tijdens de rest van je leven.
woensdag 29 april 2009 om 23:17
TO het lijkt wel alsof je de mening van een ander totaal niet vertrouwd.
weet je wat het bij mij is, als iemand aan mij vraagt wat ik van zijn/haar schoenen vind, geef ik daar eerlijk antwoord op, dat ik er zelf niet in wil lopen wil niet zeggen dat ik ze bij iemand anders niet vind staan/lelijk vind. het is gewoon mijn smaak niet.
er bestaat altijd nog zoiets als fatsoensnormen/tact (je vriend is lelijk klinkt een stukker botter dan hij is mijn type niet, wat voegt het toe voor de ander om te weten dat jij haar vriend lelijk vind, moet ze het dan met hem uitmaken? dat kun je in mijn ogen echt niet maken!
bij vrienden is het een ander verhaal, zorg ervoor dat jij omringt bent met mensen die ten alle tijden eerlijk tegen je zijn
weet je wat het bij mij is, als iemand aan mij vraagt wat ik van zijn/haar schoenen vind, geef ik daar eerlijk antwoord op, dat ik er zelf niet in wil lopen wil niet zeggen dat ik ze bij iemand anders niet vind staan/lelijk vind. het is gewoon mijn smaak niet.
er bestaat altijd nog zoiets als fatsoensnormen/tact (je vriend is lelijk klinkt een stukker botter dan hij is mijn type niet, wat voegt het toe voor de ander om te weten dat jij haar vriend lelijk vind, moet ze het dan met hem uitmaken? dat kun je in mijn ogen echt niet maken!
bij vrienden is het een ander verhaal, zorg ervoor dat jij omringt bent met mensen die ten alle tijden eerlijk tegen je zijn
woensdag 29 april 2009 om 23:34
Eens met Soundpost.
Vind sociaal ongewenst gedrag juist frustrerend. Dat je bijvoorbeeld de deur in een winkel openhoudt voor degene die achter je loopt en die negeert je volkomen. Of dat je iemand voorlaat met 1 artikel in de supermarkt en die gunt je nog geen blik waardig. Ik hoef niet met lauwerkransen worden omhangen, maar een vriendelijk knikje zou ik toch wel waarderen.
Vind sociaal ongewenst gedrag juist frustrerend. Dat je bijvoorbeeld de deur in een winkel openhoudt voor degene die achter je loopt en die negeert je volkomen. Of dat je iemand voorlaat met 1 artikel in de supermarkt en die gunt je nog geen blik waardig. Ik hoef niet met lauwerkransen worden omhangen, maar een vriendelijk knikje zou ik toch wel waarderen.
woensdag 29 april 2009 om 23:38
Eerlijk zijn is gewoonweg stiekum een aanleiding vinden om grof te zijn. Zo roept mijn eerlijke tante altijd dat mijn haar wel geverfd zal zijn, en ben ik misschien aangekomen???? Of had ik die onderkin altijd al?
Ik ben het helemaal zat en de eerst volgende keer dat ze mij beledigd ga ik zeggen, dat ik weliswaar misschien een pondje erbij heb hier en daar maar dat ik GELUKKIG NOG LANG NIET ZO MODDERVET BEN ALS ZIJ!
Onder het motto dan van Wie kaatst kan de bal verwachten...of te wel wie in een glazen huisje woont moet niet met stenen gooien.
Ik ben het helemaal zat en de eerst volgende keer dat ze mij beledigd ga ik zeggen, dat ik weliswaar misschien een pondje erbij heb hier en daar maar dat ik GELUKKIG NOG LANG NIET ZO MODDERVET BEN ALS ZIJ!
Onder het motto dan van Wie kaatst kan de bal verwachten...of te wel wie in een glazen huisje woont moet niet met stenen gooien.
woensdag 29 april 2009 om 23:39
Sociaal wenselijk gedrag heet zo om een heel goede reden, het is sociaal wenselijk en de smeerolie van de samenleving.
Mij is geleerd dat je niet iedere gedachte hoeft uit te spreken. Je hoeft niet te zeggen dat je iemands schoenen lelijk vindt als die persoon heel trots haar nieuwe schoenen laat zien en zegt:"Mooi hè?" Wat win je daar nou mee? Dat je de glans van zijn of haar aankoop afhaalt? Maakt dat je een beter mens? O zo eerlijk maar helemaal alleen...
Mij is geleerd dat je niet iedere gedachte hoeft uit te spreken. Je hoeft niet te zeggen dat je iemands schoenen lelijk vindt als die persoon heel trots haar nieuwe schoenen laat zien en zegt:"Mooi hè?" Wat win je daar nou mee? Dat je de glans van zijn of haar aankoop afhaalt? Maakt dat je een beter mens? O zo eerlijk maar helemaal alleen...
vrijdag 1 mei 2009 om 15:07
Hoi Maan,
Is het nou je frustratie dat anderen jou sociaal wenselijke antwoorden geven? Of dat ze dat van jou ook verwachten terwijl het jou niet lukt?
Wat het eerste betreft: ik ken wel een paar mensen waarbij het er echt van afdruipt dat ze heel hard bezig zijn om sociaal wenselijke antwoorden te geven en soms vind ik dat lastig in het contact. Ik vind het niet altijd smeermiddel in het sociaal verkeer, ik kan me er juist ongemakkelijk van voelen als ik het idee heb dat een bepaalde persoon nooit eerlijk z'n mening geeft. En het kan het opbouwen van een vriendschap bij mij iig serieus in de weg zitten. Maar dan heb ik het echt over extreem sociaal-wenselijke mensen, op het sociofobische af. Bij de meesten heb ik met dit gedrag geen problemen. Jij wel? Echt met iedereen?
Mbt dat anderen van mij verwachten dat ik sociaal-wenselijk gedrag vertoon: tsja. Soms lastig. Ik flap er zelf nog wel eens wat uit en m'n grappen zijn soms net te bot. M'n vrienden kan ik daarop uitzoeken en bij anderen probeer ik me gewoon maar een beetje in te houden. En als het desondanks 'fout' gaat, maak ik gewoon een grap over mezelf die net zo (pijnlijk) eerlijk is (boodschap: ik bedoelde die te eerlijke opmerking naar jou niet persoonlijk, soms flap ik er gewoon wat uit) en dan is de lucht meestal wel weer geklaard. Die sociale regels zijn er nou eenmaal (en idd, wees maar blij dat je in NL woont en niet in de VS of India of... etc) en aangezien ik hou van sociaal contact probeer ik me daar als het nodig is gewoon zo goed en zo kwaad naar te voegen.
Is het nou je frustratie dat anderen jou sociaal wenselijke antwoorden geven? Of dat ze dat van jou ook verwachten terwijl het jou niet lukt?
Wat het eerste betreft: ik ken wel een paar mensen waarbij het er echt van afdruipt dat ze heel hard bezig zijn om sociaal wenselijke antwoorden te geven en soms vind ik dat lastig in het contact. Ik vind het niet altijd smeermiddel in het sociaal verkeer, ik kan me er juist ongemakkelijk van voelen als ik het idee heb dat een bepaalde persoon nooit eerlijk z'n mening geeft. En het kan het opbouwen van een vriendschap bij mij iig serieus in de weg zitten. Maar dan heb ik het echt over extreem sociaal-wenselijke mensen, op het sociofobische af. Bij de meesten heb ik met dit gedrag geen problemen. Jij wel? Echt met iedereen?
Mbt dat anderen van mij verwachten dat ik sociaal-wenselijk gedrag vertoon: tsja. Soms lastig. Ik flap er zelf nog wel eens wat uit en m'n grappen zijn soms net te bot. M'n vrienden kan ik daarop uitzoeken en bij anderen probeer ik me gewoon maar een beetje in te houden. En als het desondanks 'fout' gaat, maak ik gewoon een grap over mezelf die net zo (pijnlijk) eerlijk is (boodschap: ik bedoelde die te eerlijke opmerking naar jou niet persoonlijk, soms flap ik er gewoon wat uit) en dan is de lucht meestal wel weer geklaard. Die sociale regels zijn er nou eenmaal (en idd, wees maar blij dat je in NL woont en niet in de VS of India of... etc) en aangezien ik hou van sociaal contact probeer ik me daar als het nodig is gewoon zo goed en zo kwaad naar te voegen.
vrijdag 1 mei 2009 om 23:49
quote:Phien schreef op 01 mei 2009 @ 15:07:
Hoi Maan,
Is het nou je frustratie dat anderen jou sociaal wenselijke antwoorden geven? Of dat ze dat van jou ook verwachten terwijl het jou niet lukt?
Wat het eerste betreft: ik ken wel een paar mensen waarbij het er echt van afdruipt dat ze heel hard bezig zijn om sociaal wenselijke antwoorden te geven en soms vind ik dat lastig in het contact. Ik vind het niet altijd smeermiddel in het sociaal verkeer, ik kan me er juist ongemakkelijk van voelen als ik het idee heb dat een bepaalde persoon nooit eerlijk z'n mening geeft. En het kan het opbouwen van een vriendschap bij mij iig serieus in de weg zitten. Maar dan heb ik het echt over extreem sociaal-wenselijke mensen, op het sociofobische af. Bij de meesten heb ik met dit gedrag geen problemen. Jij wel? Echt met iedereen?
Sociofobie
Fobie of angst om/voor: Mensen in het algemeen
ik heb het idee, dat je je niet helemaal juist uitdrukt.
Hoi Maan,
Is het nou je frustratie dat anderen jou sociaal wenselijke antwoorden geven? Of dat ze dat van jou ook verwachten terwijl het jou niet lukt?
Wat het eerste betreft: ik ken wel een paar mensen waarbij het er echt van afdruipt dat ze heel hard bezig zijn om sociaal wenselijke antwoorden te geven en soms vind ik dat lastig in het contact. Ik vind het niet altijd smeermiddel in het sociaal verkeer, ik kan me er juist ongemakkelijk van voelen als ik het idee heb dat een bepaalde persoon nooit eerlijk z'n mening geeft. En het kan het opbouwen van een vriendschap bij mij iig serieus in de weg zitten. Maar dan heb ik het echt over extreem sociaal-wenselijke mensen, op het sociofobische af. Bij de meesten heb ik met dit gedrag geen problemen. Jij wel? Echt met iedereen?
Sociofobie
Fobie of angst om/voor: Mensen in het algemeen
ik heb het idee, dat je je niet helemaal juist uitdrukt.
zaterdag 2 mei 2009 om 11:54
Waarom niet Starshine? Heb het zelf gehad, gediagnosticeerd en al (lichte vorm, gelukkig en ben er tegenwoordig vanaf). Het houdt in dat je heel erg bang ben voor afkeuring van anderen en je daarom, als contact niet te vermeiden is, extreem sociaal-wenselijk gedraagt. Uit angst dan vooral, niet zozeer uit empathie of 'omdat het nou eenmaal zo hoort'.
zondag 3 mei 2009 om 15:05
Het object of de angst vermijden kan zich uiten in slijmen. Je richt je aandacht niet op de angst en gaat vanuit een ander spectrum handelen, lees: slijmen. Angst is iets geks, het doet gekke dingen met je. Bijvoorbeeld gefrustrureerd raken als anderen niet eerlijk zijn. Frustratie is ook angst: als anderen niet doen wat ik denk dat goed is, wie ben ik dan? Klopt mijn mening dan nog wel?
Eerlijkheid kun je zo breed en zo diep insteken als je wilt, feit blijft dat het een idee is. Hoe vaster dat idee in je hoofd des te gefrustreerder als anderen dat 'idee' uitdagen.
Wat mezelf betreft: ik voel me stukken rustiger als ik niet per se een mening hoef te hebben. Sterker nog, ik heb soms echt geen mening over schoenen, kapsels of wat dan ook. Als ik mijn sociale rol glijd dan kan ik altijd wat tevoorschijn toveren maar in mijn ervaring is en blijft een idee. Frustratie verdwijnt overigens als je zelf de absurditeit inziet van wel/niet eerlijk je mening geven. Want wat doet het er uiteindelijk toe of je schoenen mooi of lelijk worden gevonden? Ik zou me 'minder' voelen als iemand iets lelijk aan mij vindt maar dat is mijn probleem. Dat heeft niks met de oprechtheid van een ander te maken. Sociaal wenselijk gedrag mag dan de smeerolie van de maatschappij worden genoemd maar ik denk dat de intentie achter wat je zegt veel belangrijker is dan wat je zegt. Net zoals dat voor daden geldt.
Eerlijkheid kun je zo breed en zo diep insteken als je wilt, feit blijft dat het een idee is. Hoe vaster dat idee in je hoofd des te gefrustreerder als anderen dat 'idee' uitdagen.
Wat mezelf betreft: ik voel me stukken rustiger als ik niet per se een mening hoef te hebben. Sterker nog, ik heb soms echt geen mening over schoenen, kapsels of wat dan ook. Als ik mijn sociale rol glijd dan kan ik altijd wat tevoorschijn toveren maar in mijn ervaring is en blijft een idee. Frustratie verdwijnt overigens als je zelf de absurditeit inziet van wel/niet eerlijk je mening geven. Want wat doet het er uiteindelijk toe of je schoenen mooi of lelijk worden gevonden? Ik zou me 'minder' voelen als iemand iets lelijk aan mij vindt maar dat is mijn probleem. Dat heeft niks met de oprechtheid van een ander te maken. Sociaal wenselijk gedrag mag dan de smeerolie van de maatschappij worden genoemd maar ik denk dat de intentie achter wat je zegt veel belangrijker is dan wat je zegt. Net zoals dat voor daden geldt.
zondag 3 mei 2009 om 18:48
quote:Starshine schreef op 03 mei 2009 @ 13:11:
Als je bang (fobisch) voor iets bent, dan mijd je het object van je angst. Dus, dan ga je mensen uit de weg ipv ze lekker op te slijmen. Maar zoals ik schreef, soms kun je mensen niet uit de weg. Of soms probeer je ondanks je angst heel bewust toch contacten te onderhouden, omdat dingen vermeiden uit angst ook een heel rottig gevoel geeft. Sociofobie is er in gradaties. Het betekent simpelweg dat sociaal contact je stress oplevert vanwege de angst dat anderen je af zullen keuren. En die afkeuring kun je zowel tegengaan door sociale situaties te vermeiden, als door extreem sociaal-wenselijk gedrag.
Ik heb het bij mezelf gezien, ik heb het bij anderen gezien die dezelfde stoornis hadden. En een psycholoog die deze stoornis behandelt zal hetzelfde vertellen. Hoe onlogisch je het ook vindt klinken...
Maar goed, we raken off topic... Ik zei dat ik me op zich niet aan sociaal wenselijk gedrag stoor, behalve wanneer ik merk dat iemand me naar de mond praat uit angstigheid en ook verder erg onzeker is of 'ie het wel 'goed doet'. En daarvan zijn er niet zoveel. Dus ik ga er maar even van uit dat Maan in haar OP doelde op 'gewoon' sociaal-wenselijk gedrag.
Maar misschiein, Maan, als je je er zo aan kunt storen dat mensen niet altijd met elk wissewasje 100% direct en eerlijk zijn, maak je je er zelf er idd wél te druk over (uit angst of onzekerheid?) wat mensen van jou vinden? Want waarom zou je het anders zo irritant/frustrerend vinden als mensen je niet openlijk vertellen dat ze je nieuwe vriend waar jij smoorverliefd op bent een verwend stuk vreten vinden? (ik verzin maar wat)
Als je bang (fobisch) voor iets bent, dan mijd je het object van je angst. Dus, dan ga je mensen uit de weg ipv ze lekker op te slijmen. Maar zoals ik schreef, soms kun je mensen niet uit de weg. Of soms probeer je ondanks je angst heel bewust toch contacten te onderhouden, omdat dingen vermeiden uit angst ook een heel rottig gevoel geeft. Sociofobie is er in gradaties. Het betekent simpelweg dat sociaal contact je stress oplevert vanwege de angst dat anderen je af zullen keuren. En die afkeuring kun je zowel tegengaan door sociale situaties te vermeiden, als door extreem sociaal-wenselijk gedrag.
Ik heb het bij mezelf gezien, ik heb het bij anderen gezien die dezelfde stoornis hadden. En een psycholoog die deze stoornis behandelt zal hetzelfde vertellen. Hoe onlogisch je het ook vindt klinken...
Maar goed, we raken off topic... Ik zei dat ik me op zich niet aan sociaal wenselijk gedrag stoor, behalve wanneer ik merk dat iemand me naar de mond praat uit angstigheid en ook verder erg onzeker is of 'ie het wel 'goed doet'. En daarvan zijn er niet zoveel. Dus ik ga er maar even van uit dat Maan in haar OP doelde op 'gewoon' sociaal-wenselijk gedrag.
Maar misschiein, Maan, als je je er zo aan kunt storen dat mensen niet altijd met elk wissewasje 100% direct en eerlijk zijn, maak je je er zelf er idd wél te druk over (uit angst of onzekerheid?) wat mensen van jou vinden? Want waarom zou je het anders zo irritant/frustrerend vinden als mensen je niet openlijk vertellen dat ze je nieuwe vriend waar jij smoorverliefd op bent een verwend stuk vreten vinden? (ik verzin maar wat)
