Psyche
alle pijlers
Als het genoeg is
maandag 16 april 2018 om 11:41
Sinds een aantal jaar vecht ik tegen depressies, ook ben ik psychotisch.
Jaren in therapie gezeten, jaren met artsen en deskundigen gepraat.
Veel in moeten leveren, veel van mezelf verloren.
Bij het uitspreken, ik wil niet meer, raakt iedereen in mijn omgeving steeds weer in grote paniek, verdriet,onmacht.
Het er niet meer willen zijn, is geen bevlieging meer, maar eigenlijk een hartewens geworden.
In een ideale wereld, vertrek ik, en niemand heeft daar verdriet en of last van.
UIteraard, is de realiteit anders,weet ik dat de achterblijvers verdriet zullen hebben.
Ik zou zo intens graag willen, dat daar anders over werd gedacht, dat men respect zou hebben voor mij keuze,en zelfs trots op me zouden kunnen zijn.
Accepteren dat mijn wereld steeds kleiner word, is en word steeds meer een opgave,
Als leven lijden word, wat dan?
Jaren in therapie gezeten, jaren met artsen en deskundigen gepraat.
Veel in moeten leveren, veel van mezelf verloren.
Bij het uitspreken, ik wil niet meer, raakt iedereen in mijn omgeving steeds weer in grote paniek, verdriet,onmacht.
Het er niet meer willen zijn, is geen bevlieging meer, maar eigenlijk een hartewens geworden.
In een ideale wereld, vertrek ik, en niemand heeft daar verdriet en of last van.
UIteraard, is de realiteit anders,weet ik dat de achterblijvers verdriet zullen hebben.
Ik zou zo intens graag willen, dat daar anders over werd gedacht, dat men respect zou hebben voor mij keuze,en zelfs trots op me zouden kunnen zijn.
Accepteren dat mijn wereld steeds kleiner word, is en word steeds meer een opgave,
Als leven lijden word, wat dan?
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 16 april 2018 om 12:42
Ben je nou boos omdat ik het volgens jou niet begrijp?
Iedereen hier negeerde de vraag of geluk niet een levenshouding is.
anoniem_330865 wijzigde dit bericht op 16-04-2018 12:44
13.30% gewijzigd
We should have each other with cream.
maandag 16 april 2018 om 12:43
Precies dit!maximaal225tekens schreef: ↑16-04-2018 12:27Ben in tranen na het lezen van je bericht, wat herkenbaar. Bij mij is het er niet meer willen zijn ook geen bevlieging meer. Ik zie mezelf steeds verder afglijden en ik wil niet meer maar durf het niet bij mijn naasten neer te leggen, uit angst voor hun reactie maar ook omdat ik ze dat verdriet niet aan wil en mag doen. Het is een hele moeilijke spagaat.
knuffel voor jou
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 16 april 2018 om 12:45
Mensen kunnen je ook echt verbazen hoor. Ook al willen ze je niet missen kunnen ze jou ook goed begrijpen. Dat jij écht niet meer kunt.
Probeer het bespreekbaar te maken.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
maandag 16 april 2018 om 12:46
Ik dacht echt dat je heel verdrietig was. Ik wou dat ik je begreep.diaantje1971 schreef: ↑16-04-2018 12:44Ja je snapt het totaal niet, ik neem je niks kwalijk,prijs je maar heel erg gelukkig,dat je niet voelt, wat ik voel
We should have each other with cream.
maandag 16 april 2018 om 12:46
Heftig To!
Dit viel mij op aan jouw post:
Je kunt niet voorkomen dat mensen verdrietig worden als je voor je eigen wens gaat.
Maar dat neemt niet weg dat ze je keuze zouden kunnen respecteren en inderdaad misschien zelfs trots op je zouden kunnen zijn.
Alleen dat dit niet van vandaag op morgen gaat lijkt me heel menselijk. Jij bent in dat proces al zoveel verder dan zij. Geef ze de tijd, maar blijf er wel over praten!
Sterkte!
Dit viel mij op aan jouw post:
Het één sluit het ander toch niet uit.diaantje1971 schreef: ↑16-04-2018 11:41Ik zou zo intens graag willen, dat daar anders over werd gedacht, dat men respect zou hebben voor mij keuze,en zelfs trots op me zouden kunnen zijn.
Je kunt niet voorkomen dat mensen verdrietig worden als je voor je eigen wens gaat.
Maar dat neemt niet weg dat ze je keuze zouden kunnen respecteren en inderdaad misschien zelfs trots op je zouden kunnen zijn.
Alleen dat dit niet van vandaag op morgen gaat lijkt me heel menselijk. Jij bent in dat proces al zoveel verder dan zij. Geef ze de tijd, maar blijf er wel over praten!
Sterkte!
maandag 16 april 2018 om 12:47
Ik vind dat je jezelf goed verwoord hierover. Erg helder.
Natuurlijk heeft jou omgeving het hier erg moeilijk over, ze houden van je.
Levensbeëindiging is nog altijd een zeer moeilijk onderwerp. Anderen voelen jou lijden niet, hoe jij de wereld beleefd.
Naar mijn mening heb je de keuze over je eigen leven.
Ik heb geen ervaring met depressie en deze gedachten, gelukkig.
Ik weet zelf niet goed hoe ik het niet verwoorden maar ik ga het toch proberen..
Ik vind het knap dat je deze keuze zou willen maken. Mocht ik jou kennen zou ik het er zeer moeilijk mee hebben maar wel jou besluit accepteren hierin.
Hopelijk zal jou omgeving dit ook kunnen en jou bijstaan in dit proces.
Natuurlijk heeft jou omgeving het hier erg moeilijk over, ze houden van je.
Levensbeëindiging is nog altijd een zeer moeilijk onderwerp. Anderen voelen jou lijden niet, hoe jij de wereld beleefd.
Naar mijn mening heb je de keuze over je eigen leven.
Ik heb geen ervaring met depressie en deze gedachten, gelukkig.
Ik weet zelf niet goed hoe ik het niet verwoorden maar ik ga het toch proberen..
Ik vind het knap dat je deze keuze zou willen maken. Mocht ik jou kennen zou ik het er zeer moeilijk mee hebben maar wel jou besluit accepteren hierin.
Hopelijk zal jou omgeving dit ook kunnen en jou bijstaan in dit proces.
maandag 16 april 2018 om 12:49
Lieve diaantje1971
Ik voel mij precies zo, kan je dus ook geen antwoorden geven. Maar wil jou wel veel sterkte wensen.
Ook voor de anderen die dit gevoel kennen sterkte
Voor de mensen die het niet begrijpen, zo was ik ook lange tijd maar als iedere dag voelt als iets ergers als wat je je ooit voorstelde bij de hel, als het leven inderdaad lijden wordt, dan blijft er niets over als die ene innige wens.
Ik voel mij precies zo, kan je dus ook geen antwoorden geven. Maar wil jou wel veel sterkte wensen.
Ook voor de anderen die dit gevoel kennen sterkte
Voor de mensen die het niet begrijpen, zo was ik ook lange tijd maar als iedere dag voelt als iets ergers als wat je je ooit voorstelde bij de hel, als het leven inderdaad lijden wordt, dan blijft er niets over als die ene innige wens.
maandag 16 april 2018 om 12:51
thistime schreef: ↑16-04-2018 12:49Lieve diaantje1971
Ik voel mij precies zo, kan je dus ook geen antwoorden geven. Maar wil jou wel veel sterkte wensen.
Ook voor de anderen die dit gevoel kennen sterkte
Voor de mensen die het niet begrijpen, zo was ik ook lange tijd maar als iedere dag voelt als iets ergers als wat je je ooit voorstelde bij de hel, als het leven inderdaad lijden wordt, dan blijft er niets over als die ene innige wens.
maandag 16 april 2018 om 12:56
Wat ik echt totaal niet begrijp is dat het opbeurt als anderen begrijpen dat jij de dood als oplossing ziet voor "een vaag aantal jaren" lijden. Degenen die het niet begrijpen zijn de gebeten hond.
anoniem_330865 wijzigde dit bericht op 16-04-2018 12:57
16.47% gewijzigd
We should have each other with cream.
maandag 16 april 2018 om 12:58
Zoals ik al zei, prijs je gelukkig,dat je het het niet begrijpt.
Geestelijk lijden word helaas nog niet altijd begrepen,
"The time is always right to do what's right." -Martin Luther King
maandag 16 april 2018 om 12:59
Mij best.diaantje1971 schreef: ↑16-04-2018 12:58Zoals ik al zei, prijs je gelukkig,dat je het het niet begrijpt.
Geestelijk lijden word helaas nog niet altijd begrepen,
We should have each other with cream.
maandag 16 april 2018 om 13:00
Het beste kan je die onzinopmerkingen negeren.diaantje1971 schreef: ↑16-04-2018 12:58Zoals ik al zei, prijs je gelukkig,dat je het het niet begrijpt.
Geestelijk lijden word helaas nog niet altijd begrepen,
maandag 16 april 2018 om 13:02
maandag 16 april 2018 om 13:08
Lieve to en anderen die zo lijden, ik vind jullie een heel groot hart hebben, dat jullie blijven leven omdat jullie anderen geen verdriet willen doen. Jullie eigen lijden en verdriet maken jullie daaraan ondergeschikt. Maar wat moeilijk!
Verdriet van anderen is denk ik niet te vermijden, maar wellicht is met goede communicatie (begeleid door professionals) wel mogelijk dat er meer acceptatie komt? Dat mensen jullie los kunnen laten, ook al zouden ze jullie veel liever vasthouden en ook al hebben ze daar dan verdriet van?
Ik weet niet of dat mogelijk is. Zelf kom ik uit een gezin waar dit zeker mogelijk zou zijn.
Hierboven werd ergens verteld over een euthansietraject, daar zit veel begeleiding bij. Ik neem aan dat een gesprek voeren daar nog niet betekent dat er ook daadwerkelijk voor euthansie gekozen zal worden. Misschien is het goed daar te gaan praten?
Heel veel sterkte.
Verdriet van anderen is denk ik niet te vermijden, maar wellicht is met goede communicatie (begeleid door professionals) wel mogelijk dat er meer acceptatie komt? Dat mensen jullie los kunnen laten, ook al zouden ze jullie veel liever vasthouden en ook al hebben ze daar dan verdriet van?
Ik weet niet of dat mogelijk is. Zelf kom ik uit een gezin waar dit zeker mogelijk zou zijn.
Hierboven werd ergens verteld over een euthansietraject, daar zit veel begeleiding bij. Ik neem aan dat een gesprek voeren daar nog niet betekent dat er ook daadwerkelijk voor euthansie gekozen zal worden. Misschien is het goed daar te gaan praten?
Heel veel sterkte.
