Als het stopt is het ook okay

Anoniem_67015725c3819 zondag 2 juni 2024 om 14:44

Als mijn leven vandaag zou stoppen, zou ik daar vrede mee hebben. Die gedachte heb ik altijd al gehad.

Ik heb een fijn gezin, leuke man, leuke baan, vrienden, ouders leven nog en zijn gezond, fijn huis en geen geldzorgen. En dat is allemaal prima. Niks te klagen. Maar ik heb altijd al een soort gedachte gehad dat als het leven nu zou stoppen dat ook okay is. Herkent iemand dit?

Ik heb absoluut geen actieve doodswens. Ik heb geen enkele neiging tot zelfmoord oid. En ik ben niet bang voor de dood (want dan ben ik er toch niet meer) maar ben wel bang om dood te gaan. Bang dat dat met veel pijn gepaard gaat en ik weet dat ik mensen verdriet doe als ik er niet meer ben. De kinderen zijn nog te jong vooral en ik wil ze dat echt nog niet aandoen.

Maar als ik alleen aan mezelf denk, zou het me echt niet uitmaken als het leven stopt.

Zijn dit gestoorde gedachten? Of denken meer mensen zo?

Anoniem_67015725c3819 zondag 2 juni 2024 om 22:52

FaceofOZ schreef: ↑
02-06-2024 17:08
Het leven is niet zinloos.

Het is een keuze om geen zingeving te hebben.

Ik heb nergens gezegd dat ik mijn leven geen zin geef. Dat doe ik wel degelijk. Maar dat heeft niks te maken met mijn gedachte. Het leven is per definitie zinloos in mijn ogen.

Baggal zondag 2 juni 2024 om 22:55

Ravintola schreef: ↑
02-06-2024 21:45
Bang voor dood zijn of voor doodgaan?

Allebei eigenlijk. Het leven verlaten, mensen achterlaten. Ik ben daar, zeker nu, nog helemaal niet klaar voor. Misschien is dat iets waar je naar toe groeit als je er aan toe bent of als je ouder wordt.

En dan na de dood het van een kist waar een deksel op moet vind ik heel naar: beetje claustrofobie denk ik. Rationeel weet ik dat je al dood bent, maar het idee vind ik niet prettig. Ook het idee gecremeerd te worden of in de grond te gaan (doe mij dan maar een pyramide

).

Elfje

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Anoniem_67015725c3819 zondag 2 juni 2024 om 23:03

Baggal schreef: ↑
02-06-2024 22:55
Allebei eigenlijk. Het leven verlaten, mensen achterlaten. Ik ben daar, zeker nu, nog helemaal niet klaar voor. Misschien is dat iets waar je naar toe groeit als je er aan toe bent of als je ouder wordt.

En dan na de dood het van een kist waar een deksel op moet vind ik heel naar: beetje claustrofobie denk ik. Rationeel weet ik dat je al dood bent, maar het idee vind ik niet prettig. Ook het idee gecremeerd te worden of in de grond te gaan (doe mij dan maar een pyramide ).

Elfje

Oef de dood heeft bij jou inderdaad een hele andere associatie dan bij mij. Ik heb mijn gezin al jaren geleden laten weten dat zij mogen bepalen wat er met mij gebeurt als ik er niet meer ben. Ik merk er inderdaad toch niks van.

Anoniem_67015725c3819 zondag 2 juni 2024 om 23:16

KamilleT schreef: ↑
02-06-2024 20:14
Mijn moeder is deze week gestorven. Dat wilde zij niet en wij ook niet, maar het gebeurde en was onvermijdelijk. De aarde draait nog en de wereld gaat gewoon door. Haar bestaan heeft ons leven mooier gemaakt en wat zij heeft gedaan, heeft zeker wel zin gehad.
Zelf wil ik nog even door, een jaar of 50 lijkt me prima. Gezien mijn genetische achtergrond mag ik blij zijn met nog 30 jaar.

Ach gecondoleerd met je verlies! Fijn dat je een mooie herinnering aan je moeder hebt. Het moeilijkste aan doodgaan is voor de mensen die van de overledenen houden. Sterkte!
En inderdaad, de wereld draait door en jouw leven ook. Gelukkig maar

coderood maandag 3 juni 2024 om 00:30

TinyTiny schreef: ↑
02-06-2024 21:21
Het is juist andersom: het leven is zinloos maar je kunt het zingeven.

En ik kies er voor m'n leven zo leuk mogelijk in te richten en voel me daar helemaal prima bij. Maar als het stopt, dan is dat maar zo.

Ik vind het dan weer heel lekker dat het leven zo zinloos is.
De aarde is miljoenen jaren oud. De mensheid zal nog wel een aantal duizenden jaren voortleven. Over 5 generaties weet niemand meer dat ik ooit heb geleefd en hebben alle dingen waar ik me nu zo druk om maak totaal geen impact meer.
Als ik wel eens stress heb om kleine dingen dan vind ik dat een heerlijke gedachte.

Anoniem_670e3ef0ebfff maandag 3 juni 2024 om 07:16

Oh, ik heb dat ook hoor. Ik ben er, dus ik maak er maar wat van. Maar helemaal prima als het ophoudt. Klaar is kees.

IBIopviva maandag 3 juni 2024 om 08:40

Ow nee ik geloof ook niet dat wij als mensheid in zijn geheel een hoger doel hebben.
Op een dag gebeurd er een (ik hoop wel een natuurlijke) ramp en zullen alle mensen/de aarde vernietigd worden.
Als we allemaal samen gaan is dat toch niet erg? Ben stiekem wel benieuwd wat voor type wezen er daarna weer tevoorschijn komt dat zal ik dan weer nooit weten.

Liefhebben
is meer
lief
dan hebben

MEFunny maandag 3 juni 2024 om 09:13

Ik herken het helemaal.
Voor mij zou het ook prima zijn als het nu plotsklaps stopt.

Ik lees het 1 en ander over dat je het een ander niet aan kan doen.
Als het opeens eindigt of je bent ‘dood’ziek tot beëindiging dan kan je daar toch niets aan doen?

Dit soort gedachten zetten mij juist aan het denken om alles goed geregeld te hebben als ik er opeens niet meer ben.

Olea maandag 3 juni 2024 om 09:23

IBIopviva schreef: ↑
03-06-2024 08:40
Ow nee ik geloof ook niet dat wij als mensheid in zijn geheel een hoger doel hebben.
Op een dag gebeurd er een (ik hoop wel een natuurlijke) ramp en zullen alle mensen/de aarde vernietigd worden.
Als we allemaal samen gaan is dat toch niet erg? Ben stiekem wel benieuwd wat voor type wezen er daarna weer tevoorschijn komt dat zal ik dan weer nooit weten.

Dat vind ik nog véél erger.

Eén van de positieve dingen van je eigen dood vind ik dat andere mensen er dan nog zijn. En zich voortplanten en ontwikkelen. Nieuwe uitvindingen doen. Het leven dat gewoon groeit en bloeit. En zich weer voortplant. En dat dit al eeeeuwenlang zo gaat. Dat vind ik een geruststellende gedachte.
Dus allemaal gaan vind ik echt nog veel enger. En stél dat er helemaal geen wezen tevoorschijn meer komt. Geen schubdier, geen vis, niet eens meer een bacterie. Dat alles in het heelal alleen nog natuurkunde en scheikunde is, maar geen biologie.
Ik vind het al frustrerend genoeg dat er tot dusverre níets bekend is over leven op andere planeten...

Absori maandag 3 juni 2024 om 10:00

Herkenbaar en ik heb nooit gedacht dat dit een abnormale gedachte is eigenlijk. Sterker nog, de mensen die dit niet hebben en erge angst hebben..ik dacht altijd dat zij de dysfunctionelen waren. Maar dat is blijkbaar niet het geval?

Lijkt me wel hoor want wat vast staat is dat je allemaal een keer dood gaat

Ik heb , voor de verduidelijking, absoluut geen doodswens. Daar heeft het echt niets mee te maken

impala maandag 3 juni 2024 om 10:01

Ik zou het nog meer oke vinden als ik nooit was geboren. Niet dat ik dood wil, er zit in mij ook een overlevingsdrift ingebakken.
Ik maak er maar het beste van, en kan ook heus wel ergens van genieten, maar zinloos is het leven wel en er is gegarandeerd geen happy end. Dat je toeleeft naar de aftakeling van je geliefden en jezelf, vind ik erg moeilijk.
Ik snap ook niet goed waarom mensen kinderen op de wereld zetten. Misschien heeft jouw leven dan meer zin, of voel je dat zo, maar je schuift het probleem gewoon door.

impala wijzigde dit bericht op 03-06-2024 10:07

25.42% gewijzigd

.

Olea maandag 3 juni 2024 om 10:06

Dat niet erg vinden dat je nooit geboren was vind ik weer iets heel anders, want dat had je dan niet geweten. Nu wéten we dat we leven en dat het leven om ons heen is. Dus dat vind ik dan nog een soort van troost. Vandaar dat het scenario dat IBI voorschotelt mij echt de absolute worst case lijkt. Wereldramp (kern- of natuurlijk) en dan álles weg.

Maar ook in het persoonlijke wel. Elke ochtend als de wekker gaat dan ben ik weer een soort van opgelucht.

Lorem_Ipsum maandag 3 juni 2024 om 10:07

impala schreef: ↑
03-06-2024 10:01
Ik zou het nog meer oke vinden als ik nooit was geboren. Niet dat ik dood wil, er zit in mij ook een overlevingsdrift ingebakken.
Ik maak er maar het beste van, maar zinloos is het leven wel en er is gegarandeerd geen happy end. Dat je toeleeft naar aftakeling van je geliefden en jezelf, vind ik erg moeilijk.
Ik snap ook niet goed waarom mensen kinderen op de wereld zetten. Misschien heeft jouw leven dan meer zin, maar je schuift het probleem gewoon door.

Zo zie ik het ook. Ik had er op zich niet hoeven zijn. Absoluut geen actieve wens om eruit te stappen, vermaak me op zich wel. Maar wel een gedoe hoor, zo’n leven.

Lorem_Ipsum maandag 3 juni 2024 om 10:08

FaceofOZ schreef: ↑
02-06-2024 17:08
Het leven is niet zinloos.

Het is een keuze om geen zingeving te hebben.

Het is een keuze om dat wat je doet zinvol te noemen.

Suy maandag 3 juni 2024 om 10:14

Ik heb dat altijd bij mensen die zich vreselijk druk maken en stressen op en over hun werk, zichzelf onmisbaar wanen, hun werk ongeacht wie of wat altijd op nummer 1 zetten en hierdoor heel veel andere dingen missen. Niet meer kunnen genieten van de kleine gratis dingen zoals een zonsondergang of de natuur die in bloei staat. Altijd roepen dat ze het veel te druk hebben met al hun werk. En vervolgens een burnout krijgen en er voor langere tijd uitliggen.

Dan denk ik: waarom? Je bent hier maar zo kort! Niemand, echt niemand, is onmisbaar op het werk. Terwijl thuis, bij je eventuele kinderen en partner, huisdieren, je echt wel veel waardevoller bent als op die mierenhoop die werk heet.
Ik werk ook, zeker, en vind het leuk, maar heb mijn prioriteiten zeker niet daar liggen.

Als het dan zover is, en het is voorbij, je ligt op je sterfbed, waar denk je dan aan?
Aan die grote opdracht die jij binnengesleept hebt of die dure auto die je hebt gekocht of aan de eerste stapjes van je kind, die mooie zonsondergang met je partner samen, het gevoel van blote voeten op het zand of in het gras?

Ik weet het wel denk ik!

suy wijzigde dit bericht op 03-06-2024 10:15

4.12% gewijzigd

impala maandag 3 juni 2024 om 10:15

Lorem_Ipsum schreef: ↑
03-06-2024 10:08
Het is een keuze om dat wat je doet zinvol te noemen.

Nou ja keuze... Ik kan mezelf dat niet wijsmaken. Net zoals ik mezelf niet kan wijsmaken dat er een hemel bestaat of een god die over mij waakt. Lijkt me best een fijn idee, maar je moet het maar kunnen geloven.

(Niet dat ik religie als oplossing zie hoor, ik ken mensen wiens levensgeluk enorm lijdt onder angst voor straf en de hel. Om nog maar te zwijgen over alle godsdienstoorlogen).

impala wijzigde dit bericht op 03-06-2024 10:19

20.60% gewijzigd

.

Stippestaartje maandag 3 juni 2024 om 10:19

Olea schreef: ↑
03-06-2024 10:06
Dat niet erg vinden dat je nooit geboren was vind ik weer iets heel anders, want dat had je dan niet geweten. Nu wéten we dat we leven en dat het leven om ons heen is. Dus dat vind ik dan nog een soort van troost. Vandaar dat het scenario dat IBI voorschotelt mij echt de absolute worst case lijkt. Wereldramp (kern- of natuurlijk) en dan álles weg.

Maar ook in het persoonlijke wel. Elke ochtend als de wekker gaat dan ben ik weer een soort van opgelucht.

Logisch, maar ik denk dat impala en LI iets anders bedoelen: met de kennis van nu (weten hoe het is om te leven) had het voor hun niet per se gehoeven. Ik heb dat ook wel een beetje.

Lorem_Ipsum maandag 3 juni 2024 om 10:26

impala schreef: ↑
03-06-2024 10:15
Nou ja keuze... Ik kan mezelf dat niet wijsmaken. Net zoals ik mezelf niet kan wijsmaken dat er een hemel bestaat of een god die over mij waakt. Lijkt me best een fijn idee, maar je moet het maar kunnen geloven.

(Niet dat ik religie als oplossing zie hoor, ik ken mensen wiens levensgeluk enorm lijdt onder angst voor straf en de hel. Om nog maar te zwijgen over alle godsdienstoorlogen).

Nee, ik ook niet hoor. Het leven is tijdverdrijf.

Kun je je wel inzetten voor allerlei Goede Zaken, nut heeft het verder niet.

Anoniem_670e3ef0ebfff maandag 3 juni 2024 om 10:38

Absori schreef: ↑
03-06-2024 10:00
Herkenbaar en ik heb nooit gedacht dat dit een abnormale gedachte is eigenlijk. Sterker nog, de mensen die dit niet hebben en erge angst hebben..ik dacht altijd dat zij de dysfunctionelen waren. Maar dat is blijkbaar niet het geval?

Lijkt me wel hoor want wat vast staat is dat je allemaal een keer dood gaat

Ik heb , voor de verduidelijking, absoluut geen doodswens. Daar heeft het echt niets mee te maken

Ik heb geen doodswens, maar ik hoop niet al te oud te worden, zo helemaal in de 80, vreselijk. Al ben ik kerngezond, tegen die tijd heb ik het allemaal echt wel gezien hoor. Nu al, eigenlijk.

TinyTiny maandag 3 juni 2024 om 10:45

september schreef: ↑
03-06-2024 10:38
Ik heb geen doodswens, maar ik hoop niet al te oud te worden, zo helemaal in de 80, vreselijk. Al ben ik kerngezond, tegen die tijd heb ik het allemaal echt wel gezien hoor. Nu al, eigenlijk.

Ik kan me ergens voorstellen dat als ik oud en krakkemikkig word, ik wel een doodswens ga krijgen. Ik wil wel gewoon m'n leven leuk kunnen inrichten en als dat niet meer is kan, weet ik niet in hoeverre ik er nog wil zijn.

bijtie maandag 3 juni 2024 om 10:46

Ik kan wel wat zeggen maar heb eigenlijk geen idee wat ik ervan vind als ik de dood in de ogen kijk. Of ik het okay zal vinden als ik te horen krijg dat ik nog enkele maanden heb. Kan me daar niet zo goed een voorstelling van maken hoe dat voelt.

Anoniem_670e3ef0ebfff maandag 3 juni 2024 om 10:52

TinyTiny schreef: ↑
03-06-2024 10:45
Ik kan me ergens voorstellen dat als ik oud en krakkemikkig word, ik wel een doodswens ga krijgen. Ik wil wel gewoon m'n leven leuk kunnen inrichten en als dat niet meer is kan, weet ik niet in hoeverre ik er nog wil zijn.

Ja, lijkt me ook echt niks. Maar ook als ik niet krakkemikkig ben hoeft het voor mij geen eeuwigheid te duren.

impala maandag 3 juni 2024 om 10:53

TinyTiny schreef: ↑
03-06-2024 10:45
Ik kan me ergens voorstellen dat als ik oud en krakkemikkig word, ik wel een doodswens ga krijgen. Ik wil wel gewoon m'n leven leuk kunnen inrichten en als dat niet meer is kan, weet ik niet in hoeverre ik er nog wil zijn.

Mijn ouders zijn in de 80, hebben altijd hard gewerkt en hun levensdoel nu is nog zoveel mogelijk genieten. Dat lukt ze ook nog goed. Maar ze zien wel op tegen de toekomst.
Ik was van de week in een verzorgingstehuis, bij de dementerende vader van een vriend. En dat was een reminder om toch eens echt werk te gaan maken van een euthanasieverklaring en een niet-reanimeren penning.

.

Blauwedruif85 maandag 3 juni 2024 om 12:40

Baggal schreef: ↑
02-06-2024 22:55
Allebei eigenlijk. Het leven verlaten, mensen achterlaten. Ik ben daar, zeker nu, nog helemaal niet klaar voor. Misschien is dat iets waar je naar toe groeit als je er aan toe bent of als je ouder wordt.

En dan na de dood het van een kist waar een deksel op moet vind ik heel naar: beetje claustrofobie denk ik. Rationeel weet ik dat je al dood bent, maar het idee vind ik niet prettig. Ook het idee gecremeerd te worden of in de grond te gaan (doe mij dan maar een pyramide ).

Elfje

Ik ben nog onder de 40 en ik heb er geen moeite mee. Misschien komt het omdat ik de laatste tijd van nogal wat mensen die nog te jong waren afscheid heb moeten nemen. En allemaal waren ze er rustig onder.

Een kist hoeft niet daar zijn ook andere opties voor.

Vandaag is wat gisteren nog toekomst was

TinyTiny maandag 3 juni 2024 om 13:37

bijtie schreef: ↑
03-06-2024 10:46
Ik kan wel wat zeggen maar heb eigenlijk geen idee wat ik ervan vind als ik de dood in de ogen kijk. Of ik het okay zal vinden als ik te horen krijg dat ik nog enkele maanden heb. Kan me daar niet zo goed een voorstelling van maken hoe dat voelt.

Ik heb wel een bijna dood ervaring gehad door verdrinking. Ik was compleet in paniek en op het moment dat ik voelde dat ik zo'n beetje al m'n zuurstof had opgebruikt (dan heb je nog wel een beetje) kwam er een enorme rust en een 'dit was het dan' gevoel. Misschien dat ik er daarom ook niet zo bang voor ben. Net toen ik dat dacht werd ik trouwens door de strandwacht uit het water gevist.

Aftakelen lijkt me veel erger.

Actieve topics