Psyche
alle pijlers
Altijd bang voor mening anderen
zondag 21 juni 2009 om 11:07
Hopelijk herkennen mensen zich in mijn situatie. Mijn hele leven lang (althans zo lang ik het mij kan herinneren) ben ik al bang wat mensen van mij vinden. Ik durf nooit uit de band te springen of gek te doen want stel le voor dat mensen dat stom/vreemd vinden en over je gaan praten. Terwijl als vrienden gek doen, ik daar om moet lachen en er echt niet kwaad over gesproken wordt. Ik durf geen keuzes te maken omdat ik bang ben dat de ander het een verkeerde keuze vindt (restaurant, hotel keuze enz enz). Ik vind dit echt doodvermoeiend en zorgt ervoor dat ik anders ben dan zoals ik zou willen zijn (gewoon lekker mijzelf).
Wie herkent dit probleem?
Wie herkent dit probleem?
zondag 21 juni 2009 om 11:13
Ik herken het niet, maar ik wil je toch veel sterkte wensen.
Waar ben je dan eigenlijk precies bang voor? Voor wat voor reacties ben je dan eigenlijk bang?
Als ik het goed lees doe je dus eigenlijk altijd maar wat een ander wil doen en of wat een ander leuk vindt.
Niet doen meissie, jij hebt toch ook een bepaalde smaak voor dingen die je graag wilt doen, en of kleding die je graag zou willen dragen?
Misschien helpt het om met iemand hier over te praten, iemand die je lief is, waarbij je niet bang bent om iets verkeerds te zeggen.
Liefs Bloemetje79
Waar ben je dan eigenlijk precies bang voor? Voor wat voor reacties ben je dan eigenlijk bang?
Als ik het goed lees doe je dus eigenlijk altijd maar wat een ander wil doen en of wat een ander leuk vindt.
Niet doen meissie, jij hebt toch ook een bepaalde smaak voor dingen die je graag wilt doen, en of kleding die je graag zou willen dragen?
Misschien helpt het om met iemand hier over te praten, iemand die je lief is, waarbij je niet bang bent om iets verkeerds te zeggen.
Liefs Bloemetje79
zondag 21 juni 2009 om 11:18
Wat jammer dat je het zo belangrijk vindt wat anderen van je vinden! Maar realiseer je je ook dat als je niet gek doet, je geen keuzes maakt, andere mensen óók een mening over je hebben? Dat ze je dan stil of besluiteloos vinden?
Mensen hebben altijd een mening over je, wat je ook doet of niet doet. En die mening is positief of negatief of neutraal. Dan is het toch belangrijk dat ze dan in ieder geval een mening hebben over wie je echt bent, over de leuke Semmie?
Het kost je veel energie om een persoon neer te zetten waarvan jij denkt dat anderen die willen zien, maar die je niet echt bent. Haske zonde meid, want het resultaat is hetzelfde. Mensen hebben een mening. Gelukkig ben je vooral in het leven van je dierbaren echt belangrijk, en die hebben al een positieve mening over je anders waren ze niet bij je. Mensen die verder van ej af staan, vinden jou ook veel minder belangrijk. Hun mening is een momentopname, so what.
Wat denk jij zelf over mensen? Veel, weinig? Loop je op weg naar huis nog steeds je hoofd te schudden over die ene rare opmerking van 'hoe-heet-ze-ook-al-weer'? Nee toch?
Zoals jij naar andere mensen kijkt, zo kijken mensen ook naar jou.
Mensen hebben altijd een mening over je, wat je ook doet of niet doet. En die mening is positief of negatief of neutraal. Dan is het toch belangrijk dat ze dan in ieder geval een mening hebben over wie je echt bent, over de leuke Semmie?
Het kost je veel energie om een persoon neer te zetten waarvan jij denkt dat anderen die willen zien, maar die je niet echt bent. Haske zonde meid, want het resultaat is hetzelfde. Mensen hebben een mening. Gelukkig ben je vooral in het leven van je dierbaren echt belangrijk, en die hebben al een positieve mening over je anders waren ze niet bij je. Mensen die verder van ej af staan, vinden jou ook veel minder belangrijk. Hun mening is een momentopname, so what.
Wat denk jij zelf over mensen? Veel, weinig? Loop je op weg naar huis nog steeds je hoofd te schudden over die ene rare opmerking van 'hoe-heet-ze-ook-al-weer'? Nee toch?
Zoals jij naar andere mensen kijkt, zo kijken mensen ook naar jou.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 21 juni 2009 om 11:23
Herken het niet maar begrijp dat dit vervelend is.
Wat een goede oefening om te posten op een forum.
Post je iets waar je scherpe reacties op krijgt.. mooi!
Kun je mee zitten maar je zult ook merken dat het uiteindelijk niets uitmaakt. Integendeel!
Je kunt hier rustig blozen en eerst nadeken over wat je terug gaat zeggen Lekker oefenen hier dus
Mocht je op het forum een keer "aangepakt" worden, who cares!! Goeie oefening en je zou moeten gaan voelen en leren dat het je niet hoeft af te breken maar juist sterker kan maken. Verdedig je op een prettige manier, licht je opvattingen toe en/of accepteer gewoon dat je het misschien ook wel fout hebt óf blijf bij je standpunt en bedenk je dat de ander het fout heeft, dat jij hier niets aan kunt doen hooguit je verhaal/zienswijze toelichten.
Lekker oefenen hier en later "voor het eggie"
Wat een goede oefening om te posten op een forum.
Post je iets waar je scherpe reacties op krijgt.. mooi!
Kun je mee zitten maar je zult ook merken dat het uiteindelijk niets uitmaakt. Integendeel!
Je kunt hier rustig blozen en eerst nadeken over wat je terug gaat zeggen Lekker oefenen hier dus
Mocht je op het forum een keer "aangepakt" worden, who cares!! Goeie oefening en je zou moeten gaan voelen en leren dat het je niet hoeft af te breken maar juist sterker kan maken. Verdedig je op een prettige manier, licht je opvattingen toe en/of accepteer gewoon dat je het misschien ook wel fout hebt óf blijf bij je standpunt en bedenk je dat de ander het fout heeft, dat jij hier niets aan kunt doen hooguit je verhaal/zienswijze toelichten.
Lekker oefenen hier en later "voor het eggie"
zondag 21 juni 2009 om 11:41
Goed om de dingen te lezen die jullie hier plaatsen. Ik denk inderdaad dat het komt omdat ik te weinig zelfvertrouwen heb. Als je jezelf immers niet leuk vind dan verwacht je ook niet dat anderen dat zullen doen. Ik heb veel lieve vrienden en die zeggen vaak genoeg dat het echt niet zo is, dat ik wel leuk ben om wie ik ben maar ja als iets in je hoofd zit dan krijg je dat er niet makkelijk uit. Praat sinds kort ook met iemand om te kijken of ik er uit kan komen. Is er helaas al lang geleden ingeslopen en het zal ook wel even duren voordat ik er af ben.
Ik cijfer mezelf gewoon weg omdat ik denk dat mensen dat graag zien/horen. Ik waai te veel mee met de mening van anderen ipv die van mezelf te geven.
Ik cijfer mezelf gewoon weg omdat ik denk dat mensen dat graag zien/horen. Ik waai te veel mee met de mening van anderen ipv die van mezelf te geven.
zondag 21 juni 2009 om 12:28
Ik herken dit wel. Ik ben vaak te afwachtend, liefst eerst horen wat een ander voorstelt, en dan ga ik daar in mee, of ik zeg dat ik het niks vind Dat dan weer wel.
En geef ik mijn mening, en iemand anders is het er niet mee eens, dan ga ik de mijne onderbouwen. Heel erg rete vermoeiend eigenlijk, maar de eerste stap om eraf te komen is beseffen dat je het doet...
Wat er bij mij achter zit? Goeie vraag. Conflictvermijdend gedrag, niet aardig gevonden worden omdat mijn mening afwijkt, van iedereen die op visite komt horen dat ik het lelijkste interieur heb van de Randstad? Lekker boeiend allemaal, als *ik* het maar mooi vind. En dat realiseer ik me ook. Er zal dus wel iets diepers aan ten grondslag liggen. Misschien een stuk opvoeding + onzekerheid/identiteitscrisis. Wie ben ik, en waarom vind ik mooi wat ik mooi vind? Als je dat weet, dan sta je ook sterker in je schoenen lijkt mij. Het klinkt zo makkelijk eigenlijk: "Ik vind er dit van, en geen reden, ik vind dat gewoon. Punt".
Tot nu toe heb ik dit allemaal gecompenseerd door 99% in mijn hoofd/ratio te gaan zitten, hiervoor ga ik tegenwoordig naar een haptonoom om de balans tussen gevoel/ratio te hervinden. Want wat lekker lijkt het me als je gevoel Ja of Nee zegt, ipv dat je 22 redenen moet beredeneren om iets ergens van te vinden.
En geef ik mijn mening, en iemand anders is het er niet mee eens, dan ga ik de mijne onderbouwen. Heel erg rete vermoeiend eigenlijk, maar de eerste stap om eraf te komen is beseffen dat je het doet...
Wat er bij mij achter zit? Goeie vraag. Conflictvermijdend gedrag, niet aardig gevonden worden omdat mijn mening afwijkt, van iedereen die op visite komt horen dat ik het lelijkste interieur heb van de Randstad? Lekker boeiend allemaal, als *ik* het maar mooi vind. En dat realiseer ik me ook. Er zal dus wel iets diepers aan ten grondslag liggen. Misschien een stuk opvoeding + onzekerheid/identiteitscrisis. Wie ben ik, en waarom vind ik mooi wat ik mooi vind? Als je dat weet, dan sta je ook sterker in je schoenen lijkt mij. Het klinkt zo makkelijk eigenlijk: "Ik vind er dit van, en geen reden, ik vind dat gewoon. Punt".
Tot nu toe heb ik dit allemaal gecompenseerd door 99% in mijn hoofd/ratio te gaan zitten, hiervoor ga ik tegenwoordig naar een haptonoom om de balans tussen gevoel/ratio te hervinden. Want wat lekker lijkt het me als je gevoel Ja of Nee zegt, ipv dat je 22 redenen moet beredeneren om iets ergens van te vinden.
zondag 21 juni 2009 om 12:50
Het kán met je opvoeding te maken hebben. Bij ons thuis werd het absoluut niet op prijs gesteld, als je tegen je ouders inging. Dus leerde je Ja en Amen te zeggen. Want je moest lief zijn..dat heeft bij mij dus ook lang mee gespeeld, totdat ik (doordat ik geen NEE durfde te zeggen) en aardig gevonden wilde worden, steeds maar meer en meer werk van anderen overnam en overspannen werd.
Toen ben ik bij een psychologe terecht gekomen en zij had al snel door dat mijn jeugd/opvoeding hier mee te maken had. En de eerste keer nee zeggen, was doodeng...en wat bleek? Mensen vonden me ondanks het neezeggen, toch wel aardig. Nu ben ik er helemaal overheen...als men mij niet aardig vind om wie ik ben en wat ik denk: Dan maar niet.
En als ik de verkeerde keuze maakt: pech gehad. Dan accepteer ik de consequenties en ga weer door. Maar het is wél mijn keuze en het interesseert me niet wat anderen er van vinden, het is mijn leven. Niet kiezen is ook een keuze maken...en iedereen heeft wel een mening. Prima, dat mag. Maar zolang ik weet dat mijn keuzes anderen niet kwetsen (hooguit mezelf), maak ik keuzes die voor mij goed voelen. M.a.w. ik luister naar mijn intuïtie.
Toen ben ik bij een psychologe terecht gekomen en zij had al snel door dat mijn jeugd/opvoeding hier mee te maken had. En de eerste keer nee zeggen, was doodeng...en wat bleek? Mensen vonden me ondanks het neezeggen, toch wel aardig. Nu ben ik er helemaal overheen...als men mij niet aardig vind om wie ik ben en wat ik denk: Dan maar niet.
En als ik de verkeerde keuze maakt: pech gehad. Dan accepteer ik de consequenties en ga weer door. Maar het is wél mijn keuze en het interesseert me niet wat anderen er van vinden, het is mijn leven. Niet kiezen is ook een keuze maken...en iedereen heeft wel een mening. Prima, dat mag. Maar zolang ik weet dat mijn keuzes anderen niet kwetsen (hooguit mezelf), maak ik keuzes die voor mij goed voelen. M.a.w. ik luister naar mijn intuïtie.
