Psyche
alle pijlers
Altijd het gevoel hebben buiten de groep te vallen
zaterdag 2 oktober 2021 om 19:56
Soms lijkt het of het mij maar niet lukt om echt aansluiting met anderen te maken.
Mensen vinden mij wel aardig, maar zodra er meer mensen zijn val ik buiten de groep.
Zo ook weer laatst op een personeelsfeest.
Voor dat feest had ik het gevoel dat ik ditmaal wel goed in de groep lag.
Maar tijdens het feest merkte ik toch weer op dat de meeste collega's een grote groep vormde.
Ik heb geprobeerd om mij te mengen in de groep, en met verschillende collega's te kletsen.
Maar snel stond ik er maar bij, omdat men meer met elkaar bezig waren.
Een collega liep zelfs gewoon toen ik wat tegen haar zei.
Ook de dag ernaar was erg confronterend.
Via de groepsapp kwamen al snel foto's binnen.
Iedereen stond er wel een keer op, maar ik was op geen enkele foto te bekennen.
Door mijn pestverleden ben ik altijd al onzeker geweest, en dit maakt dat ik mezelf weer heel rot voel.
En ik het zelfs een beetje moeilijk vind om naar mijn werk te gaan, gezellig doen terwijl je je afvraagt of het wel gemeend is.
Hoe kom ik van dit gevoel af, en kan ik gewoon verder zonder over zulke dingen druk te maken?
Ik zou graag hier met anderen over willen praten, die hier misschien ook last van hebben.
Of tips van andere horen hoe ik hieraan kan werken.
Want uiteindelijk heb ik hier mezelf alleen maar mee.
Mensen vinden mij wel aardig, maar zodra er meer mensen zijn val ik buiten de groep.
Zo ook weer laatst op een personeelsfeest.
Voor dat feest had ik het gevoel dat ik ditmaal wel goed in de groep lag.
Maar tijdens het feest merkte ik toch weer op dat de meeste collega's een grote groep vormde.
Ik heb geprobeerd om mij te mengen in de groep, en met verschillende collega's te kletsen.
Maar snel stond ik er maar bij, omdat men meer met elkaar bezig waren.
Een collega liep zelfs gewoon toen ik wat tegen haar zei.
Ook de dag ernaar was erg confronterend.
Via de groepsapp kwamen al snel foto's binnen.
Iedereen stond er wel een keer op, maar ik was op geen enkele foto te bekennen.
Door mijn pestverleden ben ik altijd al onzeker geweest, en dit maakt dat ik mezelf weer heel rot voel.
En ik het zelfs een beetje moeilijk vind om naar mijn werk te gaan, gezellig doen terwijl je je afvraagt of het wel gemeend is.
Hoe kom ik van dit gevoel af, en kan ik gewoon verder zonder over zulke dingen druk te maken?
Ik zou graag hier met anderen over willen praten, die hier misschien ook last van hebben.
Of tips van andere horen hoe ik hieraan kan werken.
Want uiteindelijk heb ik hier mezelf alleen maar mee.
zaterdag 2 oktober 2021 om 19:59
Probeer minder bezig te zijn met jezelf, en meer met de ander. Zodra je bezig bent met "wat vinden ze van me" kun je niet meer je volledige aandacht steken in de mensen bij wie je bent. Dat voelen andere mensen aan.
Het boek "how to make friends and influence people" is een beetje ouderwets en Amerikaans, maar super leerzaam als je wil leren om wat socialer en meer likeable te worden.
Het boek "how to make friends and influence people" is een beetje ouderwets en Amerikaans, maar super leerzaam als je wil leren om wat socialer en meer likeable te worden.
zaterdag 2 oktober 2021 om 20:12
Ik herken het wel een beetje. Ik wordt ook niet uitgenodigd bij het groepje wat vooraf wat gaat drinken, de foto's worden altijd maakt als ik er net niet bij ben en vaak moet ik mezelf ook uitnodigen om mee te gaan. Het zijn allemaal wel toffe mensen en ze vinden mij ook wel leuk heb ik het idee. Alleen ben ik niet de eerste die ze bellen. Daarom ga ik liever voor 1 op 1 contact en spreek ik los met ze af. Ik ben gewoon niet zo goed in groepjes geloof ik.
zaterdag 2 oktober 2021 om 20:34
Vooral dat van die foto's is zo herkenbaar. Dan zijn er 300 foto's gemaakt waarop je een groot aantal dezelfde gezichten steeds ziet, maar ik sta nergens op. Alsof ik gewoon geen aandacht trek, onzichtbaar ben. En ja, dan komt ook bij mij de herinnering boven van altijd als laatste gekozen worden met gym.
Verder heb ik in de loop der jaren wel geleerd me minder zelfbewust in een groep te bewegen. Ik heb ook niet (meer) zo veel bevestiging nodig. Dat scheelt. Ik voel me er nu ook veel minder buiten vallen dan 20 jaar geleden, als twintiger.
Verder heb ik in de loop der jaren wel geleerd me minder zelfbewust in een groep te bewegen. Ik heb ook niet (meer) zo veel bevestiging nodig. Dat scheelt. Ik voel me er nu ook veel minder buiten vallen dan 20 jaar geleden, als twintiger.
zaterdag 2 oktober 2021 om 20:43
Ik heb dit ook altijd gehad. Veel zelfstrijd, vooral als tiener/prille twintiger.
Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ik mensen in groepen gewoon echt niet leuk vind. Het past niet bij me.
Ik voel me er volledig senang bij niet meer met groepjes om te gaan.
Mensen individueel zijn prachtig, maar in groepen vind ik ze nep en eng. Ik functioneer vooralsnog redelijk met dit wereldbeeld.
Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ik mensen in groepen gewoon echt niet leuk vind. Het past niet bij me.
Ik voel me er volledig senang bij niet meer met groepjes om te gaan.
Mensen individueel zijn prachtig, maar in groepen vind ik ze nep en eng. Ik functioneer vooralsnog redelijk met dit wereldbeeld.
zaterdag 2 oktober 2021 om 21:40
Het is ook heel lastig om contact te maken met iemand die zich eigenlijk al teruggetrokken heeft zodra er wat meer mensen bij komen staan. Kan er zoiets aan de hand zijn? Je staat met iemand te praten, er komen wat meer mensen bij, jij bent onzeker over groepen en trekt je als het ware terug? Misschien ben je door je eigen onzekerheid wel heel onbenaderbaar.
Ik ben overigens zelf ook geen grote held met groepen.
Ik ben overigens zelf ook geen grote held met groepen.
zaterdag 2 oktober 2021 om 21:44
Als ze tegen iemand praat en die loopt weg?Jufjoke schreef: ↑02-10-2021 21:40Het is ook heel lastig om contact te maken met iemand die zich eigenlijk al teruggetrokken heeft zodra er wat meer mensen bij komen staan. Kan er zoiets aan de hand zijn? Je staat met iemand te praten, er komen wat meer mensen bij, jij bent onzeker over groepen en trekt je als het ware terug? Misschien ben je door je eigen onzekerheid wel heel onbenaderbaar.
Ik ben overigens zelf ook geen grote held met groepen.
zaterdag 2 oktober 2021 om 22:00
Nou, dat is wel gewoon onbeschoft.
zaterdag 2 oktober 2021 om 22:27
Ik herken het ook. Ik ben altijd erg bewust van mezelf en mijn handelen tijdens ontmoetingen Ik ben bang om iets doms te zeggen of zeg juist te persoonlijke dingen, waardoor ik mensen blijkbaar afschrik. Die ronden het gesprek af en weg zijn ze. Ik hoor er meestal gewoon niet echt bij. Gelukkig heb ik genoeg vriendinnen die mij wel leuk vinden.
zaterdag 2 oktober 2021 om 22:37
Ik heb ook vaak het gevoel dat ik 'anders' ben dan de meesten. Ik hou niet van sociale dingen, feesten, groepsopdrachten, etc maar ben wel goed met mensen.
Vroeger wilde ik me ook graag mengen in nieuwe klassen enzo, maar daar maakten mensen misbruik van. Ik wilde graag helpen om goodwill te krijgen maar dat gaat heel snel richting misbruik maken van...
Al doende heb ik geleerd om ervoor te zorgen dat ikzelf veel kennis heb, goed ben in wat ik doe en trots kan zijn op mezelf en alles wat ik doe. Nu ook met opleidingen/cursussen etc, ik ben altijd alleen en anderen komen altijd met twee of meer. Ik vind het wel mooi dat ik me daar prima staande kan houden zonder het jammer te vinden dat ik alleen ben. Ik scan vrij makkelijk de groep en pik mn mensen eruit die ik aardig vind.
Vroeger wilde ik me ook graag mengen in nieuwe klassen enzo, maar daar maakten mensen misbruik van. Ik wilde graag helpen om goodwill te krijgen maar dat gaat heel snel richting misbruik maken van...
Al doende heb ik geleerd om ervoor te zorgen dat ikzelf veel kennis heb, goed ben in wat ik doe en trots kan zijn op mezelf en alles wat ik doe. Nu ook met opleidingen/cursussen etc, ik ben altijd alleen en anderen komen altijd met twee of meer. Ik vind het wel mooi dat ik me daar prima staande kan houden zonder het jammer te vinden dat ik alleen ben. Ik scan vrij makkelijk de groep en pik mn mensen eruit die ik aardig vind.
zaterdag 2 oktober 2021 om 22:43
Ik ben ook erg gepest en herken ontzettend wat je zegt. Ik heb heel lang hetzelfde gehad (en soms, afhankelijk van de groep waarin ik me bevind, nog). Wat voor mij echt uitmaakt is dat ik er nu losser in sta, meer met het idee van 'ik kom om zelf een leuke tijd te hebben en ik praat met mensen als ik dat leuk vind'. Ik merk dat ik daardoor een stuk relaxter ben en sindsdien over het algemeen makkelijker in de groep lig. Juist doordat ik niet de hele tijd denk 'oh ze vinden me weer raar he'. Ik moet zeggen dat die gedachtes soms er nog wel zijn, maar iedereen heeft z'n issues. Bijvoorbeeld die collega die zomaar wegloopt, hoe aso ben je dan. Betrek dat ajb niet op jezelf want dat is echt geen normaal gedrag.
zaterdag 2 oktober 2021 om 22:59
Herkenbaar.
Ik ben ook erg onzeker (o.a. door een pestverleden) en heb moeite met het onderhouden van small talk en me mengen in gesprekken.
Ik volg op dit moment een assertiviteitscursus en dit soort dingen komen ook aan bod. Misschien is dat iets voor je? Erg laagdrempelig.
Ik ga ook nog therapie volgen voor mijn onzekerheid die me steeds meer in de weg zit maar dat is alweer een stap verder.
Succes, TO.
Ik ben ook erg onzeker (o.a. door een pestverleden) en heb moeite met het onderhouden van small talk en me mengen in gesprekken.
Ik volg op dit moment een assertiviteitscursus en dit soort dingen komen ook aan bod. Misschien is dat iets voor je? Erg laagdrempelig.
Ik ga ook nog therapie volgen voor mijn onzekerheid die me steeds meer in de weg zit maar dat is alweer een stap verder.
Succes, TO.
zaterdag 2 oktober 2021 om 23:10
Dat weglopen is echt heel onbeschoft. Hopelijk is dat geen collega waar je veel mee van doen hebt. Ik zou in die collega echt nul energie meer steken.
Een bekende van me is vroeger ook veel gepest. In groepen is ze vaak erg claimerig. Als er dan iemand is die even een praatje wilt maken, vertelt ze ook meteen haar hele levensverhaal. Hierdoor vluchten mensen na een tijdje bij haar weg en kijken ze een volgende keer wel uit om met haar te kletsen. Als je met iemand staat te kletsen, vraag je dan ook naar hun kant van een verhaal?
Een bekende van me is vroeger ook veel gepest. In groepen is ze vaak erg claimerig. Als er dan iemand is die even een praatje wilt maken, vertelt ze ook meteen haar hele levensverhaal. Hierdoor vluchten mensen na een tijdje bij haar weg en kijken ze een volgende keer wel uit om met haar te kletsen. Als je met iemand staat te kletsen, vraag je dan ook naar hun kant van een verhaal?
Lach hard, duik diep, kom terug..
zaterdag 2 oktober 2021 om 23:28
Dit wilde ik later nog toevoegen en leuk om te zien dat jij dit ook schrijft; ik had die neiging ook heel erg, ik wilde gewoon té graag leuk gevonden worden denk ik. Toen ik me daarvan bewust werd, werd ik ook relaxter en ging contact leggen makkelijker. Ik wilde denk ik té graag, wat mensen toch een beetje afschrok. Hoeft bij TO niet het geval te zijn, maar zou wel kunnen. Misschien iets om te overwegen.bumbly schreef: ↑02-10-2021 23:10Dat weglopen is echt heel onbeschoft. Hopelijk is dat geen collega waar je veel mee van doen hebt. Ik zou in die collega echt nul energie meer steken.
Een bekende van me is vroeger ook veel gepest. In groepen is ze vaak erg claimerig. Als er dan iemand is die even een praatje wilt maken, vertelt ze ook meteen haar hele levensverhaal. Hierdoor vluchten mensen na een tijdje bij haar weg en kijken ze een volgende keer wel uit om met haar te kletsen. Als je met iemand staat te kletsen, vraag je dan ook naar hun kant van een verhaal?
zondag 3 oktober 2021 om 07:45
Ik heb het ook. En het helpt wel als je je bedenkt dat de andere allemaal heel relaxed en zelfverzekerd zijn, maar je kunt niet in hun hoofd kijken. Misschien dat ze zich juist overschreeuwen omdat ze zo onzeker zijn. Of misschien doen ze heel jolig maar tellen ondertussen de minuten af voor ze weer naar huis kunnen. Echt een tip heb ik niet voor je, maar wat Minnie al zei, een cursus kan ook helpen. Of een gesprek met een praktijkondersteuner.
zondag 3 oktober 2021 om 08:14
Dit geldt ook voor mij: ik doe niet meer aan groepen.TijgerindeNacht schreef: ↑02-10-2021 20:43Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat ik mensen in groepen gewoon echt niet leuk vind. Het past niet bij me.
Ik voel me er volledig senang bij niet meer met groepjes om te gaan.
Ik vind het wel knap dat je je bent blijven mengen en met verschillende collega’s hebt gepraat. Die persoon die zomaar wegliep is wel heel lomp. Maar iemand kan dat ook doen uit sociale onhandigheid, hoeft niet over jou te gaan.
zondag 3 oktober 2021 om 09:49
Iedereen bedankt voor jullie reacties.
Ik heb er gister avond goed over nagedacht.
gelukkig kan ik wel zeggen dat ik niet alleen met mezelf bezig ben of mijn hele levensverhaal aan iedereen vertel.
Meestal probeer ik door middel van een compliment of een luchtige opmerking in gesprek met iemand te komen.
1 op 1 zorgt ervoor dat er dan een gesprek op gang komt.
Maar in een groepsverband helaas niet.
Ik denk dat ik wellicht net als sommige hier misschien gewoon geen persoon ben voor groepen.
En moet ik mezelf meer gaan richten op de 1 op 1 contacten.
Een assertiviteitscursus heb ik een aantal jaren geleden ook gevolgd.
Het heeft mij iig wel geholpen om voor mezelf op te komen, en dit op de juiste manier.
Met iemand praten is wellicht nog wel een idee.
Ik heb er gister avond goed over nagedacht.
gelukkig kan ik wel zeggen dat ik niet alleen met mezelf bezig ben of mijn hele levensverhaal aan iedereen vertel.
Meestal probeer ik door middel van een compliment of een luchtige opmerking in gesprek met iemand te komen.
1 op 1 zorgt ervoor dat er dan een gesprek op gang komt.
Maar in een groepsverband helaas niet.
Ik denk dat ik wellicht net als sommige hier misschien gewoon geen persoon ben voor groepen.
En moet ik mezelf meer gaan richten op de 1 op 1 contacten.
Een assertiviteitscursus heb ik een aantal jaren geleden ook gevolgd.
Het heeft mij iig wel geholpen om voor mezelf op te komen, en dit op de juiste manier.
Met iemand praten is wellicht nog wel een idee.
zondag 3 oktober 2021 om 10:48
In groepsverband kletsen is ook lastig bedoel je dan dat er een groepje van bv 10 mensen staat en die dan met elkaar kletsen? Dat kan nooit een intiem gesprek zijn, luisteren in zo’n groep is dan toch prima en oké.
Op een personeelsfeest en één op één gesprekken is het de kunst om veel te vragen, mensen praten graag over zichzelf.
Dat kan je natuurlijk ook een beetje voorbereiden het soort van algemene vragen, waarmee je interesse in de ander toont. En doorvragen… zodat het gesprek door blijft gaan. Praat je met een onbekende dan is het echt niet raar als een gesprek niet lang duurt, ik ben ook wel eens ‘klaar’ met een gesprek op een feestje en dan rond ik het ook wel af, met of ik ga even naar het toilet of zal ik wat te drinken halen of hé ik zie Marie daar, ik ga haar even gedag zeggen. En zo wordt ik zelf ook wel ‘aan de kant geschoven ‘, zie dit niet als afwijzing. En ja het kan even een eenzaam gevoel geven, en dan moet je weer even opnieuw je best doen om in gesprek te komen met iemand anders. Soms zijn feestjes net werk, wat ook zo is als het een personeelsfeestje is.
Als ik op sommige feestjes van mensen die ik ken ben, en het dus niet persé mijn vrienden zijn die daar aanwezig zijn, kan het zijn dat mensen weer zie waar ik de vorige keer mee gesproken heb, vraag ik vaak goh hoe is het met… waar je dan over gesproken hebt. Dat waarderen mensen enorm. Dat is op zo’n personeelsfeest natuurlijk mogelijk, vragen naar iets van wat je van diegene weet… kinderen / hobby / sport / tuin / nieuwe huis / verbouwing / klein kinderen/ vakantie/ etc.
Iemand schreef hier al je kunt niet in iemand anders zijn hoofd kijken ik denk dat heel veel mensen jouw gevoel herkennen.
Op een personeelsfeest en één op één gesprekken is het de kunst om veel te vragen, mensen praten graag over zichzelf.
Dat kan je natuurlijk ook een beetje voorbereiden het soort van algemene vragen, waarmee je interesse in de ander toont. En doorvragen… zodat het gesprek door blijft gaan. Praat je met een onbekende dan is het echt niet raar als een gesprek niet lang duurt, ik ben ook wel eens ‘klaar’ met een gesprek op een feestje en dan rond ik het ook wel af, met of ik ga even naar het toilet of zal ik wat te drinken halen of hé ik zie Marie daar, ik ga haar even gedag zeggen. En zo wordt ik zelf ook wel ‘aan de kant geschoven ‘, zie dit niet als afwijzing. En ja het kan even een eenzaam gevoel geven, en dan moet je weer even opnieuw je best doen om in gesprek te komen met iemand anders. Soms zijn feestjes net werk, wat ook zo is als het een personeelsfeestje is.
Als ik op sommige feestjes van mensen die ik ken ben, en het dus niet persé mijn vrienden zijn die daar aanwezig zijn, kan het zijn dat mensen weer zie waar ik de vorige keer mee gesproken heb, vraag ik vaak goh hoe is het met… waar je dan over gesproken hebt. Dat waarderen mensen enorm. Dat is op zo’n personeelsfeest natuurlijk mogelijk, vragen naar iets van wat je van diegene weet… kinderen / hobby / sport / tuin / nieuwe huis / verbouwing / klein kinderen/ vakantie/ etc.
Iemand schreef hier al je kunt niet in iemand anders zijn hoofd kijken ik denk dat heel veel mensen jouw gevoel herkennen.
zondag 3 oktober 2021 om 18:45
Ik had afgelopen week nog een pijnlijke situatie. Ik stond voor school mijn dochter op te wachten en had een leuk 1 op 1 gesprek met een andere moeder. Er kwam nog een moeder bij staan en zij begon zich in het gesprek te mengen. Ze keek mij niet 1 keer aan maar praatte volledig tegen de moeder waarmee ik het leuke (dacht ik) gesprek had. Nu waren ze samen geanimeerd aan het kletsen en ik stond er maar een beetje bij. Ik ben weggelopen. Maar vond het zó pijnlijk. Ik moest echt mijn tranen bedwingen.
Een ander zou mss zijn of haar schouders ophalen hierover en het alleen stom vinden. Of er iets van zeggen. Bij mij triggerde het het buitengesloten gevoel dat ik als tiener ook vaak had. Het ik ben niet erg interessant gevoel.
Een ander zou mss zijn of haar schouders ophalen hierover en het alleen stom vinden. Of er iets van zeggen. Bij mij triggerde het het buitengesloten gevoel dat ik als tiener ook vaak had. Het ik ben niet erg interessant gevoel.
zondag 3 oktober 2021 om 18:49
Esri38 schreef: ↑03-10-2021 18:45Ik had afgelopen week nog een pijnlijke situatie. Ik stond voor school mijn dochter op te wachten en had een leuk 1 op 1 gesprek met een andere moeder. Er kwam nog een moeder bij staan en zij begon zich in het gesprek te mengen. Ze keek mij niet 1 keer aan maar praatte volledig tegen de moeder waarmee ik het leuke (dacht ik) gesprek had. Nu waren ze samen geanimeerd aan het kletsen en ik stond er maar een beetje bij. Ik ben weggelopen. Maar vond het zó pijnlijk. Ik moest echt mijn tranen bedwingen.
Een ander zou mss zijn of haar schouders ophalen hierover en het alleen stom vinden. Of er iets van zeggen. Bij mij triggerde het het buitengesloten gevoel dat ik als tiener ook vaak had. Het ik ben niet erg interessant gevoel.
maandag 4 oktober 2021 om 09:10
Ach ja wat onbeschoft van degene die er bij kwam staan en het gesprek overnam. Volgens mij gebeurt dit bij iedereen wel eens. Dat gevoel wat jij hebt hierdoor zal inderdaad bij de een groter zijn dan bij de ander. Ik denk trouwens dat het niet bewust gaat bij de meeste mensen. Volgende x duidelijk gedag zeggen als je wegloopt en zoiets als spreek je een andere x wel weer. Oid.Esri38 schreef: ↑03-10-2021 18:45Ik had afgelopen week nog een pijnlijke situatie. Ik stond voor school mijn dochter op te wachten en had een leuk 1 op 1 gesprek met een andere moeder. Er kwam nog een moeder bij staan en zij begon zich in het gesprek te mengen. Ze keek mij niet 1 keer aan maar praatte volledig tegen de moeder waarmee ik het leuke (dacht ik) gesprek had. Nu waren ze samen geanimeerd aan het kletsen en ik stond er maar een beetje bij. Ik ben weggelopen. Maar vond het zó pijnlijk. Ik moest echt mijn tranen bedwingen.
Een ander zou mss zijn of haar schouders ophalen hierover en het alleen stom vinden. Of er iets van zeggen. Bij mij triggerde het het buitengesloten gevoel dat ik als tiener ook vaak had. Het ik ben niet erg interessant gevoel.
Dat mensen erbij komen staan terwijl je in gesprek bent met iemand en dat het gesprek dan overgenomen wordt kan ik ook heel vervelend vinden. Zo was ik laatst ergens en sprak met iemand over zijn onlangs wijlen vrouw, en twee jolige dames komen erbij staan met volle glazen wijn en gierende lach, weg mooi gesprek. We waren er allebei stil van van wat er gebeurde. Tja toch gaat het zo op feestjes/schoolpleinen / borrels / etc.
Wat wil ik met deze reactie, echt iedereen herkent dit soort situaties, echt dat denk ik echt. Ik hoop dat je er niet te lang mee zit!
