Psyche
alle pijlers
Altijd met een rotgevoel op vakantie gaan.
dinsdag 8 januari 2019 om 16:12
Er zal vast niemand zijn die mij begrijpt, maar ik heb nooit dat blije gevoel wat iedereen heeft wanneer je op vakantie gaat, als het nog even duurt voordat we op vakantie gaan dan vind ik het leuk, maar naarmate de tijd nadert vind ik het steeds minder leuk, iedereen in huis is dan in jubelstemming en ik ben de enige die zich van alles in het hoofd haalt en van alles wil regelen voor anderen voordat ik wegga, ook loop ik voorruit op problemen die helemaal niet aan de orde zijn maar het" wat als" gevoel blijft knagen.
Ik maak me druk om alles en iedereen die ik achter laat,
- Heeft mijn moeder genoeg medicijnen? Als ze maar niet de voordeur open doet voor vreemden, stel dat er iets gebeurd terwijl ik weg ben? Ik hoop niet dat mijn collega's het te druk hebben met mijn caseload, stel dat er word ingebroken wanneer we weg zijn, en zo gaat het maar door.
Al met al kan ik mij wel vermaken wanneer we eenmaal op plaats van bestemming zijn aangekomen, maar toch ben ik niet 100% gerust totdat we terug zijn, en ik ben altijd blij wanneer we weer thuis zijn.
Tips oh tips aub.
Dus mijn vraag is of er een iemand is hier op het forum die zich in mijn worsteling herkend,
( want veel zullen het er niet zijn ) en wat kan ik ertegen doen? Niet meer op vakantie gaan is geen optie, misschien als de kinderen wat groter zijn.
Ik word soms echt moe van mezelf, dus alle tips zijn welkom.
Ik maak me druk om alles en iedereen die ik achter laat,
- Heeft mijn moeder genoeg medicijnen? Als ze maar niet de voordeur open doet voor vreemden, stel dat er iets gebeurd terwijl ik weg ben? Ik hoop niet dat mijn collega's het te druk hebben met mijn caseload, stel dat er word ingebroken wanneer we weg zijn, en zo gaat het maar door.
Al met al kan ik mij wel vermaken wanneer we eenmaal op plaats van bestemming zijn aangekomen, maar toch ben ik niet 100% gerust totdat we terug zijn, en ik ben altijd blij wanneer we weer thuis zijn.
Tips oh tips aub.
Dus mijn vraag is of er een iemand is hier op het forum die zich in mijn worsteling herkend,
( want veel zullen het er niet zijn ) en wat kan ik ertegen doen? Niet meer op vakantie gaan is geen optie, misschien als de kinderen wat groter zijn.
Ik word soms echt moe van mezelf, dus alle tips zijn welkom.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
woensdag 9 januari 2019 om 22:41
Wat?
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 10 januari 2019 om 00:09
Zeker herkenbaar! Met name voor verdere reizen. Geen inpakstress, ik boek vaak ruim van tevoren en begon dan al langzamerhand met wat dingetjes kopen op een vrije middag bijv. Gewoon als onderdeel van de voorpret. Een dag voor vertrek hoef ik in principe niks anders meer te doen dan de verzamelde spullen in mijn tas/koffer te stoppen.
Maar wel inderdaad die zorg om achterblijvers en heb ook (vooraf) vliegangst (gaat gelukkig gek genoeg over zodra ik in het vliegtuig zit). Heb daar weinig tips tegen. Proberen je gedachten te houden bij wat je nu doet, dat helpt mij wel. En rustig blijven ademhalen, lekker muziek luisteren e.d.
En ik bedenk me altijd: stress ontstaat zodra ik uit mijn 'comfortzone' ga stappen. Maar juist daarbuiten is het interessant, zijn er nieuwe dingen te ontdekken, wachten mooie plekken... dus ik probeer de stress te vertalen naar: er staat iets moois te gebeuren, dit rotgevoel moet ik dan maar even doorheen.
Je kan je wel vermaken schrijf je... maar heeft een vakantie voor jou toegevoegde waarde? (Voor mij wel, daarom ga ik toch). Als die toegevoegde waarde eigenlijk alleen maar is: "mijn zoon wil dit graag" maar je haalt er zelf weinig plezier uit dan lijkt het me wel lastiger.
Maar wel inderdaad die zorg om achterblijvers en heb ook (vooraf) vliegangst (gaat gelukkig gek genoeg over zodra ik in het vliegtuig zit). Heb daar weinig tips tegen. Proberen je gedachten te houden bij wat je nu doet, dat helpt mij wel. En rustig blijven ademhalen, lekker muziek luisteren e.d.
En ik bedenk me altijd: stress ontstaat zodra ik uit mijn 'comfortzone' ga stappen. Maar juist daarbuiten is het interessant, zijn er nieuwe dingen te ontdekken, wachten mooie plekken... dus ik probeer de stress te vertalen naar: er staat iets moois te gebeuren, dit rotgevoel moet ik dan maar even doorheen.
Je kan je wel vermaken schrijf je... maar heeft een vakantie voor jou toegevoegde waarde? (Voor mij wel, daarom ga ik toch). Als die toegevoegde waarde eigenlijk alleen maar is: "mijn zoon wil dit graag" maar je haalt er zelf weinig plezier uit dan lijkt het me wel lastiger.
donderdag 10 januari 2019 om 09:54
Tja, tis maar wat je luxe vindt.
In mijn gemeente is er een door de gemeente gesubsidieerde mogelijkheid om dagelijks een warme maaltijd te krijgen voor een bescheiden bedrag. Alleen voor mensen met een laag inkomen.
Toen ik dat nog niet deed kocht ik zelf kant-en-klaar-maaltijden, maar dat was eigenlijk te duur.
Het is mss wel luxe, maar niet qua geld iig.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 10 januari 2019 om 11:08
Ik kijk altijd enorm uit naar m'n vakantie maar toch herken ik een heleboel wel. Ik heb echt last van vakantiestress en maak me over van alles zorgen. De dieren wegbrengen, vreselijk. Zou toch alles goed met ze gaan, zijn ze niet ongelukkig in die andere omgeving, worden ze niet ziek en zorgen de verzorgers er net zo goed voor als ik doe.
Ik ben erg gehecht aan m'n huis, ben dan ook bang dat er ingebroken wordt of dat de bliksem ofzo in slaat.
Heb enorme vliegangst dus ben bang dat we neerstorten. Of dat we daar ter plaatse een ongeluk krijgen aangezien we meestal rond de 5000 km afleggen.
Of gebeurt er niks met m'n dierbaren.
Ik probeer meestal maar te relativeren, thuis kan ik ook een ongeluk krijgen of wat dan ook. En als we er eenmaal zijn ben ik ook wel weer gerust en kan ik van de vakantie genieten. Het is meestal de weken daarvoor dat ik veel stress en angsten ervaar.
Ik ben erg gehecht aan m'n huis, ben dan ook bang dat er ingebroken wordt of dat de bliksem ofzo in slaat.
Heb enorme vliegangst dus ben bang dat we neerstorten. Of dat we daar ter plaatse een ongeluk krijgen aangezien we meestal rond de 5000 km afleggen.
Of gebeurt er niks met m'n dierbaren.
Ik probeer meestal maar te relativeren, thuis kan ik ook een ongeluk krijgen of wat dan ook. En als we er eenmaal zijn ben ik ook wel weer gerust en kan ik van de vakantie genieten. Het is meestal de weken daarvoor dat ik veel stress en angsten ervaar.
donderdag 10 januari 2019 om 11:16
*Alleen OP gelezen*
Druk om (schoon)moeder of collega´s? Nou nee. Maar ik word verder ook niet blij van vakantie. Geregel voor de beestenboel thuis, vooraf zorgen dat er geen open pakken melk enzo in de koelkast blijven staan, achteraf de stapel was en post die op me wachten en de afrekening van de vakantie, ik kan wel 20 dingen bedenken die van dat geld ook hadden kunnen doen en waar we een stuk meer/langer plezier van hebben dan twee weken.
Nou was de oplossing hier thuis relatief simpel; door financiele misrekeningen een aantal jaar helemaal geen geld gehad om op vakantie te kúnnen gaan en nu het wel weer kan is Lon groot genoeg om zelf te gaan én om alleen thuis te blijven, dus zij gaat regelmatig weg met een vriendin en wij boeken af en toe een weekendje weg. Doorgaans op heel korte termijn, zodat we redelijk zeker zijn van het weer. Twee onderbroeken en een tandenborstel mee, klaar. Bevalt prima.
Maarja, als je de enige in het gezin bent, wordt dat wel wat lastiger natuurlijk.
Druk om (schoon)moeder of collega´s? Nou nee. Maar ik word verder ook niet blij van vakantie. Geregel voor de beestenboel thuis, vooraf zorgen dat er geen open pakken melk enzo in de koelkast blijven staan, achteraf de stapel was en post die op me wachten en de afrekening van de vakantie, ik kan wel 20 dingen bedenken die van dat geld ook hadden kunnen doen en waar we een stuk meer/langer plezier van hebben dan twee weken.
Nou was de oplossing hier thuis relatief simpel; door financiele misrekeningen een aantal jaar helemaal geen geld gehad om op vakantie te kúnnen gaan en nu het wel weer kan is Lon groot genoeg om zelf te gaan én om alleen thuis te blijven, dus zij gaat regelmatig weg met een vriendin en wij boeken af en toe een weekendje weg. Doorgaans op heel korte termijn, zodat we redelijk zeker zijn van het weer. Twee onderbroeken en een tandenborstel mee, klaar. Bevalt prima.
Maarja, als je de enige in het gezin bent, wordt dat wel wat lastiger natuurlijk.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 10 januari 2019 om 17:00
Ik ben alle reisstress van vroeger inmiddels godzijdank ontgroeid. Met uitzondering van mijn medicijnen zal het me aan mijn reet roesten wat ik vergeten ben, want vrijwel overal ter wereld is vrijwel alles te koop, tot in de binnenlanden van Java aan toe. Wat er in mijn afwezigheid thuis gebeurt, zie ik wel als ik weer terug ben.
Vliegangst heb ik gelukkig totaal niet, maar ik vind het voor mezelf (milieugezien) niet meer verantwoord om dat vaker te doen dan strikt noodzakelijk. Mijn man moet regelmatig par avion naar China, dus we hebben besloten in de vakanties binnen Europa te blijven.
Ik heb eerder omgekeerd heimwee: als wij na een aantal weken in ons geweldige huurhuis in Frankrijk terug moeten naar huis, loop ik de eerste week met mijn ziel onder mijn arm chagrijnig te wezen en kost het me de grootste moeite om mijn draai te vinden.
Vliegangst heb ik gelukkig totaal niet, maar ik vind het voor mezelf (milieugezien) niet meer verantwoord om dat vaker te doen dan strikt noodzakelijk. Mijn man moet regelmatig par avion naar China, dus we hebben besloten in de vakanties binnen Europa te blijven.
Ik heb eerder omgekeerd heimwee: als wij na een aantal weken in ons geweldige huurhuis in Frankrijk terug moeten naar huis, loop ik de eerste week met mijn ziel onder mijn arm chagrijnig te wezen en kost het me de grootste moeite om mijn draai te vinden.
If we winter this one out, we can summer anywhere - Seamus Healey.
donderdag 10 januari 2019 om 18:51
Ik lees weleens over jouw gezinssituatie en ik dacht eigenlijk dat je het deed als een soort van “ gemak” , om jezelf een beetje te ontlasten.Solomio schreef: ↑10-01-2019 09:54Tja, tis maar wat je luxe vindt.
In mijn gemeente is er een door de gemeente gesubsidieerde mogelijkheid om dagelijks een warme maaltijd te krijgen voor een bescheiden bedrag. Alleen voor mensen met een laag inkomen.
Toen ik dat nog niet deed kocht ik zelf kant-en-klaar-maaltijden, maar dat was eigenlijk te duur.
Het is mss wel luxe, maar niet qua geld iig.
Begrijp je wat ik bedoel ?
donderdag 10 januari 2019 om 19:51
Klopt.Gekopbloemen schreef: ↑10-01-2019 18:51Ik lees weleens over jouw gezinssituatie en ik dacht eigenlijk dat je het deed als een soort van “ gemak” , om jezelf een beetje te ontlasten.
Begrijp je wat ik bedoel ?
Koken vind ik vreselijk, dus dit is een mooie oplossing.
En door mijn kleine maagje doe ik twee dagen met een maaltijd, waardoor het helemaal goedkoop is.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
donderdag 10 januari 2019 om 20:48
donderdag 10 januari 2019 om 22:29
Wel opmerkelijk dat die sleurhut er dan doorheen is gekomen. Mijn vent hoeft zoiets echt niet in zijn hoofd te halen. Ik zou dat nooit toestaan. Maar gelukkig haten wij allebei kamperen. Ik vind het zo’n armoe, op vakantie nog minder luxe en nog meer kutklusjes hebben dan thuis. Dat is toch geen vakantie.
Ik ben ook zoiemand van wie vakantie niet zo hoeft, ik geef er niet om en ben graag thuis. Ik krijg ook een soort van heimwee na een paar dagen, ik slaap nergens zo lekker als in ons eigen bed. Ik hou echt van ons huis ook.
Zorgen om anderen of werk heb ik niet als ik weg ben. Ik kan dat uitstekend loslaten. Qua inbraak hebben we alarm en camera’s dus de hel barst los als ze iets proberen.
